Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

collis

  • 1 collis

    collis, is m. (abl. colle; qqf. colli, arch.; f. arch.) [st2]1 [-] colline, coteau, tertre. [st2]2 [-] montagne (poét.).
    * * *
    collis, is m. (abl. colle; qqf. colli, arch.; f. arch.) [st2]1 [-] colline, coteau, tertre. [st2]2 [-] montagne (poét.).
    * * *
        Collis, huius collis, m. g. Cic. Une montaignette, Un tertre.
    \
        Aer dissepit colles. Lucr. Environne.
    \
        Exercere vomere colles. Virgil. Labourer.

    Dictionarium latinogallicum > collis

  • 2 collis

        collis is, m    [2 CEL-], an elevation, high ground, hill: iugum collis, Cs.: aequaliter declivis, Cs.: leniter adclivis, Cs.: altus, O.: celsus, V.: septem colles, i. e. Rome, H.: summa collium insederant, Ta.
    * * *
    hill, hillock, eminence, hill-top; mound; high ground; mountains (pl.) (poetic)

    Latin-English dictionary > collis

  • 3 collis

    collis collis, is m холм, возвышенность

    Латинско-русский словарь > collis

  • 4 collis

    collis, is, m. (vgl. celsus, excello u. griech. κολώνη, κολωνός, Anhöhe), die Anhöhe, der Hügel (Ggstz. campus), iugum collis, Caes.: c. inops parvusque, Liv.: arduus, Auct. b. Alex., arduus ascensu, Liv.: colles nitidissimi viridissimique, Cic.: c. Capitolinus, Palatinus, Liv.: Quirinalis, Viminalis, s. d.: c. Dianae, der aventinische Hügel (Berg) Mart.: terreni et placide acclives colles, Liv.: colles vitiferi, Rebenhügel, Plin.: colles supini, Verg. u. Vulg.: insbes. die colles Roms, vernacula septem collium plebs, Tert. apol. 35: montani colles, Anhöhen auf dem Gebirge, Plin.: Plur. auch = Gebirge, Sil. 3, 420. Amm. 18, 3, 9: Pyrenaei colles, Amm. 15, 11, 2. – / Abl. Sing. gew. colle, selten collī, wie Lucr. 2, 317 u. 322. Auct. Aetnae 466.

    lateinisch-deutsches > collis

  • 5 collis

    collis, is, m. (vgl. celsus, excello u. griech. κολώνη, κολωνός, Anhöhe), die Anhöhe, der Hügel (Ggstz. campus), iugum collis, Caes.: c. inops parvusque, Liv.: arduus, Auct. b. Alex., arduus ascensu, Liv.: colles nitidissimi viridissimique, Cic.: c. Capitolinus, Palatinus, Liv.: Quirinalis, Viminalis, s. d.: c. Dianae, der aventinische Hügel (Berg) Mart.: terreni et placide acclives colles, Liv.: colles vitiferi, Rebenhügel, Plin.: colles supini, Verg. u. Vulg.: insbes. die colles Roms, vernacula septem collium plebs, Tert. apol. 35: montani colles, Anhöhen auf dem Gebirge, Plin.: Plur. auch = Gebirge, Sil. 3, 420. Amm. 18, 3, 9: Pyrenaei colles, Amm. 15, 11, 2. – Abl. Sing. gew. colle, selten collī, wie Lucr. 2, 317 u. 322. Auct. Aetnae 466.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collis

  • 6 collis

    collis, is (abl. reg. colle, e. g. Ov. M. 1, 698; 14, 90; 14, 333; 14, 822; 14, 836; Caes. B. G. 1, 24; 2, 18; Sall. J. 52, 3:

    Aventino,

    Liv. 1, 3, 9 et saep.;

    colli,

    Lucr. 2, 317 and 322; Auct. Aetn. 466; gen. plur. collium, Tac. Agr. 37; Lact. Opif. Dei, 10), m. [cel-, root of ex-cello, celsus; cf. calamus], high ground, a hill (opp. mons and campus), Lucr. 5, 1373; Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47; Caes. B. G. 2, 8; 7, 19:

    altus,

    Ov. M. 15, 306:

    aperti,

    Verg. G. 2, 112:

    aprici,

    id. E. 9, 49:

    celsus,

    id. A. 8, 604:

    supini,

    id. G. 3, 555:

    inter Palatinum Capitolinumque,

    Liv. 1, 12, 1; cf. id. 5, 54, 3 sq.:

    Dianae, i.e. Aventinus,

    Mart. 12, 18, 3.— Poet., = mons:

    collis Heliconii cultor,

    Cat. 61, 1.—And in plur.: colles, for a chain of mountains, Sil. 3, 420.—Hence, Ital. collina; Fr. colline.

    Lewis & Short latin dictionary > collis

  • 7 collis

    is (abl. иногда ī) m.
    1) холм (arduus T; clementer assurgens Col; Capitolinus, Aventinus, Palatinus L)
    2) гора (c. Heliconius Ctl; Pyrenaei colles Amm)

    Латинско-русский словарь > collis

  • 8 collis

    , is m
    холм

    Latin-Russian dictionary > collis

  • 9 collis

    , is m
      холм

    Dictionary Latin-Russian new > collis

  • 10 Salutaris collis

    одна из четырех вершин Квиринала, на которой находился храм богини Salus Vr

    Латинско-русский словарь > Salutaris collis

  • 11 Quirinalia

    Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].
    I.
    Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:

    Quirinalis flamen,

    priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:

    trabea,

    id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:

    collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,

    Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:

    a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,

    Fest. p. 254 Müll.; and:

    templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,

    Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,

    Quirinale jugum,

    Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—
    II.
    Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Quirinalia

  • 12 Quirinalis

    Quĭrīnālis, e (abl. QVIRINALE, Kalend. in lnscr. Orell. 2, p. 396), adj. [Quirinus].
    I.
    Of or belonging to Quirinus ( Romulus), Quirinal:

    Quirinalis flamen,

    priest of Romulus, Varr. L. L. 7, § 45 Müll.: lituus, such as Romulus bore (an historical prolepsis), Verg. A. 7, 187:

    trabea,

    id. ib. 7, 612: collis Quirinalis, the Quirinal Hill, the Quirinal, one of the seven hills of Rome, now Monte Cavallo:

    collis Quirinalis ob Quirini fanum: sunt qui a Quiritibus, qui cum T. Tatio Curibus venerunt Romam, quod ibi habuerunt castra,

    Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; cf.: Quirinalis collis qui nunc dicitur, olim Agonus appellabatur, ante quam in eum commigrarent fere Sabini Curibus venientes, post foedus inter Romulum et Tatium ictum:

    a quo hanc appellationem sortitus est: quamvis existiment quidam quod in eo factum sit templum Quirino, ita dictum,

    Fest. p. 254 Müll.; and:

    templa Deo (Quirino) fiunt: collis quoque dictus ab illo,

    Ov. F. 2, 511: collis Quirinalis terticeps cis aedem Quirini, an ancient formula in Varr. L. L. 5, § 51 Müll.; also,

    Quirinale jugum,

    Ov. F. 6, 218: Quirinalis porta dicta sive quod ea in collem Quirinalem itur, seu quod proxime eam est Quirini sacellum, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.—
    II.
    Subst.: Quĭrīnā-lĭa, ĭum, n., the festival in honor of Romulus, celebrated annually on the 17 th of February (XIII. Cal. Mart.), the Quirinal festival, Cic. Q. Fr. 2, 3, 4; 2, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Quirinalis

  • 13 infimus

    infimus (infumus), a, um, superl. de inferus [st2]1 [-] le plus bas. [st2]2 [-] le dernier, du dernier rang, de la plus basse condition, infime, le plus humble.    - infimo loco natus: de la plus basse condition.    - omnibus rebus infimus, Cic. In Vat. 17: le plus bas à tous les points de vue.    - infimus collis: le bas de la colline.    - ab infima ara: du bas de l'autel.    - summi cum infimis, Cic.: les plus grands et les plus petits.    - infimi, ōrum, m.: les gens de la plus basse condition.    - infimum, i, n.: le bas.    - collis ab infimo acclivis, Caes.: colline en pente douce depuis le bas.
    * * *
    infimus (infumus), a, um, superl. de inferus [st2]1 [-] le plus bas. [st2]2 [-] le dernier, du dernier rang, de la plus basse condition, infime, le plus humble.    - infimo loco natus: de la plus basse condition.    - omnibus rebus infimus, Cic. In Vat. 17: le plus bas à tous les points de vue.    - infimus collis: le bas de la colline.    - ab infima ara: du bas de l'autel.    - summi cum infimis, Cic.: les plus grands et les plus petits.    - infimi, ōrum, m.: les gens de la plus basse condition.    - infimum, i, n.: le bas.    - collis ab infimo acclivis, Caes.: colline en pente douce depuis le bas.
    * * *
        Infimus, infima, infimum, pen. corr. Superlatiuum. Plaut. Tout le plus bas, Infime.
    \
        Infimi homines. Terent. De basse condition ou estat, Desquelz on ne tient compte.
    \
        Quem ego esse puto infra omnes infimos homines. Terent. Le moindre des moindres.
    \
        Infima fortuna homines. Cic. Les plus povres.
    \
        Infimo loco natus. Cic. De povres parents, De bas et povre lieu.
    \
        Infimis precibus aliquid petere. Liu. Le plus humblement qu'il est possible.

    Dictionarium latinogallicum > infimus

  • 14 collinus

    I collīnus, a, um [ collis ]
    herba collina Prp — трава, растущая на холме
    II Collīnus, a, um adj. к collis Viminalis и collis Quirinalis Vr, C etc.

    Латинско-русский словарь > collinus

  • 15 viminalis

    vīminālis, e [vimen] propre à faire des liens.    - Viminalis collis: le Viminal (une des sept collines de Rome, qui tire son nom de l'osier).    - Viminalis porta: la porte Viminale.
    * * *
    vīminālis, e [vimen] propre à faire des liens.    - Viminalis collis: le Viminal (une des sept collines de Rome, qui tire son nom de l'osier).    - Viminalis porta: la porte Viminale.
    * * *
        Viminalis, et hoc viminale, pen. prod. Plin. Qui est propre et convenable pour lier.
    \
        Viminalis collis. Plinius. Où il croist foison de telles verges, Une osieraye, Une islaye.

    Dictionarium latinogallicum > viminalis

  • 16 fastigatus

    1. fastīgātus, a, um
    part. pf. к fastigo
    2. adj.
    1) остроконечный, островерхий (collis in acutum acumen f. L — ср. 2.)
    2) покатый, наклонный (collis in fronte leniter f. Cs — ср. 1.)
    3) перен. высокопоставленный, высокий ( consularis Sid)
    4) высший (fastigatissima felicitas Sid)

    Латинско-русский словарь > fastigatus

  • 17 Quirinalis

    Quirīnālis, e [ Quirinus I, 1. ]
    Q collis или mons Vr, C etc. — Квиринал, один из семи римск. холмов, к сев.-вост. от Капитолия
    Quirinale jugum O — Q. collis

    Латинско-русский словарь > Quirinalis

  • 18 Quirinus

    I Quirīnus, ī m.
    ( сабинск. «копьеносный»; ср. quiris) первоначально — сабинский эпитет Марса; у римлян
    turba O или populus Ouirini Hpopulus Romanus
    gemini Quirini JRomulus et Remus
    II Quirīnus, a, um [ Quirinus I, 1. ]

    Латинско-русский словарь > Quirinus

  • 19 arduus

    arduus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (ὀρθός), steil, I) eig.: a) v. Örtl. (Ggstz. planus, pronus): collis, Liv.: semita, Liv.: ascensus difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: ascensus minime arduus, Caes.: arduius iter, Cato fr. inc. 2. p. 85, 6 (bei Prisc. 3, 8): arduissimo aditu, Cato orat. 4 ( bei Prisc. 3, 8). – m. Abl., ager confragosus atque arduus clivis, Varr.: collis aditu arduus, Liv. – m. in u. Akk., in ascensum ardui colles, Sen.: clivus arduus in valles, Ov. – subst., arduum, ī, n., ein steiler Ort od. Punkt, eine steile Anhöhe, im Sing. (nur m. Praepos.), per arduum ducuntur, Liv.: im Plur., ardua et rectae prope rupes (Ggstz. placide acclives ad quendam finem colles), Liv.: decem milites delectos secum per ardua ac prope invia in arcem ducere, Liv.: per ardua niti, Curt.: in ardua evadere, Liv.: an plana ex arduis facere potui? Liv. – m. Genet., ardua terrarum et campi, Verg.: ardua montis, castellorum, Tac. – b) (poet.) von andern Ggstdn.: aether, von schwindelnder Höhe, Ov.: so nubes, Hor.: cedrus, hoch in die Lüfte ragende, Ov.: supercilia, stolz erhobene (eines Pedanten), Gell.: v. Pers., arduus hastā, hochragend, hervorragend, Verg.: sese arduus infert (Turnus), mit hochgetragenem Nacken, Verg.: arduus insurgens, hoch sich bäumend (v. der Schlange), Verg. – II) übtr., schwer zu unternehmen, zu erreichen, zu bewältigen, zu ertragen, überaus od. allzu schwierig, höchst mühevoll, höchst beschwerlich, höchst lästig, unübersteiglich, magnum opus et arduum, Cic.: res arduae, Hor.: res arduae ac difficiles, Cic.: magna atque ardua cogitatio, Cic.: arduum regendi cuncta opus, Tac. – m. Abl., id solum ubicumque arduum opere, difficile cultu, Plin. 17, 28. – m. 2. Supin., quia id arduum factu erat, Liv. 8, 16, 8: quae factu ardua, Aur. Vict. Caes. 20, 20: opera ardua imitatu, Val. Max. 4, 6 in. – arduum videtur od. est m. Infin., Sall. Cat. 3, 2 (vgl. Gell. 4, 15, 6). Liv. 37, 54, 16 u. (difficile atque arduum est) 24, 22, 9. Sen. nat. qu. 6, 20, 5. Plin. ep. 4, 28, 3. Curt. 6, 6 (23), 27; 9, 2 (7), 9. Amm. 29, 1, 40: u. quod certamen mutuae benevolentiae arduum dinosci facit, utrum... an etc., Val. Max. 6, 8, 5. – arduum est m. Acc. u. Infin., Tac. ann. 4, 4. – absol., parenthet., est enim arduum (denn es ist eine überaus schwierige Aufgabe), Cic. Tusc. 1, 26. – subst., arduum, ī, n., das überaus Schwierige, die große Schwierigkeit, nil mortalibus ardui est, nichts ist Sterblichen allzu hoch, Hor. carm. 1, 3, 37: nec (iis) fuit in arduo societas, Tac. ann. 12, 15 extr. – Plur., ardua molimur (haben ein überaus schwieriges Werk vor), sed nulla nisi ardua virtus, Ov. art. am. 2, 537: m. folg. 2. Supin., tam ardua inventu, so schwierige Aufgaben für die Erfindung, Plin. 2, 117. – / Arch. Nomin. arduos, Verg. Aen. 10, 102: Akk. arduom, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 33.

    lateinisch-deutsches > arduus

  • 20 campus [1]

    1. campus, ī, m. (vgl. καμπή, κάμπειν), eine offene Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. scelerātus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.

    lateinisch-deutsches > campus [1]

См. также в других словарях:

  • Collis — may refer to: Collis, former name of Kerman, California Collis Potter Huntington Dean Collis Gordon Collis James Collis John Collis John Day Collis John Stewart Collis Maurice Collis Robert Collis Shannon Collis Simon Collis Steve Collis Susan… …   Wikipedia

  • Collis — Stadt Gera Koordinaten: 50° 51′  …   Deutsch Wikipedia

  • Collis — (lat.), Hügel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • COLLIS — I. COLLIS Salutaris, unus fuit e montis Quirinalis collibus, Idem, l. 1. c. 6. II. COLLIS in veter. Epigrammate, de Tabula, Contorquet varios alternans tessera missus, Fataque ludentum collis et ima probant. Ubi alii legunt, colus et urna,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Collis — This interesting surname is of early medieval English origin, and is a patronymic form of Coll(in) , itself a pet form of Nicholas. The derivation of the name is from the Greek Nikolaos , composed of the elements nike , victory, and laos , people …   Surnames reference

  • Collis Potter Huntington — Collis P. Huntington, c.1872 by Stephen W. Shaw Born October 22, 1821(1821 10 22) Harwinton, Connecticut, USA …   Wikipedia

  • Collis Primary School — Established 1865 Type State Primary School Religion Non denominational Headmaster David Butterfield …   Wikipedia

  • Collis Mill, Great Thurlow — Collis Mill, September 2005 Origin Mill name Collis Mill …   Wikipedia

  • Collis P. Huntington — Collis Potter Huntington (* 22. Oktober 1821 in Harwinton (USA); † 13. August 1900 in New York) war einer der Big Four (großen Vier) im Eisenbahnbau im Westen der USA (zusammen mit Leland Stanford, Mark Hopkins und Charles Crocker), die die… …   Deutsch Wikipedia

  • Collis Temple — Collis Temple, Jr. (born November 8, 1952) is an American former professional basketball player. Collis Temple Jr addresses the 2011 banquet of the Rotary Club of Kentwood, Louisiana. A 6 8 forward from Kentwood, Louisiana, Temple was the first… …   Wikipedia

  • Collis Jones — Datos personales Nombre completo J. Collis Jones Nacimiento Washington, D.C.   …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»