-
1 bandage
завојv превива, завива (рана)* * *n. завој; a bandage of the elbow (foot) завој на лакто (стопало); a pressure bandage компресивен завој; bandage II v tr завивање, превивање, бандажирање; to bandage a wound завивање (превивање) рана; (v) завива (рана), превива; завојn. повез, завојv. подврзува, завива, превива; повој; завојзавој; превива, завива (рана) bandage; plaster; turn завој; вртење; свиок Band -
2 first aid bandage
-
3 bind
се стврднува, спојува, обврзува, задолжуваn корица (од книга), повез, лента, збрка (сл)поврзува (книга), приврзува, прицврстува, врзува* * *n. 1. врска (see bond);2. (colloq.) теснец; to be in a (bit of a) bind да се биде во тесно; bind II bound (baund) v1.tr врзување; to bind grain into sheaves врзување на жито во снопови; to bind by contract врзаност со договор; bound hand and foot врзан за нозе и раце (see also tie II);2. tr завивање; to bind (up) a wound завивање на рана (see also bandage II);3. tr поврзување, подвезување; to bind a book подвезување на книга;4. tr врзување, врзување на синџир, поврзување; to bind smb. in chains врзување на некого во синџири (see also chain II);5. tr запишување; to bind smb. over (out) as an apprentice запишување на некого како чирак; 6. tr (legal) to bind over to a court приморување на некого под емство за да се појави пред суд; 7. intr обврзување. обврска; it is not binding on anyone тоа никого не го обврзуваv. (past. pp. bound) врзува, приврзува, поврзува (книга), прицврстува;2. обврзува; to bind oneself - се обврзува, ветува да стори нешто; to be bound - е принуден; bound to win - убеден во победа;3. врзува, засилува; to bind up - а) преврзува; bound up with - (тесно) поврзан со некого, со нешто; -
4 lint
n.1.lint bandage brit. med. тупфер (за преврска на рана)2. (особено amer.) пердувка, влакненце (што отпаѓаат од волнена/памучна ткаенина); a speck/piece of lint пердувче; влакненце
См. также в других словарях:
bandage — [ bɑ̃daʒ ] n. m. • 1508; de bander I ♦ 1 ♦ Rare Action de bander, de fixer un pansement. 2 ♦ Cour. Bandes de tissu ainsi appliquées. Bandage simple. ⇒ 1. bande, écharpe, pansement. Bandage en T, croisé (⇒ spica) . Bandage ouaté. Bandage herniaire … Encyclopédie Universelle
bandage — BANDAGE. s. m. Bande, lien qui sert à bander. Faire un bandage. Délier un bandage. f♛/b] Il se prend aussi pour La façon, la manière de bander quelque chose. Un des grands secrets de l art des Chirurgièns, c est le bandage.[b]Bandage, se dit… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Bandage — Sf fester Schnür bzw. Stützverband erw. fach. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. bandage, einer Ableitung von frz. bander verbinden , zu frz. bande Binde , das aus dem Germanischen stammt (binden). Die harten Bandagen sind die Vorläufer der… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Bandage — Band age (b[a^]nd [asl]j), n. [F. bandage, fr. bande. See {Band}.] 1. A fillet or strip of woven material, used in dressing and binding up wounds, etc. [1913 Webster] 2. Something resembling a bandage; that which is bound over or round something… … The Collaborative International Dictionary of English
bandage — Bandage. s. m. Façon & maniere de bander quelque chose. Un des grands secrets de l art des Chirurgiens, c est le bandage. Il se prend encore pour les bandes mesmes qui servent à bander, & plus particulierement pour un Brayer. Bandage, Se dit… … Dictionnaire de l'Académie française
Bandage — Band age, v. t. [imp. & p. p. {Bandaged} (b[a^]nd [asl]jd); p. pr. & vb. n. {Bandaging} (b[a^]nd [asl]*j[i^]ng).] To bind, dress, or cover, with a bandage; as, to bandage the eyes. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
bandage — 1590s, from M.Fr. bandage (16c.), from O.Fr. bander to bind, from bande a strip (see BAND (Cf. band) (1)). As a verb from 1774. Related: Bandaged; bandaging … Etymology dictionary
bandage — [n] covering for wound cast, compress, dressing, gauze, plaster; concept 311 bandage [v] cover a wound bind, dress, swathe, truss, wrap; concept 310 … New thesaurus
bandage — ► NOUN ▪ a strip of material used to bind up a wound or to protect an injury. ► VERB ▪ bind with a bandage. ORIGIN French, from bande band … English terms dictionary
bandage — [ban′dij] n. [Fr < bande, BAND1] a strip of cloth, esp. gauze, or other dressing used to bind or cover an injured part of the body vt. bandaged, bandaging to put a bandage on (an injured part or person) … English World dictionary
Bandage — (fr., spr. Bandahsch, Chir.), 1) eine für einen chirurgischen Heilzweck bestimmte u. diesem angemessen eingerichtete Binde; 2) der ganze Apparat, der zu einem chirurgischen Verbande dient, Bandagenlehre, so v.w. Verbandlehre, s. Verband,… … Pierer's Universal-Lexikon
