Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

and+especially

  • 101 cypros

    1.
    Cȳ̆prus ( - ŏs), i, f., = Kupros, an island in the Mediterranean Sea, on the coast of Asia Minor, renowned for its fruitfulness, its rich mines, especially of copper, and for the worship of Venus, Mel. 2, 7, 5; Plin. 5, 31, 35, § 129; Cic. Att. 9, 9, 2; id. Fam. 15, 4, 15; Hor. C. 1, 3, 1; 1, 19, 10; Ov. M. 10, 270 et saep. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cȳ̆prĭus, a, um, adj., Cyprian:

    merces,

    Hor. C. 3, 29, 60:

    trabs,

    id. ib. 1, 1, 13:

    tellus,

    i. e. Cyprus, Ov. M. 10, 645:

    laurus,

    Plin. 15, 30, 39, § 127 et saep.— But esp. freq. Cyprium aes, also absol.: Cȳ̆prĭum, ii, n. (late Lat. cuprum, Spart. Carac. 9, hence), Engl. copper, Plin. 34, 8, 20, § 94; Isid. Orig. 16, 20, 2.—Hence,
    (β).
    Cȳ̆prĭus, a, um, adj., of copper, copper-:

    in mortariis,

    Plin. 33, 5, 29, § 93:

    vas,

    id. 23, 3, 37, § 74 Jan. and Sillig (al. cypreo):

    in pyxide,

    id. 28, 8, 27, § 95; cf.:

    pyxide aeris Cyprii,

    Scrib. Comp. 37:

    pes Cyprios, in versification, ˘¯˘˘¯,

    Diom. 3, p. 479.—
    b.
    Prov.: Cyprio bovi merendam Ennius sotadico versu cum dixit significavit id quod solet fieri in insulā Cypro, in quā boves humano stercore pascuntur, Paul. ex Fest. p. 59, 4 Müll.—
    c.
    Subst.
    (α).
    Cȳ̆prĭa, ae, f., the Cyprian, i. e. Venus, Tib. 3, 3, 34; cf. Paul. ex Fest. p. 52, 6 Müll.—
    (β).
    In plur.: Cȳ̆prii, ōrum, m., the Cyprians, Plin. 7, 56, 57, § 208; Curt. 4, 3, 11.—
    B.
    Cȳ̆prĭcus, a, um, adj., Cyprian:

    laurus,

    Cato, R. R. 8, 2.—
    C.
    Cȳ̆prĭăcus, a, um, adj., the same:

    expeditio,

    Val. Max. 4, 3, n. 2:

    tauri,

    Capitol. Gord. 3 fin.
    D.
    Cȳ̆pris, ĭdis, f., the Cyprian, i. e. Venus (in post-class. poetry), Aus. Epigr. 57; 106 al.
    2.
    cȳ̆prus or cȳ̆prŏs, i, f., = kupros, a tree growing in Cyprus and Egypt; the flower of which yielded the cyprinum: Lawsonia alba, Linn.; Plin. 12, 24, 51, § 109; 23, 4, 46, § 90. ††
    3.
    cȳ̆prus, a Sabine word, = bonus, v. 1. Cyprius.

    Lewis & Short latin dictionary > cypros

  • 102 Cyprus

    1.
    Cȳ̆prus ( - ŏs), i, f., = Kupros, an island in the Mediterranean Sea, on the coast of Asia Minor, renowned for its fruitfulness, its rich mines, especially of copper, and for the worship of Venus, Mel. 2, 7, 5; Plin. 5, 31, 35, § 129; Cic. Att. 9, 9, 2; id. Fam. 15, 4, 15; Hor. C. 1, 3, 1; 1, 19, 10; Ov. M. 10, 270 et saep. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cȳ̆prĭus, a, um, adj., Cyprian:

    merces,

    Hor. C. 3, 29, 60:

    trabs,

    id. ib. 1, 1, 13:

    tellus,

    i. e. Cyprus, Ov. M. 10, 645:

    laurus,

    Plin. 15, 30, 39, § 127 et saep.— But esp. freq. Cyprium aes, also absol.: Cȳ̆prĭum, ii, n. (late Lat. cuprum, Spart. Carac. 9, hence), Engl. copper, Plin. 34, 8, 20, § 94; Isid. Orig. 16, 20, 2.—Hence,
    (β).
    Cȳ̆prĭus, a, um, adj., of copper, copper-:

    in mortariis,

    Plin. 33, 5, 29, § 93:

    vas,

    id. 23, 3, 37, § 74 Jan. and Sillig (al. cypreo):

    in pyxide,

    id. 28, 8, 27, § 95; cf.:

    pyxide aeris Cyprii,

    Scrib. Comp. 37:

    pes Cyprios, in versification, ˘¯˘˘¯,

    Diom. 3, p. 479.—
    b.
    Prov.: Cyprio bovi merendam Ennius sotadico versu cum dixit significavit id quod solet fieri in insulā Cypro, in quā boves humano stercore pascuntur, Paul. ex Fest. p. 59, 4 Müll.—
    c.
    Subst.
    (α).
    Cȳ̆prĭa, ae, f., the Cyprian, i. e. Venus, Tib. 3, 3, 34; cf. Paul. ex Fest. p. 52, 6 Müll.—
    (β).
    In plur.: Cȳ̆prii, ōrum, m., the Cyprians, Plin. 7, 56, 57, § 208; Curt. 4, 3, 11.—
    B.
    Cȳ̆prĭcus, a, um, adj., Cyprian:

    laurus,

    Cato, R. R. 8, 2.—
    C.
    Cȳ̆prĭăcus, a, um, adj., the same:

    expeditio,

    Val. Max. 4, 3, n. 2:

    tauri,

    Capitol. Gord. 3 fin.
    D.
    Cȳ̆pris, ĭdis, f., the Cyprian, i. e. Venus (in post-class. poetry), Aus. Epigr. 57; 106 al.
    2.
    cȳ̆prus or cȳ̆prŏs, i, f., = kupros, a tree growing in Cyprus and Egypt; the flower of which yielded the cyprinum: Lawsonia alba, Linn.; Plin. 12, 24, 51, § 109; 23, 4, 46, § 90. ††
    3.
    cȳ̆prus, a Sabine word, = bonus, v. 1. Cyprius.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyprus

  • 103 cyprus

    1.
    Cȳ̆prus ( - ŏs), i, f., = Kupros, an island in the Mediterranean Sea, on the coast of Asia Minor, renowned for its fruitfulness, its rich mines, especially of copper, and for the worship of Venus, Mel. 2, 7, 5; Plin. 5, 31, 35, § 129; Cic. Att. 9, 9, 2; id. Fam. 15, 4, 15; Hor. C. 1, 3, 1; 1, 19, 10; Ov. M. 10, 270 et saep. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cȳ̆prĭus, a, um, adj., Cyprian:

    merces,

    Hor. C. 3, 29, 60:

    trabs,

    id. ib. 1, 1, 13:

    tellus,

    i. e. Cyprus, Ov. M. 10, 645:

    laurus,

    Plin. 15, 30, 39, § 127 et saep.— But esp. freq. Cyprium aes, also absol.: Cȳ̆prĭum, ii, n. (late Lat. cuprum, Spart. Carac. 9, hence), Engl. copper, Plin. 34, 8, 20, § 94; Isid. Orig. 16, 20, 2.—Hence,
    (β).
    Cȳ̆prĭus, a, um, adj., of copper, copper-:

    in mortariis,

    Plin. 33, 5, 29, § 93:

    vas,

    id. 23, 3, 37, § 74 Jan. and Sillig (al. cypreo):

    in pyxide,

    id. 28, 8, 27, § 95; cf.:

    pyxide aeris Cyprii,

    Scrib. Comp. 37:

    pes Cyprios, in versification, ˘¯˘˘¯,

    Diom. 3, p. 479.—
    b.
    Prov.: Cyprio bovi merendam Ennius sotadico versu cum dixit significavit id quod solet fieri in insulā Cypro, in quā boves humano stercore pascuntur, Paul. ex Fest. p. 59, 4 Müll.—
    c.
    Subst.
    (α).
    Cȳ̆prĭa, ae, f., the Cyprian, i. e. Venus, Tib. 3, 3, 34; cf. Paul. ex Fest. p. 52, 6 Müll.—
    (β).
    In plur.: Cȳ̆prii, ōrum, m., the Cyprians, Plin. 7, 56, 57, § 208; Curt. 4, 3, 11.—
    B.
    Cȳ̆prĭcus, a, um, adj., Cyprian:

    laurus,

    Cato, R. R. 8, 2.—
    C.
    Cȳ̆prĭăcus, a, um, adj., the same:

    expeditio,

    Val. Max. 4, 3, n. 2:

    tauri,

    Capitol. Gord. 3 fin.
    D.
    Cȳ̆pris, ĭdis, f., the Cyprian, i. e. Venus (in post-class. poetry), Aus. Epigr. 57; 106 al.
    2.
    cȳ̆prus or cȳ̆prŏs, i, f., = kupros, a tree growing in Cyprus and Egypt; the flower of which yielded the cyprinum: Lawsonia alba, Linn.; Plin. 12, 24, 51, § 109; 23, 4, 46, § 90. ††
    3.
    cȳ̆prus, a Sabine word, = bonus, v. 1. Cyprius.

    Lewis & Short latin dictionary > cyprus

  • 104 Lares

    1.
    Lăres (old form ‡ Lăses, Inscr. Fratr. Arval.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.), um and ĭum (Larum, Varr. L. L. 5, § 49 Müll.; Cic. Rep. 5, 5, 7; id. N. D. 3, 25, 63; id. Leg. 2, 8, 19; Inscr. Orell. 961:

    Larium,

    Liv. 40, 52), m. [old Lat. Lases; Etrusc. Laran, Lalan; root las-; cf. lascivus], tutelar deities, Lares, belonging orig. to the Etruscan religion, and worshipped especially as the presiders over and protectors of a particular locality (cf. Otfr. Müll. Etrusc. 2, p. 90 sq.):

    praestites,

    the tutelar deities of an entire city, Ov. F. 5, 129 sq.:

    mille Lares geniumque ducis, qui tradidit illos, urbs habet,

    id. ib. 5, 145:

    Puteolanae civitatis,

    Inscr. Orell. 1670:

    civitatum, Inscr. ap. Grut. p. 10, 2: vicorum,

    Arn. 3, 41:

    rurales, Inscr. ap. Grut. p. 251: compitales,

    of cross - roads, Suet. Aug. 31; called also Lares compitalicii, Philarg. ad Verg. G. 2, 381:

    viales,

    worshipped by the road-side, Plaut. Merc. 5, 2, 24:

    permarini,

    tutelar deities of the sea, Liv. 40, 52: caelipotentes, Inscr. ap. Tert. de Spect. 5.— Sing.:

    Lari viali,

    Inscr. Orell. 1762; 1894:

    eundem esse Genium et Larem, multi veteres memoriae prodiderunt,

    Censor. 3, 2.—
    II.
    Most commonly the Lares (as familiares or domestici), the tutelar deities of a house, household gods, domestic Lares (whose images stood on the hearth in a little shrine, aedes, or in a small chapel, lararium); as the tutelar deities of each particular dwelling, also in sing.: Lar, Laris, m.
    (α).
    In plur.:

    rem divinam facere Laribus familiaribus,

    Plaut. Rud. 5, 1, 17:

    sanctis Penatium deorum Larumque familiarium sedibus,

    Cic. Rep. 5, 5, 7; id. Quint. 27 fin.:

    ad aedem Larum,

    id. N. D. 3, 25, 63:

    immolet aequis porcum Laribus,

    Hor. S. 2, 3, 164:

    Laribus tuum Miscet numen,

    id. C. 4, 5, 34. —
    (β).
    In sing.:

    ego Lar sum familiaris, ex hac familia,

    Plaut. Aul. prol. 2:

    haec imponuntur in foco nostro dari,

    id. ib. 2, 8, 16:

    familiae Lar pater, alium Larem persequi,

    id. Merc. 5, 1, 5 sq. —
    B.
    Meton., a hearth, dwelling, home (class.; usually in sing.):

    larem corona nostrum decorari volo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 1:

    relinquent larem familiarem suum?

    Cic. Verr. 2, 3, 11, § 27:

    ad suum larem familiarem redire,

    id. ib. 2, 3, 54, §

    125: nobis larem familiarem nusquam ullum esse?

    Sall. C. 20:

    paternus,

    Hor. Ep. 2, 2, 51:

    patrius,

    id. S. 1, 2, 56; cf.:

    avitus apto Cum lare fundus,

    id. C. 1, 12, 43:

    gaudens lare certo,

    id. Ep. 1, 7, 58:

    parvo sub lare,

    id. C. 3, 29, 14:

    conductus,

    Mart. 11, 82, 2:

    deserere larem,

    to abandon one's home, Ov. F. 1, 478:

    pelli lare,

    to be driven from a place, id. ib. 6, 362:

    alumnus laris Antenorei,

    i. e. of the city of Padua, Mart. 1, 77, 2: ob eam rem tibi Lare commercioque interdico, Vet. Formul. ap. Paul. Sent. 3, 4, 7.—
    (β).
    In plur., Ov. R. Am. 302:

    jussa pars mutare lares,

    Hor. C. S. 39.— Poet., of a bird's nest:

    avis in ramo tecta laremque parat,

    Ov. F. 3, 242:

    cum rapit Halcyones miserae fetumque laremque,

    Val. Fl. 4, 45.
    2.
    Lăres, ĭum, f., a city in Numidia, Sall. J. 90 Kritz N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > Lares

  • 105 pauca

    paucus, a, um ( gen. plur. paucūm, Enn. ap. Gell. 12, 4, fin.—Dat. plur. fem. paucabus, Cn. Gellius ap. Charis. p. 39 P.), adj. [root pau-; Gr. pauô, to cause to cease, paula, remnant, pauros, little; cf. paulus, pauper, parvus (pauros)], few, little (the sing. very rare; cf.: parvus, exiguus, rarus): verbūm Paucūm, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 252 Vahl.):

    in diebus paucis Chrysis moritur,

    Ter. And. 1, 1, 77:

    paucis diebus post mortem Africani,

    Cic. Lael. 1, 3; cf.:

    his paucis diebus,

    a few days ago, id. de Or. 1, 37, 168; id. Tusc. 5, 35, 102:

    causae modicae et paucae,

    id. de Or. 2, 32, 140:

    pauci admodum familiares,

    id. Lael. 1, 2; id. Q. Fr. 3, 1, 1; id. Fam. 2, 7, 3:

    paucorum hominum et mentis bene sanae (i. e. paucis hominibus familiariter utens),

    Hor. S. 1, 9, 44; cf. Ter. Eun. 3, 1, 19 and v. Ruhnk. ad h. l. Lycurgus gerontas Lacedaemone appellavit, nimis is quidem paucos, XXVIII., quos, etc., Cic. Rep. 2, 28, 50: nimium fortasse pauci viverent, Lact. Ira Dei, 20, 5.— Comp ne pauciores cum pluribus manum consererent, Sall. J. 49, 2. pauciora navigia, Auct. B. Afr.— Sup.:

    quam paucissimae plagae,

    Cels. 7, 2.—
    (β).
    In sing.:

    tibia tenuis simplexque foramine pauco,

    Hor. A. P. 203:

    injurias pauco aere diluere,

    Gell. 20, 1, 31. —
    II.
    Subst.
    A.
    pauci, ōrum, m., few, a few:

    ut metus ad omnes, poena ad paucos perveniret,

    Cic. Clu. 46, 128:

    pauci sciebant,

    id. Mur. 11, 25:

    calumnia paucorum,

    Sall. C. 30, 4:

    paucorum potentia,

    id. ib. 39, 1; 20, 7.—Sometimes pauci is used in the sense of the few, the select few (opp. multi, the many, the multitude): non paucis... ac sapientibus esse probatum, Lucil. ap. Non. 519, 10:

    paucorum judicium,

    Cic. Or. 3, 13:

    eorum qui pauci nominantur,

    id. Lael. 6, 22: pauciores, the more distinguished (opp. plures), Plaut. Trin. 1, 1, 12.—Hence, inter paucos (paucas), in paucis, adverb., with adjj., especially, eminently, extraordinarily, etc.:

    nobilis pugna atque inter paucas memorata,

    Liv. 22, 7, 1:

    pugna memorabilis inter paucas,

    id. 23, 44, 4:

    situs inter paucas munitae urbis,

    id. 38, 15, 9:

    Florus, inter paucos disertus,

    Quint. 10, 3, 13:

    Hector, in paucis Alexandro carus,

    Curt. 4, 8, 7:

    regi carus in paucis,

    id. 6, 8, 2:

    in paucis digna res,

    Plin. 30, 1, 1, § 1; 27, 7, 28, § 45.—
    B.
    pauca, ōrum, n., a few words: philosophandum est paucis, nam omnino haut placet, Enn. ap. Gell. 5, 15, 9 (Trag. v. 417 Vahl.): pauca sunt, tecum quae volo, Afran. ap. Charis. p. 214 P.: audite, pueri, pauca, Afran. ap. Non. 403, 21:

    in pauca confer,

    Plaut. Poen. 5, 4, 54:

    paucis me misit ad eam,

    id. Bacch. 4, 1, 16: paucis rem attingere, id. Truc. 4, 4, 11:

    ausculta paucis,

    Ter. And. 3, 3, 4:

    paucis te volo,

    id. ib. 1, 1, 2:

    paucis docebo,

    Verg. A. 4, 116:

    pauca refert,

    id. ib. 4, 333:

    pauca respondere,

    Hor. S. 1, 6, 61:

    ipsi pauca velim,

    Juv. 5, 107:

    cetera quam paucissimis absolvam,

    Sall. J. 17, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > pauca

  • 106 paucus

    paucus, a, um ( gen. plur. paucūm, Enn. ap. Gell. 12, 4, fin.—Dat. plur. fem. paucabus, Cn. Gellius ap. Charis. p. 39 P.), adj. [root pau-; Gr. pauô, to cause to cease, paula, remnant, pauros, little; cf. paulus, pauper, parvus (pauros)], few, little (the sing. very rare; cf.: parvus, exiguus, rarus): verbūm Paucūm, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 252 Vahl.):

    in diebus paucis Chrysis moritur,

    Ter. And. 1, 1, 77:

    paucis diebus post mortem Africani,

    Cic. Lael. 1, 3; cf.:

    his paucis diebus,

    a few days ago, id. de Or. 1, 37, 168; id. Tusc. 5, 35, 102:

    causae modicae et paucae,

    id. de Or. 2, 32, 140:

    pauci admodum familiares,

    id. Lael. 1, 2; id. Q. Fr. 3, 1, 1; id. Fam. 2, 7, 3:

    paucorum hominum et mentis bene sanae (i. e. paucis hominibus familiariter utens),

    Hor. S. 1, 9, 44; cf. Ter. Eun. 3, 1, 19 and v. Ruhnk. ad h. l. Lycurgus gerontas Lacedaemone appellavit, nimis is quidem paucos, XXVIII., quos, etc., Cic. Rep. 2, 28, 50: nimium fortasse pauci viverent, Lact. Ira Dei, 20, 5.— Comp ne pauciores cum pluribus manum consererent, Sall. J. 49, 2. pauciora navigia, Auct. B. Afr.— Sup.:

    quam paucissimae plagae,

    Cels. 7, 2.—
    (β).
    In sing.:

    tibia tenuis simplexque foramine pauco,

    Hor. A. P. 203:

    injurias pauco aere diluere,

    Gell. 20, 1, 31. —
    II.
    Subst.
    A.
    pauci, ōrum, m., few, a few:

    ut metus ad omnes, poena ad paucos perveniret,

    Cic. Clu. 46, 128:

    pauci sciebant,

    id. Mur. 11, 25:

    calumnia paucorum,

    Sall. C. 30, 4:

    paucorum potentia,

    id. ib. 39, 1; 20, 7.—Sometimes pauci is used in the sense of the few, the select few (opp. multi, the many, the multitude): non paucis... ac sapientibus esse probatum, Lucil. ap. Non. 519, 10:

    paucorum judicium,

    Cic. Or. 3, 13:

    eorum qui pauci nominantur,

    id. Lael. 6, 22: pauciores, the more distinguished (opp. plures), Plaut. Trin. 1, 1, 12.—Hence, inter paucos (paucas), in paucis, adverb., with adjj., especially, eminently, extraordinarily, etc.:

    nobilis pugna atque inter paucas memorata,

    Liv. 22, 7, 1:

    pugna memorabilis inter paucas,

    id. 23, 44, 4:

    situs inter paucas munitae urbis,

    id. 38, 15, 9:

    Florus, inter paucos disertus,

    Quint. 10, 3, 13:

    Hector, in paucis Alexandro carus,

    Curt. 4, 8, 7:

    regi carus in paucis,

    id. 6, 8, 2:

    in paucis digna res,

    Plin. 30, 1, 1, § 1; 27, 7, 28, § 45.—
    B.
    pauca, ōrum, n., a few words: philosophandum est paucis, nam omnino haut placet, Enn. ap. Gell. 5, 15, 9 (Trag. v. 417 Vahl.): pauca sunt, tecum quae volo, Afran. ap. Charis. p. 214 P.: audite, pueri, pauca, Afran. ap. Non. 403, 21:

    in pauca confer,

    Plaut. Poen. 5, 4, 54:

    paucis me misit ad eam,

    id. Bacch. 4, 1, 16: paucis rem attingere, id. Truc. 4, 4, 11:

    ausculta paucis,

    Ter. And. 3, 3, 4:

    paucis te volo,

    id. ib. 1, 1, 2:

    paucis docebo,

    Verg. A. 4, 116:

    pauca refert,

    id. ib. 4, 333:

    pauca respondere,

    Hor. S. 1, 6, 61:

    ipsi pauca velim,

    Juv. 5, 107:

    cetera quam paucissimis absolvam,

    Sall. J. 17, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > paucus

  • 107 praesertim

    praesertim, adv. [prae-sero; cf. praecipue, from praecipio, qs. connected beforehand], serves to add an important argument or condition (hence most freq. joined with cum and si), especially, chiefly, principally, particularly, kai tauta (class.; cf. praecipue).
    I.
    Absol.: praefestinamus, quae sit causa, sciscere, quod sit necessum scire, praesertim in brevi, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. p. 214 Rib.):

    praesertim ut nunc sunt mores, etc.,

    Ter. Phorm, 1, 2, 5:

    retinenda est huius generis verecundia, praesertim naturā ipsā magistrā,

    Cic. Off. 1, 35, 129; 1, 39, 140; id. Fam. 1, 8, 2:

    praesertim homines tantulae staturae,

    Caes. B. G. 2, 30 fin.:

    (te) praesertim cautum dignos assumere,

    Hor. S. 1, 6, 51; id. A. P. 383 al.—

    Placed after the word which it qualifies: deforme est de se ipsum praedicare, falsa praesertim,

    Cic. Off. 1, 38, 137; id. Lael. 4, 15:

    in scripto praesertim,

    id. Brut. 61, 219:

    hac praesertim imbecillitate magistratum,

    id. Fam. 1, 4, 3:

    tanta praesertim,

    id. Tusc. 5, 7, 19; Caes. B. G. 4, 8.—
    II.
    Praesertim cum or cum praesertim and praesertim si= particularly since or if:

    quod scribere, praesertim cum de philosophiā scriberem, non auderem,

    Cic. Off. 2, 14, 51; so,

    praesertim cum,

    Ter. Eun. 5, 2, 24; Cic. Off. 3, 2, 8; id. Deiot. 7, 21; id. Lig. 1, 1; id. Arch. 5, 10; id. Att. 5, 21, 13; Caes. B. G. 1, 16 fin.; 1, 33, 4; Nep. Alc. 5, 2; Sall. H. 1, 41, 1 and 3, 61, 12 Dietsch; Quint. 5, 10, 103; 7, 9, 12; Hor. Ep. 1, 18, 50:

    cum praesertim,

    Cic. Off. 3, 30, 110; id. Mil. 30, 81; id. Rosc. Am. 8, 22; id. N. D. 1, 10, 26; id. Fam. 2, 6, 2; Sall. J. 2, 4; 3, 2; id. C. 51, 19 Kritz N. Cr.; Liv. 3, 52, 9; Quint. 1, 2, 11; 1, 11, 17; 1, 12, 4 al.; Prop. 1, 2, 27. (So for praesertim quod the true read. is praesertim cum in Cic. Fl. 17, 41).—Faciam, Laeli, praesertim si utrique vestrum gratum futurum est, Cic. Sen. 2, 6; so with indic.:

    praesertim si est,

    id. Fam. 2, 7, 1; 14, 2 fin.:

    praesertim si incubuit,

    Verg. G. 2, 310.—With subj.:

    praesertim si esset,

    Cic. Tusc. 3, 17, 38:

    praesertim si aedifices,

    id. Off. 1, 39, 140.

    Lewis & Short latin dictionary > praesertim

  • 108 utique

    1.
    ŭtĭ-quĕ, and that, v. ut (uti) and que.
    2.
    ŭtĭ-quĕ, adv. [ut, I., and therefore, prop., in whatever way, be it as it may; hence], a restrictive particle of confirmation, in any case, at any rate, certainly, surely, assuredly, by all means, particularly, especially, at least, without fail, undoubtedly, etc., = certe, saltem (good prose;

    in Cic. for the most part only in epistolary style): velim, Varronis et Lollii mittas laudationem, Lollii utique,

    Cic. Att. 13, 48, 2:

    illud vero utique scire cupio,

    id. ib. 13, 13, 1;

    5, 9, 2: nam et Piliae satisfaciendum est et utique Atticae,

    id. ib. 12, 8 fin.:

    Pythagoras et Plato, quo in somnis certiora videamus, praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum jubent: faba quidem Pythagorei utique abstinere,

    id. Div. 2, 58, 119:

    quo die venies, utique cum tuis apud me sis,

    id. Att. 4, 4, 2; 5, 1, 2:

    hoc tibi mando... ut pugnes, ne intercaletur: annum quidem utique teneto,

    id. ib. 5, 9, 2:

    haec ad nostram consuetudinem sunt levia... at in Graeciā, utique olim, magnae laudi erant,

    Nep. Epam. 2, 3; Varr. R. R. 2, 4, 3: saevire inde utique consulum [p. 1947] alter patresque, Liv. 2, 27, 7:

    ne ipsi quidem inviolati erant, utique postremis mensibus,

    id. 3, 65, 8; 23, 48, 5:

    nomen, de quo ambigitur, utique in aliā re certum est,

    Quint. 7, 3, 10; Sen. Ep. 102, 17; Cels. 5, 26, 22; Col. 1, 4, 8: sciendum est, non omnes hac severitate tractari debere, sed utique humiliores, only, merely, = duntaxat, Dig. 26, 10, 3 fin.
    (β).
    With negatives (freq. only in post-Aug. writers, esp. in Quint.;

    perh. not in Cic.): concurrunt ad eum legati, monentes, ne utique experiri vellet imperium,

    by no means, Liv. 2, 59, 4:

    ut iterum periremus... nec ad perniciem nostram Carthaginensi utique aut duce aut exercitu opus esse,

    not even, id. 28, 39, 8 Weissenb. ad loc.; 8, 10, 11;

    9, 16, 16: utique numquam,

    id. 9, 19, 15:

    sapienti propositum est in vitā agendā, non utique, quod tentat, efficere, sed omnino recte facere: gubernatori propositum est, utique navem in portum perducere,

    Sen. Ep. 85, 27:

    haec ut honestior causa, ita non utique prior est,

    Quint. 3, 2, 2:

    non utique accedit parti, quod universum est,

    id. 12, 2, 18:

    ut cogitatio non utique melior sit ea, sed tutior,

    id. 10, 7, 19 et saep.:

    nec ignoro igitur quos transeo, nec utique damno, etc.,

    id. 10, 1, 57:

    neque utique cor ejus vulneratum esse, qui perit,

    id. 6, 9, 7; Varr. R. R. 1, 4, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > utique

  • 109 ita

        ita adv.    [2 I-].    I. In gen., referring to what precedes, in this manner, in this wise, in such a way, so, thus, accordingly, as has been said: des operam ut investiges sitne ita: Ita aiunt, T.: his rebus ita actis, S.: factum est ita: ita digerit omina Calchas, such is his interpretation, V.: quae cum ita sint, and since this is so, and accordingly: quod cum ita sit.—Referring to what follows, thus, in the following manner, as follows, in this way: ita censes; publicandas pecunias, etc., S.: is ita cum Caesare egit; si, etc., Cs.: ita constitui, fortiter esse agendum.—In affirmation, yes, it is so, just so, true: quid istic tibi negotist? Dav. mihin'? Si. Ita, T.: an laudationes? ita, inquit Antonius: Davusne? ita, H.: itast, T.: non est ita: ita prorsus: ita plane.—In interrogations, expecting an affirmative answer: itane? really? truly? is it so?: Itan credis? T.: itane est?: itane tandem?—In the phrase, quid ita? implying reproach or surprise, why so? how is that? what do you mean?: accusatis Sex. Roscium. quid ita?: quid ita passus est Eretriam capi? L.—    II. Esp., in comparisons, so, thus, just, in the same way: ita ut res sese habet, T.: ita vero, Quirites, ut precamini, eveniat: ut homo est, ita morem geras, T.: ita loquor, quasi ego fecerim, etc.: me consulem ita fecistis, quo modo pauci facti sunt: castra ita posita, tamquam procul abesset hostis, L.—Correl. with ut, in parallel clauses: in pace ita ut in bello, alike in peace, etc., S.: ut Eurysthei filios, ita suos configebat, his own, as well as, etc.—In oaths or emphatic wishes, so, if it be true: Ita me di ament, non nil timeo, i. e. so help me, T.: sollicitat, ita vivam, me tua valetudo: ita me referat tibi Iuppiter, V.: tecum esse, ita mihi omnia quae opto contingant, ut vehementer velim.—    III. Praegn., of kind or quality, so, such, of this nature, of this kind: ita sunt res nostrae: ita inquam (i. e. hoc dico).—Of a natural consequence or inference, so, thus, accordingly, under these circumstances, in this manner, therefore: ita sine periculo, etc., Cs.: ita praetorium missum, L.: ita Iovis illud sacerdotium per hanc rationem Theomnasto datur: ita fit ut animus iudicet, etc., thus it comes to pass: ita fit ut deus ille nusquam prorsus appareat, hence it follows.—In restriction, on the condition, on the assumption, in so far, to such an extent, only in so far: haec ita administrabat, ut, etc., Cs.: cuius ingenium ita laudo, ut non pertimescam: pax ita convenerat, ut Etruscis Latinisque fluvius finis esset, L.: ita admissi captivi, ne tamen iis senatus daretur, L.—Of degree, so, to such a degree, so very, so much: ita fugavit Samnites, ut, etc., L.: iudices ita fortes tamen fuerunt, ut... vel perire maluerint, quam, etc.: ita acriter... itaque repente, Cs. —With negatives, not very, not especially: non ita magnus numerus, Cs.: non ita lato interiecto mari: accessione utuntur non ita probabili: post, neque ita multo, N.
    * * *
    thus, so; therefore

    Latin-English dictionary > ita

  • 110 Asconius

    Ascōnĭus, ii, m.: Q. Asconius Pedianus, a learned grammarian of Padua (c. A. D. 3-88), who devoted his studies especially to Cicero, Sallust, and Vergil, and whose valuable commentary upon five orations of Cicero is still extant; cf. Bähr, Lit. Gesch. § 260; Weich. Poet. Lat. p. 274; Teuffel, Rom. Lit. § 290.

    Lewis & Short latin dictionary > Asconius

  • 111 cardinalis

    cardĭnālis, e, adj. [cardo].
    I.
    Of or pertaining to a door-hinge:

    scapi,

    Vitr. 4, 6, 4.—
    II.
    Trop., that on which something turns, depends, i. e. principal, chief: venti, the principal or cardinal winds, Serv. ad Verg. A. 1, 131; Isid. Orig. 13, 11, 14; cf. virtutes, Hier ap. Macr. S. 1, 16-19; Ambros. ap. Luc. 5, § 49 al.—Hence, in late Lat.: cardinalia Christi opera, Cypr.—
    B.
    Esp.
    1.
    As eccl. term; subst., a chief presbyter, as opp. to one who ministered in an Oratorium; and esp. of such forming the council of the Pope at Rome, which afterwards consisted only of bishops, cardinals, Anast. p. 95.—
    2.
    In gram.: numeri, the Cardinal Numbers (unus, duo, tres, etc., from which the Ordinals and Distributives are formed), Prisc. Pond. p. 1351 P.—Hence, * cardĭ-nālĭter, adv., chiefly, principally: praesidere, especially, Firm. Math. 410.

    Lewis & Short latin dictionary > cardinalis

  • 112 cardinaliter

    cardĭnālis, e, adj. [cardo].
    I.
    Of or pertaining to a door-hinge:

    scapi,

    Vitr. 4, 6, 4.—
    II.
    Trop., that on which something turns, depends, i. e. principal, chief: venti, the principal or cardinal winds, Serv. ad Verg. A. 1, 131; Isid. Orig. 13, 11, 14; cf. virtutes, Hier ap. Macr. S. 1, 16-19; Ambros. ap. Luc. 5, § 49 al.—Hence, in late Lat.: cardinalia Christi opera, Cypr.—
    B.
    Esp.
    1.
    As eccl. term; subst., a chief presbyter, as opp. to one who ministered in an Oratorium; and esp. of such forming the council of the Pope at Rome, which afterwards consisted only of bishops, cardinals, Anast. p. 95.—
    2.
    In gram.: numeri, the Cardinal Numbers (unus, duo, tres, etc., from which the Ordinals and Distributives are formed), Prisc. Pond. p. 1351 P.—Hence, * cardĭ-nālĭter, adv., chiefly, principally: praesidere, especially, Firm. Math. 410.

    Lewis & Short latin dictionary > cardinaliter

  • 113 centumviri

    centum-vĭri or centum vĭri, ōrum, m., a college or bench of judges chosen annually for civil suits, especially those relating to inheritances; consisting of 105 (in the time of the emperors, of 180) persons, Cic. de Or. 1, 38, 175; id. Caecin. 24, 67; Quint. 3, 10, 3; 4, 2, 5 Spald.; 4, 1, 57; 7, 4, 10; Suet. Aug. 36; id. Dom. 8; Plin. Ep. 6, 33 al.; cf.

    Fest. s. v. centumviralia, pp. 54 and 64 Müll., and Dict. of Antiq.—Such a college at Perusia,

    Inscr. Orell. 3719;

    at Veii,

    ib. 108; 3448; 3706 al.

    Lewis & Short latin dictionary > centumviri

  • 114 Iulius

    Jūlĭus (in poets also Ĭūlĭus, quadrisyll.), a, adj., name of a Roman gens;

    especially celebrated, C. Julius Cæsar and his adopted son, C. Julius Cæsar (Octavianus) Augustus: unde domus Teucros Julia tangit avos,

    Ov. F. 4, 40:

    templa, i. e. curia Julia,

    id. P. 4, 5, 21:

    leges,

    Cic. Balb. 8; id. Sest. 64:

    edicta,

    decrees and laws of Augustus, Hor. C. 4, 15, 22:

    sidus,

    id. ib. 1, 12, 47.—
    II.
    Transf.: Julius mensis (or, absol., Julius), the month of July, which was previously [p. 1017] called Quinctilis:

    fervens Julius,

    Mart. 10, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > Iulius

  • 115 Julius

    Jūlĭus (in poets also Ĭūlĭus, quadrisyll.), a, adj., name of a Roman gens;

    especially celebrated, C. Julius Cæsar and his adopted son, C. Julius Cæsar (Octavianus) Augustus: unde domus Teucros Julia tangit avos,

    Ov. F. 4, 40:

    templa, i. e. curia Julia,

    id. P. 4, 5, 21:

    leges,

    Cic. Balb. 8; id. Sest. 64:

    edicta,

    decrees and laws of Augustus, Hor. C. 4, 15, 22:

    sidus,

    id. ib. 1, 12, 47.—
    II.
    Transf.: Julius mensis (or, absol., Julius), the month of July, which was previously [p. 1017] called Quinctilis:

    fervens Julius,

    Mart. 10, 62.

    Lewis & Short latin dictionary > Julius

  • 116 Laverna

    Lăverna, ae, f., the patron goddess of gain (lawful or unlawful), and hence especially of rogues and thieves, Nov. ap. Non. 483, 21 (Com. Fragm. v. 105 Rib.); Plaut. Aul. 3, 2, 31: mihi, Laverna, in furtis celerassis manus, id. Fragm. ap. Non. 134, 32; Lucil. ib. 135, 1:

    pulcra Laverna, da mihi fallere, da justo sanctoque videri,

    Hor. Ep. 1, 16, 60: Laverna in via Salaria lucum habet, Est autem dea furum et simulacrum ejus fures colunt, et qui consilia sua volunt tacita, nam preces ejus cum silentio exercentur, Schol. Cruq. ad Hor. l. l.—Hence,
    II.
    Lăvernālis, e, adj., of or belonging to Laverna, Lavernal:

    Porta,

    a gate in Rome where stood an altar of Laverna, Varr. L. L. 5, § 163 Müll.; Paul. ex Fest. s. h. v. p. 117 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Laverna

  • 117 Lavernalis

    Lăverna, ae, f., the patron goddess of gain (lawful or unlawful), and hence especially of rogues and thieves, Nov. ap. Non. 483, 21 (Com. Fragm. v. 105 Rib.); Plaut. Aul. 3, 2, 31: mihi, Laverna, in furtis celerassis manus, id. Fragm. ap. Non. 134, 32; Lucil. ib. 135, 1:

    pulcra Laverna, da mihi fallere, da justo sanctoque videri,

    Hor. Ep. 1, 16, 60: Laverna in via Salaria lucum habet, Est autem dea furum et simulacrum ejus fures colunt, et qui consilia sua volunt tacita, nam preces ejus cum silentio exercentur, Schol. Cruq. ad Hor. l. l.—Hence,
    II.
    Lăvernālis, e, adj., of or belonging to Laverna, Lavernal:

    Porta,

    a gate in Rome where stood an altar of Laverna, Varr. L. L. 5, § 163 Müll.; Paul. ex Fest. s. h. v. p. 117 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Lavernalis

  • 118 Ogyges

    Ōgyges, is, Ōgygus, i, and Ōgy-gĭus, ĭi, m., = Ôgugês, Ôgugos, Ôgugios, the mythic founder and king of Thebes, in Bœtia, in whose reign a great deluge is said to have occurred:

    oppidum Thebae, quod rex Ogyges aedificarit,

    Varr. R. R. 2, 1, 2:

    ante cataclysmon Ogygi,

    id. ib. § 3: hoc factum Ogyge rege dicebant, Varr. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—Form Ogygus, Paul. ex Fest. p. 179 Müll.—Form Ogygius, Aug. Civ. Dei, 18, 8.—Hence,
    A.
    Ōgygĭ-dae, ārum, m., the descendants of Ogyges, poet. for the Thebans, Stat. Th. 2, 586.—
    B.
    Ōgygĭus, a, um, adj., = Ôgugios, Ogygian, poet. for Theban:

    deus,

    i. e. Bacchus, who was especially honored at Thebes, Ov. H. 10, 48; also,

    Lyaeus,

    Luc. 1, 675:

    populus,

    the Thebans, Sen. Oedip. 589:

    chelys,

    i. e. of Amphion, king of Thebes, Sid. Carm. 16, 3: Ogygia moenia, i. e. Thebae, Paul. ex Fest. p. 178 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Ogyges

  • 119 Ogygus

    Ōgyges, is, Ōgygus, i, and Ōgy-gĭus, ĭi, m., = Ôgugês, Ôgugos, Ôgugios, the mythic founder and king of Thebes, in Bœtia, in whose reign a great deluge is said to have occurred:

    oppidum Thebae, quod rex Ogyges aedificarit,

    Varr. R. R. 2, 1, 2:

    ante cataclysmon Ogygi,

    id. ib. § 3: hoc factum Ogyge rege dicebant, Varr. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 8.—Form Ogygus, Paul. ex Fest. p. 179 Müll.—Form Ogygius, Aug. Civ. Dei, 18, 8.—Hence,
    A.
    Ōgygĭ-dae, ārum, m., the descendants of Ogyges, poet. for the Thebans, Stat. Th. 2, 586.—
    B.
    Ōgygĭus, a, um, adj., = Ôgugios, Ogygian, poet. for Theban:

    deus,

    i. e. Bacchus, who was especially honored at Thebes, Ov. H. 10, 48; also,

    Lyaeus,

    Luc. 1, 675:

    populus,

    the Thebans, Sen. Oedip. 589:

    chelys,

    i. e. of Amphion, king of Thebes, Sid. Carm. 16, 3: Ogygia moenia, i. e. Thebae, Paul. ex Fest. p. 178 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Ogygus

  • 120 ordo

    ordo, ĭnis, m. [from root or-; Sanscr. ar-, to go, strive upward; cf. orior, through an adj. stem ordo-; v. Corss. Krit. Beitr. p. 108], a regular row, line, or series, methodical arrangement, order (class.; syn.: series, tenor).
    I.
    In gen.:

    ordinem sic definiunt compositionem rerum aptis et accommodatis locis,

    Cic. Off. 1, 40, 142:

    vis ordinis et collocationis,

    id. ib. 1, 40, 142:

    arbores in ordinem satae,

    i. e. planted in a quincunx, Varr. R. R. 1, 7; cf. Cic. Caecil. 8, 22; id. Sen. 17, 59.—
    B.
    Esp., right order, regular succession:

    fatum appello ordinem seriemque causarum,

    Cic. Div. 1, 55, 125:

    nihil esse pulchrius in omni ratione vitae dispositione atque ordine,

    Col. 12, 2:

    adhibere modum quendam et ordinem rebus,

    Cic. Off. 1, 5, 17:

    mox referam me ad ordinem,

    will soon bring myself to order, return to order, id. Ac. 2, 20, 67:

    res in ordinem redigere,

    to reduce to order, Auct. Her. 3, 9, 16; so,

    in ordinem adducere,

    Cic. Univ. 3:

    ordinem conservare,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    eundem tenere,

    to preserve, id. Phil. 5, 13, 35:

    sequi,

    id. Brut. 69, 244:

    immutare,

    to change, id. Or. 63, 214:

    perturbare,

    to disturb, id. Brut. 62, 223: cogere or redigere in ordinem, to reduce to order, to humble, degrade:

    decemviri querentes, se in ordinem cogi,

    Liv. 3, 51; 3, 35; Plin. Ep. 1, 23, 1; Quint. 1, 4, 3; so,

    in ordinem redactus,

    Suet. Vesp. 15; cf.

    trop.: gula reprimenda et quasi in ordinem redigenda est,

    Plin. Ep. 2, 6, 5.—
    C.
    Adverb. expressions.
    1.
    Ordine, in ordinem, per ordinem, in ordine, ex ordine, in order, in turn:

    Hegioni rem enarrato omnem ordine,

    Ter. Ad. 3, 2, 53; Plaut. Capt. 2, 3, 17; Ter. Heaut. 4, 3, 28:

    interrogare,

    Cic. Part. 1, 2:

    tabulae in ordinem confectae,

    id. Rosc. Com. 2, 6:

    ordine cuncta exposuit,

    Liv. 3, 50, 4; 30, 15, 1:

    sortiti nocte singuli per ordinem,

    Quint. 4, 2, 72:

    hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis,

    Verg. E. 7, 20; id. A. 8, 629:

    ut quisque aetate et honore antecedebat, ita sententiam dixit ex ordine,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 143:

    ordine se vocante,

    when his turn came, Macr. S. 2, 2, § 12:

    in ordine vicis,

    Vulg. Luc. 1, 8.—
    2.
    Ordine, regularly, properly, appropriately:

    omnia ut quidque Egisti ordine scio,

    Plaut. Ps. 5, 2, 15:

    rem demonstravi ordine,

    id. Mil. 3, 3, 2; id. Capt. 2, 3, 17 Brix ad loc.:

    an id recte, ordine, e re publicā factum esse defendes?

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    si hoc recte atque ordine factum videtur,

    id. Quint. 7, 28.—
    3.
    Ex ordine, in succession, without intermission:

    vendit Italiae possessiones ex ordine omnes,

    Cic. Agr. 1, 2, 4:

    septem illum totos perhibent ex ordine menses Flevisse,

    Verg. G. 4, 507; cf. id. A. 5, 773.—
    4.
    Extra ordinem.
    a.
    Out of course, in an unusual or extraordinary manner:

    extra ordinem decernere provinciam alicui,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    crimina probantur,

    in an illegal manner, Dig. 48, 1, 8.—
    b.
    Extraordinarily, i. e. uncommonly, eminently, especially:

    ad eam spem, quam extra ordinem de te ipso habemus, accedunt tua praecipua,

    Cic. Fam. 6, 5, 3.—
    II.
    Transf. concr.
    A.
    In gen.
    1.
    Tres ordines lapidum, three courses of stones, Vulg. 3 Reg. 6, 36.—In building, a row, course, or layer of stones, etc.:

    obstructis in speciem portis singulis ordinibus caespitum,

    Caes. B. G. 5, 51:

    alius insuper ordo adicitur,

    id. ib. 7, 23: tot premit ordinibus caput, tiers or layers of ornaments, Juv. 6, 502. —
    2.
    A row of benches or seats:

    terno consurgunt ordine remi,

    in three rows of oar-banks, Verg. A. 5, 120:

    sex ordinum navem invenit Xenagoras,

    Plin. 7, 56, 57, § 208.—In the theatre, a row of seats: post senatores ex vetere instituto quatuordecim graduum ordines equestri ordini assignati fuere, Suet. [p. 1278] Aug. 44:

    sedisti in quatuordecim ordinibus,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.—
    3.
    A train of servants or attendants:

    comitum longissimus ordo,

    Juv. 3, 284.—
    B.
    In milit. lang.
    1.
    A line or rank of soldiers in battle array:

    auxilia regis nullo ordine iter fecerant,

    Caes. B. C. 2, 26:

    ne quisquam ordine egrederetur,

    Sall. J. 45, 2:

    nullo ordine commutato,

    id. ib. 101, 2:

    sine signis, sine ordinibus,

    id. ib. 97, 5; so,

    signa atque ordines observare,

    to keep the ranks, remain in line, id. ib. 51, 1:

    conturbare,

    id. ib. 50, 4:

    restituere,

    id. ib. 51, 3; Liv. 2, 50; 8, 8.—
    2.
    A band, troop, company of soldiers:

    viri fortissimi atque honestissimi, qui ordines duxerunt,

    who have led companies, have been officers, Cic. Phil. 1, 8, 20:

    L. Pupius primipili centurio, qui hunc eundem ordinem in exercitu Pompeii antea duxerat,

    Caes. B. C. 1, 13. —Hence,
    3.
    A captaincy, a command: ordinem alicui adimere, Tab. Heracl. ap. Mazoch. p. 423, n. 47; cf.

    on the contrary: alicui assignare,

    Liv. 42, 34:

    DARE,

    Inscr. Orell. 3456:

    centuriones ad superiores ordines transducere,

    Caes. B. G. 6, 40; cf. id. ib. 5, 4, 4.—
    (β).
    Ordines, chieftains, captains:

    tribunis militum primisque ordinibus convocatis,

    the captains of the first companies, Caes. B. G. 6, 7 fin.; Liv. 30, 4, 1.—
    C.
    In a polit. respect, an order, i. e. a rank, class, degree of citizens:

    et meus med ordo inrideat,

    Plaut. Aul. 2, 2, 55.—In the time of Cicero there were three principal classes, ordo senatorius, equester, and plebeius:

    Fidiculanius cujus erat ordinis? senatoril,

    Cic. Clu. 37, 104; id. Fl. 18, 43:

    proximus est huic dignitati equester ordo,

    Cic. Dom. 28, 74; Suet. Aug. 41:

    inferiores loco, auctoritate, ordine,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 127: ordo amplissimus, i. e. the Senate:

    quem absentem in amplissimum ordinem cooptarunt,

    id. Cael. 2, 5;

    also termed SPLENDIDISSIMVS ORDO,

    Inscr. Orell. 1180; 1181; and simply ordo, the order, for the Senate:

    ordo Mutinensis,

    Tac. H. 2, 52; Inscr. Grut. 425, 1:

    trecentos ex dediticiis electos utriusque ordinis,

    i. e. of the two upper classes, Suet. Aug. 15.—
    2.
    In gen., a class, rank, station, condition:

    mearum me rerum aequom'st novisse ordinem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 50:

    publicanorum,

    Cic. Fam. 13, 9, 2:

    aratorum, pecuariorum, mercatorum,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    homo ornatissimus loco, ordine, nomine,

    id. ib. 2, 1, 48, §

    127: libertini,

    Suet. Gram. 18.—So in the inscrr.: SACERDOTVM, HARVSPICVM, etc., Grut. 320, 12; 304, 7; 302, 2 et saep.; so,

    grammatici alios auctores in ordinem redigerunt, alios omnino exemerant numero,

    recognized among, placed in the rank of, Quint. 1, 4, 3.—
    (β).
    Esp. (eccl. Lat.), an order in the church, an ecclesiastical rank or office:

    ordines sacerdotum et Levitarum,

    Vulg. 2 Esdr. 13, 30:

    secundum ordinem Melchisedek,

    id. Psa. 109, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ordo

См. также в других словарях:

  • Even If and Especially When — Infobox Album | Name = Even If And Especially When Type = Album Artist = Screaming Trees Released = 1987 Recorded = 1986 Genre = Grunge Length = 36:24 Label = SST Records Producer = Reviews = *Allmusic Rating|2.5|5 [http://www.allmusic.com/cg/amg …   Wikipedia

  • And Now It's Come to This — Infobox Album | Name = And Now its Come to This Type = Album Artist = Seven Nations Released = 2002 Recorded = Genre = Length = Label = Producer = Reviews = | Last album = Live at the Palace Theater (2001) This album = And Now its Come to This… …   Wikipedia

  • Especially for Youth — (often abbreviated as EFY) is a week long youth oriented seminar focused on fellowship and teaching the principles of The Church of Jesus Christ of Latter day Saints. Attendance is open to all youth aged 14 to 18. Sessions, which are primarily… …   Wikipedia

  • Especially For You — Saltar a navegación, búsqueda «Especially For You» Sencillo de Kylie Minogue del álbum Enjoy Yourself Lado B All I Wanna Do Is Make You Mine Publicación 17 de octubre …   Wikipedia Español

  • Especially for Youth — Saltar a navegación, búsqueda Especially For Youth (normalmente abreviado como EFY) es una semana que está orientada a la juventud en época de seminario, y que se centra en la enseñanza de los principios de la Iglesia de Jesucristo de los Santos… …   Wikipedia Español

  • And did those feet in ancient time — is a short poem by William Blake from the preface to his epic Milton a Poem, one of a collection of writings known as the Prophetic Books. The date on the title page of 1804 for Milton is probably when the plates were begun, but the poem was… …   Wikipedia

  • And — And, conj. [AS. and; akin to OS. endi, Icel. enda, OHG. anti, enti, inti, unti, G. und, D. en, OD. ende. Cf, {An} if, {Ante }.] 1. A particle which expresses the relation of connection or addition. It is used to conjoin a word with a word, a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • And so forth — And And, conj. [AS. and; akin to OS. endi, Icel. enda, OHG. anti, enti, inti, unti, G. und, D. en, OD. ende. Cf, {An} if, {Ante }.] 1. A particle which expresses the relation of connection or addition. It is used to conjoin a word with a word, a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Especially for You — Infobox Single Name = Especially for You Artist = Kylie Minogue and Jason Donovan from Album = Ten Good Reasons Released = November 28, 1988 Format = CD single: Worldwide Vinyl single: Worldwide Recorded = London, England Genre = Pop/Ballad… …   Wikipedia

  • Especially for You (album) — Infobox Album Name = Especially for You Type = Studio album Artist = The Smithereens Released = 1986 Recorded = Genre = Rock Length = 44:14 Label = Capitol Records Producer = Don Dixon Reviews = *Allmusic Rating|4.5|5… …   Wikipedia

  • especially — /i spesh euh lee/, adv. particularly; exceptionally; markedly: Be especially watchful. [1350 1400; ME; see ESPECIAL, LY] Syn. signally, notably; mainly. ESPECIALLY, CHIEFLY, PARTICULARLY, PRINCIPALLY refer to those cases that seem to be… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»