-
1 στασιωτικός
στασιωτικός, zu einer Partei od. Faktion gehörig, aufrührerisch, καιρός Thuc. 7, 57, u. Sp. – Adv., Arist. pol. 5, 6.
-
2 στασιαστικός
στασιαστικός, aufrührerisch; Ggstz πολιτικός, Plat. Prot. 303 c; στασιαστικῶς ἔχειν, Ggstz von ὁμονοητικῶς ἔχειν, = στασιάζειν, Phaedr. 263 a; vgl. κακῶς ἔχοντας πρὸς ἑαυτοὺς καὶ στασιαστικῶς, Dem. 18, 61; u. Sp., στασιαστικὰ πράττειν, D. Cass. 57, 4.
-
3 στασι-ώδης
στασι-ώδης, ες, aufrührerisch; Xen. Mem. 2, 6, 4; Pol. 1, 9, 6.
-
4 συν-επ-αν-ίστημι
συν-επ-αν-ίστημι (s. ἵστημι), mit, zugleich aufstehen machen, aufwiegeln; – intr. tempp. mit gegen Einen aufstehen, sich auflehnen, aufrührerisch werden, Her. 3, 84. 1, 59; ἢν ξυνεπαναστῶσι, Thuc. 1, 132.
-
5 κατα-στασιαστικός
κατα-στασιαστικός, ή, όν, aufrührerisch, ϑροῦς Heliod. 7, 19.
-
6 κῑνητικός
κῑνητικός, zum Bewegen gehörig, geschickt, in Bewegung setzend; ὁποῖον κινητικωτάτων ἂν εἴη τῶν σωμάτων, was am meisten die Körper in Bewegung setzt, Arist. Meteorl. 2, 8; H. A. 4, 4; Folgde; – aufrührerisch, Pol. 1, 9, 3, neben στασιώδης, vgl. 13, 1, 3; D. Sic. 19, 14; – beweglich, zur Bewegung geneigt, von der Wärme, im Ggstz von στάσιμος, Plut. de prim. frig. 1; vgl. ib. 17 ὡς βραδεῖα καὶ στάσιμος, im Ggstz von ὀξύῤῥοπος καὶ κινητικός. – Bei den Stoikern sind τὰ κινητικά begehrungswerthe Dinge.
-
7 κῑνέω
κῑνέω (vgl. κίω), gehen machen, in Bewegung setzen, Od. 24, 5, bewegen; οὐδέ τι κινῆσαι μελέων ἦν οὐδ' ἀναεῖραι Od. 8, 298; öfter κάρη κινεῖν, das Haupt bewegen, schütteln, als Zeichen des Unwillens u. Zorns; κινηϑεὶς ἐπῄει Pind. frg. 70; φόβος κινεῖ, ταράσσει καὶ διώκεται δέμας Aesch. Ch. 287; κινεῖ γὰρ ἁνὴρ ὄμμα Soph. Phil. 854; τὸν λεύκασπιν ἄνδρα ὀξυτέρῳ κινήσασα χαλινῷ Ant. 109, in die Flucht treiben; pass., ϑύελλα κινηϑεῖσα O. C. 1656; μόλις γεραιὰ κινοῦσαι μέλη Eur. Suppl. 172; πόδα Bacch. 764; δόρυ Andr. 607 (wie ὅπλα, eigtl. die Waffen in Bewegung setzen, Thuc. 1, 82; vgl. Dem. 17, 16) u. öfter; im med., τάχ' ἂν στρατὸς κινοῖτο ἀκούσας νυκτέρους ἐκκλησίας Rhes. 139; in Prosa, in mancherlei Verbindungen; von der Stelle rücken, ἀνδριάντα Her. 1, 183; γῆς ὅρια Plat. Legg. VIII, 842 e; im med. oder pass. sich bewegen, im Ggstz von ἑστάναι, Rep. IV, 436 c, wie κινούμενα καὶ ἑστῶτα Theaet. 181 e; bes. von Tanzbewegungen, vgl. Legg. VII, 800 a; c. accus., αἰσχύνονται τοιαῦτα τῷ σώματι κινεῖσϑαι, so Etwas zu tanzen, II, 656 a; übh. gehen, Il. 1, 47 u. öfter; ὡς μηδεὶς κινήσοιτο ἐκ τῆς τάξεως Xen. Hell. 2, 1, 22; – κινεῖν τὰ χρήματα ἐς ἄλλο τι, das deponirte Geld zu etwas Anderem verwenden, Thuc. 2, 24, wie τῶν χρημάτων κινεῖν, das Geld angreifen, 1, 143, vgl. 6, 70; χρήματα κινεῖν ἱερά Dem. 24, 179; App. B. C. 2, 41; – γῆ κεκινημένη, umgeackert, Xen. Cyn. 5, 18; – πᾶν χρῆμα κινεῖν, ὅπως –, Alles in Bewegung setzen, Her. 5, 96; πάντα λόγον κινεῖν Plat. Phileb. 15 e Conv. 198 e; vgl. ὅσον λόγον πάλιν κινεῖτε περὶ τῆς πολιτείας Rep. V, 540 a; – μὴ κινήσῃς ἀγρίαν ὀδύνην πατρός, rege nicht auf, Soph. Trach. 974; ἴδια κινοῦντες κακά O. R. 636; ἐγερτὶ κινῶν ἄνδρ' ἀνὴρ ἐπιῤῥόϑοις κακοῖσι, aufregen durch Schmähungen, Ant. 409; – ἃ δ' ἐξάγιστα μηδὲ κινεῖται λόγῳ, was nicht durch die Rede bewegt, wovon nicht gesprochen wird, τὰ ἀπόῤῥητα, O. C. 1523, vgl. Ant. 1061; so bes. τὰ ἀκίνητα κινεῖν, sprichwörtlich, Her. 6, 134; Plat. Legg. III, 684 d; – beunruhigen, stören, καὶ δάκνειν Rep. V, 474 d; αὐτὸν ἐκίνουν, ich ließ ihn nicht in Ruhe, 329 d; aufregen, Xen. Mem. 4, 2, 2; ταῦτα κινεῖ, ταῦτα ἐξίστησιν ἀνϑρώπους ἑαυτῶν Dem. 21, 72; öfter Plut. u. a. Sp. Dah. pass. aufrührerisch sein, οἱ Γαλάται ἐκινήϑησαν αὖϑις D. Cass. 40, 17, öfter; τὰ καϑεστῶτα κινεῖν Pol. 2, 21, 3. Aehnl. πάντα κινεῖται, es kommt Alles in Aufruhr, wird aufgeregt, Dem. 2, 21, von alten Schäden, die aufbrechen, wie 18, 198. – Νόμαια κινέει πάτρια, verändern, Her. 3, 80; νόμους Plat. u. A. Auch = untersuchen, durchforschen, Ἐμπεδοκλέα πρῶτον τὴν ῥητορικὴν κεκινηκέναι Sext. Emp. adv. math. 7, 6, anregen, u. oft; auch τραγῳδίαν, Plut. Sol. 29. – Κεκινημένος περὶ πᾶσαν τὴν μαγγανείαν, wie versari in, Plat. Legg. X, 908 d. – In obscönem Sinne, = βινέω, Ar. Nubb. 1371 u. öfter; vgl. Luc. parasit. 10; Ep. ad. 86 (XI, 202); οἱ κινούμενοι = κίναιδοι. – Scheinbar intrans. steht es mit Auslassung von στρατόν, Pol. 2, 52, 2, αὖϑις ἐκ ποδὸς ἐκίνει, wie im lat. movere; vgl. Plut. Caes. 26.
-
8 νεωτερο-ποιός
νεωτερο-ποιός, Neuerungen machend, aufrührerisch, Thuc. 1, 70.
-
9 δια-στατικός
δια-στατικός, ή, όν, 1) trennend, Tim. Locr. 100 e. – 2) aufrührerisch, Uneinigkeit hervorrufend, λόγοι Plut. Pomp. 53. – 3) ἐν τῇ λαλιᾷ δ. ἦν τῶν όνομάτων, er sprach die Namen deutlich unterscheidend aus, D. L. 4, 33. – Adv., getrennt, B. A. 560.
-
10 νοσέω
νοσέω, krank sein, kranken; νόσῳ, an einer Krankheit, Aesch. Prom. 384; übertr., ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, 378; σὺ γὰρ νοσεῖς τόδ' ἄλγος ἐκ ϑείας τύχης, Soph. Phil. 1310; νοσεῖ μὲν νόσον ἀργίαν, 173; auch γῆς οὕτω νοσούσης, O. R. 636; vom Wahnsinn, ϑολερῷ κεῖται χειμῶνι νοσήσας, Ai. 207; u. von Leidenschaften, von der Liebe, Trach. 541, von der Trauer, O. R. 60. 1061; u. vom Unglück, νοσεῖ πόλις, Ant. 1015, vgl. O. C. 604. 770; oft bei Eur., im eigentlichen und im übertragenen Sinne, νοσεῖ τὰ τῶν ϑεῶν Troad. 27, λόγος νοσῶν ἐν αὑτῷ Phoen. 475; νόσον νοσεῖν, Ar. Av. 31; νόσος ἐν τῇ πόλει ἐντετοκυῖα, Vesp. 651; νοῦσον μεγάλην νοσέων, Her. 3, 33, öfter; auch ἡ Μίλητος νοσήσασα, vom Aufruhr leidend, 5, 28; Ggstz von ὑγιαίνω, Plat. Gorg. 495 e; τὸ ὑγιὲς καὶ τὸ νοσοῠν, Conv. 186 b; eben so, wie νόσος, auf geistige u. sittliche Fehler, bes. auf Leidenschaften angewandt, νοσοῠσαν καὶ ἄφρονα ψυχήν Tim. 86 d, νοσοῠντα καὶ ἐρωτικῶς διατιϑέμενα Conv. 207 b. Auch von heftigen Erschütterungen eines Staates, bes. durch innere Zwistigkeiten, ἐνόσησε τὰ Ὀδρυσῶν πράγματα, Xen. An. 7, 2, 32; Dem. vrbdt νοσοὖσι καὶ στασιάζουσιν ἐν ἑαυτοῖς, 9, 12, vgl. 2, 14, wo Bekker es ausgelassen hat; ἀπόλωλε καὶ νενόσηκεν ἡ Ἑλλάς, 9, 39; Plut. Thes. 12 u. öfter D. Hal.; aufrührerisch sein, Pol. 38, 2, 7.
-
11 θορυβο-ποιός
θορυβο-ποιός, Lärm machend, Unruhe anstiftend, aufrührerisch, Plut. Phoc. 16 Mar. 28.
-
12 ἀ-στασίαστος
ἀ-στασίαστος, nicht aufrührerisch, ruhig, παρέχειν τοὺς συμμάχους Lys. 2, 55. 33, 7; nicht durch Aufruhr beunruhigt, Thuc. 1, 2; Plat. u. öfter.
-
13 ὀχληρός
ὀχληρός, 1) beunruhigend, lästig; Eur. Hel. 459 Alc. 543; Her. 1, 186; οὐκ ὀχληρὸς ἔσομαί σοι πυνϑανόμενος, Plat. Hipp. mai. 295 b; ὀχληρότατος, Isocr. 4, 185, öfter; bes. bei Sp., wie Luc. Nigr. 13 Tim. 11; καὶ ἐπαχϑής, Hdn. 3, 15, 3. – 2) unruhig, lärmend, aufrührerisch, μετὰ ὀχληρῶν συμποτῶν, Plat. Rep. VIII, 569 a; Suid. erkl. ταραχώδης.
-
14 ὀχλάζω
ὀχλάζω, sich aufrührerisch zusammenrotten, LXX., K. S.
-
15 ἀστασίαστος
ἀ-στασίαστος, nicht aufrührerisch, ruhig; nicht durch Aufruhr beunruhigt -
16 διαστατικός
δια-στατικός, ή, όν, (1) trennend. (2) aufrührerisch, Uneinigkeit hervorrufend. (3) ἐν τῇ λαλιᾷ δ. ἦν τῶν όνομάτων, er sprach die Namen deutlich unterscheidend aus. Adv., getrennt -
17 θορυβοποιός
θορυβο-ποιός, Lärm machend, Unruhe anstiftend, aufrührerisch -
18 καταστασιαστικός
κατα-στασιαστικός, ή, όν, aufrührerisch -
19 κῑνέω
κῑνέω, gehen machen, in Bewegung setzen, bewegen; öfter κάρη κινεῖν, das Haupt bewegen, schütteln, als Zeichen des Unwillens u. Zorns; τὸν λεύκασπιν ἄνδρα ὀξυτέρῳ κινήσασα χαλινῷ, in die Flucht treiben; δόρυ (wie ὅπλα, eigtl. die Waffen in Bewegung setzen); von der Stelle rücken; sich bewegen, im Ggstz von ἑστάναι; bes. von Tanzbewegungen; c. accus., αἰσχύνονται τοιαῦτα τῷ σώματι κινεῖσϑαι, so etwas zu tanzen; übh. gehen; κινεῖν τὰ χρήματα ἐς ἄλλο τι, das deponierte Geld zu etwas anderem verwenden; wie τῶν χρημάτων κινεῖν, das Geld angreifen; γῆ κεκινημένη, umgeackert; πᾶν χρῆμα κινεῖν, ὅπως, alles in Bewegung setzen; μὴ κινήσῃς ἀγρίαν ὀδύνην πατρός, rege nicht auf; ἐγερτὶ κινῶν ἄνδρ' ἀνὴρ ἐπιῤῥόϑοις κακοῖσι, aufregen durch Schmähungen; ἃ δ' ἐξάγιστα μηδὲ κινεῖται λόγῳ, was nicht durch die Rede bewegt, wovon nicht gesprochen wird; so bes. τὰ ἀκίνητα κινεῖν, sprichwörtlich; beunruhigen, stören; αὐτὸν ἐκίνουν, ich ließ ihn nicht in Ruhe; aufregen. Dah. pass. aufrührerisch sein. Ähnl. πάντα κινεῖται, es kommt alles in Aufruhr, wird aufgeregt; von alten Schäden, die aufbrechen. Νόμαια κινέει πάτρια, verändern. Auch = untersuchen, durchforschen; anregen. Κεκινημένος περὶ πᾶσαν τὴν μαγγανείαν, wie versari in. In obszönem Sinne, = βινέω -
20 κῑνητικός
κῑνητικός, zum Bewegen gehörig, geschickt, in Bewegung setzend; ὁποῖον κινητικωτάτων ἂν εἴη τῶν σωμάτων, was am meisten die Körper in Bewegung setzt; aufrührerisch; beweglich, zur Bewegung geneigt, von der Wärme, im Ggstz von στάσιμος; τὰ κινητικά begehrungswerte Dinge
- 1
- 2
См. также в других словарях:
aufrührerisch — ↑faktiös, ↑rebellisch, ↑tumultuarisch … Das große Fremdwörterbuch
aufrührerisch — aufsässig, aufständisch, empörerisch, rebellisch, widersetzlich; (schweiz.): auflüpfisch; (bildungsspr.): subversiv; (oft abwertend): umstürzlerisch; (landsch.): aufmüpfig. * * * aufrührerisch:empörerisch·aufständisch·rebellisch·aufsässig;auch⇨het… … Das Wörterbuch der Synonyme
aufrührerisch — Aufruhr »Empörung, Tumult, Erhebung«: Die seit dem 15. Jh. bezeugte Zusammensetzung enthält als Grundwort das unter ↑ Ruhr behandelte Substantiv in dessen älterer Bed. »heftige Bewegung«. Abl.: Aufrührer (15. Jh.); aufrührerisch (18. Jh., für… … Das Herkunftswörterbuch
aufrührerisch — widersetzlich; aufständisch; rebellisch; sperrig; eigensinnig; tumultuarisch; meuterisch * * * auf|rüh|re|risch [ au̮fry:rərɪʃ] <Adj.>: a) zum Aufruhr antreibend: aufrührerische Ideen. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
aufrührerisch — auf|rüh|re|risch … Die deutsche Rechtschreibung
subversiv — aufrührerisch, aufsässig, aufständisch, aufwieglerisch, rebellisch, revolutionär, widersetzlich, zersetzend; (schweiz.): auflüpfisch; (geh.): aufbegehrend; (bildungsspr.): rebellierend, revoltierend; (oft abwertend): umstürzlerisch; (landsch.):… … Das Wörterbuch der Synonyme
aufständisch — widersetzlich; aufrührerisch; rebellisch; sperrig; eigensinnig; tumultuarisch; meuterisch * * * auf|stän|disch [ au̮fʃtɛndɪʃ] <Adj.>: an einem Aufstand beteiligt, im Aufstand befindlich: die aufständischen Bauern. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
rebellisch — widersetzlich; aufständisch; aufrührerisch; sperrig; eigensinnig; tumultuarisch; meuterisch; abtrünnig * * * re|bel|lisch [re bɛlɪʃ] <Adj.>: a) rebellierend: die rebellischen Truppen besetzten die Hauptstadt … Universal-Lexikon
rebellisch — a) aufrührerisch, aufständisch, aufwieglerisch, empörerisch, meuternd, revolutionär; (schweiz.): auflüpfisch; (bildungsspr.): rebellierend, revoltierend, subversiv, umstürzlerisch; (veraltet): meuterisch, seditiös. b) sich auflehnend,… … Das Wörterbuch der Synonyme
aufsässig — a) bockig, störrisch, trotzig, trotzköpfig, verbockt, widerborstig, widersetzlich, widerspenstig; (bildungsspr.): renitent; (ugs.): bockbeinig, dickköpfig, kratzbürstig; (oft scherzh. od. iron.): unbotmäßig; (landsch.): aufmüpfig; (südd., österr … Das Wörterbuch der Synonyme
aufständisch — sich auflehnend, aufrührerisch, empörerisch, meuternd, rebellisch, revolutionär; (geh.): aufbegehrend; (bildungsspr.): rebellierend, revoltierend; (veraltet): meuterisch, seditiös. * * * aufständisch:⇨aufrührerisch… … Das Wörterbuch der Synonyme