-
1 bezpodstawnie
adv. [aresztować, oskarżyć] wrongfully- mojego klienta oskarżono bezpodstawnie my client was wrongfully accused a. accused without evidence- założenia bezpodstawnie optymistyczne groundlessly optimistic assumptions* * *adv.groundlessly, baselessly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bezpodstawnie
-
2 bezpodstawnie
bezpodstawnie [bɛspɔtstavɲɛ] advgrundlos, ohne Grund -
3 bezpodstawnie
нареч.• незаконно -
4 bezpodstawnie
[безподставнє]adv -
5 niesłusznie
adv. 1. (bezpodstawnie) [podejrzewać, posądzać, postępować] unjustly, unfairly 2. (niewłaściwie) [twierdzić, zakładać] erroneously* * *advunfairly, wrongly* * *adv.unfairly, wrongly; niesłusznie oskarżony falsely accused.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > niesłusznie
-
6 grundlos
I. adj3) ( unendlich tief) bezdenny -
7 ungerechtfertigt
ungerechtfertigt ['ʊngərɛtfɛrtɪçt] -
8 unmotiviert
unmotiviert ['ʊnmotivi:ɐ̯t]
См. также в других словарях:
bezpodstawnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezpodstawny: Bezpodstawnie kogoś podejrzewać. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezpodstawnie — przysłów. od bezpodstawny Pozbawić kogoś bezpodstawnie majątku … Słownik języka polskiego
proch — 1. Beczka prochu «obszar, na którym panuje napięta sytuacja, mogąca w każdej chwili doprowadzić do konfliktu zbrojnego»: (...) wśród chłopskiej ludności narastało poczucie krzywdy wynikającej z nowych obciążeń na rzecz wielkiej własności… … Słownik frazeologiczny
kaduk — m III, D. a, N. kadukkiem; lm M. i 1. hist. «w dawnej Polsce: prawo do spadku pozostawionego bez spadkobierców i testamentu (przysługujące zwykle panującemu lub państwu); spadek bezdziedziczny i beztestamentowy» ◊ pot. (dziś żywa) Prawem kaduka… … Słownik języka polskiego
proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… … Słownik języka polskiego
drzeć gębę — Krzyczeć lub głośno narzekać, zwłaszcza z blahych powodów lub bezpodstawnie Eng. To scream; to shout; to complain loudly … Słownik Polskiego slangu
drzeć mordę — Krzyczeć lub głośno narzekać, zwłaszcza z blahych powodów lub bezpodstawnie Eng. To scream; to shout; to complain loudly … Słownik Polskiego slangu
drzeć pysk — Krzyczeć lub głośno narzekać, zwłaszcza z blahych powodów lub bezpodstawnie Eng. To scream; to shout; to complain loudly … Słownik Polskiego slangu
drzeć pyska — Krzyczeć lub głośno narzekać, zwłaszcza z blahych powodów lub bezpodstawnie Eng. To scream; to shout; to complain loudly … Słownik Polskiego slangu
drzeć ryj — Krzyczeć lub głośno narzekać, zwłaszcza z blahych powodów lub bezpodstawnie Eng. To scream; to shout; to complain loudly … Słownik Polskiego slangu
drzeć ryja — Krzyczeć lub głośno narzekać, zwłaszcza z blahych powodów lub bezpodstawnie Eng. To scream; to shout; to complain loudly … Słownik Polskiego slangu
