Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

cano

  • 1 cano

    căno, ĕre, cĕcĭni, cantum    - parf. arch. canui Serv. G. 2, 384 ; canerit = cecinerit Fest. 270, 32 II impér. cante p. canite Saliar. d. Varr. L. 6, 75; forme caniturus décad.: Vulg. Apoc. 8, 13. - intr. - [zapst]¶1 - [en parl. d'hommes] chanter. - canere ad tibicinem, Tusc. 1, 3: chanter avec accompagnement de la flûte; mihi cane et Musis, Cic. Br. 187: chante pour moi et aussi pour les muses; absurde canere, Cic. Tusc. 2, 12: chanter faux; [diction chantante des orateurs asiatiques] Or. 27. [zapst]¶2 [animaux]: [chant de la corneille, du corbeau] Cic. Div. 1, 12; [du coq] Cic. Ac. 1, 74; excitare gallos ad canendum: faire chanter les coqs; [des grenouilles] Plin. 8, 227. [zapst]¶3 [instruments] résonner, retentir: modulate canentes tibia, Cic. Nat. 2, 22: flûtes rendant un son mélodieux; cum symphonia caneret, Cic. Verr. 3, 105: alors que résonnaient les concerts; tuba cornuaque ab Romanis cecinerunt, Liv. 30, 33, 12: les trompettes et les clairons sonnèrent dans le camp romain; ut attendant, semel bisne signum canat in castris, Liv. 27, 47, 3: qu'ils observent si le signal de la trompette retentit une fois ou deux fois dans le camp, cf 1, 1, 7; 24, 15, 1; 28, 27, 15; [fig.] neque ea signa audiamus, quae receptui canunt, Cic. Rep. 1, 3: et n'écoutons pas le signal de la retraite. [zapst]¶4 jouer de (avec abl.): fidibus canere, Cic. Tusc. 1, 4: jouer de la lyre; ab ejus litui, quo canitur, similitudine nomen invenit (bacillum), Cic. Div, 1, 30: (le bâton augural) a tiré son nom, lituus, de sa ressemblance avec le lituus dont on joue, le clairon; citharā canere, Tac. An. 14, 14: jouer de la cithare; tibicen sine tibiis canere non potest, Cic. de Or. 2, 83: le joueur de flûte ne peut jouer sans flûte. - tr. - [zapst]¶1 chanter: carmen canere, Cic. de Or. 2, 352: chanter une poésie; versus canere, Enn. An. 214: chanter des vers; nec tam flebiliter illa canerentur... Cic. Tusc. 1, 85: et l'on n'entendrait pas les chants si plaintifs que voici... [zapst]¶2 chanter, commémorer, célébrer: ad tibiam clarorum virorum laudes canere, Cic. Tusc. 4, 3: chanter au son de la flûte la gloire des hommes illustres; quae (praecepta) vereor ne vana surdis auribus cecinerim, Liv 40, 8, 10: (mes préceptes) que j'ai bien peur d'avoir donnés vainement, comme si je les avais chantés à des sourds. [zapst]¶3 chanter = écrire en vers, exposer en vers; ut veteres Graium cecinere poetae, Lucr. 5, 405: comme l'ont chanté les vieux poètes grecs; Ascraeum cano Romana per oppida carmen, Virg, G. 2, 176: chantant à la manière du poète d'Ascra, je fais retentir mes vers à travers les bourgades romaines; arma virumque cano, Virg. En. 1, 1: je chante les combats et le héros...; motibus astrorum quae sit causa canamus, Lucr. 5, 509: chantons la cause des mouvements des astres; canebat uti magnum per inane coacta semina... fuissent, Virg. B. 6, 31: il chantait comment dans le vide immense s'étaient trouvés rassemblés les principes (de la terre, de l'air, etc.) [zapst]¶4 prédire, prophétiser: ut haec, quae nunc fiant, canere di immortales viderentur, Cic. Cat. 3, 18: en sorte que les événements actuels semblaient prophétisés par les dieux immortels, cf. Sest. 47 ; Div. 2, 98; Virg. En. 3, 444; 8, 499; Hor. O. 1, 15; 4; S. 1, 9, 30; Tib. 2, 5, 16; [avec prop. inf.]: fore te incolumem canebat, Virg. En. 6, 345: il prédisait que tu serais sain et sauf, cf. 7, 79; 8, 340; Liv. 1, 7, 10; 26, 5, 14, etc.; nec ei cornix canere potuit recte eum facere, quod populi Romani libertatem defendere pararet, Cic. Div. 2, 78: une corneille ne pouvait lui annoncer qu'il faisait bien de se préparer à défendre la liberté du peuple romain; hoc Latio restare canunt, Virg. En. 7, 271: les devins annoncent que cette destinée est réservée au Latium. [zapst]¶5 jouer d'un instrument, faire résonner (retentir): omnia intus canere, Cic. Verr. 1, 53: jouer tout à la sourdine [en parl. d'un joueur de luth qui se contente de toucher les cordes de la main gauche, c.-à-d. en dedans, de son côté; tandis que les faire vibrer de la main droite avec le plectrum, c'est foris canere: Ps. Ascon. Verr. p. 173] ; classicum apud eum cani jubet, Caes. BC. 3, 82, 1: il donne l'ordre que les sonneries de la trompette soient faites près de lui [marque du commandt]; tubicines simul omnes signa canere jubet, Sall. J. 99, 1: il donne l'ordre que les trompettes exécutent tous ensemble leurs sonneries [signa canere jubet, Sall. C. 59, 1, signa peut être ou sujet ou compl. direct]; bellicum me cecinisse dicunt, Cic. Phil. 7, 3: ils disent que j'ai donné le signal de la guerre (Mur. 30); ubi primum bellicum cani audisset, Liv. 35, 18, 6: aussitôt qu'il aurait entendu retentir le signal de la guerre [mais (Thucydides) de bellicis rebus canit etiam quodam modo bellicum Cic. Or. 39: (Thucydide) dans les récits de guerre semble même faire entendre des sonneries guerrières, bellicum, acc. n. de qualif.]; tuba commissos canit ludos, Virg. En. 5, 113: la trompette annonce l'ouverture des jeux; ut (butina) cecinit jussos inflata receptus, Ov. M. 1, 340: quand (la trompe) dans laquelle il a soufflé a sonné l'ordre de la retraite.
    * * *
    căno, ĕre, cĕcĭni, cantum    - parf. arch. canui Serv. G. 2, 384 ; canerit = cecinerit Fest. 270, 32 II impér. cante p. canite Saliar. d. Varr. L. 6, 75; forme caniturus décad.: Vulg. Apoc. 8, 13. - intr. - [zapst]¶1 - [en parl. d'hommes] chanter. - canere ad tibicinem, Tusc. 1, 3: chanter avec accompagnement de la flûte; mihi cane et Musis, Cic. Br. 187: chante pour moi et aussi pour les muses; absurde canere, Cic. Tusc. 2, 12: chanter faux; [diction chantante des orateurs asiatiques] Or. 27. [zapst]¶2 [animaux]: [chant de la corneille, du corbeau] Cic. Div. 1, 12; [du coq] Cic. Ac. 1, 74; excitare gallos ad canendum: faire chanter les coqs; [des grenouilles] Plin. 8, 227. [zapst]¶3 [instruments] résonner, retentir: modulate canentes tibia, Cic. Nat. 2, 22: flûtes rendant un son mélodieux; cum symphonia caneret, Cic. Verr. 3, 105: alors que résonnaient les concerts; tuba cornuaque ab Romanis cecinerunt, Liv. 30, 33, 12: les trompettes et les clairons sonnèrent dans le camp romain; ut attendant, semel bisne signum canat in castris, Liv. 27, 47, 3: qu'ils observent si le signal de la trompette retentit une fois ou deux fois dans le camp, cf 1, 1, 7; 24, 15, 1; 28, 27, 15; [fig.] neque ea signa audiamus, quae receptui canunt, Cic. Rep. 1, 3: et n'écoutons pas le signal de la retraite. [zapst]¶4 jouer de (avec abl.): fidibus canere, Cic. Tusc. 1, 4: jouer de la lyre; ab ejus litui, quo canitur, similitudine nomen invenit (bacillum), Cic. Div, 1, 30: (le bâton augural) a tiré son nom, lituus, de sa ressemblance avec le lituus dont on joue, le clairon; citharā canere, Tac. An. 14, 14: jouer de la cithare; tibicen sine tibiis canere non potest, Cic. de Or. 2, 83: le joueur de flûte ne peut jouer sans flûte. - tr. - [zapst]¶1 chanter: carmen canere, Cic. de Or. 2, 352: chanter une poésie; versus canere, Enn. An. 214: chanter des vers; nec tam flebiliter illa canerentur... Cic. Tusc. 1, 85: et l'on n'entendrait pas les chants si plaintifs que voici... [zapst]¶2 chanter, commémorer, célébrer: ad tibiam clarorum virorum laudes canere, Cic. Tusc. 4, 3: chanter au son de la flûte la gloire des hommes illustres; quae (praecepta) vereor ne vana surdis auribus cecinerim, Liv 40, 8, 10: (mes préceptes) que j'ai bien peur d'avoir donnés vainement, comme si je les avais chantés à des sourds. [zapst]¶3 chanter = écrire en vers, exposer en vers; ut veteres Graium cecinere poetae, Lucr. 5, 405: comme l'ont chanté les vieux poètes grecs; Ascraeum cano Romana per oppida carmen, Virg, G. 2, 176: chantant à la manière du poète d'Ascra, je fais retentir mes vers à travers les bourgades romaines; arma virumque cano, Virg. En. 1, 1: je chante les combats et le héros...; motibus astrorum quae sit causa canamus, Lucr. 5, 509: chantons la cause des mouvements des astres; canebat uti magnum per inane coacta semina... fuissent, Virg. B. 6, 31: il chantait comment dans le vide immense s'étaient trouvés rassemblés les principes (de la terre, de l'air, etc.) [zapst]¶4 prédire, prophétiser: ut haec, quae nunc fiant, canere di immortales viderentur, Cic. Cat. 3, 18: en sorte que les événements actuels semblaient prophétisés par les dieux immortels, cf. Sest. 47 ; Div. 2, 98; Virg. En. 3, 444; 8, 499; Hor. O. 1, 15; 4; S. 1, 9, 30; Tib. 2, 5, 16; [avec prop. inf.]: fore te incolumem canebat, Virg. En. 6, 345: il prédisait que tu serais sain et sauf, cf. 7, 79; 8, 340; Liv. 1, 7, 10; 26, 5, 14, etc.; nec ei cornix canere potuit recte eum facere, quod populi Romani libertatem defendere pararet, Cic. Div. 2, 78: une corneille ne pouvait lui annoncer qu'il faisait bien de se préparer à défendre la liberté du peuple romain; hoc Latio restare canunt, Virg. En. 7, 271: les devins annoncent que cette destinée est réservée au Latium. [zapst]¶5 jouer d'un instrument, faire résonner (retentir): omnia intus canere, Cic. Verr. 1, 53: jouer tout à la sourdine [en parl. d'un joueur de luth qui se contente de toucher les cordes de la main gauche, c.-à-d. en dedans, de son côté; tandis que les faire vibrer de la main droite avec le plectrum, c'est foris canere: Ps. Ascon. Verr. p. 173] ; classicum apud eum cani jubet, Caes. BC. 3, 82, 1: il donne l'ordre que les sonneries de la trompette soient faites près de lui [marque du commandt]; tubicines simul omnes signa canere jubet, Sall. J. 99, 1: il donne l'ordre que les trompettes exécutent tous ensemble leurs sonneries [signa canere jubet, Sall. C. 59, 1, signa peut être ou sujet ou compl. direct]; bellicum me cecinisse dicunt, Cic. Phil. 7, 3: ils disent que j'ai donné le signal de la guerre (Mur. 30); ubi primum bellicum cani audisset, Liv. 35, 18, 6: aussitôt qu'il aurait entendu retentir le signal de la guerre [mais (Thucydides) de bellicis rebus canit etiam quodam modo bellicum Cic. Or. 39: (Thucydide) dans les récits de guerre semble même faire entendre des sonneries guerrières, bellicum, acc. n. de qualif.]; tuba commissos canit ludos, Virg. En. 5, 113: la trompette annonce l'ouverture des jeux; ut (butina) cecinit jussos inflata receptus, Ov. M. 1, 340: quand (la trompe) dans laquelle il a soufflé a sonné l'ordre de la retraite.
    * * *
        Cano, canis, cecini, pen. corr. cantum, canere. Plin. Chanter.
    \
        Absurde canere. Cic. Sottement, Lourdement.
    \
        Canere ad tibiam. Cic. Chanter en jouant des fleutes.
    \
        Canere fidibus. Cicero. Jouer de la harpe, ou d'autre instrument ayant cordes. \ Lituo canere. Cic. Jouer du clairon.
    \
        Tibiis canere. Cic. Jouer des fleutes.
    \
        Voce magna canere. Tibul. Chanter à haulte voix.
    \
        Canere aliquem, aut laudes alicuius, pro Celebrare, et laudare. Sallust. Haultement louer aucun.
    \
        Canere sibi et Musis. Cicero. Se contenter du jugement de peu de gens scavans.
    \
        Canere super aliquo. Virg. Escrire de quelque chose.
    \
        Cantilenam eandem canere. Terent. Redire tousjours une chanson, User de redictes, Tousjours dire d'une.
    \
        Canere. Virgil. Dire, Predire, Deviner, Prophetizer.
    \
        Acerba canere. Valer. Flac. Prophetizer adversitez.
    \
        Ambages canere. Virg. Dire, ou prophetizer obscurement.
    \
        Ex ore diuino canere. Virg. Par l'inspiration de Dieu.
    \
        Intus canere. Cic. Parler à son prouffit.
    \
        Bellicum canere. Cic. Sonner l'alarme.
    \
        Classicum canere. Caesar. Sonner la retraicte.
    \
        Canere recessus, dicitur buccina. Ouid. Sonner la retraicte.
    \
        Signa canere dicuntur in bello quum congrediuntur milites, et collatis signis depugnant. Liu. Quand les trompettes sonnent pour livrer la bataille.
    \
        Surdis aurib. canere. Li. Parler à un sourd, Perdre ses parolles.

    Dictionarium latinogallicum > cano

  • 2 cano

    cano cano, cecini, cantum, ere воспевать

    Латинско-русский словарь > cano

  • 3 cano

    cano cano, cecini, cantum, ere петь

    Латинско-русский словарь > cano

  • 4 cano

    căno, cĕcĭni, cantum (ancient imp. cante = canite, Carm. Sal. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; fut. perf. canerit = cecinerit, Lib. Augur. ap. Fest. s. v. rumentum, p. 270 ib.; perf. canui = cecini, acc. to Serv. ad Verg. G. 2, 384, predominant in concino, occino, etc.—Examples of sup. cantum and part. cantus, canturus, a, um, appear not to be in use; the trace of an earlier use is found in Paul. ex Fest. p. 46 Müll.: canta pro cantata ponebant;

    once canituri,

    Vulg. Apoc. 8, 13), 3, v. n. and a. [cf. kanassô, kanachê, konabos; Germ. Hahn; Engl. chanticleer; kuknos, ciconice; Sanscr. kōkas = duck; Engl. cock], orig. v. n., to produce melodious sounds, whether of men or animals; later, with a designation of the subject-matter of the melody, as v. a., to make something the subject of one ' s singing or playing, to sing of, to celebrate, or make known in song, etc.
    I. A.
    Of men:

    si absurde canat,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12; Plin. Ep. 3, 18, 9:

    celebrare dapes canendo,

    Ov. M. 5, 113:

    si velim canere vel voce vel fidibus,

    Cic. Div. 2, 59, 122; Quint. 5, 11, 124; 1, 8, 2; Gell. 19, 9, 3:

    quemadmodum tibicen sine tibiis canere non possit,

    Cic. de Or. 2, 83, 338; cf.:

    tibia canentum,

    Lucr. 4, 587; 5, 1384; Cic. Tusc. 1, 2, 4; Quint. 1, 10, 14:

    curvo calamo,

    Cat. 63, 22:

    harundine,

    Ov. M. 1, 683; Suet. Caes. 32:

    cithara,

    Tac. A. 14, 14:

    lituus quo canitur,

    Cic. Div. 1, 17, 30; Verg. E. 2, 31:

    movit Amphion lapides canendo,

    Hor. C. 3, 11, 2; Serv. ad Verg. G. 2, 417 al.; Cic. Brut. 50, 187.—
    2.
    Of the faulty delivery of an orator, to speak in a sing-song tone:

    inclinată ululantique voce more Asiatico canere,

    Cic. Or. 8, 27; cf. canto and canticum.—
    B.
    Of animals (usu. of birds, but also of frogs), Varr. L. L. 5, § 76 Müll.:

    volucres nullă dulcius arte canant,

    Prop. 1, 2, 14; Cic. Div. 1, 7, 12:

    merula canit aestate, hieme balbutit,

    Plin. 10, 29, 42, § 80; 10, 32, 47, § 89:

    ranae alio translatae canunt,

    id. 8, 58, 83, § 227.—Of the raven, Cic. Div. 1, 7, 12.—Esp., of the crowing of a cock:

    galli victi silere solent, canere victores,

    to crow, Cic. Div. 2, 26, 56; v. the whole section; id. ib. 2, 26, 56, § 57; Col. 8, 2, 11; Plin. 10, 21, 24, § 49 (cf. also cantus):

    gallina cecinit, interdixit hariolus (the crowing of a hen being considered as an auspicium malum),

    Ter. Phorm. 4, 4, 27.—

    In the lang. of the Pythagoreans, of the heavenly bodies (considered as living beings),

    the music of the spheres, Cic. N. D. 3, 11, 27.—
    C.
    Transf., of the instruments by which, or ( poet.) of the places in which, the sounds are produced, to sound, resound:

    canentes tibiae,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    maestae cecinere tubae,

    Prop. 4 (5), 11, 9:

    frondiferasque novis avibus canere undique silvas,

    and the leafy forest everywhere resounds with young birds, Lucr. 1, 256; Auct. Aetn. 295.
    II. A.
    With carmen, cantilenam, versus, verba, etc., to sing, play, rehearse, recite:

    cum Simonides cecinisset, id carmen, quod in Scopam scripsisset,

    Cic. de Or. 2, 86, 352:

    carmina quae in epulis canuntur,

    id. Brut. 18, 71:

    in eum (Cossum) milites carmina incondita aequantes eum Romulo canere,

    Liv. 4, 20, 2:

    Ascraeum cano carmen,

    Verg. G. 2, 176; Suet. Caes. 49; Curt. 5, 1, 22: canere versus, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 36 Müll. (Ann. v. 222 Vahl.); Cic. Or. 51, 171; id. Brut. 18, 71:

    neniam,

    Suet. Aug. 100: idyllia erôtika, Gell. 19, 9, 4, § 10:

    verba ad certos modos,

    Ov. F. 3, 388:

    Phrygium,

    Quint. 1, 10, 33 Spald.—The homog. noun is rarely made the subject of the act. voice:

    cum in ejus conviviis symphonia caneret,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105.—
    2.
    Prov.
    a.
    Carmen intus canere, to sing for one ' s self, i. e. to consult only one ' s own advantage, Cic. Verr. 2, 1, 20, § 53; id. Agr. 2, 26, 68; v. Aspendius.—
    b.
    Cantilenam eandem canis, like the Gr. to auto adeis asma, ever the old tune, Ter. Phorm. 3, 2, 10; v. cantilena.—
    B.
    With definite objects.
    a.
    In gen., to sing, to cause to resound, to celebrate in song, to sing of, Lucr. 5, 328:

    laudes mortui,

    Varr. L. L. 7, § 70 Müll.:

    canere ad tibiam clarorum virorum laudes atque virtutes,

    Cic. Tusc. 4, 2, 3; Quint. 1, 10, 10; 1, 10, 31; Liv. 45, 38, 12:

    puellis carmine modulato laudes virtutum ejus canentibus,

    Suet. Calig. 16 fin.:

    dei laudes,

    Lact. 6, 21, 9:

    deorum laudes,

    Val. Max. 1, 8, ext. 8.—So with de:

    canere ad tibicinem de clarorum hominum virtutibus,

    Cic. Tusc. 1, 2, 3 (cf. cantito):

    praecepta,

    Hor. S. 2, 4, 11:

    jam canit effectos extremus vinitor antes,

    Verg. G. 2, 417 Wagn. N. cr.:

    nil dignum sermone,

    Hor. S. 2, 3, 4:

    quin etiam canet indoctum,

    id. Ep. 2, 2, 9:

    grandia elate, jucunda dulciter, moderata leniter canit,

    Quint. 1, 10, 24; Cat. 63, 11:

    Io! magna voce, Triumphe, canet,

    Tib. 2, 5, 118; Ov. Tr. 4, 2, 52; cf. Hor. C. 4, 2, 47:

    haec super arvorum cultu pecorumque canebam,

    Verg. G. 4, 559 Wagn.: et veterem in limo ranae cecinere querelam, croaked (according to the ancient pronunciation, kekinere kuerelam, an imitation of the Aristophanic Brekekekex; v. the letter C), id. ib. 1, 378; Lucr. 2, 601:

    anser Gallos adesse canebat,

    Verg. A. 8, 656:

    motibus astrorum nunc quae sit causa, canamus,

    Lucr. 5, 510:

    sunt tempestates et fulmina clara canenda,

    id. 6, 84.—
    b.
    With pers. objects ( poet. and in post-Aug. prose):

    canitur adhuc barbaras apud gentes (Arminius),

    Tac. A. 2, 88:

    Herculem... ituri in proelia canunt,

    id. G. 2:

    Dianam,

    Cat. 34, 3:

    deos regesve,

    Hor. C. 4, 2, 13:

    Liberum et Musas Veneremque,

    id. ib. 1, 32, 10:

    rite Latonae puerum,

    id. ib. 4, 6, 37;

    1, 10, 5: plectro graviore Gigantas, Ov M. 10, 150: reges et proelia,

    Verg. E. 6, 3; Hor. C. 4, 15, 32:

    arma virumque,

    Verg. A. 1, 1:

    pugnasque virosque,

    Stat. Th. 8, 553:

    maxima bella et clarissimos duces,

    Quint. 10, 1, 62.—Very rarely, to celebrate, without reference to song or poetry:

    Epicurus in quădam epistulă amicitiam tuam et Metrodori grata commemoratione cecinerat,

    Sen. Ep. 79, 13.—Esp. of fame, to trumpet abroad:

    fama facta atque infecta canit,

    Verg. A. 4, 190:

    fama digna atque indigna canit,

    Val. Fl. 217 al. —And prov., to sing or preach to the deaf:

    non canimus surdis,

    Verg. E. 10, 8: praeceptorum, quae vereor ne vana surdis auribus cecinerim. Liv. 40, 8, 10.—
    C.
    Since the responses of oracles were given in verse, to prophesy, foretell, predict.
    a.
    In poetry:

    Sibylla, Abdita quae senis fata canit pedibus,

    Tib. 2, 5, 16; cf.:

    horrendas ambages,

    Verg. A. 6. 99; 3, [p. 280] 444:

    fera fata,

    Hor. C. 1, 15, 4; cf. id. Epod. 13, 11; id. S. 2, 5, 58; Tib. 1, 7, 1; cf. id. 3, 3, 36; 1, 6, 50; Hor. C. S. 25:

    et mihi jam multi crudele canebant Artificis scelus,

    Verg. A. 2, 124; Hor. S. 1, 9, 30.—
    b.
    In prose:

    ut haec quae nunc fiunt, canere di inmortales viderentur,

    Cic. Cat. 3, 8, 18:

    non haec a me tum tamquam fata... canebantur?

    id. Sest. 21, 47:

    eum, qui ex Thetide natus esset, majorem patre suo futurum cecinisse dicuntur oracula,

    Quint. 3, 7, 11; Just. 11, 7, 4; 7, 6, 1; Tac. A. 2, 54; id. H. 4, 54:

    cecinere vates, idque carmen pervenerat ad antistitem fani Dianae,

    Liv. 1, 45, 5; 5, 15, 4 sq.; 1, 7, 10; Tac. A. 14, 32; Liv. 30, 28, 2; cf. Nep. Att. 16, 4; cf.

    of philosophers, etc.: ipsa memor praecepta Canam,

    Hor. S. 2, 4, 11 Orell. ad loc.; cf.:

    quaeque diu latuere, canam,

    Ov. M. 15, 147.
    III.
    In milit. lang., t. t., both act. and neutr., of signals, to blow, to sound, to give; or to be sounded, resound.
    A.
    Act.:

    bellicum (lit. and trop.) canere, v. bellicus: classicum, v. classicus: signa canere jubet,

    to give the signal for battle, Sall. C. 59, 1; id. J. 99, 1:

    Pompeius classicum apud eum (sc. Scipionem) cani jubet,

    Caes. B. C. 3, 82.— Absol. without signum, etc.: tubicen canere coepit, Auct. B. Afr. 82; cf. Flor. 4, 2, 66.—
    B.
    Neutr.:

    priusquam signa canerent,

    Liv. 1, 1, 7:

    ut attendant, semel bisne signum canat in castris,

    id. 27, 47, 3 and 5; 23, 16, 12;

    24, 46 (twice): repente a tergo signa canere,

    Sall. J. 94, 5; Liv. 7, 40, 10; Verg. A. 10, 310; Flor. 3, 18, 10:

    classicum apud eos cecinit,

    Liv. 28, 27, 15.—
    2.
    Receptui canere, to sound a retreat:

    Hasdrubal receptui propere cecinit (i. e. cani jussit),

    Liv. 27, 47, 2; Tac. H. 2, 26.— Poet.:

    cecinit jussos receptus,

    Ov. M. 1, 340.—And in Livy impers.:

    nisi receptui cecinisset,

    if it had not sounded a counter-march, Liv. 26, 44, 4:

    ut referrent pedem, si receptui cecinisset,

    id. 3, 22, 6.—
    b.
    Trop.:

    revocante et receptui canente senatu,

    Cic. Phil. 12, 3, 8:

    ratio abstrahit ab acerbis cogitationibus a quibus cum cecinit receptui,

    id. Tusc. 3, 15, 33:

    antequam (orator) in has aetatis (sc. senectutis) veniat insidias, receptui canet,

    Quint. 12, 11, 4.
    Examples for the signif.
    to practice magic, to charm, etc., found in the derivv. cantus, canto, etc., are entirely wanting in this verb.

    Lewis & Short latin dictionary > cano

  • 5 cano

     cano | canos
     s. m. caño, designación genérica para los tubos que permiten la salida de líquidos o gases, tubo de las armas de fuego.

    Diccionario Portugués-Español > cano

  • 6 cano

    cano, cecinī, cantum, ere (vgl. griech. κανάζω, ich töne, got. hana, Hahn), Töne von sich geben, tönen, I) intr.: A) mit der Stimme, 1) v. Menschen, singen, canere voce, Cic. u. Gell.: canere ad tibicinem, Cic.: simplex canendi ratio, Quint. – u. in der Rhetor. von fehlerhafter singender Aussprache des Redners, singen, cum inclinatā ululantique voce more Asiatico canere coepisset, quis eum ferret etc., Cic. or. 27. – 2) von Tieren, a) v. Vögeln, singen, schlagen, merula canit aestate, hieme balbutit, Plin. – od. heulen, v. der Eule, Varr. LL. – krähen, v. Hahn, v. Raben, v. der Krähe, Cic. u.a.: u. so gallina cecinit, krähte wie ein Hahn (als Portentum), Ter. – b) v. Fröschen, quaken, Plin. 8, 227. – B) musikalisch ertönen, sich hören lassen, 1) v. Menschen, auf etw. spielen, blasen, a) übh.: c. fidibus, Cic.: nervis, Augustin.: tibiā, Quint.: conchā (v. Triton), Plin.: citharā ludicrum in modum, Tac.: harum una voce, alia tibiis, tertia lyrā canebat, Myth. Lat. 2, 101: bene, male, Plin. ep.: absurde, Cic. – b) insbes., als milit. t. t., canere receptui, zum Rückzuge blasen, s. 1. receptus. – 2) v. Instrumenten, ertönen, tubae utrimque canunt, Plaut.: tubae cornuaque cecinerunt, Liv.: signum od. classicum canit, das Zeichen zum Aufbruch, Angriff usw. ertönt Acc. fr., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 4, 31, 3. Fabri Liv. 23, 16, 12): symphonia canit, Cic.: lyra canit, Iul. Val.: m. Adv., torvum canentibus classicis, Amm. – 3) v. Örtl., ertönen, silvae canunt undique avibus, Lucr. 1, 256. – II) tr.: A) mit der Stimme singen, 1) mit homogenen Objekten, singen, od. Singbares verfertigen = in Musik setzen, komponieren, carmen, Cic.: suo ritu carmen, Curt.: versus, Cic.: neniam, Suet.: verba ad certos modos, Ov. – 2) mit besondern, bestimmten Objekten, a) v. Menschen, singen, besingen, singend verherrlichen, im Liede preisen, ad tibiam clarorum virorum laudes atque virtutes, Cic.: suas et imperatoris laudes, Liv.: laudem victorum, Phaedr.: seu deos regesve canit (Pindarus), Hor.: reges et proelia, Verg.: regum facta, Hor.: maxima bella et clarissimos duces, Quint. – dann auch preisen, verherrlichen übh. (ohne an Gesang od. Gedicht zu denken), amicitiam suam et Metrodori gratā commemoratione, Sen. ep. 79, 15. – b) v. Tieren, hören lassen, verkünden, anser Gallos adesse canebat, Verg.: et veterem in limo ranae cecinere querelam (nach alter Weise gesprochen kekinere kuerelam, Nachahmung des aristophonischen βρεκεκεκέξ), Verg. – B) auf einem musikalischen Instrumente: a) von Menschen, spielen, blasen, canere classicum, Caes., od. signum, Liv., den Soldaten mit der Trompete das Zeichen geben (zur Versammlung, zum Abmarsche usw.): so auch bellicum c., s. bellicus: intus c. omnia, alles auf der innern Seite der Cithara spielen (vom aspendischen Citharaspieler), Cic. II. Verr. 1, 53; dah. sprichw., hoc carmen hic tribunus plebis non vobis, sed sibi intus canit, d.h. denkt bei diesen Äußerungen bloß an seinen eigenen Vorteil, Cic. agr. 2, 68. – b) von der Musik, tönen, ertönen lassen, Quint. 1, 10, 24. – C) übtr., übh. (urspr. in Versen, dann auch in Prosa) verkünden, a) von Gottheiten, Sehern, Orakeln u. deren Priestern, Weissagevögeln usw. = als Weissagung, Warnung, Orakel verkünden, weissagen, vorhersagen (s. Bünem. Lact. 1, 4, 3. p. 25), ut haec quae nunc fiunt canere di immortales viderentur, Cic.: ut caneret fera fata Nereus, Hor.: quod puero canit anus, Hor. – m. folg. Acc. u. Infin., te mihi mater, veridica interpres deûm, aucturum caelestium numerum cecinit, Liv.: nec ei cornix canere potuit recte eum facere, quod etc., keine Krähe konnte ihn belehren, Cic. – b) von Lehrern (Philosophen), als Lehre verkünden, vortragen, c. praecepta, Hor.: quae diu latuere, canam, Ov.; vgl. Orelli Hor. sat. 2, 4, 11. – c) v. der Fama = ausposaunen, Fama facta atque infecta canens, Verg. Aen. 4, 190: Fama digna atque indigna canit, Val. Flacc. 2, 117. – / arch. Perf. canui, nach Serv. Verg. georg. 2, 384: canerit, Augustal. libri bei Fest. 270 (a) 32: Fut. canebo, Itala (Lugd.) iud. 7, 18. – synkop. Imperat. cante für canite, Vers. Sal. b. Varr. LL. 7, 27. – Partic. Fut. act. ungew. canitūrus, Vulg. apoc. 8, 13. – Genet. Plur. des Partic. Praes. canentum, Lucr. 4, 583 u. 5, 1383. Coripp. Iustin. 3, 42. – canīt gemessen, b. Verg. Aen. 7, 398.

    lateinisch-deutsches > cano

  • 7 cano

    cano, cecinī, cantum, ere (vgl. griech. κανάζω, ich töne, got. hana, Hahn), Töne von sich geben, tönen, I) intr.: A) mit der Stimme, 1) v. Menschen, singen, canere voce, Cic. u. Gell.: canere ad tibicinem, Cic.: simplex canendi ratio, Quint. – u. in der Rhetor. von fehlerhafter singender Aussprache des Redners, singen, cum inclinatā ululantique voce more Asiatico canere coepisset, quis eum ferret etc., Cic. or. 27. – 2) von Tieren, a) v. Vögeln, singen, schlagen, merula canit aestate, hieme balbutit, Plin. – od. heulen, v. der Eule, Varr. LL. – krähen, v. Hahn, v. Raben, v. der Krähe, Cic. u.a.: u. so gallina cecinit, krähte wie ein Hahn (als Portentum), Ter. – b) v. Fröschen, quaken, Plin. 8, 227. – B) musikalisch ertönen, sich hören lassen, 1) v. Menschen, auf etw. spielen, blasen, a) übh.: c. fidibus, Cic.: nervis, Augustin.: tibiā, Quint.: conchā (v. Triton), Plin.: citharā ludicrum in modum, Tac.: harum una voce, alia tibiis, tertia lyrā canebat, Myth. Lat. 2, 101: bene, male, Plin. ep.: absurde, Cic. – b) insbes., als milit. t. t., canere receptui, zum Rückzuge blasen, s. receptus. – 2) v. Instrumenten, ertönen, tubae utrimque canunt, Plaut.: tubae cornuaque cecinerunt, Liv.: signum od. classicum canit, das Zeichen zum Aufbruch, Angriff usw. ertönt Acc. fr., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 4, 31, 3. Fabri Liv. 23, 16, 12): symphonia canit, Cic.: lyra canit,
    ————
    Iul. Val.: m. Adv., torvum canentibus classicis, Amm. – 3) v. Örtl., ertönen, silvae canunt undique avibus, Lucr. 1, 256. – II) tr.: A) mit der Stimme singen, 1) mit homogenen Objekten, singen, od. Singbares verfertigen = in Musik setzen, komponieren, carmen, Cic.: suo ritu carmen, Curt.: versus, Cic.: neniam, Suet.: verba ad certos modos, Ov. – 2) mit besondern, bestimmten Objekten, a) v. Menschen, singen, besingen, singend verherrlichen, im Liede preisen, ad tibiam clarorum virorum laudes atque virtutes, Cic.: suas et imperatoris laudes, Liv.: laudem victorum, Phaedr.: seu deos regesve canit (Pindarus), Hor.: reges et proelia, Verg.: regum facta, Hor.: maxima bella et clarissimos duces, Quint. – dann auch preisen, verherrlichen übh. (ohne an Gesang od. Gedicht zu denken), amicitiam suam et Metrodori gratā commemoratione, Sen. ep. 79, 15. – b) v. Tieren, hören lassen, verkünden, anser Gallos adesse canebat, Verg.: et veterem in limo ranae cecinere querelam (nach alter Weise gesprochen kekinere kuerelam, Nachahmung des aristophonischen βρεκεκεκέξ), Verg. – B) auf einem musikalischen Instrumente: a) von Menschen, spielen, blasen, canere classicum, Caes., od. signum, Liv., den Soldaten mit der Trompete das Zeichen geben (zur Versammlung, zum Abmarsche usw.): so auch bellicum c., s. bellicus: intus c. omnia, alles auf der innern Seite der Ci-
    ————
    thara spielen (vom aspendischen Citharaspieler), Cic. II. Verr. 1, 53; dah. sprichw., hoc carmen hic tribunus plebis non vobis, sed sibi intus canit, d.h. denkt bei diesen Äußerungen bloß an seinen eigenen Vorteil, Cic. agr. 2, 68. – b) von der Musik, tönen, ertönen lassen, Quint. 1, 10, 24. – C) übtr., übh. (urspr. in Versen, dann auch in Prosa) verkünden, a) von Gottheiten, Sehern, Orakeln u. deren Priestern, Weissagevögeln usw. = als Weissagung, Warnung, Orakel verkünden, weissagen, vorhersagen (s. Bünem. Lact. 1, 4, 3. p. 25), ut haec quae nunc fiunt canere di immortales viderentur, Cic.: ut caneret fera fata Nereus, Hor.: quod puero canit anus, Hor. – m. folg. Acc. u. Infin., te mihi mater, veridica interpres deûm, aucturum caelestium numerum cecinit, Liv.: nec ei cornix canere potuit recte eum facere, quod etc., keine Krähe konnte ihn belehren, Cic. – b) von Lehrern (Philosophen), als Lehre verkünden, vortragen, c. praecepta, Hor.: quae diu latuere, canam, Ov.; vgl. Orelli Hor. sat. 2, 4, 11. – c) v. der Fama = ausposaunen, Fama facta atque infecta canens, Verg. Aen. 4, 190: Fama digna atque indigna canit, Val. Flacc. 2, 117. – arch. Perf. canui, nach Serv. Verg. georg. 2, 384: canerit, Augustal. libri bei Fest. 270 (a) 32: Fut. canebo, Itala (Lugd.) iud. 7, 18. – synkop. Imperat. cante für canite, Vers. Sal. b. Varr. LL. 7, 27. – Partic. Fut. act. ungew. canitūrus,
    ————
    Vulg. apoc. 8, 13. – Genet. Plur. des Partic. Praes. canentum, Lucr. 4, 583 u. 5, 1383. Coripp. Iustin. 3, 42. – canīt gemessen, b. Verg. Aen. 7, 398.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cano

  • 8 canō

        canō cecinī, —, ere (P. perf. supplied by canto)    [1 CAN-].    I. Intrans, to utter melodious notes, make music, sing, sound, play.—Of men: celebrare dapes canendo, O.: tibicen sine tibiis canere non possit: harundine, O.: imitari Pana canendo, V.: Movit Amphion lapides canendo, H.: ad tibicinem de virtutibus, etc.: ululanti voce more Asiatic<*> canere, to chant, use sing-song.—Prov.: non canimus surdis, preach to the deaf, V.—Of birds, etc.: galli victi silere solent, canere victores, to crow: gallina cecinit, interdixit hariolus (a bad omen), T.—Of the owl, to hoot, V.—Meton., of instruments or a piece of music, to sound, resound, be played: canentes tibiae: cum in conviviis symphonia caneret: maestae tubae, Pr.—Of signals, to sound, be sounded, resound: semel bisne signum canat in castris, L.: repente a tergo signa canere, S.: Signa canunt, V.: classicum apud eos cecinit, L.: receptui canere, to sound a retreat, Cs.: Hasdrubal receptui propere cecinit, L.: nisi receptui cecinisset, sounded a counter-march, L.—Fig.: revocante et receptui canente senatu.—    II. Trans. with cognate acc., to sing, play, rehearse, recite, compose: id carmen: in eum carmina incondita, L.: versūs: verba ad certos modos, O.: praecepta, H.: indoctum, H.: Haec super arvorum cultu, V. — Of frogs: veterem querellam, croaked, V. — Prov.: Cantilenam eandem canis, ever the old tune, T.—With definite obj, to sing, celebrate in song, sing of, praise: virorum laudes: suas laudes, L.: reges et proelia, V.: Quas strages Turnus Ediderit, V.: Herculem, Ta.: Liberum et Musas, H.: plectro graviore Gigantas, O.: arma virumque, V.: (fama) facta atque infecta canit, trumpets, V.—Prov.: vana surdis auribus, L.—Of oracles or diviners, to give response (in verse), prophesy, foretell, predict, utter: horrendas ambages, V.: fera fata, H.: Artificis scelus, V.: haec quae nunc fiunt: Sibylla quae senis fata canit pedibus, Tb.: te mater aucturum caelestium numerum cecinit, L.: quae nunc usu veniunt, N.: Hoc signum cecinit missuram creatrix (sc. se), V.: quaeque diu latuere, O.: cecinere vates, idque carmen pervenerat, etc., L. — Of signals, to blow, sound, give: tubicines signa canere, give the signal for battle, S.: classicum apud eum cani iubet, Cs.: bellicum, call to arms: Gallos adesse, signalled, V.—Poet.: (bucina) cecinit iussos receptūs, O.
    * * *
    I
    canere, cani, canitus V
    sing, celebrate, chant; crow; recite; play (music)/sound (horn); foretell
    II
    canere, cecini, cantus V
    sing, celebrate, chant; crow; recite; play (music)/sound (horn); foretell

    Latin-English dictionary > canō

  • 9 cano

    cano, cecini (fut. part., caniturus), 3, play, sound (an instrument), Mt. 6:2; 1 C. 14:7. (Not used for “sing.”)

    English-Latin new dictionary > cano

  • 10 caño

    caño, conducto

    Dizionario Aragonés - Castellán > caño

  • 11 cano

    adj.
    1 grey-haired, gray, hoary, white.
    2 gray-colored, grey-colored.
    * * *
    1 white, grey (US gray)
    un hombre de pelo cano a white-haired man, a grey-haired man
    * * *
    (f. - cana)
    adj.
    * * *
    ADJ
    1) [pelo, barba] (=gris) grey, gray (EEUU); (=blanco) white

    una mujer de pelo canoa grey-haired o (EEUU) gray-haired o white-haired woman

    2) [persona] (=con pelo gris) grey-haired, gray-haired (EEUU); (=con pelo blanco) white-haired
    * * *
    - na adjetivo white

    un hombre de pelo cano — a man with gray/white hair

    * * *
    Ex. The author analyzes the scriptural symbolism in an illustrated initial depicting the Crucifixion, focusing on the significance of a white-haired and bearded Christ.
    ----
    * con pelo cano = gray-haired, grey-haired.
    * de pelo cano = gray-haired, grey-haired.
    * * *
    - na adjetivo white

    un hombre de pelo cano — a man with gray/white hair

    * * *

    Ex: The author analyzes the scriptural symbolism in an illustrated initial depicting the Crucifixion, focusing on the significance of a white-haired and bearded Christ.

    * con pelo cano = gray-haired, grey-haired.
    * de pelo cano = gray-haired, grey-haired.

    * * *
    cano -na
    white
    un hombre de pelo cano a man with gray/white hair
    * * *

    Multiple Entries:
    cano    
    caño
    cano
    ◊ -na adjetivo

    white
    caño sustantivo masculino ( conducto) pipe;

    ( de una fuente) spout;
    ( grifo) (Per) faucet (AmE), tap (BrE)
    cano,-a adjetivo (blanco) white
    (gris) grey
    ' caño' also found in these entries:
    Spanish:
    cana
    - cano
    English:
    grey
    - grey-haired
    - jet
    - spout
    - white
    - drain
    - exhaust
    - faucet
    - pipe
    - plunger
    - tailpipe
    - tap
    * * *
    cano, -a adj
    [blanco] white; [gris] grey [hair]
    * * *
    adj ( pelo: blanco) white; ( gris) gray, Br
    grey
    * * *
    cano, -na adj
    : gray
    un hombre de pelo cano: a gray-haired man
    * * *
    caño n pipe

    Spanish-English dictionary > cano

  • 12 caño

    adj.
    1 grey-haired, gray, hoary, white.
    2 gray-colored, grey-colored.
    * * *
    1 white, grey (US gray)
    un hombre de pelo cano a white-haired man, a grey-haired man
    * * *
    (f. - cana)
    adj.
    * * *
    ADJ
    1) [pelo, barba] (=gris) grey, gray (EEUU); (=blanco) white

    una mujer de pelo canoa grey-haired o (EEUU) gray-haired o white-haired woman

    2) [persona] (=con pelo gris) grey-haired, gray-haired (EEUU); (=con pelo blanco) white-haired
    * * *
    - na adjetivo white

    un hombre de pelo cano — a man with gray/white hair

    * * *
    = spout.
    Ex. Choose a watering can that has a removable rose so that you can either use the gentle rain of the rose for small seedlings or deliver a lot of water by using the spout without the rose attachment.
    * * *
    - na adjetivo white

    un hombre de pelo cano — a man with gray/white hair

    * * *

    Ex: The author analyzes the scriptural symbolism in an illustrated initial depicting the Crucifixion, focusing on the significance of a white-haired and bearded Christ.

    * con pelo cano = gray-haired, grey-haired.
    * de pelo cano = gray-haired, grey-haired.

    * * *
    cano -na
    white
    un hombre de pelo cano a man with gray/white hair
    * * *

    Multiple Entries:
    cano    
    caño
    cano
    ◊ -na adjetivo

    white
    caño sustantivo masculino ( conducto) pipe;

    ( de una fuente) spout;
    ( grifo) (Per) faucet (AmE), tap (BrE)
    cano,-a adjetivo (blanco) white
    (gris) grey
    ' caño' also found in these entries:
    Spanish:
    cana
    - cano
    English:
    grey
    - grey-haired
    - jet
    - spout
    - white
    - drain
    - exhaust
    - faucet
    - pipe
    - plunger
    - tailpipe
    - tap
    * * *
    cano, -a adj
    [blanco] white; [gris] grey [hair]
    * * *
    adj ( pelo: blanco) white; ( gris) gray, Br
    grey
    * * *
    cano, -na adj
    : gray
    un hombre de pelo cano: a gray-haired man
    * * *
    caño n pipe

    Spanish-English dictionary > caño

  • 13 cano

    ca.no
    [k‘∧nu] sm tuyau, tube, conduit. cano de espingarda canon d’un fusil. cano de uma bota tige d’une botte. dar o cano gír poser un lapin.
    * * *
    [`kanu]
    Substantivo masculino (de água, gás) conduite féminin
    cano de escapamento pot masculin d'échappement
    cano de esgoto conduite d'égout
    * * *
    nome masculino
    1 ( tubo) tube; tuyau
    cano de esgoto
    égout
    2 (de arma) canon
    3 (de bota) tige f.

    Dicionário Português-Francês > cano

  • 14 cano

    Portuguese-russian dictionary > cano

  • 15 caño

    Multiple Entries: cano     caño
    cano
    ◊ -na adjetivo
    white
    caño sustantivo masculino ( conducto) pipe; ( de una fuente) spout; ( grifo) (Per) faucet (AmE), tap (BrE)
    cano,-a adjetivo (blanco) white (gris) grey ' caño' also found in these entries: Spanish: cana - cano English: grey - grey-haired - jet - spout - white - drain - exhaust - faucet - pipe - plunger - tailpipe - tap

    English-spanish dictionary > caño

  • 16 cano

    Multiple Entries: cano     caño
    cano
    ◊ -na adjetivo
    white
    caño sustantivo masculino ( conducto) pipe; ( de una fuente) spout; ( grifo) (Per) faucet (AmE), tap (BrE)
    cano,-a adjetivo (blanco) white (gris) grey ' cano' also found in these entries: Spanish: cana - caño English: grey - grey-haired - jet - spout - white - drain - exhaust - faucet - pipe - plunger - tailpipe - tap

    English-spanish dictionary > cano

  • 17 cáno

    "k" noun "commander", usually as the title of a lesser chief, especially one acting as the deputy of one higher in rank PM:345, SA:káno – PM:362 indicates that cáno originially meant "crier, herald"; "ruler, governor, chieftain" UT:400, “leader” PE17:113.Masc. name Cáno, see Canafinwë. The word cáno "k" also occurred in the Etymologies with the gloss "chief", but Tolkien changed it to cánë "valour" VT45:19.

    Quettaparma Quenyallo (Quenya-English) > cáno

  • 18 cano

    'kano
    adj
    ( de pelo blanco) grauhaarig, weißhaarig
    ( femenino cana) adjetivo
    ————————
    cana sustantivo femenino
    graues o weißes Haar
    cano
    cano , -a ['kano, -a]
    ver link=canoso canoso{

    Diccionario Español-Alemán > cano

  • 19 caño

    'kano
    adj
    ( de pelo blanco) grauhaarig, weißhaarig
    ( femenino cana) adjetivo
    ————————
    cana sustantivo femenino
    graues o weißes Haar
    caño
    caño ['ka28D7FBEFɲ28D7FBEFo]
    num1num (tubo) Röhre femenino; (de la fuente) Ausflussrohr neutro; (chorro) Wasserstrahl masculino
    num2num (desagüe) Abflussrohr neutro

    Diccionario Español-Alemán > caño

  • 20 canó

    n
    1. (m) cannon
    2. (m) canyon / gorge / ravine
    El Gran Canó - The Grand Canyon
    expr a boca de canó point blank

    Diccionari Català-Anglès > canó

См. также в других словарях:

  • Cano — Cano, Caño oder Canó ist der Familienname folgender Personen: Alejandro Cano Ricaud (* 1963), mexikanischer Politiker Alex Caño (* 1983), kolumbianischer Radrennfahrer Alfonso Cano (1948–2011), kolumbianischer Rebell Alonso Cano (1601–1667),… …   Deutsch Wikipedia

  • Cano — is a Spanish surname, used since the 12th century, and may refer to* Alfonso Cano * Alonzo Cano, Spanish painter * Fanny Cano * Francisco Cano, Conquistador * Gabriel Cano de Aponte * Jorge Cano * José Canó, Dominican baseball player * José María …   Wikipedia

  • CANO — were a Canadian progressive rock band in the 1970s and 1980s. They were the most popular and internationally successful musical group in Franco Ontarian history.[citation needed] Contents 1 Origins 2 Musical group …   Wikipedia

  • Caño — Saltar a navegación, búsqueda Un caño es un curso de agua marina que se interna en terrenos fangosos de marismas y cuya profundidad y apariencia cambia en función de las mareas. Puede estar comunicado directamente con el mar o no. En el primer… …   Wikipedia Español

  • CANO (A.) — CANO ALONSO (1601 1667) Ayant étudié l’architecture avec son père, la sculpture avec Juan Martínez Montañés, le maître de la statuaire polychrome, et la peinture avec Francisco Pacheco chez qui il rencontra Velázquez, c’est une formation… …   Encyclopédie Universelle

  • cano — cano, na (Del lat. canus). 1. adj. Que tiene blanco todo o gran parte del pelo o de la barba. 2. Anciano o antiguo. 3. poét. blanco (ǁ de color de nieve o leche). 4. f. Cabello que se ha vuelto blanco. U. m. en pl.) echar una cano al aire. fr.… …   Diccionario de la lengua española

  • caño — caño, a caño libre expr. mucho, mucha cantidad. ❙ «...la secta necesitaba dólares a caño libre...» Pgarcía, El método Flower …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • cano — s. m. 1. Tubo para conduzir fluidos. 2. Manilha. 3. Tubo ou canal de esgotos. 4. Algeroz. 5. Caleira. 6. Tubo das armas de fogo. 7. Tubo de chaminé ou de fogão. 8. Parte da bota que reveste a perna; canhão. 9. Tubo das penas das aves. 10. Cólon… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • cano — cano, na adjetivo 1) anciano, viejo. 2) blanco. Cano es un término poético. * * * Sinónimos: ■ canoso, entrecano, blanquecino, níveo …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • caño — cano, na adjetivo 1) anciano, viejo. 2) blanco. Cano es un término poético. * * * Sinónimos: ■ tubo, conducto, canal, canalón …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • caño — sustantivo masculino 1. Tubo por el que cae el agua: una fuente de cinco caños. 2. Uso/registro: restringido. Chorro de agua que cae por ese tubo: El caño de esa fuente es muy caudaloso. 3. Tubo de una tubería: los caños de las tuberías …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»