Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

firmitas

  • 1 firmitas

    firmĭtās, ātis, f. [st1]1 [-] solidité, consistance, état robuste, fermeté.    - ictum firmitas materiae sustinet, Caes. BC. 2, 11, 1: la solidité du bois soutient le choc.    - Plin. 19, 1, 2, § 14; 35, 12, 46, § 158; 14, 3, 4, § 40; 14, 2, 4, § 21; Cic. Phil. 2, 25, 63; Plin. Pan. 4, 7; 15, 1; Quint. 11, 3, 16; 40; Gell. 2, 3, 4; Plin. 20, 5, 20, § 42. [st1]2 [-] force d'âme, constance.    - firmitas (animi): force d'âme.    - Cic. Ac. 2, 20, 66; Planc. in Cic. Fam. 10, 24, 3; Cic. Lael. 13, 46; 5, 19; Fam. 11, 12, 1; Suet. Vesp. 7.
    * * *
    firmĭtās, ātis, f. [st1]1 [-] solidité, consistance, état robuste, fermeté.    - ictum firmitas materiae sustinet, Caes. BC. 2, 11, 1: la solidité du bois soutient le choc.    - Plin. 19, 1, 2, § 14; 35, 12, 46, § 158; 14, 3, 4, § 40; 14, 2, 4, § 21; Cic. Phil. 2, 25, 63; Plin. Pan. 4, 7; 15, 1; Quint. 11, 3, 16; 40; Gell. 2, 3, 4; Plin. 20, 5, 20, § 42. [st1]2 [-] force d'âme, constance.    - firmitas (animi): force d'âme.    - Cic. Ac. 2, 20, 66; Planc. in Cic. Fam. 10, 24, 3; Cic. Lael. 13, 46; 5, 19; Fam. 11, 12, 1; Suet. Vesp. 7.
    * * *
        Firmitas, pen. corr. Plaut. Fermeté, Constance.
    \
        Firmitas vinorum. Plin. Fermeté ou puissance de vins.

    Dictionarium latinogallicum > firmitas

  • 2 firmitas

    firmĭtas, ātis, f. [firmus], firmness, durability, strength (class.; syn.: constantia, firmitudo, perseverantia).
    I.
    Lit.: ea, quae ille (Epicurus) propter firmitatem steremnia appellat, Cic. N. D. 1, 19, 49: age specta, [p. 753] postes cujusmodi! Quanta firmitate facti, Plaut. Most. 3, 2, 134: materiae, * Caes. B. C. 2, 11, 1:

    amphorarum,

    Plin. 35, 12, 46, § 161:

    Aegyptii lini,

    id. 19, 1, 2, § 14:

    fastigiorum templorum,

    id. 35, 12, 46, § 158:

    uvae contra frigora, etc.,

    id. 14, 3, 4, § 40:

    vini,

    id. 14, 2, 4, § 21:

    gladiatoria totius corporis,

    vigor, Cic. Phil. 2, 25, 63; cf. Quint. 8, 4, 16:

    corporis,

    id. 11, 3, 19; 2, 16, 13; Plin. Pan. 4, 7; 15, 1:

    capitis, lateris pecorisve,

    Quint. 11, 3, 16; 40:

    firmitas et vigor vocis,

    Gell. 2, 3, 4:

    valetudinis,

    Plin. 20, 5, 20, § 42. —In plur.:

    pulvis Puteolanus aedificiis praestat firmitates,

    Vitr. 2, 6.—
    II.
    Trop., firmness, steadfastness, stability, endurance, constancy, power:

    firmitas et constantia,

    Cic. Fam. 9, 11, 1:

    animi,

    id. Sest. 44, 95; id. Att. 12, 38, 3; id. Tusc. 5, 26, 74:

    sapientis,

    id. Ac. 2, 20, 66: exercitus numero amplissimus, firmitate exiguus, Planc. in Cic. Fam. 10, 24, 3:

    ut quisque minimum firmitatis haberet minimumque virium, ita amicitias appetere maxime,

    Cic. Lael. 13, 46; cf.:

    ea (amicitia) non satis habet firmitatis,

    id. ib. 5, 19:

    si aliquid firmitatis nactus sit Antonius,

    id. Fam. 11, 12, 1:

    imperii,

    Suet. Vesp. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > firmitas

  • 3 firmitas

    firmitās, ātis f. [ firmus ]
    1) крепость, прочность ( materiae Cs); стойкость ( uvae contra frigora PM); сила (vocis Q, AG)
    2) твёрдость, выдержка ( animi C)

    Латинско-русский словарь > firmitas

  • 4 firmitas

    fīrmitās, ātis, f. (firmus), die Festigkeit, Dauerhaftigkeit, Stärke, I) eig., die physische, der Pfosten, Plaut.: der Gebäude, Vitr.: materiae, Caes.: murorum, Amm.: corporis, Cic.: vocis, Gell.: memoriae, Quint. – II) übtr., die moralische Stärke, Standhaftigkeit, Ausdauer, animi, Cic.: exercitus, Planc. in Cic. ep.

    lateinisch-deutsches > firmitas

  • 5 firmitas

    fīrmitās, ātis, f. (firmus), die Festigkeit, Dauerhaftigkeit, Stärke, I) eig., die physische, der Pfosten, Plaut.: der Gebäude, Vitr.: materiae, Caes.: murorum, Amm.: corporis, Cic.: vocis, Gell.: memoriae, Quint. – II) übtr., die moralische Stärke, Standhaftigkeit, Ausdauer, animi, Cic.: exercitus, Planc. in Cic. ep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > firmitas

  • 6 fīrmitās

        fīrmitās ātis, f    [firmus], firmness, durability, strength, vigor: materiae, Cs.: gladiatoria corporis.—Fig., firmness, steadfastness, endurance, constancy: animi: sapientis: minimum firmitatis habere.
    * * *
    firmness, strength

    Latin-English dictionary > fīrmitās

  • 7 firmitas

    firmitas, tatis, f., firmness, constancy, firm position, 2 P. 3:17.*

    English-Latin new dictionary > firmitas

  • 8 firmitas

    firmiter см. firmus.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > firmitas

  • 9 Питательность

    - firmitas; virtus nutritiva;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Питательность

  • 10 Charakter

    Charakter, I) Charaktere, d. i. geheime Schriftzeichen, notae. – II) der Inbegriff der Merkmale od. Eigentümlichkeiten eines Ggstds.: a) übh.: nota alcis rei (Kennzeichen, Gepräge, Stempel, der gleichs. einer Sache aufgedrückt ist u. woran etw. erkannt wird). – forma et quasi naturalis nota alcis rei (Gestalt u. gleichs. von der Natur aufgedrücktes Kennzeichen). – habitus (das Sich-Gehaben, das Wesen einer Sache, z. B. orationis virilis). – der Ch. eines Schriftstellers (in Hinsicht der Schreibart), stilus: einen drohenden Ch. haben, habere atrocitatis aliquid: den Ch. von etw. haben, an sich tragen, prae se ferre alqd (zeigen, beurkunden); habere mit Akk. od. habere aliquid mit Genet. (als eigentümlich haben); similem esse alcis rei (einer Sache ähnlich sein); esse m. Ablat. eines Subst. u. Adj. (von der u. der Eigenschaft sein, z. B. essesumma gravitate, v. der Rede): einen fremden Ch. annehmen, se externis oblinere moribus (z. B. von der Beredsamkeit). – b) die einer Person etc. eigentümliche Denk- u. Handlungsweise: habitus (das Sich-Gehaben, das ganze Wesen jmds.; dah. naturae ipsius habitus prope divinus). – natura. indoles. ingenium. animus (erstere drei die dem Menschen angeborene Richtung des Charakters [vgl. »Anlage« den genauern Untersch.]; animus, die ganze geistige Natur des Menschen übh.). – mos (Sitte, z. B. omnis mos Lacedaemoniorum). – mores (Sitten u. Betragen). – vita (Lebensweise). – persona (eig. die [537] Maske; dann meton. = die Rolle, die jmd. auf der Bühne od. im Leben spielt). – oft (zur Bezeichnung der verschiedenen Seiten des Charakters) verb. natura et mores; natura moresque; mores naturaque: ingenium ac mores; vita moresque; mos et natura (z. B. gentis). – mit einem Adjektiv im Latein. oft bl. durch das dem Adjektiv entsprechende Substantiv, z. B. liebenswürdiger Ch. jmds., iucunditas alcis. – von sanftem Ch., mitis ingenio: von festem Ch., s. charakterfest: von wetterwendischem, wankelmütigem Ch., varius ingenio. – seinen Ch. bilden, mores conformare. Charakterähnlichkeit, similitudo morum, im Zshg. bl. similitudo (Ähnlichkeit der Sitten, Ggstz. morum dissimilitudo). congruentia morum (Übereinstimmung der Sitten). – es besteht Ch. zwischen ihm u. mir, eius mores a meis non abhorrent. Charaktereigentümlichkeit, proprietas. Charakterfehler, morum vitium. – vitium insigne (ein auffallender Fehler). – ein tief eingewurzelter Ch., vitium moribus penitus insitum. – wenn ein Ch. tief eingewurzelt ist, si quid est penitus insitum moribus. charakterfest, firmus (fest, zuverlässig, Ggstz. infirmus). – constans (beständig, konsequent im Denken und Handeln, Ggstz. inconstans, mobilis, varius). – gravis animo, gew. bl. gravis (in seinen Grundsätzen nicht schwankend, stark von Grundsätzen, Ggstz. levis). – sehr ch. sein, auch magnā esse constantiā. Charakterfestigkeit, firmitas animi, auch bl. firmitas. animus firmus (Seelenfestigkeit, Zuverlässigkeit, Ggstz. infirmitas, animus infirmus). – constantia (Beständigkeit, Konsequenz im Denken u. Handeln, Ggstz. inconstantia). – gravitas (Stärke der Grundsätze, Ggstz. levitas). – große Ch. besitzen, magnā esse constantiā.

    deutsch-lateinisches > Charakter

  • 11 duratrix

    dūrātrix, īcis f. [ duro ]

    Латинско-русский словарь > duratrix

  • 12 firmitudo

    firmitūdo, inis f. Pl, C etc. = firmitas

    Латинско-русский словарь > firmitudo

  • 13 aequabilis

    aequābilis, e, Adj. m. Compar. (aequo), I) einem andern gleichzustellen, vis hostilis cum istoc fecit meas opes aequabiles, Plaut. capt. 302. – II) sich gleichbleibend, gleichmäßig, gleichförmig, a) v. Lebl.: partes undique aequ., Cic.: aequ., tributio (ἰσονομία), Cic. – motus certus et aequ. Cic. – perennis amnis et aequ., Cic.: perpetua atque aequ. satio, Cic.: virium illius maior est et aequabilior firmitas, Sen. – v. Gang der Rede, aequ. et temperatum genus orationis, Cic. – v. Recht u. Rechtspflege, sich gleichbleibend, alle gleich berücksichtigend, unparteiisch, ius aequ., ius in omnes aequ., Cic.: nihil eā iurisdictione aequabilius, Cic. – b) v. Pers.: cunctis vitae officiis aequabilis, Tac. hist. 4, 5. – u. (wie κοινός) gegen andere im Benehmen gleich sanft, leutselig, in suos, Tac. ann. 6, 31.

    lateinisch-deutsches > aequabilis

  • 14 ceterus

    cēterus, a, um (*cae [griech. καί] u. ετερος), der (die, das) andere od. übrige, gew. im Plur. (der Sing. nur bei Kollektiven; der Nom. singul. masc. kommt gar nicht vor), cēterī, ae, a, die andern, übrigen alle, der andere gleichartige Teil, cum cetero exercitu, Cael. Antip. fr.: ceterum exercitum, Sall.: cetera multitudo, Sall.: ceterum ornatum muliebrem, Cic.: cetera classis, Liv.: omnis cetera praeda, Liv.: ceterum omne incensum est, Liv.: de cetero populo, Liv.: de cetero numero, Suet.: der Plur. sehr häufig b. Cic., Liv. u.a.: omnes ceterae res, Cic.: ceteri omnes caelestes maritimique terrores, Liv.: cetera omnia quasi placentam facias, Cato: ceteraque similia od. ceteraque his similia, und anderes (dem) ähnliches, Quint.: womit zu vergleichen et cetera od. bl. cetera, und so weiter (griech. καὶ τὰ εξης), Cic. – Dav. abgeleitet sind die Adverbia: A) cēterum (eig. Acc. respect.), was das andere, übrige betrifft = 1) im übrigen, übrigens, von dem allem abgesehen, sei dem, wie ihm wolle, Ter., Cic. u.a.: zuw. = in Wahrheit (eig. übrigens, d.i. wenn man von dem Scheine absieht), s. Nipperd. Tac. ann. 1, 44. – bei Übergängen zu einem andern, neuen Gedanken, außerdem, übrigens, nun aber, Ter., Sall. u.a. – mit einschränkender Kraft, gew. gegenüber dem quidem od. einer Negation, im Deutschen oft zu übersetzen durch aber, doch, dagegen, gleichwohl, sondern, Liv., Plin. u.a. (s. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 6, 1). – 2) (= alioquin no. II) andernfalls, widrigenfalls, sonst (griech. ἄλλως), Ter. eun. 452. Liv. 3, 40, 11; häufig bei Spät., bes. Ulp. dig. u. Apul. Vgl. Hildebr. Apul. met. 7, 28. Hand Turs. 2, 39. – B) cētera = τἆλια, τὰ λοιπά im übrigen, übrigens, verb. mit Adii., Advv. u. (bei Dichtern) mit Verben, Liv., Hor., Verg. u.a. Vgl. Dräger Synt.2 1, 392. – C) ceterō, im übrigen, übrigens (auch von der Zeit), bl. b. Plin. – D) de cētero, 1) was das übrige anlangt, übrigens, bei Übergängen zu einem neuen Gedanken, Cic. u.a. – 2) im übrigen, übrigens übh., Plin. u.a. – 3) in bezug auf die Folgezeit, fortan, Curt. u.a. – E) ad cētera, im übrigen, sonst, Liv. 30, 1, 4; 37, 7, 15. – F) in cēterum, für die Folgezeit, firmitas animi et pax in ceterum parta, Sen. ep. 78, 16.

    lateinisch-deutsches > ceterus

  • 15 evinco

    ē-vinco, vīcī, victum, ere, jmd. von Grund aus, d.i. gänzlich besiegen, vollständig überwinden, über jmd. vollständig die Oberhand gewinnen, I) eig.: 1) leb. Wesen: imbelles Aeduos, Tac. ann. 3, 46. – 2) lebl. Objj.: a) Schwierigkeiten, ein Übel usw. vollständig überwinden, über etwas Herr werden, etw. überstehen, sed evicit omnia assuetus praedae miles, Liv.: morbos, Col.: somnos, Ov.: evicti rogi, aus denen sich der Schatten losgerungen hat, Prop.: certa lineamenta evicerunt spississimam noctem, Petron. – b) durch seine Anzahl vollständig die Oberhand gewinnen über usw., evincit herbas lupinum, überwuchert gänzlich, Plin.: platanus caelebs evincet ulmos, wird gänzlich unterdrücken (= wird vom Felde verdrängen), Hor. – c) eine Örtlichkeit vollständig überwinden = über sie ganz hinausgelangen, -treten, -ragen usw. (s. Burmann Ov. her. 19, 155), aequora, litora, Ov.: os Ponti, Plin.: oppositas gurgite moles (v. Strom), Verg.: arbor celso vertice evincit (überragt weit) nemus, Sen. poët. – II) übtr.: A) im allg., u. zwar: a) eine Person überwinden, sodaß sie sich zu etwas versteht = jmd. völlig erweichen, zu etwas vermögen, gew. im Passiv = überwunden, besiegt werden, sich erweichen lassen, zu etwas vermocht werden, -sich bewegen lassen, lacrimis, dolore, precibus evinci (evictus), Verg., Ov. u.a.: blandimentis vitae evicta (sc. ad vivendum), Tac.: supremis eius necessitatibus ad miserationem evinci, sich zum Mitleid erweichen lassen, Tac.: evinci ambitu civitetis in gaudium, durch die ihr öffentlich erwiesene Aufmerksamkeit zur Freude vermocht werden, Tac.: nec ut revocaret umquam ullis populi precibus potuit evinci, Suet. – b) über einen Affekt die Oberhand gewinnen, den Sieg davontragen, siegen, ihn besiegen, firmitas in perferendis et evincendis doloribus, Sen.: evicit miseratio iusta sociorum superbiam ingenitam, Liv. – B) insbes.: 1) (wie νικαν) es (eine Forderung usw.) durchsetzen, es dahin bringen, daß usw., mit folg. ut u. Konj., evincunt instando, ut litterae sibi ad Tarquinios darentur, Liv.: summā ope evicerunt, ut M. Furius Camillus crearetur, Liv. – 2) unumstößlich dartun, mit folg. Acc. u. Infin., si puerilius his ratio (Vernunft) esse evincet amare, Hor. sat. 2, 3, 250. – 3) als spät. jurist. t. t. = etw. auf gerichtl. Wege auswirken, wiedererlangen, sive totam rem sive partem, ICt.: servum, ICt.: puer evincitur ab assertore, Ps. Quint. decl.

    lateinisch-deutsches > evinco

  • 16 gladiatorius

    gladiātōrius, a, um (gladiator), a) zu den Gladiatoren gehörig, gladiatorisch, Gladiatoren-, ludus, Cic.: familia, Cic.: arma, Aur. Vict.: vestis, Schol. Iuven.: certamen, Cic.: munus, spectaculum, das Gladiatorenspiel, der Gladiatorenkampf, Cic. u. Liv.: u. so ludi, Spart.: consessus, Versammlung zum Anschauen der Gladiatorenspiele, Cic.: locus, Schauplatz im Gladiatorenspiel, Cic. – gl. exercitus (Plur.), bella, Flor.: gladiatorio more, Flor.: gladiatoriā desperatione pugnare, Pacat. pan.: gladiatorium id quidem, ist Gladiatorenart, Cic. – b) übtr., gladiatormäßig, fechtermäßig, -artig, caterva, Caecil. com. 38: animus, Ter. Phorm. 964. Augustin. serm. 20, 3 u. in psalm. 70, 1: totius corporis firmitas, Cic. Phil. 2, 63. – subst., gladiātōrium, iī, n., a) (sc. munus) das Gladiatorenspiel, Ascon. Cic. orat. in tog. cand. fr. 11 u. 12 p. 22 K. (Kießling S. 79, 2 gegen die Hdschrn. gladiatores). – b) (sc. auctoramentum) das Handgeld, Kaufgeld, für das sich Freie zu den Gladiatorenkämpfen hergaben, Liv. 44, 31, 15.

    lateinisch-deutsches > gladiatorius

  • 17 inconcussus

    in-concussus, a, um (in u. concutio), I) unerschüttert, immotus inconcussusque (v. einer Pers.), Plin. pan. 82, 2: terrae inconcussae manent, Sen. nat. qu. 6, 14, 2. – II) übtr., unerschüttert, unerschütterlich, unangefochten, fest, inconcussus iniuriā, v. Pers., Sen.: valetudo, Sen.: gaudium, Sen.: pax, Tac.: constantia, stabilitas, Lact.: immobilis et inconcussa firmitas, Cypr.

    lateinisch-deutsches > inconcussus

  • 18 lubricus

    lūbricus, a, um (zu gotisch sliupan, schleichen, ahd. sliofan, schlüpfen), schlüpfrig, I) im allg.: 1) eig.: loculus, Plaut.: locus, Plaut. bei Fronto: fastigium, Liv.: glacies, Liv.: assiduo lubricus imbre lapis, Mart. – neutr. subst., lūbricum, ī, n., das Schlüpfrige, der schlüpfrige (glatte) Boden, in lubrico locare, Plin.: m. Genet., lubrico viae, Tac.: lubrico itinerum, auf schlüpfr. Pfaden, Tac.: lubrico paludum, auf schl. Sumpfboden, Tac.: ut purgamenta illa ventris ad exitus suos facilius per lubricum niterentur, Lact.: Plur., lubrica vallium, die schlüpfrigen Talstrecken, Apul. met. 1, 2. – 2) übtr., schlüpfrig, unsicher, wankend, unhaltbar, bedenklich, gefährlich, locus, Plin. ep.: status (Stellung), Tac.: via vitae lubr. et praeceps, Cic.: viae adulescentiae, Cic.: aetas puerilis, Cic.: aetas maxime lubrica atque incerta, v. d. Jugend, Cic.: principis aetas, Tac.: tempus, die der Verführung ausgesetzte Jugendzeit, Sen. rhet.: perdifficilis et lubrica defensionis ratio, Cic. – poet. m. Infin., vultus nimium lubricus aspici, verführerisch (griech. σφαλερός), Hor. carm. 1, 19, 8. – neutr. subst., lubricum aetatis, Plin. ep.: adulescentiae nostrae, die unsichere Zeit meiner Jugend, Tac.: lubricum fidei, Achselträgerei, Macr.: in lubricum dirigi, Cato fr.: in lubrico versari, Cic. u. Sen.: in praecipiti et lubrico stare, Curt.: Plur., lubrica pelagi, die unsichere Zeit (Ggstz. firmitas camporum), Val. Max. 3, 2, 10. – II) prägn.: A) schlüpfrig = glatt, 1) eig.: anguis, Verg.: piscis, Plin.: conchylia, schleimige, Hor.: splendor, Apul. – 2) übtr., glatt = betrügerisch, v. Pers., Verg. Aen. 11. 716. – B) dahinschlüpfend, leicht entgleitend, flüchtig, leicht beweglich, 1) eig.: lubrica fluenta, Lucr.: Simois, Hor.: amnis, Ov.: membra, Ov.: oculi, Cic. – 2) übtr.: quoniam (historia) lubrica est et fluit, Quint.: annus, Ov.: alia propter subtilitatem lubrica sunt, entfallen leicht, Sen. de ben. 3, 5, 1. – m. ad u. Akk., lubrica ad mutandam fidem classis, Tac. hist. 2, 101: aetas, quae magis ad vitium lubrica esse consuevit, mehr geneigt, Ambros. de interp. Iob et David 1, 7. § 21. – m. Infin., flore capi iuvenem primaevo lubrica mentem nympha, nur zu geneigt, Sil. 5, 18.

    lateinisch-deutsches > lubricus

  • 19 beharrlich

    beharrlich, perseverans (der sich durch keinen Widerstand, durch kein Hindernis von dem, was er erreichen will, abschrecken läßt). – constans (der sich in seinem Benehmen konsequent bleibt, beständig). – firmus (fest bei etwas bleibend, standhaft). – offirmatus (das verstärkte firmus, steif u. fest). – tenax alcis rei (an etwas festhaltend). – assiduus (der nicht abläßt von etw. od. jmd., z. B. ein Feind, Ankläger). – pertinax (der bis zur Übertreibung fest an seiner Meinung, an seinem Vorsatze hängt, hartnäckig). – pervicax (der lebhaft darauf besteht, etwas durchzusetzen oder den Sieg zu gewinnen). – obstinatus (der trotz Bitten, Vorstellungen auf seinem Sinne beharrt; im üblen Sinne »starrköpfig, eigenwillig«). – b. in seinem Vorsatze, firmus proposito; tenax propositi. Adv. (= mit Beharrlichkeit) perseveranter: constanter; firmiter; offirmato animo; pertinaciter; pervicacius; obstinate; obstinato animo. – in Gefahr b. sein, in periculo constanter agere: b. den Schmerz ertragen, constanter ferre [375] dolorem: halte b. aus, persta et obdura; perfer et obdura. Beharrlichkeit, perseverantia. constantia. pertinacia. pervicacia. obstinatio. obstinatior voluntas. obstinatus animus (s. »beharrlich« die Adjj.) – assiduitas (beständige Ausdauer). – B. des Gemüts, animi firmitas: feste B. bei seiner Meinung, perpetua in sententia sua permansio; obstinatio sententiae: in der Treue, obstinatio fidei: mit B., s. beharrlich (Adv.).

    deutsch-lateinisches > beharrlich

  • 20 Beständigkeit

    Beständigkeit, I) ununterbrochene Dauer: perpetuitas. – assiduitas (beständige Gegenwart). – II) unveränderter Zustand: aequalitas (Gleichförmigkeit, z. B. der Witterung, tempestatis). – stabilitas (Unveränderlichkeit [443] der Freundschaft, des Glücks etc.). – constantia (Beharrlichkeit, Konsequenz in Gesinnung u. Handlung); verb. stabilitas et constantia (z. B. benevolentiae). – firmitas animi (Festigkeit in seinen Gesinnungen).

    deutsch-lateinisches > Beständigkeit

См. также в других словарях:

  • FIRMITAS S — Albini, La ferte S. Aubin, non procul ab urbe Aurelianis, in Carnutibus, in Archidiaconatu Solliacensi. Idem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS — idem quod munitio, ac locus firmus, parvi instar castelli, Gallis la Ferte, quo nomine plurima apud illos loca veniunt. Uti …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS Adelaidis — la Ferte Alais, castrum Gall. inter Corbolium. et Stampas, in finibus Senonum: dicutum vel ab Adelaide Comitissa, quâ ductâ Guido Rubeus de Rupe forti, Hugonis Creciacensis pater, frater Odonis Comitis corboilensis, uxorio iure possedit, apud… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS Auculphi — seu subter Iotrum, la Ferte sous Iovare, opp. Galliae, in Bria regione, Campaniae annexa, ad Matronam fluv. medium inter Meldas ad Occas. et Castrum Theodorici ad Ortum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS Bernardi — la Ferte Bernard, opp. Galliae amplum, in Cenomanensi ptovincia, ad Huinam fluv. versus Perticensem tractum, 12. leucis a Cenomano in Ort …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS Milois — la Ferte Milion urbs Galliae, in provincia insulae Franciae, inter Suessiones ad Bor. et meldas ad Austr. fere media …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS Narberti — la Ferte Narbert, cum Firmitate Albini, Aureni, et Hucberti, finibus Carnutum, et dioecesi Aurelian. continetur. Hadr. Vales Not. Gall. qui plurimum huius nominis locorum meminit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS ad Albulam — la Ferte sur Aube, opp. Galliae, in Campania provincia, ad Albulam fluv. vix 4. leucis supra Barium in Austr. in confino Burgundiae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FIRMITAS in Brajo — la Ferte en Bray, castrum Galliae in monte positum, in medio saltu pagoqueve Braio la forste et pays de Bray, inter Gornacum, et Gosseni fontem, in finibus dicecesis Rotomagensis, hadr. Vales. Not. Gall …   Hofmann J. Lexicon universale

  • firmitas — /farmataes/ In old English law, an assurance of some privilege, by deed or charter …   Black's law dictionary

  • firmitas — /farmataes/ In old English law, an assurance of some privilege, by deed or charter …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»