Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

būcĭnum

  • 1 bucinum

    būcĭnum ( bucc-), i, n. [id.].
    I.
    The sound or blast of a trumpet, Plin. 9, 33, 52, § 103; 11, 10, 10, § 20.—Hence, ad Bucinum, a quarter in Rome, Dig. 14, 4, 5, § 16. —
    II.
    A shell-fish used in dyeing purple, Plin. 9, 36, 61, § 129 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > bucinum

  • 2 bucinum

    blast on trumpet, trumpet call; kind of shellfish (used for purple dye)

    Latin-English dictionary > bucinum

  • 3 buccinum

    būcĭnum ( bucc-), i, n. [id.].
    I.
    The sound or blast of a trumpet, Plin. 9, 33, 52, § 103; 11, 10, 10, § 20.—Hence, ad Bucinum, a quarter in Rome, Dig. 14, 4, 5, § 16. —
    II.
    A shell-fish used in dyeing purple, Plin. 9, 36, 61, § 129 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > buccinum

  • 4 admodum

    ad-mŏdum, adv. [modus], prop., to the measure or limit (scarcely found in the poets, except the comic poets);

    as, postea ubi occipiet fervere, paulisper demittito, usque admodum dum quinquies quinque numeres,

    quite to the limit till you count, until you count, Cato, R. R. 156, 2 (like fere and omnino, freq. put after its word).— Hence,
    I.
    To a (great) measure, in a high degree, much, very. —With adj., P. adj., vbs., and adv.
    (α).
    With adj.:

    admodum causam gravem,

    Lucil. 29, 19 Müll.:

    admodum antiqui,

    Cic. Phil. 5, 47:

    admodum amplum et excelsum,

    id. Verr. 4, 74:

    utrique nostrum gratum admodum feceris,

    id. Lael. 4, 16; so id. Verr. 2, 3, 10:

    nec admodum in virum honorificum,

    Liv. 6, 34, 8:

    in quo multum admodum fortunae datur,

    Cic. Fin. 5, 5, 12:

    neque admodum sunt multi,

    Nep. Reg. 1, 1:

    admodum magnis itineribus,

    Caes. B. G. 7, 56:

    admodum pauci,

    Cic. Phil. 3, 36; 14, 27; id. N. D. 3, 69; Tac. G. 18:

    pauci admodum,

    Liv. 10, 41:

    iter angustum admodum,

    Sall. J. 92:

    admodum nimia ubertas,

    very excessive, Col. 4, 21:

    admodum dives,

    Suet. Caes. 1:

    brevis admodum,

    id. ib. 56.—And strengthened by quam, q. v. (only before and after the class. per.):

    hic admodum quam saevus est,

    very cruel indeed, Plaut. Am. 1, 3, 43:

    voce admodum quam suavi,

    Gell. 19, 9 (on this use of quam, cf. Rudd. II. p. 307, n. 15).—
    (β).
    With part. adj.:

    admodum iratum senem,

    Ter. Phorm. 3, 1, 13:

    iratum admodum,

    id. Ad. 3, 3, 49:

    natio admodum dedita religionibus,

    Caes. B. G. 6, 16:

    prorae admodum erectae,

    id. ib. 3, 13:

    admodum mitigati,

    Liv. 1, 10:

    munitus admodum,

    Tac. A. 2, 80:

    admodum fuit militum virtus laudanda,

    Caes. B. G. 5, 8.—Esp. is it joined (like komidêi in Dem.) with words denoting age; as, puer, adulescens, juvenis, senex, to enhance the idea (for which in some cases the dim. or the prefix per- is used;

    as, puellus, adulescentulus, peradulescentulus): Catulus admodum tum adulescens,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21; id. Off. 2, 13, 47; Tac. A. 1, 3:

    puer admodum,

    Liv. 31, 28; Sen. Brev. Vit. 7, 3; Quint. 12, 6, 1:

    admodum infans,

    Tac. A. 4, 13:

    juvenis admodum,

    id. H. 4, 5:

    fratres admodum juvenes,

    Curt. 7, 2, 12:

    admodum senex,

    Eutr. 8, 1:

    admodum parvulus,

    Just. 17, 3:

    non admodum grandem natu,

    Cic. Sen. 4, 10.— Also with dim.: neque admodum adulescentulus est, Naev. ap. Sergium ad Don. Keil, Gr. Lat. IV. p. 559 (Rib. Com. Fragm. p. 11):

    hic admodum adulescentulus est,

    Plaut. Trin. 2, 2, 90; so Nep. Ham. 1, 1 (cf. peradulescentulus, id. Eum. 1, 4), and Tac. A. 4, 44.—
    (γ).
    With verbs (in earlier Latin, mostly with delectare, diligere, placere): haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. p. 175:

    irridere ne videare et gestire admodum,

    Plaut. Most. 3, 2, 125:

    neque admodum a pueris abscessit,

    Naev. Rib. Com. Fragm. p. 11:

    me superiores litterae tuae admodum delectaverunt,

    Cic. Fam. 5, 19; id. Att. 7, 24:

    ejus familiarissimos, qui me admodum diligunt,

    id. Fam. 4, 13:

    stomacho admodum prodest,

    Plin. 20, 3, 7, § 13:

    bucinum pelagio admodum adligatur,

    id. 9, 38, 62, § 134:

    (familia) ipsa admodum floruit,

    Suet. Tib. 3:

    Marius auctis admodum copiis... vicit,

    Flor. 1, 36, 13 Halm.—
    (δ).
    With adv.:

    haec inter nos nuper notitia admodum est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 1: si quando demersimus, aut nihil superum aut obscure admodum cernimus, Cic. Ac. ap. Non. 7, 57: acipenser, qui admodum raro capitur, id. de Fato ap. Macr. S. 2, 12:

    raro admodum admonitu amicorum... uti solebat,

    Curt. 4, 13, 25:

    ubi satis admodum suorum animos est expertus,

    Liv. 34, 13, 4 Weissenb. (Hertz cancels satis): quae maxime admodum oratori accommodata est, Auct. ad Her. 4, 12, 17 (Oudendorp regarded this as a mere pleonasm, and Hand seems to agree with him; Klotz and B. and K. adopt after Goerenz the reading maxime ad modum oratoris, but Hand condemned this form).—
    II.
    To a (full) measure, fully, completely, wholly, quite, absolutely.
    A.
    Of number (not used in this way by Cic., Tac., or Suet.): noctu turres admodum CXX. excitantur, full 120, Caes. B. G. 5, 40: sex milia hostium caesa;

    quinque admodum Romanorum,

    Liv. 22, 24. 14; 42, 65, 3;

    44, 43, 8: mille admodum hostium utràque pugnā occidit,

    id. 27, 30, 2:

    in laevo cornu Bactriani ibant equites, mille admodum,

    a round thousand, Curt. 4, 12, 3: mille admodum equites praemiserat, quorum paucitate Alexander, etc., a thousand, but not more (as the context requires), id. 4, 9, 24:

    congregati admodum quingenti sponsos hostes consectantur, trucidatisque admodum novem milibus, etc.,

    Just. 24, 1.
    The meaning, circiter, fere, about, near, or nearly, which used to be assigned to this head, as by Graevius ad Just.
    24, 26, Gronovius ad Liv. 27, 30, 2, is rejected by recent scholars, as Hand, Turs. I. p. 175 sq., and by Corradini, Lex. Lat. s. h. v.
    B.
    Of time:

    legati ex Macedonia exacto admodum mense Februario redierunt,

    when February was fully ended, Liv. 43, 11, 9:

    Alexandri filius, rex Syriae, decem annos admodum habens,

    just ten years, Liv. Epit. 55:

    post menses admodum septem occiditur,

    Just. 17, 2, 3.—
    C.
    With negatives, just, at all, absolutely:

    equestris pugna nulla admodum fuit,

    no engagement with the cavalry at all, Liv. 23, 29, 14:

    armorum magnam vim transtulit, nullam pecuniam admodum,

    id. 40, 59, 2:

    horunc illa nibilum quidquam facere poterit admodum,

    Plaut. Merc. 2, 3, 65:

    Curio litterarum admodum nihil sciebat,

    Cic. Brut. 58, 210:

    oratorem plane quidem perfectum et cui nihil admodum desit, Demosthenem facile dixeris,

    id. 9, 35: alter non multum, alter nihil admodum scripti reliquit (by the latter is meant Antonius, who indeed, acc. to Brut. 44, 163, left a treatise de ratione dicendi, but no written oration at all, by which his eloquence could be judged), id. Or. 38, 132; id. Clu. 50, 140; id. Or. 2, 2, 8; eirôneia a tropo genere ipso nihil admodum distat, Quint. 9, 2, 44;

    quia nihil admodum super vite aut arbore colenda sciret,

    Gell. 19, 12. —
    D.
    In emphatic affirmative or corroborative answers, = maxime (Gr. panu ge), exactly, just so, quite so, certainly, yes (freq. in Plaut., only twice in Ter.); cf. the remark of Cic.: scis solere, frater, in hujusmodi sermone, ut transiri alio possit, dici Admodum aut Prorsus ita est, Leg. 3, 11, 26: nempe tu hanc dicis, quam esse aiebas dudum popularem meam. Tr. Admodum, Certainly, Plaut. Rud. 4, 4, 36: num quidnam ad filium haec aegritudo attinet? Ni. Admodum, It does, id. Bacch. 5, 1, 24; 4, 1, 40; id. Rud. 1, 5, 10; 1, 2, 55; 3, 6, 2; id. Ps. 4, 7, 54: Advenis modo? Pa. Admodum, Yes, Ter. Hec. 3, 5, 8; id. Phorm. 2, 2, 1.
    Admodum with an adj.
    may have the same force as in II., in:

    quandam formam ingenii, sed admodum impolitam et plane rudem,

    absolutely without polish and altogether rude, Cic. Brut. 85, 294, compared with:

    (oratorem) plane perfectum et cui nihil admodum desit,

    id. ib. 9, 35, where the same adverbs occur.

    Lewis & Short latin dictionary > admodum

  • 5 purpura

    purpŭra, ae, f. [porphura].
    I.
    Lit., the purple-fish (cf.:

    bucinum, murex, ostrum),

    Plin. 9, 36, 60, § 125 sq. —
    II.
    Transf., purple color, purple, Plin. 9, 37, 61, § 130:

    violae sublucet purpura nigrae,

    Verg. G. 4, 274:

    certantem uvam purpurae,

    Hor. Epod. 2, 20; Dig. 32, 68 fin.; also, a spurious purple color, prepared from berries (cf. Plin. 9, 41, 65, § 140), Plin. 16, 18, 31, § 77.—Like aurum, gemmae, etc., to designate any valuable object, Plaut. Most. 1, 3, 128; Lucr. 5, 1423; Hor. C. 2, 16, 7:

    purpuram marinam,

    Vulg. 1 Macc. 4, 23.—
    B.
    The purple, i. e. purple cloth, a purple garment:

    purpura plebeia ac paene fusca,

    Cic. Sest. 8, 19: usque ad talos demissa purpura, i. e. the praetexta, id. Clu. 40, 111; Quint. 1, 2, 6:

    lectus eburneus, auro ac purpurā stratus,

    Suet. Caes. 84.—Esp., of the purple garments worn by kings and magistrates:

    purpura Pompeium summi velabit honoris,

    Ov. P. 4, 4, 25:

    regum,

    Verg. G. 2, 495.—Cf. in plur.:

    purpurae Laconicae,

    Hor. C. 2, 18, 8; Quint. 8, 5, 28.—Hence,
    2.
    Transf., a lofty station, high dignity:

    omnis Latio quae servit purpura ferro,

    i. e. all kings, Luc. 7, 228:

    purpuram sumere,

    i. e. the sovereignty, Eutr. 9, 8; Capitol. Max. 14:

    adorare purpuram,

    i. e. the emperor, Amm. 21, 9, 8; Cod. Th. 6, 24, 3; Cod. Just. 2, 8, 6; 12:

    septima purpura,

    the seventh consulate, Flor. 3, 21, 17:

    tertia Latios renovārat purpura fasces,

    Sil. 11, 112:

    jamque novi praeëunt fasces, nova purpura fulget,

    Ov. F. 1, 81.—
    3.
    Of wine:

    purpura potabilis,

    Cassiod. Var. 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > purpura

См. также в других словарях:

  • buccin — [ byksɛ̃ ] n. m. • buccine, buxine 1372; lat. buccina, altér. de bucina « trompette » 1 ♦ Antiq. Trompette romaine (jusqu au XIX e s., on trouve aussi buccine n. f. ). 2 ♦ (1550 buccine) Gros mollusque comestible (gastéropodes) des côtes de l… …   Encyclopédie Universelle

  • bucium — BÚCIUM1, buciume, s.n. Instrument muzical de suflat în forma unui tub tronconic foarte lung, făcut din coajă de tei, din lemn sau din metal şi folosit în special de ciobani pentru chemări şi semnale. [var.: búcin s.n.] – lat. bucinum. Trimis de… …   Dicționar Român

  • Bucium — is also a Romanian folk rock band. : Bucium is also a commune in Alba County. The Bucium (IPA2| bu.ʧjum, also called trâmbiţă or tulnic ) is a type of Alpenhorn used by mountain dwellers in Romania. Of Dacian origin, it was used in the… …   Wikipedia

  • Eburna — Eburna, Weichthiergattung aus der Familie der Kinkhörner od. Purpurschnecken, wie Bucinum, aber die Spindel oben genabelt u. unter dem Nabel kanalartig vertieft; Arten: E. glabrata, glänzend gelb, länglich eirund, an den amerikanischen Küsten, 3… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • buccine — buccin [ byksɛ̃ ] n. m. • buccine, buxine 1372; lat. buccina, altér. de bucina « trompette » 1 ♦ Antiq. Trompette romaine (jusqu au XIX e s., on trouve aussi buccine n. f. ). 2 ♦ (1550 buccine) Gros mollusque comestible (gastéropodes) des côtes… …   Encyclopédie Universelle

  • βούκινο — Χάλκινο πνευστό όργανο, με οξύ ήχο, το οποίο χρησιμοποιούσαν στη ρωμαϊκή εποχή. Στους βυζαντινούς χρόνους ονομαζόταν βυκάνη, και βουκινάτορες ή βουκινάριοι οι σαλπιγκτές. Το β. ήταν πολύ διαδεδομένο στη Γαλλία και κατά την εποχή της Γαλλικής… …   Dictionary of Greek

  • buccino — bùc·ci·no s.m. TS zool. mollusco del genere Buccino, la cui conchiglia ovale era anticamente usata come buccina | con iniz. maiusc., genere della sottoclasse dei Prosobranchi {{line}} {{/line}} DATA: av. 1498. ETIMO: dal lat. scient. Buccĭnum, da …   Dizionario italiano

  • buccinum — ˈbəksənəm noun Usage: capitalized Etymology: New Latin, from Latin buccinum, bucinum trumpet, a shellfish, from buccina, bucina trumpet : a genus (the type of the family Buccinidae) of marine gastropod mollusks comprising the typical whelks …   Useful english dictionary

  • buckie — I. ˈbəkē noun ( s) Etymology: perhaps modification of Latin buccinum, bucinum, a shellfish used in dyeing purple, from bucina, buccina trumpet, shell used as a trumpet more at buccina chiefly Scotland : a spiral shelled marine gastropod or its… …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»