-
1 devotio
dēvōtĭo, ōnis, f. [devoveo].I.A devoting, consecrating.A.Prop.:B.Deciorum devotiones,
the devoting of themselves, Cic. N. D. 3, 6, 15; cf.vitae,
id. Rab. Post. 1 fin.;capitis,
id. Dom. 57; a vow, Vulg. Act. 23, 1. —Transf., fealty, allegiance, devotedness (late Lat.):2.alicujus erga rempublicam, Treb. Poll. Gall. 14: Aquileiensium pro Romanis, Capitol. Maxim. et Balb. 11: quis fortes animat devotio mentes,
Nemes. Cyneg. 83 al. —Hence,(Cf. devotus, P. a. no. B.) In Christian authors, piety, devotion, zeal, Lact. 2, 11 med.:II.inutilis est Deo qui devotione caret,
id. 5, 19, 13; cf.coupled with religio,
Lampr. Heliog. 3.—A cursing, curse, imprecation, execration, Nep. Alcib. 4, 5:III.pilae in quibus devotio fuerit scripta,
id. ib. 6, 5:dissimulata nauseantis devotione,
Petr. 103, 6; v. also Macr. Sat. 3, 9.—Sorcery, enchantment; and concr., a magical formula, incantation, spell, Suet. Calig. 3:B.carmina et devotiones,
id. ib.; Tac. A. 2, 69:devotionibus et veneno peremisse,
id. ib. 3, 13;4, 52: conjugium (i. e. conjugem) principis devotionibus petere,
id. ib. 12, 65 al.—Transf., any form of prayer: devotiones faustae, Ap. M. 11, p. 265, 5. -
2 devotio
dēvōtio, ōnis f. [ devoveo ]1) обет, обетование богам (преим. подземным) C, Ap2) пожертвование ( vitae C); самопожертвование, обречение себя на смерть (d. Decii consulis L, C)3) заклинание, магическая формула T, Su, Pt4) осыпание проклятиями, проклятие Nep, Pt5) благоговение, набожность Eccl -
3 devotio
dēvōtio, ōnis, f. (devoveo), I) das Geloben als Opfer für die (bes. die unterirdischen) Götter, das Opfern, die Aufopferung, A) eig.: vitae od. capitis, Cic.: P. Decii consulis, Opfertod, Liv.: Deciorum, Min. Fel.: Plur., Deciorum devotiones, Cic. (vgl. Decius). – B) meton.: 1) die Verwünschung, Nep. u. Petron. – u. insbes. die jmd. den unterirdischen Göttern weihende Zauberei, u. konkret, die Zauberformel, der Zauberspruch, Tac. u. Suet. – 2) das Gelübde, eius devotionis esse convictum, Cic. post red. ad Quir. 1: Plur., devotiones faustae (heilbringende), Apul. met. 11, 16. – II) die große Ergebenheit gegen jmd., die Ehrerbietung, 1) im allg., Scriptt. hist. Aug. u. Veget. mul. – 2) insbes. gegen die Gottheit, die Gottergebenheit, Andacht, Frömmigkeit, Eccl. (vgl. Bünem. Lact. 5, 19, 13): Christiana, Andachtsübungen der Christen (neben religiones Iudaeorum), Lampr. Heliog. 3, 5.
-
4 devotio
dēvōtio, ōnis, f. (devoveo), I) das Geloben als Opfer für die (bes. die unterirdischen) Götter, das Opfern, die Aufopferung, A) eig.: vitae od. capitis, Cic.: P. Decii consulis, Opfertod, Liv.: Deciorum, Min. Fel.: Plur., Deciorum devotiones, Cic. (vgl. Decius). – B) meton.: 1) die Verwünschung, Nep. u. Petron. – u. insbes. die jmd. den unterirdischen Göttern weihende Zauberei, u. konkret, die Zauberformel, der Zauberspruch, Tac. u. Suet. – 2) das Gelübde, eius devotionis esse convictum, Cic. post red. ad Quir. 1: Plur., devotiones faustae (heilbringende), Apul. met. 11, 16. – II) die große Ergebenheit gegen jmd., die Ehrerbietung, 1) im allg., Scriptt. hist. Aug. u. Veget. mul. – 2) insbes. gegen die Gottheit, die Gottergebenheit, Andacht, Frömmigkeit, Eccl. (vgl. Bünem. Lact. 5, 19, 13): Christiana, Andachtsübungen der Christen (neben religiones Iudaeorum), Lampr. Heliog. 3, 5. -
5 dēvōtiō
dēvōtiō ōnis, f [devoveo], a self-sacrifice, offering: eius devotionis convictus: vitae: capitis.— A cursing, execration, outlawry: eius devotionis memoria, N.: in quibus (pilis) scripta, N.— A formula of execration, Ta.* * *devotion of general/army to infernal gods for country; curse; spell/sorcery; devotion/consecrating; fealty/allegiance; piety; prayer; zeal; consideration -
6 devotio
1) преданность, честь, devotio, quae romano debetur imperio (1. 6 C. Th. 12, 13), Principibus offerre devotionem (l. un. C. 12, 49); (1. un. C. 9, 36); (1. 4 C. Th. 15, 5);dies feriati et devotionum (1. 38 § 1 C. Th. 13, 5);
2) уплата податей, также самая подать (1. 7. 9 C. 10, 16. 1. 19 C. Th. 13,1). 3) признание обязательства (1. 5 C. 8, 40). 4) dev. tua, титул высших сановников (1. 1 С, Th. 7, 20. 1. 2 pr. C. Th. 7, 22).publicam devot. vindicare (rubr. C. 3, 27).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > devotio
-
7 devotio
(Christian) piety, devotion, zeal. -
8 Decius
Decius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am berühmtesten die beiden Decii (P. Decius Mus, Vater u. Sohn), die sich als Konsuln zur Rettung des Vaterlandes (der Vater im Latinerkriege, i. J. 340 v. Chr., der Sohn im Samniterkriege, i. J. 295 v. Chr.) freiwillig dem Tode weihten, Liv. 8, 9, 1 sqq.; 10, 28, 6 sqq. Cic. Tusc. 1, 89: devotio P. Decii consulis, Liv. 9, 10, 3: Deciorum devotio, Min. Fel. 7, 3: Deciorum devotiones, Cic. de nat. deor. 3, 16: u. so Plur. Decii außerdem bei Cic. Sest. 143. Verg. georg. 2, 169. Sen. contr. 9, 25, 9. Claud. Probr. et Olybr. cons. 147. Augustin. de civ. dei 5, 14. – Dav. Deciānus, a, um, decisch, exercitus, des Decius (des Sohnes), Liv. 10, 31, 3.
-
9 Decius
Decius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am berühmtesten die beiden Decii (P. Decius Mus, Vater u. Sohn), die sich als Konsuln zur Rettung des Vaterlandes (der Vater im Latinerkriege, i. J. 340 v. Chr., der Sohn im Samniterkriege, i. J. 295 v. Chr.) freiwillig dem Tode weihten, Liv. 8, 9, 1 sqq.; 10, 28, 6 sqq. Cic. Tusc. 1, 89: devotio P. Decii consulis, Liv. 9, 10, 3: Deciorum devotio, Min. Fel. 7, 3: Deciorum devotiones, Cic. de nat. deor. 3, 16: u. so Plur. Decii außerdem bei Cic. Sest. 143. Verg. georg. 2, 169. Sen. contr. 9, 25, 9. Claud. Probr. et Olybr. cons. 147. Augustin. de civ. dei 5, 14. – Dav. Deciānus, a, um, decisch, exercitus, des Decius (des Sohnes), Liv. 10, 31, 3. -
10 genticus
a, umплеменной, национальный, народный (mos T; devotio Tert) -
11 indevotio
in-dēvōtio, ōnis f.1) непочтение, непочтительность Ambr2) неповиновение (законам, властям) CJ3) неверие, безбожие Eccl -
12 imprecatio
imprecātio, ōnis, f. (imprecor), das Anwünschen, a) von etw. Gutem, pontificis, der Segen, Hieron. epist. 130, 2. – b) v. etw. Bösem, die Verwünschung, Verfluchung jmds., alcis, Sen. ep. 94, 53: absol., dira, Sen. de ben. 6, 35, 4. Plin. 5, 45: cuncta devotio et impr., Vulg. 3. regg. 8, 38: Plur., dirarum imprecationes, Min. Fel. 7, 4: imprecationes nefariae, Amm. 29, 1, 25.
-
13 indevotio
in-dēvōtio, ōnis, f., die Unehrerbietigkeit, a) gegen Menschen, Ambros. de Elia 17, 62. – b) gegen Gott, die Gottlosigkeit, Irreligiosität, Eccl. – c) gegen Obrigkeit u. Gesetze, der Ungehorsam, ICt.
-
14 imprecatio
imprecātio, ōnis, f. (imprecor), das Anwünschen, a) von etw. Gutem, pontificis, der Segen, Hieron. epist. 130, 2. – b) v. etw. Bösem, die Verwünschung, Verfluchung jmds., alcis, Sen. ep. 94, 53: absol., dira, Sen. de ben. 6, 35, 4. Plin. 5, 45: cuncta devotio et impr., Vulg. 3. regg. 8, 38: Plur., dirarum imprecationes, Min. Fel. 7, 4: imprecationes nefariae, Amm. 29, 1, 25.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imprecatio
-
15 indevotio
in-dēvōtio, ōnis, f., die Unehrerbietigkeit, a) gegen Menschen, Ambros. de Elia 17, 62. – b) gegen Gott, die Gottlosigkeit, Irreligiosität, Eccl. – c) gegen Obrigkeit u. Gesetze, der Ungehorsam, ICt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indevotio
-
16 indevotio
in-dēvōtĭo, ōnis, f., want of religion, or want of principle, irreverence, irreligion, impiety (post-class.), Cod. Just. 7, 2, 15; Dig. 39, 9, 1 fin.; Ambros. de Elia, 17, 62.
См. также в других словарях:
devotio — index vow Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Devotio — Pour le sens moderne du mot, voir Dévotion. La devotio était, sous la Rome antique, une forme spéciale de vœu, par lequel il est fait abandon aux dieux infernaux de personnes ou de choses expressément désignées, sans que l auteur du vœu se charge … Wikipédia en Français
Devotio — Eine devotio war in der römischen Antike die kultische (Selbst ) Aufopferung an die Götter. Überliefert sind die devotiones dreier Decii aus aufeinanderfolgenden Generationen. Inhaltsverzeichnis 1 Der kultische Vorgang 2 Die devotiones der Decii… … Deutsch Wikipedia
Devotio — Ancient Roman religion Marcus Aurelius (head covered) sacrificing at the Temple of Jupiter … Wikipedia
Devotio ibérica — Saltar a navegación, búsqueda La devotio ibérica era una forma especial de clientela militar existente en la sociedad ibera prerromana. Se trataba de vincularse por una doble vertiente: Por un lado, los clientes o “devoti”, consagraban su vida a… … Wikipedia Español
DEVOTIO MODERNA — La Devotio moderna est un mouvement spirituel qui prit naissance aux Pays Bas vers la fin du XIVe siècle et atteignit son plus grand développement au cours du XVe siècle, période durant laquelle son influence se fit sentir jusqu’en Allemagne et… … Encyclopédie Universelle
Devotio Moderna — Courants du Moyen Âge Hermétisme Alchimie Péripatétisme Augustinisme Avicennisme Thomisme Averroïsme … Wikipédia en Français
Devotio moderna — Saltar a navegación, búsqueda Devotio moderna, Devoción Moderna, fue un movimiento religioso de la Edad Media. Está relacionada con el Humanismo cristiano, una mezcla de humanismo y cristianismo. El Humanismo cristiano abogaba por el estudio de… … Wikipedia Español
Devotio moderna — Devotio modẹrna [lateinisch »neue Frömmigkeit«], religiöse Erneuerungsbewegung des 14./15. Jahrhunderts Sie betonte statt der objektiven und an äußere Formen gebundenen Frömmigkeit des Mittelalters die praktisch erbauliche Betrachtung und… … Universal-Lexikon
Devotio Moderna — Modern photo of Windesheim Devotio Moderna, or Modern Devotion, was a 14th century new religious movement, with Gerard Groote as a key founder.[1][2] Other well known members included … Wikipedia
Devotio moderna — Die Devotio moderna war eine religiöse christliche Bewegung des späten Mittelalters. Sie machte sich etwa in derselben Zeit bemerkbar, in der sich der Humanismus mit dem Christentum zum christlichen Humanismus verband. Letzterer forderte das… … Deutsch Wikipedia