-
1 anspülen
-
2 намыв эстакадный
намыв эстакадный
Намыв грунта, осуществляемый выпуском пульпы с торца пульповода - при низкой эстакаде и через специальные отверстия в пульповоде - при высокой эстакаде
[Терминологический словарь по строительству на 12 языках (ВНИИИС Госстроя СССР)]Тематики
EN
DE
FR
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > намыв эстакадный
-
3 омывать
anspülen; umfließen; beströmen; umspülen -
4 начало наматывания
Anspulen текст. -
5 wash up
1. transitive verb1) (Brit.): (clean)wash the dishes up — das Geschirr abwaschen od. spülen
2) (carry to shore) anspülen [Leiche, Strandgut, Wrackteile usw.]2. intransitive verbabwaschen; spülen* * *3) (to bring up on to the shore: The ship was washed up on the rocks; A lot of rubbish has been washed up on the beach.) spülen auf* * *◆ wash upI. vi1. (clean dishes) abspülen, abwaschenII. vt* * *1. vi1) (Brit: clean dishes) abwaschen, (ab)spülen2) (US: have a wash) sich waschen2. vt sep2) (sea etc) anschwemmen, anspülen* * *A v/t1. Br Geschirr (ab)spülenB v/i1. US umg sich das Gesicht und die Hände waschen2. Br Geschirr spülen* * *1. transitive verb1) (Brit.): (clean)wash the dishes up — das Geschirr abwaschen od. spülen
2) (carry to shore) anspülen [Leiche, Strandgut, Wrackteile usw.]2. intransitive verbabwaschen; spülen* * *v.abspülen v. -
6 выкидывать
, < выкинуть> hinauswerfen, herauswerfen; wegwerfen; выбрасывать; herausstrecken; anspülen; Bot. treiben; Flagge hissen; F weglassen, streichen; e-e Fehlgeburt haben; fig. sich... schlagen; vollführen, anstellen; sich leisten; выкидываться P hinausspringen, sich stürzen; herausschießen* * *выки́дывать, <вы́кинуть> hinauswerfen, herauswerfen; wegwerfen; → выбрасывать; herausstrecken; anspülen; BOT treiben; Flagge hissen; fam weglassen, streichen; eine Fehlgeburt haben; fig. sich … schlagen; vollführen, anstellen; sich leisten;выки́дываться pop hinausspringen, sich stürzen; herausschießen* * *выки́дыва|ть1. (освободи́ться от чего-л.) wegwerfenвыки́дывать из головы́ sich etw aus dem Kopf schlagen2. (подня́ть) aufziehenвыки́дывать бе́лый флаг eine weiße Fahne aufziehen3. (проде́лывать)выки́дывать фокус Tricks machen* * *v1) gener. ausstürzen, auswerfen, fortschmeißen2) colloq. herausschmeißen, ausrangieren (что-л. ненужное) -
7 выплёскивать
, < выплескать>, einm. < выплеснуть> herausschütten, ausschütten, wegschütten; vergießen; anspülen; ребёнок; выплёскиваться herausschwappen; Zool. herausspringen* * *выплёскивать, <вы́плескать>, einm. <вы́плеснуть> herausschütten, ausschütten, wegschütten; vergießen; anspülen; → ребёнок;выплёскиваться herausschwappen; ZOOL herausspringen* * *v1) gener. auskippen, wegschütten, (эмоции) ausagieren2) eng. herausspritzen -
8 намывать
v1) gener. aufschwemmen, aufschwemmen (о воде), entwaschen (напр., золото из песка)2) geol. anschwemmen (водой), anspülen (водой), einschwemmen, schwofen, zusammenschwemmen, anspülen3) eng. einspülen4) hydrogr. spülen5) mining. aufschwemmen (напр., грунт), einschwemmen (грунт)6) food.ind. anschwemmen (фильтрующий слой) -
9 наносить
v1) gener. angeben (на карту), anhägern (песок - о реке), anlagern, anwehen (сугробы снега, дюны), applizieren (краски), aufstreichen (краску и т. п.), aufstreichen (слой краски и т.п.), beibringen (рану, поражение), eintragen (на чертёж, на карту), einzeichnen (на карту и т. п.), einzeichnen (что-л. на карту и т. п.), schwemmen (водой), anwehen, aufbringen (узор, слой, краску), (j-m) beibringen (рану, поражение кому-л.), eintragen (на карту, чертёж), anschwemmen (течением), aufschwemmen, auftragen2) geol. ablegen (напр., на карту), anspülen, anspülen (печением), einschwemmen (водой), heranwehen (ветром), zusammenschwemmen4) milit. auftragen (на карту), aufzeichnen (на карту), einzeichnen (напр. на карту), festlegen (на карту)5) eng. aufdampfen (покрытие распылением), einstreichen (напр. клей)6) construct. antragen, anwerfen (штукатурку), aufbringen (краску, лак, покрытие)7) law. antun, beibringen, zufügen8) artil. auftragen (на карту, планшет), aufzeichnen (на карту, на планшет)9) polygr. abtragen10) radio. aufbringen (напр., покрытие)11) textile. auftragen (краситель или шлихту)13) nav. absetzen (место корабля на карту), anbringen (на карту, планшет, номограмму), antragen (на карту), eintragen (на карту), nachtragen (место корабля на карту)14) cinema.equip. auftragen (напр., вязкий раствор при раздельной обработке фонограммы), beschichten -
10 cast up
transitive verb(wash up) an Land spülen* * *◆ cast upvt▪ to \cast up sth ⇆ up etw an Land spülen* * *vt sep1)to cast one's eyes up ( to the heavens) — seine Augen (zum Himmel) emporrichten
2) (= wash up) flotsam, sailors anspülen3) (= refer to) sb's misdemeanours etc aufbringen* * *cast up v/t1. die Augen aufschlagen3. etwas anspülen, an Land spülen* * *transitive verb(wash up) an Land spülen -
11 намыв
(м)Anwaschen (n); Aufspülung (f); Aufschwemmung (f); Einschwemmen (n); Anschwemmung (f);намыв грунта — Bodenanschwemmung (f);
намыв насыпи — Dammanschwemmen (n); Dammanspülen (n);
намыв берега — Uferanspülung (f);
намыв грунтовой плотины — Anwaschen (n) des Dammes; Staudammspülung (f); Dammanspülung (f);
эстакадный намыв — Anspülen (n) mit Spülgerüst;
безэстакадный намыв — Anspülen (n) ohne Spülgerüst;
намыв плотины — Einspülen (n) des Dammes
-
12 allabo
al-labo (ad-labo = ad-lavo), āre, anspülen, Gromat. vet. p. 52, 12.
-
13 alluo
al-luo (ad-luo), uī, ere, an etw. anspülen, etw. bespülen, vom Meere, Flusse usw., fluvius latera haec alluit, Cic.: montes, quorum alluant radices lacus ac fluvii, Varr.: moenia alluuntur a mari, Cic.: urbs mari alluitur, Liv.: urbis murus fluctu alluitur, Liv. – eorum ossa ita iactantur fluctibus, ut numquam alluantur, (von ihnen) bespült, d.i. berührt werden, Cic. Rosc. Am. 72; or. 107. – doppelsinnig, Massilia cum... barbariae fluctibus alluatur, vom afrikan. Meere u. von den Fluten der Barbarei u. Roheit, Cic. Flacc. 63.
-
14 alluvio
alluvio (adluvio), ōnis, f. (alluo), I) das Anspülen, anspülende Herandringen, Vulg. Iob 14, 19: m. subj. Genet., umentis imbris, Ambros. in Luc. 7, 20: salis, Avien. phaen. 1249: aquarum alluviones, Apul. de mundo c. 23. – II) insbes., als t.t. der Juristen u. Agrimensoren, die durch einen Fluß od. durch Regengüsse unmerklich bewirkte Vergrößerung eines Stückes Feld vermittelst allmählichen Anspülens von Boden, die Alluvion, Anschwemmung, der Anschutt (Ggstz. abluvio, der Abtrieb), ICt. u. Gromat. vet.: dah. alluvionum et circumluvionum iura, der Landanspülungen u. Inselbildungen, Cic. de or. 1, 173; vgl. Callistr. dig. 41, 1, 12.
-
15 aspiro
a-spīro (ad-spīro), āvī, ātum, āre, I) intr.: A) hinhauchen, hinwehen, zuhauchen, zuwehen, 1) eig.: a) übh.: lenius aspirans aura secunda, Catull.: si minima aspiret aura, Plin.: ad quae (granaria) nulla aura umida ex propinquis locis aspiret, Varr.: ut frigus ad eum non aspiret, Cels.: pulmones se contrahunt aspirantes, wenn sie die Luft aushauchen, Cic.: aspirant aurae in noctem, ein günstiger Wind erhebt sich gegen Abend, Verg.: v. musikalischen Instrumenten, tibia tenuis simplexque foramine pauco aspirare et adesse choris utilis erat, den Ton anzugeben u. die Chöre zu begleiten, Hor. de art. poët. 202 sq. – b) als gramm. t. t., zu etw. den H-Laut setzen, etw. aspirieren, consonantibus, Quint.: Graeci aspirare solent (s. littera), Quint.: absol., asp. perperam, Gell. 13, 6, 3. – 2) übtr., günstig od. förderlich od. behilflich sein, beistehen, unterstützen, paululum in rebus difficillimis, Cornif. rhet.: aspiravit nemo eorum, qui etc., es rührte sich keiner (rührte keiner einen Finger) von denen, die usw., Cic.: licet felicitas aspirare videatur, tamen etc., Curt.: aspirante fortunā, Sen. u. Curt.: aspirante caelesti cupidine, Apul. – m. Dat., vos, Calliope, aspirate canenti, Verg.: Iuppiter ducum nostrorum consiliis aspiravit, Val. Max.: verbis filiae aspiravit, Val. Max.: aspirat primo fortuna labori, Verg.: sane blandum animum casus facit, ubi pravo consilio propitius aspirat, Val. Max. – B) prägn., einer Person od. Sache sich (wenn auch nur von fern) nähern, zu ihr zu gelangen suchen, 1) eig.: vasa ec (ex) fenestreis in caput deiciam (sc. eorum), qui prope ad ostium aspiraverint, Lucil. fr.: quid enim quisquam ad meam pecuniam me invito aspirat? quid accedit? d.i. warum will jmd. wider meinen Willen sich zu meinem Geldgeschäft drängen (sich hineinzumischen suchen)? Cic.: Februario mense aspirabit in curiam, Cic.: ne vipera possit aspirare, Col.: nec equis aspirat Achillis, Verg. – 2) übtr., sich wohin, zu jmd. oder etw. versteigen (bei Cic. nur in negativen Sätzen, s. Jordan Cic. Caecin. 39), haec etiam in eculeum coniciuntur, quo vita non aspirat beata, Cic.: quo neque Carthaginiensium gloriosissimae classes umquam aspirare potuerunt, Cic.: cum tu ad eum (Ciceronem) nunquam aspirasti, Cic.: ex bellica laude ad Africanum aspirare nemo potest, dem A. auch nur von weitem nahe kommen kann, sich auch nur entfernt neben A. stellen kann, Cic.: quod ad spem consulatus in partem revocandam aspirare non auderet, Liv.: sed haec ad eam laudem, quam volumus, aspirare non possunt, Cic.: ad horum autem sinceritatem veritatemque verborum an aspiraverit Caecilius, consideremus, Gell.: ex alieno certamine ad eos quoque ipsos contagium certationis aspirat, Gell. – II) tr.: A) zuhauchen, zuwe hen, 1) eig.: Iuno ventos aspirat eunti, haucht ihr Winde zu = befördert ihren Flug durch einen günstigen Wind, Verg. Aen. 5, 607: im Bilde, aspiravit auram quandam salutis fortuna, Amm. 19, 6, 1. – 2) übtr., einhauchen, einflößen, eingeben, divinum amorem dictis, Verg.: ut, quantum nobis exspectationis adiecit, tantum ingenii aspiret, Quint.: illis (daemonibus) aspirantibus et infundentibus praestigias faciunt, Min. Fel. – B) anhauchen, anwehen, übtr., v. Meere, anspülen, insula aspiratur freto Gallico, Solin. 22, 10.
-
16 assilio
as-silio (ad-silio), siluī, īre (ad u. salio), herbei-, herzuspringen, heran-, hinanspringen, anspringen, I) eig.: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen, absol., v. Pers., Phaedr. 2, 5, 21. Curt. 9, 7 (29), 21. Val. Flacc. 1, 257. Sil. 16, 63. Claud. in Ruf. 1, 84: v. Tieren, Phaedr. 4, 2, 14. Col. 6, 37, 9. Plin. 9, 143: m Ang. wohin? durch in u. Akk., in ferrum, Sil. 10, 3: od. durch Dat., volanti a tergo, Sil. 7, 701: assiluit aris, Sen. Thyest. 706 (Leo assistit). – b) v. Lebl.: inquietum aëra hinc atque illinc assilire, Sen. nat. qu. 1, 2, 9. – 2) insbes.: a) von Kriegern, zum od. im Kampfe heran-, anstürmen, absol., hostes vagi et ex occasionibus assilientes, Sen. tranqu. 1, 1: assilit Hasdrubal, Sil. 15, 692: m. Ang. von wo? undique nudi assiliunt frenis infrenatique manipli, Sil. 4, 313: pars montibus, alii viam inter Mosellamque flumen tam improvisi assiluere, ut etc., Tac. hist. 4, 77: m. Ang. wohin? durch Dat., cum saepe assiluit defensae moenibus urbis, Ov. met. 11, 526. – b) von Gewässern, an etw. heranspritzen, anspülen, anplätschern, assiliens aqua, Ov. met. 6, 107; fast. 5, 612: assilientia aequora, Ov. trist. 1, 10, 7: assiliunt fluctus, Ov. fast. 3, 591: m. Ang. woran? durch Acc., quas (insulas) assilit spumiger Aegon, Stat. Theb. 5, 56. – II) übtr., zu etw. überspringen, primo libenter assilui (sc. ad ista studia), ich bin daran gegangen, Sen. contr. 10 (5). praef. § 1: neque assiliendum statim est ad genus illud orationis, man muß nicht mit der Tür ins Haus fallen bei usw., Cic. de or. 2, 213. – / Das Supin. assultum kommt nicht vor; doch läßt das Adv. assultim u. das Subst. assultus darauf schließen.
-
17 eluvies
ēluviēs, ēī, f. (eluo), die Ausspülung, I) medial = das Herausspülen, der Ausfluß, das Austreten, Übertreten, maris, das Anspülen, Tac.: aquarum, Lact.: ventris, Bauchfluß, Aur. Vict.: eluviem facere per ventrem, eine Abführung durch den Leib vornehmen, den Bauch purgieren, Lucil. 645. – absol., die Überschwemmung, Überflutung, quod fuit campus, vallem decursus aquarum fecit; et eluvie mons est deductus in aequor, Ov. met. 15, 267. – bildl., illa labes atque eluvies civitatis, jenes Gesetz, der Verderb u. das Grab (Wellengrab) des Staates, Cic. de domo 53. – II) passiv: 1) die ausgespülten Unreinlichkeiten, der Schlamm, das Schmutzwasser, der Schmutz, sordium enormis eluvies, Apul.: el. balnearum, Pallad.: el. virosa, vom Urin, Gratt. cyn.: oppida crebris ad eluviem cuniculis cavata, Plin.: siccare eluviem, die Abzugsjauche der Kloaken (Weber), od. das Schlammwasser, die Sümpfe (Heinrich), Iuven. – 2) das durch Ausspülung des Wassers Gebildete, a) eine übergetretene Lache, in proxima eluvie pueros exponunt, Liv. 1, 4, 5 M. (Hertz u. Weißenb. alluvie). – b) eine ausgewaschene Schlucht, circumiri brevi spatio poterat eluvies, Curt. 5, 4 (15), 26: Plur., torrentes et eluvies iter morabantur, Curt. 6, 4 (13), 20: ab altera parte voragines (Abgründe) eluviesque praeruptae sunt, Curt. 8, 11 (39), 7. – / vulg. Form elubies, Not. Tir. 82, 22.
-
18 proluo
prō-luo, luī, lūtum, ere, I) fort-, hervorspülen, A) auswerfen, anspülen, genus omne natantum litore in extremo ceu naufraga corpora fluctus proluit, Verg. georg. 3, 541 sqq. – prägn., ventrem, den Leib auswerfen machen = den Durchfall erregen, Colum. 7, 3, 25. – B) wegspülen, ex omnibus montibus tempestas nives proluit, Caes.: silvas Eridanus proluit, Verg.: abruptis imbribus prolutas esse totas regiones, Apul.: vulnera illa, quorum sanguinem hae lacrimae proluerunt, Apul.: bildl., verprassen, pecuniam suam prandiorum gurgitibus, Gell. 2, 24, 11. – II) ab-, ausspülen, benetzen, waschen, vino os, Colum.: vivo in rore manus, Ov.: bes. v. Trinken (vgl. Fritzsche Hor. sat. 1, 5, 16), fonte labra caballino, die Lippen netzen an usw., Pers.: pleno se proluit auro, schlürfte den vollen goldenen Pokal aus, Verg.: praecordia mulso, mit Wein sich den Magen schwemmen, Hor.: multā prolutus vappā, Hor.: scherzh., cloacam, den Magen ausspülen (mit Wein), d.i. saufen, Plaut. Curc. 121 G.
-
19 πρός-χυσις
πρός-χυσις, ἡ, das Zugießen, Anspülen, Longin.
-
20 πρός-χυσις [2]
πρός-χυσις, ἡ, das Zugießen, Anspülen, Longin.
См. также в других словарях:
anspülen — anspülen:⇨anschwemmen anspülen→anschwemmen … Das Wörterbuch der Synonyme
anspülen — V. (Oberstufe) jmdn. oder etw. an den Strand schwemmen Synonym: anschwemmen Beispiel: Bei starkem Sturm werden vom Meer große Mengen Muscheln angespült. Kollokation: Steine anspülen … Extremes Deutsch
Anspülen — (Anspülung), so v.w. Alluvion; daher Anspülungsrecht, so v.w. Alluvionsrecht … Pierer's Universal-Lexikon
Anspülen — Anspülen, verb. reg. welches nur von fließenden Körpern gebraucht wird. 1. Als ein Neutrum, mit dem Hülfsworte haben, im Fließen berühren. Der Fluß spület an die Stadtmauer an, welcher Gebrauch im Hochdeutschen wenig vorkommt. 2. Als ein Activum … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
anspülen — ạn||spü|len 〈V. tr.; hat〉 ans Ufer spülen, am Ufer absetzen, ablagern (Sand, Strandgut) * * * ạn|spü|len <sw. V.; hat: an das Ufer, an den Strand spülen: Strandgut a.; die Strömung spülte einen Ertrunkenen an. * * * ạn|spü|len <sw. V.;… … Universal-Lexikon
anspulen — antreiben von schwimmenden Gegenstanden (z.B.: Tang, Treibholz, Wohlstandsmull) ans Ufer (Spulsaum) … Maritimes Wörterbuch
anspülen — ạn·spü·len (hat) [Vt] etwas spült etwas an das Meer, ein Fluss o.Ä. treibt etwas, das im Wasser schwimmt, an den Strand oder an das Ufer ≈ etwas schwemmt etwas an: Die Kisten wurden angespült … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
anspülen — ạn|spü|len … Die deutsche Rechtschreibung
Anspülung — Ạn|spü|lung 〈f. 20〉 1. das Anspülen 2. das, was angespült worden ist, angespültes Land * * * Ạn|spü|lung, die; , en: 1. das Anspülen. 2. durch angespülten Sand, Schlamm entstandenes Land. * * * Ạn|spü|lung, die; , en: 1. das Anspülen. 2.… … Universal-Lexikon
anschwemmen — ablagern, absetzen, an Land spülen, anspülen, ans Ufer spülen, antreiben. * * * anschwemmen:anspülen·antreiben·ansUfer/anLandspülen+ablagern·absetzen anschwemmenantreiben,anspülen,anströmen,absetzen,ablagern,anLand/ansUferspülen … Das Wörterbuch der Synonyme
anschlämmen — ạn||schläm|men 〈V. tr.; hat〉 anspülen, anschwemmen (Schlamm) ● Land anschlämmen durch Anschwemmung von Sand u. Ä. neu bilden * * * ạn|schläm|men <sw. V.; hat (selten): (Sand, Schlamm) anspülen, anschwemmen … Universal-Lexikon