Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

barbaros

  • 1 barbaros

    bárbaros

    Dizionario Aragonés - Castellán > barbaros

  • 2 barbaros

    barbaros, s. barbarus /.

    lateinisch-deutsches > barbaros

  • 3 barbaros

    barbaros, s. barbarus .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > barbaros

  • 4 Barbaros·o

    Барбаросса (кличка ряда рыжебородых исторических личностей = Ruĝbarbulo).

    Эсперанто-русский словарь > Barbaros·o

  • 5 bárbaros

    bàrbars

    Vocabulario Castellano-Catalán > bárbaros

  • 6 bàrbars

    bárbaros

    Vocabulari Català-Castellà > bàrbars

  • 7 Βκοβαρόσας

    Barbaros Hayrettin Paşa

    Ελληνικό – Τουρκικό Λεξικό > Βκοβαρόσας

  • 8 bárbaro

    adj.
    1 barbarian, barbarous, barbaric, beast-like.
    2 super.
    3 non-Greco-Roman.
    intj.
    super.
    m.
    barbarian, philistine, chuff, savage.
    * * *
    1 HISTORIA barbarian
    2 (cruel) barbaric, savage, cruel
    3 (temerario) daring
    4 familiar (grande) enormous, tremendous
    5 familiar (espléndido) fantastic, terrific
    nombre masculino,nombre femenino
    1 HISTORIA barbarian
    1
    ————————
    1
    * * *
    1. (f. - bárbara)
    noun m.
    2. (f. - bárbara)
    adj.
    1) barbarian, uncivilized
    * * *
    bárbaro, -a
    1. ADJ
    1) ( Hist) barbarian
    2) (=cruel) barbarous, cruel; (=espantoso) awful, frightful
    3) (=grosero) rough, uncouth; (=inculto) ignorant
    4) * (=increíble) tremendous *, smashing *

    un éxito bárbaroa tremendous o smashing success *

    es un tío bárbarohe's a great o fantastic guy *

    ¡qué bárbaro! — (=estupendo) great!, terrific!; (=horrible) how awful!

    2.
    ADV * (=estupendamente) brilliantly

    canta bárbaro — she signs brilliantly, she's a terrific singer

    3.
    EXCL Cono Sur * fine!, OK! *
    4. SM / F
    1) ( Hist) barbarian
    2) (=bruto) uncouth person

    gritó como un bárbaro — he gave a tremendous shout, he shouted like mad

    * * *
    I
    - ra adjetivo
    1) (Hist) barbarian
    2)

    no seas bárbaro, no te tires de ahí — don't be an idiot o don't be so stupid, don't try jumping off there

    b) ( bruto)

    no seas bárbaro, no se lo digas — don't be crass o cruel, don't tell him

    3) (fam) ( como intensificador) <casa/coche> fantastic
    II
    adverbio (fam)
    III
    - ra masculino, femenino
    1) (Hist) Barbarian
    2) (fam) ( bruto) lout, thug

    comer como un bárbaro — (fam) to eat like a horse

    * * *
    2 = barbaric, philistine, barbarous, barbarian.
    Nota: Adjetivo.
    Ex. The novel is a crude barbaric mixture of verse and prose, poetry and realism, crammed with ghosts, corpses, maniacs all very unlike Racine.
    Ex. Not all large publishing companies are conducted in a callous and philistine manner, motivated solely by profit.
    Ex. The title of the article is 'Highest aspirations or barbarous acts: the explosion in human rights documentation'.
    Ex. The writer examines the hierarchy and organization of barbarian churches that developed in the western Roman Empire in late antiquity.
    * * *
    I
    - ra adjetivo
    1) (Hist) barbarian
    2)

    no seas bárbaro, no te tires de ahí — don't be an idiot o don't be so stupid, don't try jumping off there

    b) ( bruto)

    no seas bárbaro, no se lo digas — don't be crass o cruel, don't tell him

    3) (fam) ( como intensificador) <casa/coche> fantastic
    II
    adverbio (fam)
    III
    - ra masculino, femenino
    1) (Hist) Barbarian
    2) (fam) ( bruto) lout, thug

    comer como un bárbaro — (fam) to eat like a horse

    * * *
    bárbaro1
    1 = savage, barbarian.
    Nota: Nombre.

    Ex: The father is ultimately a figure of fun and the archetype of an irrational savage.

    Ex: The article is entitled 'Waiting for the barbarians? Multicultural public library services in Australia 1985-1992'.

    bárbaro3
    3 = great, swell.

    Ex: Click on 'add new experience', provide as much details as you can, and let us know why you think they are so great.

    Ex: I was reading this book in anticipatian of the movie and it was swell, it was so good I read it two days straight.

    2 = barbaric, philistine, barbarous, barbarian.
    Nota: Adjetivo.

    Ex: The novel is a crude barbaric mixture of verse and prose, poetry and realism, crammed with ghosts, corpses, maniacs all very unlike Racine.

    Ex: Not all large publishing companies are conducted in a callous and philistine manner, motivated solely by profit.
    Ex: The title of the article is 'Highest aspirations or barbarous acts: the explosion in human rights documentation'.
    Ex: The writer examines the hierarchy and organization of barbarian churches that developed in the western Roman Empire in late antiquity.

    * * *
    bárbaro1 -ra
    A ( Hist) barbarian
    B
    1
    (imprudente): no seas bárbaro, no te tires de ahí don't be an idiot o don't be so stupid, don't try jumping off there
    2
    (animal): el muy bárbaro la hizo llorar the brute made her cry
    no seas bárbaro, no se lo digas don't be crass/cruel, don't tell him
    C ( fam)
    1
    (como intensificador): tengo un hambre bárbara/un sueño bárbaro I'm starving/absolutely bushed o ( BrE) whacked ( colloq), I'm incredibly hungry/tired ( colloq)
    hace un frío/calor bárbaro it's freezing (cold)/boiling (hot) ( colloq), it's incredibly cold/hot ( colloq)
    2 (estupendo, magnífico) super ( colloq), fantastic ( colloq)
    ¿te parece bien? — ¡bárbaro! do you think it's a good idea? — fantastic! ( colloq)
    ( fam):
    lo pasamos bárbaro we had a fantastic time ( colloq)
    me viene bárbaro it's super!, it's just what I needed!
    bárbaro3 -ra
    masculine, feminine
    A ( Hist) Barbarian
    los bárbaros the Barbarians
    B ( fam)
    (bruto): estos bárbaros me destrozaron la alfombra these louts ruined my carpet
    esos hinchas de fútbol son unos bárbaros those football fans behave like animals o are just a bunch of thugs
    esos bárbaros me han roto los cristales del coche those vandals o thugs have smashed my car windows
    comer como un bárbaro ( fam); to eat like a horse
    * * *

     

    bárbaro 1
    ◊ -ra adjetivo

    1 (Hist) barbarian
    2 ( bruto):

    no seas bárbaro, no se lo digas don't be crass o cruel, don't tell him
    3 (fam) ( como intensificador) ‹casa/coche fantastic;

    bárbaro 2 adverbio (fam):

    bárbaro 3 -ra sustantivo masculino, femenino
    1 (Hist) Barbarian
    2 (fam) ( bruto) lout, thug
    bárbaro,-a
    I adjetivo
    1 (cruel, despiadado) barbaric: fue un castigo bárbaro, it was a barbaric punishment
    2 (incivilizado, rudo) barbarous
    3 fam (en mucha cantidad) massive: tengo un cansancio bárbaro, I'm absolutely exhausted
    4 fam (fenomenal, maravilloso) fantastic, terrific
    5 Hist barbarian
    II m,f Hist barbarian
    ' bárbaro' also found in these entries:
    Spanish:
    bárbara
    English:
    barbarian
    - barbaric
    - boor
    - boorish
    - yahoo
    - swell
    * * *
    bárbaro, -a
    adj
    1. Hist barbarian
    2. [cruel] barbaric, cruel
    3. [bruto] uncouth, coarse;
    no seas bárbaro, desconecta primero el enchufe don't be such an idiot, take the plug out first
    4. Fam [excelente] fantastic, great;
    su último disco es bárbaro her latest record is fantastic o great;
    con esa falda estás bárbara you look fantastic o great in that skirt;
    es una persona bárbara she's a wonderful person;
    conseguí las entradas – ¡bárbaro! I got the tickets – great o fantastic!
    5. Fam [como intensificador]
    hacía un frío bárbaro it was dead cold;
    tengo una sed bárbara I'm dead thirsty
    nm,f
    1. Hist barbarian;
    los bárbaros the barbarians
    2. [persona bruta] brute, animal;
    el bárbaro de su marido le pega her brute of a husband beats her;
    unos bárbaros destrozaron la cabina telefónica some animals o Br yobs destroyed the phone Br box o US booth
    adv
    Fam [magníficamente]
    pasarlo bárbaro to have a wild time
    * * *
    I adj fam
    tremendous, awesome fam ;
    ¡qué bárbaro! amazing!, wicked! fam ;
    lo pasamos bárbaro fam we had a whale of a time
    II m, bárbara f fam
    punk fam
    * * *
    bárbaro adv, fam : wildly
    anoche lo pasamos bárbaro: we had a wild time last night
    bárbaro, -ra adj
    1) : barbarous, wild, uncivilized
    2) fam : great, fantastic
    bárbaro, -ra n
    : barbarian
    * * *
    1. (violento) brutal / violent
    2. (estupendo) fantastic / terrific

    Spanish-English dictionary > bárbaro

  • 9 barbarus

    barbarus, a, um (βάρβαρος), I) ausländisch, fremd, u. subst. der Ausländer, der Fremde, der Barbar, dem griech. u. röm. Sitte fremd war, a) im allg., hospes, Plaut.: servi agrestes et barbari, Cic.: reges, Hor.: barbara (puella) sermone est? was für Kauderwelsch redet sie? Ov. – subst.: α) barbarī, ōrum, m., Barbaren, barbari quidam et immanes (Ggstz. Graeci homines), Cic. – β) barbarum, ī, n., αα) das schwarze Pflaster, Cels. 5, 19, 1; 5, 26, 23: bei Scrib. 207 barbara gen. Vgl. Scheller Übers. des Celsus Bd. 2. S. 47. Amm. 145. – ββ) die Sitte-, Art (Weise) der Barbaren, nur in barbarum, Tac. ann. 6, 42; hist. 5, 2. – b) insbes., von einem bestimmten Volke: α) im Munde eines Griechen od. im Ggstz. zum Griechischen, barbarisch = italisch, römisch, lateinisch, poëta (d.i. Nävius), Plaut.: tantum barbaris casibus Graecam litteram (Φ) adhibere, Cic.: u. so im Munde eines Mazedoniers, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque, Liv.: u. im Ggstz. zu Pontus, barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli, Ov. – β) für phrygisch, carmen, Hor.: buxus, Val. Flacc. – γ) für persisch, Perser (da seit den Perserkriegen die Perser die verhaßtesten Feinde der Griechen waren), Nep. u. Curt.: u. κατ' εξ. barbarus vom König der Perser, Nep. Them. 4, 5 u.a.: u. von einem hohen pers. Beamten, Nep. Ages. 3, 1. – δ) endlich übh. für jedes feindliche, nichtgriechische od. nichtröm. Volk, s. Dähne Nep. Milt. 7, 1: einmal sogar von einer griech. Völkerschaft (den Dassaretiern), Liv. 31, 33, 5 (während die Römer sonst nicht barbarus von Griechen gebrauchen). – II) meton., barbarisch, A) geistig roh, ungebildet, unkultiviert, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur, Cic.: homines barbari atque imperiti, Caes. – Compar., non sunt illa (scripta) suo barbariora loco, Ov. trist. 5, 1, 72. – B) = moralisch roh, ungeschlacht, ungeschliffen, wild, hart, gentes immanitate barbarae, Cic.: homines feri ac barbari, Caes.: immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum, Cic.: mos barb., Hor. – Compar., sacra suo facio barbariora loco, Ov. ex Pont. 3, 2, 78. – Vgl. (no. A u. B verb.) neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus, Cic. Verr. 4, 112. – / Griech. Nbf. barbaros (Femin.) Charis. p. 265, 8 u. 10. Consent. (V) 386, 21 (wo barbaros lexis).

    lateinisch-deutsches > barbarus

  • 10 impello

    impello, ĕre, pŭli, pulsum - tr. - [st1]1 [-] pousser contre, pousser vers, pousser dans; pousser, faire avancer; jeter contre, lancer; heurter contre, heurter.    - chordas impellere, Ov.: heurter les cordes, faire vibrer les cordes. [st1]2 [-] mettre en mouvement, ébranler, frapper, agiter, renverser.    - navem impellere: mettre un navire en marche.    - impellere marmor remis, Virg.: frapper la mer à coups de rames.    - undas impellere, Ov.: agiter les flots. [st1]3 [-] ébranler, émouvoir, troubler, frapper.    - impellere aliquem quovis sermone, Hor.: troubler qqn par n'importe quels propos. [st1]4 [-] inciter, exciter, provoquer; pousser à.    - aliquem in (ad) aliquid impellere: pousser qqn à qqch.    - aliquem in fraudem impellere: pousser qqn à la fraude.    - aliquem ad scelus impellere: pousser qqn au crime.    - impellere barbaros homines ad bellum suscipiendum, Cic.: pousser les barbares à faire la guerre.    - imperiti facile ad aliquid credendum impelluntur, Cic.: on amène facilement les ignorants à croire quelque chose.    - quae mens tam dira impulit his cingi telis? Virg. En. 2: quelle idée funeste t'a poussé à prendre ces armes?    - impellere ut: pousser à.    - cum videret Germanos tam facile impelli ut in Galliam venirent, Caes.: voyant avec quelle facilité les Germains se décidaient à venir en Gaule... [st1]5 [-] culbuter, bousculer; repousser, faire tomber, faire plier, faire reculer, précipiter, renverser, détruire.    - inpulsas Vitellii opes audietis, Tac.: vous apprendrez que la puissance de Vitellius a été détruite.    - cecidit impulsus, Sen.: il tomba sous les coups.    - impellere ruentem, Tac. H. 2: précipiter la chute de qqn.
    * * *
    impello, ĕre, pŭli, pulsum - tr. - [st1]1 [-] pousser contre, pousser vers, pousser dans; pousser, faire avancer; jeter contre, lancer; heurter contre, heurter.    - chordas impellere, Ov.: heurter les cordes, faire vibrer les cordes. [st1]2 [-] mettre en mouvement, ébranler, frapper, agiter, renverser.    - navem impellere: mettre un navire en marche.    - impellere marmor remis, Virg.: frapper la mer à coups de rames.    - undas impellere, Ov.: agiter les flots. [st1]3 [-] ébranler, émouvoir, troubler, frapper.    - impellere aliquem quovis sermone, Hor.: troubler qqn par n'importe quels propos. [st1]4 [-] inciter, exciter, provoquer; pousser à.    - aliquem in (ad) aliquid impellere: pousser qqn à qqch.    - aliquem in fraudem impellere: pousser qqn à la fraude.    - aliquem ad scelus impellere: pousser qqn au crime.    - impellere barbaros homines ad bellum suscipiendum, Cic.: pousser les barbares à faire la guerre.    - imperiti facile ad aliquid credendum impelluntur, Cic.: on amène facilement les ignorants à croire quelque chose.    - quae mens tam dira impulit his cingi telis? Virg. En. 2: quelle idée funeste t'a poussé à prendre ces armes?    - impellere ut: pousser à.    - cum videret Germanos tam facile impelli ut in Galliam venirent, Caes.: voyant avec quelle facilité les Germains se décidaient à venir en Gaule... [st1]5 [-] culbuter, bousculer; repousser, faire tomber, faire plier, faire reculer, précipiter, renverser, détruire.    - inpulsas Vitellii opes audietis, Tac.: vous apprendrez que la puissance de Vitellius a été détruite.    - cecidit impulsus, Sen.: il tomba sous les coups.    - impellere ruentem, Tac. H. 2: précipiter la chute de qqn.
    * * *
        Impello, impellis, impuli, pen. corr. impulsum, impellere. Virgil. Poulser de grande roideur.
    \
        Nullo impellente fallebant. Cic. Sans qu'aucun les incitast, et esmeust à ce faire, ou induist et sollicitast.
    \
        Ad iram impellere. Horat. Inciter à courroux.
    \
        Impelli in fraudem. Cic. Estre contrainct par la persuasion d'aucun de faire chose dont on recoive dommage.
    \
        Impelli in fugam. Cic. Estre contrainct de s'enfuir.
    \
        Quae te causa in sermonem impulisset. Cicero. T'avoit mis en propos.
    \
        Impellere in spem. Cic. A force de remonstrances faire entrer aucun en quelque espoir.
    \
        Impellere plaustrum, vel pecus in terram. Cato. Mettre la charue ou le bestail en une terre, La labourer ou paistre.
    \
        Impellere. Virgil. Bouter.
    \
        Impellere mores. Plin. Corrompre, Ruiner.
    \
        Impellere mugitibus auras. Ouid. Beugler, Esmouvoir l'air de son beuglement.
    \
        Impellere. Liu. Repoulser.

    Dictionarium latinogallicum > impello

  • 11 minax

    mĭnax, ācis [minor] menaçant.    - minaces litterae, Cic. Fam. 16, 11, 2: lettre de menaces.    - minax scopulus, Virg.: rocher qui menace de tomber (rocher qui fait saillie).    - pestilentia minacior tamen quam perniciosior, Liv. 4: une peste plus menaçante que meurtrière.    - adversus barbaros quoque minacissimus, Suet. Calig. 51: contre les barbares, aussi, il proférait les plus grandes menaces.
    * * *
    mĭnax, ācis [minor] menaçant.    - minaces litterae, Cic. Fam. 16, 11, 2: lettre de menaces.    - minax scopulus, Virg.: rocher qui menace de tomber (rocher qui fait saillie).    - pestilentia minacior tamen quam perniciosior, Liv. 4: une peste plus menaçante que meurtrière.    - adversus barbaros quoque minacissimus, Suet. Calig. 51: contre les barbares, aussi, il proférait les plus grandes menaces.
    * * *
        Minax, minacis, pen. prod. o. g. Virg. Qui menace, Menaceur.

    Dictionarium latinogallicum > minax

  • 12 proficiscor

    proficiscor, proficisci, profectus sum - intr. - [st2]1 [-] se mettre en route, partir, s’en aller. [st2]2 [-] aller vers, passer à. [st2]3 [-] provenir, dériver.    - proficisci e loco (de loco): partir d'un lieu.    - proficisci ab aliquo, Cic.: quitter qqn.    - proficisci in Aequos, Liv.: se rendre chez les Eques.    - proficisci subsidio alicui: aller au secours de qqn.    - proficisci in (contra) barbaros: marcher contre les barbares.    - equitum praesidio Narbonem profectus est, Caes. BG. 8, 56: il partit pour Narbonne avec une escorte de cavaliers.    - proficisci ad bellum, Caes.: marcher au combat.    - proficisci ad dormiendum, Cic.: aller se coucher.    - nunc proficiscemur ad cetera, Cic.: maintenant nous passerons au reste.    - ut inde oratio mea proficiscatur, Cic.: pour débuter par là.    - quaecumque a me ornamenta ad te proficiscentur, Cic.: toutes les marques de considération que tu recevras de moi.    - proficisci ab optimo animo, Balb. ap. Cic.: partir d'un bon coeur.
    * * *
    proficiscor, proficisci, profectus sum - intr. - [st2]1 [-] se mettre en route, partir, s’en aller. [st2]2 [-] aller vers, passer à. [st2]3 [-] provenir, dériver.    - proficisci e loco (de loco): partir d'un lieu.    - proficisci ab aliquo, Cic.: quitter qqn.    - proficisci in Aequos, Liv.: se rendre chez les Eques.    - proficisci subsidio alicui: aller au secours de qqn.    - proficisci in (contra) barbaros: marcher contre les barbares.    - equitum praesidio Narbonem profectus est, Caes. BG. 8, 56: il partit pour Narbonne avec une escorte de cavaliers.    - proficisci ad bellum, Caes.: marcher au combat.    - proficisci ad dormiendum, Cic.: aller se coucher.    - nunc proficiscemur ad cetera, Cic.: maintenant nous passerons au reste.    - ut inde oratio mea proficiscatur, Cic.: pour débuter par là.    - quaecumque a me ornamenta ad te proficiscentur, Cic.: toutes les marques de considération que tu recevras de moi.    - proficisci ab optimo animo, Balb. ap. Cic.: partir d'un bon coeur.
    * * *
        Proficiscor, proficisceris, pen. corr. profectus sum, proficisci. Aller.
    \
        Praeterea te aiunt proficisci Cyprum. Terent. Que tu t'en vas en Cypre.
    \
        Proficiscor quaesitum. Plaut. Je le vay querir.
    \
        Quo profectus sum, ibo. Plaut. J'acheveray mon chemin.
    \
        Profecta est illinc grandiuscula. Terent. Elle se partit de là, qu'elle estoit ja grandelette.
    \
        Proficisci ad somnum. Cic. Aller dormir.
    \
        De Formiano proficiscemur. Cic. Nous partirons.
    \
        Reliquas proficiscitur ciuitates. Caesar. Passe par toutes les autres citez.
    \
        Proficisci obuiam. Caes. Aller au devant.
    \
        Proficiscemur ad reliqua, si pauca, etc. Cic. Nous poursuyvrons à dire le reste si, etc.
    \
        Pythagoraei ex numeris proficisci volunt omnia. Cic. Viennent des nombres, et de là ont leurs source et origine.
    \
        Omnia a me in te profecta sunt, quae ad tuum commodum pertinerent. Cic. Je t'ay faict tout ce que j'ay peu en ce qui touchoit ton prouffit.
    \
        Ab his initiis noster in te amor profectus. Cic. Est venu de ce commencement, Est procedé de, etc.
    \
        Proficiscitur a meis consiliis tua laus. Cic. C'est par mon conseil que tu es venu en si grand honneur, Ton honneur vient et procede de moy.
    \
        Vt inde oratio mea proficiscatur, vnde haec omnis causa ducitur, etc. Cic. Qu'elle commence de là dont, etc.

    Dictionarium latinogallicum > proficiscor

  • 13 barbarus

    barbarus, a, um (βάρβαρος), I) ausländisch, fremd, u. subst. der Ausländer, der Fremde, der Barbar, dem griech. u. röm. Sitte fremd war, a) im allg., hospes, Plaut.: servi agrestes et barbari, Cic.: reges, Hor.: barbara (puella) sermone est? was für Kauderwelsch redet sie? Ov. – subst.: α) barbarī, ōrum, m., Barbaren, barbari quidam et immanes (Ggstz. Graeci homines), Cic. – β) barbarum, ī, n., αα) das schwarze Pflaster, Cels. 5, 19, 1; 5, 26, 23: bei Scrib. 207 barbara gen. Vgl. Scheller Übers. des Celsus Bd. 2. S. 47. Amm. 145. – ββ) die Sitte-, Art (Weise) der Barbaren, nur in barbarum, Tac. ann. 6, 42; hist. 5, 2. – b) insbes., von einem bestimmten Volke: α) im Munde eines Griechen od. im Ggstz. zum Griechischen, barbarisch = italisch, römisch, lateinisch, poëta (d.i. Nävius), Plaut.: tantum barbaris casibus Graecam litteram (Φ) adhibere, Cic.: u. so im Munde eines Mazedoniers, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque, Liv.: u. im Ggstz. zu Pontus, barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli, Ov. – β) für phrygisch, carmen, Hor.: buxus, Val. Flacc. – γ) für persisch, Perser (da seit den Perserkriegen die Perser die verhaßtesten Feinde der Griechen waren), Nep. u. Curt.: u. κατ' εξ. barbarus vom König der Perser, Nep. Them. 4, 5 u.a.: u. von einem hohen pers. Beamten, Nep. Ages. 3, 1. – δ)
    ————
    endlich übh. für jedes feindliche, nichtgriechische od. nichtröm. Volk, s. Dähne Nep. Milt. 7, 1: einmal sogar von einer griech. Völkerschaft (den Dassaretiern), Liv. 31, 33, 5 (während die Römer sonst nicht barbarus von Griechen gebrauchen). – II) meton., barbarisch, A) geistig roh, ungebildet, unkultiviert, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur, Cic.: homines barbari atque imperiti, Caes. – Compar., non sunt illa (scripta) suo barbariora loco, Ov. trist. 5, 1, 72. – B) = moralisch roh, ungeschlacht, ungeschliffen, wild, hart, gentes immanitate barbarae, Cic.: homines feri ac barbari, Caes.: immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum, Cic.: mos barb., Hor. – Compar., sacra suo facio barbariora loco, Ov. ex Pont. 3, 2, 78. – Vgl. (no. A u. B verb.) neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus, Cic. Verr. 4, 112. – Griech. Nbf. barbaros (Femin.) Charis. p. 265, 8 u. 10. Consent. (V) 386, 21 (wo barbaros lexis).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > barbarus

  • 14 barbarus

    barbărus, a, um ( gen. plur. m. barbarum, Tac. A. 14, 39; 15, 25), adj., = barbaros [cf. barrio; balo, balbus; blatio].
    I.
    Prop., foreign, strange, barbarous, opp. to Greek or Roman.
    A.
    In gen.:

    hospes,

    Plaut. Rud. 2, 7, 25:

    mixta facit Graiis barbara turba metum,

    Ov. Tr. 5, 10, 28; Hor. C. 1, 29, 6:

    reges,

    id. ib. 1, 35, 11.—Hence, in Tac., in barbarum, adverb., in the manner or according to the custom of foreigners or barbarians:

    civitas potens, neque in barbarum corrupta,

    Tac. A. 6, 42; id. H. 5, 2.— As subst.: barbărus, i, m., a foreigner, stranger, barbarian:

    sin hoc et ratio doctis et necessitas barbaris praescripsit,

    Cic. Mil. 11, 30; id. Verr. 2, 4, 50, § 112; 2, 5, 60, § 157:

    quo neque noster adit quisquam, nec barbarus audet,

    Lucr. 6, 37:

    quippe simul nobis habitat discrimine nullo Barbarus,

    Ov. Tr. 5, 10, 30:

    barbarorum soli prope Germani singulis uxoribus contenti,

    Tac. G. 18:

    barbari praestabant non modicam humanitatem,

    Vulg. Act. 28, 1.—
    B.
    Esp., of a particular people, in opp. to Greek or Roman or both; cf.:

    Romanus Graiusque ac barbarus induperator,

    Juv. 10, 138 (cf.: barbaria, barbaricus, and Fest. s. v. barbari, p. 36 Müll.).
    1.
    (In the mouth of a Greek, or in opp. to Greek.) Italian, Roman, Latin (never so used by the Romans):

    nam os columnatum poetae esse inaudivi barbaro (sc. Naevio) (words of the Ephesian Periplectomenes),

    Plaut. Mil. 2, 2, 58; id. Stich. 1, 3, 40:

    i, stultior es barbaro Poticio,

    id. Bacch. 1, 2, 15: absurdum erat aut tantum barbaris casibus Graecam litteram (ph) adhibere, aut recto casu Graece loqui, Cic. Or. 48, 160.—So also,
    b.
    In the mouth of a Macedonian:

    cum alienigenis, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque,

    Liv. 31, 29, 15.—And,
    c.
    In reference to the inhabitants of Pontus:

    barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli,

    Ov. Tr. 5, 10, 37.—
    2.
    Phrygian:

    tibia,

    Cat. 64, 264; cf. Lucr. 4, 546 Forbig.:

    sonante mixtum tibiis carmen lyrae, Hac Dorium, illis barbarum,

    Hor. Epod. 9, 6; Verg. A. 11, 777; Ov. M. 14, 163.—
    3.
    Persian, a Persian:

    solere reges barbaros Persarum ac Syrorum pluris uxores habere,

    Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; Nep. Milt. 7, 1; id. Them. 3, 1; 6, 2; 7, 5; Curt. 3, 11, 16; 5, 10. 2.—Thus the king of the Persians is called barbarus, Nep. Them. 4, 4; id. Con. 4, 3;

    and high officers of the king, barbari,

    id. Ages. 3, 1; cf.:

    Romanum agmen ad similitudinem barbari incessus convertere,

    Tac. A. 3, 33.—
    4.
    In gen., for any hostile people (among the Romans, after the Aug. age, esp. the German tribes, as, among the Greeks, after the Persian war, the Persians):

    opinio, quae animos gentium barbararum pervaserat,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 23; id. Sull. 27, 76; of the Gauls, Liv. 6, 42, 7; the Germans, Tac. H. 4, 29; 5, 14; id. A. 1, 64; Suet. Aug. 21; id. Tib. 9; id. Calig. 5; 47; 51; id. Galb. 6; id. Dom. 6; 12; Amm. 18, 2, 5:

    ut sunt fluxioris fidei barbari,

    id. 18, 2, 18; the Thracians, Nep. Alcib. 7, 4; Tac. A. 4, 47; 11, 51; Carthaginians, Nep. Timol. 1, 1; Cilicians, id. Thras. 4, 4; Phœnicians and Cyprians, id. Cim. 2, 3; Parthians, Suet. Vesp. 8; Tac. A. 2, 2; 13, 26; Africans, Cic. Att. 9, 7; Suet. Galb. 7; Claud. 42; Tac. A. 4, 25; Britons, id. ib. 16, 17; 12, 35; 14, 32; even of the Dassaretians, a Greek people, Liv. 31, 33, 5; while the Romans did not elsewhere use barbarus for Greek.—
    II.
    Transf., foreign, strange, in mind or character.
    A.
    In mind, uncultivated, ignorant; rude, unpolished:

    qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    ecqua civitas est... aut tam potens aut tam libera aut etiam tam inmanis ac barbara, etc.,

    id. ib. 2, 4, 11, §

    24: nationes,

    Tac. H. 3, 5; Prop. 2, 16, 27:

    Maroboduus... natione magis quam ratione barbarus,

    Vell. 2, 108, 2.— Comp., of verses:

    non sunt illa suo barbariora loco,

    Ov. Tr. 5, 1, 72.—
    B.
    Of character, wild, savage, cruel, barbarous:

    neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus,

    Cic. Verr. 2, 4, 50, § 112:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    id. Font. 14, 31 (10, 21); id. Phil. 3, 6, 15; 13, 9, 21:

    gens,

    id. Sull. 27, 76:

    homines,

    id. Verr. 2, 1, 32, § 81:

    homo,

    id. ib. 2, 5, 57, §

    148: pirata,

    id. Rosc. Am. 50, 146:

    praedones,

    id. Verr. 2, 4, 55, § 122; Tib. 2, 5, 48:

    tollite barbarum Morem,

    Hor. C. 1, 27, 2:

    Medea,

    id. Epod. 5, 61:

    domina,

    id. C. 3, 27, 66:

    libidines,

    id. ib. 4, 12, 7:

    ignis,

    Ov. M. 14, 574:

    populus,

    Vulg. Psa. 113, 1.—
    * Comp.:

    sacra barbariora,

    Ov. P. 3, 2, 78.— Sup. not in use.—Hence, adv.: barbărē.
    A.
    Prop., as a foreigner would, in a foreign tongue: Demophilus scripsit;

    Marcus vortit barbare,

    i. e. into Latin, Plaut. As. prol. 10; id. Trin. prol. 19; cf. barbarus, I. B. 1. —
    B.
    Transf.
    a.
    Rudely, ignorantly, in an uncultivated way:

    si grammaticum se professus quispiam barbare loqueretur,

    Cic. Tusc. 2, 4, 12:

    ut is, a quo insolenter quid aut minaciter aut crudeliter dictum sit, barbare locutus existimetur,

    Quint. 1, 5, 9:

    tota saepe theatra et omnem Circi turbam exclamasse barbare scimus,

    id. 1, 6, 45.—
    b.
    Rudely, roughly, barbarously, cruelly:

    dulcia barbare Laedentem oscula,

    Hor. C. 1, 13, 15:

    ferociter et barbare facere,

    Vulg. 2 Macc. 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > barbarus

  • 15 subrado

    sub-rādo, rāsī, rāsum, ere
    1) соскабливать снизу, подскабливать ( arbor strigili subrasa Pall)
    2) ( о реке) омывать ( barbăros fines Amm)

    Латинско-русский словарь > subrado

  • 16 Civis Romānus sum

    В античную эпоху эта формула заключала в себе самоутверждение римского гражданина как носителя неотъемлемых гражданских прав.
    Цицерон, "Обвинительная речь против Верреса", V, 147: Cervices in carcere frangebantur indignissime civium Romanorum, ut jam illa vox et imploratio: "Civis Romanus sum", quae saepe multis in ultimis terris opem inter barbaros et salutem tulit, ea mortem illis acerbiorem et supplicium maturius tulit. "Недостойнейшим образом умерщвлялись в темнице римские граждане, и тот возглас: "я римский гражданин", который многим на краю света среди варваров приносил помощь и спасение, этим несчастным только отягчал истязания и ускорял казнь".
    "Императорские щедрости касались только бедных римских граждан: они были "вписаны на казенный хлеб", как гласила официальная формула, им же выдавались даровые марки на посещение театров. Но эта беднота все же, в силу своего гражданства, составляла аристократию в населении не только Римской империи, но и города Рима: гордое civis Romanus sum не потеряло своего значения даже и в эпоху императоров". Ф. Ф. Зелинский, Новый памятник древнеримского быта.
    ср.: Деяния апостолов, 22.25-29.
    В 1837 г. он [ лорд Пальмерстон ] все еще уверял палату, что "Ункяр-Искелесийский договор является договором между двумя независимыми державами" (Палата общин, 14 декабря 1837 года). А десятью годами позже, когда договор давно перестал существовать и благородный лорд только что приготовился играть роль истинного английского министра и "civis Romanus sum" [ Выступая в палате общин в 1850 г., Пальмерстон утверждал, что как в древности принадлежность к римскому гражданству обеспечивала привилегированное положение в так ныне должно его обеспечивать английское подданство. - авт. ], он заявил палате напрямик, что "Ункяр-Искелесийский договор, без сомнения, до известной степени был навязан Турции русским уполномоченным графом Орловым при таких обстоятельствах" (созданных самим же благородным лордом), "которые делали для Турции затруднительным его отклонение..." (К. Маркс, Лорд Пальмерстон.)
    Наполеон говорил с ним [ Кларендоном ] о Гарибальди и изъявил свое удовольствие, что английский народ чтит великих людей, Дрюэн де Люкс говорил, т. е. он ничего не говорил, а если б он заикнулся - Я близ Кавказа рождена. [ А. С. Пушкин, Бахчисарайский фонтан (слова Заремы). - авт. ] Civis romanus sum. (А. И. Герцен, Былое и думы.)
    Они страдают молча, в их душе гражданин восторжествовал над человеком; они спокойно глядят в глаза своим бедствиям и даже под беспощадным бичом самых страшных несчастий не издают ни единого стона: civis Romanus sum. (Виктор. Гюго, Наполеон малый.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Civis Romānus sum

  • 17 assum [1]

    1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, u. dazu afforem (adforem) = affutūrus (adfutūrus) essem, affore (adfore) = affutūrum esse, anwesend-, zugegen sein, dasein (Ggstz. abesse), zuw. auch herzukommend dasein = erscheinen, sich einstellen, I) im allg.: a) v. Pers.: α) mit dem Körper, absol., ades u. adesdum, sei da = bleib da, Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 29): heri, cum non adessetis, Cic.: omnes, qui aderant, alle Anwesenden, Caes.: cum hostes adessent, anrückten, Liv. – m. Ang. wie? assum praesens praesenti tibi, Plaut.: adest praesens vir singulari virtute, M. Bibulus, Cic.: praesto etiam assum, Acc. fr.: sed ubi est frater? Ch. praesto adest, Ter.: fit enim nescio qui, ut quasi coram adesse videare, cum scribo aliquid ad te, Cic.: ibi tum filius cum illis unā aderat frequens, Ter. – m. Ang. wo? sed hic num quis adest? Plaut.: iam ego inibi adero, Pompon. com. fr.: iam hic adero, gleich bin ich wieder da, Ter.: u. so prius ego tuā opinione hic adero, Plaut.: domi assitis facite, Ter.: assum apud te, genitor, Acc. fr.: apud te assum Sosia idem, Plaut.: mane ad portam adesse, Cic.: in tabernaculo, Plaut.: in foro, Liv.: ante oculos, Verg.: portis (Dat.), Verg.: m. Abl. od. Genet. loc., Amphipoli, Brundisi, Liv.; vgl. Weißenb. Liv. 45, 28, 8. – m. Ang. woher? u. auf welchem Wege? hi ex Africa iam affuturi videntur, Cic.: adsum atque advenio Acheronte vix viā altā atque arduā per speluncas saxis structas, Enn. fr.: Galli per dumos aderant, Verg. – mit Ang. wohin? huc ades, o formose puer, komm hierher, Verg.: quaeritis, quare huc assim, Ov.: primā face cubiculum tuum adero, werde ich in deinem Gemach erscheinen, Apul. met. 2, 10: u. so ibid. 5, 5 in. – β) mit dem Geiste, in der Formel adesse animo od. (v. mehreren) animis, mit dem Geiste zugegen sein, sowohl um gehörig aufzumerken, ades animo, Ter., od. bl. ades, Plaut., gib acht! (s. Brix Plaut. Men. 643): eum non affuisse animo, Cic.: adestote omnes animis, Cic.: adeste aequo animo! schenkt ein geneigtes Gehör! Ter. (s. Spengel Ter. Andr. prol. 24). – als auch um die Geistesgegenwart, den Mut nicht zu verlieren, gefaßt sein, ruhig sein, ades animo et omitte timorem, Scipio, Cic.: quam ob rem adeste animis, iudices, et timorem, si quem habetis, deponite, Cic. – b) v. Lebl., bes. v. körperl., geistigen u. zeitlichen Zuständen u. Verhältnissen, dasein, vorhanden sein, zur Hand sein, zu Gebote stehen, zuw. auch im Anzuge sein, bevorstehen, sich zeigen, frumentum conferri, comportari, adesse dicere, Caes.: largitur in servos, quantum aderat pecuniae, Tac.: ubi vis, dona tibi adsunt a Phaedria, kommen dir, Ter. – tanti aderant vesicae et viscerum (al. torminum) morbi, ut etc., Cic.: etiamsi certa pestis adesset, (se) mansurum potius, quam etc., Sall. – isto bono utare, dum adsit, cum absit, ne requiras, Cic.: corpore nihil nisi praesens et quod adest sentire possumus, Cic.: illis robur aetatis affuerat, Tac.: vim affore verbo crediderat, Verg. – assunt multa eius rei exempla, Quint.: adest ingens seditio, ingens certamen, Liv.: si iam adest vitae meae finis, Curt.: adesse supremam horam, Curt.: vesper adest, Catull.: aderat iudicio dies, Liv.: adesse Romanis ultimum diem, Liv.: nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut.: nunc probrum atque partitudo prope adest, ut fiat palam, Plaut.: aderit tempus od. dies, cum etc., es wird die Zeit kommen, wo usw., Acc. tr. u. Komik. (s. Ribbeck Coroll. ad Tragic. Fragm. p. LVIII sq.): u. so bl. prope adest, cum etc., bald kommt die Zeit, wo usw., Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 152).

    II) in bestimmter Absicht dasein, erscheinen, zugegen sein, auf dem Platze sein, bei der Hand sein, nahe sein u. in bestimmter Absicht erscheinen, sich einstellen, a) übh.: α) v. Menschen: primum me ipsum vigilare, adesse, Cic.: ipse dux hostium suis aderat atque eos hortabatur, Caes. – m. Ang. wo? od. wobei? oft zugl. m. Ang. als wer? durch Adjj. od. Substst., Caesar ubique aderat, Vell.: nunc ultro ad cineres et ossa parentis assumus, Verg.: in agmine modo in primis modo in postremis aderat, Sall.: in operibus, in agmine atque ad vigilias multus (fleißig) adesse, Sall.: egomet in agmine, in proelio consultor idem et socius periculi vobiscum adero, Sall.: in eo cornu non Poetelius solus, sed Sulpicius etiam hortator affuerat, Liv. (vgl. suus cuique animus memor ignominiae adhortator aderat, Liv.). – u. (als Feind) m. Angabe gegen wen? adversus hostes, Sall.: in semisomnos barbaros, Tac. – m. Ang. wie gestimmt? durch Adjj., iam omnes feroces aderant, Sall.: Numidae infensi adesse atque instare, Sall.: Masinissa dies noctesque infestus aderat, Liv. – m. Ang. des Zweckes wozu? durch ad m. Akk., nunc ades ad parendum vel ad imperandum potius, stell dich, um Order zu parieren oder vielmehr um Order zu erhalten, Cic.: adsint tempori (zur rechten Zeit) ad metendum, Gell.: adesse ad magnitudinem beneficiorum, zum Empfang so großer Wohltaten gleich bei der Hand sein, Tac. – od. durch Infin., non Teucros delere aderam, Sil. 9, 532. – u. unpers. (vgl. πάρεστί μοι), aderit cognoscere, man wird erkennen können, Avien. progn. 80. – β) v. der Gottheit, adsis placidusque iuves, Verg.: m. Ang. wie? als wer? adsis favens, Verg.: sui sceleris ultores adesse deos, Curt. – m. Ang. wem? durch Dat., origini Romanae, rebus Romanis, sich gnädig zeigen, förderlich sein, unser »sein mit« usw., Liv.: querelis nostris, armis (nostris), unserer Kl., unserer W. sich annehmen, Liv.: si fortuna coeptis affuerit, hold ist, Tac.: fortunam et deos et numen Othonis adesse consiliis, adfore conatibus testabantur, Tac. – b) als Teilnehmer, Zeuge, Zuschauer zugegen sein, erscheinen, einer Sache beiwohnen, an etw. teilnehmen, bei etw. mitwirken, m. Ang. wo? od. wobei? ad suffragium, Cic.: in senatu, Cic.: in hac re, Ter.: in magnis rebus, Nep.: in pariundo, Ter. Andr. 771: durch Dat., comitiis, Cic.: pugnae, Liv.: omnibus periculis, Nep.: colloquio, Lic.: convivio, spectaculo, Suet.: eorum recitationibus, Plin. ep.: cur istuc vadimonio assum? Nov. fr. – absol., is dies, quo me adesse iusserat, Cic.: quasi nusquam adfueris (verst. in pariundo), Tert.: nec adfuisse usque Philippum, Curt.: ut paene liberum sit senatori non adesse, zu kommen und nicht zu kommen, Cic.: ille nec iratos sensit adesse deos, Ov. – u. in der publiz. Formel adesse scribendo senatus consulto od. decreto, bei Abfassung eines Senatsbeschlusses zugegen sein, Cic.: u. bl. adesse scribendo, SC. b. Cic. – c) als Berater, als Beistand einer Pers. od. Sache zur Seite stehen, beistehen, jmds. od. einer Sache sich annehmen (Ggstz. abesse, deesse, s. Oudend. Schol. ad Cic. ep. p. 66), semper absenti Deiotaro, Cic.: alcis rebus, Cic.: intercessioni, Liv.: ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero, Liv.: alci (einem Richter od. Fürsten) adesse in consilio, Cic. u. Nep. – So namentl. v. Rechtsbeistande, als Verteidiger, Vertreter erscheinen, sich jmds. od. einer Sache als Vertreter annehmen, jmd. od. eine Sache vertreten, ius qui profitebitur, adsit, Ov.: volo ego adesse hic advocatos nobis in turba hac, Ter.: u. so adesse Quinctio, amicis, Cic.: partibus, Plin. ep.: tali causae, Quint.: ei sententiae, Plin. – m. Ang. wozu? durch ad m. Akk., ad hanc rem, Ter.: ad defendendam causam, Ter.: ad rem agendam, Cael. fr. b. Quint. – m. Ang. wo? durch in m. Abl., in iudicio, Cic.: in foro, Liv. – m. Ang. in welcher Sache? durch in m. Abl., in hac causa, Cic.: u. (bildl.) in sua causa omnium libertati, Liv. – m. Ang. gegen wen? contra Satrium, Cic.: adversus privatum intemperantius, Suet. – d) als Angeklagter od. Ankläger vor Gericht erscheinen, α) als Angeklagter, sich stellen, adesse iuberi, Cic.: Amphipoli (zu A.) adesse iuberi, Liv.: u. alqm Amphipoli adesse iubere, Liv.: adesse ad iudicium, Cic. – β) als Ankläger, adesse in iudicio, Cic. Verr. 4, 113 (vgl. no. c): citatus accusator M. Pacilius nescio quo casu non respondit, non adfuit, Cic. Verr. 2, 98. – / Archaist. Konj. Präs. adsiem, Verg. catal. 5, 6: adsies, Prud. perist. 2, 569: adsiet, Plaut. asin. 415; Pseud. 924 u. 1114. Ter. adelph. 619. Cato r. r. 141, 4: adsient, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 32. Ter. Phorm. 313. – arch. Konj. Imperf. adesent = adessent, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 6. – arch. Fut. adessint = aderunt, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 63. – arch. Perf. arfuerunt = adfuerunt, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 2. – archaist. Infin. Perf. arfuisse (= adfuisse), SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 21.

    lateinisch-deutsches > assum [1]

  • 18 averto

    ā-verto (āvorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ab-, hinweg-, fortwenden, -drehen, -lenken usw., abwendend entfernen, I) eig.: A) im allg.: te volo, uxor, colloqui: quor ted avortisti? Plaut.: Lepidus se avertit, Cic.: simul se universa contio avertit, Liv.: alqd ab oculis, Cic.: naves in altum, Liv.: ardentes equos in castra, Verg.: flumina, d. Fl. eine andere Richtung geben, Cic.: iter ab Arari, sich entfernen vom usw., Caes.: iter in agrum Picenum, Liv. (vgl. quo post pugnam ad Trasumennum auditam averterant iter, Liv.): sese eo itinere, eine andere Marschrichtung nehmen, Caes.: Italiā Teucrorum regem, Verg.: ab alqo omnium in se oculos, Liv.: ab hominibus ad deos preces, Liv.: poet. m. Acc., quo regnum Italiae Libycas averteret oras, nach Libyens Küsten (Karthago) verpflanzt hatte, Verg. Aen. 4, 106: m. Dat., se alci, sich von jmd., Col. 6, 37, 10. – Dah. a) das Passiv medial averti, sich abwenden, Gell. 1, 8, 6. Verg. Aen. 6, 469: surdā aure, Stat. silv. 2, 1, 7: a iudicibus, Quint. 11, 3, 127: aversus ab suo itinere, Liv. 22, 13, 6: aversi omnes ad Tarquinium salutandum, Liv. 1, 50, 8: aversa vultus, mit dem Gesicht sich abwendend, Prud. perist. 14, 41. – mit Acc., sich abwenden von jmd. oder etw. = jmd. oder etw. verschmähen, mors sordidā miseros avertitur aure, Boëth. cons. phil. 1. metr. 1, 15: hominum damnatum avertitur agmen, Petr. poët. 124. v. 248: equus fontes avertitur, Verg. georg. 3, 499: parens oppositas impasta avortitur herbas, Stat. Theb. 6, 192. – b) das Aktiv refl. = sich abwenden, -abkehren (bes. im Perf.), ecce avortit, Plaut. mil. 203: prora avertit, Verg. Aen. 1, 104 H. u. R. (Ladewig proram): ob eam causam huc abs te avorti, Plaut. mil. 1074: qui in vestibulo artis obversati, prius inde averterint quam penetraverint, Fronto ep. ad M. Caes. 4, 3. p. 62, 7 N. – B) insbes.: 1) mit Gewalt fernhalten, fort-, wegtreiben, hostem inde, Curt.: barbaros a portis castrorum, Caes.: classem in fugam, Liv. u. Curt. (s. Drak. Liv. 1, 37, 3; 38, 20, 3). – u. bl. m. Acc. = zum Weichen bringen, in die Flucht schlagen (s. Drak. a. a. O.), mille acies, Liv.: primo impetu hostem, Liv.: homines inermes... armis, viris, terrore periculoque mortis repulerit, fugarit, averterit, Cic. – 2) heimlich entfernen = entwenden, unterschlagen, an sich ziehen, per litteras aliquod nomen, Caecil. com. fr.: pecuniam publicam, Cic.: eam praedam, Liv.: praedam domum suam, Cic.: omne aurum et argentum auferre et avertere, Cic.: hereditatem, Cic.: aliquid de publico quam obscurissime per magistratum, Cic.: quattuor tauros a stabulis, Verg.: auratam pellem Colchis (von K.), Catull. – II) übtr.: A) im allg.: a) etw. (Gefährliches, Schädliches usw.) abwenden, entfernen, pestem ab Aegyptiis, Cic.: u. so incendia Teucris, Verg.: morbos, Hor.: quod omen di avertant, Cic.: u. di avertant m. folg. Akk. u. Infin., Vopisc. Tac. 6, 5. – periculum victimā, Phaedr.: avertere transferreque periculum, Suet.: periculum imminens in caput suum, die (dem Herrn) drohende Gefahr auf ihr eigenes Haupt ableiten, Sen.: in eos ab se iram invidiamque plebis, Liv. – causam in alqm, schieben, Cic. – b) jmd. von etw. (Schädlichem usw.) entfernt halten, ego vero austro gratias miras, qui me a tanta infamia averterit, Cic. ad Att. 16, 7, 5. – c) aus den Gedanken entfernen, ausreden, quod mihi patrii poterant avertere amici, Prop. 3, 24, 9. – B) insbes.: 1) jmds. od. seine eigene Neigung, Gedanken usw. von etw. abwenden, abziehen, entfernen, populi opinionem a spe adipiscendi, Cic.: Antonii furorem a pernicie rei publicae, Cic.: legiones a C. Antonii scelere et ad rem publicam suā auctoritate traducere, Cic.: alcis mentem od. animum ab alqa re, Cic. u. Liv.: animum (ihre [eigenen] G.) ab assiduo maerore, Liv.: animos (ihre [eigenen] G.) a spe recuperandae arcis, Liv.: cogitationem a miseriis, Cic.: alqm ab incepto, Liv.: alqm a consiliis pacis, Liv.: u. Passiv medial = sich abwenden, ut nec vobis averteretur a certamine animus, Liv. 1, 28, 5: aversis in aliud animis (Aufmerksamkeit), Quint. 4, 3, 8. – 2) in der Gesinnung von jmd. abwenden, d.i. ihm abwendig-, abgeneigt machen, entfremden, alqm od. se ab alcis amicitia, Caes.: legiones ab alcis scelere, Cic.: alcis animum a se, Cic.: alci mentem deorum, Catull.: alqm caro dolis (durch L.) fratri, Val. Flacc.

    lateinisch-deutsches > averto

  • 19 barbarolexis

    barbarolexis, eos, Akk. in, f. (βάρβαρος λέξις), die fehlerhafte Aussprache eines fremden Wortes ( während barbarismus die fehlerhafte Aussprache eines lateinischen ist), Donat. art. gr. 3, 1. p. 392, 7 K. Serv. in Donat. 444, 8 K. Isid. 1, 31, 2. (Charis. 265, 8 u. 10 barbaros lexis).

    lateinisch-deutsches > barbarolexis

  • 20 celeber

    celeber, bris, bre, u. (selten) celebris, e (s. unten a. E.), Abl. ī, Adi. m. Compar. u. Superl. (κέλλω), zahlreich, I) v. Orten, Versammlungen usw.: A) eig.: a) = viel od. zahlreich besucht, belebt (Ggstz. desertus, derelictus, secretus), locus, Cic.: regio, Cornif. rhet.: portus, Cic.: oraculum, Cic.: celebre et frequens (volkreicher) emporium, Liv.: celeberrimus virorum mulierumque conventus, Cic.: nunc sicca prius celeberrima fontibus (quellreichste) Ide, Ov. – b) = volkreich, bevölkert, belebt, urbes, oppidum, Tac.: celeberrimi colles, Frontin. – B) übtr.: 1) durch zahlreiche Versammlung, Aufzüge, Deputationen usw. gefeiert, verherrlicht, feierlich, funus fit regium, magis amore civium et caritate, quam curā suorum celebre, Liv.: celeberrima populi Romani gratulatio, Cic.: cum diem festum de fastis sustulissent celeberrimum et sanctissimum, Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos et laetissimos viderit, Cic. – 2) viel besprochen, viel gehört, gefeiert (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a) v. Lebl.: celebre est apud nos imperium tuum, Plaut.: res totā Siciliā celeberrima atque notissima, Cic.: celebre per Italiam responsum, Liv.: famam inter barbaros celebrem esse (es gehe überall unter den B. die Sage) Philippum occisum, Liv.: magis celebre nomen, der öfter gehörte Name, Liv.: celebre ad posteros nomen, Liv.: Maenii celebre nomen laudibus fuit, wurde oft mit Lob genannt, Liv.: duo celeberrimi nominis duces, des gefeierten Namens = sehr gefeierte, Liv. – b) von Pers., gefeiert = berühmt, clarissimarum urbium excidio celeberrimi viri, Liv.: per omnium annalium monumenta celebres nominibus, gefeierten Namens, Liv.: gentis Aquitanae celeber Messala triumphis, Tibull.: c. tribunus plebis opibus, gratiā, amicitiis, Vell.: Remmius Palaemon grammaticā arte celeber, Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios quondam celeberrima fratres, Sil. 14, 197: absol., Diana, Hor.: duces, Vell.: Sibylla Erythraea inter ceteras celebrior ac nobilior habetur, Lact. – neutr. celebre adv., Greg. Tur. hist. Franc. 1, 7. – II) = creber, oft vorkommend, häufig vorhanden, lapis celeber trans maria et quondam in Campania, Plin. 34, 2. – od. oft wiederholt, oft gebraucht, celebri gradu, Acc. tr. 24: vox celeberrima, Ov. ex Pont. 1, 9, 25: verba celeberrima, Ov. art. am. 2, 705. – / celebris als masc. bei Cornif. rhet. 2, 7. Mela 1, 13, 1 (1. § 70). Tac. ann. 2, 88 u. ö. (s. Ernesti u. Nipperd. z. St.). Gell. 17, 21, 10. Apul. met. 2, 12. – Abl. des Femin. nach der 1. Dekl., in acie celebra, *Pacuv. tr. 168.

    lateinisch-deutsches > celeber

См. также в других словарях:

  • Barbaros — Barbaros, Indianerstamm in Centro Amerika …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Barbaros — Sp Barbaròsas Ap Barbaros L Turkija …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Barbaros Barut —  Barbaros Barut Spielerinformationen Voller Name Barbaros Bahadir Barut Geburtstag 26. Januar 1983 Geburtsort München, Deutschland Position zentra …   Deutsch Wikipedia

  • Barbaros Yachting Private Gulet 6 Cabins — (Бодрум,Турция) Категория отеля: Адрес: Bodrum Belediyeler …   Каталог отелей

  • Barbaros Yachting Private Gulet 4 Cabin — (Бодрум,Турция) Категория отеля: Адрес: Bodrum Belediyeler …   Каталог отелей

  • Barbaros Yachting Private Gulet 3 Cabins — (Бодрум,Турция) Категория отеля: Адрес: Bodrum Belediyeler …   Каталог отелей

  • Barbaros Yachting Luxury Private Gulet 5 Cabins — (Бодрум,Турция) Категория отеля: Адрес: Bodrum Bele …   Каталог отелей

  • Barbaros Barut — Infobox Football biography playername = Barbaros Barut fullname = Barbaros Bahadir Barut dateofbirth = birth date and age|1983|01|26|df=y cityofbirth = Munich countryofbirth = Germany height = height|m=1.83 currentclub = Ankaragücü clubnumber =… …   Wikipedia

  • Barbaros Hayrettin Paşa — Khayr ad Din Barberousse Pour les articles homonymes, voir Barberousse. Khayr ad Din Barberousse Khizir Khayr ad Dîn (turc : B …   Wikipédia en Français

  • BARBAROS — Hayreddin Paşa: (Mi: 1466 1546) Tarihin en büyük Denizcisi Hayreddin Paşa, kardeşleri ile İslâm âlemini birleştirmek, tek bir bayrak altında muhteşem imparatorluğumuzun himayesinde toplamak için çalıştı. Sonunda müstakil devleti ile, Osmanlı… …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • Los Bárbaros — Datos generales Origen Villahermosa, Tabasco, México Información artística Género(s) Rock and Roll …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»