Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

astante

  • 41 soditës

    contemplativo, astante, spettatore

    Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > soditës

  • 42 spektator

    spettatore, astante

    Dizionario albanese-italiano e italiano-albanese > spektator

  • 43 astanteria

    sf [astante'ria]

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > astanteria

  • 44 adsto

    a-sto ( asto, Fleck., Rib., B. and K.; adsto, Ritschl, Lachm.), stĭti, no sup., 1, v. n., to stand at or near a person or thing, to stand by, stand (syn.: adsisto, adsum, faveo).
    I.
    Lit. (very freq. and class.); constr. absol., with ad, juxta, propter, in with abl., ante, coram, contra, supra, etc.; with dat., acc., and abl., and with local adv.:

    astitit illum locum, et illo, et illi, et circa illum,

    Prisc. p. 1181 P.: marinas propter plagas, Enn. ap. Fest. p. 309 Müll. (Sat. v. 41 Vahl.):

    si iste stabit, adstato simul,

    Plaut. Ps. 3. 2, 75: cum omnis multitudo adstaret, Vulg. Lev. 9, 5; ib. Psa. 2, 2; ib. Act. 22, 20:

    ante ostium,

    Plaut. Truc. 1, 2, 72; so id. Men. 4, 3, 2:

    ante aras,

    Lucr. 1, 90:

    ante oculos astare,

    Verg. A. 3, 150:

    adstare ante Dominum,

    Vulg. Tob. 12, 15; ib. Luc. 1, 19:

    intra limen adstate illic,

    Plaut. Most. 5, 1, 16:

    ut mihi confidenter contra adstitit!

    id. Capt. 3, 5, 6:

    Postquam ille hinc abiit, tu adstas solus!

    id. Ps. 1, 4, 1; so id. Bacch. 5, 2, 16; id. Stich. 3, 2, 11; id. Mil. 2, 4, 5; 2, 5, 36; id. Poen. 1, 2, 49 al.:

    adsta atque audi,

    id. Cist. 2, 3, 53; so id. Ep. 1, 1, 61; id. Most. 1, 4, 11:

    cum patre astans,

    Ter. Phorm. 4, 3, 2:

    cum Alexander in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset,

    Cic. Arch. 10, 24:

    in eopse adstas lapide,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17:

    astat in conspectu meo,

    Cic. Cat. 4, 2:

    multis coram adstantibus,

    Vulg. Gen. 45, 1:

    adstat coram vobis,

    ib. Act. 4, 10:

    supra caput,

    Verg. A. 4, 702; 5, 10:

    nec opinanti Mors ad caput adstitit,

    Lucr. 3, 959:

    adstiterunt ad januam,

    Vulg. Act. 10, 17:

    adstiterunt juxta illos,

    ib. ib. 1, 10:

    qui campis adstiterant,

    Tac. A. 2, 17 Halm:

    tribunali,

    id. ib. 12, 36 fin.:

    mensae,

    Suet. Tib. 61; so Mart. 8, 56, 13:

    adstabo tibi,

    Vulg. Psa. 5, 5; ib. Act. 27, 23:

    aliquem adstare,

    Plin. Pan. 23, 2, where Keil reads astaret:

    limine divae Adstitit,

    Stat. Th. 9, 607.—
    II.
    Trop.:

    Certa quidem finis vitae mortalibus adstat,

    awaits, Lucr. 3, 1078.— Also, to stand at one's side as counsel or aid, to assist (cf.:

    assisto, adsum, etc.): Amanti supparisator, hortor, adsto, admoneo, gaudeo,

    Plaut. Am. 3, 4, 10:

    Dum adsto advocatus cuidam cognato meo,

    id. Cas. 3, 3, 4.— Poet., of an object still existing or remaining: astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (for this Verg. has: Priami dum regna manebant, A. 2, 22).—
    III.
    Transf., to stand up, to stand upright (cf. ad, I. 1.):

    squamis astantibus,

    Verg. G. 3, 545:

    Minerva, quae est in Parthenone adstans,

    Plin. 34, 8, 19, § 54, where Jan reads stans.

    Lewis & Short latin dictionary > adsto

  • 45 asto

    a-sto ( asto, Fleck., Rib., B. and K.; adsto, Ritschl, Lachm.), stĭti, no sup., 1, v. n., to stand at or near a person or thing, to stand by, stand (syn.: adsisto, adsum, faveo).
    I.
    Lit. (very freq. and class.); constr. absol., with ad, juxta, propter, in with abl., ante, coram, contra, supra, etc.; with dat., acc., and abl., and with local adv.:

    astitit illum locum, et illo, et illi, et circa illum,

    Prisc. p. 1181 P.: marinas propter plagas, Enn. ap. Fest. p. 309 Müll. (Sat. v. 41 Vahl.):

    si iste stabit, adstato simul,

    Plaut. Ps. 3. 2, 75: cum omnis multitudo adstaret, Vulg. Lev. 9, 5; ib. Psa. 2, 2; ib. Act. 22, 20:

    ante ostium,

    Plaut. Truc. 1, 2, 72; so id. Men. 4, 3, 2:

    ante aras,

    Lucr. 1, 90:

    ante oculos astare,

    Verg. A. 3, 150:

    adstare ante Dominum,

    Vulg. Tob. 12, 15; ib. Luc. 1, 19:

    intra limen adstate illic,

    Plaut. Most. 5, 1, 16:

    ut mihi confidenter contra adstitit!

    id. Capt. 3, 5, 6:

    Postquam ille hinc abiit, tu adstas solus!

    id. Ps. 1, 4, 1; so id. Bacch. 5, 2, 16; id. Stich. 3, 2, 11; id. Mil. 2, 4, 5; 2, 5, 36; id. Poen. 1, 2, 49 al.:

    adsta atque audi,

    id. Cist. 2, 3, 53; so id. Ep. 1, 1, 61; id. Most. 1, 4, 11:

    cum patre astans,

    Ter. Phorm. 4, 3, 2:

    cum Alexander in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset,

    Cic. Arch. 10, 24:

    in eopse adstas lapide,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17:

    astat in conspectu meo,

    Cic. Cat. 4, 2:

    multis coram adstantibus,

    Vulg. Gen. 45, 1:

    adstat coram vobis,

    ib. Act. 4, 10:

    supra caput,

    Verg. A. 4, 702; 5, 10:

    nec opinanti Mors ad caput adstitit,

    Lucr. 3, 959:

    adstiterunt ad januam,

    Vulg. Act. 10, 17:

    adstiterunt juxta illos,

    ib. ib. 1, 10:

    qui campis adstiterant,

    Tac. A. 2, 17 Halm:

    tribunali,

    id. ib. 12, 36 fin.:

    mensae,

    Suet. Tib. 61; so Mart. 8, 56, 13:

    adstabo tibi,

    Vulg. Psa. 5, 5; ib. Act. 27, 23:

    aliquem adstare,

    Plin. Pan. 23, 2, where Keil reads astaret:

    limine divae Adstitit,

    Stat. Th. 9, 607.—
    II.
    Trop.:

    Certa quidem finis vitae mortalibus adstat,

    awaits, Lucr. 3, 1078.— Also, to stand at one's side as counsel or aid, to assist (cf.:

    assisto, adsum, etc.): Amanti supparisator, hortor, adsto, admoneo, gaudeo,

    Plaut. Am. 3, 4, 10:

    Dum adsto advocatus cuidam cognato meo,

    id. Cas. 3, 3, 4.— Poet., of an object still existing or remaining: astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (for this Verg. has: Priami dum regna manebant, A. 2, 22).—
    III.
    Transf., to stand up, to stand upright (cf. ad, I. 1.):

    squamis astantibus,

    Verg. G. 3, 545:

    Minerva, quae est in Parthenone adstans,

    Plin. 34, 8, 19, § 54, where Jan reads stans.

    Lewis & Short latin dictionary > asto

  • 46 barbaricus

    barbărĭcus, a, um, adj., = barbarikos [barbarus].
    I.
    Foreign, strange, outlandish, barbarous, in opp. to Grecian or Roman ( poet. and in post - Aug. prose).
    A.
    In gen.:

    alae,

    Luc. 1, 476:

    sermo,

    Amm. 18, 2, 1:

    pyra,

    Plin. 15, 15, 16, § 56:

    equi,

    Veg. 6, 7, 1.—Hence,
    2.
    Subst.: barbărĭcum, i, n.
    a.
    A foreign land (post-class.):

    Albis in barbarico, longe ultra Rhenum est,

    Eutr. 7, 8; 9, 4; Spart. Sev. 47.—
    b.
    Barbaricum appellatur clamor exercitus, quod eo genere barbari utantur, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.—
    B.
    Esp., of a particular country, in opp. to Greece or Rome.
    1.
    Freq. for Phrygian (v. barbarus): astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 120 Müll.):

    vestes,

    Lucr. 2, 500:

    barbarico postes auro spoliisque superbi,

    Verg. A. 2, 504.—
    2.
    (In the mouth of a Greek.) For Italian, Roman (only in Plaut.):

    urbes,

    Plaut. Capt. 4, 2, 104:

    lex,

    id. ib. 3, 1, 32:

    cenare lepide nitideque volo: nihil moror barbarico ritu esse,

    after the frugal manner of the ancient Romans, id. Cas. 3, 6, 19.—
    3.
    For German, Germanic:

    nomina,

    Suet. Calig. 47.—
    II.
    (Acc. to barbarus, II.) Rough, rude, unpolished (very rare):

    vita,

    Claud. Eutr. 2, 226. — Trop.:

    silva barbarica id est conseminea,

    Col. 11, 2, 83; cf. Mart. 3, 58, 5.—Hence, adv.
    a.
    barbărĭcum, barbarously:

    barbaricum atque immane gemens,

    Sil. 12, 418.—
    b.
    barbărĭcē, like a foreigner:

    barba barbarice demissa,

    Capitol. Ver. 10, § 6.

    Lewis & Short latin dictionary > barbaricus

  • 47 etiam

    ĕtĭam, conj. [cf. Gr. eti; with ending -am, as in quoniam, nunciam, etc.; cf. Brix ad Plaut. Trin. prol. 3], annexes a fact or thought to that which has already been said, and also, and furthermore, also, likewise, besides (syn. quoque).
    I.
    In gen.:

    hoc etiam ad malum accersebatur malum,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 22; cf. Ter. And. 1, 3, 10; Cic. de Sen. 6, 16; id. N. D. 2, 52, 130:

    tute istic (dixisti) etiam astante hoc Sosia,

    Plaut. Am. 2, 2, 115:

    sed etiam est, paucis vos quod monitos voluerim,

    id. Capt. prol. 53; cf. id. Bacch. 3, 6, 17; Cic. Ac. 2, 12, 38:

    atque alias etiam dicendi quasi virtutes sequetur,

    id. Or. 40 fin.:

    unum etiam vos oro, ut, etc.,

    one thing more, Ter. Eun. 5, 8, 54; cf. id. Heaut. 5, 1, 22; id. Phorm. 5, 5, 3; Verg. A. 11, 352; Suet. Caes. 24 al.:

    etiamne hoc negabis?

    Plaut. Am. 2, 2, 128; cf. id. Bacch. 2, 3, 40:

    mihi quidem etiam Appii Caeci carmen... Pythagoreorum videtur. Multa etiam sunt in nostris institutis ducta ab illis,

    Cic. Tusc. 4, 2, 4; cf. id. N. D. 2, 58:

    hei mihi! Etiam de sorte nunc venio in dubium miser?... Etiam insuper defrudet?

    Ter. Ad. 2, 2, 38; cf. Suet. Caes. 10 fin.:

    caret epulis exstructisque mensis et frequentibus poculis: caret ergo etiam vinolentia et cruditate et insomniis,

    Cic. de Sen. 13, 44:

    etiam tu quoque assentaris huic?

    Plaut. Am. 2, 2, 70; so,

    etiam quoque,

    id. As. 2, 4, 95; id. Ps. 1, 1, 120; 1, 3, 118; Lucr. 3, 292; 5, 517 al.; Varr. R. R. 1, 1, 3; Gell. 18, 12, 9; cf.:

    quoque etiam,

    Plaut. Am. prol. 30; 2, 2, 85; 121; id. Ep. 4, 2, 19; Ter. Hec. 4, 1, 28; 5, 1, 7; Cic. Fam. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 88 fin.;

    v. quoque.— Esp. freq. in the connection: non modo (or solum)... sed (or verum) etiam: tenebat non modo auctoritatem, sed etiam imperium in suos,

    Cic. de Sen. 11, 37:

    inveteratas non solum familiaritates exstingui solere, sed odia etiam gigni sempiterna,

    id. Lael. 10 fin.:

    neque solum ut quieto, sed etiam ut magno animo simus hortantur, neque auxilium modo defensioni meae, verum etiam silentium pollicentur,

    id. Mil. 1 fin. Conversely:

    tantum... non etiam: si vultum tantum, non etiam animum accommodavimus,

    Quint. 6, 2, 26:

    periculum tantum, non etiam offensa vitatur,

    id. 9, 2, 67; 7, 4, 35 al.; cf.:

    quasi vero oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

    Cic. Fin. 2, 6, 17.
    II.
    In partic.
    A.
    To annex a more important idea, and even, nay, even:

    quae omnes docti atque sapientes summa, quidam etiam sola bona esse dixerunt,

    Cic. Deiot. 13, 37:

    nos enim defendimus, etiam insipientem multa comprehendere,

    id. Ac. 2, 47, 144:

    si infantes pueri, mutae etiam bestiae paene loquuntur,

    id. Fin. 1, 21:

    quis mortalium tolerare potest, illis divitias superare, nobis rem familiarem etiam ad necessaria deesse?

    Sall. C. 20, 11:

    illiteratum, iners ac paene etiam turpe est non putare, etc.,

    Plin. Ep. 2, 3, 8 et saep.—Freq. after negative sentences, for immo, potius, nay, rather, even: Mamertina civitas improba antea non erat;

    etiam erat inimica improborum,

    Cic. Verr. 2, 4, 10; id. Deiot. 11, 31:

    hoc idem nostri saepius non tulissent, quod Graeci laudare etiam solent,

    id. Or. 45, 153:

    quid, si ne dives quidem? quid, si pauper etiam?

    id. Par. 6, 1, 42 et saep.:

    tantum abesse dicebat, ut id consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret,

    id. Ac. 2, 9, 28; cf. Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 2; Cic. Fin. 2, 17; 5, 20 fin.:

    immo etiam, hoc qui occultari facilius credas, dabo,

    Ter. Hec. 5, 4, 29:

    quin etiam insuper vestem omnem miserae discidit,

    id. Eun. 4, 3, 4; v. immo and quin.—Freq. with comparatives for the sake of intensity, yet, still (in later Lat. replaced by adhuc): He. Mane, nondum audisti, Demea, Quod est gravissimum. De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 22:

    ut enim in corporibus magnae dissimilitudines sunt: sic in animis exsistunt majores etiam varietates,

    Cic. Off. 1, 30, 107:

    sunt autem etiam clariora vel plane perspicua,

    id. Fin. 5, 20:

    dic, dic etiam clarius,

    id. Verr. 2, 3, 75 fin.:

    plusculum etiam quam concedet veritas,

    id. Fam. 5, 12, 3; Quint. 9, 4, 36:

    Athos mons est adeo elatus, ut credatur altius etiam quam unde imbres cadunt surgere,

    Mel. 2, 2, 10.—Rarely with a comp. in contrast with its own posit.:

    qui magno in aere alieno majores etiam possessiones habent,

    Cic. Cat. 2, 8, 18; id. Tusc. 1, 1, 2; id. Cat. 4, 7, 14:

    ad Alesiam magna inopia, multo etiam major ad Avaricum,

    Caes. B. C. 3, 47, 5.—
    B.
    With the demonstrative notion of the jam predominating, used as an affirmative, certainly, granted, by all means, yes indeed, yes:

    ut sequens probabilitatem, ubicumque haec aut occurrat aut deficiat, aut etiam, aut non respondere possit,

    Cic. Ac. 2, 32, 104; cf. id. ib. 2, 30, 97; id. N. D. 1, 25, 70; id. Rosc. Com. 3, 9: Jupp. Numquid vis? Al. Etiam;

    ut actutum advenias,

    Plaut. Am. 1, 3, 46: Th. Numquid processit ad forum hodie novi? Si. Etiam. Th. Quid tandem? id. Most. 4, 3, 8; Ter. Hec. 5, 3, 13:

    misericordia commotus ne sis. Etiam,

    Cic. Mur. 31, 65; Plin. Ep. 2, 3, 9:

    Zeno in una virtute positam beatam vitam putat. Quid Antiochus? Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam,

    Cic. Ac. 2, 43, 134; id. Planc. 26 fin.:

    quid? etiam,

    id. Att. 4, 5; cf. id. ib. 1, 13, 6; 2, 6 fin.; id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 24: An. Num quid patri subolet? Ge. Nihil etiam, nothing at all, Ter. Phorm. 3, 1, 10:

    nihil etiam audio,

    id. Heaut. 5, 5, 13. —
    C.
    With the idea of time predominating, yet, as yet, even yet, still, even now:

    etsi admodum In ambiguo est etiam, nunc quid de hac re fuat,

    Plaut. Trin. 2, 4, 193; cf. Ter. Hec. 4, 3, 8:

    olim fano consumebatur omne quod profanum erat, ut etiam fit,

    Varr. L. L. 6, § 54 Müll.:

    cum iste etiam cubaret, in cubiculum introductus est,

    Cic. Verr. 2, 3, 23:

    invalidus etiamque tremens, etiam inscius aevi,

    Verg. G. 3, 189; cf. id. A. 6, 485; Sall. C. 61, 4:

    sed tu etiamne astas?

    Plaut. Most. 2, 2, 89; cf. Ter. Eun. 2, 2, 55; id. Hec. 3, 4, 16; id. Heaut. 4, 4, 20:

    quousque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quamdiu etiam furor iste tuus nos eludet?

    how much longer? Cic. Cat. 1, 1.—With negatives:

    quia tibi minas viginti pro amica etiam non dedit,

    not yet, never yet, Plaut. Ps. 1, 3, 46:

    non satis pernosti me etiam, qualis sim,

    Ter. And. 3, 2, 23:

    non dico fortasse etiam quod sentio,

    Cic. Tusc. 1, 6, 12:

    nec plane etiam abisse ex conspectu,

    Caes. B. G. 6, 43, 4:

    improbum facinus, sed fortasse adhuc in nullo etiam vindicatum,

    Cic. Verr. 2, 3, 84:

    nihil suspicans etiam mali,

    Ter. And. 1, 1, 89:

    hunc ego numquam videram etiam,

    id. Eun. 5, 8, 6; 5, 9, 62:

    quid egerint inter se, nondum etiam scio,

    id. Hec. 1, 2, 117; 5, 1, 18; id. Heaut. 3, 3, 35; id. And. 1, 2, 30:

    haec ego omnia, vixdum etiam coetu vestro dimisso, comperi,

    Cic. Cat. 1, 4 fin. —
    D.
    In familiar lang., in interrogations, esp. when made indignantly, like our what? pray? etc.:

    etiam caves, ne videat forte hinc te a patre aliquis exiens?

    are you on your guard, pray? Ter. Heaut. 2, 2, 6:

    etiam tu, here, istinc amoves abs te?

    Plaut. As. 3, 3, 124:

    etiam clamas, carnufex?

    what? do you bawl? Plaut. Am. 1, 1, 220; cf. id. ib. 225; 2, 1, 21; id. Most. 2, 1, 30; Ter. Eun. 5, 7, 16; Petr. 21 fin. al.: is mihi etiam gloriabitur se omnes magistratus sine repulsa assecutum? what? and will he boast to me? etc., Cic. Pis. 1, 2; cf. id. Verr. 2, 1, 59; 2, 2, 42 fin. —
    E.
    In familiar lang., with imperatives, again, once more: Tr. Circumspice dum, numquis est, Sermonem nostrum qui aucupet. Th. Tutum probe est. Tr. Circumspice etiam, Plaut. Most. 2, 2, 43; 4, 2, 3:

    etiam tu, homo nihili, quod di dant boni, cave culpa tua amissis,

    id. Bacch. 5, 2, 70; cf. Ter. And. 5, 2, 8; id. Hec. 5, 4, 1.—In impatient questions:

    scelerate, etiam respicis?

    are you going to look round? Plaut. Pers. 2, 4, 4:

    etiam vigilas?

    at once, immediately, id. Most. 2, 1, 35:

    etiam aperis?

    id. ib. 4, 2, 28:

    etiam tu taces?

    id. Trin. 2, 4, 113; Ter. Ad. 4, 2, 11:

    etiam tu hinc abis?

    id. Phorm. 3, 3, 9; cf.:

    etiamne abis?

    Plaut. Poen. 1, 3, 22:

    etiamne ambulas?

    id. As. 1, 1, 95.—
    F.
    Etiam atque etiam denotes that an action is done uninterruptedly, incessantly; whence it also conveys the idea of intensity, constantly, perpetually; repeatedly, again and again, over and over; pressingly, urgently: temo superat cogens sublime etiam atque etiam noctis iter, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 73 Müll. (Trag. v. 246 ed. Vahlen):

    etiam atque etiam argumenta cum argumentis comparare,

    Cic. Div. 1, 4; cf. id. Fam. 16, 15:

    optimus quisque confitetur, multa se ignorare et multa sibi etiam atque etiam esse discenda,

    id. Tusc. 3, 28, 69:

    dicere,

    id. Fam. 13, 28:

    commonefacere,

    id. ib. 13, 72:

    affirmare promissa,

    Liv. 22, 13:

    curare, ut, etc.,

    id. 41, 19:

    consulere,

    id. 38, 9: se avertere, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 2:

    queri,

    Cat. 63, 61 et saep.:

    te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes,

    Plaut. Trin. 3, 2, 48:

    cogitare,

    Ter. Eun. 1, 1, 11:

    considerare,

    Cic. de Imp. Pomp. 19 fin.; Liv. 3, 45 fin. Drak.:

    reputare,

    Sall. J. 85, 28:

    videre,

    Cic. Div. in Caecil. 12; id. Ac. 2, 19, 62; Liv. 36, 28:

    aspicere,

    Hor. Ep. 1, 18, 76 et saep.:

    hoc te vehementer etiam atque etiam rogo,

    Cic. Fam. 13, 5, fin.; 13, 28 fin.; cf. id. Verr. 2, 5, 72:

    haec quamquam nihilo meliora sunt, nunc etiam atque etiam multo desperatiora,

    constantly more desperate from day to day, id. Fam. 6, 22 (B. and K. read nunc atque):

    quare etiam atque etiam sunt venti corpora caeca,

    i. e. most positively, Lucr. 1, 295. Vid. Hand Turs. II. pp. 545-578.

    Lewis & Short latin dictionary > etiam

  • 48 inspecto

    inspecto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [inspicio], to look at, observe, view (class. only in part. pres.):

    aliquid,

    Plaut. Poen. 3, 3, 69:

    nescio quis inspectavit per impluvium,

    id. Mil. 2, 2, 18:

    me inspectante,

    before my eyes, Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.:

    inspectante exercitu,

    id. ib. 6, 18, 2:

    inspectantibus nobis,

    Caes. B. G. 7, 25; and:

    astante et inspectante ipso,

    in his presence and before his eyes, id. B. C. 2, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > inspecto

  • 49 Ops

    1.
    ops, ŏpis ( nom. sing. does not occur; and the dat. perh. only in Front. Ep. ad Verr. 6 fin.; abl. ope, but opi, Varr. L. L. 5, 32, 141), f. [Sanscr. ap-nas, gain; Gr. aphenos, wealth; cf.: opulentus. copia = co-opia].
    I.
    Power, might, strength, ability, in abstr.: Romani scalis summā nituntur opum vi, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 168 Vahl.); so Verg. A. 12, 552:

    summā ope niti,

    Sall. C. 1, 1:

    omni ope atque operā enitar,

    will employ all my strength and efforts, Cic. Att. 14, 14, 5:

    omnibus viribus atque opibus repugnare,

    with all our powers, id. Tusc. 3, 11, 25:

    quācumque ope possent,

    id. Mil. 11, 30:

    grates persolvere dignas Non opis est nostrae,

    is not in our power, Verg. A. 1, 601. —
    B.
    In concr., means of any kind that one possesses; property, substance, wealth, riches, treasure; military or political resources, might, power, influence, etc. (in this signif. mostly in plur.; cf.: facultates. copiae, divitiae): ut scias, quanto e loco, Quantis opibus, quibus de rebus lapsa fortuna accidat, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 396 Vahl.):

    nos tamen efficimus pro opibus nostris moenia,

    Plaut. Stich. 5, 4, 13:

    condere,

    to hoard up treasures, Verg. G. 2, 507; cf.:

    magnas inter opes inops,

    Hor. C. 3, 16, 28; 2, 12, 22:

    ruris parvae,

    Ov. Tr. 3, 10, 59:

    amplae,

    Plin. 9, 35, 59, § 122:

    vita opibus firma, copiis locuples, gloriā ampla, virtute honesta,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    cui tenues opes, nullae facultates, exiguae amicorum copiae sunt,

    id. Quint. 1, 2:

    in bonis numerabis divitias, honores, opes,

    id. Fin. 5, 27, 81; cf.:

    divitiae ut utare, opes ut colare, honores ut laudere,

    id. Lael. 6, 22:

    opibus et copiis affluentes,

    id. Agr. 2, 30, 82:

    opes violentas concupiscere,

    id. Phil. 1, 12, 129:

    Trojanas ut opes et lamentabile regnum Eruerint Danai,

    Verg. A. 2, 4: ad divos adeunto caste, pietatem adhibento, opes amovento, lay aside display or show, Cic. Leg. 2, 8, 19.—In sing.: vidi ego te, astante ope barbaricā, etc., Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 120 Vahl.); so,

    barbarica,

    Verg. A. 8, 685.—
    II.
    Aid, help, support, assistance, succor (syn.: subsidium, suppetiae, auxilium): opis egens tuae. Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 126 Vahl.): pro factis reddere opis pretium, id. ap. Sen. Ep. 18, 5 (Epigr. v. 6 ib.):

    arripe opem auxiliumque ad hanc rem,

    Plaut. Mil. 2, 2, 65; Cic. Att. 9, 16, 1:

    sine tuā ope,

    id. Att. 16, 13 c, 2:

    aliquid opis rei publicae tulissemus,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    opem petere ab aliquo,

    id. Tusc. 5, 2, 5:

    confugere ad opem alicujus,

    id. Font. 11, 35: ferte opem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 67 (Trag. v. 86 Vahl.):

    exitium superabat opem,

    i. e. baffled medical skill. Ov. M. 7, 527:

    afferre opem,

    to yield assistance, id. ib. 8, 601:

    admovere,

    id. R. Am. 116.
    2.
    Ŏps, Ŏpis ( nom. sing. Opis, Plaut. Pacch. 4, 8, 52; Hyg. Fab. 130), f. [a personification of 1. ops], the goddess of plenty, riches, and power, the wife of Saturn, and the patroness of husbandry; identical with Terra:

    Jovi... Ope gnato,

    Plaut. Pers. 2, 3, 2; Varr. L. L. 5, § 57; 64 Müll.; Enn. ap. [p. 1273] Lact. 1, 14 (Euhem. n. 3 and 4, pp. 169 and 170 Vahl.); Macr. S. 1, 10; Cic. Univ. 11; id. Phil. 1, 7, 17; Ov. M. 9, 498.

    Lewis & Short latin dictionary > Ops

  • 50 ops

    1.
    ops, ŏpis ( nom. sing. does not occur; and the dat. perh. only in Front. Ep. ad Verr. 6 fin.; abl. ope, but opi, Varr. L. L. 5, 32, 141), f. [Sanscr. ap-nas, gain; Gr. aphenos, wealth; cf.: opulentus. copia = co-opia].
    I.
    Power, might, strength, ability, in abstr.: Romani scalis summā nituntur opum vi, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 168 Vahl.); so Verg. A. 12, 552:

    summā ope niti,

    Sall. C. 1, 1:

    omni ope atque operā enitar,

    will employ all my strength and efforts, Cic. Att. 14, 14, 5:

    omnibus viribus atque opibus repugnare,

    with all our powers, id. Tusc. 3, 11, 25:

    quācumque ope possent,

    id. Mil. 11, 30:

    grates persolvere dignas Non opis est nostrae,

    is not in our power, Verg. A. 1, 601. —
    B.
    In concr., means of any kind that one possesses; property, substance, wealth, riches, treasure; military or political resources, might, power, influence, etc. (in this signif. mostly in plur.; cf.: facultates. copiae, divitiae): ut scias, quanto e loco, Quantis opibus, quibus de rebus lapsa fortuna accidat, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 396 Vahl.):

    nos tamen efficimus pro opibus nostris moenia,

    Plaut. Stich. 5, 4, 13:

    condere,

    to hoard up treasures, Verg. G. 2, 507; cf.:

    magnas inter opes inops,

    Hor. C. 3, 16, 28; 2, 12, 22:

    ruris parvae,

    Ov. Tr. 3, 10, 59:

    amplae,

    Plin. 9, 35, 59, § 122:

    vita opibus firma, copiis locuples, gloriā ampla, virtute honesta,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    cui tenues opes, nullae facultates, exiguae amicorum copiae sunt,

    id. Quint. 1, 2:

    in bonis numerabis divitias, honores, opes,

    id. Fin. 5, 27, 81; cf.:

    divitiae ut utare, opes ut colare, honores ut laudere,

    id. Lael. 6, 22:

    opibus et copiis affluentes,

    id. Agr. 2, 30, 82:

    opes violentas concupiscere,

    id. Phil. 1, 12, 129:

    Trojanas ut opes et lamentabile regnum Eruerint Danai,

    Verg. A. 2, 4: ad divos adeunto caste, pietatem adhibento, opes amovento, lay aside display or show, Cic. Leg. 2, 8, 19.—In sing.: vidi ego te, astante ope barbaricā, etc., Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 120 Vahl.); so,

    barbarica,

    Verg. A. 8, 685.—
    II.
    Aid, help, support, assistance, succor (syn.: subsidium, suppetiae, auxilium): opis egens tuae. Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 126 Vahl.): pro factis reddere opis pretium, id. ap. Sen. Ep. 18, 5 (Epigr. v. 6 ib.):

    arripe opem auxiliumque ad hanc rem,

    Plaut. Mil. 2, 2, 65; Cic. Att. 9, 16, 1:

    sine tuā ope,

    id. Att. 16, 13 c, 2:

    aliquid opis rei publicae tulissemus,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    opem petere ab aliquo,

    id. Tusc. 5, 2, 5:

    confugere ad opem alicujus,

    id. Font. 11, 35: ferte opem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 67 (Trag. v. 86 Vahl.):

    exitium superabat opem,

    i. e. baffled medical skill. Ov. M. 7, 527:

    afferre opem,

    to yield assistance, id. ib. 8, 601:

    admovere,

    id. R. Am. 116.
    2.
    Ŏps, Ŏpis ( nom. sing. Opis, Plaut. Pacch. 4, 8, 52; Hyg. Fab. 130), f. [a personification of 1. ops], the goddess of plenty, riches, and power, the wife of Saturn, and the patroness of husbandry; identical with Terra:

    Jovi... Ope gnato,

    Plaut. Pers. 2, 3, 2; Varr. L. L. 5, § 57; 64 Müll.; Enn. ap. [p. 1273] Lact. 1, 14 (Euhem. n. 3 and 4, pp. 169 and 170 Vahl.); Macr. S. 1, 10; Cic. Univ. 11; id. Phil. 1, 7, 17; Ov. M. 9, 498.

    Lewis & Short latin dictionary > ops

  • 51 tu

    tū (old form of the gen. sing. tis, Plaut. Mil. 4, 2, 42; id. Trin. 2, 2, 62; id. Bacch. 5, 2, 87; id. Ps. 1, 1, 6; acc. ted, id. As. 2, 2, 33 et saep.; gen. plur. vestrorum or vostrorum, Pac. ap. Non. 85, 5; Plaut. Most. 1, 3, 123; fem. vostrarum, Ter. Heaut. 2, 4, 6; v. ego init.), pers. pron. [Sanscr. tva, tvam; Gr. su; Dor. tu; Goth. thu; Germ. du; Engl. thou, etc.], thou.
    I.
    In gen.: nec pol homo quisquam faciet impune animatus Hoc nisi tu, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 101 Vahl.); imitated by Verg. A. 9, 422: unus erit quem tu tolles in caerula caeli Templa, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Ann. v. 66 Vahl.):

    tu mihi etiam legis Portiae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis, tu cujusquam denique hominis popularis mentionem facis,

    Cic. Rab. Perd. 4, 13:

    nec dulces amores Sperne puer, neque tu choreas,

    Hor. C. 1, 9, 16:

    ego tu sum, tu es ego: uni animi sumus,

    Plaut. Stich. 5, 4, 49:

    mei te rogandi et tui respondendi mihi (labor),

    id. Ps. 1, 1, 4.— Fem.:

    cum tui videndi est copia,

    Plaut. Truc. 2, 4, 19:

    neque mei neque te tui intus puditum est,

    id. Bacch. 3, 1, 12; cf. id. ib. 3, 1, 19:

    quia tis egeat, quia te careat,

    id. Mil. 4, 2, 42:

    tibi aras. tibi occas, tibi seris, tibi eidem metis,

    id. Merc. 1, 1, 71:

    quot pondo ted esse censes nudum?

    id. As. 2, 2, 33 et saep.: vosne velit an me regnare era, Fors, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 203 Vahl.):

    si quis quid vostrum Epidamnum curari sibi Velit,

    Plaut. Men. prol. 51:

    vestri adhortandi causā,

    Liv. 21, 41, 1:

    istanc tecum conspicio simul,

    Plaut. Am. 2, 2, 112:

    stulta multum, quae vobiscum fabuler,

    id. Mil. 2, 5, 33.—
    2.
    Emphatic.
    (α).
    Jam tibi cerebrum Dispercutiam, excetra tu, Plaut. Cas. 3, 5, 24 sq.:

    neque postulem abs te, ni ipsa res moneat,

    Ter. And. 3, 3, 19:

    nec enim illa studia deserui, quibus etiam te incendi,

    Cic. Fat. 2, 3:

    tu si hic sis aliter sentias,

    Ter. And. 2, 1, 10.—
    (β).
    Esp. in opp. to another pron. pers.:

    id mihi da negoti: tu tamen Perge, etc.,

    Ter. And. 3, 2, 41:

    an mihi potest quicquam esse molestum quod tibi gratum futurum sit?

    Cic. Fat. 2, 4:

    nos patriam fugimus... tu, Tityre, lentus, etc.,

    Verg. E. 1, 4; Hor. Ep. 1, 10, 6.—
    (γ).
    Poet., in second clause of a command, etc.:

    solve metus, et tu Trojanos exue caestus,

    Verg. A. 5, 420; cf. id. ib. 5, 691; 6, 365; Hor. C. 1, 9, 16.—
    B.
    With an emphatic -te or -met suffixed (only in the forms tute or tutemet, tibimet, tete, vosmet, and vobismet): o Tite, tute, Tati, tibi tanta, tyranne, tulisti, Enn. ap. Prisc. p. 947 P. (Ann. v. 113 Vahl.): bene mones: tute ipse cunctas, id. ap. Non. 469, 25 (Com. v. 3 Vahl. p. 153): Al. Quae ex te audivi: ut urbem maximam Expugnavisses regemque Pterelam tute occideris. Am. Egone istuc dixi? Al. Tute istic, etiam astante hoc Sosia, Plaut. Am. 2, 2, 114 sq.:

    tute ipse his rebus finem praescripsisti, pater,

    Ter. And. 1, 1, 124:

    utere igitur argumento, Laeli, tute ipse sensus tui,

    Cic. Rep. 1, 38, 59:

    tute,

    id. Div. in Caecil. 8, 27; 10, 31:

    ut tute mihi praecepisti,

    id. Fam. 1, 8, 2:

    tute scis—si modo meministi—me tibi tum dixisse, etc.,

    id. Att. 12, 18, a, 2.— Acc.:

    uxor, si cesses, aut te amare cogitat Aut tete amari,

    Ter. Ad. 1, 1, 8; so,

    tete,

    id. Phorm. 3, 1, 3:

    tibi si recta probanti placebis, tum non modo tete viceris, etc.,

    Cic. Tusc. 2, 26, 63:

    nisi quid tibi in tete auxilii est, absumptus es,

    Plaut. Ep. 1, 1, 76:

    tutemet mirabere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 133:

    tutemet in culpā cum sis,

    Lucr. 4, 915:

    tutemet a nobis... quaeres,

    id. 1, 102:

    tibimet ipse supplicia irroga,

    Sen. Hippol. 1222:

    ita vosmet aiebatis,

    Plaut. Capt. 3, 5, 18:

    atque hoc vosmet ipsi, scio... haud aliter id dicetis,

    id. Most. 1, 2, 13: vos quoque in eā re consilio me adjuvate:

    nullum libentius sequor quam quod vosmet ipsi attuleritis,

    Liv. 34, 17, 9; 3, 56, 3 Drak. N. cr. —
    II.
    In partic.
    A.
    Tibi, as a dativus ethicus (cf. Ruddim. II. p. 126, n. 44):

    alter tibi descendit de palatio et aedibus suis,

    Cic. Rosc. Am. 46, 133:

    ecce tibi exortus est Isocrates,

    id. de Or. 2, 22, 94; so,

    ecce tibi,

    id. Sest. 41, 89; id. Att. 2, 15, 3:

    hic Marius veniet tibi origine parva,

    Sil. 13, 854:

    haec vobis ipsorum per biduum militia fuit,

    Liv. 22, 60 et saep.—
    B.
    Vos, addressed to one person as a representative of more than one, or with a collective noun in the sing.:

    vos, vero, Attice, et praesentem me curā levatis, et, etc.,

    Cic. Brut. 3, 11:

    sed quid hoc loco vos inter vos, Catule?

    id. de Or. 2, 73, 295; id. Dom. 31, 83:

    vos, Romanus exercitus, ne destiteritis impio bello?

    Liv. 7, 40, 12 Drak.:

    vos, Gaetulia sueta, etc.,

    Sil. 3, 287:

    vos, o Calliope, precor aspirate canenti,

    i. e. you, Muses, Verg. A. 9, 525; imitated by Sil. 12, 390.—
    C.
    Gen. plur. for poss. pron.:

    majores vostrum,

    Sall. C. 33, 3:

    hac vestrum frequentiā,

    Cic. Agr. 2, 21, 55; id. Phil. 4, 1, 1:

    quantus consensus vestrum,

    id. ib. 5, 1, 2:

    contra urbis salutem omniumque vestrum,

    id. Cat. 2, 12, 27.—
    D.
    Mea tu, my love, my dear, my darling, in familiar language, Ter. Eun. 4, 3, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > tu

  • 52 presente

    I
    1. agg.

    il signore qui presente può testimoniare che... — присутствующий здесь господин может засвидетельствовать, что...

    presenti gli eredi, è stato aperto il testamento — завещание было вскрыто в присутствии наследников

    2) (attuale) нынешний, теперешний
    3) (gramm.)
    2. m.
    1) ( anche f., astante) присутствующий (m.), присутствующая (f.)
    2) (tempo attuale) настоящее (n.), наше (нынешнее) время
    3. f.

    con la presente avvisiamo che... — настоящим уведомляем, что...

    4.
    •

    ◆ hai presente la zia Rosa? non la riconosceresti più! — помнишь тётю Розу? ты бы её не узнал!

    tieni presente che il metrò si ferma all'una di notte — учти, что метро работает до часу ночи

    tieni sempre presente che sono a tua disposizione! — не забывай, что я всегда в твоём распоряжении!

    falle presente che non deve più tardare — предупреди её, чтобы она больше не опаздывала!

    II m.
    подарок, дар, презент

    Il nuovo dizionario italiano-russo > presente

Страницы

См. также в других словарях:

  • astante — [dal lat. adstans antis, part. pres. di adstare stare dinanzi ]. ■ agg. [che si trova in un dato luogo] ▶◀ presente. ◀▶ assente. ■ s.m. e f. [spec. al plur., chi si trova in un dato luogo: rivolgersi a tutti gli astanti ] ▶◀ convenuto, presente,… …   Enciclopedia Italiana

  • astante — a·stàn·te agg., s.m. e f. 1. agg., s.m. e f. CO spec. al pl., che, chi è presente in un determinato luogo: gli astanti rimasero allibiti Sinonimi: presente. Contrari: assente, mancante. 2. s.m. e f. TS med. non com., medico di guardia negli… …   Dizionario italiano

  • astante — {{hw}}{{astante}}{{/hw}}s. m.  e f.  spec. al pl. Chi è presente …   Enciclopedia di italiano

  • astante — pl.m. e f. astanti …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • ASTANTE — adstante …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • astante — s. m. e f. presente □ spettatore, (al pl.) pubblico □ circostante CONTR. assente, lontano …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • astanteria — /astante ria/ s.f. [der. di astante ]. (med.) [luogo dell ospedale in cui sono accolti provvisoriamente gli ammalati prima del ricovero] ▶◀ ‖ pronto soccorso …   Enciclopedia Italiana

  • Cirey (Côte-d'Or) — Nolay (Côte d Or) Pour les articles homonymes, voir Nolay. Nolay …   Wikipédia en Français

  • Nolay (Cote-d'Or) — Nolay (Côte d Or) Pour les articles homonymes, voir Nolay. Nolay …   Wikipédia en Français

  • Nolay (Côte-d'Or) — Pour les articles homonymes, voir Nolay. 46° 57′ 09″ N 4° 38′ 04″ E …   Wikipédia en Français

  • Nolay (côte-d'or) — Pour les articles homonymes, voir Nolay. Nolay …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»