Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

conjugium

  • 1 conjugium

    conjugium conjugium, i n брак, супружество

    Латинско-русский словарь > conjugium

  • 2 conjugium

    conjŭgĭum, ii, n. [conjugo], a connection, union.
    I.
    Lit.:

    corporis atque animae (opp. discidium),

    Lucr. 3, 845:

    inter has (feminas) et Theodorum quasi conjugium animosi spiritūs esse potuit,

    Val. Max. 6, 2, ext. 3.—
    II.
    Trop., a connection by marriage, marriage, wedlock (considered in a physical point of view, while conubium is regarded as a civil or political institution; cf. conubium;

    class. in prose and poetry),

    Cic. Off. 1, 17, 54; id. Fin. 4, 7, 17; id. Att. 6, 8, 1; Ter. And. 3, 3, 29; Nep. Cim. 1, 3; Cat. 66, 28; Verg. A. 3, 475; 4, 172; Ov. M. 2, 804.—Of animals, Ov. F. 4, 336; Plin. 10, 34, 52, § 104 al.; cf.: sine ullis Conjugiis [p. 423] vento gravidae (equae), Verg. G. 3, 275. —
    B.
    Meton.
    1.
    Concubinage, Ov. M. 14, 298; 10, 295.—
    2.
    (Abstr. pro concr.) A husband, Prop. 3 (4), 13, 20; a wife, Verg. A. 3, 296; 7, 423; 7, 433; 11, 270; Tac. A. 12, 65; cf.:

    ferre Inmitem dominam conjugiumque ferum,

    Tib. 3, 4, 74.—In plur., a pair, of animals, Plin. 8, 23, 35, § 86; 9, 8, 7, § 21; 10, 12, 15, § 31.

    Lewis & Short latin dictionary > conjugium

  • 3 conjugium

    ī n. [ conjungo ]
    1) сочетание, связь ( corporis atque animae Lcr)
    2) (тж. c. maritale Col) брачный союз, брак (в фактическом смысле, в отличие от conubium — в гражданском смысле Ter, C, O etc.)
    3) соитие, любовная связь Tib, O; спаривание V, O
    4) супруг Prp, V; супруга V; pl. брачная пара (тж. у животных) PM, CTh

    Латинско-русский словарь > conjugium

  • 4 conjugium

    marriage/wedlock; husband/wife; couple; mating (animal), pair; close connection

    Latin-English dictionary > conjugium

  • 5 conjugium

    , i n
      брачный союз, супружество, брак

    Dictionary Latin-Russian new > conjugium

  • 6 abnego

    abnĕgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] refuser catégoriquement. [st2]2 [-] nier (un dépôt).    - aliquid alicui abnegare: refuser qqch à qqn.    - rex tibi conjugium abnegat, Virg. En. 7, 424: le roi te refuse une épouse.    - ne depositum appellati abnegarent, Plin. Ep. 10, 95: (s'engager) à ne pas nier un dépôt devant le juge.    - abnegare + inf.: se refuser à, refuser de.    - abnegat exsilium pati, Virg. En. 2, 637: il refuse de supporter l'exil.
    * * *
    abnĕgo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] refuser catégoriquement. [st2]2 [-] nier (un dépôt).    - aliquid alicui abnegare: refuser qqch à qqn.    - rex tibi conjugium abnegat, Virg. En. 7, 424: le roi te refuse une épouse.    - ne depositum appellati abnegarent, Plin. Ep. 10, 95: (s'engager) à ne pas nier un dépôt devant le juge.    - abnegare + inf.: se refuser à, refuser de.    - abnegat exsilium pati, Virg. En. 2, 637: il refuse de supporter l'exil.
    * * *
        Abnego, abnegas, pen. cor. abnegare, Refuser, Denier.
    \
        Iupiter abnegat imbrem. Colu. Ne veult point donner de pluye.
    \
        Depositum abnegare. Plin. iunior. Renier qu'on nous ait baillé quelque chose en garde, Renier ung depost.
    \
        Abnegat excisa vitam producere Troia. Virgil. Il se delibere ne vouloir plus vivre, Il refuse à vivre.
    \
        Comitem abnegare. Horat. Refuser aucun à compaignon, Ne le point vouloir pour compaignon.

    Dictionarium latinogallicum > abnego

  • 7 abruptus

    abruptus, a, um part. passé de abrumpo. [st2]1 [-] détaché violemment, séparé; escarpé, abrupt, qui est à pic. [st2]2 [-] inaccessible par le caractère, difficile, intraitable, inabordable. [st2]3 [-] brisé entièrement, rompu, interrompu, abandonné.    - abruptae ripae, Plin.-jn.: rives escarpées.    - abrupta saxa, Tac.: rochers inaccessibles.    - abrupta contumacia, Tac. An. 4, 20: une obstination roide.    - abruptus homo, Treb.: homme inabordable.    - abruptae nubes, Virg.: nuages déchirés (par les éclairs).    - abruptum conjugium, Cat.: mariage rompu.    - abrupto sidere (sole): le soleil étant caché ([interrompu]).    - abrupta studia, Quint.: études abandonnées.    - sibilus abruptus, Plin.: sifflement saccadé.    - abruptus sermo: style haché.    - cf. Sen. Contr. 2, pr. 2; Sen. Ep. 114, 1; Quint. 4, 2, 45 ; 12, 10, 80.
    * * *
    abruptus, a, um part. passé de abrumpo. [st2]1 [-] détaché violemment, séparé; escarpé, abrupt, qui est à pic. [st2]2 [-] inaccessible par le caractère, difficile, intraitable, inabordable. [st2]3 [-] brisé entièrement, rompu, interrompu, abandonné.    - abruptae ripae, Plin.-jn.: rives escarpées.    - abrupta saxa, Tac.: rochers inaccessibles.    - abrupta contumacia, Tac. An. 4, 20: une obstination roide.    - abruptus homo, Treb.: homme inabordable.    - abruptae nubes, Virg.: nuages déchirés (par les éclairs).    - abruptum conjugium, Cat.: mariage rompu.    - abrupto sidere (sole): le soleil étant caché ([interrompu]).    - abrupta studia, Quint.: études abandonnées.    - sibilus abruptus, Plin.: sifflement saccadé.    - abruptus sermo: style haché.    - cf. Sen. Contr. 2, pr. 2; Sen. Ep. 114, 1; Quint. 4, 2, 45 ; 12, 10, 80.
    * * *
        Abruptus, Participium et nomen: vt Abrupta loca, Lieux desrompus et desvoyez, gastez, esquels on ne peult monter ne descendre, comme haults rochiers, et semblables lieux.
    \
        Sermo abruptus, siue abrupta oratio, quae caret exordio: quales sunt orationes patheticae et concitatae. Macrob. Un propos sans preambule, qui n'est point continué et ne s'entretient point avec ceuls de devant.
    \
        Studia abrupta. Quintil. Rompuz du tout.

    Dictionarium latinogallicum > abruptus

  • 8 conubium

    cōnūbĭum (less correctly connū-bĭum; cf. Rib. prol. Verg. p. 393), ii (m the poets often trisyl., thus:

    conubio,

    Verg. A. 1, 73; 4, 126; 7, 253; Ov. M. 6, 428:

    conubia,

    Lucr. 3, 777:

    conubiis,

    Verg. A. 3, 136; 4, 168; v. Wagn. and Forbig. ad Verg. A. 1, 73; and cf. conubialis), n. [nubo], marriage, wedlock (considered as a civil institution; while conjugium had regard to the physical union, cf. Dict. of. Antiq.).
    I.
    Prop. (very freq. in prose and poetry), Cic. de Or. 1, 9, 37; id. Off. 1, 17, 54; Sall. J. 18, 6; Liv. 4, 5, 6; 4, 6, 2 sq.; Cat. 62, 57; 64, 141; Verg. A. 1, 73; 3, 136; v. the passages cited, init., from Verg. and Ov.— Plur., of a single marriage ( poet.):

    Pyrrhin' conubia servas?

    Verg. A. 3, 319; Val. Fl. 8, 421.—
    II.
    Meton.
    A.
    = jus conubii or conubii societas, the right to intermarry, according to Roman principles:

    conubia illi (sc. decemviri) ut ne plebi et patribus essent, inhumanissimā lege sanxerunt, quae postea plebei scito Canulejo abrogatast,

    Cic. Rep. 2, 37, 63; cf. Liv. 4, 1, 1 sq.; 8, 14, 10; 9, 43, 23 and 24; Curt. 8, 4, 25; cf. Gai Inst. 1, § 55 sq. al.—
    B.
    Poet., sexual union (cf. conjugium, II. B. 1.), Lucr. 3, 777; 5, 1011; Ov. Am. 2, 7, 21.—
    * C.
    Of plants, an ingrafting, Plin. 16, pr. § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conubium

  • 9 abrumpo

    ab-rumpo, rūpī, ruptum, ere
    1)
    а) отрывать, отламывать ( ramos Q); разрывать, срывать (vincula V, H, L etc.); ломать, разрушать ( pontem T)
    se a. — вырываться ( latrocinio C)
    б) отрезать, отделять (equites ab exercitu QC; Hellespontus Asiam abrumpit Europae PM)
    2) обрывать, (внезапно) прерывать, прекращать (iter QC; inceptum sermonem T)
    a. vitam или lucem V, fata sua SenT, a. medios annos Lcn — умертвить себя, наложить на себя руки
    a. parĭter spes ac metūs T — положить конец как надеждам, так и страхам
    3) ломать, разрушать ( pontem T)
    4) разрезать, вскрывать ( crurum venas T)
    5) ломать, нарушать (fas V; fidem T; foedus Su; conjugium Ctl)

    Латинско-русский словарь > abrumpo

  • 10 conjugialis

    conjugiālis, e [ conjugium ]
    брачный (jura, foedus, festa O)

    Латинско-русский словарь > conjugialis

  • 11 amplexus

    супружеское объятие, = conjugium (1. 1. C. Th. 3, 12. 1. 8 C. Th. 5, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > amplexus

  • 12 abnego

    ab-nĕgo, āvi, ātum, 1, v. a., to refuse, be unwilling ( poet. and in post-Aug. prose):

    conjugium alicui,

    Verg. A. 7, 424: imbrem, Col. ( poet.) 10, 51:

    comitem (se),

    Hor. C. 1, 35, 22; cf. Sil. 3, 110:

    depositum,

    to deny, Plin. Ep. 10, 97; so,

    partem pecuniae (pactae),

    Quint. 11, 2, 11; cf. Dig. 16, 3, 11 al.—With inf.:

    medicas adhibere manus ad vulnera pastor Abnegat,

    Verg. G. 3, 456; so id. A. 2, 637.— Absol.:

    Abnegat, inceptoque, etc.,

    Verg. A. 2, 654.

    Lewis & Short latin dictionary > abnego

  • 13 allophylus

    allŏphȳ̆lus, a, um, adj., = allophulos, of another stock or race, foreign (the orig. long y is shortened in the poets):

    tenuerunt eum allophyli,

    Vulg. Psa. 55, 1:

    conjugium allophylorum,

    Tert. Pud. 7; so Hier. Ep. ad Eust. 27 al.:

    tyrannus,

    Prud. Ham. 502; Paul. Nol. de S. Fel. Nat. Carm. 8, 23, 70; Tert. adv. Marc. 4, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > allophylus

  • 14 conjugialis

    conjŭgĭālis, e, adj. [conjugium], belonging to marriage, conjugal, connubial (perh. only in Ov.):

    foedus,

    Ov. M. 11, 743:

    festa,

    id. ib. 5, 3:

    jura,

    id. ib. 6, 536.

    Lewis & Short latin dictionary > conjugialis

  • 15 devotio

    dēvōtĭo, ōnis, f. [devoveo].
    I.
    A devoting, consecrating.
    A.
    Prop.:

    Deciorum devotiones,

    the devoting of themselves, Cic. N. D. 3, 6, 15; cf.

    vitae,

    id. Rab. Post. 1 fin.;

    capitis,

    id. Dom. 57; a vow, Vulg. Act. 23, 1. —
    B.
    Transf., fealty, allegiance, devotedness (late Lat.):

    alicujus erga rempublicam, Treb. Poll. Gall. 14: Aquileiensium pro Romanis, Capitol. Maxim. et Balb. 11: quis fortes animat devotio mentes,

    Nemes. Cyneg. 83 al. —Hence,
    2.
    (Cf. devotus, P. a. no. B.) In Christian authors, piety, devotion, zeal, Lact. 2, 11 med.:

    inutilis est Deo qui devotione caret,

    id. 5, 19, 13; cf.

    coupled with religio,

    Lampr. Heliog. 3.—
    II.
    A cursing, curse, imprecation, execration, Nep. Alcib. 4, 5:

    pilae in quibus devotio fuerit scripta,

    id. ib. 6, 5:

    dissimulata nauseantis devotione,

    Petr. 103, 6; v. also Macr. Sat. 3, 9.—
    III.
    Sorcery, enchantment; and concr., a magical formula, incantation, spell, Suet. Calig. 3:

    carmina et devotiones,

    id. ib.; Tac. A. 2, 69:

    devotionibus et veneno peremisse,

    id. ib. 3, 13;

    4, 52: conjugium (i. e. conjugem) principis devotionibus petere,

    id. ib. 12, 65 al.—
    B.
    Transf., any form of prayer: devotiones faustae, Ap. M. 11, p. 265, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > devotio

  • 16 instabilis

    in-stăbĭlis, e, adj., that does not stand fast, unsteady, unstable, tottering, not firm (mostly poet.; syn. varius, mutabilis, vagus; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    sic erat instabilis tellus,

    Ov. M. 1, 16:

    locus ad gradum instabilis,

    Tac. A. 1, 64:

    (with lubricus) gradus,

    Curt. 8, 11, 13:

    ingressus,

    Liv. 24, 34, 15:

    vestigium,

    Plin. Pan. 22, 4:

    volutatio,

    Plin. 31, 6, 33, § 63:

    cymbae,

    Verg. G. 4, 195:

    naves,

    Curt. 4, 2, 9.— Transf., unsteady, i. e. that does not keep its ground:

    (with fluctuans) acies,

    Liv. 9, 35, 6:

    hostis,

    id. 27, 18, 14.—
    II.
    Trop., unstable, inconstant, changeable, fickle: insanam aiunt (Fortunam), quia atrox, incerta instabilisque sit, Pac. ap. Auct. Her. 2, 23, 36: res maritimae celerem atque instabilem mo tum habent, Caes. B. G. 4, 23:

    nihil tam instabile ac fluxum est, quam fama,

    Tac. A. 13, 19:

    fortuna,

    id. H. 4, 47:

    conjugium,

    Juv. 9, 79:

    animus,

    Verg. G. 4, 105 (but read insatiabiles, Curt. 7, 8, 19). — Adv.: instă-bĭlĭter, unsteadily, Aug. Conf. 13, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > instabilis

  • 17 invidendus

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invidendus

  • 18 invideo

    1.
    in-vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2, v. a.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., i. q. baskainein (fascinare), to look askance at, to look maliciously or spitefully at, to cast an evil eye upon (only anteclass.).—With acc.: ut est in Menalippo: quisnam florem liberūm invidit meūm? Male Latine videtur; sed praeclare Attius; ut enim videre, sic invidere florem rectius, quam flori. Nos consuetudine prohibemur;

    poëta jus suum tenuit et dixit audacius,

    Cic. Tusc. 3, 9, 20.— Absol.:

    ne quis malus invidere possit,

    produce misfortune by his evil eye, Cat. 5, 12 sq. —
    B.
    Trop., to be prejudiced against one, to be influenced by prejudice:

    semper dignitatis iniquus judex est, qui aut invidet aut favet,

    Cic. Planc. 3, 7; cf.:

    cui nisi invidisset is, etc.,

    id. Fam. 5, 21, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    (I. q. phthonein tini tinos.) To envy or grudge one any thing.
    (α).
    With dat. of the person or thing exciting the feeling:

    malim mihi inimicos invidere quam inimicis me meis,

    Plaut. Truc. 4, 2, 30:

    invident homines maxime paribus aut inferioribus,

    Cic. de Or. 2, 52, 209; id. Ac. 2, 2, 7:

    probus invidet nemini,

    id. Univ. 3:

    bonis,

    Sall. C. 51, 38:

    invidet ipsa sibi,

    Ov. F. 2, 591:

    Troasin,

    id. H. 13, 137.— Pass. impers.:

    sibi ne invideatur,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 15:

    illi, quibus invidetur,

    id. Truc. 4, 2, 32:

    invidia dicitur... etiam in eo cui invidetur,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16:

    si is cui invidetur, et invidet,

    Sen. Ep. 84, 11. — Of the thing:

    eorum commodis,

    Plaut. Most. 1, 3, 149:

    honori,

    Verg. A. 5, 541; Cic. Agr. 2 fin.:

    virtuti,

    id. Balb. 6, 15; id. de Or. 2, 51, 208:

    virtuti vestrae,

    Sall. C. 58, 21:

    omnia tunc quibus invideas si lividulus sis,

    Juv. 11, 110.—
    (β).
    Alicui in aliqua re:

    in qua (purpura) tibi invideo, quod, etc.,

    Cic. Fl. 29, 70:

    in hoc Crasso,

    id. de Or. 2, 56, 228.—
    (γ).
    Alicui with gen. of the thing ( poet.):

    neque ille Sepositi ciceris nec longae invidit avenae,

    Hor. S. 2, 6, 84.—
    (δ).
    Alicui aliqua re:

    non inviderunt laude sua mulieribus viri Romani,

    Liv. 2, 40, 11:

    nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2; so with abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22; id. Germ. 33:

    nec invidebo vobis hac arte,

    Sen. Q. N. 4 praef. §

    7: qua (ratione) nulli mortalium invideo,

    id. de Vit. Beat. 24, 6; cf.:

    si anticum sermonem nostro comparemus, paene jam quidquid loquimur figura est, ut hac re invidere, non ut omnes veteres et Cicero praecipue, hanc rem,

    Quint. 9, 3, 11. —
    (ε).
    With ob: ob secundas res malorum hominum, Sen. de Ira, 1, 16, 5. —
    (ζ).
    Absol.:

    qui invident, eorum, etc.,

    of envious men, Plaut. Most. 1, 3, 149; Cic. Tusc. 4, 8, 17:

    qui invidet minor est,

    Plin. Ep. 6, 17, 4; Cic. Brut. 50, 188:

    non equidem invideo,

    Verg. E. 1, 11; Ov. Tr. 1, 1, 1; id. P. 1, 8, 8:

    invidit Clytie,

    id. M. 4, 234.—
    (η).
    Alicui aliquid (mostly post-class.; not in Cic.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 624 sq.): fama fuit Monuni Dardanorum principis filiam pacto fratri eum invidisse,

    Liv. 44, 30, 4 Weissenb.:

    sibi laudem,

    Curt. 9, 4, 21:

    nobis caeli te regia, Caesar, invidet,

    Verg. G. 1, 504:

    mihi senectus invidet imperium,

    id. A. 8, 509; cf.:

    Liber pampineas invidit collibus umbras,

    i. e. deprives of, id. E. 7, 58 Forbig. ad loc.; cf. D. infra; Ov. F. 4, 86:

    homini misero medicinam,

    Petr. 129:

    sibi voluptatem,

    Spart. Hadr. 20 init.; Val. Max. 4, 3, ext. 1. —
    (θ).
    Alicui with object-clause:

    invidere alii bene esse, tibi male esse, miseriast,

    Plaut. Truc. 4, 2, 31:

    nullus est cui non invideant rem secundam optingere,

    id. Bacch. 3, 6, 14.—
    (ι).
    Aliquid alone, to envy the possession of, envy one on account of:

    oro vos id mihi dare quod multi invideant, plures concupiscant,

    Nep. Thras. 4, 2:

    nam quis invideat mala,

    Sen. Herc. Oet. 36; cf.: haec qui gaudent, gaudeant perpetuo suo bono;

    qui invident, etc.,

    Plaut. Most. 1, 3, 49. — Pass.: ego cur, acquirere pauca Si possum, invideor? (for cur mihi invidetur) am I envied? Hor. A. P. 56.— Impers.:

    invidetur enim commodis hominum ipsorum,

    Cic. de Or. 2, 51:

    non dixi invidiam, quae tum est, cum invidetur,

    id. Tusc. 3, 9, 20.— Hence, P. a., invĭdendus, a, um, enviable:

    aula,

    Hor. C. 2, 10, 7:

    postis,

    id. ib. 3, 1, 45; Sen. Const. Sap. 13, 3. —
    B.
    To be loath, be unwilling; with a foll. inf. ( poet.):

    invidens deduci triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 30. —With abl.: invidere igne rogi miseris, to grudge, i. e. not grant a burning and burial, Luc. 7, 798.—With inf.:

    his te quoque jungere, Caesar, Invideo,

    am not willing, Luc. 2, 550.—
    C.
    To emulate, aspire to rival:

    Caesar et se illius gloriae invidere, et illum suae invidisse dixit,

    Val. Max. 5, 1, 10.—
    D.
    To hinder, prevent; to refuse, deny:

    plurima, quae invideant pure apparere tibi rem,

    Hor. S. 1, 2, 100:

    invidisse deos, ut Conjugium optatum viderem,

    Verg. A. 11, 269; cf.:

    tene invidit fortuna mihi, ne, etc.,

    id. ib. 11, 43:

    Cereri totum natura concessit, oleum ac vinum non invidit tautum,

    Plin. 15, 2, 3, § 8:

    nobis invidit inutile ferrum,

    Ov. P. 2, 8, 59: nec famam invidit Apollo, Sil. 4, 400.—With dat. and abl.:

    tibi laude, nobis voluptate,

    Plin. Ep. 2, 10, 2.— With abl. alone:

    ne hostes quidem sepulturā invident,

    Tac. A. 1, 22:

    exemplo,

    id. ib. 15, 63:

    spectaculo proelii,

    id. G. 33:

    bona morte,

    Plin. Ep. 2, 20, 8.—Hence,
    1.
    invĭdens, entis, P. a., envious:

    nocere invidenti,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; Hor. C. 1, 37, 30; Vell. 2, 73, 1:

    sive apud cupidos sive apud invidentes dicendum habuerit orator,

    Tac. Dial. 31 med.
    2.
    invīsus, a, um, P. a.
    a.
    Hated, hateful, detested (class.).
    (α).
    Of persons, animals, etc.:

    persona lutulenta, impura, invisa,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20:

    Cato,

    id. Dom. 25, 65:

    suspectos alios invisosque efficere,

    Liv. 41, 24, 18:

    me invisum meo patri esse intellego,

    Plaut. Merc. 1, 1, 79:

    invisos nos esse illos,

    Ter. Hec. 3, 1, 48:

    deo,

    Cic. N. D. 2, 66, 167:

    caelestibus,

    Verg. A. 1, 387:

    divis,

    id. ib. 2, 647:

    Minervae,

    id. G. 4, 246; Ov. Am. 2, 6, 34:

    dominae deae,

    id. ib. 3, 13, 18:

    infamem invisumque plebei Claudium facere,

    Liv. 27, 20, 11:

    ne invisi apud incolas forent, caverunt,

    Just. 36, 2, 15; Quint. 3, 7, 19; 5, 13, 38:

    (Helena) abdiderat sese atque aris invisa sedebat,

    Verg. A. 2, 574 Forbig. ed. 4 ad loc.; cf.:

    Tyndaridis facies invisa,

    id. ib. 2, 601. — Comp.:

    quo quis versutior et callidior est, hoc invisior et suspectior,

    Cic. Off. 2, 9.— Sup.:

    ipsi invisissimus fuerat,

    Plin. Ep. 2, 20.—
    (β).
    Of inanim. and abstr. things:

    cupressus,

    Hor. C. 2, 14, 23:

    negotia,

    id. Ep. 1, 14, 17:

    dis inmortalibus oratio nostra,

    Cic. de Imp. Pomp. 16, 47:

    regna dis invisa,

    Verg. A. 8, 245:

    Troja jacet Danais invisa puellis,

    Ov. H. 1, 3:

    improbitas judici,

    Quint. 6, 4, 15:

    potestatem invisam facere,

    Liv. 3, 9, 10:

    nomen Romanum ad aliquem,

    id. 24, 32, 2:

    omnia invisa efficere,

    id. 42, 42, 5:

    lux,

    Verg. A. 4, 631:

    facies,

    id. ib. 9, 734:

    vita,

    id. ib. 11, 177:

    lumina,

    id. ib. 12, 62:

    aurum,

    Prop. 3, 5, 3:

    locus,

    Ov. P. 2, 8, 64:

    liberalitas,

    Curt. 8, 8, 9:

    Macedonum nomen,

    id. 10, 1, 4.—
    b.
    In act. sense = inimicus, hostile, malicious (rare and poet.):

    invisum quem tu tibi fingis,

    Verg. A. 11, 364; cf.:

    quae tanta licentia ferri, Gentibus invisis Latium praebere cruorem,

    Luc. 1, 9:

    invisa belli consulibus fugiens mandat decreta senatus,

    id. 1, 488.
    2.
    in-vĭdĕo, false reading for non vidit, App. Mag. p. 391 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > invideo

  • 19 Liberalis

    1.
    lībĕrālis, e, adj. [1. liber], of or belonging to freedom, relating to the freeborn condition of a man.
    I.
    Lit.: liberalis causa or liberale judicium, a suit concerning a person's freedom, v. Dig. 40, 12, 1 sqq.; Paul. Sent. 5, 1, 1 sqq.:

    si quisquam hanc liberali caussa manu adsereret,

    Plaut. Curc. 4, 2, 4; cf.

    5, 2, 68: manu eas adserat liberali causa,

    id. Poen. 4, 2, 84:

    nam ego liberali illam assero causa manu,

    I formally assert that she is freeborn, Ter. Ad. 2, 1, 40:

    judicium,

    Quint. 6, 3, 32:

    liberale conjugium,

    a marriage between persons of free condition, Ter. And. 3, 3, 29.—Pleon.:

    ego te hoc triduom numquam sinam in domo esse, quin ego te liberalem liberem,

    Plaut. Curc. 1, 3, 53.—
    II.
    Transf., befitting a freeman, gentlemanly, noble, noble-minded, honorable, ingenuous, gracious, kind (syn.: generosus, ingenuus).
    A.
    In gen.:

    ingenium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 59; id. Ep. 1, 1, 41:

    artes liberales,

    befitting a freeman, Cic. Inv. 1, 25, 35; cf.: liberalia studia accipimus, quae Graeci eleutheria mathêmata appellant;

    rhetores continebuntur, grammatici, geometrae,

    Dig. 50, 13, 1:

    hae artes, quibus liberales doctrinae atque ingenuae continerentur, geometria, musica, litterarum cognitio et poëtarum, etc.,

    Cic. de Or. 3, 32, 127; cf.:

    omnis liberalis et digna homine nobili doctrina,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    de artificiis et quaestibus, qui liberales habendi, qui sordidi sint,

    id. Off. 1, 42, 150:

    liberalissima studia,

    id. Arch. 3, 4; id. Cael. 21 52; id. Rep. 1, 5, 9:

    spes liberalioris fortunae,

    of a higher, more respectable station, Liv. 22, 26:

    responsum,

    kind, gracious, Cic. Att. 3, 15, 4; so, liberalibus verbis permulceri, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 871 P.—
    B.
    In partic.
    1.
    Bountiful, generous, munificent, liberal (syn. munificus):

    liberales (sunt), qui suis facultatibus aut captos a praedonibus redimunt, aut aes alienum suscipiunt amicorum, etc.,

    Cic. Off. 2, 16, 56:

    benefici liberalesque,

    id. Lael. 9, 31; cf.:

    liberalissimi et beneficentissimi,

    id. ib. 14, 51:

    liberalissimus munificentissimusque,

    id. Rosc. Com. 8, 22:

    virtus munifica et liberalis,

    id. Rep. 3, 8, 12:

    largus, beneficus, liberalis,

    id. Deiot. 9, 26.—
    * (β).
    With gen.:

    laudis avidi, pecuniae liberales erant,

    Sall. C. 7, 6.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in omne genus hominum liberalissimus,

    Suet. Vesp. 7. —
    b.
    Of things, plentiful, copious, abundant:

    largum et liberale viaticum,

    Cic. Fl. 6, 14:

    potio,

    Cels. 3, 6:

    liberalius alimentum,

    id. 8, 10, 7.—
    2.
    Noble, engaging, beautiful (ante-class.):

    illarum altera pulcer est et liberalis,

    Plaut. Mil. 1, 1, 60:

    lepidā et liberali formast,

    id. ib. 4, 1, 20; id. Ep. 5, 1, 41; id. Pers. 1, 3, 50:

    species,

    id. ib. 4, 3, 76; cf.: liberales dicuntur non solum benigni, sed etiam ingenuae formae homines, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—Hence, adv.: lībĕrālĭter, in a manner befitting a freeman, nobly, ingenuously, kindly, courteously, graciously.
    1.
    In gen.:

    homo liberaliter educatus,

    Cic. Fin. 3, 17, 57:

    eruditi,

    id. Tusc. 2, 2, 6:

    vivere,

    id. Lael. 23, 86:

    servire,

    i. e. properly, Ter. And. 1, 1, 11:

    respondere,

    kindly, courteously, Caes. B. G. 4, 18:

    oratione aliquem prosequi,

    id. ib. 2, 5.—
    2.
    In partic., bountifully, profusely, generously, liberally:

    benigne ac liberaliter,

    Cic. Verr. 2, 3, 85, § 196:

    large et liberaliter,

    id. ib. 2, 3, 88, §

    204: instructus,

    Caes. B. C. 3, 61.— Comp.:

    vivo paulo liberalius,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 3:

    nec potui accipi liberalius,

    id. Att. 16, 6, 1:

    ille (sal) in cibis paulo liberalius aspersus,

    Quint. 6, 3, 19:

    ubi liberalius malos odimus,

    more abundantly, more heartily, Plin. Pan. 68, 7.— Sup.:

    dotem largiri liberalissime,

    App. M. 10, p. 250, 13:

    liberalissime polliceri,

    Cic. Att. 5, 13, 2.
    2.
    Lībĕrālis, e, adj., of or belonging to Liber or Bacchus: ludi, a festival in honor of Bacchus, = Liberalia (v. infra), Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll.—Hence, subst.: Lībĕrālĭa, ĭum, n., a festival in honor of Liber, celebrated on the 17 th of March, the day on which youths received the manly toga, Ov. F. 3, 713:

    Liberalium dies, a pontificibus agonium martiale appellatur,

    Macr. S. 1, 4, § 15:

    sacra,

    id. ib. 1, 18, § 22; Calend. Maff. ap. Inscr. Orell. II. p. 411:

    Liberalia tu accusas,

    Cic. Att. 14, 10, 1:

    Liberalibus litteras accepi tuas,

    id. Fam. 12, 25, 1.—Called also: ludi Liberales: Liberalia Liberi festa, quae apud Graecos dicuntur Dionusia. Libera lingua loquemur ludis Liberalibus, Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll.; Com. Rel. v. 113 Rib.

    Lewis & Short latin dictionary > Liberalis

  • 20 liberalis

    1.
    lībĕrālis, e, adj. [1. liber], of or belonging to freedom, relating to the freeborn condition of a man.
    I.
    Lit.: liberalis causa or liberale judicium, a suit concerning a person's freedom, v. Dig. 40, 12, 1 sqq.; Paul. Sent. 5, 1, 1 sqq.:

    si quisquam hanc liberali caussa manu adsereret,

    Plaut. Curc. 4, 2, 4; cf.

    5, 2, 68: manu eas adserat liberali causa,

    id. Poen. 4, 2, 84:

    nam ego liberali illam assero causa manu,

    I formally assert that she is freeborn, Ter. Ad. 2, 1, 40:

    judicium,

    Quint. 6, 3, 32:

    liberale conjugium,

    a marriage between persons of free condition, Ter. And. 3, 3, 29.—Pleon.:

    ego te hoc triduom numquam sinam in domo esse, quin ego te liberalem liberem,

    Plaut. Curc. 1, 3, 53.—
    II.
    Transf., befitting a freeman, gentlemanly, noble, noble-minded, honorable, ingenuous, gracious, kind (syn.: generosus, ingenuus).
    A.
    In gen.:

    ingenium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 59; id. Ep. 1, 1, 41:

    artes liberales,

    befitting a freeman, Cic. Inv. 1, 25, 35; cf.: liberalia studia accipimus, quae Graeci eleutheria mathêmata appellant;

    rhetores continebuntur, grammatici, geometrae,

    Dig. 50, 13, 1:

    hae artes, quibus liberales doctrinae atque ingenuae continerentur, geometria, musica, litterarum cognitio et poëtarum, etc.,

    Cic. de Or. 3, 32, 127; cf.:

    omnis liberalis et digna homine nobili doctrina,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    de artificiis et quaestibus, qui liberales habendi, qui sordidi sint,

    id. Off. 1, 42, 150:

    liberalissima studia,

    id. Arch. 3, 4; id. Cael. 21 52; id. Rep. 1, 5, 9:

    spes liberalioris fortunae,

    of a higher, more respectable station, Liv. 22, 26:

    responsum,

    kind, gracious, Cic. Att. 3, 15, 4; so, liberalibus verbis permulceri, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 871 P.—
    B.
    In partic.
    1.
    Bountiful, generous, munificent, liberal (syn. munificus):

    liberales (sunt), qui suis facultatibus aut captos a praedonibus redimunt, aut aes alienum suscipiunt amicorum, etc.,

    Cic. Off. 2, 16, 56:

    benefici liberalesque,

    id. Lael. 9, 31; cf.:

    liberalissimi et beneficentissimi,

    id. ib. 14, 51:

    liberalissimus munificentissimusque,

    id. Rosc. Com. 8, 22:

    virtus munifica et liberalis,

    id. Rep. 3, 8, 12:

    largus, beneficus, liberalis,

    id. Deiot. 9, 26.—
    * (β).
    With gen.:

    laudis avidi, pecuniae liberales erant,

    Sall. C. 7, 6.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in omne genus hominum liberalissimus,

    Suet. Vesp. 7. —
    b.
    Of things, plentiful, copious, abundant:

    largum et liberale viaticum,

    Cic. Fl. 6, 14:

    potio,

    Cels. 3, 6:

    liberalius alimentum,

    id. 8, 10, 7.—
    2.
    Noble, engaging, beautiful (ante-class.):

    illarum altera pulcer est et liberalis,

    Plaut. Mil. 1, 1, 60:

    lepidā et liberali formast,

    id. ib. 4, 1, 20; id. Ep. 5, 1, 41; id. Pers. 1, 3, 50:

    species,

    id. ib. 4, 3, 76; cf.: liberales dicuntur non solum benigni, sed etiam ingenuae formae homines, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—Hence, adv.: lībĕrālĭter, in a manner befitting a freeman, nobly, ingenuously, kindly, courteously, graciously.
    1.
    In gen.:

    homo liberaliter educatus,

    Cic. Fin. 3, 17, 57:

    eruditi,

    id. Tusc. 2, 2, 6:

    vivere,

    id. Lael. 23, 86:

    servire,

    i. e. properly, Ter. And. 1, 1, 11:

    respondere,

    kindly, courteously, Caes. B. G. 4, 18:

    oratione aliquem prosequi,

    id. ib. 2, 5.—
    2.
    In partic., bountifully, profusely, generously, liberally:

    benigne ac liberaliter,

    Cic. Verr. 2, 3, 85, § 196:

    large et liberaliter,

    id. ib. 2, 3, 88, §

    204: instructus,

    Caes. B. C. 3, 61.— Comp.:

    vivo paulo liberalius,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 3:

    nec potui accipi liberalius,

    id. Att. 16, 6, 1:

    ille (sal) in cibis paulo liberalius aspersus,

    Quint. 6, 3, 19:

    ubi liberalius malos odimus,

    more abundantly, more heartily, Plin. Pan. 68, 7.— Sup.:

    dotem largiri liberalissime,

    App. M. 10, p. 250, 13:

    liberalissime polliceri,

    Cic. Att. 5, 13, 2.
    2.
    Lībĕrālis, e, adj., of or belonging to Liber or Bacchus: ludi, a festival in honor of Bacchus, = Liberalia (v. infra), Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll.—Hence, subst.: Lībĕrālĭa, ĭum, n., a festival in honor of Liber, celebrated on the 17 th of March, the day on which youths received the manly toga, Ov. F. 3, 713:

    Liberalium dies, a pontificibus agonium martiale appellatur,

    Macr. S. 1, 4, § 15:

    sacra,

    id. ib. 1, 18, § 22; Calend. Maff. ap. Inscr. Orell. II. p. 411:

    Liberalia tu accusas,

    Cic. Att. 14, 10, 1:

    Liberalibus litteras accepi tuas,

    id. Fam. 12, 25, 1.—Called also: ludi Liberales: Liberalia Liberi festa, quae apud Graecos dicuntur Dionusia. Libera lingua loquemur ludis Liberalibus, Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll.; Com. Rel. v. 113 Rib.

    Lewis & Short latin dictionary > liberalis

См. также в других словарях:

  • Conjugium — Con*ju gi*um, n. [L.] (Rom. Law) The marriage tie. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Conjugium — (lat.), Ehe …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Conjugĭum — (lat.), Ehe …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • conjugium — /kanjuwjiyam/ One of the names of marriage, among the Romans …   Black's law dictionary

  • conjugium — /kanjuwjiyam/ One of the names of marriage, among the Romans …   Black's law dictionary

  • conjugium — Marriage …   Ballentine's law dictionary

  • Christian Knorr von Rosenroth — Le baron Christian Knorr von Rosenroth (1636 1689) fut un hébraïste et mystique allemand. Il est l auteur d une pièce de théâtre alchimique, Conjugium Pallas et Phoebi (Les Noces de Phoebus et de Pallas, 1677) et de la Kabbala Denudata (1677… …   Wikipédia en Français

  • Kind — 1. Ach, dass ich meine armen Kinder so geschlagen, klagte der Bauer, und sie waren des Pfaffen. – Eiselein, 375. 2. Alle Kinder werden mit Weinen geboren. Lat.: Clamabunt E et A quotquot nascuntur ab Eva. (Binder I, 193; II, 497; Seybold, 77.) 3 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • психоз конъюгальный — (р. conjugalis; лат. conjugium брачный союз) П. с одинаковым бредом у супругов, один из которых является психически больным, а другой внушаем или умственно ограничен …   Большой медицинский словарь

  • Conjugial — Con*ju gi*al, a. [L. conjugialis, fr. conjugium. Cf. {Conjugal}.] Conjugal. [R.] Swedenborg. [1913 Webster] || …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Athanasius Kircher — Portrait of Kircher from Mundus Subterraneus, 1664 Born 2 May 1601 or 1602 Geisa, Abbacy of Fulda Died 27 November or 28 November 16 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»