-
1 προ-απο-σφάζω
προ-απο-σφάζω (s. σφάζω), vorher abschlachten, Luc. hist. conscr. 26.
-
2 προ-δι-οικέω
προ-δι-οικέω, vorher anordnen, einrichten, anstiften; ἡτοίμαστο αὐτοῖς τὸ προβούλευμα καὶ προδιῴκητο, Dem. 23, 14; vgl. Luc. hist. conscr. 52. – Auch med., Aesch. 1, 146 u. Sp.
-
3 πρίνινος
-
4 πτωχικός
-
5 πυρσεύω
πυρσεύω, durch Feuerzeichen oder angezündete Fackeln Nachrichten, Signale geben; εὖ πυρσεύετέ μοι κραυγὴν ἀγῶνος τοῠδε, gebet mir durch euer Geschrei Nachricht vom Kampfe, Eur. El. 694; vgl. Xen. An. 7, 8, 15; ὡς πυρσεύοιτο ἀπ' αὐτοῦ τοῖς ναυτιλλομένοις, Luc. hist. conscr. 62; überh. entzünden, anbrennen, σέλας, Eur. Hel. 1126; auch übtr., ἔχϑραν, D. Sic. 11, 64; αἰϑομένῳ χαλκῷ ταναὴν τρίχα πυρσεύοντες, Opp. Cyn. 1, 327, feurig, roth machend.
-
6 παρα-τείχισμα
παρα-τείχισμα, τό, daneben, dabei aufgeführte Mauer, Bollwerk, Thuc. 7, 11 u. Sp., wie Luc. hist. conscr. 38 D. Sic. 11, 20.
-
7 παρ-επι-δείκνυμαι
παρ-επι-δείκνυμαι ( δείκνυμαι), zur unrechten Zeit oder aus Prahlerei vorzeigen, τί, mit Etwas prunken, δύναμιν λόγων ἀπειροκάλως, Luc. hist. conscr. 57; ἐμπειρίαν τινὰ γραμμάτων παρεπιδεικνύμενος Plut. de san. tuenda p. 389, u. öfter; Philo u. a. Sp.
-
8 παρ-εμ-πορεύομαι
παρ-εμ-πορεύομαι, nebenbei womit handeln; übertr., nebenher verschaffen od. gewähren, ἡ ἱστορία εἰ μὲν ἄλλως τὸ τερπνὸν παρεμπορεύσαιτο, d. i. neben der Belehrung auch Ergötzung gewähren, Luc. hist. conscr. 9.
-
9 παρ-εμ-βύω
παρ-εμ-βύω, daneben, an der Seite einschieben, παρενεβέβυστο Luc. hist. conscr. 22.
-
10 παρά-χροος
παρά-χροος, zsgz. - χρους, von falscher oder veränderter Farbe, Luc. hist. conscr. 51.
-
11 περι-σπειράω
περι-σπειράω, rings umwinden, umschlingen, Luc. hist. conscr. 29, τὴν ἐσϑῆτα τῇ κεφαλῇ, Plut. Camill. 25; auch med., mit Soldaten besetzen, Ages. 31, u. pass., Cic. 32.
-
12 περι-σμαραγέω
περι-σμαραγέω, herum krachen, tosen, Luc. hist. conscr. 22.
-
13 περί-πλοος [2]
περί-πλοος, zsgzgn περίπλους, pl. περίπλοι, die Umschiffung; der Ort, den man umfährt, steht im gen.; Her. 6, 95; Thuc. 2, 80 u. öfter; Sp., wie Luc. hist. conscr. 31.
-
14 πεζός
πεζός, zu Fuße gehend, Fußgänger; Hom. im Ggstz von ἱππεῖς u. ἵπποι, ἀπὸ χϑονὸς ὤρνυτο πεζός Il. 5, 13, πεζὸς πρόσϑ' ἵππων 13, 385, u. oft, von den zu Fuße, Kämpfenden; οἱ μὲν ἐφ' ἵτπων, οἱ δ' ἐπὶ ναῶν πεζοί τε βάδην, Aesch. Pers. 19; πεζούς τε καὶ ϑαλασσίους νᾶες ἤγαγον, 550. So Her. πεζὸς στρατός, Fußheer im Ggstz der ἵπποι, 4, 128. 7, 84, wie Pol. 2, 11, 7 u. öfter, wie sonst. – Zu Lande gehend, im Ggstz zum Seefahrer, ἐν νηῒ ϑοῇ ἢ πεζὸς ὁμαρτέων, Il. 24, 438. 17, 612 Od. 11, 58, u. in der wiederkehrenden Vrbdg οὐ μὲν γάρ τί σε πεζὸν ὀΐομαι ἐνϑάδ' ἱκέσϑαι, wie Od. 1, 173; ναυσὶ δ' οὔτε πεζὸς ἰών, Pind. P. 10, 29; ναυτικὸς στρατὸς κακωϑεὶς πεζὸν ὤλεσε στρατόν, Aesch. Pers. 714; καὶ ναυσὶ καὶ πεζοῖσι, Ar. Ach. 597. So bei Her. Landheer mit u. ohne στρατός, 3, 25. 6, 45. 7, 84; auch τὸ πεζόν, 7, 81; Ggstz ναυτικὸς στρατός oder νέες, 4, 97. 6, 95. 7, 121; Thuc. setzt 4, 12 τὰ πεζά gegenüber ταῖς ναυσί (vgl. πεζικός), wie Pol. 3, 95, 3; δύναμις πεζὴ καὶ ναυτική, 2, 24 u. sonst. – Uebh. auf dem Lande, καὶ χερσαῖος, Plat. Tim. 40 a, καὶ ἔνυδρον, Polit. 288 a; ὅσαι τε πεζαὶ καὶ ὅσαι κατὰ ϑάλατταν γίγνονται, Legg. III, 679 d, vgl. τὰ ὀχήματα τά τε πεζὰ καὶ τὰ ἐν τῇ ϑαλάττῃ πλοῖα, Hipp. mai. 295 d; auch τὰ πεζὰ καὶ τὰ πτηνὰ ϑηρία, Conv. 207 a; ἡ πεζὴ ϑήρα, Jagd auf dem Lande, auf Landthiere, Soph. 222 b, wie τὰ πεζὰ ϑηρεύματα, Legg. VII, 823 b. – Uebtr., was sich nicht von der Erde erhebt, auf dem Erdboden bleibt, bes. πεζὸς λόγος, die sich nicht zum poetischen Ausdruck erhebende Rede, Prosa, oratio pedestris, auch wohl von der niederen, sich an den gewöhnlichen Ausdruck haltenden komischen Poesie, im Ggstz der lyrischen u. tragischen, die gewohnte Ausdrucksweise verlassenden, Luc. conscr. hist. 8; τὰ πεζὰ τοῖς ἐμμέτροις προςτιϑείς, Dem. enc. 22 u. a. Sp., bes. Gramm. – In der Musik = ψιλός, entweder vom bloßen Gesange ohne Instrumentalbegleitung, oder von der bloßen Instrumentalmusik ohne begleitenden Gesang, VLL.; so πεζὸς γόος, ohne Sang und Klang, Phot. lex.; μέλη πεζὰ καὶ φορμικτά, Soph. beim Schol. Eur. Alc. 448. – Dah. πεζαὶ ἑταῖραι, Theopomp. bei Ath. XII, 532; auch πεζαὶ μόσχοι, comic. in VLL., Huren der gemeinsten Art, welche ihr Gewerbe ohne alle Verhüllung, ohne Tonkunst, Tanz oder sonst eine schöne Kunst treiben, im Ggstz von ἑταῖραι μουσικαί oder μουσοποιοί. – Adverbial wird πεζῇ gebraucht, zu Fuß, man ergänzt gewöhnlich ὁδῷ; πεζῇ ἕπεσϑαι, zu Lande folgen, Her. 7, 110. 115; πεζῇ μάχεσϑαι, zu Fuße oder zu Lande kämpfen, Thuc. 4, 132 u. A.; πρὸς τὴν τῶν πεζῇ δρόμων ἄσκησιν, Plat. Legg. I, 625 e; gew. zu Lande, κατὰ ϑάλατταν καὶ πεζῇ, Polit. 289 e, πεζῇ μέν – ναυσὶ δέ, Menex. 239 e. – Auch in Prosa, pedestri oratione, Ggstz μετὰ μέτρων, Plat. Soph. 237 a. – In den VLL. wird auch ein compar. πεζότερος u. ein superl. πεζότατος angeführt.
-
15 πιθάκνιον
-
16 πάτος
πάτος, ὁ, 1) der betretene Weg, Pfad, Fußsteig, Il. 20, 137. – 2) das Treten, der Tritt, πάτος ἀνϑρώπων, Schritt und Tritt der Menschen, Il. 6, 202 Od. 9, 119, u. so sp. D., wie Ap. Rh. χῶρον, ὅτις πάτου ἔκτοϑεν ἦεν ἀνϑρώπων, 3, 1201; u. übertr., μήτε ἀποῤῥήτοις καὶ ἔξω πάτου ὀνόμασι, μήτε τοῖς ἀγοραίοις, Luc. hist. conscr. 44, vgl. Pseudol. 13. – 3) Koth der Thiere, Nic. Al. 535, Schol. ἀφόδευμα, Ther. 933. – 4) Nach Hesych. auch ἔνδυμα τῆς Ἥρας.
-
17 στρατοπεδ-άρχης
στρατοπεδ-άρχης, ὁ, Anführer des Lagers, Luc. hist. conscr. 22; tribunus legionis, D. Hal. 10, 36.
-
18 στοχαστικός
στοχαστικός, zum Zielen, Errathen gehörig; ἡ στοχαστική, die Geschicklichkeit, gleich das Richtige zu treffen, Plat. def. 412 c 413 a; ψυχή, Gorg. 463 a; muthmaßend, τινός, Arist. Nicom. cth. 6, 7, 6; στοχαστικῶς ἔχειν πρός τι, rhet. 1, 1 u. Sp., wie Luc. hist. conscr. 47; τέχναι, S. Emp. adv. gramm. 72, wozu die κυβερνητική und die ἰατρική gerechnet wird.
-
19 συμ-περι-πλοκή
συμ-περι-πλοκή, ἡ, das Mitumfassen; Luc. amor. 53; τῶν πραγμάτων, hist. conscr. 55.
-
20 συν-υφαίνω
συν-υφαίνω, zusammenweben, verweben, übertr., zu Stande bringen, bes. listig anstiften; συνυφανϑῆναι, Her. 5, 105; ἐξ ὧν τὸν ὑπόλοιπον λόγον δεῖ ξυνυφανϑῆναι, Plat. Tim. 69 a, vgl. Polit. 305 e; auch med., πλέγμα ἐξ ἀέρος καὶ πυρὸς ξυνυφηνάμενος, Tim. 78 b; dicht zusammenbringen, ἀλλήλοις συνυφασμένοι νήχονται, Ael. H. A. 15, 3, u. öfter; Luc. hist. conscr. 48.
См. также в других словарях:
Onesicritus — Alexander the Great receives a visit from Thalestris, queen of the Amazons, one of the legends recounted by Onesicritus. Onesicritus (Greek: Ὀνησίκριτος; c. 360 BC – c. 290 BC), a Greek historical writer, who accompanied … Wikipedia
To call a spade a spade — is to speak honestly and directly about a topic, specifically topics that others may avoid speaking about due to their sensitivity or embarrassing nature. Brewer’s Dictionary of Phrase and Fable (1913) defines it asIts ultimate source is Plutarch … Wikipedia
ОНЕСИКРИТ — • Onesïcrĭtos, Όνησίκριτος (также Onesicrates, Όνησικράτης), 1. ученик Диогена из Эгины или Астипалеи; затем он сопровождал Александра Великого в его походе в Азию и получил от него поручение отправиться послом к гимнософистам… … Реальный словарь классических древностей
СТОИЦИЗМ — СТОИЦИЗМ учение одной из наиболее влиятельных философских школ Античности, основанной ок. 300 до н. э. Зеноном изКития; название «Стоя» происходит от названия «Расписного Портика» (Στοὰ Ποικίλη) в Афинах, где преподавал Зенон.… … Античная философия
CATECHUMENI — Isidoro sunt, qui primum de Gentilitate veniunt, habentes voluntatem credendi in Christum, de Eccles. Offic. l. 2. c. 20. Graece Κατηχούμενοι, quod idem reddit Auditores seu Instructi; a Verbo κατηχεῖν, auribus insonare, erudire, docere,… … Hofmann J. Lexicon universale
DISCEDITE — formula dimittendi contionem, apud Romanos: sicut, Nihil vos moramur Patres Conscr. Senatum. Exstat apud Tull. et Tit. Liv. non semel. Casaub. ad Capitolin. in Marco. De carmine, quo Discedentes prosequimur amicos, vide infra Propemptione, mu… … Hofmann J. Lexicon universale
PILA — I. PILA apici obelisci, in Campo Martio, addita a Manilio Mathematico, cuius vertice umbra colligeretur in ipsa pila, occurrit apud Plin. l. 36. c. 10. Ei (obelisco) qui est in Campo Divus Augustus addidit mirabilem usum, ad deprehendendas Solis… … Hofmann J. Lexicon universale