-
1 confessor
confessor [kənˊfesə] nдуховни́к; испове́дник -
2 confessor
-
3 confessor
-
4 confessor
-
5 confessor
noun(Eccl.) Beichtvater, der* * ** * *con·fes·sor[kənˈfesəʳ, AM -ɚ]n Beichtvater m* * *[kən'fesə(r)]n2)Edward the Confessor — Edward der Bekenner
* * *confessor [kənˈfesə(r)] s1. REL Beichtvater m2. Bekenner m, Glaubenszeuge m:* * *noun(Eccl.) Beichtvater, der* * *n.Beichtvater m. -
6 confessor
духовник имя существительное: -
7 confessor
1. n духовник, исповедникfather confessor, ghostly father — духовник, исповедник
2. n церк. мученик за веру3. n церк. исповедникСинонимический ряд:repository (noun) confidant; repository -
8 confessor
noun (a priest who hears confessions.) confesortr[kən'fesəSMALLr/SMALL]1 SMALLRELIGION/SMALL confesor nombre masculinon.• confesante s.m.• confesor s.m.• penitenciario s.m.• penitente s.m.kən'fesər, kən'fesə(r)noun confesor m[kǝn'fesǝ(r)]N (Rel) (=priest) confesor m ; (=adviser) director m espiritual* * *[kən'fesər, kən'fesə(r)]noun confesor m -
9 confessor
noun (a priest who hears confessions.) confessor* * *con.fes.sor[kənf'esə] n 1 confessor. 2 confidente. 3 indivíduo que confessa a fé cristã. -
10 confessor
-
11 confessor
kənˈfesə сущ. духовник;
исповедник духовник, исповедник (церковное) мученик за веру (церковное) (христианский) исповедник confessor духовник;
исповедникБольшой англо-русский и русско-английский словарь > confessor
-
12 confessor
[kənʹfesə] n1. духовник, исповедник2. церк.1) мученик за веру2) (христианский) исповедник♢
the Confessor - король Эдуард Исповедник -
13 confessor
noun (a priest who hears confessions.) skriftefarsubst. \/kənˈfesə\/1) bekjenner2) skriftefarEdward the Confessor ( engelsk historie) Edvard Bekjenneren -
14 confessor
{kən'fesə}
1. човек, който признава/се изповядва
2. църк. изповедник
3. църк. човек, пострадал заради вярата си (без да е мъченик)* * *{kъn'fesъ} n 1. човек, който признава/се изповядва; 2. цьрк* * *изповедник;* * *1. църк. изповедник 2. църк. човек, пострадал заради вярата си (без да е мъченик) 3. човек, който признава/се изповядва* * *confessor[kən´fesə] n 1. човек, който признава; човек, който се изповядва; 2. рел. изповедник; 3. довереник, доверено лице; 4. рел. човек, пострадал заради вярата си (без да е мъченик). -
15 confessor
n. 고백자, 증거자(박해에 굴하지 않고 신앙을 지킨 신자), EDWARD THE CONFESSOR, 고해 신부 -
16 confessor
[kən'fesə(r)]nome confessore m.* * *noun (a priest who hears confessions.) confessore* * *confessor /kənˈfɛsə(r)/n.1 chi confessa, ammette, riconosce (qc.)2 (relig.) confessore3 (stor., relig.) chi professa la sua fede cristiana.* * *[kən'fesə(r)]nome confessore m. -
17 confessor
noun (a priest who hears confessions.) confessor -
18 CONFESSOR
[N]CONFESSOR (-ORIS) (M) -
19 confessor
[kənˈfesə]confessor духовник; исповедник -
20 confessor
[kən'fesə]1) Общая лексика: духовник, исповедник, мученик за веру2) Церковный термин: ( христианский) исповедник3) Религия: духовный отец, (A priest who hears confessions; also a priest who is one's regular spiritual guide) духовник, (One that confesses) исповедующийся христианин, (One who gives heroic evidence of faith but does not suffer martyrdom) исповедник4) Юридический термин: исповедующийся, признавший свою вину5) Христианство: исповедник (священник)
См. также в других словарях:
Confessor — • A title of honour to designate of the Faith who had confessed Christ publicly in time of persecution and had been punished with imprisonment, torture, exile, or labour in the mines, remaining faithful in their confession until the end of their… … Catholic encyclopedia
Confessor — Con*fess or (?; 277), n. [OF. confessor, F. confesseur, fr. L. & LL. confessor.] 1. One who confesses; one who acknowledges a fault, or the truth of a charge, at the risk of suffering; specifically, one who confesses himself a follower of Christ… … The Collaborative International Dictionary of English
confessor — late O.E., one who avows his religion, especially in the face of danger, but does not suffer martyrdom, from L. confessor, agent noun from confiteri (see CONFESS (Cf. confess)). Meaning one who hears confessions is from mid 14c.; this properly… … Etymology dictionary
confessor — |ô| s. m. 1. Sacerdote que ouve confissões. 2. Aquele que confessa a sua fé, no tempo das perseguições. 3. Mártir. ‣ Etimologia: latim tardio confessor, oris … Dicionário da Língua Portuguesa
Confessor — (lat.), 1) Bekenner; 2) in der alten Kirche Ehrenname derer, die ihren Glauben öffentlich vor den heidnischen Tribunalen bekannten, deshalb wohl auch eingekerkert u. gemartert, aber nicht hingerichtet wurden. Sie standen bei den Gläubigen in… … Pierer's Universal-Lexikon
Confessor — (lat., »Bekenner«), Ehrenbenennung für diejenigen Christen, die während der Christenverfolgungen ihren Glauben standhaft bekannt hatten, aber mit dem Leben davongekommen waren … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Confessor — (lat., »Bekenner«); in der alten Kirche Ehrenname für solche Christen, die in Verfolgungen ihren Glauben standhaft bekannt hatten, aber, im Gegensatz zu den Märtyrern, dem Tode entgangen waren … Kleines Konversations-Lexikon
confessor — index penitent Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
CONFESSOR — apud Ambrosium, l. 2. ad Imperator. Gratianum, Paulinum, Ep. 28. sub fin. etc. qui martyriô vitam pro Christo, quem palam confessus erat, finiit. Apud alios, qui Christum palam coram fidei hostibus confessus, cruciatus quidem tormentaque varia… … Hofmann J. Lexicon universale
confessor — ► NOUN 1) a priest who hears confessions. 2) a person who makes a confession … English terms dictionary
confessor — [kən fes′ər] n. 1. a person who confesses 2. a) a Christian who suffered for his or her faith b) R.C.Ch. a male saint who was not a martyr 3. a priest authorized to hear confessions … English World dictionary