Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

animadversio

  • 1 ănĭmadversĭo

    ănĭmadversĭo, ōnis, f. [animadverto] [st1]1 [-] application de l'esprit, observation, remarque, attention, considération, égard.    - notatio naturae et animadversio peperit artem, Cic. Or. 55, 183: l'étude et l'observation de nature ont fait naître l'art.    - animadversionem excitare, Cic.: éveiller l'attention. [st1]2 [-] observation, remontrance, réprimande, blâme.    - animadversionem effugere, Cic.: éviter le blâme.    - animadversio contumeliā vacare debet, Cic. Off. 1, 25, 88: la réprimande doit être exempte d'outrage. [st1]3 [-] correction, punition, châtiment, peine.    - animadversiones censoriae, Cic. Clu. 42, 119: punitions infligées par les censeurs.    - nostra haec quaestio atque animadversio in civem nostrum est, Cic.: l'enquête et le châtiment concernant un concitoyen ne regardent que nous.    - animadversio in sceleratos, Cic.: punition (légale) des scélérats.    - animadversio capitis, Dig.: peine capitale.

    Dictionarium latinogallicum > ănĭmadversĭo

  • 2 animadversio

    ănĭmadversĭo, ōnis, f. [animadverto], the perception or observation of an object; consideration, attention (in good prose, most freq. in Cic.).
    I.
    In gen.:

    notatio naturae et animadversio peperit artem,

    Cic. Or. 55, 183:

    hoc totum est sive artis sive animadversionis sive consuetudinis,

    id. de Or. 2, 34, 147; so id. Fin. 1, 9, 30 al.—Hence, in reference to one's self, self-inspection, watchfulness:

    excitanda animadversio et diligentia, ut ne quid temere agamus,

    Cic. Off. 1, 29, 103; and in gen. inquiry:

    quaestio atque animadversio in aliquem,

    Liv. 21, 18. —
    II.
    Esp.
    A.
    Reproach, censure:

    nec effugere possemus animadversionem, si, etc.,

    Cic. Or. 57, 195.—
    B.
    Chastisement, punishment:

    animadversio Dollabellae in audaces servos,

    Cic. Phil. 1, 2:

    paterna,

    id. Rosc. Am. 24:

    omnis autem animadversio et castigatio contumeliā vacare debet,

    id. Off. 1, 25, 88; so id. Verr. 1, 17; id. Fin. 1, 10, 35: in proelium exarsere, ni valens animadversione paucorum oblitos jam Batavos imperii admonuisset, * Tac. H. 1, 64; Suet. Aug. 24; id. Calig. 11 al.—So of the punishment decreed by the censors for crime committed (usu. called nota censoria):

    notiones animadversionesque censorum,

    Cic. Off. 3, 31, 111 B. and K.:

    censoriae,

    id. Clu. 42, 119; cf. id. ib. 42, 117.—And by the dictator:

    dictatoria,

    Vell. 2, 68, 5; cf. Suet. Tib. 19 Bremi.

    Lewis & Short latin dictionary > animadversio

  • 3 animadversiō

        animadversiō ōnis, f    [animadverto], investigation, inquiry: nostra in civem est, L.—Perception, notice, observation: hoc totum est animadversionis: excitanda animadversio, ut ne quid temere agamus, self-inspection.—Reproach, censure: effugere animadversionem: in Apronium.—Chastisement, punishment: paterna: Dolabellae in servos: vitiorum.—Esp.. censorum (usu. called nota censoria): animadversiones censoriae.
    * * *
    paying attention; observation, attention, notice; censure, reproach, punishment

    Latin-English dictionary > animadversiō

  • 4 animadversio

    animadversio, ōnis, f. (animadverto), das Hinrichten des Geistes auf etwas; dah. I) die Beobachtung, Achtsamkeit, Aufmerksamkeit, hoc totum est sive artis sive animadversionis, Cic.: excitare animadversionem et diligentiam, ut ne etc., Cic.: hae sunt fere elocutionis figurae animadversione dignae (beachtenswert), Aquil. Rom. 47. – mit Genet., notatio naturae et animadv., sinnliche Wahrnehmung, Cic. or. 183. – II) übtr., das mißfällige Vermerken von etwas, die Ahndung, Rüge, Strafverhängung, Bestrafung, Strafe, a) zu der man als Staatsbehörde, Vater, Herr usw. berechtigt ist (Synon. castigatio, die Zurechtweisung), censoria, censoris, Cic.: dictatoria, Vell.: militaris, Gell.: paterna, Cic.: vitiorum, Cic.: Dolabellae in audaces sceleratos, Cic.: nostra enim quaestio et an. in nostrum civem est, Liv.: domini adversus servos, Lact.: Plur., animadversiones censoriae, Cic. Clu. 119: notiones animadversionesque censorum, Cic. de off. 3, 111: animadversiones magnarum potestatum, Sen. de clem. 1, 8, 5. – euphemist. = »Todesstrafe« mit capitalis od. capitis, Suet. u. ICt.: an. gladii, Hinrichtung durchs Schwert, Lact. de mort. pers. 22, 3: absol., Cic. ad Att. 12, 21, 1: habere animadversionem, das Recht, am Leben zu strafen, ICt. – b) die Rüge, der Tadel, nec effugere possemus animadversionem, si etc., Cic. or. 195.

    lateinisch-deutsches > animadversio

  • 5 animadversio

    animadversio, ōnis, f. (animadverto), das Hinrichten des Geistes auf etwas; dah. I) die Beobachtung, Achtsamkeit, Aufmerksamkeit, hoc totum est sive artis sive animadversionis, Cic.: excitare animadversionem et diligentiam, ut ne etc., Cic.: hae sunt fere elocutionis figurae animadversione dignae (beachtenswert), Aquil. Rom. 47. – mit Genet., notatio naturae et animadv., sinnliche Wahrnehmung, Cic. or. 183. – II) übtr., das mißfällige Vermerken von etwas, die Ahndung, Rüge, Strafverhängung, Bestrafung, Strafe, a) zu der man als Staatsbehörde, Vater, Herr usw. berechtigt ist (Synon. castigatio, die Zurechtweisung), censoria, censoris, Cic.: dictatoria, Vell.: militaris, Gell.: paterna, Cic.: vitiorum, Cic.: Dolabellae in audaces sceleratos, Cic.: nostra enim quaestio et an. in nostrum civem est, Liv.: domini adversus servos, Lact.: Plur., animadversiones censoriae, Cic. Clu. 119: notiones animadversionesque censorum, Cic. de off. 3, 111: animadversiones magnarum potestatum, Sen. de clem. 1, 8, 5. – euphemist. = »Todesstrafe« mit capitalis od. capitis, Suet. u. ICt.: an. gladii, Hinrichtung durchs Schwert, Lact. de mort. pers. 22, 3: absol., Cic. ad Att. 12, 21, 1: habere animadversionem, das Recht, am Leben zu strafen, ICt. – b) die Rüge, der Tadel, nec effugere possemus animadversionem, si etc., Cic. or. 195.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > animadversio

  • 6 animadversio

    1) внимание, внимательность, сосредоточение внимания, тж. изучение, наблюдение
    excitare animadversionem, ut (ne) C — обратить внимание (иметь наблюдение), чтобы (не)
    2) замечание, взыскание, порицание, выговор, тж. назначение кары ( genus animadversionis C); наказание (censoria C; militaris AG; a. vitiorum C)

    Латинско-русский словарь > animadversio

  • 7 animadversió

    animadversión

    Vocabulari Català-Castellà > animadversió

  • 8 animadversió

    n (f) intense dislike

    Diccionari Català-Anglès > animadversió

  • 9 animadversio

    1) наказание, publicam habere anim. (1. 7 § 1 D. 47, 10);

    pecuniaria anim. (1. 131 § 1 D. 50, 16).

    2) (capitis) anim., право жизни и смерти (1. 2 § 18 D. 1, 2. 1. 1 § 1 D. 1, 21).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > animadversio

  • 10 animadversión

    animadversió

    Vocabulario Castellano-Catalán > animadversión

  • 11 Замечание

    - animadversio; annotatio; nota; notula; reprehensio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Замечание

  • 12 Achtsamkeit

    Achtsamkeit, animadversio (Aufmerksamkeit). – diligentia (Sorgsamkeit, Ggstz. neglegentia); verb. animadversio et diligentia; cura et diligentia. – A. auf sich selbst, diligens sui tutela: mit A., diligenter.

    deutsch-lateinisches > Achtsamkeit

  • 13 censorius

    censōrĭus, a, um, adj. [censor], of or pertaining to the censor, censorial:

    tabulae,

    the lists of the censor, Cic. Agr. 1, 2, 4:

    lex,

    a contract for leasing buildings, id. Verr. 2, 1, 55, § 143; public revenues, id. Prov. Cons. 5, 12; id. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35 (the same:

    locatio,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 12); sometimes, also, the order, decisions of the censor (concerning the divisions of the people, taxes, public buildings, etc.), id. Rab. Perd. 5, 15; Varr. R. R. 2, 1, 16:

    edictum (de rhetoribus Latinis),

    Suet. Rhet. 1:

    severitas,

    Cic. Clu. 46, 129; cf. id. Pis. 5, 10:

    animadversio atque auctoritas,

    id. Clu. 42, 117 and 119; cf.

    animadversio,

    id. ib. 46, 129 fin.:

    nota,

    Liv. 24, 18, 9; Quint. 5, 11, 13; 5, 13, 32 (cf. Cic. Clu. 46, 129: censoriae severitatis nota): opus, a fault or crime which was followed by the punishment of the censor, Cic. de Or. 2, 90, 367; Suet. Caes. 41; Gell. 4, 12, 1; 14, 7, 8;

    for which also, probrum,

    Plin. 18, 3, 3, § 10;

    but censorium opus,

    the punishment inflicted by the censor, Col. 12, praef. fin.:

    homo,

    any one who had been censor, Cic. de Or. 2, 90, 367.—Hence, Cato Censorius, Quint. 12, 1, 35.—
    II.
    Trop., rigid, severe:

    gravitas,

    Cic. Cael. 15, 35:

    virgula,

    Quint. 1, 4, 3:

    lima,

    Mart. 5, 80, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > censorius

  • 14 штраф

    mul(c)ta [ae, f]; poena [ae, f]; pretium [ii, n]; animadversio [onis, f]; damnum [i, n]

    • налагать на кого-л. штраф multa multare [coërcere] aliquem; multam alicui dicere

    • предложить назначить штраф multam petere [irrogare]

    • поплатиться штрафом multam committere

    • денежный штраф pecuniaria animadversio

    • облагать штрафом multare

    • штраф не причиняет вреда репутации лица mulcta damnum famae non irrogat

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > штраф

  • 15 censorius

    cēnsōrius, a, um (censor), I) zum Zensor gehörig, zensorisch, zuw. auch = sittenrichterlich, tabulae, die Zensorkontrollen, Cic.: lex, der öffentliche Pachtkontrakt der Bauten od. der Staatseinkünfte, Cic. (sonst auch locatio c., Cic.), zuw. auch die Zensorverordnung (über Volkseinteilung, Abgaben, Staatsbauten usw.), Cic. u. Varr. r. r.: animadversio, Cic.: nota, Liv.; vgl. censoriae severitatis nota, Cic.: notiones censoriae, Gell. – opus c., a) eine Handlung, ein Vergehen, die od. das der Ahndung des Zensors verfällt, Cic. u. Suet. (wofür probrum cens. b. Plin.): opus c. facere, dergl. begehen, Gell. – b) die Zensorstrafe selbst, Col. 12. praef. § 10. – homo censorius, ein Mann, der Zensor gewesen, Cic.: Cato Censorius, Plin. u. Quint. – II) übtr.: a) streng prüfend, -richtend, kritisierend, versus virgulā quādam censoriā notare, Quint. 1, 4, 3: alqm censoria docti lima momordit Secundi, Mart. 5, 80, 12: censoria illa atque divina manus. Arnob. 5, 23. – b) sich in den Grenzen des Anstandes haltend, streng sittlich,risus, Macr. sat. 2, 2, 16: mater familias, ibid. 7, 1, 2.

    lateinisch-deutsches > censorius

  • 16 contumelia

    contumēlia, ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, Ehre u. Würde herabwürdigende Handlung od. Rede, die Ehrenkränkung, die entehrende, entwürdigende Beschimpfung, der entehrende, entwürdigende Schimpf, die Schmach, in Worten auch = die Schmähung, die Schmährede, Verunglimpfung, der beleidigende, ehrenrührige Ausdruck od. Ausfall (vollst. verborum c.), in Taten = die entehrende, entwürdigende, empörende Mißhandlung, der beleidigende usw. Übermut (vollst. rerum c.), I) eig., einer Pers.: a) übh.: contumeliae acerbiores principibus solent esse, quam iniuriae, Sen.: maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam; quae si petulantius iactatur, convicium, si facetius, urbanitas vocatur, Cic.: alterum genus (facetiarum), in quo nulli aculei contumeliarum insunt, Cic. – contumeliā dignus, Cic.: contumeliis obnoxius, Suet. u. Plin. ep.: contumeliae plenum ludibrium, Val. Max. – c. mea (meine, gegen mich), Cic.: contumeliae graves od. gravissimae, Vell. u. Cic.: insignis despecti senatus c., Suet.: an esse ulla maior aut insignitior c. potest, quam etc., Liv. – accipere tantam contumeliam, Caes.: accipere alqd ad od. in contumeliam, etw. für eine Schm. halten, sich durch etw. in seiner Ehre gekränkt fühlen, Ter. u. Curt.: addere contumeliam iniuriae Phaedr.: nullam adhibere memoriam contumeliae, kein Gedächtnis haben für eine B., Nep.: adicere verborum contumelias, Sen. rhet.: afficere alqm contumeliā, Sen., pari contumeliā, Lentul. in Cic. ep., contumeliis, Sen. rhet.: contumeliā appellare alqm perfugam, jmd. Üb. schimpfen, Caes.: arcere ferro eam contumeliam, Liv. – demere (jmdm. abnehmen, zurücknehmen) contumeliam, Liv.: depellere omni vi contumeliam iniuriamque, Liv.: descendere palam ad gravissimas verborum contumelias, Caes.: dicere alci contumeliam od. contumelias, Plaut. u. Ter.: dicere contumelias in Caesarem, Tac.: ultro dicere contumelias, Liv. – istaec quidem contumelia est, Ter.: quid est, si hoc non contumelia est? Ter. – contumelia est m. Inf., Sen. de const. sap. 16, 4. – edere in corpora ipsorum, in liberos, in coniuges infandas contumelias, Liv.: effundere contumelias et invidiam in populum Rom. (in einer Rede), Tac.: exsequi (bestrafen) contumelias suas nullā crudelitate, Sen.: exstingui non posse eam contumeliam, Plin. ep. – facere (alci) contumeliam, eine B., eine Schm. antun, Cato, Komik., Liv. u. Sen. ( nur Anton. b. Cic. Phil. 3, 22 cont. facere = eine B. erleiden): ferre aequo animo contumeliam, Iustin.: quae contumelia eum non fregit, sed erexit, Nep. – imponere alci tantam contumeliam, Sall., u. alci contumelias, Gracch. fr., u. alci privatim plurimas iniurias contumeliasque, Cic.: inferre alci contumeliam, Vell.: interrogare alqm verborum contumeliā, Caes.: alternis versibus intorquentur inter fratres contumeliae gravissimae, Cic.: natus ad contumelias omnium ingeniis inurendas, Sen. rhet. – iacere contumeliam in alqm, Cic.: iactare contumeliam petulantius, facetius, Cic. – lacerare alqm incesto ore verborum contumeliis, Cic.: leniuntur alcis erga me officiis hominis importunissimi contumeliae, Metell. in Cic. ep. – meritum esse eam contumeliam omnibus morum vitiis, Vell. – offendet te dicax contumeliā, Tac.: offerre os contumeliis, Tac.: onerare alqm contumeliis od. omnibus contumeliis, Metell. (in Cic. ep.) u. Cic. – parcere nullis verborum contumeliis de viro ad fratrem, Liv.: pati contumelias, Brut. in Cic. ep.: perpeti alcis contumelias, Ter.: perferre omnes indignitates contumeliasque, Caes.: praebere ad contumeliam os od. praebere os contumeliis, Liv.: propulsare a se contumeliam, Cic. – nihil defuit contumeliarum, quin subiret, Suet. – trahere in contumeliam suam, si etc., Suet. – vacat animadversio et castigatio contumeliā, Cic.: vertere alqd in contumeliam suam, etw. als persönlichen Schimpf ansehen, Caes.: vexare alqm omnibus contumeliis, Cic.: vindicare suam contumeliam, Plin. ep.: vindicare alqm a contumeliis alcis, Vell. – contumeliae causā, zB. c. causā alqm describere, Cic.: c. causā alqm nominare dominum (»Herr« schimpfen), Suet., u. c. causā alqos vocare auditores (»Zuhörer« schimpfen), Sen. rhet.: u. (Ggstz. honoris causā) alqm honoris potius, quam contumeliae causā nominatum velle, Cic. – ad contumeliam, zB. praesidium per cruciatum et ad c. necare, Liv. – in contumeliam, zB. nisi in contumeliam ignominiamque nostram certare iuvat, Liv. – per contumeliam, zB. saepe Thurinum appellari, Suet.: per contumeliam beneficium populi Rom. alci extorquere, Caes. – cum contumelia, zB. magna cum contumelia verborum nostros ad pugnam evocare, Caes.: in arma cum gravibus in Romanos contumeliis instigare, Vell.: cum contumelia nostra omnia prius experiri velle, Lentul. in Cic. ep. – defensionem Gabinii sine ulla mea contumelia suscepit, Cic.: non sine verborum contumelia in alqm saevire, Suet. – sine contumelia nominari, ohne bloßgestellt zu werden, Cic. – b) insbes., die Ehrenkränkung, entehrende Mißhandlung durch Unzucht, die Schändung (vollst. c. stupri, ICt.), piratarum contumelias perpeti, Cic.: ad libidinem et contumeliam animum accendere, Liv.: quos post transacta convivia aliae cubiculi contumeliae exspectant, Sen.: ita ei lecti sui contumelia vectigalis est, Apul. – II) übtr., lebl. Ggstde., die Mißhandlung, das Ungemach, quamvis vim et contumeliam perferre (von Schiffen), Caes. b. G. 3, 13, 3: lignum inquinare omni contumeliā, Phaedr. 1, 2, 21. – / Synk. Form contumia, Mart. Cap. 4. § 424 u. Gloss.

    lateinisch-deutsches > contumelia

  • 17 dictatorius

    dictātōrius, a, um, zum Diktator gehörig, diktatorisch, des Diktators,gladius, Cic.: animadversio, Vell.: invidia, gegen den D., Liv.: iuvenis, Sohn des Diktators, Liv.

    lateinisch-deutsches > dictatorius

  • 18 ahnden

    ahnden, animadvertere (etwas Verschuldetes übel vermerken u. bestrafen). – vindicare (durch Bestrafung einer Verschuldung dem Rechte Genüge tun; beide bes. auch von der Obrigkeit). – castigare (etw. rügen, um zu bessern), etwas an jmd., alle alqd in alqo. – persequi (mit Strafe verfolgen). – etw. streng a., omni supplicio vindicare alqd (auch an jmd., in alqo). Ahndung, animadversio (das Übelvermerken u. Bestrafen), einer Sache, alcis rei, gegen jmd., in alqm. – castigatio (die Zurechtweisung, Rüge, um zu bessern).

    deutsch-lateinisches > ahnden

  • 19 aufmerksam

    aufmerksam, attentus. intentus (geistig gespannt). – erectus (geistig angeregt). – sehr au., perattentus. Adv.attente; intente; attento animo. – acriter. acrius (scharf, genau, z. B. contemplari, contueri). – acri animo (mit lebendigem Geiste); verb. acri animo et attento (z. B. alqd intueri). – sehr au., perattente. – au. sein, s. aufmerken no. I: jmd. auf etwas au. machen, alcis animum advertere ad alqd (jmds. Aufmerksamkeit hinrichten auf etw.); alqm monere de alqa re (jmd. bedeuten, warnen): jmd. auf sich au. machen, convertere alcis oculos od. animum in od. ad se. – er hört nicht au. zu, aures eius peregrinantur: au. etw. verfolgen, acri animo sequi alqd. Aufmerksamkeit, animi attentio od. intentio u. bl. attentio, intentio (Richtung der Gedanken auf einen Gegenstand). – animadversio (die Achtsamkeit auf sich selbst). – audientia (das Anhören, die Au. auf einen Redenden). – studium. officium. officium et cultus (gefälliges, aufmerksames Betragen gegen jmd.). – observantia (rücksichtsvolle Ausmerksamkeit, um sich jmdm. angenehm zu machen). – die Au. auf etw., observatio (die Beobachtung. z. B. quae res aut prodesse soleant aut obesse). – mit Au., s. aufmerkfsam (Adv.). – sich Au. verschaffen, sibi od. orationi suae audientiam facere; bei den Zuhörern, auditores sibi facere attentos: seine Au. auf jmd. richten, respicere alqm: seine Au. auf etwas richten, animum attendere, advertere ad alqd; animum intendere in alqd: jmds. Au. [210] auf sich lenken, convertere alcis oculos od. animum in od. ad se: die Au. der Leute auf sich lenken, -ziehen, conspici (absol.), conspicuum esse, durch etwas, alqā re (v. Dingen u. Pers., auffallen durch sein ungewöhnliches Äußere): die allgemeine Au. auf sich ziehen. convertere omnium od. hominum oculos od. animos od. verb. oculos animosque ad od. in se: die Au. der Leute auf jmd. lenken, alqm conspicuum facere: es erregt jmd. allgemeine Au., in alqm oculi omnium coniciuntur: es beschäftigt etwas die Au. der Menschen, alqd occupat cogitationes hominum, – jmdm. Au. (im Betragen) beweisen, erweisen, alqm observare, observare et colere: officium et cultum alci tribuere: eine besondere, alqm praeter ceteros od. perofficiose observare.

    deutsch-lateinisches > aufmerksam

  • 20 Beobachtung

    Beobachtung, die, observatio (z. B. siderum). – animadversio (das Achtgeben auf etc., z. B. naturae). – notatio (Kennzeichnung, feststellende B., z. B. naturae). – astronomische Beobachtungen, caelestes observationes: mit B. des Herkommens, salvo more maiorum (ohne Verletzung des H.). – sorgfältige B., diligentia (z. B. caerimoniarum). – Beobachtungen anstellen (von Astronomen), caelum sideraque spectare; observare od. observitare motus stellarum. – die B. machen, daß etc., animadvertere (wahrnehmen) od. experiri (durch Erfahrung kennen lernen) mit Akk. u. Infin. – Zuw. wird unser »Beobachtung« bl. durch das Pronomen od. Adjektiv im Neutrum angedeutet, z. B. wenn die B. richtig ist, daß etc., si illud verum est od. bl. si verum est mit Akk. u. Infin. – Beobachtungsgabe, observatio. Beobachtungsgeist, ingenii acumen od. acies (Scharfsinn). – sagacitas (Scharfsichtigkeit). – Beobachtungskorps; z. B. er ließ den Labienus mit einem B. von drei Legionen in Gallien zurück, Labienum in continente cum tribus legionibus reliquit, ut quae in Gallia gererentur cognosceret.

    deutsch-lateinisches > Beobachtung

См. также в других словарях:

  • Animadversĭo — (lat), 1) Anmerkung, Note; 2) Verweis, Strafe; z.B. A. censorĭa, die von den Censoren verhängte Strafe, s. u. Censor; bes. 3) Vollziehung der gesetzlich zuerkannten Strafe. Daher Animadvertiren, auf , bemerken, zu Herzen nehmen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • animadversio — index correction (punishment), notice (heed), stricture Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • animadversió — a|ni|mad|ver|si|ó Mot Agut Nom femení …   Diccionari Català-Català

  • animadversion — [ animadvɛrsjɔ̃ ] n. f. • XVIe; « attention » XIIe; lat. animadversio ♦ Littér. Blâme, antipathie, réprobation. « l épaisseur de niaise animadversion dont les journaux français font étalage » (J. R. Bloch). ⊗ CONTR. Adhésion, approbation, louange …   Encyclopédie Universelle

  • Inquisition — • By this term is usually meant a special ecclesiastical institutional for combating or suppressing heresy Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Inquisition     Inquisition      …   Catholic encyclopedia

  • animadversión — (Del lat. animadversio, atención, amonestación < advertere, dirigir.) ► sustantivo femenino formal Situación de enemistad o enfrentamiento entre dos o más personas: ■ con sus bravuconerías y fantasmadas fue comprando la animadversión de sus… …   Enciclopedia Universal

  • Roman censor — A Censor was a magistrate of high rank in the ancient Roman Republic. This position (called censura) was responsible for maintaining the census, supervising public morality, and overseeing certain aspects of the government s finances.The censors… …   Wikipedia

  • TRIPUDIUM — rerum gerendarum apud Romanos proprium erat, idque penes solos Patritios. Cum enim tria essent auspiciorum genera, avium inspectio, de caelo observatio et Tripudii animadversio: Avium inspectio ad Comitia Curiata et Centuriata; Tripudii… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Animadversion — An i*mad*ver sion, n. [L. animadversio, fr. animadvertere: cf. F. animadversion. See {Animadvert}.] 1. The act or power of perceiving or taking notice; direct or simple perception. [Obs.] [1913 Webster] The soul is the sole percipient which hath… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • animadversion — noun Etymology: Latin animadversion , animadversio, from animadvertere Date: 1599 1. a critical and usually censorious remark often used with on 2. adverse criticism …   New Collegiate Dictionary

  • Румовский, Степан Яковлевич — академик и Вице президент Имп. Академии Наук; родился 29 го октября 1734 года в селе Старом Погосте, Владимирской губернии, где отец его был священником. После переезда отца, в 1739 году, вместе со всею семьею на службу в Петербург, Румовский… …   Большая биографическая энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»