Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

cubīle

  • 1 cubile

    cubīle, is, Abl. ī, n. (cubo), I) die Lagerstatt, das Lager im allg. (während lectus, lectulus = das künstlich bereitete Lager für Menschen, das Sofa, Bett), a) der Menschen: α) übh.: mihi od. alci cubile terra est, Cic. u. Sen.: fatigatis humus c. erat, Curt.: victui herba, vestitui pelles, cubili humus, Tac.; vgl. Mützell Curt. 5, 2 (5), 15. – c. Typhonis, Mela: c. filiae, Cic. – c. durum (Ggstz. c. molle), Cels.: c. insolitum (Ggstz. c. cotidianum), Cels.: c. humi positum, Sen.: nulli sunt, qui non cubile et lectulum (Lotterbettlein) suum salvum esse velint, Cic. – collocare alqm in cubili, vulnus obligare, Cic.: alvus inter febres fluens conquiescere hominem in cubili non patitur, Cels.: rapti e publico plerique, plures in tabernis et cubilibus intercepti (bei der Überschwemmung des Tiber), Tac.: inter torpidos somno et inermes in cubilibus suis oppressos illa caedes edatur, Liv. – poet., ad ortus solis ab Hesperio cubili, vom hesp. Lager, d.i. vom Untergang (weil die Sonne im Westen gleichs. zur Küste geht), Hor. carm. 4, 15, 16; u. so solis cubile auch Pacat. pan. 23, 1: dass. c. noctis, Sen. Herc. Oet. 1444. – β) das Ehebett, c. viduum, Ov.: ascendere alcis cubile, Verg.: inire cubile alcis (v. Ehebrecher), Cic.: castum servare cubile coniugis, Verg.: non tangere cubile alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Faunus adulter) ad strati captata cubilia lecti, Ov. – γ) die Lagerstatt = der Schlafraum (cubiculum), Curt. 9, 3 (13), 19: cubili praepositus, Amm. 18, 4, 3 codd. optt. (Gardth. cubiculi). – b) der Tiere: c. canis, Phaedr.: c. setosae suis, Phaedr.: c. vulpis, Kessel, Phaedr.: cubilia bestiarum, Sen.: ferarum c., Firm.: cubilia gallinarum, Varro. – c. mollius catulorum (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, blattae), Verg.: construere sibi cubilia nidosque (v. Vögeln), Cic.: delitescere in cubilibus, Cic.: alcibus sunt arbores pro cubilibus, Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v. Maulwurf usw.), Phaedr. u. Verg.: indagare bestiarum cubilia, Sen.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv.: in cubile concito properare gradu, Phaedr.: prosilire e cubili, Sen.: redire ad cubilia expilata (v. wilden Tieren), Sen.: referre catulos ad cubilia sua (v. Tigern), Mela: substernere fronde cubilia catulorum (jungen Hunde), Varro. – im Bilde = der eigentliche Sitz eines Übels usw., quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile vobis ducibus venire possumus? Cic.: ut omnes mortales istius avaritiae non iam vestigia, sed ipsa cubilia videre possint, Cic.: an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? quas quidem nos non vestigiis odorantes ingressus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus, Cic.: in ipsum veritatis descendere cubile, Ambros. de off. 2, 16, 84: ad ipsa cubilia pervenire causarum, Amm. 30, 4, 8. – II) übtr., als t. t. der Baukunst, die Fuge, in der Steine, Balken usw. ruhen od. eingezapft sind, das Lager, Vitr. 2, 8, 1 u.a. Plin. 36, 96. – / Akk. Sing. cubilem, Vict. Vit. 3, 44. Itala (Weing.) Daniel 2, 28 u. 29.

    lateinisch-deutsches > cubile

  • 2 cubile

    cubīle, is, Abl. ī, n. (cubo), I) die Lagerstatt, das Lager im allg. (während lectus, lectulus = das künstlich bereitete Lager für Menschen, das Sofa, Bett), a) der Menschen: α) übh.: mihi od. alci cubile terra est, Cic. u. Sen.: fatigatis humus c. erat, Curt.: victui herba, vestitui pelles, cubili humus, Tac.; vgl. Mützell Curt. 5, 2 (5), 15. – c. Typhonis, Mela: c. filiae, Cic. – c. durum (Ggstz. c. molle), Cels.: c. insolitum (Ggstz. c. cotidianum), Cels.: c. humi positum, Sen.: nulli sunt, qui non cubile et lectulum (Lotterbettlein) suum salvum esse velint, Cic. – collocare alqm in cubili, vulnus obligare, Cic.: alvus inter febres fluens conquiescere hominem in cubili non patitur, Cels.: rapti e publico plerique, plures in tabernis et cubilibus intercepti (bei der Überschwemmung des Tiber), Tac.: inter torpidos somno et inermes in cubilibus suis oppressos illa caedes edatur, Liv. – poet., ad ortus solis ab Hesperio cubili, vom hesp. Lager, d.i. vom Untergang (weil die Sonne im Westen gleichs. zur Küste geht), Hor. carm. 4, 15, 16; u. so solis cubile auch Pacat. pan. 23, 1: dass. c. noctis, Sen. Herc. Oet. 1444. – β) das Ehebett, c. viduum, Ov.: ascendere alcis cubile, Verg.: inire cubile alcis (v. Ehebrecher), Cic.: castum servare cubile coniugis, Verg.: non tangere cubile alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Fau-
    ————
    nus adulter) ad strati captata cubilia lecti, Ov. – γ) die Lagerstatt = der Schlafraum (cubiculum), Curt. 9, 3 (13), 19: cubili praepositus, Amm. 18, 4, 3 codd. optt. (Gardth. cubiculi). – b) der Tiere: c. canis, Phaedr.: c. setosae suis, Phaedr.: c. vulpis, Kessel, Phaedr.: cubilia bestiarum, Sen.: ferarum c., Firm.: cubilia gallinarum, Varro. – c. mollius catulorum (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, blattae), Verg.: construere sibi cubilia nidosque (v. Vögeln), Cic.: delitescere in cubilibus, Cic.: alcibus sunt arbores pro cubilibus, Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v. Maulwurf usw.), Phaedr. u. Verg.: indagare bestiarum cubilia, Sen.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv.: in cubile concito properare gradu, Phaedr.: prosilire e cubili, Sen.: redire ad cubilia expilata (v. wilden Tieren), Sen.: referre catulos ad cubilia sua (v. Tigern), Mela: substernere fronde cubilia catulorum (jungen Hunde), Varro. – im Bilde = der eigentliche Sitz eines Übels usw., quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile vobis ducibus venire possumus? Cic.: ut omnes mortales istius avaritiae non iam vestigia, sed ipsa cubilia videre possint, Cic.: an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? quas quidem nos non vestigiis odorantes ingres-
    ————
    sus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus, Cic.: in ipsum veritatis descendere cubile, Ambros. de off. 2, 16, 84: ad ipsa cubilia pervenire causarum, Amm. 30, 4, 8. – II) übtr., als t. t. der Baukunst, die Fuge, in der Steine, Balken usw. ruhen od. eingezapft sind, das Lager, Vitr. 2, 8, 1 u.a. Plin. 36, 96. – Akk. Sing. cubilem, Vict. Vit. 3, 44. Itala (Weing.) Daniel 2, 28 u. 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cubile

  • 3 cubile

    cubile, cubilis, n. [st2]1 [-] lit, lit nuptial, chambre à coucher. [st2]2 [-] tanière, nid, gîte (des animaux); repaire, bouge. [st2]3 [-] domicile, demeure. [st2]4 [-] lit du soleil, le couchant.    - cubile duplex usurpare, Cic.: commettre un adultère.    - cubile salutatorium, Plin.: salle d'audience, salle de réception.    - cubilia ferri, V.-Fl.: mines de fer.    - cubile apum, Plin.: ruche.
    * * *
    cubile, cubilis, n. [st2]1 [-] lit, lit nuptial, chambre à coucher. [st2]2 [-] tanière, nid, gîte (des animaux); repaire, bouge. [st2]3 [-] domicile, demeure. [st2]4 [-] lit du soleil, le couchant.    - cubile duplex usurpare, Cic.: commettre un adultère.    - cubile salutatorium, Plin.: salle d'audience, salle de réception.    - cubilia ferri, V.-Fl.: mines de fer.    - cubile apum, Plin.: ruche.
    * * *
        Cubile, huius cubilis, penult. prod. Cic. Un lict ou autre lieu à se coucher, Une couche.
    \
        Terra cubile erat Anacharsi. Cic. Il couchoit sur la terre, La terre estoit le giste de, etc.
    \
        Sociare cubilia cum aliquo. Ouid. Coucher avec aucun.
    \
        Cubilia, etiam loca dicuntur, in quibus ferae cubare solent. Columel. Tanieres et autres lieux où les bestes se retirent pour dormir, Les gistes.
    \
        Dura cubilia ferri eruere. Valer. Flac. Fouller en une miniere de fer.
    \
        Cubilia auaritiae alicuius. Cic. Le nid.
    \
        Cubile salutatorium. Plin. Une petite chapelle ou oratoire és maisons.
    \
        Cubile etiam dicitur de structura. Plin. Une assiette ou lict de pierres.

    Dictionarium latinogallicum > cubile

  • 4 cubile

    cubile cubile, is n ложе

    Латинско-русский словарь > cubile

  • 5 cubile

    cubile cubile, is n постель

    Латинско-русский словарь > cubile

  • 6 cubīle

        cubīle is, n    [CVB-], a place of rest, couch, bed: suum: filiae: (Fennis) cubile humus, Ta.: patrium, O.— The marriage bed: viduum, O.: sociare cubilia cum alqo, contract marriage, O.—A nest, lair, hole, kennel; of the vulture, Iu.; of dogs, Ph.; of wild beasts, C.: (alcibus) sunt arbores pro cubilibus, Cs.; of the mole, V.; of bees, V.— Poet.: Solis, H.—Fig.: avaritiae cubilia videre, the very lair: (pecuniae), resting-place.
    * * *
    bed, couch, seat; marriage bed; lair, den, nest, pen, hive of bees; base, bed

    Latin-English dictionary > cubīle

  • 7 cubile

    cŭbīle, is, n. [cubo], a place of rest, a couch, bed.
    I.
    Lit.
    1.
    Of men, Lucr. 5, 814; 5, 985; Cic. Tusc. 5, 32, 90; 2, 17, 39; Liv. 30, 5, 10; Hor. S. 1, 3, 100; Curt. 5, 2, 15:

    salutatorium,

    an audience - chamber, Plin. 15, 11, 10, § 38.—
    b.
    In partic., a marriage-bed, Poët. ap. Cic. Fam. 9, 22, 1; Cat. 61, 183; Verg. A. 3, 324; Ov. M. 2, 592; 10, 635 et saep.—
    2.
    Of animals, the nest, lair, hole, kennel, etc.;

    of the mouse: mus pusillus... aetatem uni cubili numquam committit suam,

    Plaut. Truc. 4, 4, 16.—Of dogs, Varr. R. R. 2, 9, 12 sq.; Phaedr. 1, 19, 9.—Of wild beasts, Cic. N. D. 2, 49, 126.—

    Of the elk,

    Caes. B. G. 6, 27.—Of the mole, Verg. G. 1, 183.—Of bees, Verg. G. 4, 243.—

    Of serpents, etc.,

    Curt. 9, 3, 8 al. —
    3.
    Poet., the couch of the setting sun:

    ad ortus Solis ab Hesperio cubili,

    Hor. C. 4, 15, 16; cf.:

    cubile noctis,

    Sen. Herc. Oet. 1140.—
    B.
    Transf., in arch., the joint or bed of a stone, beam, etc., Vitr. 2, 8; 4, 2; Plin. 36, 14, 21, § 96; cf. cubiculum, II. B.—
    II.
    Trop.: avaritiae non jam vestigia, sed ipsa cubilia videre, the very den or lair, Cic. Verr. 2, 2, 77, § 190; cf. id. Clu. 30, 82:

    quas (stragis) nos non vestigiis odorantes ingressus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus,

    id. Pis. 34, 83 al.

    Lewis & Short latin dictionary > cubile

  • 8 cubile

    cubīle, is n. [ cubo ]
    1) ложе, постель (durum, molle CC)
    Hesperium c. H или c. noctis SenT — место захода солнца, запад
    2) брачное ложе (c. viduum O)
    inire c. alicujus C — нарушить святость чьего-л. брака
    3) спальня QC, Amm
    4) логовище ( bestiarum Sen); конура ( canis Ph)
    5) курятник (c. gallinarum Vr)
    6) жильё, гнездо ( aves sibi cubilia nidosque construunt C)
    7) местопребывание, очаг, центр, средоточие (avaritiae C; veritatis Ambr; causarum Amm)
    8) архит. упор, основа (для каменной кладки, балок и т. п.) Vtr

    Латинско-русский словарь > cubile

  • 9 cubile

    cubile, is, n., bed, L. 11:7; (in pl.) chambering, fornication, R. 13:13.*

    English-Latin new dictionary > cubile

  • 10 cubile

    ложе (1. 3 D. 11, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > cubile

  • 11 cubile

    bed, (marriage bed) / lair, den, nest / hive of bees / seat

    Latin-English dictionary of medieval > cubile

  • 12 Ложе

    - cubile (durum; molle); accubita; accubatum; grabatus; lectus; lectulus; stratorium; stratum (strato surgere; stratis reponere collapsa membra);

    • усталому и земля служит ложем - fatigato humus cubile est;

    • брачное ложе - pulvinar genitale;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ложе

  • 13 Конура

    - cubile (canis);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Конура

  • 14 Курятник

    - cubile (gallinarum); stabulum (avium cohortalium); gallinarium;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Курятник

  • 15 берлога

    cubile, is, n; latibulum [i, n] ursi; lustrum [i, n] (ferarum)

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > берлога

  • 16 Lager

    Lager, I) für leblose Dinge: tabulatum (übh. aus Brettern zusammengefügtes Gestell). – cella. horreum (Vorratskammer, Magazin übh.). – apotheca (Weinlager für den trinkbaren Wein). – ein L. von Metallen (im Bergwerk), venae metallorum. – II) für lebende Wesen: 1) für Tiere: cubīle (im allg., Schlaf-od. Ruhestätte, auch das L. wilder Tiere im Walde). – lustrum (Wildhöhle, Wildbahn). – latibulum (der Schlupfwinkel, verborgene Ort, wo sich ein Tier aufhält). – 2) für Menschen: a) als Ruheort: stratum (als hingebreitetes Polster, Matratze etc.). – cubīle (als bleibende Ruhestätte; vgl. »Bett«). – ein L. auf der Erde, cubile humi positum: sein L. mit jmd. teilen, cubile (cubilia) sociare cum alqo. – b) = Feldlager: castra, ōrum,n. pl.tentoria, ōrum,n. pl.pelles (die Zelte, die den Hauptbestandteil des Lagers ausmachen). – ein L. im Sommer, im Winter, aestiva, ōrum,n. pl.;hiberna, ōrum,n. pl. – ein L. schlagen, aufschlagen, castra ponere, locare, collocare, constituere: an einem passenden Ort, castra loco idoneo facere: ganz in der Nähe der Feinde, dem L. der Feinde gegenüber, castra sua paene hostium castris iungere; castra castris hostium conferre: ein doppeltes L. auff chlagen, castra bifariam facere: zwei L. einander gegenüber aufschlagen, bina castra ex adverso constituere: wo sein Lager aufgeschlagen haben, tendere (seine Zelte haben, z.B. sub vallo, extra vallum, in angusto): das L. abbrechen, castra movere, promovere, proferre: das L. des Feindes erobern, hostem castris exuere.

    deutsch-lateinisches > Lager

  • 17 salutatorius

    sălūtātōrĭus, a, um relatif aux salutations, relatif aux visites.    - salutatorium (cubile): salle de réception.    - salutatorius casus, Prisc.: le vocatif.
    * * *
    sălūtātōrĭus, a, um relatif aux salutations, relatif aux visites.    - salutatorium (cubile): salle de réception.    - salutatorius casus, Prisc.: le vocatif.
    * * *
        Salutatorius, Adiectiuum: vt Cubile salutatorium. Plin. Chambre en laquelle on venoit touts les matins saluer et donner le bon jour au seigneur de la maison.

    Dictionarium latinogallicum > salutatorius

  • 18 lasso

    lasso, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] lasser, fatiguer. [st2]2 [-] lasser par sa constance, supporter avec constance, faire céder, défier, braver.    - insolitum cubile lassat, Cels.: un lit auquel on n'est pas habitué fatigue.    - numina lassare, Luc.: importuner les dieux.    - sidus Hyperborei solitus lassare Bootae, Mart. 4: habitué qu'il est à braver l'astre glacial du Bouvier.
    * * *
    lasso, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] lasser, fatiguer. [st2]2 [-] lasser par sa constance, supporter avec constance, faire céder, défier, braver.    - insolitum cubile lassat, Cels.: un lit auquel on n'est pas habitué fatigue.    - numina lassare, Luc.: importuner les dieux.    - sidus Hyperborei solitus lassare Bootae, Mart. 4: habitué qu'il est à braver l'astre glacial du Bouvier.
    * * *
        Lasso, lassas, lassare. Plin. iunior. Lasser.

    Dictionarium latinogallicum > lasso

  • 19 orbus

    orbus, a, um [st2]1 [-] privé de ses parents, qui n'a pas d'enfants, qui n'a plus d'enfants. [st2]2 [-] dénué de, dépourvu de.    - [gr]gr. (même racine) ὀρφανός.    - orbi, ōrum, m.: les orphelins.    - orba, ae, f.: une orpheline.    - orbus aliqua re (alicujus rei): privé de qqch.    - orbus patre: orphelin de père.    - orbus omnibus rebus: privé de tout.    - orbus auxili, Plaut. Rud. 2, 3, 19: privé de tout secours.    - luminis orbus, Ov.: privé de la lumière.    - censa civium capita centum quattuor milia septingenta quattuordecim dicuntur praeter orbos orbasque ( = praeter pupillos et viduas), Liv. 3, 3: on recensa, dit-on, cent quatre mille sept cent-quatorze citoyens, excepté les orphelins et les veuves.    - orbum cubile, Cat.: lit sans le conjoint, lit d'un veuf ou lit d'une veuve.    - orbi palmites, Col. 4, 27: pousses sans bourgeons, pousses stériles.
    * * *
    orbus, a, um [st2]1 [-] privé de ses parents, qui n'a pas d'enfants, qui n'a plus d'enfants. [st2]2 [-] dénué de, dépourvu de.    - [gr]gr. (même racine) ὀρφανός.    - orbi, ōrum, m.: les orphelins.    - orba, ae, f.: une orpheline.    - orbus aliqua re (alicujus rei): privé de qqch.    - orbus patre: orphelin de père.    - orbus omnibus rebus: privé de tout.    - orbus auxili, Plaut. Rud. 2, 3, 19: privé de tout secours.    - luminis orbus, Ov.: privé de la lumière.    - censa civium capita centum quattuor milia septingenta quattuordecim dicuntur praeter orbos orbasque ( = praeter pupillos et viduas), Liv. 3, 3: on recensa, dit-on, cent quatre mille sept cent-quatorze citoyens, excepté les orphelins et les veuves.    - orbum cubile, Cat.: lit sans le conjoint, lit d'un veuf ou lit d'une veuve.    - orbi palmites, Col. 4, 27: pousses sans bourgeons, pousses stériles.
    * * *
        Orbus, Adiect. Iuuen. Qui ha perdu la veue.
    \
        Altero lumine orbus. Plin. Qui a perdu un des yeulx.
    \
        Palmites orbi. Colum. Qui n'ont point de bourgeons.
    \
        Orbus, per translationem. Valla. Quiconque a perdu quelque chose qu'il aimoit fort.
    \
        Auxilii orbus. Plaut. Privé de tout secours.
    \
        Orba ab optimatibus concio. Cic. Où il n'y en a nul.
    \
        Legatio orba. Cicero. Qui a perdu son chef et principal embassadeur.
    \
        Orba philosophia in Graecia. Cic. Delaissee.
    \
        Orbus. Cic. Un pere qui a perdu ses enfants.
    \
        Orbus. Quintil. Qui a perdu son pere ou sa mere.

    Dictionarium latinogallicum > orbus

  • 20 Запад

    - occidens; occasus; Hesperium cubile, cubile noctis; vesper; vespera (ad vesperam jacentes terrae);

    • к западу от села - ad occidentem a pago;

    • обращённый к западу - ad occidentem (occasum) versus;

    • на западе - in parte occidentali;

    • море, лежащее на западе - mare ad occidentem versum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Запад

См. также в других словарях:

  • CUBILE — apud Plinium, l. 36. c. 14. ubi de Aede Dianae Ephesiae, Id consecutus est ille (Chresiphon Architectus) aeronibus arenâ plenis molli clivô, super capita columnarum exaggeratô, paulatim exinaniens imos, ut sensim moles in cubili sederet: sedes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cubile — Cu*bi le (k? b? l?), n. [L., bed.] The lowest course of stones in a building. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • CUBILE Solis — vide infra Solis cubile …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SOLIS Cubile — in Cerne Insul. Lycophroni, qui inde Auroram oriri facit, Τιθωνὸν εν κοίτῃσι τῆς Κέρνης πέλας Λιποῦσαν. Cascum maritum proxime Cernen insulam Toro relinquens. Quibus verbis Cernen ibi collocat, ubi omnes alii Veteres Chrysen, sub ipso Sole… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NYMPHARUM Cubile — vide Solis Insula …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Me Urbe Antología arbitraria — Saltar a navegación, búsqueda Me Urbe Antología arbitraria Presentación de Revista Cubile especial Me urbe. Autor …   Wikipedia Español

  • My Babysitter's a Vampire — For the TV series based on this movie, see My Babysitter s a Vampire (TV series). My Babysitter s a Vampire Original movie poster Dist …   Wikipedia

  • My babysitter's a Vampire :The movie — Este artículo o sección tiene un estilo difícil de entender para los lectores interesados en el tema. Si puedes, por favor edítalo y contribuye a hacerlo más accesible para el público general, sin eliminar los detalles técnicos que interesan a… …   Wikipedia Español

  • cubil — (Del lat. cubile, lecho < cubare, acostarse.) ► sustantivo masculino 1 Guarida, cueva o sitio resguardado donde se refugian los animales: ■ el hurón sacó al conejo de su cubil. TAMBIÉN cubilar SINÓNIMO guarida madriguera 2 coloquial Refugio de …   Enciclopedia Universal

  • Ackerbauer — Landwirt beim Pflügen, wie es bis in die 1960er Jahre üblich war Getreideernte im 21. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

  • Ackerer — Landwirt beim Pflügen, wie es bis in die 1960er Jahre üblich war Getreideernte im 21. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»