-
41 פּרימא-אפּריליס
prima-aprilis || prima-aprílis m.первое апреля, день обманов -
42 April
-
43 venus
I vēnus, ī и vēnus, ūs (встреч. тк. dat. ō или uī и acc. um) m.dare aliquem venum T — продавать кого-л. в рабствоII venus, eris f.v. marita O — супружеская любовьvenerem rapere V — стать беременной, но тж. H похищать себе любовницуv. aversa Capit — противоестественная любовьmea v. l. V ласк. — моя любовь (любимая)!2) прелесть, красота (veneres cupidinesque Ctl; fabula nullīus veneris H)III Venus, eris f. (греч. Aphrodite)1) Венера, дочь Юпитера и Дионы (по др. — родившаяся из морской пены), богиня красоты, любви и брака (mater amorum VF), жена Вулкана, мать Амура-Купидона и Энея (а потому — по официальной римской версии — родоначальница рода Юлиев)Veneris filius — Cupīdo O или Aenēas V2) поэт. любовь3) венерин бросок (т. е. самый удачный, когда верхние грани брошенных костей показывают разные количества очков) H, Prp, Su -
44 cursus
cursus, ūs, m. (curro), der Lauf, zu Wagen = die Fahrt, zu Pferde = der Ritt, u. die Fahrt durch die Luft = Flug usw., im engern Sinne bes. der rasche, volle Lauf, der Eilschritt ( Sturmschritt), der Eilmarsch, der Eilritt, I) eig.: ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio etc., Cic.: c. cervorum, Verg. u. Ambros.: c. equorum, Verg.: vulpeculae, Ambros.: c. longarum navium, Caes.: omnis omnium cursus est ad vos, alle kommen zu euch gelaufen (= alle nehmen ihre Zuflucht zu euch), Cic. – c. aërius, Flug durch die Luft, Ov.: c. celer, Ov.: c. effusus, Liv.: c. nimius, Cels.: praeceps (sich überstürzender), Sturmlauf, Sturm (bildl.), Vell.: vagi per omnes vias cursus, Liv.: c. vehemens, Cels.: c. volucer (v. der personif. Zeit), Phaedr. – Volsci cursu et clamore fessi, Liv.: fessum cursu trahens corpus, Liv. – raptim agmen cursus magis quam itineris modo ducere, Curt. – adaequare cursum equorum od. longarum navium, Caes.: concitare boves in cursum, Col.: flectere cursum ad puerilem vagitum (v. einer Wölfin), Liv.: deflectere cursum ad Gallos, Liv.: descendere (ex lectica) et capere cursum, zu laufen anfangen, den Weg eilig zu Fuß fortsetzen, Suet.: duplicare cursum, noch einmal so weit laufen, eine noch einmal so weite Strecke durchlaufen, Caes.: iungere cursum equis, mit den Pferden gleichen Lauf halten (v. Fußsoldaten), Liv.: inhibere paulisper cursum (v. Reiter), Curt.: cursu et lassitudine exanimari, Caes.: fatigare iaculo cursuque cervos, Verg.: cursu fatigari, Petron.: cursu et spatio pugnae defatigari, Caes.: cursu superare canem, Hor.: vincere cervum cursu, Plaut.: emetiri cursu uno die ingens spatium (v. einem Läufer), Liv.: incerto cursu ferri (v. Pferden), Liv. – cursu ire od. ferri in hostem (im Sturmschritt, griech. δρόμῳ), Curt. u. Liv.: cursu tendere ad alqm od. ad locum, Liv. u. Sall.: lustrare terras disiunctissimas non cursibus (eiligen Durchzügen), sed victoriis (Siegesbahnen), Cic.: ingenti cursu refugere (v. Reiterei), Curt. – vix ab impetu et cursu teneri, sich kaum vom Angriff im Sturmschritt abhalten lassen, Liv. – eo cursu, in solchem Laufe, in solcher Eile, so eilig, zB. vix spatium instruendi (aciem) fuit; eo cursu hostes in proelium venerunt, Liv.: u. m. folg. ut u. Konj., ad fretum eo cursu contendit, ut prope repentino adventu incautos oppresserit, Liv. – in cursu esse, im vollen Laufe sein, v. Pers. = in voller Eile reisen, Cic. ad Att. 5, 16, 1; poet. übtr. von lebl. Ggstdn. = im vollen Gange, im vollen od. im besten Zuge sein, dah. auch = noch fortdauern (s. Heinse u. Bach Ov. met. 10, 401), vox erat in cursu, Ov.: dum furor in cursu est, currenti cede furori, Ov.: sex ubi, quae restant, luces Aprilis habebit, in medio cursu tempora veris erunt, Ov. – im Bilde, v. raschen Gange der Rede, v. Redeflusse, interdum cursus in oratione est incitatior, interdum moderata ingressio, Cic.: tantus cursus verborum fuit et sic evolavit oratio, ut etc., Cic.: dicebat citato et effuso cursu, sed praeparato, Sen. rhet.
So nun bes.: a) der Lauf nach einem bestimmten Ziele zur Übung und um die Wette, der Wettlauf, zu Wagen od. zu Pferde = das Wettrennen, im Gymnasium, im griech. Stadium, im röm. Zirkus, cursus certamen, Ov.: c. bigarum quadrigarumque, Suet.: c. Olympiacus, Cornif. rhet.: c. equester, Pferderennen, Verg. – cursu invictus Echion, Ov.: nobiles equos cursus et spatia probant, Tac. dial.: cursu cum aequalibus certare, Sall.: cursu certare in stadio, Suet.: ibi (in gymnasio) cursu, luctando, hastā, disco se exercere (v. Jünglingen), Plaut.: cursu vincere alqm, Ov.: studere optatam cursu contingere metam, Hor. – im Bilde, der Lauf, das Rennen, Ringen nach dem Ziele, bes. nach dem Ziele der Ehre, Laufbahn, Karriere,illa iactatio cursusque popularis, jenes unruhige Treiben (Drängen) u. Rennen nach der Volksgunst, Cic.: non habet satis magnum campum ille tibi non ignotus cursus animi (meine dir wohlbekannte entschiedene Geistesrichtung), Cic.: honorum tuorum cursus cui suspectus umquam fuit? Cic.: cum numquam sit aut illius a me cursus impeditus aut ab illo meus, Cic.: iam pridem esse in cursu (Ggstz. stadium ingredi), Cic.: in eodem cursu fuisse a Sulla dictatore ad eosdem fere consules, dieselbe Laufbahn gemacht haben vom D. S. anbis zu usw., Cic.: vides in quo cursu simus, in welchem Rennen (nach den höchsten Würden) ich begriffen bin, Cic.: transcurrere cursum suum, rasch, ohne Aufenthalt zu machen, wie mit einem Sprunge seine L. durcheilen (durchmachen), Cic.
b) der Lauf als in bestimmter Richtung unternommener Weg, die Route, der Kurs, der Marsch, die Reise, die Fahrt, bes. zur See, cursus navigationum tuarum, die Routen deiner Fahrten, Cic.: c. diei totius, Mela: insidiosus rector cursus (v. einem Steuermann), Val. Max. – c. brevis, Curt.: c. maritimus, Cic.: c. prosper, Plin.: c. rectus, Plin. ep.: secundus, Caes.: longi non falsa pericula cursus (Fahrt durch die Luft, Flug), Ov.: unde (ab ora Italiae) in Epirum brevis cursus est, Curt.: in hoc medio cursu est insula, quae appellatur Mona, Caes.: in medio Achaico cursu (mitten auf meiner Fahrt nach A.) te vidi Veliae, Cic.: mihi cursus in Graeciam per tuam provinciam est, Cic.: huc rectus ex Africa c. est, direkte Fahrt, Liv.: quo cursus navibus tutus ex Africa esset, Liv. – commutare cursum (Ggstz. tenere cursum, s. unten), Cic.: imprudentiā aut tempestate paulum suo cursu decedere (abweichen), Caes.: im Bilde, quem neque periculi tempestas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut metu demovere, kein Sturm der Gefahr, kein lockender Hauch der Ehre von seiner Bahn abbringen, Cic.: c. dirigere, m. Ang. wohin? durch Advv. od. durch Praepp. od. durch bl. Acc. loc., zB. alio (anderswohin), Val. Max.: eo (dahin), Liv.: quo tendo, Nep.: in Africam, Vell.: ad litora Apolloniatium, Caes.: ad Antiochum, Iustin.: Gades (nach G.), Iustin.: cuius classis cursum esse directum columbae antecendentis volatu, Vell.: ad nocturnos ignes cursum dirigere, Suet.: cursum dirigere per auras in lucos (v. Fluge der Tauben), Verg. – cursum exspectare, günstige Fahrt (auch im Bilde), Cic.: cursum secundum habere (v. Schiffen), Caes.: repentina tranquillitas intermittit cursum, Petron.: impedire alcis cursum (v. Winden), Mela: petere alium cursum, eine andere Route, einen andern Kurs nehmen (v. Reisenden zur See), Cic.: unde et quo tenderent cursum, Liv. – cursum tenere, Kurs halten (= den rechten, geraden Weg verfolgen), u. cursum non tenere od. tenere non posse, den Kurs nicht halten od. nicht halten können, v. Seefahrern u. Schiffen, Caes. u.a. (vgl. Schneider Caes. b. G. 4, 26, 4): u. so secundis ventis od. secundissimo vento cursum tenere, Cic.: cursum non tenere et longius deferri, Caes.: rectum cursum, recta gubernacula in periculum tenere, Plin. ep.: im Bilde, e quibus quoniam tamquam e scopulosis cotibus enavigavit oratio, reliquae disputationis cursum teneamus, in der übrigen Erörterung den geraden Lauf halten (unser vulg. »bei der Stange bleiben«), Cic.: ut te ad istum cursum tenendum, quem a prima aetate suscepisti, cohortentur, die Lebensbahn, Cic.: Polycratis felicitas semper plenis velis prosperum cursum tenuit, Val. Max. – im Bilde, der Weg, der Verlauf, die Bahn des Lebens, totus vitae cursus, Hieron.: reliquus vitae cursus, Cic.: vitae brevis est cursus, gloriae sempiternus, Cic.: aliquod certum genus cursusque vivendi, Cic. (vgl. auch oben demovere de cursu u. tenere cursum): omnem vitae suae cursum in labore corporis atque in animi contentione conficere, Cic.: medium agens cursum aetatis (im mittleren Lebensalter) placidā morte decessit, Amm. 23, 6, 4. – u. der Verlauf, Gang der Begebenheiten u. Zeiten, perspicis qui cursus rerum, qui exitus futurus sit, Cic.: di eodem cursu, quo fluxere adhuc res, ire patiantur, denselben Fortgang nehmen, Curt.: ea natura rerum est et is temporum cursus, ut non possit ista aut tibi aut ceteris fortuna esse diuturna, Cic.: cursum irrevocabilem ingressa ex destinato fluunt, was einmal seinen unveränderlichen Gang genommen hat, verläuft nach Vorherbestimmung, Sen.: inveniendum tandem Britanniae terminum continuo proeliorum cursu, durch eine fortlaufende Reihe von Schlachten, Tac.: temporum vices, volumina saeculorum, cursus annorum, Augustin. serm. 29, 1.
c) der Lauf der Flüssigkeiten, α) des Wassers, der Gewässer, c. aquae, Plin. ep.: in hac (terra) cursus amnium non torrentes rapidique, sed lenes et vineis campisque irrigui, Iustin.: ex Oceano amnium fontiumuue cursus initium capiunt, Quint.: spatio alvei segnis cursus (fluminis) est, Curt.: vehementior fluminum cursus est prono alveo, Quint.: quosdam exaruisse amnes aut in alium cursum contortos et deflexos videmus, Cic.: si lacus emissus lapsu et cursu suo ad mare profluxisset, Cic.: nec adire poterat ad iusti cursum amnis, Liv.: licet prospicere maris novos cursus, Sen.: Ggstz., maris cursus alterni et recursus, wechselnde Ebbe u. Flut, Sen. ad Helv. 20, 2. – β) (als mediz. t. t.) die Flüssigkeiten des Körpers, c. materiae, Cels.: c. pituitae (Schleimfluß) acer, acerrimus, c. pituitae tenuis, Cels.: leves pituitae cursus, sed assidui, Cels. – c. menstrui, Plin.: c. sanguinis ex naribus, Cels.: ne in inferiores partes factus cursus pedes repleret, Cels.
d) der Lauf, Umlauf der Himmelskörper, Weltkörper, c. solis, lunae, siderum, stellarum, Cic. u.a.: c. Veneris, Mercurii, Cic.: siderum modus cursusque stellarum (Plur.), Val. Max. – solis cursus annalis, Varro: annui cursus solis, Cic.: stellarum perennes cursus, Cic.: perpetui cursus conversionesque caelestes, Cic.: stellarum cursus sempiterni, Cic.: summus ille caeli stellifer cursus, Cic.: hic lunaris atque infimus c., Cic.: novem lunae cursus, Cic.: illi octo cursus, Cic.: properantis mundi volubilis c., Sen.: solis exortus, cursus, occasus nemo admiratur, Cornif. rhet.: cursus annuos conficere (v. der Sonne), Cic.: cursum suum anno od. XXX fere annis conficere (v. einem Planeten), Cic.: nullum umquam cursus sui vestigium inflectere (v. den Fixsternen), Cic. – annum ad cursum solis accommodare, Suet.: ad cursus lunae in duodecim menses describere annum, Liv.: ad siderum cursum iter dirigere, Curt. – siderum cursus numerosque cognoscere, Quint.: siderum certos constitutosque cursus numeris docere, Quint.: lunae cursu notare tempora, Curt.
e) der Lauf anderer lebl. Ggstde. nach einer bestimmten Richtung, sowohl in der Bewegung als in der Lage, hic per omnes sonos vocis cursus, das Auf-u. Absteigen durch alle Töne, Cic. de or. 3, 227. – cursus hic et sonus rotundae volubilisque sententiae, Gell. 11, 13, 4. – communia his (larici et abieti) pinoque, ut quadripertitos venarum cursus (Aderngänge) bifidosve habeant vel omnino simplices, Plin. 16, 195.
II) meton., cursus publicus, der öffentliche, vom Staate eingerichtete Postenlauf, die stationsweise verteilten Posten, Fahrposten, zur Beförderung von Staatsangelegenheiten u. Staatspersonen, praepositus cursus publici, Oberpostmeister, Inscr.: animalia cursus publici, Inscr. u. Cod. Theod.: publici cursus usu permisso, Amm.: vectus mutatione celeri cursus publici, Amm. – dass. c. vehicularius, Capitol. Antonin. Pius 12, 3, od. c. vehicularis, Arcad. dig. 50, 4, 18. § 4. – c. fiscalis (dem Fiskus obliegender), Spart. Hadr. 7, 5. – Vgl. E. Hudemann Geschichte des röm. Postwesens während der Kaiserzeit. Berlin. 1875.
-
45 fetifer
fētifer, fera, ferum (fetus u. fero), Fruchtbarkeit bringend, fruchtbar, Nilus, Plin. 7, 33: Aprilis, Auson. egl. (V) 2, 4. p. 10, 4 Schenkl.
-
46 April
April, Aprilis, mit u. ohne mensis. – die Kalenden des A., d. i. der erste A., Kalendae Apriles: die Nonen des A., d. i. der fünfte A., N onae Apriles: die Iden des A., d. i. der dreizehnte A., Idus Apriles: der letzte A., pridie Kalendas Maias. – jmd. in den A. schicken, ludibrio habere alqm (zum besten haben); inducere alqm (anführen).
-
47 abril
April [from Lat aprilis] -
48 bolond
• безумный сумасшедший• дура• дурак* * *1. формы прилагательного: bolondok, bolondot, bolondulглу́пый, дура́цкий2. формы существительного: bolondja, bolondok, bolondotдура́к м* * *Imn. [\bolondot, \bolondabb] 1. (elmebajos) сумасшедший, помешанный;2. átv. (ostoba, esztelen) глупый, biz. дурацкий; {hóbortos} сумасбродный, biz. взбалмошный, nép. блажной;\bolond módra — по-дурацки;
3. átv. {tréfás} шутовской, глупый;biz.
\bolond beszéd — глупость; л/ csíny шутовская выходка;4.az a \bolond ötlete támadt, hogy — … ему пришла в голову сумасбродная мысль; \bolond szerencse — дурацкое счастье;biz.
(furcsa, különös) \bolond história — абсурдная/глупая история;5.IIközm.
\bolond lyukból \bolond szél fúj — из пустой головы дуют ветры;fn.
[\bolondot, \bolondja, \bolondok] 1. {elmebajos} — сумасшедший, помешанный, {nő} сумасшедшая помешанная;2. átv. (ostoba, esztelen) глупец, biz. дурак, {nő} дура; (hóbortos) сумасброд, {nő) сумасбродка, nép., biz. псих, durva. остолоп;kis \bolondom — дурашка h., n.; megátalkodott \bolond — отпетый дурак; sült/tiszta \bolond — круглый/набитый/форменный дурак; дурак дураком; majd \bolond leszek! — нашёл дурака!; hát \bolond vagyok én ? — что я дурак, что ли?;kis \bolond (kis csacsi) — дурачок, {nő} дурочка;
3. átv. (vminek a megszállottja, rajongója);a tisztaság \bolondja — чистюля h., n.:\bolondja a zenének — он помешанный на музыке;
4. tört. шут;udvari \bolond — придворный шут; дурак;
5.csak a \bolond nem látja — только дурак не видит/знает; két \bolond egy pár — два сапога — пара; jó \bolondra talált (benne) — он нашёл дурака; kötözni való \bolond — дурак дураком; настоящий дурак; április \bolondja — человек, обманутый 1-го апреля; rájött a \bolondja — на него стих нашёл; de sok \bolondja van az Úristennek! — много дураков гуляет по свету; \bolondjában (meggondolatlanul) — необдуманно; (a) \bolondnak is megéri и дурак видит выгоду; \bolondnak tetteti magát v. adja a \bolondot — притвориться/притвориться дураком; разыгрывать v. корчить v. валить дурака; валить Ваньку; keress magadnak más \bolondot! — ищи дурака!; a \bolondját járja — сумасбродничать; a \bolondját járatja vkivel — одурачивать/одурачить когол.; ne beszélj v. ne csinálj \bolondokat! — не говори v. не делай глупостей !; \bolonddá tesz — одурачивать/ одурачить, морочить/обморочить, мистифицировать, оболванивать, разыгрывать; оставить кого-л. в дураках; натянуть v. наклеить v. наставить v. налепить нос кому-л.; nép. околпачивать/околпачить; \bolonddá teszik (beugrik vkinek, vminek) — попасть впросак;szól.
а \bolond is láthatja/tudja — все знают; всем известно;6.\bolondnak áll a szerencse — дураку/ дуракам счастье; egy \bolond százat csinál — заразить всех своим настроениемközm.
а \bolondnak mindent szabad — дуракам закон не писан; -
49 harmadik
* * *формы прилагательного: harmadikak, harmadikat, harmadikon1) тре́тий (по счёту, в ряду)2)május harmadika — тре́тье мая
* * *Imn.-i 1. третий;\harmadik év — третий год; \harmadik évforduló — трёхлетие; трёхлетняя годовщина; \harmadik fejezet — глава третья; \harmadik fogás (étkezésnél) — третье; mi van ma \harmadik fogásnak? — что у нас сегодня на третье? jog. \harmadik fokon на третьей инстанции; \harmadik oldal — страница третья; \harmadik osztály (vonaton) — третий класс; tört. а \harmadik rend (Franciaországban, 1789-ig) — трете сословие; jog., nyelv. \harmadik személy — третье лицо; \harmadik személyben beszél — говорить в третьем лице; pol. а \harmadik út « — третий путь»; minden \harmadik napon — через два дня на третий; szól. minden \harmadik szava hazugság — он врёт на каждом шагу; orv. а szifilisz \harmadik szakasza — третичный период сифилиса;\harmadik emelet — четвёртый этаж;
2.\harmadik hatvány — куб;\harmadik hatványra emel — возводить в куб; kettő a \harmadik hatványon — два в кубе; IIaz egyik kiabál, a másik szaladgál, a \harmadik verekszik — одни кричат, другие бегают, третьи дерутся; hármunk közül a \harmadik — из нас троих третий; a nevető \harmadik — смеющийся третий;fn.
-i [\harmadikat, \harmadika, \harmadikak] 1. — третий, третья, третье;2. (osztály) третий класс;3. mai куб; öt а \harmadikоп (а 3.hatványon) — пять в кубе;
4.ma február \harmadik — а van сегодня третье феврали; \harmadikáig — до третьего числа; \harmadik — ап третьего числа (месяца); április \harmadikán — третьего апреля(vmely hónap \harmadik napja) \harmadika — третье (число месяца);
-
50 hatodik
* * *формы прилагательного: hatodikak, hatodikat, hatodikon1) шесто́й (по счёту, в ряду)2)május hatodika — шесто́е ма́я
* * *Imn.-i 1. шестой;\hatodik év — шестой год; \hatodik évforduló — шестилетие; \hatodik fejezet — шестая глава; \hatodik kerület — шестой район; \hatodik oldal — шестая страница;\hatodik emelet — седьмой этаж;
2.mat.
\hatodik hatvány — шестая степень;3.IIátv.
а \hatodik érzék — шестое чувство;\hatodiknak ért be a célba — он прибыл шестым к цели;fn.
-i [\hatodikat, \hatodika, \hatodikok] 1. — шестой, шестая, шестое;2. (osztály) шестой класс;megbukott a \hatodikban — он провалился в шестом классе;
3. mat. шестая степень;kettő a \hatodikon — два в шестой степени;
4.ma \hatodika van — сегодня шестое число; ma február \hatodik — а van сегодня шестое февраля; a hónap \hatodikáig — до шестого числа; \hatodik — ап шестого числа (месяца); április \hatodikán — шестого апреляvmely hónap \hatodika — шестое (число месяца);
-
51 negyedik
* * *формы прилагательного: negyedikek, negyediket1) четвёртый (по счёту, в ряду)negyedik oldal — четвёртая страни́ца
2)március negyedike — четвёртое ма́рта
* * *I{mint mn.) четвёртый;\negyedik évforduló — четырёхлетие; \negyedik oldal — четвёртая страница; \negyedik osztályos tanuló — четвероклассник, {leány) четвероклассница; \negyedik szám (pl. házszám, ajtószám) — четвёртый номер; II\negyedik emelet — питый этаж;
április \negyedike — четвёртое апреляfn.
[\negyedik`t, \negyedik`je, \negyedik`k] \negyedike — четвёртое (число месяца); -
52 ötödik
* * *формы прилагательного: ötödikek, ötödiket1) пя́тый (по счёту, в ряду)ötödik oldal — пя́тая страни́ца
2)április ötödike — пя́тое апре́ля
* * *I(шл-ként) 1. питый;az \ötödik fejezet — глава питая; Mózes \ötödik könyve — второзаконие; az \ötödik oldal — страница питая; \ötödik osztályos tanuló — пятиклассник, (leány) пятиклассница;\ötödik évforduló — пятилетие;
2.pol.
, átv. \ötödik hadoszlop — питая колонна;3.IIátv.
\ötödik kerék — последняя спица в колеснице;január \ötödike — питое январи; január \ötödikén — пятого январиfn.
[\ötödiket, \ötödike, \ötödikek] — питое (число); -
53 vég
* * *формы: vége, végek, véget1) коне́ц м, ко́нчик м ( предмета)2) коне́ц м, оконча́ние сvéget vetni vminek — положи́ть коне́ц чему
3)vége van v-nek — коне́ц кому-чему
* * *+1[\véget, \vége, \végek] 1. (tárgyé) конец, кончик, наконечник; (befejező rész) хвост;a kötél {\vég — е кончик верёвки; a menetoszlop \vége — хвост колонны; a mondat \végén — в конце предложения; a mondat \végére pontot teszünk — в конце предложения ставится точка; az utca \végén — в конце улицы; egyik \végétől a másikig — из конца в конец;a bot \vége — наконечник палки;
2. (területé) край, окраина;a város \végén (külterületén) — на окраине города; a város másik \végén — на другом конце города;az erdő \vége — окраина леса;
3. (maradék) остаток; (daraBka, csutka) biz. огрызок;a kenyér \vége — горбушка;
4.a déli \végek — южные окраины (страны); a \végeken — на окраинах;tört.
a \végek (határszélek, várak) — окраины (страны);5. (befejeződés) конец, окончание, завершение; (lezárulás) заключение; (kimenetel, eredmény) исход, итог;\vég — е következik (pl. folytatásos regényé) окончание следует; az év \vége — конец года; a film \vég — е конец фильма; a világ \vége — конец света; \vég — е a tavasznak весна миновала; elérkezett a szünidő \vége — каникулы кончились; пришёл конец каникул; ezzel mindennek \vége (is) lett (befejeződött) — на этом всё и кончилось; nem várja meg az előadás \végét — не дождаться окончания спектакля; ennek \vége! (többé nem teszi v. ne tegye) — конец этому! это кончено! довольно этого! biz. баста ! nép. шабаш !; mindennek \vége ! — всё кончено ! és ezzel \végе! и всё ! точка! nép. и дело с концом ! szól. кончен бал! вот тебе и весь сказ; mi lesz ennek a \vége? — к чему это клонится? (hogyan fog végződni ? как это кончится ? во что вольется все это ? а \vég — е az lett, hogy … и дело кончилось тем, что …;kezdet és \vég — начало и конец; vál. альфа и омега;
szó!;nincs \vég — е v. szól. se \vége, se hossza vminek нет конца v. нет ни конца, ни начала чему-л.; szól. не огребёшься чего-л.; a vesződségnek se \vége, se hossza — хлопот не огребёшься; a vitának nincs se \vége, se hossza — спорить до бесконечности; \vég nélkül — без конца; бесконечно; \vég nélkül esett az eső — дождь шел без конца; \vég nélküli v. \véget nem érő — бесконечный, нескончаемый, непрекращающийся, беспробудный, rég. вековечный; vminek — а \végе felé к концу/исходу v. под конец v. в исходе чего-л.; a korszak \vége felé — к концу периода; a könyv. \vége felé — к концу книги; a nap \vége felé — под конец дня; \vége felé jár v. \végéhez v. \vége felé közeledik — близиться v. приближаться v. подходить v. клониться к концу; оканчиваться; быть на исходе; az éjszaka már \vége felé járt — ночь уже была на исходе; a háború \végéhez közeledik — война близится к концу; a \vég — е felé tart vmiben (befejezi) заканчивать что-л.; приходить к концу чего-л.; már a \vége felé tartok/járok — я уже заканчиваю; a dolog (már) \végéhez közeledik — дело клонится к концу; vminek a \végen — в конце v. на исходе чего-л.; {végül) под конец; в конце концов; biz. напоследок, nép. напоследках; április \végén — в конце v. на исходе апреля; a múlt század \végén — в конце прошлого века; a \végén még megharagszik — напоследок (v. чего доброго) он рассердится; \véget ér vmi v. \vége szakad v. \vége van vminek — кончаться/кончиться, заканчиваться/закончиться; приходить/прийти v. клониться к концу; приходит/ придёт конец/срок чего-л. v. чему-л.; конец чему-л.; (elmúlik) миновать; a díszszemle \véget ért — парад окончен; ezzel a dolog még nem ért \véget — этим дело не кончилось; ez a narc még távolról sem ért \véget — эта борьба далеко ещё не доведена до конца; szánalmas \véget ér (vmi) — иметь плачевный исход; szabadságom \véget ért — моему отпуску пришёл срок; isk. \vége van az órának — урок кончился; \véget nem érő civódás/veszekedés — вековечные споры; бесконечные ссоры; \véget vet vminek — кончать/ кончить, оканчивать/окончить, заканчивать/ закончить, пресекать/пресечь (mind) что-л.; полагать/положить конец чему-л.; (végez vmivel) покончить с чём-л.; ennek \véget kell vetni — это нужно пресечь; \véget vet a dolognak — положить делу конец; öngyilkossággal vetett \véget életének — он кончил жизнь самоубийством; ideje \véget vetni ennek a rendetlenségnek — пора кончить это безобразие; \véget vet a tőke uralmának — покончить с господством капитала;ennek nem lesz jó \vége — дело добром не кончится;
6.a \végét járja\vég — е van vkinek, vminek (elpusztul) конец кому-л.; biz. аминь h. v. nép. шабаш кому-л., чему-л.; biz. кончено с кем-л., с чём-л.; nép. капут, каюк, tréf. тю-тю!;
a) (fogytán van vmi) — приходить к концу; приближается конец чему-л.; быть на исходе;b) (haldoklik) еле дышать; дышать на ладан átv. a nép. türelme már a \végét járja приближается конец терпению народа; (élete) а \végére v. а \végе felé jár отжить свой век;\véget ér az élete vkinek — скончаться, умирать/умереть;hirtelen \vége lett (meghalt) — он внезапно умер; nép. пришёл ему карачун; \végem van! — со мной всё кончено ! (elvesztem !} я пропал ! пёр пропала моя головушка! \vége van ему пришёл капут;biz. na most \véged van! тут тебе и капут! tréf. a tavaszi rozsnak \vége van яровая рожь, тю-тю! 7.(célhatározó) mi \végre ? mi \végből? — для чего? на что? на какую потребу ? 8. vminek a lég \vége
a) (térben) самый край чего-л.;b) (időben) самый конец чего-л.;a falu legyén на самом краю деревни;az év leg\végén — в самый конец года;
9.a \végén kezdi a dolgot — начать не с того конца; a világ \végén — на краю света; tréf. за тридевять земель; a \végére járszól.
mindennek \vég — е! всё пропало !;a) (határidő) — оканчиваться/окончиться, истекать/истечь;b) vminek (felderíti) разбирать/ разобрать (до конца) что-л.; докапываться/ докопаться до сути дела;a rövidebbik \végéről fogja meg a dolgot — начать дело с лёгкого конца;közm. száz szónak is egy — а \vége семь бед, один ответ; minden jó, ha jó — а \végе всё хорошо, что хорошо кончается; конец венчает дело; конец — делу венец; a \végén csattan az ostor — цыплят по осени считают +2[\véget, \végje, \végek] ker., tex. рулон; цельный кусок; штука;levág egy darabot a \végbői — отрезать от цельного кускаegy \vég vászon — штука полотна;
-
54 исход
kimenetel* * *м1) kimenetel, eredményна исхо́де апре́ля — április végén
у меня́ де́ньги на исхо́де — fogytán a pénzem
-
55 апрель
-
56 prima
-
57 пятое апреля
adjgener. piektais aprīlis -
58 cursus
cursus, ūs, m. (curro), der Lauf, zu Wagen = die Fahrt, zu Pferde = der Ritt, u. die Fahrt durch die Luft = Flug usw., im engern Sinne bes. der rasche, volle Lauf, der Eilschritt ( Sturmschritt), der Eilmarsch, der Eilritt, I) eig.: ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio etc., Cic.: c. cervorum, Verg. u. Ambros.: c. equorum, Verg.: vulpeculae, Ambros.: c. longarum navium, Caes.: omnis omnium cursus est ad vos, alle kommen zu euch gelaufen (= alle nehmen ihre Zuflucht zu euch), Cic. – c. aërius, Flug durch die Luft, Ov.: c. celer, Ov.: c. effusus, Liv.: c. nimius, Cels.: praeceps (sich überstürzender), Sturmlauf, Sturm (bildl.), Vell.: vagi per omnes vias cursus, Liv.: c. vehemens, Cels.: c. volucer (v. der personif. Zeit), Phaedr. – Volsci cursu et clamore fessi, Liv.: fessum cursu trahens corpus, Liv. – raptim agmen cursus magis quam itineris modo ducere, Curt. – adaequare cursum equorum od. longarum navium, Caes.: concitare boves in cursum, Col.: flectere cursum ad puerilem vagitum (v. einer Wölfin), Liv.: deflectere cursum ad Gallos, Liv.: descendere (ex lectica) et capere cursum, zu laufen anfangen, den Weg eilig zu Fuß fortsetzen, Suet.: duplicare cursum, noch einmal so weit laufen, eine noch einmal so weite Strecke durchlaufen, Caes.: iungere cursum equis, mit den Pferden gleichen Lauf halten (v. Fußsolda-————ten), Liv.: inhibere paulisper cursum (v. Reiter), Curt.: cursu et lassitudine exanimari, Caes.: fatigare iaculo cursuque cervos, Verg.: cursu fatigari, Petron.: cursu et spatio pugnae defatigari, Caes.: cursu superare canem, Hor.: vincere cervum cursu, Plaut.: emetiri cursu uno die ingens spatium (v. einem Läufer), Liv.: incerto cursu ferri (v. Pferden), Liv. – cursu ire od. ferri in hostem (im Sturmschritt, griech. δρόμῳ), Curt. u. Liv.: cursu tendere ad alqm od. ad locum, Liv. u. Sall.: lustrare terras disiunctissimas non cursibus (eiligen Durchzügen), sed victoriis (Siegesbahnen), Cic.: ingenti cursu refugere (v. Reiterei), Curt. – vix ab impetu et cursu teneri, sich kaum vom Angriff im Sturmschritt abhalten lassen, Liv. – eo cursu, in solchem Laufe, in solcher Eile, so eilig, zB. vix spatium instruendi (aciem) fuit; eo cursu hostes in proelium venerunt, Liv.: u. m. folg. ut u. Konj., ad fretum eo cursu contendit, ut prope repentino adventu incautos oppresserit, Liv. – in cursu esse, im vollen Laufe sein, v. Pers. = in voller Eile reisen, Cic. ad Att. 5, 16, 1; poet. übtr. von lebl. Ggstdn. = im vollen Gange, im vollen od. im besten Zuge sein, dah. auch = noch fortdauern (s. Heinse u. Bach Ov. met. 10, 401), vox erat in cursu, Ov.: dum furor in cursu est, currenti cede furori, Ov.: sex ubi, quae restant, luces Aprilis habebit, in medio cursu tempora veris erunt, Ov. – im Bilde, v. raschen Gange der Rede, v.————Redeflusse, interdum cursus in oratione est incitatior, interdum moderata ingressio, Cic.: tantus cursus verborum fuit et sic evolavit oratio, ut etc., Cic.: dicebat citato et effuso cursu, sed praeparato, Sen. rhet.So nun bes.: a) der Lauf nach einem bestimmten Ziele zur Übung und um die Wette, der Wettlauf, zu Wagen od. zu Pferde = das Wettrennen, im Gymnasium, im griech. Stadium, im röm. Zirkus, cursus certamen, Ov.: c. bigarum quadrigarumque, Suet.: c. Olympiacus, Cornif. rhet.: c. equester, Pferderennen, Verg. – cursu invictus Echion, Ov.: nobiles equos cursus et spatia probant, Tac. dial.: cursu cum aequalibus certare, Sall.: cursu certare in stadio, Suet.: ibi (in gymnasio) cursu, luctando, hastā, disco se exercere (v. Jünglingen), Plaut.: cursu vincere alqm, Ov.: studere optatam cursu contingere metam, Hor. – im Bilde, der Lauf, das Rennen, Ringen nach dem Ziele, bes. nach dem Ziele der Ehre, Laufbahn, Karriere,illa iactatio cursusque popularis, jenes unruhige Treiben (Drängen) u. Rennen nach der Volksgunst, Cic.: non habet satis magnum campum ille tibi non ignotus cursus animi (meine dir wohlbekannte entschiedene Geistesrichtung), Cic.: honorum tuorum cursus cui suspectus umquam fuit? Cic.: cum numquam sit aut illius a me cursus impeditus aut ab illo meus, Cic.: iam pridem esse in cursu (Ggstz. stadium ingredi), Cic.: in eodem cursu fuisse a Sulla dic-————tatore ad eosdem fere consules, dieselbe Laufbahn gemacht haben vom D. S. an bis zu usw., Cic.: vides in quo cursu simus, in welchem Rennen (nach den höchsten Würden) ich begriffen bin, Cic.: transcurrere cursum suum, rasch, ohne Aufenthalt zu machen, wie mit einem Sprunge seine L. durcheilen (durchmachen), Cic.b) der Lauf als in bestimmter Richtung unternommener Weg, die Route, der Kurs, der Marsch, die Reise, die Fahrt, bes. zur See, cursus navigationum tuarum, die Routen deiner Fahrten, Cic.: c. diei totius, Mela: insidiosus rector cursus (v. einem Steuermann), Val. Max. – c. brevis, Curt.: c. maritimus, Cic.: c. prosper, Plin.: c. rectus, Plin. ep.: secundus, Caes.: longi non falsa pericula cursus (Fahrt durch die Luft, Flug), Ov.: unde (ab ora Italiae) in Epirum brevis cursus est, Curt.: in hoc medio cursu est insula, quae appellatur Mona, Caes.: in medio Achaico cursu (mitten auf meiner Fahrt nach A.) te vidi Veliae, Cic.: mihi cursus in Graeciam per tuam provinciam est, Cic.: huc rectus ex Africa c. est, direkte Fahrt, Liv.: quo cursus navibus tutus ex Africa esset, Liv. – commutare cursum (Ggstz. tenere cursum, s. unten), Cic.: imprudentiā aut tempestate paulum suo cursu decedere (abweichen), Caes.: im Bilde, quem neque periculi tempestas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut metu demovere, kein Sturm————der Gefahr, kein lockender Hauch der Ehre von seiner Bahn abbringen, Cic.: c. dirigere, m. Ang. wohin? durch Advv. od. durch Praepp. od. durch bl. Acc. loc., zB. alio (anderswohin), Val. Max.: eo (dahin), Liv.: quo tendo, Nep.: in Africam, Vell.: ad litora Apolloniatium, Caes.: ad Antiochum, Iustin.: Gades (nach G.), Iustin.: cuius classis cursum esse directum columbae antecendentis volatu, Vell.: ad nocturnos ignes cursum dirigere, Suet.: cursum dirigere per auras in lucos (v. Fluge der Tauben), Verg. – cursum exspectare, günstige Fahrt (auch im Bilde), Cic.: cursum secundum habere (v. Schiffen), Caes.: repentina tranquillitas intermittit cursum, Petron.: impedire alcis cursum (v. Winden), Mela: petere alium cursum, eine andere Route, einen andern Kurs nehmen (v. Reisenden zur See), Cic.: unde et quo tenderent cursum, Liv. – cursum tenere, Kurs halten (= den rechten, geraden Weg verfolgen), u. cursum non tenere od. tenere non posse, den Kurs nicht halten od. nicht halten können, v. Seefahrern u. Schiffen, Caes. u.a. (vgl. Schneider Caes. b. G. 4, 26, 4): u. so secundis ventis od. secundissimo vento cursum tenere, Cic.: cursum non tenere et longius deferri, Caes.: rectum cursum, recta gubernacula in periculum tenere, Plin. ep.: im Bilde, e quibus quoniam tamquam e scopulosis cotibus enavigavit oratio, reliquae disputationis cursum teneamus, in der übrigen Erörterung den————geraden Lauf halten (unser vulg. »bei der Stange bleiben«), Cic.: ut te ad istum cursum tenendum, quem a prima aetate suscepisti, cohortentur, die Lebensbahn, Cic.: Polycratis felicitas semper plenis velis prosperum cursum tenuit, Val. Max. – im Bilde, der Weg, der Verlauf, die Bahn des Lebens, totus vitae cursus, Hieron.: reliquus vitae cursus, Cic.: vitae brevis est cursus, gloriae sempiternus, Cic.: aliquod certum genus cursusque vivendi, Cic. (vgl. auch oben demovere de cursu u. tenere cursum): omnem vitae suae cursum in labore corporis atque in animi contentione conficere, Cic.: medium agens cursum aetatis (im mittleren Lebensalter) placidā morte decessit, Amm. 23, 6, 4. – u. der Verlauf, Gang der Begebenheiten u. Zeiten, perspicis qui cursus rerum, qui exitus futurus sit, Cic.: di eodem cursu, quo fluxere adhuc res, ire patiantur, denselben Fortgang nehmen, Curt.: ea natura rerum est et is temporum cursus, ut non possit ista aut tibi aut ceteris fortuna esse diuturna, Cic.: cursum irrevocabilem ingressa ex destinato fluunt, was einmal seinen unveränderlichen Gang genommen hat, verläuft nach Vorherbestimmung, Sen.: inveniendum tandem Britanniae terminum continuo proeliorum cursu, durch eine fortlaufende Reihe von Schlachten, Tac.: temporum vices, volumina saeculorum, cursus annorum, Augustin. serm. 29, 1.————Gewässer, c. aquae, Plin. ep.: in hac (terra) cursus amnium non torrentes rapidique, sed lenes et vineis campisque irrigui, Iustin.: ex Oceano amnium fontiumque cursus initium capiunt, Quint.: spatio alvei segnis cursus (fluminis) est, Curt.: vehementior fluminum cursus est prono alveo, Quint.: quosdam exaruisse amnes aut in alium cursum contortos et deflexos videmus, Cic.: si lacus emissus lapsu et cursu suo ad mare profluxisset, Cic.: nec adire poterat ad iusti cursum amnis, Liv.: licet prospicere maris novos cursus, Sen.: Ggstz., maris cursus alterni et recursus, wechselnde Ebbe u. Flut, Sen. ad Helv. 20, 2. – β) (als mediz. t. t.) die Flüssigkeiten des Körpers, c. materiae, Cels.: c. pituitae (Schleimfluß) acer, acerrimus, c. pituitae tenuis, Cels.: leves pituitae cursus, sed assidui, Cels. – c. menstrui, Plin.: c. sanguinis ex naribus, Cels.: ne in inferiores partes factus cursus pedes repleret, Cels.d) der Lauf, Umlauf der Himmelskörper, Weltkörper, c. solis, lunae, siderum, stellarum, Cic. u.a.: c. Veneris, Mercurii, Cic.: siderum modus cursusque stellarum (Plur.), Val. Max. – solis cursus annalis, Varro: annui cursus solis, Cic.: stellarum perennes cursus, Cic.: perpetui cursus conversionesque caelestes, Cic.: stellarum cursus sempiterni, Cic.: summus ille caeli stellifer cursus, Cic.: hic lunaris atque infimus c., Cic.: novem lunae cursus, Cic.: illi octo cur-————sus, Cic.: properantis mundi volubilis c., Sen.: solis exortus, cursus, occasus nemo admiratur, Cornif. rhet.: cursus annuos conficere (v. der Sonne), Cic.: cursum suum anno od. XXX fere annis conficere (v. einem Planeten), Cic.: nullum umquam cursus sui vestigium inflectere (v. den Fixsternen), Cic. – annum ad cursum solis accommodare, Suet.: ad cursus lunae in duodecim menses describere annum, Liv.: ad siderum cursum iter dirigere, Curt. – siderum cursus numerosque cognoscere, Quint.: siderum certos constitutosque cursus numeris docere, Quint.: lunae cursu notare tempora, Curt.e) der Lauf anderer lebl. Ggstde. nach einer bestimmten Richtung, sowohl in der Bewegung als in der Lage, hic per omnes sonos vocis cursus, das Auf- u. Absteigen durch alle Töne, Cic. de or. 3, 227. – cursus hic et sonus rotundae volubilisque sententiae, Gell. 11, 13, 4. – communia his (larici et abieti) pinoque, ut quadripertitos venarum cursus (Aderngänge) bifidosve habeant vel omnino simplices, Plin. 16, 195.II) meton., cursus publicus, der öffentliche, vom Staate eingerichtete Postenlauf, die stationsweise verteilten Posten, Fahrposten, zur Beförderung von Staatsangelegenheiten u. Staatspersonen, praepositus cursus publici, Oberpostmeister, Inscr.: animalia cursus publici, Inscr. u. Cod. Theod.: publici cursus————usu permisso, Amm.: vectus mutatione celeri cursus publici, Amm. – dass. c. vehicularius, Capitol. Antonin. Pius 12, 3, od. c. vehicularis, Arcad. dig. 50, 4, 18. § 4. – c. fiscalis (dem Fiskus obliegender), Spart. Hadr. 7, 5. – Vgl. E. Hudemann Geschichte des röm. Postwesens während der Kaiserzeit. Berlin. 1875. -
59 fetifer
fētifer, fera, ferum (fetus u. fero), Fruchtbarkeit bringend, fruchtbar, Nilus, Plin. 7, 33: Aprilis, Auson. egl. (V) 2, 4. p. 10, 4 Schenkl. -
60 LIFA
* * *(lifl, lifða, lifat), v.1) to be left (er þriðjungr lifði nætr); meðan öld lifir, while the world stands;2) to live; meðan hann lifði, while he lived; at sér lifanda, in his life-time; lifa eptir e-n, to survive one (verðr maðr eptir annan at l.); l. við e-t, to live on, feed on (þeir lifðu nú við reka ok smádýri);3) to burn, of fire (lifði þar eldr í skála).* * *pres. lifi; pret. lifði; imperat. lif, lifðú, an older form lifi, 655 iv. 1, Stj. 445; neut. part. lifat, masc. lifðr, Hm. 69: there was a strong verb lifa, leif, lifu, lifinn, of which leifa is the causal, but of this word nothing now remains except the part. acc. lifna ( vivos), Hkv. 2. 27, and dat. lifnum ( vivo), 45: [Ulf. lifan = ζην; A. S. lifan; Engl. live; O. H. G. leban; Germ. leben; Swed. lefva; Dan. leve; a word common to all Teut. languages, the original sense of which was to be left, and so akin to leifa, = Lat. superstes esse, which sense still remains in some Icel. phrases; cp. also lifna.]A. To be left; þóat einn hleifr lifi eptir, although one loaf ‘lives’ behind, i. e. is left, N. G. L. i. 349; skal þat atkvæði þeirra vera í hverju máli sem þá lifir nafnsins eptir, er ór er tekinn raddar-stafr ór nafninu, Skálda (Thorodd); þá er þat atkvæði hans í hverju máli sem eptir lifir nafnsins, er ór er tekinn raddar-stafr ór nafni hans, id.2. of the day, night, or season; þá er þriðjungr lifir dags, when a third of the day is left, N. G. L. i. 9; þá er ellefu nætr lifðu eptir Aprilis mánaðar, 655 iii. 3; laugar-daginn áðr lifa átta vikur sumars, Grág. i. 122, K. Þ. K. 70; er mánuðr lifir vetrar, Grág. (Kb.) ii. 186; fóru þeir brott er mikit lifði nætr, Fms. i. 99; en er þriðjungr lifir nætr, mun hringt at Bura-kirkju, Fb. i. 204; en er þriðjungr lifði nætr, vakti Þorsteinn upp gesti sína, Fms. i. 70.3. in old sayings this sense is still perceptible, to remain, endure; atkvæði lifa lengst, Ísl. ii. (in a verse); lifa orð lengst eptir hvern, Fms. viii. 16: as also in old poems, hvat lifir manna (what of men will be left?), er hinn mæra fimbul-vetr líðr? Vþm. 44; meðan öld lifir, while the world stands, Vsp. 16; lifit einir ér, ye alone are left to me, Hðm. 4; otherwise this sense has become obsolete.B. To live; this sense has almost entirely superseded the old. The primitive word denoting life or to live in the Teut. languages was from the root of kvikr (q. v.), of which the verbal form has been replaced by lifa; meðan lifir, whilst he lives, Hm. 9, 53; meðan hann lifði, while he lived, Nj. 45; hann hélt vel trú meðan hann lifði, Fms. xi. 418; meðan þeir lifði (subj.) báðir, vi. 27; ek hefi lifat ok verit kallaðr bóndi nokkurra konunga æfi, 192; at sér lifanda, Lat. se vivo, Íb. 18, Grág. i. 202; lifa langan aldr, Nj. 62; the saying, þeir lifa langan aldr (mod. lengst) sem með orðum eru vegnir, = Engl. words break no bones, 252: lifi konungr, long live the king! (cp. Lat. vivat rex), Stj. 445; lifi heill þú, konungr! 655 iv. 1.2. lifa við, to live on, feed on; lifa við vín, Gm. 19; þat eina er vér megim lifa við, Al. 133; ok lifðu nú viðr reka, smádýri ok íkorna, Fs. 177: mod., lifa á e-u, to feed on, live on.3. in a moral sense, to live, conduct one’s life; hafði hann ok lifat svá hreinliga sem þeir Kristnir menn er bezt eru siðaðir, Landn. 38; lifa dýrligu lifi, Hom. 147; lifa vel, ílla, to live a good, bad life, passim: lifa eptir e-m, to indulge a person, 656 C. 37, 42.4. also used of fire, to live, be quick; svá at þar mátti lifa eldr, Fas. ii. 517, freq. in mod. usage, the Icel. say, eldrinn lifir, ljósið lifir; (cp. also, drepa ljósit, to kill, quench a fire, a light; eldrinn er dauðr, ljósit er dautt, the fire, the light is dead; eldrinn lifnar, is kindled;) for this interesting usage cp. also kvikr and kveykja, denoting life and fire.II. part. lifandi and lifandis, indecl. living; lifandis maðr, Mar.; lifandis sálar, Stj. 31; lifandis manna, 39; lifandis skepnu, 57; lifandis hlut, 75; but better, lifandi, pl. lifendr, alive, as also the living; í lifanda lifi, in one’s living life, opp. to a deyjanda degi (on one’s dying day) at vér sém dauðir heimi en lifendr Guði, Hom. 79; lifendra (mod. gen. pl.) og dauðra, the living and the dead; dæma lifendr og dauða (‘the quick and the dead,’ in the Creed).2. part. lifðr; betra er lifðum en sé úlifðum, better to be living than lifeless, i. e. while there is life there is hope, Hm. 69; úlifðan, deceased, Hkv. 2.
См. также в других словарях:
Aprilis — (avril) était le deuxième du calendrier romain. Ce mois était dédié à la déesse grecque Aphrodite. Il devient graduellement, selon les pays, le 4e mois de l’année lorsque en 532 l’Église de Rome décida que l’année commence le 1er janvier, voir… … Wikipédia en Français
APRILIS — ex ordinatione Romuli, secundus anni mensis, quibusdam a Venere, quae Graecis Ἀφροδίτη; cui tamen nullus dies festus, nullumque sacrificum insigne per hunc mensem a Romnais veteribus institutem legitur: Aliis potius ab aperiendo, quasi Aperilis… … Hofmann J. Lexicon universale
Aprilis — Knospe Aprilis war zunächst der zweite Monat im Amtsjahr des römischen Kalenders sowie Vorläufer des April. Der Monat Aprilis hatte ursprünglich 29 Tage; seine Etymologie ist schon in der Antike umstritten: Während der Kalender des Marcus… … Deutsch Wikipedia
Aprilis, S. (1) — 1S. Aprilis, (18. März), ein Martyrer zu Nikomedia. S. S. Maria … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Aprilis, S. (2) — 2S. Aprilis, (24. März), ein Martyrer in Afrika. S. S. Rogatus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Aprilis Hotel — (Стамбул,Турция) Категория отеля: Адрес: Binbirdirek Mah. Peykhane Sok. No: 4 Cemberl … Каталог отелей
Aprīlis lacus — (a. Geogr.), so v.w. Prelius lacus … Pierer's Universal-Lexikon
Aprilis — see Aprélis … Old to modern English dictionary
APRILIS — Aprilibus, Aprilius … Abbreviations in Latin Inscriptions
Walckenaeria aprilis — Walckenaeria aprilis … Wikipédia en Français
prima aprilis — n ndm «dzień 1 kwietnia; zwyczaj żartobliwego oszukiwania się w tym dniu» Dzień prima aprilis. Żarty w prima aprilis. ‹łac.› … Słownik języka polskiego