Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

animare

  • 1 animare

    оживлять, одушевлять, spe animari (1. 11. § 3. С, Th. 6, 4);

    hostili animo animatus (1. 11. D. 48, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > animare

  • 2 animo

    ănĭmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] emplir d'air, souffler dans. [st2]2 [-] animer, donner la vie, vivifier, raviver. [st2]3 [-] animer d'une disposition quelconque (ord. au passif), exciter, encourager. [st2]4 [-] transformer, métamorphoser.    - duas tibias uno spiritu animare, App. Flor. 3: jouer de deux flûtes à la fois.    - omnia animat, Pacuv.: il donne la vie à tout.    - arbores cotidianis rigationibus animare, Pall.: ranimer les arbres en les arrosant tous les jours.    - animari: être disposé (de telle ou telle façon), être encouragé.    - animare + inf.: pousser à, inciter à.    - aliquid in aliquid animare, Ov.: transformer qqch. en qqch.    - in Nymphas animatā classe marinas, Ov. M. 14, 566 (abl. abs.): les vaisseaux transformés en nymphes.    - guttae cruentae quas humus varios animavit in angues, Ov.: des gouttes de sang que la terre métamorphosa en serpents de toutes sortes.
    * * *
    ănĭmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] emplir d'air, souffler dans. [st2]2 [-] animer, donner la vie, vivifier, raviver. [st2]3 [-] animer d'une disposition quelconque (ord. au passif), exciter, encourager. [st2]4 [-] transformer, métamorphoser.    - duas tibias uno spiritu animare, App. Flor. 3: jouer de deux flûtes à la fois.    - omnia animat, Pacuv.: il donne la vie à tout.    - arbores cotidianis rigationibus animare, Pall.: ranimer les arbres en les arrosant tous les jours.    - animari: être disposé (de telle ou telle façon), être encouragé.    - animare + inf.: pousser à, inciter à.    - aliquid in aliquid animare, Ov.: transformer qqch. en qqch.    - in Nymphas animatā classe marinas, Ov. M. 14, 566 (abl. abs.): les vaisseaux transformés en nymphes.    - guttae cruentae quas humus varios animavit in angues, Ov.: des gouttes de sang que la terre métamorphosa en serpents de toutes sortes.
    * * *
        Animo, animas, pen. corr. animare. Claud. Animare taxos. Allumer.
    \
        Animare aliquid. Ouid. Luy donner vie.
    \
        Animari dicuntur in vtero corpora: tuncque ab anima fit, siue ab animo, quum pro anima capitur. Colu. Plin. Prendre vie.

    Dictionarium latinogallicum > animo

  • 3 animo

    ănĭmo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [anima and animus].
    I.
    Act.
    A.
    To fill with breath or air (cf. anima, I. and II.):

    duas tibias uno spiritu,

    to blow upon, App. Flor. 3, p. 341, 25:

    bucinas,

    Arn. 6, p. 196.—More freq.,
    B.
    To quicken, animate (cf. anima, II. C.): quicquid est hoc, omnia animat, format, alit, auget, creat, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Lucr. 2, 717:

    vitaliter esse animata,

    id. 5, 145:

    formare, figurare, colorare, animare,

    Cic. N. D. 1, 39, 110. stellae divinis animatae mentibus, id. Rep. 6, 15; Plin. 7, 15, 13, § 66. —
    C.
    To endow with, to give, a particular temperament or disposition of mind (cf. animus, II. B. 1. b.):

    utcumque temperatus sit aër, ita pueros orientes animari atque formari, ex eoque ingenia, mores, animum fingi,

    Cic. Div. 2, 42, 89: Mattiaci ipso terrae suae solo ac caelo acrius animantur, i. e. ferociores redduntur, are rendered more spirited, * Tac. G. 29.—
    D.
    In Ovid in a pregnant signif.: aliquid in aliquid animare, to transform a lifeless object to a living being, to change into by giving life (cf. anima, II. C. 3.):

    guttas animavit in angues,

    Ov. M. 4, 619:

    in Nymphas animatā classe marinas,

    id. ib. 14, 566.—
    E.
    Trop., of colors, to enliven:

    si quid Apellei gaudent animāsse colores,

    Stat. S. 2, 2, 64.—Of torches, to light or kindle:

    animare ad crimina taxos,

    Claud. Rapt. 3, 386.—Sometimes = recreare, to refresh, revive:

    cibo potuque animavit,

    Hyg. Fab. 126:

    florem,

    Plin. 11, 23, 27, § 77; so Pall. 4, 10; or in gen., to encourage, help:

    ope animari, Cod. Th. 6, 4, 21, § 3: copiis,

    ib. 14, 4, 10, § 5.—And with inf. = incitare, to move, incite to:

    Ut hortatu vestro Eustathius, quae de scommate paulo ante dixerit, animetur aperire,

    Macr. S. 7, 3.—Hence, ănĭmātus, a, um, P. a.
    a.
    Animated (cf. anima, II. C.): virum virtute verā vivere animatum addecet, Enn. ap. Gell. 7, 17.—
    b.
    (Acc. to C.) Brought or put into a particular frame of mind, disposed, inclined, minded, in some way (freq. and class.):

    hoc animo decet animatos esse amatores probos,

    Plaut. Men. 1, 3, 20: avi et atavi nostri, quom allium ac caepe eorum verba olerent, tamen optime animati erant, Varr. ap. Non. p. 201, 7 (where the play upon olere and animati is to be noticed):

    animatus melius quam paratus,

    better disposed than prepared, Cic. Fam. 6, 6:

    socii infirme animati,

    id. ib. 15, 1:

    sic animati esse debetis, ut si ille adesset,

    id. Phil. 9, 5:

    ut quem ad modum in se quisque, sic in amicum sit animatus,

    id. Am. 16, 57:

    insulas non nullas bene animatas confirmavit,

    well affected, Nep. Cim. 2, 4; Liv. 29, 17:

    male animatus erga principem exercitus,

    Suet. Vit. 7:

    circa aliquem,

    Just. 14, 1:

    hostili animo adversus rem publicam animatus,

    Dig. 48, 4, 1: animatus in necem alicujus, Macr S. 1, 11.—In Plaut. with inf.: si quid animatus es facere, Truc. 5, 74.—
    c.
    Endowed with courage, courageous, stouthearted (cf. animus, II. 2. a. and animosus;

    only in ante-class. poetry): milites armati atque animati probe,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 18: cum animatus iero, satis armatus sum, Att. ap. Non. p. 233, 18:

    hostis animatus,

    id. ib. p. 233, 18.—
    * Sup. Auct. Itin. Alex. 13.— Adv. not used.—
    II.
    Neutr., to be animate, living (cf. anima, II. C.); so only ănĭ-mans, antis (abl. com. animante, but animanti in Cic. Tim. 6; gen. plur. animantium in Cic., animantum in Lucr., Manil. 4, 374, and App. Mag. 64, p. 536),
    a.
    P. a., animate, living:

    quos (deos) Vitellius ne animantes quidem esse concedat,

    Cic. N. D. 3, 4, 11:

    mundum ipsum animantem sapientemque esse,

    id. ib. 1, 10, 23:

    animans composque rationis mundus est,

    id. ib. 2, 8, 22. —Hence,
    b.
    Subst., any living, animate being; an animal (orig. in a wider sense than animal, since it included men, animals, and plants; but usu., like that word, for animals in opp. to men. The gender varies in the best class. writers between masc., fem., and neutr. When it designates man, it is masc.; brutes, com. fem.; in its widest sense, it is neutr.):

    sunt quaedam, quae animam habent, nec sunt animalia, etc.,

    Sen. Ep. 58, 10 sq.; Lucr. 2, 669; 2, 943:

    genus omne animantum,

    id. 1, 4; so id. 1, 194; 1, 350; 1, 1033; 1, 1038; 2, 78; 2, 880; 2, 921; 2, 943; 2, 1063; 2, 1071; 3, 266; 3, 417; 3, 720; 5, 431; 5, 855;

    5, 917: animantium genera quattuor,

    Cic. Tim. 10; 11 fin.:

    animantium aliae coriis tectae sunt, aliae villis vestitae, etc.,

    id. N. D. 2, 47, 121:

    cum ceteras animantes abjecisset ad pastum, solum hominem erexit,

    id. Leg. 1, 9, 26:

    animantia, quae sunt nobis nota,

    id. Tim. 4.—Of animals, living beings, as opp. to plants:

    Jam vero vites sic claviculis adminicula tamquam manibus adprehendunt atque ita se erigunt, ut animantes,

    Cic. N. D. 2, 47, 120.— Of man: hic stilus haud petet ultro Quemquam animantem, * Hor. S. 2, 1, 40.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > animo

  • 4 postliminium

    postlīminium, ī n. [ post + limen ]
    право возвращения на родину и восстановление в правах (для римлянина, освободившегося из неприятельского плена) C, Dig; тж. перен. возвращение
    postliminio domum rettulisse aliquem Ap — отнести кого-л. домой

    Латинско-русский словарь > postliminium

  • 5 taxus

    Латинско-русский словарь > taxus

  • 6 animo

    animo, āvī, ātum, āre (v. anima u. animus), I) v. anima, A) = mit Luft od. Hauch versehen, blasen, duas tibias uno spiritu, Apul. flor. 3. p. 3, 14 Kr.: bucinarum tortus intestinis et domesticis flatibus, Arnob. 6, 10. p. 221, 29 R. – B) beleben, beseelen, Lucr., Cic. u.a.: dah. animare in m. Akk., beleben, in od. zu usw., d.i. Lebloses in Belebtes verwandeln, guttas in angues, Ov. met. 4, 618; vgl. 14, 566. – übtr., beleben, erquicken, frisch erhalten, alqm cibo potuque, Hyg.: quercus florem (v. Erdhauch), Plin.: arbores cotidianis rigationibus, Pallad.: poet., si quid Apellei gaudent animasse colores, Stat. silv. 2, 2, 64: pestiferas ad crimina taxos, entflammen, entzünden (nach der Vorstellung, daß das Feuer lebt), Claud. rapt. Pros. 3, 386. – II) v. animus: A) jmdm. »den Vorsatz, Willen zu etw. einflößen« (προθυμίαν εμβάλλειν); dah. im Passiv = sich entschließen, m. folg. ad od. in u. Akk., ut ad moriendi desiderium ultro animaretur maiestate promissi, Macr.: qui in Augusti necem fuerat animatus, entschlossen zu usw., Macr.: ita spurcus animatur (irā) in proelium, Titin. com. 9: m. folg. Infin., ut hortatu vestro quae de scommate paulo ante dixerit animetur aperire, Macr.: u. so si quis animatust facere, faciat ut sciam, Plaut. truc. 966: ita animatus fui itaque nunc sum, ut eā te paterā donem, mein Wille war's u. ist's noch, die Schale dir zu schenken, Plaut. Amph. 762. – B) mit irgend einem Temperament od. Sinn begaben, -versehen, perinde utcumque temperatus sit aër, ita pueros orientes animari atque formari, Cic. de div. 2, 89: nisi quod (Mattiaci) ipso adhuc terrae suae solo ac caelo acrius animantur, mit einem feurigeren Temperament (mit einem kühneren Sinne) begabt werden, Tac. Germ. 29. – / animāns u. animātus als Adii. s. bes.

    lateinisch-deutsches > animo

  • 7 postliminium

    post-līminium, iī, n. (post u. limen; vgl. Prisc. part. XII vers. Aen. 3, 69), I) die volle Heimkehr, d.i. die Rückkehr in den früheren Rechtszustand, in das frühere Rechtsverhältnis, zunächst des vor Abschluß des Friedens in die Heimat zurückkehrenden Kriegsgefangenen od. der aus der Gewalt des Feindes wiedererlangten Sache, dann = die Rückkehr in die Heimat und in die alten Gerechtsame übh., das Rückkehrrecht, Heimkehrrecht, ei esse p., Cic.: p. habere, ICt.: p. alci dare, ICt.: ius postliminii, ICt. – gew. Abl. postlīminiō, durch das Heimkehr-, Rückkehrrecht, a) eig.: p. redire, Cic. u. ICt., reverti, Amm. u. ICt. – b) übtr.: p. vitam recipere, wieder, von neuem, Lact.: u. so p. in forum reducere, Apul.: m. Genet., p. mortis corpus animare, durch Rückkehr vom Tode, Apul. – II) bildl., die Rückkehr, pacis ecclesiasticae, Versöhnung, Tert. de pudic. 15.

    lateinisch-deutsches > postliminium

  • 8 animo

    animo, āvī, ātum, āre (v. anima u. animus), I) v. anima, A) = mit Luft od. Hauch versehen, blasen, duas tibias uno spiritu, Apul. flor. 3. p. 3, 14 Kr.: bucinarum tortus intestinis et domesticis flatibus, Arnob. 6, 10. p. 221, 29 R. – B) beleben, beseelen, Lucr., Cic. u.a.: dah. animare in m. Akk., beleben, in od. zu usw., d.i. Lebloses in Belebtes verwandeln, guttas in angues, Ov. met. 4, 618; vgl. 14, 566. – übtr., beleben, erquicken, frisch erhalten, alqm cibo potuque, Hyg.: quercus florem (v. Erdhauch), Plin.: arbores cotidianis rigationibus, Pallad.: poet., si quid Apellei gaudent animasse colores, Stat. silv. 2, 2, 64: pestiferas ad crimina taxos, entflammen, entzünden (nach der Vorstellung, daß das Feuer lebt), Claud. rapt. Pros. 3, 386. – II) v. animus: A) jmdm. »den Vorsatz, Willen zu etw. einflößen« (προθυμίαν εμβάλλειν); dah. im Passiv = sich entschließen, m. folg. ad od. in u. Akk., ut ad moriendi desiderium ultro animaretur maiestate promissi, Macr.: qui in Augusti necem fuerat animatus, entschlossen zu usw., Macr.: ita spurcus animatur (irā) in proelium, Titin. com. 9: m. folg. Infin., ut hortatu vestro quae de scommate paulo ante dixerit animetur aperire, Macr.: u. so si quis animatust facere, faciat ut sciam, Plaut. truc. 966: ita animatus fui itaque nunc sum, ut eā te paterā donem, mein Wille war's u. ist's noch, die
    ————
    Schale dir zu schenken, Plaut. Amph. 762. – B) mit irgend einem Temperament od. Sinn begaben, -versehen, perinde utcumque temperatus sit aër, ita pueros orientes animari atque formari, Cic. de div. 2, 89: nisi quod (Mattiaci) ipso adhuc terrae suae solo ac caelo acrius animantur, mit einem feurigeren Temperament (mit einem kühneren Sinne) begabt werden, Tac. Germ. 29. – animāns u. animātus als Adii. s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > animo

  • 9 postliminium

    post-līminium, iī, n. (post u. limen; vgl. Prisc. part. XII vers. Aen. 3, 69), I) die volle Heimkehr, d.i. die Rückkehr in den früheren Rechtszustand, in das frühere Rechtsverhältnis, zunächst des vor Abschluß des Friedens in die Heimat zurückkehrenden Kriegsgefangenen od. der aus der Gewalt des Feindes wiedererlangten Sache, dann = die Rückkehr in die Heimat und in die alten Gerechtsame übh., das Rückkehrrecht, Heimkehrrecht, ei esse p., Cic.: p. habere, ICt.: p. alci dare, ICt.: ius postliminii, ICt. – gew. Abl. postlīminiō, durch das Heimkehr-, Rückkehrrecht, a) eig.: p. redire, Cic. u. ICt., reverti, Amm. u. ICt. – b) übtr.: p. vitam recipere, wieder, von neuem, Lact.: u. so p. in forum reducere, Apul.: m. Genet., p. mortis corpus animare, durch Rückkehr vom Tode, Apul. – II) bildl., die Rückkehr, pacis ecclesiasticae, Versöhnung, Tert. de pudic. 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > postliminium

  • 10 vox

    голос, речь, sine voce esse (1. 9 D. 21, 1. 1. 10 C. 6, 22. 1. 17 pr. D. 4, 1. 1. 7 § 2 D. 33, 10);

    inter acta voce (словесно) appellare (1. 5 § 4 D. 49, 1. 1. 29 C. 6, 23);

    in vocem libertatis (чтобы притворялся свободным) animare servum (1. 6 C. 6, 1. 1. 12 D. 49, 1. 1. 12 C. 9, 47. 1. 9 § 1 D. 34, 9. 1. 20 C. 9, 1);

    ambigua vox legis (1. 19 D. 1, 3);

    vox romana (1. 2 § 21 C. 1, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vox

  • 11 animō

        animō āvī, ātus, āre    [anima], to enliven, quicken, animate: stellae divinis animatae mentibus.—Poet.: guttas in angues, O.
    * * *
    animare, animavi, animatus V TRANS
    animate, give/bring life; revive, refresh; rouse, animate; inspire; blow

    Latin-English dictionary > animō

  • 12 animō

        animō āvī, ātus, āre    [animus], to dispose, inspirit: ita pueros: Mattiaci solo ac caelo acrius animantur, are inspirited, Ta.
    * * *
    animare, animavi, animatus V TRANS
    animate, give/bring life; revive, refresh; rouse, animate; inspire; blow

    Latin-English dictionary > animō

  • 13 formo

    formo, āvi, ātum, 1, v. a. [forma], to shape, fashion, form (class.; esp. freq. in the trop. sense).
    I.
    Lit.: omnis fere materia nondum formata rudis appellatur, Paul. ex Fest. p. 265:

    materia, quam fingit et format effectio,

    Cic. Ac. 1, 2, 6:

    utcumque temperatus sit aër, ita pueros orientes animari atque formari,

    id. Div. 2, 42, 89:

    lapsos formare capillos,

    to adjust, Prop. 1, 3, 23:

    classem in Ida,

    Verg. A. 9, 80:

    vultus,

    Plin. 35, 8, 34, § 56:

    e Pario formatum marmore signum,

    Ov. M. 3, 419.— Absol.:

    (individua corpora, i. e. atomi) formare, figurare, colorare, animare (se ipsa) non possent,

    Cic. N. D. 1, 39, 110.—
    II.
    Trop., to shape, form, regulate, dispose, direct; to prepare, compose, etc. (in Cic. only with abstr. objects):

    verba nos, sicut mollissimam ceram, ad nostrum arbitrium formamus et fingimus,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    orationem,

    id. ib. 2, 9, 36:

    verba recte formare,

    Quint. 1, 12, 9; 10, 7, 7:

    ea quae inter se discrepant,

    Cic. de Or. 3, 9, 34:

    eloquentiam,

    Quint. 2, 10, 2:

    actionem,

    id. 11, 3, 180:

    disciplinam filii,

    id. 4 praef. § 1; cf.:

    studia ejus, id. prooem. § 5: consuetudinem partim exercitationis assiduitate partim ratione formare,

    Cic. Ac. 1, 5, 20:

    mores,

    Quint. 12, 2, 27:

    vitam et mores juventutis,

    Plin. Pan. 47, 1:

    custodireque in aetate prima pudorem,

    Quint. 1, 2, 4:

    nulla res magis penetrat in animos, eosque fingit, format, flectit, etc.,

    Cic. Brut. 38, 142:

    quae formabat canendo Heroum mentes,

    Sil. 11, 452; cf. Quint. 1, 12, 10:

    animum judicum,

    id. 4, 1, 60:

    mentes,

    id. 2, 16, 10:

    mores juventutis quam principaliter formas!

    Plin. Pan. 47, 1; 88, 3:

    epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,

    Suet. Dom. 20; cf.:

    si quid res exigeret, Latine formabat,

    id. Aug. 89:

    inventus est ejus de hac re sermo formatus,

    id. Ner. 47:

    personam formare nevam,

    to invent, Hor. A. P. 126: versus meos cantat formatque citharā, qs. trims, embellishes them, Plin. Ep. 4, 19, 4:

    cogitet oratorem institui, rem arduam, etiam cum ei formando nihil defuerit,

    Quint. 1, 1, 10; cf.: (juvenis) ita a me formari et institui cupit, ut, etc., Plin. Ep. 1, 14, 3:

    perfectum ora torem,

    Quint. 2, 15, 33:

    sapientem,

    id. 1, 10, 5:

    virum,

    id. 12, 1, 44:

    puerum dictis,

    Hor. S. 1, 4, 121:

    feros cultus hominum recentum dictis,

    id. C. 1, 10, 3:

    tenerae nimis mentes asperioribus formandae studiis,

    id. ib. 3, 24, 54:

    poëtam (with alere),

    id. A. P. 307:

    format enim natura prius nos intus ad omnem Fortunarum habitum,

    id. ib. 108:

    ad credendum ante formatus,

    Quint. 5, 7, 8; 7, 3, 14:

    opus movendi judicum animos atque in eum quem volumus habitum formandi,

    id. 6, 2, 1; 11, 1, 2:

    at quae non tacita formavi gaudia mente,

    Ov. Am. 3, 7, 63:

    se in mores alicujus,

    Liv. 1, 21, 2: in admirationem formata, i. e. feigning, simulans, Suet. Claud. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > formo

  • 14 postliminio

    postlīmĭnĭum, ii, n. [post - limen], prop., a return behind one's threshold, i. e. to one's home; hence, a return to one's old condition and former privileges, the right to return home and resume one's former rank and privileges, the right of recovery, reprisal, postliminium: cum ipsius postliminii vis quaeritur, et verbum ipsum notatur, Servius noster nihil putat esse notandum, nisi post;

    et liminium illud productionem esse verbi vult, ut in finitimo, legitimo, aeditimo non plus inesse timum, quam in meditullio tullium. Scaevola autem Publii filius junctum putat esse verbum, ut sit in eo et post, et limen: ut quae a nobis alienata sunt, cum ad hostem pervenerint, et ex suo tamquam limine exierint, dein cum redierint post ad idem limen, postliminio videantur rediisse,

    Cic. Top. 8, 36:

    quem pater suus aut populus vendidisset, aut pater patratus dedidisset, ei nullum esse postliminium,

    has no right to return to his house and his old privileges, id. de Or. 1, 40, 181:

    postliminii jus,

    Dig. 29, 15, 5: postliminium dare alicui, ib.—Hence,
    B.
    postlīmĭniō, adverbial abl.
    1.
    Lit., by the right of postliminium:

    postliminio redeunt haec, homo, navis, equus, etc.,

    Cic. Top. 8, 36; id. Balb. 11, 28:

    civi Romano licet esse Gaditanum, sive exsilio, sive postliminio, sive rejectione hujus civitatis,

    i. e. when he returns to Gades, where he was a citizen before being one at Rome, and recovers his right of citizenship, which he had lost by the attainment of Roman citizenship, id. ib. 12, 29:

    redire,

    Dig. 49, 15, 19:

    reverti,

    ib. 49, 15, 5.—
    2.
    Transf., by the right of return, i. e. back, again, anew (postclass.):

    postliminio in forum cupedinis reducens,

    leading back again, App. M. 1, p. 123, 30:

    corpus postliminio mortis animare,

    after death, id. ib. 2, p. 127, 4.—
    II.
    Trop., a return:

    postliminium ecclesiasticae pacis,

    reconciliation, Tert. Pudic. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > postliminio

  • 15 postliminium

    postlīmĭnĭum, ii, n. [post - limen], prop., a return behind one's threshold, i. e. to one's home; hence, a return to one's old condition and former privileges, the right to return home and resume one's former rank and privileges, the right of recovery, reprisal, postliminium: cum ipsius postliminii vis quaeritur, et verbum ipsum notatur, Servius noster nihil putat esse notandum, nisi post;

    et liminium illud productionem esse verbi vult, ut in finitimo, legitimo, aeditimo non plus inesse timum, quam in meditullio tullium. Scaevola autem Publii filius junctum putat esse verbum, ut sit in eo et post, et limen: ut quae a nobis alienata sunt, cum ad hostem pervenerint, et ex suo tamquam limine exierint, dein cum redierint post ad idem limen, postliminio videantur rediisse,

    Cic. Top. 8, 36:

    quem pater suus aut populus vendidisset, aut pater patratus dedidisset, ei nullum esse postliminium,

    has no right to return to his house and his old privileges, id. de Or. 1, 40, 181:

    postliminii jus,

    Dig. 29, 15, 5: postliminium dare alicui, ib.—Hence,
    B.
    postlīmĭniō, adverbial abl.
    1.
    Lit., by the right of postliminium:

    postliminio redeunt haec, homo, navis, equus, etc.,

    Cic. Top. 8, 36; id. Balb. 11, 28:

    civi Romano licet esse Gaditanum, sive exsilio, sive postliminio, sive rejectione hujus civitatis,

    i. e. when he returns to Gades, where he was a citizen before being one at Rome, and recovers his right of citizenship, which he had lost by the attainment of Roman citizenship, id. ib. 12, 29:

    redire,

    Dig. 49, 15, 19:

    reverti,

    ib. 49, 15, 5.—
    2.
    Transf., by the right of return, i. e. back, again, anew (postclass.):

    postliminio in forum cupedinis reducens,

    leading back again, App. M. 1, p. 123, 30:

    corpus postliminio mortis animare,

    after death, id. ib. 2, p. 127, 4.—
    II.
    Trop., a return:

    postliminium ecclesiasticae pacis,

    reconciliation, Tert. Pudic. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > postliminium

  • 16 animo

    , animavi, animatum, animare 1
      воодушевлять

    Dictionary Latin-Russian new > animo

См. также в других словарях:

  • animare — ANIMÁRE s.f. Acţiunea de a (se) anima şi rezultatul ei. – v. anima. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  ANIMÁRE s. v. însufleţire. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  animáre s. f., g. d. art. animării …   Dicționar Român

  • animare — [dal lat. animare vivificare, dar vita , der. di anĭma anima ] (io ànimo, ecc.). ■ v. tr. 1. [infondere l anima, dare la vita a qualcosa: a. una scultura ] ▶◀ avvivare, vivificare. 2. (fig.) a. [dare vivacità a una festa, a una conversazione, ecc …   Enciclopedia Italiana

  • animare — a·ni·mà·re v.tr. (io ànimo) AU 1. render vivo, vivificare: il soffio vitale che anima il corpo Sinonimi: vivificare. 2a. estens., riempire di attività, di movimento, di vivacità: i bambini animavano la strada deserta | rendere interessante,… …   Dizionario italiano

  • animare — {{hw}}{{animare}}{{/hw}}A v. tr.  (io animo ) 1 Dare, infondere l anima: animare la creta. 2 Dare vita, vivacità, energia, calore e sim. 3 Incitare, esortare: animare qlcu. a un impresa | Promuovere: animare i commerci. B v. intr. pron. Prendere… …   Enciclopedia di italiano

  • animare — A v. tr. 1. infondere l anima, infondere la vita 2. dare vivacità, dare vivezza, dare vigore, ravvivare, vivacizzare, vivificare □ stimolare, promuovere □ (di racconto, di descrizione e sim.) colorire □ (di spettacolo e sim.) condurre □ (di… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • animer — [ anime ] v. tr. <conjug. : 1> • XIVe; lat. animare 1 ♦ Douer de vie, insuffler la vie à (qqn ou qqch.). « une volonté meut l univers et anime la nature » (Rousseau) ⇒ animisme . L artiste anime le marbre, ses personnages. ♢ Douer d… …   Encyclopédie Universelle

  • Hungarian prehistory — See Pannonian basin before Hungary for the prehistory of Hungary (as opposed to the prehistory of the Hungarian people). The Tree of Life on an ancient Magyar sabertache (tarsoly) plate Hungarian prehistory (Hungarian: magyar őstörténet) refers… …   Wikipedia

  • Prehistoria húngara — Véase Panonia antes de los húngaros para la prehistoria de Hungría (no la de la etnia húngara). El Árbol de la Vida en una (tarsoly) magiar. La prehistoria húngara (en húngaro: magyar őstörténet) es un período específico de la historia de los… …   Wikipedia Español

  • vivificare — vi·vi·fi·cà·re v.tr. (io vivìfico) 1. BU dotare di vita, animare: Dio vivifica l uomo | nella morale cattolica, animare spiritualmente: la confessione vivifica il peccatore Sinonimi: animare. 2. CO estens., rendere più vitale, più forte, più… …   Dizionario italiano

  • anima — ANIMÁ, aním, vb. I. tranz. şi refl. A (se) face mai activ sau mai expresiv, a da sau a căpăta (mai multă viaţă; a (se) însufleţi. [prez. ind. şi: animez] – Din fr. animer, lat. animare. Trimis de ana zecheru, 25.10.2004. Sursa: DEX 98  ANIMÁ …   Dicționar Român

  • animieren — ermutigen; beflügeln; anspornen; motivieren; aufstacheln; aufwiegeln; anstacheln; Mut machen; anregen; ankurbeln (umgangssprachlich); …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»