-
1 conjuratio
conjūrātĭo, ōnis, f. [conjuro], a swearing together.I.Prop.A.In gen.:2.conjuratio fit in tumultu, i. e. Italico bello et Gallico quando vicinum urbis periculum singulos jurare non patitur,
Serv. ad Verg. A. 7, 615; cf. id. ib. 2, 157; 8, 1 and 5.—Hence, transf., [p. 424] a union or alliance:quae haec est conjuratio! utin omnes mulieres eadem aeque studeant nolintque omnia,
Ter. Hec. 2, 1, 1:urbana,
Plin. Pan. 70 fin. —A levy en masse, an enlistment of the whole people (late Lat.), Serv. ad Verg. A. 7, 614; 8, 5.—B.In a bad sense, a conspiracy, plot (in good prose;II.most freq. in the histt.),
Cic. Cat. 2, 4, 6; Caes. B. G. 1, 2; Sall. C. 17, 1 et saep.:si omnia facienda sunt, quae amici velint: non amicitiae tales, sed conjurationes putandae sunt,
Cic. Off. 3, 10, 44:convicti adversum se conjurationis,
Eutr. 7, 21:conjuratio nefanda in omne facinus ac libidinem,
Liv. 39, 38, 3.—Meton. (abstr. pro concr.), the confederacy, the band of conspirators themselves:perditorum hominum,
Cic. Cat. 1, 6, 13. -
2 conjuratio
conjuratio conjuratio, onis f заговор -
3 conjuratio
conjūrātio, ōnis f. [ conjuro ]1) соединение, союз, основанный на взаимной клятве (Etruriae principum c. de belle facta L)2) преим. заговорconjurationem facere Cs, C etc. — составить заговорin conjuratione esse и conscium conjurationis esse Sl — участвовать в заговоре3) скопище заговорщиков, заговорщики (ista c. perditorum hominum C) -
4 conjuratio
conspiracy, plot, intrigue; alliance; band of conspirators; taking joint oath -
5 conjuratio
, onis fзаговор; взаимная присяга -
6 ardeo
ardĕo, ēre, arsi, arsum - intr., qqf. tr. - - part. fut. arsurus Virg. En. 11, 77; Tib. 1, 1, 61; Ov. M. 2, 245; Liv. 25, 24, 14, etc. --- part. pass. arsus, Plin.-Val. 2, 9 --- parf. arduerint Cil. 6, 2107. [st1]1 [-] être enflammé, être brûlé, être en feu. - ardet bello Syria, Cic.: la Syrie est en feu. - ardentes faces, Cic. Tusc. 5, 76: torches en feu. - domus ardebat Cic. Dom. 62: la maison brûlait. - ardet Ucalegon, Virg. En. 2, 311: Ucalégon [le palais d'Ucalégon] est en feu. - ardentes laminae, Cic. Verr. 5, 163: lames de fer rougies. - caput arsisse Servio Tullio dormienti, Cic. Div. 1, 121: [on raconte] que la tête de Servius Tullius, pendant qu'il dormait, fut entourée de flammes. [st1]2 [-] briller, étinceler, resplendir. - campi armis ardent, Virg. En. 11, 602: la plaine flamboie de l'éclat des armes. - ardet apex capiti, Virg. En. 10, 270: le cimier étincelle sur sa tête. - ardebant oculi, Cic. Verr. 5, 161: ses yeux étincelaient (flamboyaient). [st1]3 [-] être consumé, être dévoré, être tourmenté, souffrir violemment. - ardebat Domitianus et crudelitatis et iniquitatis infamiā, Plin. Ep. 4: Domitien était tourmenté par l'infamie que lui valaient sa cruauté et son injustice. - podagrae doloribus ardere, Cic. Fin. 5, 94: être tourmenté par les douleurs de la goutte. [st1]4 [-] brûler (d'une passion), être transporté par un sentiment violent, être enflammé; brûler d'amour. - ardere Galliam, Caes. BG. 5, 29, 4: [il disait] que la Gaule était en feu [que les passions étaient allumées en Gaule]. - ut non solum incendere judicem, sed ipse ardere videaris, Cic. de Or. 2, 188: tellement que tu parais non seulement enflammer les juges, mais être toi-même embrasé du même feu. - cupiditate libertatis ardere, Cic. Phil. 10, 14: brûler du désir de la liberté. - odio ardere, Cic. Phil. 4, 4: brûler de haine. - dolore, irā ardere, Cic. Att. 2, 19, 5: être transporté de dépit, de colère. - mais ardere invidiā, Cic. de Or. 3, 8; Liv. 5, 11, 4: être la proie (être en butte) à la haine, à la malveillance. - ardere infamiā, Plin. 4, 11, 4: être en butte à la réprobation. - arsit Atrides virgine raptā, Hor. O. 2, 4, 7: le fils d'Atrée brûla pour une vierge prisonnière. - ardere in virgine, Ov. M. 9, 725: brûler pour une vierge. - avec ad + gérongif animi ad ulciscendum ardebant, Caes. BG. 6, 34, 7: les esprits brûlaient de se venger. - avec inf. persequi Jugurtham animo ardebat, Sall. J. 39, 5: il brûlait de poursuivre Jugurtha. - ardet in arma, Virg. En. 12, 71: il brûle de combattre. - avec acc. Corydon ardebat Alexin, Virg. B, 2, 1: Corydon brûlait d'amour pour Alexis. - arsisti aliam, Virg.: tu as brûlé pour une autre. - Thestylon Aulus amat sed nec minus ardet Alexin, Mart. 8, 63: Aulus aime Thestyle et n'en brûle pas moins pour Alexis. - cf. Hor. O. 4, 9, 13; Gell. 6, 8, 3. [st1]5 [-] abs. s'enflammer, se déchaîner, être à son paroxysme. - ardet ambitus, Cic.: la brigue se déchaîne, la brigue est à son paroxysme. - cum arderet acerrime conjuratio, Cic. Sull. 53: alors que la conjuration était dans son feu le plus vif. - cum maxime furor arderet Antoni, Phil. 3, 3: alors que la démence d'Antoine était à son paroxysme. - omnium in illum odia civium ardebant desiderio mei, Cic. Mil. 39: la haine de tous les citoyens était allumée contre lui par le regret de mon absence. - dolor ossibus ardet, Virg. En. 9, 65: le dépit porte son feu jusque dans la moelle de ses os.* * *ardĕo, ēre, arsi, arsum - intr., qqf. tr. - - part. fut. arsurus Virg. En. 11, 77; Tib. 1, 1, 61; Ov. M. 2, 245; Liv. 25, 24, 14, etc. --- part. pass. arsus, Plin.-Val. 2, 9 --- parf. arduerint Cil. 6, 2107. [st1]1 [-] être enflammé, être brûlé, être en feu. - ardet bello Syria, Cic.: la Syrie est en feu. - ardentes faces, Cic. Tusc. 5, 76: torches en feu. - domus ardebat Cic. Dom. 62: la maison brûlait. - ardet Ucalegon, Virg. En. 2, 311: Ucalégon [le palais d'Ucalégon] est en feu. - ardentes laminae, Cic. Verr. 5, 163: lames de fer rougies. - caput arsisse Servio Tullio dormienti, Cic. Div. 1, 121: [on raconte] que la tête de Servius Tullius, pendant qu'il dormait, fut entourée de flammes. [st1]2 [-] briller, étinceler, resplendir. - campi armis ardent, Virg. En. 11, 602: la plaine flamboie de l'éclat des armes. - ardet apex capiti, Virg. En. 10, 270: le cimier étincelle sur sa tête. - ardebant oculi, Cic. Verr. 5, 161: ses yeux étincelaient (flamboyaient). [st1]3 [-] être consumé, être dévoré, être tourmenté, souffrir violemment. - ardebat Domitianus et crudelitatis et iniquitatis infamiā, Plin. Ep. 4: Domitien était tourmenté par l'infamie que lui valaient sa cruauté et son injustice. - podagrae doloribus ardere, Cic. Fin. 5, 94: être tourmenté par les douleurs de la goutte. [st1]4 [-] brûler (d'une passion), être transporté par un sentiment violent, être enflammé; brûler d'amour. - ardere Galliam, Caes. BG. 5, 29, 4: [il disait] que la Gaule était en feu [que les passions étaient allumées en Gaule]. - ut non solum incendere judicem, sed ipse ardere videaris, Cic. de Or. 2, 188: tellement que tu parais non seulement enflammer les juges, mais être toi-même embrasé du même feu. - cupiditate libertatis ardere, Cic. Phil. 10, 14: brûler du désir de la liberté. - odio ardere, Cic. Phil. 4, 4: brûler de haine. - dolore, irā ardere, Cic. Att. 2, 19, 5: être transporté de dépit, de colère. - mais ardere invidiā, Cic. de Or. 3, 8; Liv. 5, 11, 4: être la proie (être en butte) à la haine, à la malveillance. - ardere infamiā, Plin. 4, 11, 4: être en butte à la réprobation. - arsit Atrides virgine raptā, Hor. O. 2, 4, 7: le fils d'Atrée brûla pour une vierge prisonnière. - ardere in virgine, Ov. M. 9, 725: brûler pour une vierge. - avec ad + gérongif animi ad ulciscendum ardebant, Caes. BG. 6, 34, 7: les esprits brûlaient de se venger. - avec inf. persequi Jugurtham animo ardebat, Sall. J. 39, 5: il brûlait de poursuivre Jugurtha. - ardet in arma, Virg. En. 12, 71: il brûle de combattre. - avec acc. Corydon ardebat Alexin, Virg. B, 2, 1: Corydon brûlait d'amour pour Alexis. - arsisti aliam, Virg.: tu as brûlé pour une autre. - Thestylon Aulus amat sed nec minus ardet Alexin, Mart. 8, 63: Aulus aime Thestyle et n'en brûle pas moins pour Alexis. - cf. Hor. O. 4, 9, 13; Gell. 6, 8, 3. [st1]5 [-] abs. s'enflammer, se déchaîner, être à son paroxysme. - ardet ambitus, Cic.: la brigue se déchaîne, la brigue est à son paroxysme. - cum arderet acerrime conjuratio, Cic. Sull. 53: alors que la conjuration était dans son feu le plus vif. - cum maxime furor arderet Antoni, Phil. 3, 3: alors que la démence d'Antoine était à son paroxysme. - omnium in illum odia civium ardebant desiderio mei, Cic. Mil. 39: la haine de tous les citoyens était allumée contre lui par le regret de mon absence. - dolor ossibus ardet, Virg. En. 9, 65: le dépit porte son feu jusque dans la moelle de ses os.* * *Ardeo, ardes, arsi, arsum, ardere. Virgil. Ardre, ou ardoir, brusler.\Ardere, actiua significatione, pro Adurere. Virg. Brusler quelque chose.\Ardere. Virg. Resplendir, Reluire.\Ardent oculi. Cic. Les yeulx luy estincellent.\Ardere. Virgil. Estre fort actif, Estre aspre et ardant à faire quelque chose.\Ardeo te videre. Pli. iunior. Je desire fort de te veoir, Je brusle de desir, etc. J'endesve de te veoir.\Ardere aliquem. Virg. Aimer aucun oultre mesure, Brusler d'amour.\Ex aequo ardere. Ouid. S'entraimer esgalement.\Ardere in virgines. Ouid. Aimer une pucelle.\Foeliciter ardere. Ouid. Aimer heureusement, Estre heureux en amours.\Ardebat amore illius hospitae. Cic. Il brusloit d'amour.\Ardere. Virg. Estre fort courroucé.\Ardere. Virg. Estre emflambé.\Auaritia ardere. Cic. Brusler d'avarice.\Quum cuncta bello arderent. Li. La guerre estant par tout allumee.\Conscientia ardere. Cic. Estre fort troublé, se sentant estre coulpable de quelque chose.\Cupiditate Cic. Fort convoiter.\Podagrae doloribus. Cic. Estre grandement vexé ou travaillé des gouttes.\Flagitio. Plaut. Estre attainct et convaincu d'un grand forfaict.\Iracundia. Terent. Estre fort courroucé.\Quum arderent inuidia Patres. Liu. Estant grandement blasmez et hais.\Ardens odio vestri. Cic. Vous hayant en grande haine.\Omnia in illum odia ciuium ardebant desyderio mei. Cic. Le desir qu'on avoit de moy, avoit enflambé la haine de tous à l'encontre de luy. -
7 tot
tot, adj. indécl. autant de, tant de. - tot civitatum conjuratio: la conjuration de tant de cités. - quot homines, tot sententiae: autant d'hommes, autant d'avis. - quot pugnas Alexander commisit, tot victorias tulit: autant Alexandre a engagé de batailles, autant il a remporté de victoires. - tot plagas acceperat ut movere se non posset: il avait reçu tant de coups qu'il ne pouvait se mouvoir.* * *tot, adj. indécl. autant de, tant de. - tot civitatum conjuratio: la conjuration de tant de cités. - quot homines, tot sententiae: autant d'hommes, autant d'avis. - quot pugnas Alexander commisit, tot victorias tulit: autant Alexandre a engagé de batailles, autant il a remporté de victoires. - tot plagas acceperat ut movere se non posset: il avait reçu tant de coups qu'il ne pouvait se mouvoir.* * *Tot, Nomen numerale indeclinabile. Plin. Autant.\Quot homines, tot causae. Cicero. Autant d'hommes, autant de causes. -
8 adultus
I a, um [ adolesco II ]1) взрослый, большой ( filius Su)adulta aetas Lcr etc. — зрелый возраст (мужа), но2) развившийся, зрелый ( eloquentia T); укрепившийся, окрепший ( Athenae C); созревший, возмужалый ( populus C); далеко зашедший, сильный (pestis C; conjuratio T); поздний ( nox T)II adultus, a, um [part. pf. к adoleo ]зажжённый, горящий ( fax Ap) -
9 coepto
āvī, ātum, āre [intens. к coepio ]1) деятельно приступать, начинать, приниматься (aliquid T и facere aliquid C etc.)quae oculi coeptant non posse tueri Lcr — то, что глаза уже перестают видеть, т. е. что лежит за пределом видимости -
10 pateo
uī, —, ēre1) быть открытым (domus patet Cs; valvae patent C; mille ad mortem aditūs patent SenT); быть раскрытым, зиять ( vulnera patent VF)2) быть доступным (caelum patet O; honores alicui patent C); быть удобопроходимым ( via patet C)3) находиться в распоряжении, быть к услугам ( cuncta maria terraeque alicui patent Sl)4) находиться под угрозой (p. ictui T; p. insidiis alicujus QC); быть подверженным ( longis morbis CC)5) быть заметным, видимым ( nervi patent CC)6) быть очевидным, ясным, явным ( causa patet O); обнаруживаться ( conjuratio patuit C)p. nulli H — никому не быть известным7) простираться (campus late patet L; vallis usque ad mare patet Cs)tum denique quam hoc late pateat intelleges C — лишь тогда ты поймёшь эти (традиции) во всей их широте, т. е. сможешь сделать из них дальнейшие выводы8) быть распространённым, иметь обширное применение ( haec ars late patet C) -
11 Pisonianus
Pīsōniānus, a, um [ Piso ] -
12 Sallustius
a, umСаллюстий, римск. nomen; наиболее известны1) C. S. Crispus, родом из Амитерна, историк, автор «Conjuratio ( Bellum) Catilinae», «Bellum Jugurtinum» и «Historiae» (86— 34 гг. до н. э.) T, Q etc.2) S. Crispus, внучатый племянник и приемный сын предыдущего, славившийся своим богатством и щедростью, близкий к Августу и Тиберию (умер в 20 г. н. э.) H, T3) Cn. S., друг Цицерона, отправившийся с ним в изгнание C -
13 valeo
luī, itum, ēre1) быть сильным, крепким (dextrae ad caedendum valent Hirt; imbecillitate aliorum v. C)v. securi VF — хорошо владеть боевой секиройpedibus v. Nep — иметь крепкие ногиv. audītu CC — иметь хороший слухvirtute multum v. C — отличаться высокой доблестьюanimo parum v. Sl — быть слабоумным2) здравствовать, быть здоровым (v. stomăcho J; sanus homo, qui bene valet CC)ut vales? Pl или (impers.) ut valetur? Pl — как твоё здоровье?v. bene (recte) C etc. — хорошо чувствовать себяminus v. C — чувствовать себя неважноvaleas! H — оставь меня в покое!, убирайся!valeat C etc. — прочь, долой (его)!S. V. B. E. E. V. — в начале письма (si vales, bene est; ego (equidem) valeo C etc.)dixisse rebus humanis «v. et plaudĕre» Ap — сказать всем человеческим делам «прощайте и рукоплещите» ( обычное обращение актёра к зрителям в конце комедии)supremum «vale» dicere O — сказать последнее «прости»3)а) быть могущественным, сильнымequitatu v. Cs — иметь сильную конницуv. amīcis C — иметь много друзейv. eloquentiā Nep — обладать большим красноречиемб) превосходить, иметь перевес ( suffragiis Hirt)4) быть влиятельным, пользоваться влиянием, иметь вес (apud populum, apud exercitum Cs, Nep)5) способствовать, содействовать, служить ( invidia valet alicui ad gloriam C)v. ad celeritatem reditūs alicujus C — ускорить чьё-л. возвращение6) получать перевес, входить в силу, приобретать значение ( lex valet C)7)а) иметь возможность, быть в силах, быть в состоянии, мочь, годиться, служить (ad aliquid faciendum C и in aliquid Sen)quae enumerare vales V — всё, что ты был бы в состоянии перечислитьб) ( о лечебных средствах) быть действительным, помогать (contra и adversus aliquid PM, CC)8) иметь силу, иметь отношение, распространяться (haec lex valet in omnes C; hoc in Caesarem non valet C)9) иметь смысл, иметь значение, значить (hoc verbum quid valet? C; definitio in omnes valet C; sine justitiā nihil valebit prudentia C)res plus valent, quam verba Sl — факты важнее словut lex v. C — иметь силу закона11) быть действительным, продолжаться (ultra biennium T)etiam in praeterĭtum v. Q — распространяться и на прошлое -
14 Acarnania
Ăcarnānĭa, ae, f., Acarnania, = Akarnania, the most westerly province of Greece, Cic. Pis. 40, 96; Caes. B. C. 3, 55; Liv. 26, 25 al.; Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 1, 2 sq.—Hence, Ăcarnānĭcus, a, um, adj., Acarnanian:conjuratio,
Liv. 26, 25, 18. -
15 Acarnanicus
Ăcarnānĭa, ae, f., Acarnania, = Akarnania, the most westerly province of Greece, Cic. Pis. 40, 96; Caes. B. C. 3, 55; Liv. 26, 25 al.; Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 1, 2 sq.—Hence, Ăcarnānĭcus, a, um, adj., Acarnanian:conjuratio,
Liv. 26, 25, 18. -
16 adolescens
ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.;I.adolēsse sync. for adolevisse,
Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).In gen.A.Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.;B.but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc.,
Plaut. Cas. prol. 47:ubi robustis adolevit viribus aetas,
Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035;2, 1123: adultum robur,
id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.:qui adoleverit,
Cic. N. D. 1, 35:viriditas herbescens, quae sensim adolescit,
id. Sen. 15, 51:ter senos proles adoleverat annos,
Ov. F. 3, 59:adolescere ramos cernat,
id. M. 4, 376:adolēsse segetes,
id. H. 6, 11:simul atque adoleverit aetas,
Hor. S. 1, 9, 34:cum matura adoleverit aetas,
Verg. A. 12, 438.—Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature:adulta virgo,
Liv. 26, 50 al.:arundines non sine imbre adolescunt,
Plin. 9, 16, 23, § 56:in amplitudinem,
id. 12, 1, 3, § 7:in crassitudinem,
id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151;8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,
Verg. G. 2, 362:quoad capillus adolesceret,
Gell. 17, 9. —Fig., to grow, increase, augment, to become greater:II.cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus,
Cic. Fin. 5, 20:ratio cum adolevit,
id. Leg. 1, 7:ingenium brevi adolevit,
Sall. J. 63, 3:postquam res publica adolevit,
id. C. 51, 40; id. J. 2:quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,
Tac. H. 2, 73:Cremona numero colonorum, adolevit,
id. ib. 3, 34:ver adolescit,
advances, id. A. 13, 36; 2, 50:caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente,
Gell. 20, 8.—Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo):A.Panchaeis adolescunt ignibus arae,
Verg. G. 4, 379.—Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.— ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.Lit.1.Of living beings:2.Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae,
Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,virgo,
id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.:adultae aetate virgines,
Suet. Aug. 69:pueri,
Quint. 2, 2, 3:liberi,
Suet. Tib. 10:filius,
id. Claud. 39:catuli,
Plin. 9, 8, 7, § 22:locustae,
id. 11, 29, 35, § 105:fetus (apum),
Verg. G. 4, 162.— Comp.:(hirundinum) pullorum adultiores,
Plin. 10, 33, 49, § 92.—Of things (concrete and abstract):B.vitium propagine,
Hor. Epod. 2, 9:crinis,
Stat. S. 2, 122:lanugo,
Amm. 16, 12 al.:aetas,
Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:aestas,
advanced, Tac. A. 2, 23:autumnus,
id. ib. 11. 31:nox,
id. H. 3, 23.—Fig., grown, matured, adult:populus adultus jam paene et pubes,
Cic. Rep. 2, 11; so,qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt,
id. Brut. 7, 27; cf.:nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae,
Tac. Or. 25:res nondum adultae,
Liv. 2, 1, 6:pestis rei publicae (of Catiline),
Cic. Cat. 1, 12, 30:auctoritas nondum adulta,
Tac. A. 1, 46:conjuratio,
id. ib. 15, 73; cf.:incipiens adhuc et necdum adulta seditio,
id. H. 1, 31 al. -
17 adolesco
ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.;I.adolēsse sync. for adolevisse,
Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).In gen.A.Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.;B.but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc.,
Plaut. Cas. prol. 47:ubi robustis adolevit viribus aetas,
Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035;2, 1123: adultum robur,
id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.:qui adoleverit,
Cic. N. D. 1, 35:viriditas herbescens, quae sensim adolescit,
id. Sen. 15, 51:ter senos proles adoleverat annos,
Ov. F. 3, 59:adolescere ramos cernat,
id. M. 4, 376:adolēsse segetes,
id. H. 6, 11:simul atque adoleverit aetas,
Hor. S. 1, 9, 34:cum matura adoleverit aetas,
Verg. A. 12, 438.—Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature:adulta virgo,
Liv. 26, 50 al.:arundines non sine imbre adolescunt,
Plin. 9, 16, 23, § 56:in amplitudinem,
id. 12, 1, 3, § 7:in crassitudinem,
id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151;8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,
Verg. G. 2, 362:quoad capillus adolesceret,
Gell. 17, 9. —Fig., to grow, increase, augment, to become greater:II.cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus,
Cic. Fin. 5, 20:ratio cum adolevit,
id. Leg. 1, 7:ingenium brevi adolevit,
Sall. J. 63, 3:postquam res publica adolevit,
id. C. 51, 40; id. J. 2:quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,
Tac. H. 2, 73:Cremona numero colonorum, adolevit,
id. ib. 3, 34:ver adolescit,
advances, id. A. 13, 36; 2, 50:caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente,
Gell. 20, 8.—Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo):A.Panchaeis adolescunt ignibus arae,
Verg. G. 4, 379.—Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.— ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.Lit.1.Of living beings:2.Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae,
Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,virgo,
id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.:adultae aetate virgines,
Suet. Aug. 69:pueri,
Quint. 2, 2, 3:liberi,
Suet. Tib. 10:filius,
id. Claud. 39:catuli,
Plin. 9, 8, 7, § 22:locustae,
id. 11, 29, 35, § 105:fetus (apum),
Verg. G. 4, 162.— Comp.:(hirundinum) pullorum adultiores,
Plin. 10, 33, 49, § 92.—Of things (concrete and abstract):B.vitium propagine,
Hor. Epod. 2, 9:crinis,
Stat. S. 2, 122:lanugo,
Amm. 16, 12 al.:aetas,
Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:aestas,
advanced, Tac. A. 2, 23:autumnus,
id. ib. 11. 31:nox,
id. H. 3, 23.—Fig., grown, matured, adult:populus adultus jam paene et pubes,
Cic. Rep. 2, 11; so,qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt,
id. Brut. 7, 27; cf.:nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae,
Tac. Or. 25:res nondum adultae,
Liv. 2, 1, 6:pestis rei publicae (of Catiline),
Cic. Cat. 1, 12, 30:auctoritas nondum adulta,
Tac. A. 1, 46:conjuratio,
id. ib. 15, 73; cf.:incipiens adhuc et necdum adulta seditio,
id. H. 1, 31 al. -
18 civile
1.cīvīlis, e, adj. [civis].I.Of or pertaining to citizens, civil, civic (class. in prose and poetry, and very freq.): sanguine civili rem conflant, by the blood of citizens, * Lucr. 3, 70; Cic. Fam. 15, 15, 1:2.conjuratio,
id. ib. 5, 12, 2:bellum,
id. Att. 7, 13, 1; id. Imp. Pomp. 10, 28:bella,
Hor. Epod. 16, 1; Luc. 1, 1:genus belli,
Cic. Att. 7, 13, 1; Sall. C. 47, 2; Quint. 12, 1, 16; Flor. 3, 22, 10; 3, 23, 7:facinus,
Cic. Att. 7, 13, 1.—So De Bello Civili, the title of a portion of the Commentaries of Julius Cæsar, Flor. 4, 2, 4:discordia,
Sall. C. 5, 2:dissensio,
id. J. 41 fin.:discidii specie,
Tac. A. 14, 60:irae,
id. ib. 1, 43:acies,
Ov. M. 7, 142:arma,
civil war, Cic. Div. 2, 2, 6; Tac. A. 1, 9:aestus,
Hor. Ep. 2, 2, 47:Mars,
Ov. H. 6, 35:busta,
Prop. 2, 1, 27:victoria,
Nep. Epam. 10, 3; Sall. J. 95, 4; Tac. H. 4, 38 fin.:praeda,
id. ib. 3, 15 et saep.:mos consuetudoque,
Cic. Off. 1, 41,148; cf.just before: instituta civilia: conciliatio et societas,
id. N. D. 2, 31, 78:facinus,
id. Att. 7, 13, 1:clamor,
Liv. 3, 28, 4; cf.robur,
id. 28, 44, 5:curae,
Hor. C. 3, 8, 17:quercus = corona civica (v. civicus, I.),
Verg. A. 6, 772: civilis dies, the civil day ( from midnight to midnight; opp. to the naturalis dies, from the rising to the setting of the sun), Varr. R. R. 1, 28, 1; Plin. 2, 77, 79, § 188; Macr. S. 1, 3:amor (opp. to naturalis),
between citizens, Gell. 12, 1, 23.—Esp.: jus civile.a.In gen., private rights, the law, as it protects citizens in their status, property, etc.:b.jus civile est aequitas constituta iis, qui ejusdem civitatis sunt, ad res suas obtinendas,
Cic. Top. 2, 9:sit ergo in jure civili finis hic: legitimae atque usitatae in rebus causisque civium aequabilitatis conservatio,
id. de Or. 1, 42, 188:qui jus civile contemnendum putat, is vincula revellit judiciorum, etc.,
id. Caecin. 25, 70; id. Off. 3, 17, 69; id. Balb. 11, 28; Gai Inst. 1, 1; Just. Inst. 1, 2, 1 sq.;opp. jus naturale: quodam tempore homines nondum neque naturali neque civili jure descripto fusi, etc.,
Cic. Sest. 42, 91.—The body of Roman law relating to private rights, the Civil Law:c.ut si quis dicat jus civile id esse, quod in legibus, senatūs consultis, rebus judicatis, juris peritorum auctoritate, edictis magistratuum, more, aequitate consistat,
Cic. Top. 5, 28:hoc civile (jus) quod dicimus (opp. causa universi juris ac legum),
id. Leg. 1, 5, 17:de jure civili si quis novi quid instituit,
id. Verr. 2, 1, 42, § 109;opp. jus nationum,
id. Div in Caecil. 5, 18;opp. jus praetorium, the precedents of decisions by the prætor: nam quod agas mecum ex jure civili ac praetorio non habes,
id. Caecin. 12, 34; 2, 4; cf. Dig. 1, 1, 7 pr. and § 1.—In narrower sense, the code of procedure, the forms of process in the Roman law:B.civile jus, repositum in penetralibus pontificum, evulgavit (Licinius),
Liv. 9, 46, 5 Weissenb. ad loc.:jus civile per multa saecula inter sacra caerimoniasque deorum abditum, Cn. Flavius vulgavit,
Val. Max. 2, 5, 2; cf. Dig. 1, 2, 2, § 5 sqq.; plur.:inteream si... novi civilia jura,
Hor. S. 1, 9, 39.—Relating to public or political life, political, public, state-:2.scientia,
politics, political science, Cic. Inv. 1, 5, 6; Quint. 2, 15, 33:quaestiones,
id. 2, 15, 36:officia,
id. 2, 15, 36, and 2, 4, 27:civilium rerum peritus,
Tac. H. 2, 5:mersor civilibus undis,
Hor. Ep. 1, 1, 16: vir, a statesman, politikos, Quint. prooem. § 10; 11, 10, 15; 12, 2, 7; 12, 2, 21; 11, 1, 35.—Esp. civil, opp. military (first in Livy):II.is gravis annis non militaribus solum sed civilibus quoque abscesserat muneribus,
Liv. 9, 3, 5; cf.:civilis res haud magnopere obeuntem bella excitabant,
id. 6, 22, 7.—Trop. (cf. popularis, and the Gr. koinos), demeaning one ' s self as a citizen; hence of distinguished persons, courteous, polite, civil, affable, urbane (so not before the Aug. per.; esp. freq. in Suet.;1.in Quint. only once): quid enim civilius illo?
Ov. Tr. 4, 4, 13:sermo,
Liv. 6, 40, 15:animus,
id. 45, 32, 5; Tac. A. 1, 72; Suet. Caes. 75; id. Claud. 1; id. Dom. 12; cf. id. Calig. 3; id. Vesp. 12:parumque id non civile modo sed humanum etiam visum,
unbecoming a private citizen, Liv. 5, 23, 5:et humano ingressu,
Quint. 3, 8, 59 Spald.:incessu,
Plin. Pan. 83, 7:civile ingenium, mira comitas,
Tac. A. 1, 33; cf. id. ib. 2, 82: arma, id. H. 4, 3:civile rebatur, misceri voluptatibus vulgi,
id. A. 1, 54; cf. id. ib. 2, 34; 3, 22; Plin. Pan. 78, 4; 87, 1:civilis circa amicos,
Eutr. 7, 13:in cunctos,
id. 10, 16.— Sup., Eutr. 8, 1; Spart. Had. 20, 1.—As subst.: cīvīle, is, n., courtesy:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 3, 9.—Hence, adv.: cīvīlĭter.(Acc. to I.) Citizen-like: vivere, Cic. ap. Lact. 3, 14: certare, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 3; Liv. 38, 56, 9; 33, 46, 3; Juv. 5, 112; Gell. praef. § 13.—b.In judicial language, civilly (opp. criminally):2.agere,
Dig. 47, 2, 92; 11, 6, 1; 47, 10, 37.—(Acc. to 2.) As becomes a citizen, courteously, kindly, Ov. M. 12, 583; id. Tr. 3, 8, 41; Tac. A. 3, 76; 4, 21; id. H. 2, 91.— Comp.:2.civilius,
Plin. Pan. 29, 2; App. M. 9, p. 236, 10.— Sup.:civilissime,
Eutr. 7, 8.Cīvīlis, is, m., a proper name, e. g. Julius Civilis, chief of the Batavi, Tac. H. 4, 13 sq.; abl. Civile, id. ib. 4, 35. -
19 Civilis
1.cīvīlis, e, adj. [civis].I.Of or pertaining to citizens, civil, civic (class. in prose and poetry, and very freq.): sanguine civili rem conflant, by the blood of citizens, * Lucr. 3, 70; Cic. Fam. 15, 15, 1:2.conjuratio,
id. ib. 5, 12, 2:bellum,
id. Att. 7, 13, 1; id. Imp. Pomp. 10, 28:bella,
Hor. Epod. 16, 1; Luc. 1, 1:genus belli,
Cic. Att. 7, 13, 1; Sall. C. 47, 2; Quint. 12, 1, 16; Flor. 3, 22, 10; 3, 23, 7:facinus,
Cic. Att. 7, 13, 1.—So De Bello Civili, the title of a portion of the Commentaries of Julius Cæsar, Flor. 4, 2, 4:discordia,
Sall. C. 5, 2:dissensio,
id. J. 41 fin.:discidii specie,
Tac. A. 14, 60:irae,
id. ib. 1, 43:acies,
Ov. M. 7, 142:arma,
civil war, Cic. Div. 2, 2, 6; Tac. A. 1, 9:aestus,
Hor. Ep. 2, 2, 47:Mars,
Ov. H. 6, 35:busta,
Prop. 2, 1, 27:victoria,
Nep. Epam. 10, 3; Sall. J. 95, 4; Tac. H. 4, 38 fin.:praeda,
id. ib. 3, 15 et saep.:mos consuetudoque,
Cic. Off. 1, 41,148; cf.just before: instituta civilia: conciliatio et societas,
id. N. D. 2, 31, 78:facinus,
id. Att. 7, 13, 1:clamor,
Liv. 3, 28, 4; cf.robur,
id. 28, 44, 5:curae,
Hor. C. 3, 8, 17:quercus = corona civica (v. civicus, I.),
Verg. A. 6, 772: civilis dies, the civil day ( from midnight to midnight; opp. to the naturalis dies, from the rising to the setting of the sun), Varr. R. R. 1, 28, 1; Plin. 2, 77, 79, § 188; Macr. S. 1, 3:amor (opp. to naturalis),
between citizens, Gell. 12, 1, 23.—Esp.: jus civile.a.In gen., private rights, the law, as it protects citizens in their status, property, etc.:b.jus civile est aequitas constituta iis, qui ejusdem civitatis sunt, ad res suas obtinendas,
Cic. Top. 2, 9:sit ergo in jure civili finis hic: legitimae atque usitatae in rebus causisque civium aequabilitatis conservatio,
id. de Or. 1, 42, 188:qui jus civile contemnendum putat, is vincula revellit judiciorum, etc.,
id. Caecin. 25, 70; id. Off. 3, 17, 69; id. Balb. 11, 28; Gai Inst. 1, 1; Just. Inst. 1, 2, 1 sq.;opp. jus naturale: quodam tempore homines nondum neque naturali neque civili jure descripto fusi, etc.,
Cic. Sest. 42, 91.—The body of Roman law relating to private rights, the Civil Law:c.ut si quis dicat jus civile id esse, quod in legibus, senatūs consultis, rebus judicatis, juris peritorum auctoritate, edictis magistratuum, more, aequitate consistat,
Cic. Top. 5, 28:hoc civile (jus) quod dicimus (opp. causa universi juris ac legum),
id. Leg. 1, 5, 17:de jure civili si quis novi quid instituit,
id. Verr. 2, 1, 42, § 109;opp. jus nationum,
id. Div in Caecil. 5, 18;opp. jus praetorium, the precedents of decisions by the prætor: nam quod agas mecum ex jure civili ac praetorio non habes,
id. Caecin. 12, 34; 2, 4; cf. Dig. 1, 1, 7 pr. and § 1.—In narrower sense, the code of procedure, the forms of process in the Roman law:B.civile jus, repositum in penetralibus pontificum, evulgavit (Licinius),
Liv. 9, 46, 5 Weissenb. ad loc.:jus civile per multa saecula inter sacra caerimoniasque deorum abditum, Cn. Flavius vulgavit,
Val. Max. 2, 5, 2; cf. Dig. 1, 2, 2, § 5 sqq.; plur.:inteream si... novi civilia jura,
Hor. S. 1, 9, 39.—Relating to public or political life, political, public, state-:2.scientia,
politics, political science, Cic. Inv. 1, 5, 6; Quint. 2, 15, 33:quaestiones,
id. 2, 15, 36:officia,
id. 2, 15, 36, and 2, 4, 27:civilium rerum peritus,
Tac. H. 2, 5:mersor civilibus undis,
Hor. Ep. 1, 1, 16: vir, a statesman, politikos, Quint. prooem. § 10; 11, 10, 15; 12, 2, 7; 12, 2, 21; 11, 1, 35.—Esp. civil, opp. military (first in Livy):II.is gravis annis non militaribus solum sed civilibus quoque abscesserat muneribus,
Liv. 9, 3, 5; cf.:civilis res haud magnopere obeuntem bella excitabant,
id. 6, 22, 7.—Trop. (cf. popularis, and the Gr. koinos), demeaning one ' s self as a citizen; hence of distinguished persons, courteous, polite, civil, affable, urbane (so not before the Aug. per.; esp. freq. in Suet.;1.in Quint. only once): quid enim civilius illo?
Ov. Tr. 4, 4, 13:sermo,
Liv. 6, 40, 15:animus,
id. 45, 32, 5; Tac. A. 1, 72; Suet. Caes. 75; id. Claud. 1; id. Dom. 12; cf. id. Calig. 3; id. Vesp. 12:parumque id non civile modo sed humanum etiam visum,
unbecoming a private citizen, Liv. 5, 23, 5:et humano ingressu,
Quint. 3, 8, 59 Spald.:incessu,
Plin. Pan. 83, 7:civile ingenium, mira comitas,
Tac. A. 1, 33; cf. id. ib. 2, 82: arma, id. H. 4, 3:civile rebatur, misceri voluptatibus vulgi,
id. A. 1, 54; cf. id. ib. 2, 34; 3, 22; Plin. Pan. 78, 4; 87, 1:civilis circa amicos,
Eutr. 7, 13:in cunctos,
id. 10, 16.— Sup., Eutr. 8, 1; Spart. Had. 20, 1.—As subst.: cīvīle, is, n., courtesy:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 3, 9.—Hence, adv.: cīvīlĭter.(Acc. to I.) Citizen-like: vivere, Cic. ap. Lact. 3, 14: certare, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 3; Liv. 38, 56, 9; 33, 46, 3; Juv. 5, 112; Gell. praef. § 13.—b.In judicial language, civilly (opp. criminally):2.agere,
Dig. 47, 2, 92; 11, 6, 1; 47, 10, 37.—(Acc. to 2.) As becomes a citizen, courteously, kindly, Ov. M. 12, 583; id. Tr. 3, 8, 41; Tac. A. 3, 76; 4, 21; id. H. 2, 91.— Comp.:2.civilius,
Plin. Pan. 29, 2; App. M. 9, p. 236, 10.— Sup.:civilissime,
Eutr. 7, 8.Cīvīlis, is, m., a proper name, e. g. Julius Civilis, chief of the Batavi, Tac. H. 4, 13 sq.; abl. Civile, id. ib. 4, 35. -
20 civilis
1.cīvīlis, e, adj. [civis].I.Of or pertaining to citizens, civil, civic (class. in prose and poetry, and very freq.): sanguine civili rem conflant, by the blood of citizens, * Lucr. 3, 70; Cic. Fam. 15, 15, 1:2.conjuratio,
id. ib. 5, 12, 2:bellum,
id. Att. 7, 13, 1; id. Imp. Pomp. 10, 28:bella,
Hor. Epod. 16, 1; Luc. 1, 1:genus belli,
Cic. Att. 7, 13, 1; Sall. C. 47, 2; Quint. 12, 1, 16; Flor. 3, 22, 10; 3, 23, 7:facinus,
Cic. Att. 7, 13, 1.—So De Bello Civili, the title of a portion of the Commentaries of Julius Cæsar, Flor. 4, 2, 4:discordia,
Sall. C. 5, 2:dissensio,
id. J. 41 fin.:discidii specie,
Tac. A. 14, 60:irae,
id. ib. 1, 43:acies,
Ov. M. 7, 142:arma,
civil war, Cic. Div. 2, 2, 6; Tac. A. 1, 9:aestus,
Hor. Ep. 2, 2, 47:Mars,
Ov. H. 6, 35:busta,
Prop. 2, 1, 27:victoria,
Nep. Epam. 10, 3; Sall. J. 95, 4; Tac. H. 4, 38 fin.:praeda,
id. ib. 3, 15 et saep.:mos consuetudoque,
Cic. Off. 1, 41,148; cf.just before: instituta civilia: conciliatio et societas,
id. N. D. 2, 31, 78:facinus,
id. Att. 7, 13, 1:clamor,
Liv. 3, 28, 4; cf.robur,
id. 28, 44, 5:curae,
Hor. C. 3, 8, 17:quercus = corona civica (v. civicus, I.),
Verg. A. 6, 772: civilis dies, the civil day ( from midnight to midnight; opp. to the naturalis dies, from the rising to the setting of the sun), Varr. R. R. 1, 28, 1; Plin. 2, 77, 79, § 188; Macr. S. 1, 3:amor (opp. to naturalis),
between citizens, Gell. 12, 1, 23.—Esp.: jus civile.a.In gen., private rights, the law, as it protects citizens in their status, property, etc.:b.jus civile est aequitas constituta iis, qui ejusdem civitatis sunt, ad res suas obtinendas,
Cic. Top. 2, 9:sit ergo in jure civili finis hic: legitimae atque usitatae in rebus causisque civium aequabilitatis conservatio,
id. de Or. 1, 42, 188:qui jus civile contemnendum putat, is vincula revellit judiciorum, etc.,
id. Caecin. 25, 70; id. Off. 3, 17, 69; id. Balb. 11, 28; Gai Inst. 1, 1; Just. Inst. 1, 2, 1 sq.;opp. jus naturale: quodam tempore homines nondum neque naturali neque civili jure descripto fusi, etc.,
Cic. Sest. 42, 91.—The body of Roman law relating to private rights, the Civil Law:c.ut si quis dicat jus civile id esse, quod in legibus, senatūs consultis, rebus judicatis, juris peritorum auctoritate, edictis magistratuum, more, aequitate consistat,
Cic. Top. 5, 28:hoc civile (jus) quod dicimus (opp. causa universi juris ac legum),
id. Leg. 1, 5, 17:de jure civili si quis novi quid instituit,
id. Verr. 2, 1, 42, § 109;opp. jus nationum,
id. Div in Caecil. 5, 18;opp. jus praetorium, the precedents of decisions by the prætor: nam quod agas mecum ex jure civili ac praetorio non habes,
id. Caecin. 12, 34; 2, 4; cf. Dig. 1, 1, 7 pr. and § 1.—In narrower sense, the code of procedure, the forms of process in the Roman law:B.civile jus, repositum in penetralibus pontificum, evulgavit (Licinius),
Liv. 9, 46, 5 Weissenb. ad loc.:jus civile per multa saecula inter sacra caerimoniasque deorum abditum, Cn. Flavius vulgavit,
Val. Max. 2, 5, 2; cf. Dig. 1, 2, 2, § 5 sqq.; plur.:inteream si... novi civilia jura,
Hor. S. 1, 9, 39.—Relating to public or political life, political, public, state-:2.scientia,
politics, political science, Cic. Inv. 1, 5, 6; Quint. 2, 15, 33:quaestiones,
id. 2, 15, 36:officia,
id. 2, 15, 36, and 2, 4, 27:civilium rerum peritus,
Tac. H. 2, 5:mersor civilibus undis,
Hor. Ep. 1, 1, 16: vir, a statesman, politikos, Quint. prooem. § 10; 11, 10, 15; 12, 2, 7; 12, 2, 21; 11, 1, 35.—Esp. civil, opp. military (first in Livy):II.is gravis annis non militaribus solum sed civilibus quoque abscesserat muneribus,
Liv. 9, 3, 5; cf.:civilis res haud magnopere obeuntem bella excitabant,
id. 6, 22, 7.—Trop. (cf. popularis, and the Gr. koinos), demeaning one ' s self as a citizen; hence of distinguished persons, courteous, polite, civil, affable, urbane (so not before the Aug. per.; esp. freq. in Suet.;1.in Quint. only once): quid enim civilius illo?
Ov. Tr. 4, 4, 13:sermo,
Liv. 6, 40, 15:animus,
id. 45, 32, 5; Tac. A. 1, 72; Suet. Caes. 75; id. Claud. 1; id. Dom. 12; cf. id. Calig. 3; id. Vesp. 12:parumque id non civile modo sed humanum etiam visum,
unbecoming a private citizen, Liv. 5, 23, 5:et humano ingressu,
Quint. 3, 8, 59 Spald.:incessu,
Plin. Pan. 83, 7:civile ingenium, mira comitas,
Tac. A. 1, 33; cf. id. ib. 2, 82: arma, id. H. 4, 3:civile rebatur, misceri voluptatibus vulgi,
id. A. 1, 54; cf. id. ib. 2, 34; 3, 22; Plin. Pan. 78, 4; 87, 1:civilis circa amicos,
Eutr. 7, 13:in cunctos,
id. 10, 16.— Sup., Eutr. 8, 1; Spart. Had. 20, 1.—As subst.: cīvīle, is, n., courtesy:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 3, 9.—Hence, adv.: cīvīlĭter.(Acc. to I.) Citizen-like: vivere, Cic. ap. Lact. 3, 14: certare, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 3; Liv. 38, 56, 9; 33, 46, 3; Juv. 5, 112; Gell. praef. § 13.—b.In judicial language, civilly (opp. criminally):2.agere,
Dig. 47, 2, 92; 11, 6, 1; 47, 10, 37.—(Acc. to 2.) As becomes a citizen, courteously, kindly, Ov. M. 12, 583; id. Tr. 3, 8, 41; Tac. A. 3, 76; 4, 21; id. H. 2, 91.— Comp.:2.civilius,
Plin. Pan. 29, 2; App. M. 9, p. 236, 10.— Sup.:civilissime,
Eutr. 7, 8.Cīvīlis, is, m., a proper name, e. g. Julius Civilis, chief of the Batavi, Tac. H. 4, 13 sq.; abl. Civile, id. ib. 4, 35.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
conjuratio — /konjareysh(iy)ow/ In old English law, a swearing together; an oath administered to several together; a combination or confederacy under oath. In old European law, a compact of the inhabitants of a commune, or municipality, confirmed by their… … Black's law dictionary
conjuratio — /konjareysh(iy)ow/ In old English law, a swearing together; an oath administered to several together; a combination or confederacy under oath. In old European law, a compact of the inhabitants of a commune, or municipality, confirmed by their… … Black's law dictionary
conjuratio — A conspiracy … Ballentine's law dictionary
conjuration — [ kɔ̃ʒyrasjɔ̃ ] n. f. • 1160 « serment »; lat. conjuratio 1 ♦ (fin XIIe) Rite, formule pour chasser les démons (⇒ adjuration, 2. charme, exorcisme), et par ext. Pratique magique pour combattre ou orienter les influences maléfiques. Il « voyait… … Encyclopédie Universelle
conjuraţie — CONJURÁŢIE, conjuraţii, s.f. Conspiraţie, complot. [var.: conjuraţiúne s.f.] – Din fr. conjuration, lat. conjuratio, onis. Trimis de LauraGellner, 30.07.2004. Sursa: DEX 98 CONJURÁŢIE s. v. complot. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa … Dicționar Român
Conjuration — Con ju*ra tion, n. [L. conjuratio, cf. F. conjuration.] 1. The act of calling or summoning by a sacred name, or in solemn manner; the act of binding by an oath; an earnest entreaty; adjuration. [1913 Webster] We charge you, in the name of God,… … The Collaborative International Dictionary of English
КОММУНАЛЬНОЕ ДВИЖЕНИЕ — (от позднелат. communa, communia община) в Зап. Европе в 10 13 вв. освободит. движение горожан против сеньориального режима, первый этап клас. борьбы в ср. век. городе. В условиях господства крупного землевладения города возникали на земле… … Советская историческая энциклопедия
Complot — Conspiration Une conspiration (synonyme : complot, conjuration) est une entente secrète entre plusieurs personnes, en vue de renverser un pouvoir établi, ou une organisation en vue d attenter à la vie d une personne d autorité. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Conjuration — Conspiration Une conspiration (synonyme : complot, conjuration) est une entente secrète entre plusieurs personnes, en vue de renverser un pouvoir établi, ou une organisation en vue d attenter à la vie d une personne d autorité. Sommaire 1… … Wikipédia en Français
Conspiration — Gravure du XVIIe siècle représentant les artisans de la Conspiration des poudres. Une conspiration est une entente secrète entre plusieurs personnes, en vue de renverser un pouvoir établi, ou une organisation en vue d attenter à la vie d une … Wikipédia en Français
Poliziano — Poliziano, Angelo, gewöhnlich Angelus Politianus, eigentlich Cino, geb. 1454 zu Monte Pulciano im Toscanischen, wurde Hausgenoß Lorenzo s von Medici u. Erzieher der Kinder desselben (unter ihnen des nachmaligen Papstes Leo X.) u. 1480 Professor… … Pierer's Universal-Lexikon