Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

congregātiō

  • 1 congregātiō

        congregātiō ōnis, f    [congrego], union, society, association: hominum.
    * * *
    act of forming social group; association, community; brotherhood; congregation

    Latin-English dictionary > congregātiō

  • 2 congregatio

    congrĕgātĭo, ōnis, f. [id.], an assembling together; union, society, association (in good prose).
    I.
    Lit.:

    nos ad conjunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem esse natos,

    Cic. Fin. 3, 20, 65; 4, 2, 4; cf. Sen. Ep. 5, 3; Cod. Th. 18, 14, 4 al.—
    II.
    Trop.:

    argumentorum (corresp. with colligere),

    Quint. 5, 7, 18:

    criminum (opp. separatio),

    id. 7, 1, 31: rerum (with repetitio, Gr. anakephalaiôsis), a recapitulating, id. 6, 1, 1:

    personarum, locorum, temporum,

    id. 3, 5, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > congregatio

  • 3 congregatio

    assembly, society, union.

    Latin-English dictionary of medieval > congregatio

  • 4 Congregatio de Propaganda Fide

    Latin Quotes (Latin to English) > Congregatio de Propaganda Fide

  • 5 congrego

    con-grĕgo, āvi, ātum, 1, v. a., to collect into a flock or herd, to assemble.
    I.
    Prop. (rare;

    mostly in Pliny the elder): oves,

    Plin. 8, 47, 72, § 188.—Mid.:

    apium examina congregantur,

    collect in swarms, Cic. Off. 1, 44, 157; cf. id. N. D. 2, 48, 124:

    cetera animantia congregari videmus,

    Plin. 7, prooem. 1, §

    5: cum ceteris,

    id. 8, 22, 34, § 81:

    in loca certa,

    id. 10, 23, 31, § 61:

    se ad amnes (ferae),

    id. 8, 16, 17, § 42.—More freq. (in good prose; esp. freq. in Cic.),
    II.
    In gen., to collect or assemble a multitude together, to unite, join, associate.
    A.
    Lit.:

    dissipatos homines,

    Cic. Tusc. 1, 25, 62; cf.:

    dispersos homines in unum locum,

    id. de Or. 1, 8, 33:

    se unum in locum ad curiam,

    id. Phil. 14, 6, 15:

    dissipatos (homines) unum in locum,

    id. Sest. 42, 91:

    multitudinem fugitivorum unum in locum,

    id. Par. 4, 1, 27; Tac. A. 1, 28 fin.:

    hominem in idem Vettii indicium atque in eundem hunc numerum,

    Cic. Vatin. 10, 25.—With cum:

    se cum aequalibus,

    Cic. Fin. 5, 15, 42; id. Quint. 16, 52; id. Rab. Perd. 7, 21 fin. —With dat.:

    cum illis moror quibus me tempus aliquod congregavit,

    Sen. Ep. 62, 2.— Absol.:

    deterrimum quemque,

    Tac. A. 1, 16 fin. —Mid.:

    secedant improbi, unum in locum congregentur,

    Cic. Cat. 1, 13, 32:

    in fano congregantur commentandi causā,

    id. Div. 1, 41, 90:

    in Academiā congregati,

    id. Ac. 1, 9, 34:

    armati locis patentibus congregantur,

    Liv. 24, 21, 9:

    congregabantur undique ad Titum Tatium,

    id. 1, 10, 1:

    quanta vis oriens et congregata,

    Cic. Dom. 25, 67:

    Gamphasantes nulli externo congregantur,

    Plin. 5, 8, 8, § 45:

    ciconiae abiturae congregantur in certo loco,

    id. 10, 23, 31, § 61:

    cuncti deinde ad portum congregantur,

    Just. 19, 2, 10:

    inter se,

    Tac. A. 1, 30:

    in urbe,

    id. H. 3, 82. —And in tmesis:

    conque gregantur,

    Lucr. 6, 456.—Prov.:

    pares cum paribus facillime congregantur,

    Cic. Sen. 3, 7.—
    B.
    Trop. (rare; mostly in Quint.), to collect, accumulate:

    argumenta infirmiora,

    Quint. 5, 12, 4:

    verba,

    id. 9, 3, 45; cf.

    turbam (verborum),

    id. 10, 1, 7; cf. congregatio, II.

    Lewis & Short latin dictionary > congrego

  • 6 murmuro

    murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).
    I.
    Neutr.
    A.
    Form murmuro:

    secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:

    servi murmurant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 149:

    et murmuravit omnis congregatio,

    Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:

    secum ipse murmurat,

    Plin. 10, 29, 43, § 82:

    magia carminibus murmurata,

    muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:

    murmurantia litora,

    Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:

    murmurans mare,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    unda,

    Verg. A. 10, 212:

    ignis,

    crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:

    intestina,

    to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—
    B.
    Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—
    II.
    Act., transf., to mutter or grumble at a thing:

    quidam tarditatem poëtae murmurari,

    App. Flor. p. 353 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > murmuro

  • 7 murmuror

    murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).
    I.
    Neutr.
    A.
    Form murmuro:

    secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:

    servi murmurant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 149:

    et murmuravit omnis congregatio,

    Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:

    secum ipse murmurat,

    Plin. 10, 29, 43, § 82:

    magia carminibus murmurata,

    muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:

    murmurantia litora,

    Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:

    murmurans mare,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    unda,

    Verg. A. 10, 212:

    ignis,

    crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:

    intestina,

    to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—
    B.
    Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—
    II.
    Act., transf., to mutter or grumble at a thing:

    quidam tarditatem poëtae murmurari,

    App. Flor. p. 353 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > murmuror

  • 8 reficio

    rĕ-fĭcĭo, fēci, fectum (AEDIFICIA REFACTA, Inscr. Orell. 3115), 3, v. a. [facio], to make again, make anew, put in condition again; to remake, restore, renew, rebuild, repair, refit, recruit, etc. (freq. and class.; syn.: renovo, restauro, redintegro).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    quidvis citius dissolvi posse videmus Quam rursus refici, etc.,

    Lucr. 1, 557 sq.:

    aliud ex alio reficit natura,

    id. 1, 263:

    ea, quae sunt amissa,

    Caes. B. C. 2, 15; 2, 16; cf.:

    arma, tela, alia quae spe pacis amiserat, reficere, Sall J. 66, 1: testamentum jure militari,

    to make anew, Dig. 29, 1, 9: reficere sic accipimus ad pristinam formam iter et actum reducere, hoc est, ne quis dilatet aut producat deprimat aut ex aggeret;

    longe enim aliud est reficere, aliud facere,

    ib. 43, 19, 3 fin.:

    reficere est, quod corruptum est, in pristinum statum restaurare,

    ib. 43, 21, 1:

    opus,

    Cic. Verr 2, 1, 54, § 142; cf.:

    Demosthenes curator muris reficiendis fuit, eosque refecit pecumā suā,

    id. Opt. Gen. 7, 19:

    aedes,

    id. Top 3, 15; so,

    aedem,

    Nep. Att. 20, 3:

    fana reficienda,

    Cic. Rep. 3, 9; Nep. Timol. 3:

    rates quassas,

    Hor. C. 1, 1, 17:

    templa Aedisque labentes deorum,

    id. ib. 3, 6, 2:

    muros, classem, portas,

    Caes. B. C. 1, 34 fin.:

    naves,

    id. B. G. 4, 29 fin.; 4, 31; 5, 1; 5, 11;

    5, 23: pontem,

    id. ib. 7, 35; 7, 53 fin.; 7, 58; id. B. C. 1, 41 al.:

    labore assiduo reficiendae urbis,

    Liv. 6, 1, 6 et saep.:

    copias ex dilectibus,

    to fill up, recruit, Caes. B. C. 3, 87:

    exercitus,

    Liv. 3, 10.—Of cattle:

    semper enim refice,

    Verg. G. 3, 70:

    ordines,

    Liv. 3, 70:

    si paulum modo res essent refectae,

    i. e. the army, Nep. Hann 1, 4:

    flammam,

    to rekindle, Ov. F. 3, 144:

    ignes,

    Petr. 136. —
    B.
    In partic.
    1.
    Econom. and mercant. t. t., to make again, i. e. to get back again, get in return (cf.:

    reddo, recipio): nemo sanus debet velle impensam ac sumptum facere in culturam, si videt non posse refici,

    Varr. R. R. 1, 2, 8:

    numquam eris dives ante, quam tibi ex tuis possessionibus tantum reficiatur, ut eo tueri sex legiones possis,

    Cic. Par. 6, 1, 45; Dig. 50, 16, 88:

    quod tanto plus sibi mercedis ex fundo refectum sit,

    Cic. Verr. 2, 3, 50, § 119:

    quod inde refectum est, militi divisum,

    Liv. 35, 1 fin. Drak.:

    pecuniam ex venditionibus,

    Dig. 26, 7, 39, § 8:

    impensas belli alio bello refecturus,

    to replace, defray, Just. 9, 1, 9. —
    2.
    Publicists' t. t.: reficere consulem, tribunum, praetorem, etc., to appoint anew, to reappoint, re-elect:

    tribunos, consulem,

    Liv. 3, 21:

    consulem,

    id. 10, 13:

    Voleronem tribunum,

    id. 2, 56:

    consul factus, refectus,

    Sen. Ep. 104, 9:

    praetorem,

    Liv. 24, 9:

    tribunos,

    Cic. Lael. 25, 96; Liv. 6, 36. —
    II.
    Trop
    A.
    In gen., to restore (very rare):

    in quo (naufragio rei publicae) colligendo, ac reficiendā salute communi,

    Cic. Sest. 6, 15. refecta fides, Tac. A. 6, 17.—
    B.
    In partic., of the body or mind, to make strong again, to restore, reinvigorate, refresh, recruit ( = recreare, renovare; freq. and class.).
    1.
    Of the body; constr. class. usu. with ex and abl. of disease, toil, etc.; rarely with ab and abl.:

    exercitum ex labore atque inopiā,

    Caes. B. G. 7, 32, 1:

    ad reficiendum militem ex jactatione maritimā, Liv 30, 29, 1: morbus ex quo tum primum reficiebatur,

    id. 39, 49, 4; cf.:

    milites hibernorum quiete a laboribus,

    Hirt. B. G. 8, 1:

    boves quiete et pabulo laeto,

    Liv. 1, 7:

    saucios cum cura,

    Sall. J. 54, 1:

    equos,

    Caes. B. C. 2, 42 fin.:

    vires cibo,

    Liv. 37, 24:

    Tironis reficiendi spes est in M. Curio,

    of curing, Cic. Att. 7, 3, 12:

    aciem oculorum,

    Plin. 37, 5, 17, § 66 (al. recipiat):

    stomachum,

    id. 32, 6, 21, § 64:

    lassitudines,

    id. 31, 10, 46, § 119:

    cum saltus reficit jam roscida luna,

    refreshes, revives, Verg. G. 3, 337:

    teneras herbas (Aurora),

    Ov. F. 3, 711:

    ego ex magnis caloribus in Arpinati me refeci,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1:

    se ex labore,

    Caes. B. G. 3, 5 fin.; 7, 83:

    se ab imbecillitate,

    Plin. 26, 11, 68, § 109:

    necdum salis refectis ab jactatione maritumā militibus,

    Liv. 21, 26, 5;

    and simply with se,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    labore refici ac reparari videtur,

    Plin. Pan. 77, 6: ex vulnere refici, Tac. A. 13, 44 fin.:

    ex longo morbo,

    Sen. Ep. 7, 1. —
    2.
    Of the mind:

    nunc vester conspectus et consessus iste reficit et recreat mentem meam,

    Cic. Planc. 1, 2:

    me recreat et reficit Pompeii consilium,

    id. Mil. 1, 2:

    cum reficiat animos ac reparet varietas ipsa (dicendi),

    Quint. 1, 12, 4;

    so with renovare,

    id. 6, 3, 1:

    animum ex forensi strepitu,

    Cic. Arch. 6, 12:

    refecti sunt militum animi,

    Liv. 21, 25, 10:

    reficit animos Romanis,

    id. 42, 67 init.:

    non ad animum, sed ad vultum ipsum reficiendum,

    i. e. to cheer up, clear up, Cic. Att. 12, 14, 3:

    ad ea quae dicturus sum reficite vos,

    id. Verr. 2, 4, 47, § 105:

    refectā tandem spe,

    restored, renewed, Liv. 23, 26:

    rerum repetitio et congregatio memoriam judicis reficit,

    Quint. 6, 1, 1; cf. id. 4, prooem. § 6. — Hence, * rĕfectus, a, um, P.a., refreshed, recruited, invigorated; comp., refectior, Mart. Cap 2, § 139.

    Lewis & Short latin dictionary > reficio

  • 9 separatio

    sēpărātĭo, ōnis, f. [id.], a sundering, severing, separation (rare, but good prose):

    sui facti ab illā definitione separatio,

    Cic. Inv. 2, 18, 55:

    distributione partium ac separatione,

    id. de Or. 3, 33, 132:

    congregatio criminum accusantem adjuvat, separatio defendentem,

    Quint. 7, 1, 31:

    nominum idem significantium (opp. congregare, and corresp. to disjunctio),

    id. 9, 3, 45:

    animi et corporis in morte,

    Gell. 2, 8, 7:

    tamquam eā separatione ad caedem destinarentur,

    Tac. H. 4, 46.—
    II.
    Esp., rhet. t. t. division, separation, when a word is inserted between two like words (as duc, age, duc, etc.), Jul. Ruf. de Schem. Lex. § 11.

    Lewis & Short latin dictionary > separatio

См. также в других словарях:

  • congregatio — index union (unity) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Congregatio de Auxiliis — • A commission established by Pope Clement VIII to settle the theological controversy regarding grace which arose between the Dominicans and the Jesuits towards the close of the sixteenth century Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006.… …   Catholic encyclopedia

  • Congregatio Canonicorum Sancti Augustini — (CCSA) (Congregation of the Canons of St Augustine) is a German High Church religious community of clergy and laymen. CCSA was founded in Priory of St. Wigbert September 12, 2005 by four men, whose zeal was to bring people closer to the gospel of …   Wikipedia

  • Congregatio Jesu — Kloster der Congregatio Jesu in München Pasing Die Congregatio Jesu (CJ) ist ein Frauenorden mit dem ursprünglichen Zweck der Mädchenbildung, gegründet von Maria Ward (englisch: Mary Ward). Ursprünglich war der offizielle Name des Ordensinstituts …   Deutsch Wikipedia

  • Congregatio de Propaganda Fide — Die Kongregation für die Evangelisierung der Völker (lat.: Congregatio pro Gentium Evangelizatione) ist eine Zentralbehörde des Vatikans und koordiniert die missionarische Tätigkeit der katholischen Kirche. Basisdaten Name: Kongregation für die… …   Deutsch Wikipedia

  • Congregatio Scalabriniana — Die Congregatio Scalabriniana, Ordenskürzel: CS, eigentlich Kongregation der Missionare vom Heiligen Karl Borromäus, auch anzutreffen als Missionare des Scalabriniani oder Scalabrini Missionare, ist ein katholischer Männerorden.… …   Deutsch Wikipedia

  • Congregatio Discipulorum Domini — Christianity in China portal Congregation of the Disciples of the Lord(also known as , Congregatio Discipulorum Domini also its translation in Latin) is one of Catholic orders, founded by Cardinal Celso Costantini on 31 March 1931 at Xuanhwa of… …   Wikipedia

  • Congregatio Immaculati Cordis Mariae — Die Congregatio Immaculati Cordis Mariae C.I.C.M ist ein römisch katholischer Männerorden. Der Orden wurde 1862 in Scheut, einem Vorort von Brüssel, Belgien, durch den belgischen Weltpriester Theophiel Verbist gegründet. Er wurde 20. Juli 1900… …   Deutsch Wikipedia

  • Congregatio Servarum Spiritus Sancti — Standbild des Hl. Arnold Janssen, des Gründers der Steyler Missionare. Standort: Missionshaus St. Arnold …   Deutsch Wikipedia

  • Congregatio Immaculati Cordis Mariae — The Congregatio Immaculati Cordis Mariae (English), or the Congregation of the Immaculate Heart of Mary; (French: Congrégation du Coeur Immaculé de Marie; Dutch: Congregatie van het Onbevlekte Hart van Maria), also known as the Scheut fathers or… …   Wikipedia

  • Congregatio de Auxiliis — The Congregatio de Auxiliis (Latin Congregation on help (by Divine Grace) ) was a commission established by Pope Clement VIII to settle a theological controversy regarding divine grace that arose between the Dominicans and the Jesuits towards the …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»