-
1 adsto
adsto adsto, stiti, -, are стоять возле -
2 adsto
adsto, (asto), āre, adstĭtī (astĭtī) [ad + sto] - intr. - [st2]1 [-] être auprès, se tenir auprès; s'arrêter devant, s'arrêter auprès. [st2]2 [-] être debout, se tenir droit, se dresser. [st2]3 [-] assister qqn (de sa parole, de ses conseils). - supin: astatum, Prisc. astitum. - adstare in conspectu alicujus: se tenir en présence de qqn. - cur, obsecro, ergo ante ostium adstas? Plaut.: pourquoi donc, je te prie, restes-tu à la porte? - ante oculos adstare? virg.: se dresser sous les yeux. - avec dat. nano astante mensae inter copreas, Suet. Tib.: un nain se tenant près de la table au milieu des bouffons. - adstare vix, Plaut.: pouvoir à peine se tenir sur ses jambes. - astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3: quand se dressait la puissance des barbares. -
3 adsto
-
4 adsto
a-sto ( asto, Fleck., Rib., B. and K.; adsto, Ritschl, Lachm.), stĭti, no sup., 1, v. n., to stand at or near a person or thing, to stand by, stand (syn.: adsisto, adsum, faveo).I.Lit. (very freq. and class.); constr. absol., with ad, juxta, propter, in with abl., ante, coram, contra, supra, etc.; with dat., acc., and abl., and with local adv.:II.astitit illum locum, et illo, et illi, et circa illum,
Prisc. p. 1181 P.: marinas propter plagas, Enn. ap. Fest. p. 309 Müll. (Sat. v. 41 Vahl.):si iste stabit, adstato simul,
Plaut. Ps. 3. 2, 75: cum omnis multitudo adstaret, Vulg. Lev. 9, 5; ib. Psa. 2, 2; ib. Act. 22, 20:ante ostium,
Plaut. Truc. 1, 2, 72; so id. Men. 4, 3, 2:ante aras,
Lucr. 1, 90:ante oculos astare,
Verg. A. 3, 150:adstare ante Dominum,
Vulg. Tob. 12, 15; ib. Luc. 1, 19:intra limen adstate illic,
Plaut. Most. 5, 1, 16:ut mihi confidenter contra adstitit!
id. Capt. 3, 5, 6:Postquam ille hinc abiit, tu adstas solus!
id. Ps. 1, 4, 1; so id. Bacch. 5, 2, 16; id. Stich. 3, 2, 11; id. Mil. 2, 4, 5; 2, 5, 36; id. Poen. 1, 2, 49 al.:adsta atque audi,
id. Cist. 2, 3, 53; so id. Ep. 1, 1, 61; id. Most. 1, 4, 11:cum patre astans,
Ter. Phorm. 4, 3, 2:cum Alexander in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset,
Cic. Arch. 10, 24:in eopse adstas lapide,
Plaut. Bacch. 4, 7, 17:astat in conspectu meo,
Cic. Cat. 4, 2:multis coram adstantibus,
Vulg. Gen. 45, 1:adstat coram vobis,
ib. Act. 4, 10:supra caput,
Verg. A. 4, 702; 5, 10:nec opinanti Mors ad caput adstitit,
Lucr. 3, 959:adstiterunt ad januam,
Vulg. Act. 10, 17:adstiterunt juxta illos,
ib. ib. 1, 10:qui campis adstiterant,
Tac. A. 2, 17 Halm:tribunali,
id. ib. 12, 36 fin.:mensae,
Suet. Tib. 61; so Mart. 8, 56, 13:adstabo tibi,
Vulg. Psa. 5, 5; ib. Act. 27, 23:aliquem adstare,
Plin. Pan. 23, 2, where Keil reads astaret:limine divae Adstitit,
Stat. Th. 9, 607.—Trop.:III.Certa quidem finis vitae mortalibus adstat,
awaits, Lucr. 3, 1078.— Also, to stand at one's side as counsel or aid, to assist (cf.:assisto, adsum, etc.): Amanti supparisator, hortor, adsto, admoneo, gaudeo,
Plaut. Am. 3, 4, 10:Dum adsto advocatus cuidam cognato meo,
id. Cas. 3, 3, 4.— Poet., of an object still existing or remaining: astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (for this Verg. has: Priami dum regna manebant, A. 2, 22).—Transf., to stand up, to stand upright (cf. ad, I. 1.):squamis astantibus,
Verg. G. 3, 545:Minerva, quae est in Parthenone adstans,
Plin. 34, 8, 19, § 54, where Jan reads stans. -
5 adsto
Iadstare, adsteti, adstatus V INTRANSstand at/on/by/near; assist; stand up/upright/waiting/still/on one's feetIIadstare, adstiti, - V INTRANSstand at/on/by/near; assist; stand up/upright/waiting/still/on one's feet -
6 adsto
(asto), astiti, -, astare 1стоять возле, стоять около; стоять прямо, торчать -
7 asto c. adsto.
Astomi, ōrum, m. les Astomes (peuple indien qui, disait-on, n'avait pas de bouche). -
8 asto
-
9 asto
a-sto ( asto, Fleck., Rib., B. and K.; adsto, Ritschl, Lachm.), stĭti, no sup., 1, v. n., to stand at or near a person or thing, to stand by, stand (syn.: adsisto, adsum, faveo).I.Lit. (very freq. and class.); constr. absol., with ad, juxta, propter, in with abl., ante, coram, contra, supra, etc.; with dat., acc., and abl., and with local adv.:II.astitit illum locum, et illo, et illi, et circa illum,
Prisc. p. 1181 P.: marinas propter plagas, Enn. ap. Fest. p. 309 Müll. (Sat. v. 41 Vahl.):si iste stabit, adstato simul,
Plaut. Ps. 3. 2, 75: cum omnis multitudo adstaret, Vulg. Lev. 9, 5; ib. Psa. 2, 2; ib. Act. 22, 20:ante ostium,
Plaut. Truc. 1, 2, 72; so id. Men. 4, 3, 2:ante aras,
Lucr. 1, 90:ante oculos astare,
Verg. A. 3, 150:adstare ante Dominum,
Vulg. Tob. 12, 15; ib. Luc. 1, 19:intra limen adstate illic,
Plaut. Most. 5, 1, 16:ut mihi confidenter contra adstitit!
id. Capt. 3, 5, 6:Postquam ille hinc abiit, tu adstas solus!
id. Ps. 1, 4, 1; so id. Bacch. 5, 2, 16; id. Stich. 3, 2, 11; id. Mil. 2, 4, 5; 2, 5, 36; id. Poen. 1, 2, 49 al.:adsta atque audi,
id. Cist. 2, 3, 53; so id. Ep. 1, 1, 61; id. Most. 1, 4, 11:cum patre astans,
Ter. Phorm. 4, 3, 2:cum Alexander in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset,
Cic. Arch. 10, 24:in eopse adstas lapide,
Plaut. Bacch. 4, 7, 17:astat in conspectu meo,
Cic. Cat. 4, 2:multis coram adstantibus,
Vulg. Gen. 45, 1:adstat coram vobis,
ib. Act. 4, 10:supra caput,
Verg. A. 4, 702; 5, 10:nec opinanti Mors ad caput adstitit,
Lucr. 3, 959:adstiterunt ad januam,
Vulg. Act. 10, 17:adstiterunt juxta illos,
ib. ib. 1, 10:qui campis adstiterant,
Tac. A. 2, 17 Halm:tribunali,
id. ib. 12, 36 fin.:mensae,
Suet. Tib. 61; so Mart. 8, 56, 13:adstabo tibi,
Vulg. Psa. 5, 5; ib. Act. 27, 23:aliquem adstare,
Plin. Pan. 23, 2, where Keil reads astaret:limine divae Adstitit,
Stat. Th. 9, 607.—Trop.:III.Certa quidem finis vitae mortalibus adstat,
awaits, Lucr. 3, 1078.— Also, to stand at one's side as counsel or aid, to assist (cf.:assisto, adsum, etc.): Amanti supparisator, hortor, adsto, admoneo, gaudeo,
Plaut. Am. 3, 4, 10:Dum adsto advocatus cuidam cognato meo,
id. Cas. 3, 3, 4.— Poet., of an object still existing or remaining: astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (for this Verg. has: Priami dum regna manebant, A. 2, 22).—Transf., to stand up, to stand upright (cf. ad, I. 1.):squamis astantibus,
Verg. G. 3, 545:Minerva, quae est in Parthenone adstans,
Plin. 34, 8, 19, § 54, where Jan reads stans. -
10 asto
a-sto (ad-sto), stitī, āre, I) bei etw. od. jmd. stehen, stehen bleiben, sich hinstellen, A) im allg.: age asta; mane, audi, Pacuv. fr.: asta et Athenas contempla, Enn. fr.: asta, ut consuetus es puer olim, Plaut.: erus stupidus astat, Turpil. fr.: astante atque audiente Italiā totā, Cic.: astante et inspectante ipso, Caes.: super astantium manibus in murum attollitur, Sall. fr.: ast. arrectis auribus, Verg.: ast. hic, Ter.: ad id, Liv.: ast. alci, Plaut.: confidenter alci contra, Plaut.: portis, Verg.: mensae inter copreas, Suet.: ante aedes, Plaut.: cum patre, Ter.: ante oculos, Verg.: iuxta genitorem, Verg.: pro foribus, Suet.: v. Lebl., arduus in moenibus astans (v. trojanischen Pferde), Verg.: sedes relictae astant, stehen verlassen da, Verg.: mihi caeruleus supra caput astitit imber, Verg.: poet. übtr., certa quidem finis vitae mortalibus astat, steht bevor, Lucr. 3, 1076: astante ope barbaricā, noch stand, dauerte, Enn. tr. 120 (83). – / ast. illum locum, Prisc. 18, 208; aber Plin. pan. 23, 2 jetzt Keil te artaret. – B) insbes.: a) ( wie assum) jmdm. ratend, helfend zur Seite stehen, Plaut. Amph. 993: dum adsto advocatus quoidam cognato meo, Plaut. Cas. 567. – b) dienend dastehen, aufwarten, tibi servi multi ad mensam astant, Naev. com. 26. – II) aufrecht-, aufgerichtet stehen, ego miser vix adsto prae formidine, halte mich kaum auf den Beinen, Plaut. capt. 637: cave ne cadas; asta, Plaut. most. 324: v. Lebl., squamae astantes, emporstehend, zu Berge stehend, Verg. georg. 3, 545. – / Perf. Conj. astasint (astassint) = astiterint, Paul. ex Fest. 26, 3: Supin. astatum od. astitum nach Prisc. 9, 38; dah. Part. Fut. act. astiturus, Aemil. Porcina b. Prisc. 9, 38.
-
11 asto
a-sto (ad-sto), stitī, āre, I) bei etw. od. jmd. stehen, stehen bleiben, sich hinstellen, A) im allg.: age asta; mane, audi, Pacuv. fr.: asta et Athenas contempla, Enn. fr.: asta, ut consuetus es puer olim, Plaut.: erus stupidus astat, Turpil. fr.: astante atque audiente Italiā totā, Cic.: astante et inspectante ipso, Caes.: super astantium manibus in murum attollitur, Sall. fr.: ast. arrectis auribus, Verg.: ast. hic, Ter.: ad id, Liv.: ast. alci, Plaut.: confidenter alci contra, Plaut.: portis, Verg.: mensae inter copreas, Suet.: ante aedes, Plaut.: cum patre, Ter.: ante oculos, Verg.: iuxta genitorem, Verg.: pro foribus, Suet.: v. Lebl., arduus in moenibus astans (v. trojanischen Pferde), Verg.: sedes relictae astant, stehen verlassen da, Verg.: mihi caeruleus supra caput astitit imber, Verg.: poet. übtr., certa quidem finis vitae mortalibus astat, steht bevor, Lucr. 3, 1076: astante ope barbaricā, noch stand, dauerte, Enn. tr. 120 (83). – ⇒ ast. illum locum, Prisc. 18, 208; aber Plin. pan. 23, 2 jetzt Keil te artaret. – B) insbes.: a) ( wie assum) jmdm. ratend, helfend zur Seite stehen, Plaut. Amph. 993: dum adsto advocatus quoidam cognato meo, Plaut. Cas. 567. – b) dienend dastehen, aufwarten, tibi servi multi ad mensam astant, Naev. com. 26. – II) aufrecht-, aufgerichtet stehen, ego miser vix adsto prae formidine, halte mich kaum auf den Beinen, Plaut. capt. 637: cave ne————cadas; asta, Plaut. most. 324: v. Lebl., squamae astantes, emporstehend, zu Berge stehend, Verg. georg. 3, 545. – ⇒ Perf. Conj. astasint (astassint) = astiterint, Paul. ex Fest. 26, 3: Supin. astatum od. astitum nach Prisc. 9, 38; dah. Part. Fut. act. astiturus, Aemil. Porcina b. Prisc. 9, 38. -
12 utilis
ūtilis, e [из utibilis от utor]1) полезный (cibus aegro u. CC); годный (ad aliquid Pl, C, PM или alicui rei C, Cs, V etc., редко alicujus rei O)minus et minus u. adsto O — мне всё труднее удерживаться на ногах2) юр. (при отсутствии законодательного основания) построенный на аналогии, т. е. логический, разумный (actio, judicium, interdictum Dig; persecutio CJ) -
13 superadsto
super-adsto, s. super-asto.
-
14 utilis
ūtilis, e (= utibilis, v. utor), was zu gebrauchen ist, zuträglich, brauchbar, tüchtig, tauglich, dienlich, nützlich, I) im allg.: a) übh.: α) absol.: utiles et salutares res, Cic.: hoc est utile et conducibile, Plaut.: id arbitror apprime in vita esse utile, ut ne quid nimis, Ter.: miles, ut emeritis non est satis utilis annis, Ov.: minus et minus utilis adsto, immer weniger fest stehe ich da, immer weniger kann ich mich aufrecht halten, Ov. her. 2, 129. – β) m. ad u. Akk.: homo ad eam od. ad ullam rem utilis, Plaut. u. Cic.: utilissimus ad vitilia holoschoenos, Plin. – γ) m. in (= in bezug auf, für) u. Akk., res maxime in hoc tempus utilis, Liv. 5, 18, 4. – δ) m. Dat.: dant utile lignum navigiis pinus, Verg.: equi utiles bello, Ov.: posse iis utiles esse amicos, Caes.: non mihi est vita mea utilior, Cic.: hic (calamus) tibiis utilior, fistulis ille, Plin.: calamus fistulis utilissimus, Plin.: is mihi vir et suis et communibus rationibus utilissimus civis fore videtur, Cic. – ε) (poet.) m. Genet.: radix medendi utilis, Ov. her. 5, 147 (Ehwald liest medendo). – ζ) m. Infin.: tibia adesse choris erat utilis, Hor. de art. poët. 204: opera cognosci utilia, Val. Max. 4, 6 praef. – η) m. 2. Supin., cognitu non utilia, Gell. praef. § 13. – b) neutr. subst.: qui miscuit utile dulci, Hor.: sententiae de utilibus honestisque, Quint. – c) utile est m. Infin., utile, sed ingloriosum est, ex illaborato in alienos succedere labores, Varro sent. mor. no. 149. p. 271 Riese: numquam est utile peccare, Cic. de off. 3, 64: ea, quae magis utile esset audire ac discere, Gell. 4, 1, 19: utilissimum tamen est umido sale fovere, Cels. 4, 6 (3). p. 128, 23 D. – m. Acc. u. Infin., nec in perturbata re publica eos utile est praeesse vobis, qui proximi invidiae sint, Liv. 3, 51, 4. – II) insbes., als jurist. t.t., in Ermangelung eines Gesetzes auf Analogie beruhend, actio, iudicium, ICt. – / Superl. spätlat. utillimus, Cassiod. var. 5, 39. Plin. Sec. ed. Rose p. 2, 2: arch. oitilis, Neutr. oitile, Corp. inscr. Lat. 1, 201, 9 u. 14, 3554, 9.
-
15 adstĭtī (astĭtī)
parf. de adsto et de adsisto. -
16 superadsto
super-adsto, s. superasto.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > superadsto
-
17 utilis
ūtilis, e (= utibilis, v. utor), was zu gebrauchen ist, zuträglich, brauchbar, tüchtig, tauglich, dienlich, nützlich, I) im allg.: a) übh.: α) absol.: utiles et salutares res, Cic.: hoc est utile et conducibile, Plaut.: id arbitror apprime in vita esse utile, ut ne quid nimis, Ter.: miles, ut emeritis non est satis utilis annis, Ov.: minus et minus utilis adsto, immer weniger fest stehe ich da, immer weniger kann ich mich aufrecht halten, Ov. her. 2, 129. – β) m. ad u. Akk.: homo ad eam od. ad ullam rem utilis, Plaut. u. Cic.: utilissimus ad vitilia holoschoenos, Plin. – γ) m. in (= in bezug auf, für) u. Akk., res maxime in hoc tempus utilis, Liv. 5, 18, 4. – δ) m. Dat.: dant utile lignum navigiis pinus, Verg.: equi utiles bello, Ov.: posse iis utiles esse amicos, Caes.: non mihi est vita mea utilior, Cic.: hic (calamus) tibiis utilior, fistulis ille, Plin.: calamus fistulis utilissimus, Plin.: is mihi vir et suis et communibus rationibus utilissimus civis fore videtur, Cic. – ε) (poet.) m. Genet.: radix medendi utilis, Ov. her. 5, 147 (Ehwald liest medendo). – ζ) m. Infin.: tibia adesse choris erat utilis, Hor. de art. poët. 204: opera cognosci utilia, Val. Max. 4, 6 praef. – η) m. 2. Supin., cognitu non utilia, Gell. praef. § 13. – b) neutr. subst.: qui miscuit utile dulci, Hor.: sententiae de utilibus honestisque, Quint. – c) utile est m. Infin., utile, sed ingloriosum est, ex illaborato in alienos suc-————cedere labores, Varro sent. mor. no. 149. p. 271 Riese: numquam est utile peccare, Cic. de off. 3, 64: ea, quae magis utile esset audire ac discere, Gell. 4, 1, 19: utilissimum tamen est umido sale fovere, Cels. 4, 6 (3). p. 128, 23 D. – m. Acc. u. Infin., nec in perturbata re publica eos utile est praeesse vobis, qui proximi invidiae sint, Liv. 3, 51, 4. – II) insbes., als jurist. t.t., in Ermangelung eines Gesetzes auf Analogie beruhend, actio, iudicium, ICt. – ⇒ Superl. spätlat. utillimus, Cassiod. var. 5, 39. Plin. Sec. ed. Rose p. 2, 2: arch. oitilis, Neutr. oitile, Corp. inscr. Lat. 1, 201, 9 u. 14, 3554, 9. -
18 ad-rigō (arr-)
ad-rigō (arr-) ēxī, ēctus, ere [ad + rego], to set up, raise, erect: comas, V.: adrectis auribus (of horses), O.—Fig., to rouse, encourage, animate, excite: eos oratione, S.: spes adrectae iuvenum, V.: adrectae stimulis irae, V.: certamen animos adrexit, S.: adrecti ad bellandum animi, L.: His animum adrecti dictis, V.: adrige aurīs, Pamphile, prick up, T.: adrectis auribus adsto, i. e. attentive, V. -
19 ta
ta, thais, Irish tá, Early Irish tá, is, táim, I am, Old Irish táu, tó, sum, tá, táa, est, especially attáa (at the beginning of a sentence), est (= ad-tât, Latin adsto) and itá, itáa, "in which is": *tâjô, *tâjet, root stâ, stand; Latin stô, stat, stand, French été, having been; Church Slavonic stoja$$?, I stand; further English stand, Greek $$Gi$$`/stcmi (for $$Gsí-sta$$-mi), set, Latin sisto. See seas further. -
20 tha
ta, thais, Irish tá, Early Irish tá, is, táim, I am, Old Irish táu, tó, sum, tá, táa, est, especially attáa (at the beginning of a sentence), est (= ad-tât, Latin adsto) and itá, itáa, "in which is": *tâjô, *tâjet, root stâ, stand; Latin stô, stat, stand, French été, having been; Church Slavonic stoja$$?, I stand; further English stand, Greek $$Gi$$`/stcmi (for $$Gsí-sta$$-mi), set, Latin sisto. See seas further.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ԲԱՂԿԱՑՈՒ — ( ) NBH 1 428 Chronological Sequence: Unknown date ա. Որ կայ ʼի միասին. առընթերակայ. աջակից. ուստի ԲԱՂԿԱՑՈՒ ԼԻՆԵԼ. συμπαρίσταμαι adsto, juvo *Սուրբ հրեշտակք հրաւիրեն զմեզ յաղօթս, եւ բաղկացուք լինին մեզ, ուրախանալով ʼի նմին եւ աղօթելով. Նեղոս … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱՆԴԻՄԱՆ — ( ) NBH 2 0325 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 11c նխ. ἕναντι, ἁπέναντι, κατέναντι, ἑξεναντίας ante, coram, e regione, ex adverso. Հանդէպ դիմացն. առաջի երեսաց. որ եւ ասի Ընդդէմ. դիմացը, առջեւը. ... *Տիգրիս, նա է՝ որ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊԱՇՏՊԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0598 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 12c ն. տր. խնդ. ὐπερασπίζω protego, propugno, defendo ἁντιλαμβάνομαι , ἁντέχομαι, παρίσταμαι auxilior, adsto. Պաշտպան լինել. հովանի եւ պահապան, օգնական, եւ ջատագով… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՊԱՍ — (ու, ուց.) NBH 2 0736 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 12c գ. σκεῦος, σκεύασμα, διασκευή vas, instrumentum, apparatus, suppellex եւ κειμήλιον cimelium, supellex pretiosa vel sacra, deliciae κυλικεῦον… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)