Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conformatio

  • 1 conformatio

    conformātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] conformation, configuration, disposition, forme, arrangement. [st2]2 [-] idée, concept, représentation, image. [st2]3 [-] prosopopée (fig. de rhét.).
    * * *
    conformātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] conformation, configuration, disposition, forme, arrangement. [st2]2 [-] idée, concept, représentation, image. [st2]3 [-] prosopopée (fig. de rhét.).
    * * *
        Conformatio, Verbale. Cic. Le traict et disposition des membres, Forme.
    \
        Collocatio, conformatioque verborum perficitur in scribendo. Cic. L'art de bien asseoir les mots.

    Dictionarium latinogallicum > conformatio

  • 2 conformatio

    conformātĭo, ōnis, f. [id.], a symmetrical forming or fashioning, conformation, shape, form (freq. in the philos. and rhet. writings of Cic.; elsewhere rare).
    I.
    Prop.:

    lineamentorum,

    Cic. N. D. 1, 18, 47:

    qualis sit (animus) in ipso corpore, quae conformatio, quae magnitudo, qui locus,

    id. Tusc. 1, 22, 50:

    membrorum,

    id. N. D. 2, 33, 85:

    quaedam et figura totius oris et corporis,

    id. de Or. 1, 25, 114:

    theatri,

    Vitr. 5, 6.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    vocis,

    expression of voice, Cic. de Or. 1, 5, 18:

    verborum,

    arrangement, id. ib. 1, 33, 151:

    verborum et sententiarum,

    id. ib. 3, 52, 201:

    conformatio et moderatio continentiae et temperantiae,

    conformation, id. Off. 3, 25, 96:

    animi, i. q. notio,

    an idea, notion, conception, id. N. D. 1, 38, 105.—Also without animi, Cic. de Or. 2, 87, 357; id. Top. 5, 27.—
    B.
    Esp., in rhet., a figure of speech, Cic. Brut. 37, 140; Quint. 9, 1, 4; 9, 2, 1.—
    2.
    In later rhett. esp., a prosopopœia, Auct. Her. 4, 53, 66; Prisc. p. 1340 P.

    Lewis & Short latin dictionary > conformatio

  • 3 conformatio

    conformatio conformatio, onis f образование

    Латинско-русский словарь > conformatio

  • 4 cōnfōrmātiō

        cōnfōrmātiō ōnis, f    [conformo], a symmetrical forming, conformation, shape, form, fashion: liniamentorum: vocis, expression: doctrinae, i. e. culture.—Fig., an idea, notion, conception: animi: ut res conformatio quaedam notaret.—In rhet., rhetorical finish, elaboration: sententiarum.
    * * *
    shape, form; character/constitution; idea, notion; figure of speech; inflection

    Latin-English dictionary > cōnfōrmātiō

  • 5 conformatio

    cōnfōrmātio, ōnis f. [ conformo ]
    1) вид, форма, устройство (oris et corporis C; theatri Vtr)
    2) построение, расположение ( verborum C)
    4) (тж. c. animi C) представление, понятие C
    5) ритор. риторическая фигура, оборот речи ( sententiarum ornamenta et conformationes C)
    6) ритор. олицетворение, просопопея rhH.

    Латинско-русский словарь > conformatio

  • 6 conformatio

    cōnfōrmātio, ōnis, f. (conformo), die entsprechende Gestaltung (Form, Gestalt) od. Bildung, I) eig.: theatri, Vitr.: lineamentorum, Cic.: c. quaedam et figura totius oris et corporis, Cic.: membrorum, Gliederbau, Veget. mil. – II) übtr.: 1) im allg., m. obj. Genet., vocis, richtige Tonsetzung, Cic.: verborum, richtige Wortfügung, Cic.: omnium officiorum, Cic. – m. subj. Genet., ratio quaedam conformatioque doctrinae, methodische u. geregelte Bildung, Cic. – 2) insbes.: a) als philos. t. t., conf. animi, auch bl. conf., ein Gebilde des Verstandes, Geistes, die Vorstellung, der Begriff, Cic. – b) als t. t. der Rhetor.: α) mit dem Zusatz sententiarum u. dgl., das rednerische Gebilde der Worte u. Gedanken, die Redefigur, conformationes sententiarum, Cic.: conformationes verborum ac sententiarum, Quint.: u. so c. orationis, Quint. – β) die Personendichtung, Prosopopöie, Cornif. rhet. 4, 66.

    lateinisch-deutsches > conformatio

  • 7 conformatio

    cōnfōrmātio, ōnis, f. (conformo), die entsprechende Gestaltung (Form, Gestalt) od. Bildung, I) eig.: theatri, Vitr.: lineamentorum, Cic.: c. quaedam et figura totius oris et corporis, Cic.: membrorum, Gliederbau, Veget. mil. – II) übtr.: 1) im allg., m. obj. Genet., vocis, richtige Tonsetzung, Cic.: verborum, richtige Wortfügung, Cic.: omnium officiorum, Cic. – m. subj. Genet., ratio quaedam conformatioque doctrinae, methodische u. geregelte Bildung, Cic. – 2) insbes.: a) als philos. t. t., conf. animi, auch bl. conf., ein Gebilde des Verstandes, Geistes, die Vorstellung, der Begriff, Cic. – b) als t. t. der Rhetor.: α) mit dem Zusatz sententiarum u. dgl., das rednerische Gebilde der Worte u. Gedanken, die Redefigur, conformationes sententiarum, Cic.: conformationes verborum ac sententiarum, Quint.: u. so c. orationis, Quint. – β) die Personendichtung, Prosopopöie, Cornif. rhet. 4, 66.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conformatio

  • 8 conformatio

    - onis s f 3o1
    conformation, forme

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > conformatio

  • 9 conformatio

    , onis f
      образование

    Dictionary Latin-Russian new > conformatio

  • 10 conformatio doctrinae

      научное образование

    Dictionary Latin-Russian new > conformatio doctrinae

  • 11 protein conformatio

    1. белковая структура

     

    белковая структура
    Пространственная структура белковой молекулы
    [ http://www.dunwoodypress.com/148/PDF/Biotech_Eng-Rus.pdf]

    Тематики

    EN

    Англо-русский словарь нормативно-технической терминологии > protein conformatio

  • 12 Bildung

    Bildung, I) die Handlung des Bildens, a) sinnlicher Dinge: formatio. figuratio. – B. von Namen, Wörtern, fictio nominum, vocum: die B. eines Staates, res publica constituenda (feste Begründung). – b) in Beziehung auf Geist u. Herz: cultus. – educatio. disciplina (durch Erziehung u. Unterricht). – institutio (Unterweisung in einem bestimmten Fache). – II) durch Bilden erlangte Beschaffenheit, a) von sinnlichen Gegenständen: conformatio (z. B. der Gesichtszüge, lineamentorum: der Wörter, verborum od. vocum). – figura. species. forma (Gestalt, w. s.): verb. conformatio et figura (z. B. totius oris et corporis). – b) von Geist u. Herz: cultus (im allg.). – humanitas (dieinnere u. äußere Veredlung des Menschen, bes. in bezug auf Sitten u. Umgang, Ggstz. inhumanitas, Mangel an Bildung); verb. cultus atque humanitas. ingenium cultum (gebildeter, veredelter Geist). – urbanitas (äußere seine B., insofern sie sich im geselligen Leben zeigt). – eruditio (durch Erziehung u. Unterricht erlangte B.). – doctrina (durch kunstgerechten Unterricht erlangte, gelehrte B.). – litterae (wissenschaftliche B., s. Cic. Tusc. 1, 3). – B. des Geistes, s. Geistesbildung. – eine wissenschaftliche B., optimarum artium scientia. – Länder, in denen mehr B. herrscht, terrae cultlores: (ein Mann etc.) von B., B. besitzend, s. gebildet: ohne B., s. ungebildet. – einen Anflug von B. haben, aliquā imbutum esse humanitate; von wissenschaftlicher, litteris leviter imbutum esse: eine gelehrte B. besitzen. optimarum artium [482] studiis eruditum esse: eine sehr seine B. besitzen, omni vitā atque victu excultum atque expolitum esse: gar keine B. besitzen, ab omni politiore elegantia abhorrere; a cultu atque umanitate longissime abesse (dieses z. B. von einem Volke): jmdm. eine geringe B. geben, humili cultu educare alqm: eine gelehrte, doctrinā alqm instruere; alcis animum doctrinā excolere: eine gelehrte, wissenschaftliche B. erhalten, doctrinā od. litteris erudiri: jmdm. seine B. verdanken, alcis praeceptis eruditum esse. Bildungsanstalt, s. Schule. – bildungsfähig, docilis (Ggstz. indocilis). Bildungsfähigkeit, docilitas (z. B. humana). Bildungsgeschichte, die früheste der Römer, prima Latinarum litterarum aetas. bildungslos, s. ungebi idet.

    deutsch-lateinisches > Bildung

  • 13 Körperbildung

    Körperbildung, corporis conformatio constitutioque; corporis conformatio etfigura. – Ist es = Körperbau, s. d.

    deutsch-lateinisches > Körperbildung

  • 14 белковая структура

    1. protein conformatio

     

    белковая структура
    Пространственная структура белковой молекулы
    [ http://www.dunwoodypress.com/148/PDF/Biotech_Eng-Rus.pdf]

    Тематики

    EN

    Русско-английский словарь нормативно-технической терминологии > белковая структура

  • 15 insignio

    īnsīgnio, īvī, ītum, īre (insignis), I) mit einem Zeichen versehen, zeichnen, pueri insigniti, mit einem Male gezeichnet, Plaut. fr. bei Fest. 375 (a), 19: euglyphus, id est bene insignitus, Ambros. in psalm. 118. serm. 16. § 42. – Partiz. subst., īnsīgnīta, ōrum, n., blaue Flecken, Kontusionen, Plin. 27, 18 u. 128. – II) einprägen, aufprägen, m. Dat., materiis mollibus formas, Chalcid. Tim. 50 E.: cerae formas, ibid. 311 (vgl. 331): quae omnia in anima fieri eidemque insigniri palam est, ibid. 37 C.: m. in u. Abl.: in animis tamquam insignitae notae veritatis, Cic. de div. 1, 64: quarum rerum nullum subest quasi corpus, est tamen quaedam conformatio insignita et impressa in intellegentia, quam notionem voco, Cic. top. 27: ins. mentibus cognita, Chalcid. Tim. 26 C. – III) mit einem Kennzeichen bezeichnen, 1) im allg., bezeichnen, kenntlich machen, kennzeichnen, brandmarken, a) übh.: Postumius nullā tristi notā est insignitus, Liv.: tot facinoribus foedum annum etiam di tempestatibus et morbis insignivere, Tac.: annus funeribus, calamitatibus insignitus, Tac. u. Suet.: ceteri duces dum peractum bellum putant, finem eius insignivere, Tac. – b) andeutungsweise bezeichnen, -kenntlich machen, alqm, Plin. ep. 8, 22, 4. – 2) vor anderen auszeichnen, hervorstechen lassen, herausputzen, schmücken, im Passiv sich auszeichnen, hervorstechen (abstechen), agros tropaeis, Verg.: clipeum Io auro insignibat, schmückte Jo (als Figur) in Gold, Verg.: oratorem vestibus fucatis, auffallend herausputzen, Tac. dial.: barbā geminā insigniri inferiore labro (an der Unterlippe), Plin.: nec insigniri (gegen die Menge), Sen. ep. – / Synk. Imperf. insignibat, Verg. Aen. 7, 709. Claud. rapt. Pros. 1, 247: insignibant, Stat. Theb. 7, 56: insignibar, Apul. met. 11, 24.

    lateinisch-deutsches > insignio

  • 16 Bau

    Bau, I) das Bauen: aedificatio. exaedificatio. exstructio (Aufführung eines Gebäudes; exstr. schichtweiser Aufbau). – cultus. cultio. cultura (Bebauung, z. B. des Feldes). – opus publicum (die Bauarbeit, öffentliche Arbeit der Sträflinge). – ein Haus ist im Bau begriffen, domus aedificatur: mit dem B. von Gebäuden beschäftigt sein, in tectis moliendis occupatum esse: den B. eines Wegs verlangen, exigere viam: vor der Vollendung oder vor dem Anfang (Beginn) des Baues der Stadt, ante conditam condendamve urbem. – II) das Gebäude: a) im allg.: aedificium. opus (Werk, Bauwerk). – zu teuere, kostspielige Baue od. Bauten unternehmen, aedificando extra modum sumptu magnificentiāque procedere. – b) insbes., Höhle der Dachse u. Füchse: specus. – fovea (Grube). – cubīle (Lager). – III) die Art u. Weise, wie etwas gebaut oder zusammengesetzt ist: aedificatio. structura (Zusammenfügung). – conformatio (Bildung; beide des Körpers u. der Perioden). B. des Körpers, s. Körperbau, Körperbildung: der Perioden, s. Periodenbau: periodischer B. des Satzes, verborum quasi structura.

    deutsch-lateinisches > Bau

  • 17 Geistesentwickelung

    Geistesentwickelung, *animi conformatio.

    deutsch-lateinisches > Geistesentwickelung

  • 18 Gestaltung

    Gestaltung, harmonische, conformatio.

    deutsch-lateinisches > Gestaltung

  • 19 Gliederbau

    Gliederbau, compositio membrorum (die Zusammensetzung der Glieder). – fabrica membrorum (die Bildung der Glieder = die Art, wie die Glieder gebaut sind, z.B. admirabilis). – conformatio membrorum (die entsprechende, harmonische Gestaltung der Glieder). – membrorum forma (die Gestalt der Glieder); vgl. »Körperbau«.

    deutsch-lateinisches > Gliederbau

  • 20 Konstruktion

    Konstruktion, I) Wortfügung, Wortfolge: verborum conformatio oder compositio (Verbindung eines Wortes mit dem andern). – consecutio verborum (logische Folge der Wörter). – II) die Veranschaulichung der Begriffe in der Mathematik: descriptio.

    deutsch-lateinisches > Konstruktion

См. также в других словарях:

  • conformatio — index formation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • conformatio —    (s.f.) personificazione …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • conformation — [ kɔ̃fɔrmasjɔ̃ ] n. f. • 1560; bas lat. conformatio ♦ Disposition naturelle des différentes parties d un corps organisé. ⇒ configuration, constitution, forme, organisation, structure. Conformation anatomique. Conformation du squelette. Mauvaise… …   Encyclopédie Universelle

  • Konformation — Kon|for|ma|ti|on 〈f. 20; Chem.〉 räumliche Anordnung der Atome eines Moleküls, die sich nicht zur Deckung bringen lassen; Sy Konstellation (3) [zu lat. conformatio „(harmonische) Gestaltung, Bildung“] * * * Kon|for|ma|ti|on [lat. conformatio =… …   Universal-Lexikon

  • conformaţie — CONFORMÁŢIE, conformaţii, s.f. Structură fizică generală a corpului sau a părţilor lui, a unei suprafeţe de teren etc.; constituţie. – Din fr. conformation, lat. conformatio. Trimis de Joseph, 23.05.2004. Sursa: DEX 98  CONFORMÁŢIE s. 1. v.… …   Dicționar Român

  • conformación — ► sustantivo femenino 1 Forma, o distribución de las partes que forman un conjunto: ■ la conformación del puente parece frágil e inestable. SINÓNIMO configuración 2 QUÍMICA Cada una de las disposiciones geométricas de los átomos de una molécula,… …   Enciclopedia Universal

  • КОНФОРМАЦИИ — (от лат. conformatio форма расположение), различные пространственные формы, принимаемые молекулами в результате свободного вращения отдельных фрагментов вокруг простых связей, изгиба связей и др. Соединения, отличающиеся только конформацией,… …   Большой Энциклопедический словарь

  • Conformation — Con for*ma tion, n. [L. conformatio: cf. F. conformation.] 1. The act of conforming; the act of producing conformity. [1913 Webster] The conformation of our hearts and lives to the duties of true religion and morality. I. Watts. [1913 Webster] 2 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Конформация — (от лат. conformatio форма, построение, расположение)         молекул, геометрические формы, которые могут принимать молекулы органических соединений при вращении атомов или групп атомов (заместителей) вокруг простых связей при сохранении… …   Большая советская энциклопедия

  • Burgtiefe — Wappen Deutschlandkarte …   Deutsch Wikipedia

  • Erbreichsplan — Als Erbreichsplan wird der Plan des Stauferkaisers Heinrich VI. bezeichnet, innerhalb des Heiligen Römischen Reiches im deutschen Königreich die Erbmonarchie „wie in Frankreich“ (Annalen von Marbach zum Jahr 1196) einzuführen. Dieser Plan sei… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»