-
1 clamor
clamor -
2 clamor
clamor -
3 clamor
clāmor, ōris, m. (clamo), der laute Ruf, das Geschrei, a) der Menschen, cl. magnus, Cic., Caes. u. Sall.: civilis, der Mitbürger, Liv.: ingens, Höllenlärm, Verg. u. Curt.: acer, Cornif. rhet.: immodicus insolitusque, Plin. ep.: concitatior, excitatior, Liv.: cl. congruens (Ggstz. dissonae voces), Liv.: varius ac dissonus, Curt.: fremitus et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores aperti (unverhohlenes), Liv.: clamores nocturni, Liv. – cl. mulierum, Ter. – clamorem edere, tollere, Cic.: clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterare, Liv. (s. Drak. Liv. 4, 37, 9): clamorem excitare, Liv.: hoc infiniti clamores commoventur, Plin. ep. – clamor oritur, exoritur, Sall.: fit clamor, Ov.: clamor auditur, exauditur, Caes.: clamor ad caelum fertur, Sall.: clamor perfertur ad alqm, Curt.: perfertur circa collem clamor, Liv.: clamor implet valles, Curt.: resonat clamoribus aether, Verg. – So nun bes. α) vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel, clamor militum gaudentium, Tac.: clamor gratulantium (m. folg. Akk. u. Infinit.), Liv.: ille laudantium clamor, Quint.: cl. alacer, Curt.: incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamor, Plin. pan.: clamore et plausu fovere alqm, Tac.: clamorem mereri, Quint.: clamores captare, Sen.: Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescens, Cic.: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt, Cic. – β) vom lärmenden wilden Geschrei, clamor militum, Suet.: cl. utrimque, undique concursus, Hor.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: alqm clamoribus maximis corripere, Cic. – γ) vom Kriegsgeschrei, cl. militaris strepitusque armorum, Val. Max.: cl. proeliantium, Tac. u. Curt., proelii, Sen.: cl. hostium subitus, Phaedr.: clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venit, Liv.: clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭdit, Liv.: clamorem tollere, Caes.: cum clamore ingenti invadere, Liv.: clamore sublato procurrere, Liv.: clamore ingenti provolare, Liv. – δ) vom Jammergeschrei, clamor aegri, Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor lamentantium mulierum, Liv.: clamores plorantium sociorum, Liv. – b) der Tiere, cl. asinorum, das Jahen Hieron.: cl. gruum, Lucr.: mergi clamorem ferunt ad sidera, Verg.: clamores laetissimos edere (v. einem Adler), Suet. – c) (poet.) lebl. Ggstde., der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse, clamor montium, Hor.: ter scopuli clamorem dedere, Verg. – / Archaist. Nbf. clāmōs, ōris, m., s. Quint. 1, 4, 13.
-
4 clamor
clāmor, ōris, m. (clamo), der laute Ruf, das Geschrei, a) der Menschen, cl. magnus, Cic., Caes. u. Sall.: civilis, der Mitbürger, Liv.: ingens, Höllenlärm, Verg. u. Curt.: acer, Cornif. rhet.: immodicus insolitusque, Plin. ep.: concitatior, excitatior, Liv.: cl. congruens (Ggstz. dissonae voces), Liv.: varius ac dissonus, Curt.: fremitus et clamor dissonus in diversa vocantium, Sen.: clamor populi infestus atque inimicus, Cic.: inconditus et trux, Curt. – clamores dissoni, Liv.: clamores incerti, Liv.: clamores aperti (unverhohlenes), Liv.: clamores nocturni, Liv. – cl. mulierum, Ter. – clamorem edere, tollere, Cic.: clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterare, Liv. (s. Drak. Liv. 4, 37, 9): clamorem excitare, Liv.: hoc infiniti clamores commoventur, Plin. ep. – clamor oritur, exoritur, Sall.: fit clamor, Ov.: clamor auditur, exauditur, Caes.: clamor ad caelum fertur, Sall.: clamor perfertur ad alqm, Curt.: perfertur circa collem clamor, Liv.: clamor implet valles, Curt.: resonat clamoribus aether, Verg. – So nun bes. α) vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel, clamor militum gaudentium, Tac.: clamor gratulantium (m. folg. Akk. u. Infinit.), Liv.: ille laudantium clamor, Quint.: cl. alacer, Curt.: incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamor, Plin. pan.: clamore et plausu fovere alqm, Tac.: clamorem mere-————ri, Quint.: clamores captare, Sen.: Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescens, Cic.: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt, Cic. – β) vom lärmenden wilden Geschrei, clamor militum, Suet.: cl. utrimque, undique concursus, Hor.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: alqm clamoribus maximis corripere, Cic. – γ) vom Kriegsgeschrei, cl. militaris strepitusque armorum, Val. Max.: cl. proeliantium, Tac. u. Curt., proelii, Sen.: cl. hostium subitus, Phaedr.: clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venit, Liv.: clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭdit, Liv.: clamorem tollere, Caes.: cum clamore ingenti invadere, Liv.: clamore sublato procurrere, Liv.: clamore ingenti provolare, Liv. – δ) vom Jammergeschrei, clamor aegri, Cels.: clamor supremus (bei einem Sterbenden), Ov.: clamor lugubris, Curt.: pavidus clamor fugientium, Angstgeschrei, Liv.: clamor paventium, Angstgeschrei, Liv.: clamor lamentantium mulierum, Liv.: clamores plorantium sociorum, Liv. – b) der Tiere, cl. asinorum, das Jahen Hieron.: cl. gruum, Lucr.: mergi clamorem ferunt ad sidera, Verg.: clamores laetissimos edere (v. einem Adler), Suet. – c) (poet.) lebl. Ggstde., der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse, clamor montium, Hor.: ter scopuli clamorem dedere, Verg. – ⇒ Archaist. Nbf.————clāmōs, ōris, m., s. Quint. 1, 4, 13. -
5 clamor
clamor sustantivo masculino clamor( conjugate clamor)
clamor sustantivo masculino clamour, US clamor ' clamor' also found in these entries: Spanish: clamar - griterío - vocerío English: clamor - clamour - roar - quietentr['klæməSMALLr/SMALL]1 SMALLAMERICAN ENGLISH/SMALL→ link=clamour clamour{clamor ['klæmər] vi: gritar, clamarclamor n: clamor mn.• alharaca s.f.• barbulla s.f.• batahola s.f.• clamor s.m.• clamoreo s.m.• gresca s.f.• tole s.m.v.• clamorear v.• gritar v.
IBrE clamour 'klæmər, 'klæmə(r) mass noun clamor m
II
BrE clamour intransitive verb gritar(US) ['klæmǝ(r)]to clamor FOR something: to clamor for justice — clamar por justicia
1.N clamor m2.VI clamorear, vociferarto clamour for sth — clamar algo, pedir algo a voces
* * *
IBrE clamour ['klæmər, 'klæmə(r)] mass noun clamor m
II
BrE clamour intransitive verb gritarto clamor FOR something: to clamor for justice — clamar por justicia
-
6 clamor
clāmŏr, ōris, m. [clamo] - arch. clāmōs; cf. arbos, labos, etc., Quint. 1, 4, 13. [st1]1 [-] cri (de l'homme et de l'animal), clameur. - clamorem facere, Plaut. Bac. 874: jeter des cris, faire du bruit. - clamorem profundere, Cic. Flac. 15: pousser un cri. - mergi clamorem ferunt, Virg. BG. 1, 362: les plongeons poussent des cris. [st1]2 [-] cri favorable, cri de joie, acclamation. - Hortensius clamores efficiebat adulescens, Cic. Br. 327: Hortensius dans sa jeunesse soulevait les acclamations. - populus hos, rursus illos clamore et plausu fovebat, Tac. H. 3: le peuple encourageait tantôt ceux-ci, tantôt ceux-là, par des acclamations et des applaudissements. - clamore secundo, Virg. En. 5, 491: sous les acclamations. - clamorem mereri, Quint.: mériter les acclamations. - clamores captare, Sen.: rechercher les acclamations. [st1]3 [-] cri de guerre. - Liv. 4, 37, 9 [st1]4 [-] cri hostile, huée, vocifération. - aliquem clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: poursuivre qqn de huées, d'insultes et de sifflets. [st1]5 [-] bruit, mugissement (des êtres inanimés). - ter scopuli clamorem dedere, Virg. En. 3, 566: trois fois les rochers retentirent. - clamor montium vicinaeque silvae, Hor. O. 3, 29, 39: le murmure des monts et des bois voisins.* * *clāmŏr, ōris, m. [clamo] - arch. clāmōs; cf. arbos, labos, etc., Quint. 1, 4, 13. [st1]1 [-] cri (de l'homme et de l'animal), clameur. - clamorem facere, Plaut. Bac. 874: jeter des cris, faire du bruit. - clamorem profundere, Cic. Flac. 15: pousser un cri. - mergi clamorem ferunt, Virg. BG. 1, 362: les plongeons poussent des cris. [st1]2 [-] cri favorable, cri de joie, acclamation. - Hortensius clamores efficiebat adulescens, Cic. Br. 327: Hortensius dans sa jeunesse soulevait les acclamations. - populus hos, rursus illos clamore et plausu fovebat, Tac. H. 3: le peuple encourageait tantôt ceux-ci, tantôt ceux-là, par des acclamations et des applaudissements. - clamore secundo, Virg. En. 5, 491: sous les acclamations. - clamorem mereri, Quint.: mériter les acclamations. - clamores captare, Sen.: rechercher les acclamations. [st1]3 [-] cri de guerre. - Liv. 4, 37, 9 [st1]4 [-] cri hostile, huée, vocifération. - aliquem clamoribus et conviciis et sibilis consectari, Cic.: poursuivre qqn de huées, d'insultes et de sifflets. [st1]5 [-] bruit, mugissement (des êtres inanimés). - ter scopuli clamorem dedere, Virg. En. 3, 566: trois fois les rochers retentirent. - clamor montium vicinaeque silvae, Hor. O. 3, 29, 39: le murmure des monts et des bois voisins.* * *Clamor, clamoris. Plin. Cri, Clameur, Huee.\Montium clamor. Horat. Le bruit que les eaues et torrens font parmi les montaignes.\Acutissimus clamor. Cic. Cri hault et cler.\Blandus clamor. Ouid. Cri ou brayement de petit enfant.\Caecus clamor. Valer. Flac. Cri confus quand plusieurs crient ensemble, l'un gros, l'autre gresle, l'un hault, l'autre bas.\Dissonus. Stat. Discordant.\Immensum clamorem tollere. Virgil. Crier à haulte voix.\Nouus clamor accidit. Liu. Est survenu, est advenu.\Varius clamor. Claud. Confus et tumultueux.\Adiicere clamorem. Tacit. Jecter ung cri.\Affligi clamore. Cic. Estre estonné et vaincu à force de crier.\Dare clamorem. Virg. Crier. Bruire.\Efficere clamorem. Cic. Crier.\It clamor caelo. Virg. Le cri va jusques au ciel.\Fatiscere clamore. Stat. Tant crier qu'on en soit las et recreu.\Clamore conuitioque iactari. Cic. Estre vexé et tormenté de clameurs et injures.\Incoeptus clamor frustratur hiantes. Virgil. Ils ouvrent la bouche pour crier, mais ils ne peuvent.\Incendit clamore nemus. Stat. Remplit la forest de cri.\Insequi clamore ac minis. Cic. Poursuyvre en criant et menaceant.\Integratus clamor. Stat. Recommencé.\Obstrepi clamore. Cic. Estre troublé et empesché par quelque cri.\Petere locum aliquem clamore. Virg. Avec cri, En criant.\Premere clamorem. Ouid. Se taire, Cesser de faire bruit.\Premere clamore ad retia ceruum. Virgil. Par force de crier contraindre le cerf se jecter dedens les rets.\Redintegratus clamor. Liu. Renouvelé, Recommencé.\Reuocare aliquem cum clamore. Virgil. Rappeler.\Sublatus clamor. Liu. Hault cri.\Tollere clamorem. Liu. Crier à haulte voix.\Vocare clamoribus hostem. Virg. Provoquer. -
7 clamor
I.A loud call, a shout, cry; of men and ( poet.) of animals (very freq. in all periods and species of composition):B.facere clamorem,
Plaut. Bacch. 4, 8, 33:tollere,
id. Curc. 2, 2, 27; Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; id. Q. Fr. 2, 1. 3; Liv. 3, 28, 2; Quint. 5, 10, 46; Verg. A. 3, 672 al.:tollere in caelum,
id. ib. 11, 745:ad aethera,
id. ib. 2, 338; cf.:clamorem mittere ad sidera,
Stat. Th. 12, 521:edere,
Cic. Div. 2, 23, 50:profundere,
id. Fl. 6, 15:compesce,
Hor. C. 2, 20, 23:clamorem audire,
Ter. Hec. 3, 1, 37:magno clamore concurritur,
Sall. J. 53, 2:clamor virūm,
Verg. A. 1, 87:impium Lenite clamorem,
Hor. C. 1, 27, 7:ingens clamor,
Verg. A. 12, 268:laetus,
id. ib. 3, 524:subitus,
id. ib. 11, 609:nauticus,
id. ib. 3, 128:dare clamorem,
id. ib. 3, 566:it clamor caelo,
id. ib. 5, 451 al. —In partic., a friendly call, acclamation, applause:2.clamor secundus,
Verg. A. 5, 491:dixi de te tanto clamore consensuque populi,
Cic. Fam. 12, 7, 1:clamore coronae,
Hor. Ep. 1, 18, 53;militum gaudentium,
Tac. H. 1, 62 fin. al.—In plur., Cic. de Or. 1, 33, 152; id. Brut. 95, 326; id. Att. 1, 14, 4; Plin. Pan. 73, 1; 2, 6; Phaedr. 5, 5, 28; Quint. 12, 6, 4.—A hostile call, clamor, shout: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so Cic. Q. Fr. 2, 1, 3; id. Verr. 2, 1, 5, § 12 al.—II. -
8 clāmor
clāmor ōris, m [1 CAL-], a loud call, shout, cry: clamorem audivi, T.: tollere: ad aethera, V.: profundere: compesce, H.: magnus, S.: ingens, V.: nauticus, V.: it clamor eaelo, V. — A friendly shout, acclamation, applause: secundus, V.: coronae, H.—A hostile call, clamor, shout, C. —Of birds or insects, a cry, sound: gruum, mergorum, V.: apum, V.—A noise, sound, echo: scopuli clamorem dedere, V.: montium, H.* * *shout, outcry/protest; loud shouting (approval/joy), applause; clamor/noise/din; war-cry, battle-cry; roar (thunder/surf); cry of fear/pain/mourning; wailing -
9 clamor
clamor clamor, oris m крик -
10 clamor
clāmor (арх. clāmōs), ōris m. [ clamo ]1) крик, вопль, возгласы (militum T; gratulantium L); боевой клич (ingens V, QC; dissonus QC, Sen, L)clamorem tollere (edere) C — поднять крик, кричать2) шум, грохот, треск (sc. fulminis Lcr); отголосок ( montium H) -
11 clamor
• clamor• clamour• cry• shout• vociferant• vociferous -
12 clamor
-
13 clamor
-
14 clamor
-
15 clamor
m.clamor.* * *1 (griterío) shouting, din, noise2 (voces de protesta o queja) clamour (US clamor), outcry3 (toque de campanas) knell, toll* * *SM1) (=griterío) clamour, clamor (EEUU), roarel clamor de los espectadores — the clamour o roar of the spectators
2) (=protesta) outcry3) [de campana] toll* * *masculino clamor** * *= clamour [clamor, -USA], roar.Ex. The cathedral-like hush contrasted strangely with the clamor and movement outside.Ex. All of a sudden we heard the roar of jet engines and looked up to see two military jets lifting off the runway in hot pursuit of this object.* * *masculino clamor** * *= clamour [clamor, -USA], roar.Ex: The cathedral-like hush contrasted strangely with the clamor and movement outside.
Ex: All of a sudden we heard the roar of jet engines and looked up to see two military jets lifting off the runway in hot pursuit of this object.* * *clamor*el clamor de la multitud the clamor o roar of the crowdel clamor de los aplausos llenaba el teatro thunderous applause filled the theater* * *
clamor sustantivo masculino
clamor( conjugate clamor)
clamor sustantivo masculino clamour, US clamor
' clamor' also found in these entries:
Spanish:
clamar
- griterío
- vocerío
English:
clamor
- clamour
- roar
- quieten
* * *clamor nmclamour;un clamor de voces pedía la dimisión del presidente a chorus of voices called on the president to resign;hay un clamor popular en favor de la subida de las pensiones people are clamouring for an increase in pensions* * *m roar; figclamor, Brclamour* * *clamor nm: clamor, outcry -
16 clamor
шум имя существительное:шумные протесты (clamor, clamour)глагол:галдеть (clamor, din, clamour)шумно требовать (clamor, clamour) -
17 clamor
cla·morcla·mour, AM cla·mor[ˈklæməʳ, AM -ɚ]to \clamor for attention lautstark um Aufmerksamkeit kämpfenII. n1. (popular outcry) Aufschrei m; (vociferous complaint) [heftiges] Klagen; (demand) lautstarke Forderungthere has been a \clamor from all sides about... von allen Seiten beschwert man sich lauthals über...* * *(US) ['klmə(r)]1. n1) (= noise) Lärmm, Lärmenntthe clamour of the battlefield — der Kampf- or Schlachtenlärm
2) (= demand) lautstark erhobene Forderung (for nach)2. vi* * *A s1. Lärm m, lautes GeschreiB v/i1. (laut) schreien, lärmen2. fig schreien:b) Lärm schlagen, heftig protestieren ( against gegen)C v/t1. etwas schreien* * *(US) n.Geschrei n. v.toben v. -
18 clamor
cla.mor[klam‘or] sm clameur.* * *[kla`mo(x)]Substantivo masculino(plural: -es)clameur féminin* * *nome masculinoclameur f. -
19 clamor
-
20 clamor
См. также в других словарях:
Clamor — Демозапись Lacrimosa Дата выпуска … Википедия
Clamor — ist ein männlicher Vorname. Herkunft und Bedeutung Der Name ist von lateinisch clamor (= Ruf, Schrei ) abgeleitet und trat vor allem im 18. und 19. Jahrhundert in Westfalen Lippe unter evangelischen Geistlichen auf. Varianten Klamor Bekannte… … Deutsch Wikipedia
CLAMOR — in proeliis, apud plerasque bellicosas gentes in usu semper fuit. Romanis certe, militarium rerum, is qui alii, peritissimis, eum Livius tribuit, ut cum Marcellus Hannonem et Epicidem primo clamore et impetu fudit, l. 25. in fin. et alibi passim … Hofmann J. Lexicon universale
clamor — sustantivo masculino 1. Conjunto de voces vehementes de una multitud: Un clamor entusiasta llenó la plaza. Sinónimo: griterío. 2. Uso/registro: elevado. Grito de dolor, queja, súplica o protesta: Oye tú, Señor, mi clamor. 3 … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Clamor — Clam or, n. [OF. clamour, clamur, F. clameur, fr. L. clamor, fr. clamare to cry out. See {Claim}.] 1. A great outcry or vociferation; loud and continued shouting or exclamation from many people. Shak. [Also spelled {clamour}.] Syn: clamor, hue… … The Collaborative International Dictionary of English
Clamor — Clam or, v. i. To utter loud sounds or outcries; to vociferate; to talk in a loud voice; to complain; to make importunate demands. Syn: clamor, roar, vociferate, holler, hollo. [1913 Webster + WordNet 1.5] The obscure bird Clamored the livelong… … The Collaborative International Dictionary of English
Clamor — may refer to: Clamor (magazine), a bi monthly magazine published in Toledo, Ohio Clamor (ministry), a Christian youth outreach ministry in the U.S. and the Caribbean This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an … Wikipedia
clamor — [klam′ər] n. [ME clamour < OFr < L clamor < clamare, to cry out < IE * kelā < base * kel , to call, yell > L calare, clarus, Gr kalein, to call, name, OE hlowan, to LOW2] 1. a loud outcry; uproar 2. a vehement, continued… … English World dictionary
Clamor — Clam or, v. t. [imp. & p. p. {Clamored}; p. pr. & vb. n. {Clamoring}.] 1. To salute loudly. [R.] [1913 Webster] The people with a shout Rifted the air, clamoring their god with praise. Milton . [1913 Webster] 2. To stun with noise. [R.] Bacon.… … The Collaborative International Dictionary of English
clamor — n *din, uproar, pandemonium, hullabaloo, babel, hubbub,racket clamor vb *roar, bellow, bluster, bawl, vociferate, howl, ululate Analogous words: *shout, yell, scream, shriek, screech, holler: agitate, dispute, debate (see DISCUSS): * … New Dictionary of Synonyms
clamor — [n] loud cry; commotion agitation, babel, blare, brouhaha*, bustle, buzz, clinker, complaint, convulsion, din, discord, exclamation, ferment, hassle, hoo ha*, hubba hubba*, hubbub, hullabaloo*, hurly burly*, lament, noise, outcry, pandemonium,… … New thesaurus