Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cippus

  • 1 cippus

    cippus, ī, m. (viell. zu altind. cippuspa-ḥ, Penis), eine Spitzsäule aus Stein od. Holz, a) als Leichenstein, Nov. com. fr., Lucil. fr., Hor. (u.a. Dicht.) u. Inscr. – b) als Grenzstein, Varr. LL., Gromat. u. Inscr. – c) von den Pfählen eines Schanzwerks, Caes. b. G. 7, 73, 4.

    lateinisch-deutsches > cippus

  • 2 cippus

    cippus, ī, m. (viell. zu altind. с̣pa-ḥ, Penis), eine Spitzsäule aus Stein od. Holz, a) als Leichenstein, Nov. com. fr., Lucil. fr., Hor. (u.a. Dicht.) u. Inscr. – b) als Grenzstein, Varr. LL., Gromat. u. Inscr. – c) von den Pfählen eines Schanzwerks, Caes. b. G. 7, 73, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cippus

  • 3 cippus

        cippus ī, m    —Prop., a pale, stake, post, pillar. —Hence, a pillar at a grave, H.—Plur., in war, a bulwark of sharpened stakes, chevaux-de-frise, Cs.
    * * *
    boundary stone/post/pillar; tombstone (usu. indicating extent of cemetery); stocks/fetter/prison; tree stump; bulwark of sharpened stakes (pl.) (L+S)

    Latin-English dictionary > cippus

  • 4 cippus

    cippus ( cīpus), i, m. [kindr. with scipio; cf. skêptô], a pale, stake, post, pillar, Lucil. ap. Fest. p. 258; and specif.,
    I.
    A gravestone, tombstone, * Hor. S. 1, 8, 12; Pers. 1, 37; Prud. Apoth. 361; Inscr. Orell. 4524 al.—
    II.
    In the Agrimensores, a landmark, boundary-stone or post, Simplic. ap. Goes. p. 88.—
    * III.
    In milit. lang., cippi, ōrum, m., a bulwark formed of sharpened stakes, Caes. B. G. 7, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > cippus

  • 5 cippus

    [st1]1 [-] cippus, i, m.: - [abcl][b]a - cippe, colonne funéraire. - [abcl]b - tertre, butte, borne (d'un champ). - [abcl]c - au plur.: les cippes (troncs d'arbres enfoncés dans le sol pour former une palissade).[/b] [st1]2 [-] Cippus (Cipus), i, m.: Cippus (personnage légendaire, voir chap. 15 des M. d'Ovide).
    * * *
    [st1]1 [-] cippus, i, m.: - [abcl][b]a - cippe, colonne funéraire. - [abcl]b - tertre, butte, borne (d'un champ). - [abcl]c - au plur.: les cippes (troncs d'arbres enfoncés dans le sol pour former une palissade).[/b] [st1]2 [-] Cippus (Cipus), i, m.: Cippus (personnage légendaire, voir chap. 15 des M. d'Ovide).
    * * *
        Cippus, Caes. Un instrument ou on serre les pieds des malfaicteurs, Un cep.
    \
        Cippus. Horat. Un petit monceau de terre, Une montjoye.
    \
        Cippi. Budaeus. Croix et autres choses parmi les chemins pour guider et monstrer et enseigner le chemin.
    \
        Leuior cippus. Pers. Le monceau de terre qui est sur le corps d'un trepassé nouvellement enterré.

    Dictionarium latinogallicum > cippus

  • 6 Cippus

    Cīpus ( Cippus), i, m., a fabled Roman prœtor, upon whose head horns grew suddenly, Ov. M. 15, 565; Plin. 11, 37, 45, § 123; Val. Max. 5, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Cippus

  • 7 cippus

    I ī m.
    1) надмогильный пирамидальный столб, надгробная колонна, памятник LM, H, Pers etc.
    2) межевой знак, пограничный столб Vr
    II Cip(p)us, ī m.
    легендарный римск. претор, у которого на голове выросли рога O, VM, PM

    Латинско-русский словарь > cippus

  • 8 cippi

    cippus ( cīpus), i, m. [kindr. with scipio; cf. skêptô], a pale, stake, post, pillar, Lucil. ap. Fest. p. 258; and specif.,
    I.
    A gravestone, tombstone, * Hor. S. 1, 8, 12; Pers. 1, 37; Prud. Apoth. 361; Inscr. Orell. 4524 al.—
    II.
    In the Agrimensores, a landmark, boundary-stone or post, Simplic. ap. Goes. p. 88.—
    * III.
    In milit. lang., cippi, ōrum, m., a bulwark formed of sharpened stakes, Caes. B. G. 7, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > cippi

  • 9 cipus

    cippus ( cīpus), i, m. [kindr. with scipio; cf. skêptô], a pale, stake, post, pillar, Lucil. ap. Fest. p. 258; and specif.,
    I.
    A gravestone, tombstone, * Hor. S. 1, 8, 12; Pers. 1, 37; Prud. Apoth. 361; Inscr. Orell. 4524 al.—
    II.
    In the Agrimensores, a landmark, boundary-stone or post, Simplic. ap. Goes. p. 88.—
    * III.
    In milit. lang., cippi, ōrum, m., a bulwark formed of sharpened stakes, Caes. B. G. 7, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > cipus

  • 10 ager

    ăgĕr, agri, m.    - [gr]gr. ἀγρός.    - formes arch.: gén. sing. agrei -- nom. plur. agrei -- abl. plur. agreis. [st1]1 [-] champ, terre (cultivable).    - agrum colere, Cic.: cultiver une terre.    - ager fructuosus, Cic.: terrain productif.    - ager crassus, Cato.: sol gras.    - ceterae vites, miscellae maxime, in quemvis agrum conveniunt, Cato: les autres vignes, surtout les espèces bâtardes, prospèrent sur n'importe quel terrain.    - agri cultura (agricultura): agriculture.    - venire eos ipsos agros in quibus ille etiam nunc bellum gerat atque versetur, Cic. Agr. 1: vendre le sol sur lequel il fait encore la guerre, le sol qu'il n'a pas encore conquis. [st1]2 [-] domaine, propriété foncière.    - ager publicus: domaine public (territoire conquis et que l'Etat se réservait).    - ager privatus ex jure Quiritium: propriété régie par le droit romain. [st1]3 [-] campagne.    - au plur. agri, orum ([] urbs): la campagne.    - annus pestilens erat Urbi agrisque, Liv. 3: il y avait une épidémie à Rome et à la campagne. [st1]4 [-] vallée.    - ignotos montes agrosque salutat, Ov. M. 3: il salue ces montagnes et ces vallées qu'il ne connaissait pas. [st1]5 [-] territoire, contrée, canton, pays.    - ager Tusculanus, Cic.: le territoire de Tusculum.    - ager Campanus, Cic.: le territoire Campanien. [st1]6 [-] profondeur, longueur (t. d'arpentage).    - in agrum (in agro): en profondeur, en longueur [--] in frontem (in fronte): en largeur.    - mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum hic dabat, Hor. S. 1: un cippe indiquait que ce terrain avait mille pieds de largeur et trois cents de longueur.
    * * *
    ăgĕr, agri, m.    - [gr]gr. ἀγρός.    - formes arch.: gén. sing. agrei -- nom. plur. agrei -- abl. plur. agreis. [st1]1 [-] champ, terre (cultivable).    - agrum colere, Cic.: cultiver une terre.    - ager fructuosus, Cic.: terrain productif.    - ager crassus, Cato.: sol gras.    - ceterae vites, miscellae maxime, in quemvis agrum conveniunt, Cato: les autres vignes, surtout les espèces bâtardes, prospèrent sur n'importe quel terrain.    - agri cultura (agricultura): agriculture.    - venire eos ipsos agros in quibus ille etiam nunc bellum gerat atque versetur, Cic. Agr. 1: vendre le sol sur lequel il fait encore la guerre, le sol qu'il n'a pas encore conquis. [st1]2 [-] domaine, propriété foncière.    - ager publicus: domaine public (territoire conquis et que l'Etat se réservait).    - ager privatus ex jure Quiritium: propriété régie par le droit romain. [st1]3 [-] campagne.    - au plur. agri, orum ([] urbs): la campagne.    - annus pestilens erat Urbi agrisque, Liv. 3: il y avait une épidémie à Rome et à la campagne. [st1]4 [-] vallée.    - ignotos montes agrosque salutat, Ov. M. 3: il salue ces montagnes et ces vallées qu'il ne connaissait pas. [st1]5 [-] territoire, contrée, canton, pays.    - ager Tusculanus, Cic.: le territoire de Tusculum.    - ager Campanus, Cic.: le territoire Campanien. [st1]6 [-] profondeur, longueur (t. d'arpentage).    - in agrum (in agro): en profondeur, en longueur [--] in frontem (in fronte): en largeur.    - mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum hic dabat, Hor. S. 1: un cippe indiquait que ce terrain avait mille pieds de largeur et trois cents de longueur.
    * * *
        Ager, agri, m. g. Cic. Un champ, Une terre.
    \
        Ager. Sallust. Le terroir, ou territoire d'une ville.
    \
        Modus agri. Colum. Certaine quantité, ou mesure, ou nombre de terre.
    \
        Molitio agrorum. Colum. Labourage de terre.
    \
        Professor agrorum. Colum. Qui faict profession d'agriculture.
    \
        Sationes agrorum facere. Colum. Semer.
    \
        Vastitas agrorum. Colum. Degast de terres.
    \
        Vncia agri. Varro. La douzieme partie de demi arpent.
    \
        Almus ager. Virgil. Qui nous nourrit.
    \
        Amoenus. Horat. Recreatif, Plaisant.
    \
        Angustus. Columel. Estroict.
    \
        Apertus. Columel. Descouvert, Qui n'est point ombragé d'arbres.
    \
        Benignus. Ouid. Fertile.
    \
        Calculosus. Colum. Pierreux, Plein de gravois.
    \
        Caldus. Cato. Chauld.
    \
        Campestris. Varro. Plein, qui n'a ne montaigne ne vallee.
    \
        Carbunculosus. Colum. Terre bruslante, Ardilleuse.
    \
        Collinus. Varro. De tertre, Un peu montaigneux.
    \
        Confragosus. Varro. Rabbouteux, Mal uni, Desrompu.
    \
        Conterminus. Plin. Voisin et touchant à noz terres.
    \
        Crassus. Cato. Gras.
    \
        Cretosus. Colum. Plein de croye.
    \
        Dotales agri. Ouid. Baillez en douaire.
    \
        Effoeti agri. Usez et lassez de porter.
    \
        Exilis ager. Colu. Maigre.
    \
        Exossatus. Persius. Espierré, dont on a curé et oster les pierres.
    \
        Ferax. Colum. Qui est de grand rapport.
    \
        Flauentes agri. Claud. Chargez et couvers de froument meur et prest à cueillir.
    \
        Frugifer. Lucan. Fertile.
    \
        Frumentarius. Colum. Gras, et propre à porter froument.
    \
        Graminosus. Columel. Herbu.
    \
        Grauidus. Virg. Plein et rempli de fruicts.
    \
        Hispidi agri. Horat. Espineux, Pleins d'espines.
    \
        Honestior ager. Varro. Plus beau. \ Huber. Colum. Fertile.
    \
        Ieiunus. Colum. Maigre.
    \
        Immunis. Cic. Franc, Exempt.
    \
        Incultus. Ouid. Qui n'est point labouré, Mal entretenu et cultivé, Qui est en friche et rié.
    \
        Informis. Horat. Laid, et mal en ordre.
    \
        Ingeniosus ager ad segetes, Ouid. Naif ou naturel à porter bleds.
    \
        Insalubris. Plin. Mal sain.
    \
        Iucundus. Cic. Fertile, Qui resjouit le laboureur.
    \
        Iuncosus. Plin. Plein de joncs. \ Laetus. Columel. Gras.
    \
        Lapidosus. Ouid. Pierreux.
    \
        Lati agri. Virgil. Larges, et de grande estendue.
    \
        Laxus ager. Colum. De grande estendue.
    \
        Liber. Cic. Franc, Exempt. \ Limosus. Colum. Limonneux.
    \
        Litigiosus. Ouidius. Pour lequel on plaide, Litigieux, Qui est en proces. \ Lutosus. Colum. Boueux, Fangeux.
    \
        Macer. Cato. Maigre.
    \
        Madidi agri. Ouid. Moites, Humides.
    \
        Malignus. Plin. Qui n'est point de bon rapport.
    \
        Mediterraneus. Sueton. Qui n'est point prochain de la mer.
    \
        Neglectus. Ouid. Delaissé, et mis à nonchaloir, Qui est en friche ou rié.
    \
        Operosus ager. Ouid. Penible, et difficile à labourer.
    \
        Opimi agri. Cic. Gras et fertiles.
    \
        Orthogonius. Colum. Duquel les coins sont droicts.
    \
        Patrii agri. Ouid. Paternels, ou De mon pais.
    \
        Patuli agri. Sil. Ital. Ouvers.
    \
        Perbonus ager. Cic. Fort bon.
    \
        Pestilens. Colum. Subject à la peste.
    \
        Pinguis. Colum. Gras. \ Planus. Colum. Uni.
    \
        Poenitendus ager Colono. Colu. Duquel le laboureur ne doibt tenir conte, et le doibt laisser là.
    \
        Putris. Columel. Qu'on peult facilement esmier comme pouldre.
    \
        Quaestuosus. De grand gaing et prouffit.
    \
        Restibilis, Colum. Qui porte tous les ans.
    \
        Riguus ager. Colum. Arrousé d'eaues qui sourdent sur le lieu.
    \
        Rudis. Colum. Qui ne porta jamais.
    \
        Salubrior. Varr. Plus sain.
    \
        Secretus. Ouid. Retiré, Caché, Secret.
    \
        Semimadidus nimbis. Colum. A demi moite.
    \
        Suburbanus. Cic. Qui est és faulx bourgs, ou aupres de la ville.
    \
        Sumptuosus. Plin. De grande despense.
    \
        Surcularius. Varro. Qui de soymesme produict abondance de petis jectons d'arbres.
    \
        Vacuus et apertus ager. Colum. Qui n'est point ombragé d'arbres.
    \
        Viduus pecudibus. Colum. Où les bestes ne vont point paistre.
    \
        Vliginosus ager. Colum. Tousjours moitte et humide.
    \
        Vtilior frumentis. Colu. Meilleur à porter ou produire froument.
    \
        Arare agros. Cic. Labourer à la charue.
    \
        Aret ager. Colum. La terre est fort seiche.
    \
        Assignare agros. Horat. Distribuer et assigner aux uns et aux autres.
    \
        Concidere agrum fossione. Pli. Y faire des tranchees et fossez pour escouler l'eau.
    \
        Contemptus ager. Ouid. Duquel on ne tient compte.
    \
        Cultus ager. Horat. Bien labouré et entretenu.
    \
        Desertus ager. Ouid. Delaisse, et abandonné.
    \
        Desolare agros. Colum. Delaisser, et abandonner.
    \
        Discretus ager. Stat. Separé, Borné.
    \
        Exercere agrum. Colum. Le labourer, Cultiver.
    \
        Extricare agrum. Columel. Le curer et netoyer des racines et buissons, Deffricher, Essarter.
    \
        Induruit ager. Colum. Est endurci.
    \
        Infamare agrum. Colum. Diffamer.
    \
        Infestatur ager quibusdam seminibus. Colum. Est travaillé et gasté.
    \
        Iteratur ager. Columel. Est labouré de rechef, on luy baile sa seconde facon.
    \
        Metari agros. Virg. Preparer, Apprester.
    \
        Mouere. Virg. Remuer, et labourer la terre.
    \
        Nouare agrum. Cic. Renouveler.
    \
        Obserere. Colum. Semer, planter.
    \
        Occare. Colum. Herser pour rompre les mottes.
    \
        Parare agros. Colum. Achepter.
    \
        Peruri. Colum. Estre bruslé. \ Prolatare. Tacit. Dilater.
    \
        Proscindere. Colum. Labourer pour la premiere fois.
    \
        Requietus ager. Ouid. Reposé.
    \
        Resoluere agrum. Colum. Labourer et cultiver.
    \
        Stercorare. Varro. Fumer, engraisser de fien.
    \
        Subigere. Colum. Labourer.
    \
        Sulcare agros. Tibul. Labourer par rayons.
    \
        Tertiare agrum. Columel. Le labourer pour la troisieme fois, Luy bailler sa troisieme facon.
    \
        Vertere. Colum. Labourer.

    Dictionarium latinogallicum > ager

  • 11 imprimo

    im-primo, pressī, pressum, ere (in u. premo), hinein-, eindrücken, I) im allg., durch Drücken fest in-, an-od. auf etwas fügen = hineindrücken, andrücken, aufdrücken, A) eig.: exemptā scutulā cortici imprimitur ex alia cortex par, eingedrückt, eingesetzt, Plin.: radix ephemeri cavis et exesis dentibus imprimitur, Plin.: in curia duas tabulas parieti impr., zwei Gemälde in die Wände einsetzen, Plin. – umidaque impressa siccabat lumina lana, daran- od. daraufgedrückte, Prop.: ubi acutissimam videt stirpem, imprimens corpus, daraufdrückend, Plin.: impresso genu, mit daraufgestemmtem Knie, Verg. – B) poet. übtr., sich aufstemmend drücken, non levior cippus nunc imprimit ossa? drückt leichter der Grabstein nun die Gebeine? Pers. 1, 37. – II) insbes., drückend in etw. dringen lassen = hinein-, eindrücken, eindringlich aufdrücken, A) übh.: os cucurbitulae corpori aptare et imprimere, Cels.: aratrum muris impr., über die Mauer gehen lassen, Hor.: poet., impressit dentes haemorrhois aspera Tullo, ergriff mit Wut, Lucan. – litteras quoque, quas in Europam mitteret, veteris anuli gemmā obsignabat, his, quas in Asiam scriberet, Darei anulus imprimebatur, Curt. – B) übtr.: 1) eindrückend-, eingrabend usw. machen = eindrücken, aufdrücken, a) im allg.: orbitam, Cic.: sulcum altius, etwas tiefer ziehen, Cic.: osculum (einen Kuß), Mart.: u. so osculum labiis, Min. Fel.: digitum labiis, Augustin.: morsum, einen Biß beibringen (von Schlangen), Colum.: impressum vulnus falce, dente, ungue, Colum. u. Plin.: foramen, bohren, Pallad.: solo piscinas, graben in usw., Pallad.: u. so puteum, Pallad. – im Bilde, qui est locus, in quo non exstent huius fortitudinis tum vero humanitatis impressa vestigia? Cic. – b) insbes., eine Figur drückend in od. auf etw. abformen = eindrücken, einprägen, einbrennen, aufdrücken, abdrücken, sigillum in cera, Cic.: humi rostro A litteram, Cic.: signum pecori, numerum acervis, Verg.: ovi nomina sua, Calp.: epistulam, ignoti anuli sigillo impresso, Siseni dari iusserat, Curt.: dente labris notam, Hor.: memoria tabulis publicis impressa, Cic.: im Bilde, quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus (Schandmal), Cic. Phil. 5, 16: nulli non imprimere aliquid, quod effugere non posset, einem jeden ein Schandmal aufdrücken, einen Schandnamen anhängen, Sen. contr. 10. praef. 10. – c) übtr., als philos. t. t., v. dem Einprägen (Einpflanzen) von Ideen, Begriffen u. dgl. in die Seele, visum obiectum imprimet illud quidem et signabit in animo suam speciem, Cic.: primum esse deos, quod in omnium animis eorum notionem impresserit ipsa natura, Cic.: cum visa in animis imprimantur, bei den Eindrücken, die die Erscheinungen auf die Seele machen, Cic.: quae in animis imprimuntur inchoatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur, sich in der Seele ausdrücken, von der Seele aufgefaßt werden, Cic.: notitiae eiusmodi visis impressae, auf solchen Erscheinungen beruhend, Cic.: menti subtiliter impressa, vom Geiste scharf aufgefaßt, Cic. – 2) eindrückend mit etw. bedrücken = a) beschreiben, an imprimi quasi ceram animum putamus? Eindrücke erleide wie das Wachs (in der Schreibtafel), Cic. Tusc. 1, 61. – b) besiegeln, signo suo impressae tabellae, Liv. 37, 10, 7. – c) auslegen, belegen, crater impressus signis, Verg.: impressae auro exuviae, Lucan. – d) mit einer Fußspur bedrücken, im Bilde, quae cum viderem tot vestigiis impressa, ut in iis errari non posset, Cic.: horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas etc. impressit, von solchen Niederträchtigkeiten ließ er Spuren in allen M. usw. zurück, Cic. – III) in die Tiefe drücken, eindrücken, ne imprimatur iacentibus molibus solum, Colum. 3, 13, 1.

    lateinisch-deutsches > imprimo

  • 12 monumentalis

    monumentālis, e (monumentum), bloß als Denkzeichen dienend, terminus, Gromat. vet. 306, 28: cippus, ibid. 281, 21.

    lateinisch-deutsches > monumentalis

  • 13 stela

    stēla, ae, f. (στήλη), a) der Pfeiler, die Säule, Enn. bei Lact. 1, 11, 63. Plin. 6, 150 u. 174. Mart. Cap. 2. § 137: ad Herculis stelas, Itin. Alex. 53 (119). Iul. Vict. 3, 49 (27). – b) insbes. = cippus, die Grabsäule, Petron. 62, 4. – / Andere Schreibung stella (στήλλη), in Hdschrn. u. in griech. Inschrn.

    lateinisch-deutsches > stela

  • 14 imprimo

    im-primo, pressī, pressum, ere (in u. premo), hinein-, eindrücken, I) im allg., durch Drücken fest in-, an- od. auf etwas fügen = hineindrücken, andrücken, aufdrücken, A) eig.: exemptā scutulā cortici imprimitur ex alia cortex par, eingedrückt, eingesetzt, Plin.: radix ephemeri cavis et exesis dentibus imprimitur, Plin.: in curia duas tabulas parieti impr., zwei Gemälde in die Wände einsetzen, Plin. – umidaque impressa siccabat lumina lana, daran- od. daraufgedrückte, Prop.: ubi acutissimam videt stirpem, imprimens corpus, daraufdrückend, Plin.: impresso genu, mit daraufgestemmtem Knie, Verg. – B) poet. übtr., sich aufstemmend drücken, non levior cippus nunc imprimit ossa? drückt leichter der Grabstein nun die Gebeine? Pers. 1, 37. – II) insbes., drückend in etw. dringen lassen = hinein-, eindrücken, eindringlich aufdrücken, A) übh.: os cucurbitulae corpori aptare et imprimere, Cels.: aratrum muris impr., über die Mauer gehen lassen, Hor.: poet., impressit dentes haemorrhois aspera Tullo, ergriff mit Wut, Lucan. – litteras quoque, quas in Europam mitteret, veteris anuli gemmā obsignabat, his, quas in Asiam scriberet, Darei anulus imprimebatur, Curt. – B) übtr.: 1) eindrückend-, eingrabend usw. machen = eindrücken, aufdrücken, a) im allg.: orbitam, Cic.: sulcum altius, etwas tiefer ziehen, Cic.: osculum (einen Kuß),
    ————
    Mart.: u. so osculum labiis, Min. Fel.: digitum labiis, Augustin.: morsum, einen Biß beibringen (von Schlangen), Colum.: impressum vulnus falce, dente, ungue, Colum. u. Plin.: foramen, bohren, Pallad.: solo piscinas, graben in usw., Pallad.: u. so puteum, Pallad. – im Bilde, qui est locus, in quo non exstent huius fortitudinis tum vero humanitatis impressa vestigia? Cic. – b) insbes., eine Figur drückend in od. auf etw. abformen = eindrücken, einprägen, einbrennen, aufdrücken, abdrücken, sigillum in cera, Cic.: humi rostro A litteram, Cic.: signum pecori, numerum acervis, Verg.: ovi nomina sua, Calp.: epistulam, ignoti anuli sigillo impresso, Siseni dari iusserat, Curt.: dente labris notam, Hor.: memoria tabulis publicis impressa, Cic.: im Bilde, quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus (Schandmal), Cic. Phil. 5, 16: nulli non imprimere aliquid, quod effugere non posset, einem jeden ein Schandmal aufdrücken, einen Schandnamen anhängen, Sen. contr. 10. praef. 10. – c) übtr., als philos. t. t., v. dem Einprägen (Einpflanzen) von Ideen, Begriffen u. dgl. in die Seele, visum obiectum imprimet illud quidem et signabit in animo suam speciem, Cic.: primum esse deos, quod in omnium animis eorum notionem impresserit ipsa natura, Cic.: cum visa in animis imprimantur, bei den Eindrücken, die die Erscheinungen auf die Seele machen, Cic.: quae in animis impri-
    ————
    muntur inchoatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur, sich in der Seele ausdrücken, von der Seele aufgefaßt werden, Cic.: notitiae eiusmodi visis impressae, auf solchen Erscheinungen beruhend, Cic.: menti subtiliter impressa, vom Geiste scharf aufgefaßt, Cic. – 2) eindrückend mit etw. bedrücken = a) beschreiben, an imprimi quasi ceram animum putamus? Eindrücke erleide wie das Wachs (in der Schreibtafel), Cic. Tusc. 1, 61. – b) besiegeln, signo suo impressae tabellae, Liv. 37, 10, 7. – c) auslegen, belegen, crater impressus signis, Verg.: impressae auro exuviae, Lucan. – d) mit einer Fußspur bedrücken, im Bilde, quae cum viderem tot vestigiis impressa, ut in iis errari non posset, Cic.: horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas etc. impressit, von solchen Niederträchtigkeiten ließ er Spuren in allen M. usw. zurück, Cic. – III) in die Tiefe drücken, eindrücken, ne imprimatur iacentibus molibus solum, Colum. 3, 13, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imprimo

  • 15 monumentalis

    monumentālis, e (monumentum), bloß als Denkzeichen dienend, terminus, Gromat. vet. 306, 28: cippus, ibid. 281, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monumentalis

  • 16 stela

    stēla, ae, f. (στήλη), a) der Pfeiler, die Säule, Enn. bei Lact. 1, 11, 63. Plin. 6, 150 u. 174. Mart. Cap. 2. § 137: ad Herculis stelas, Itin. Alex. 53 (119). Iul. Vict. 3, 49 (27). – b) insbes. = cippus, die Grabsäule, Petron. 62, 4. – Andere Schreibung stella (στήλλη), in Hdschrn. u. in griech. Inschrn.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stela

  • 17 ager

    ăger, gri, m. [agros; Germ. Acker, Eng. acre, Sanscr. agras = surface, floor; Grimm conjectured that it was connected with ago, agô, a pecore agendo, and this was the ancient view; cf. Varr. L. L. 5, § 34 Müll., and Don. ad Ter. Ad. 3, 3, 47; so the Germ. Trift = pasture, from treiben, to drive].
    I.
    In an extended sense, territory, district, domain, the whole of the soil belonging to a community (syn.: terra, tellus, arvum, solum, rus, humus; opp. terra, which includes [p. 70] many such possessions taken together; cf.

    Nieb. Röm. Gesch. 2, 694 sq.): Ager Tusculanus,... non terra,

    Varr. L. L. 7, 2, 84:

    praedā atque agro adfecit familiares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    abituros agro Achivos,

    id. ib. 1, 53, 71:

    ut melior fundus Hirpinus sit, sive ager Hirpinus (totum enim possidet), quam, etc.,

    Cic. Agr. 3, 2: fundum habet in agro Thurino, id. Fragm. ap. Quint. 4, 2, 131 (pro Tull. 14):

    Rhenus, qui agrum Helvetium a Germanis dividit,

    Caes. B. G. 1, 2 Herz.:

    ager Noricus,

    id. ib. 1, 5:

    in agro Troade,

    Nep. Paus. 3:

    in agro Aretino,

    Sall. C. 36, 1:

    his civitas data agerque,

    Liv. 2, 16:

    in agro urbis Jericho,

    Vulg. Josue, 5, 13.—In the Roman polity: ager Romanus, the Roman possessions in land (distinguished from ager peregrinus, foreign territory) was divided into ager publicus, public property, domains, and ager privatus, private estates; v. Smith's Dict. Antiq., and Nieb. Röm. Gesch. 2, 695 and 696; cf. with 153 sq.—
    II.
    In a more restricted sense.
    A.
    Improdued or productive land, a field, whether pasture, arable, nursery ground, or any thing of the kind; cf. Doed. Syn. 3, 7 sq.; 1, 71; Hab. Syn. 68, and Herz. ad Caes. B. G. 7, 13:

    agrum hunc mercatus sum: hic me exerceo,

    Ter. Heaut. 1, 1, 94:

    agrum de nostro patre colendum habebat,

    id. Phorm. 2, 3, 17:

    ut ager quamvis fertilis, sine culturā fructuosus esse non potest,

    Cic. Tusc. 2, 5; id. Fl. 29:

    agrum colere,

    id. Rosc. Am. 18:

    conserere,

    Verg. E. 1, 73:

    agrum tuum non seres,

    Vulg. Lev. 19, 19:

    (homo) seminavit bonum semen in agro suo,

    ib. Matt. 13, 24; ib. Luc. 12, 16. —
    * Of a piece of ground where vines or trees are planted, a nursery:

    ut ager mundus purusque flat, ejus arbor atque vitis fecundior,

    Gell.
    19, 12, 8.—Of a place of habitation in the country, estate, villa:

    in tuosne agros confugiam,

    Cic. Att. 3, 15 (so agros, Hom. Od. 24, 205).—
    B.
    The fields, the open country, the country (as in Gr. agros or agroi), like rus, in opp. to the town, urbs (in prose writers generally only in the plur.), Ter. Eun. 5, 5, 2:

    homines ex agris concurrunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 44:

    non solum ex urbe, sed etiam ex agris,

    id. Cat. 2, 4, 8:

    annus pestilens urbi agrisque,

    Liv. 3, 6; id. 3, 32:

    in civitatem et in agros,

    Vulg. Marc. 5, 14.—And even in opp. to a village or hamlet, the open field:

    sanum hominem modo ruri esse oportet, modo in urbe, saepiusque in agro,

    Cels. 1, 1.—
    C.
    Poet., in opp. to mountains, plain, valley, champaign:

    ignotos montes agrosque salutat,

    Ov. M. 3, 25.—
    D.
    As a measure of length (opp. frons, breadth):

    mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,

    in depth, Hor. S. 1, 8, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > ager

  • 18 Cipus

    Cīpus ( Cippus), i, m., a fabled Roman prœtor, upon whose head horns grew suddenly, Ov. M. 15, 565; Plin. 11, 37, 45, § 123; Val. Max. 5, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Cipus

  • 19 frons

    1.
    frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).
    (α).
    Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):

    ilignea, quernea,

    Cato, R. R. 37, 2:

    in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,

    Varr. R. R. 2, 5, 11:

    bobus praestabit vilicus frondem,

    Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:

    ne caules allii in frondem luxurient,

    Plin. 19, 6, 34, § 113:

    perenni frunde corona,

    Lucr. 1, 119:

    nigrae feraci frondis in Algido,

    Hor. C. 4, 4, 58:

    sine fronde,

    Ov. Tr. 3, 10, 75:

    immaturam destringere,

    Quint. 12, 6, 2.—
    (β).
    Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):

    deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,

    Cic. Cael. 18, 42:

    viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446:

    frondibus teneris non adhibendam esse falcem,

    Quint. 2, 4, 11:

    bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,

    Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—
    II.
    Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:

    nos delubra deum festa velamus fronde,

    Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.
    2.
    frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).
    I.
    Lit.:

    frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,

    Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;

    for which, adducere,

    Sen. Ben. 1, 1:

    attrahere,

    id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;

    for which: exporge frontem,

    Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:

    primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,

    Plaut. Cas. 2, 4, 3:

    explicare,

    Hor. C. 3, 29, 16;

    solvere,

    Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:

    nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,

    id. Brut. 80, 278:

    femur, pectus, frontem caedere,

    Quint. 2, 12, 10:

    frontem sudario tergere,

    id. 6, 3, 60;

    for which: siccare frontem sudario,

    id. 11, 3, 148:

    capillos a fronte retroagere,

    id. ib. 160:

    mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,

    Verg. A. 9, 750:

    quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,

    Amm. 31, 7, 14:

    insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),

    Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:

    est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,

    Caes. B. G. 6, 26, 1:

    tauri torva fronte,

    Plin. 8, 45, 70, § 181:

    equi,

    Ov. Tr. 5, 9, 30:

    ovis,

    id. F. 4, 102:

    cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,

    Hor. C. 3, 13, 4:

    (vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,

    id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —
    2.
    The brow as a mirror of the feelings:

    non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,

    Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:

    homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,

    expression of countenance, id. ib. 12, 46:

    si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,

    Cic. Rab. Post. 12, 35:

    haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,

    id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;

    oratio vero saepissime,

    id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:

    oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:

    fronte occultare sententiam,

    id. Lael. 18, 65:

    tranquilla et serena,

    id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:

    reliquiae pristinae frontis,

    id. Fam. 9, 10, 2:

    laeta,

    Verg. A. 6, 862:

    sollicita,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    tristis,

    Tib. 2, 3, 33:

    gravis,

    Plin. Pan. 41, 3:

    humana, lenis, placida,

    Sen. Ben. 2, 13:

    inverecunda,

    Quint. 2, 4, 16:

    proterva,

    Hor. C. 2, 5, 16:

    urbana (i. e. impudens),

    id. Ep. 1, 9, 11:

    impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,

    id. ib. 26; cf.:

    impudentia frontis,

    Hier. adv. Rufin. 1, 7:

    fronte inverecunda nummos captare,

    Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:

    si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,

    Cic. Planc. 6, 16.—
    3.
    Prov.:

    frons occipitio prior est,

    i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—
    B.
    Transf
    1.
    The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):

    copias ante frontem castrorum struit,

    Caes. B. C. 3, 37, 1:

    aedium,

    Vitr. 3, 2:

    parietum,

    id. 2, 8:

    januae,

    Ov. F. 1, 135:

    scena,

    Verg. G. 3, 24:

    (navium),

    id. A. 5, 158:

    pontis,

    Hirt. B. G. 8, 9, 4:

    collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,

    Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:

    octo cohortes in fronte constituit,

    Sall. C. 59, 2:

    quatuor legionum aquilae per frontem,

    Tac. H. 2, 89:

    una fronte contra hostem castra muniunt,

    only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:

    aequa fronte ad pugnam procedebat,

    Liv. 36, 44, 1:

    nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,

    id. 5, 38, 2:

    recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),

    Curt. 4, 13 med.; cf.:

    directa fronte pugnandum est,

    Quint. 5, 13, 11:

    veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,

    Tac. Agr. 35:

    transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),

    for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:

    laeva,

    Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:

    frons laevi cornu haec erat,

    Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:

    ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,

    Lucr. 6, 117;

    of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,

    Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.:

    totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

    id. B. G. 2, 23, 4. —
    2.
    The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—
    3. 4.
    In measuring land = latitudo, the breadth:

    mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,

    Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—
    II.
    Trop.
    A.
    The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;

    mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,

    Cic. Att. 4, 15, 7:

    plus habet in recessu, quam fronte promittat,

    Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:

    frons causae non satis honesta,

    id. 4, 1, 42 Spald.:

    decipit Frons prima multos,

    the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:

    dura primā fronte quaestio,

    Quint. 7, 1, 56:

    ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    id. 12, 7, 8.—
    B.
    The character or feelings expressed by the brow.
    1.
    Poet. in partic., shame:

    exclamet perisse Frontem de rebus,

    Pers. 5, 104 (for which:

    clament periisse pudorem,

    Hor. Ep. 2, 1, 80).—
    2.
    Impudence, boldness (late Lat.; cf.

    os),

    Aug. Civ. D. 3, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > frons

  • 20 imprimo

    imprĭmo ( inpr-), pressi, pressum, 3, v. a. [in-premo], to press into or upon, to stick, stamp, or dig into, to impress, imprint (class.).
    I.
    Lit.:

    si in ejusmodi cera centum sigilla hoc anulo impressero,

    Cic. Ac. 2, 26, 86:

    locus ubi vestigium impresserit,

    id. Caecin. 27, 76; id. Phil. 13, 15, 30:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    id. Div. 1, 13, 23:

    ne imprimatur jacentibus molibus solum,

    Col. 3, 13, 1: imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436):

    os cucurbitulae corpori,

    Cels. 2, 11:

    signa tabellis,

    Hor. S. 2, 6, 38:

    impressit dente labris notam,

    id. C. 1, 13, 12; cf.:

    dentes alicui,

    Luc. 9, 806:

    muris aratrum,

    Hor. C. 1, 16, 20:

    stigmata captivorum frontibus,

    Petr. 105:

    (Dido) os impressa toro,

    Verg. A. 4, 659:

    impressa orbita,

    Cic. Att. 2, 21, 2:

    sulcus altius impressus,

    id. Div. 2, 23, 50:

    monimenta impressa saxis,

    Tac. A. 11, 14:

    puteum,

    i. e. to sink, dig, Pall. 1, 34:

    nudo ecce jugulum, convertite huc manus, imprimite mucrones,

    Petr. 80:

    dentem,

    Tib. 1, 6, 14; cf.:

    morsum,

    i. e. to bite, Col. 6, 17, 33; Plin. 8, 25, 37, § 89:

    vulnus,

    i. e. to make, Col. 7, 11, 2:

    basia,

    Mart. 10, 42, 5:

    staminaque impresso fatalia pollice nentes,

    pressed upon, Ov. M. 8, 453; cf.:

    impressoque genu nitens,

    Verg. A. 12, 303:

    humidaque impressa siccabat lumina lana,

    Prop. 3, 6 (4, 5), 17:

    exempta scutula cortici, imprimitur ex alia cortex par,

    Plin. 17, 16, 26, § 118. —
    B.
    Transf.: aliquid (aliqua re), to press in, give an impression to a thing, to engrave, stamp, mark: an imprimi quasi ceram animum putamus? Cic. Tusc. 1, 25, 61:

    hoc munus habebis, Cratera impressum signis,

    Verg. A. 5, 536; cf.:

    impressas auro quas gesserat olim Exuvias,

    i. e. embroidered, Luc. 9, 176:

    non levior cippus nunc imprimit ossa?

    Pers. 1, 37:

    transtra per et remos impressaque terga virorum,

    pressed down, bended, Stat. Th. 5, 403.—
    II.
    Trop., to impress, engrave, stamp, mark:

    quod in omnium animis eorum notionem impressisset ipsa natura,

    Cic. N. D. 1, 16, 43; cf.:

    visa in animis,

    id. Ac. 2, 18, 58:

    quaeque in animis imprimuntur incohatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur,

    id. Leg. 1, 10, 30; id. Fat. 19, 43:

    verum illud quidem impressum in animo atque mente,

    id. Ac. 2, 11, 34:

    nisi omnes ii motus in ipso oratore impressi esse atque inusti videbuntur,

    id. de Or. 2, 45, 189:

    quo e genere nobis notitiae rerum imprimuntur,

    id. Ac. 2, 7, 21:

    in quibus (curriculis) Platonis primum sunt impressa vestigia,

    id. Or. 3, 12; cf.:

    (memoria) constat ex notis litterarum, et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    id. Part. Or. 7, 26:

    menti impressa,

    id. ib. 2, 11, 34:

    quaedam vestigia animo,

    Quint. 11, 2, 4:

    memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,

    Cic. Mil. 27, 73:

    impressa animo rudi memoria,

    Quint. 1, 1, 36:

    quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus,

    Cic. Phil. 5, 6, 16:

    cum fortitudinis, tum vero humanitatis... impressa vestigia,

    id. Balb. 5, 13.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to stamp, mark:

    horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas... impressit,

    Cic. Phil. 2, 24, 58; id. Fam. 5, 20, 5.—Hence, impressē, adv., strongly, forcibly, impressively (postclass.).
    1.
    Lit.:

    dehinc rursus defricandus tenacius quidem, sed non impressius,

    Cael. Aur. Tard. 3, 7, 87. —
    2.
    Trop.:

    alte et impresse recogitare,

    Tert. Exhort. Cast. 3:

    ut impressius dixerim,

    id. Car. Christ. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > imprimo

См. также в других словарях:

  • CIPPUS — nobilis Romanus, qui fusis hostibus ad urbem rediens, cum cornua subito animad vertisset; responsumque accepisset ab aruspicibus, fore ut Romae regnaret, si urbis moenia ingrederetur, Senatum Populumque extra urbem convocavit; quos cum rem omnem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cippus — Cip pus, n.; pl. {Cippi}. [L., stake, post.] A small, low pillar, square or round, commonly having an inscription, used by the ancients for various purposes, as for indicating the distances of places, for a landmark, for sepulchral inscriptions,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cippus — (lat.), 1) (röm. Ant.), viereckige Säule mit Inschrift auf Begräbnißplätzen od. als Weg u. Grenzstein; in letzter Beziehung war auf dem C. auch angegeben, ob der Weg Fahrweg od. Fußsteig, Landstraße od. Privateigenthum sei; 2) Verhau zur… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cippus — (lat.), viereckige, ziemlich spitz zulaufende Säule mit Inschrift, diente bei den Alten als Grenzstein, Wegweiser und Grabdenkmal (als solches in der Regel auch mit Reliefs verziert; s. Tafel »Architektur IV«, Fig. 11); später soviel wie… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Cippus — Cippus, der einfachste antike Grabstein, bestehend aus einer Platte, die aufrecht gestellt und mit einem Giebel oder einer Akroterie geschmückt wird. Literatur: Handbuch der Architektur, 2. Teil, Bd. 1: Durm, J., Baukunst der Griechen, Darmstadt… …   Lexikon der gesamten Technik

  • Cippus — (lat.), Pfahl, Säule, bei den Römern viereckiger Pfeiler mit Inschrift (Grenzstein, Grabstein) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Cippus — Cippus, lat., bei den Römern viereckige Säule mit Inschrift auf Begräbnißplätzen, auch Gränzstein, Wegweiser, Meilenstein …   Herders Conversations-Lexikon

  • Cippus — Formen von Cippi Kriegerkopfcippus …   Deutsch Wikipedia

  • Cippus perusinus — The Cippus Perusinus or Cippus of Perugia is a stone tablet discovered on the hill of San Marco, near Perugia, Italy, in 1822. The tablet bears 46 lines of Etruscan text exquisitely carved into it. Surprisingly well preserved , the cippus is… …   Wikipedia

  • Cippus Abellanus — Le Cippus Abellanus est une stèle gravée d inscriptions en langue osque découverte sur le site de l antique ville d Abella (Avella aujourd hui) en 1745 (elle servait alors de socle de porte). On estime que les inscriptions datent de la fin du… …   Wikipédia en Français

  • Cippus Perusinus — The Cippus of Perugia, 3rd or 2nd century BCE The Cippus Perusinus is a stone tablet discovered on the hill of San Marco, near Perugia, Italy, in 1822. The tablet bears 46 lines of Etruscan text exquisitely carved into it. Thi …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»