-
1 agitator
agitātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] conducteur de chars. [st2]2 [-] celui qui pousse devant lui le bétail, ânier, muletier, cocher de cirque.* * *agitātŏr, ōris, m. [st2]1 [-] conducteur de chars. [st2]2 [-] celui qui pousse devant lui le bétail, ânier, muletier, cocher de cirque.* * *Agitator, pen. prod. agitatoris, Verbale. Cic. Qui conduisoit anciennement des chevauls attelez, les faisant courir par certains destours és jeux publiques, Chartier.\Agitator aselli. Virgil. Qui meine un asne. -
2 agitator
ăgĭtātor, ōris, m. [id.], pr. he that puts a thing in motion; used exclusively of those who drive animals (asses, horses, etc.), a driver (cf. agaso): agitator aselli, poet. for a peasant, Verg. G. 1, 273:II.equorum Achillis,
i. e. the charioteer, id. A. 2, 476:sustineat currum ut bonu' saepe agitator equosque,
Lucil. p. 154 Müll.—Hence,Esp., a charioteer, a combatant in the games of the circus, Plaut. Men. 1, 2, 50:ego ut agitator callidus, priusquam ad finem veniam, equos sustinebo,
Cic. Ac. 2, 20; Suet. Calig. 55; so Inscr. Orell. 2593 sq.:agitatores consopiti sunt,
Vulg. Nah. 2, 3. -
3 agitator
agitātor, ōris m. [ agito ]1) погонщик (aselli V, Col)2) (тж. a. equorum V) возница Pl, C, Sen etc. -
4 agitator
agitātor, ōris, m. (agito), der Treiber eines Tieres aselli, Verg. georg. 1, 273. Col. 7, 1, 3: equorum, Pferde-, Wagenlenker, Verg. Aen. 2, 476 (u. so absol., Vulg. Nah. 2, 3). – bes. (absol.) = der Wagenlenker (auriga) beim Wettrennen in den zirzensischen Spielen, Plaut. Men. 160. Lucil. sat. fr. inc. 155. Cic. Acad. 2, 94. Sen. ep. 30, 13. Corp. inscr. Lat. 6, 10048, 1 u. 6, 10057, 3.
-
5 agitator
agitātor, ōris, m. (agito), der Treiber eines Tieres aselli, Verg. georg. 1, 273. Col. 7, 1, 3: equorum, Pferde-, Wagenlenker, Verg. Aen. 2, 476 (u. so absol., Vulg. Nah. 2, 3). – bes. (absol.) = der Wagenlenker (auriga) beim Wettrennen in den zirzensischen Spielen, Plaut. Men. 160. Lucil. sat. fr. inc. 155. Cic. Acad. 2, 94. Sen. ep. 30, 13. Corp. inscr. Lat. 6, 10048, 1 u. 6, 10057, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agitator
-
6 agitātor
agitātor ōris, m [agito], a driver: aselli, V.: equorum Achillis, i. e. charioteer, V.—Esp., a competitor in the circus, C.* * *driver, charioteer; one who drives (animals) -
7 agitator
возница при состязаниях, на играх в цирке (1. 4 pr. D. 3, 2. 1. 43. D. 19, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > agitator
-
8 prasinus
prăsĭnus, a, um de couleur verte (comme le poireau). - prasina factio, Suet.: les partisans des Verts (partisans des cochers habillés de vert). - prasini, ōrum, m. = prasina factio. - prasinus (agitator): cocher ou écuyer des Verts. - prasinus, i, m. Tert.: pierre verte.* * *prăsĭnus, a, um de couleur verte (comme le poireau). - prasina factio, Suet.: les partisans des Verts (partisans des cochers habillés de vert). - prasini, ōrum, m. = prasina factio. - prasinus (agitator): cocher ou écuyer des Verts. - prasinus, i, m. Tert.: pierre verte.* * *Prasinus, pen. corr. Adiectiuum: vt Prasinus color. Martial. Plin. Couleur verde. -
9 concitātor
concitātor ōris, m [concito], a mover, exciter, ring - leader, agitator: cuius (contionis): turbae ac tumultūs, L.: tabernariorum.* * *instigator, provoker, inciter, agitator, mover -
10 cōntiōnātor
cōntiōnātor ōris, m [contionor], an haranguer, demagogue, agitator.* * *demagogue/agitator; haranguer; one who addresses public meetings; preacher -
11 agitatorius
agitātōrius, a, um (agitator), den Wagenlenker betreffend, subst., Agitatoria, ae, f. (sc. fabula), Titel einer Komödie des Nävius, zitiert bei Charis. 197, 10 u.ö. (deren Bruchstücke s. Comic. Lat. Rel. ed. O. Ribbeck. p. 6 sq.).
-
12 agitatrix
agitātrīx, īcis (fem. zu agitator, s. Charis. 44, 16), die in Bewegung setzt, a) eig.: silvarum ag. Diana, Arnob. 4, 22. – b) übtr.: anima ag. aliorum, Antreiberin, Apul. dogm. Plat. 1, 9.
-
13 asellus
asellus, ī, m. (Demin. v. asinus), der Esel, I) eig.: tardus, Verg.: agitator aselli, Verg. u. Col.: asellus auritus, Ov.: asellus dossuarius, Varr.: as. Pessinuntius, Varr. fr.: iniquae mentis asellus, Hor.: as. onustus auro, Cic.: asellus cum asinario occurit, Suet.: ad molas asellis uti, Varr.: in mentem venit te bovem esse et me asellum, Plaut.: asello sedens, Hier.: tergo residebat aselli, Ov.: bipes as., ein zweibeiniger Esel (v. einem zur Unzucht gebrauchten Menschen), Iuven. 9, 92 (vgl. Hier. ep. 27, 3). – Sprichw., s. ago (no. I, 2, a, α, od. S. 262) u. surdus. – II) übtr.: A) ein leckerer Seefisch, Laber. com. u. Nep. nach Plin. 9, 69. Varr. LL. 5, 77. Ov. hal. 133: pisces teneri, ut sunt scari, aselli, iulides, Cael. Aur. chron. 1, 1, 22. – Sprichw., post asellum diaria non sumo, nach so herrlicher Kost (herrlichem Genuß) nehme ich nicht mit gemeiner vorlieb, Petr. 24, 7. – II) ein vierbeiniges Gestell, ein Bock, *Pallad. 1, 18, 2 (wo jetzt basellis). – C) aselli, zwei Sterne im Sternbild des Krebses, Hyg. astr. 2, 23. Plin. 18, 353. – D) Asellus, ein röm. Beiname, wie: Tib. Claudius Asellus, von dem Zensor Scipio Afr. minor aus dem Ritterstande gestoßen u. unter die Ärarier versetzt, Cic. de or. 258 u. 268. – / assellus geschr. Corp. inscr. Lat. 4, 1555.
-
14 callidus
callidus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calleo), durch Erfahrung u. Übung gewitzigt, praktisch, welt-, lebensklug, gescheit, praktisch geübt od. erfahren, kundig, mit feinem = richtigem Blick begabt od. handelnd, im üblen Sinne = verschmitzt, gerieben, raffiniert, verschlagen, schlau, alle Vorteile fein od. schlau berechnend (vgl. Cic. de nat. deor. 3, 25), Ggstz. imperitus (Cic. Rosc. com. 21), a) v. Pers.u. persönl. Eigenschaften usw., α) absol., agitator (equi), Cic.: artifex, Cic.: auceps, Ov.: fur, Mart.: homo callidus ac veterator, homo versutus et callidus od. callidus et versutus, Cic.: homo c. et ad fraudem acutus, Nep.: gens non astuta nec c., Tac.: imperator c., Nep.: iudex c., Hor.: Musa c., sinnreiche, Lucr.: legum scriptor peritus et c., Cic.: c. servulus, Apul.: naturā nihil est callidius, Cic.: imperator callidissimus, Nep.: vir omnium callidissimus, Nep. – insbes. in bezug auf Kunst, mit feinem Kennerblick, als feiner Kenner, Hor. sat. 2, 3, 23 u. 2, 7, 101. Hor. ep. 1, 10, 26. – β) m. ad u. Akk., ad suom quaestum, Plaut. asin. 186: ad fraudem, Cic. Clu. 183: ad eri fraudationem c. ingenium gerunt, Plaut. asin. 257. – od. m. in u. Akk., femina callida semper in fraudes, Amm. 22, 16, 11. – γ) m. Dat. (= ad m. Akk.), callidi offensionibus accendendis, Tac. ann. 2, 57: mutandis mercibus callidi, Apul. flor. 6. p. 6, 12 Kr. – δ) m. in u. Abl., quidam in disputando mire callidi, Quint. 12, 2, 14: homo in dicendo vehemens et callidus, Cic. Clu. 140. – ε) m. Genet., einer Sache kundig, mit etw. vertraut, in etw. bewandert, ein genauer Kenner, locorum, Amm. 15, 10, 5: penetralium (des Innern der Stadt), Amm. 20, 7, 9: temporum, Tac. ann. 4, 33: corrumpendorum hominum, Porphyr. Hor. ep. 1, 18, 31: callidior rei militaris, Tac. hist. 2, 31 extr. (2, 32 in.): callidissimus rusticarum rerum od. rerum naturae, Col. 2, 2, 1 u. 7, 3, 12. – ζ) m. de (in betreff) u. Abl., neque de futuro satis callidus satisque prudens, Ps. Sall. de rep. 2, 1, 1. – η) m. Abl. (von, durch), homines callidi usu, Cic. Scaur. 24: acutus homo et naturā usuque callidus, Cic. de or. 1, 223: non ego naturā, nec sum tam callidus usu, Ov. her. 19 (20), 25: iuncturā callidus acri, Pers. 5, 14. – θ) m. folg. Infin., Hor. carm. 1, 10, 7 u. 3, 11, 4. Pers. 1, 118. – b) v. Lebl., klug, schlau, fein od. sinnreich od. schlau ausgedacht, schlau berechnet, amor, Ter.: nocendi artificium, Cl. Mamert.: astus, Amm. u. Apul.: audacia, Cic.: consilium, Cic.: doli, Plaut.: versutum et c. factum Solonis, Cic.: c. facundia, Sall. fr.: nimis callida iuris interpretatio, Cic.: alcis inventum c., Nep.: callidum versutumque ius, Cic.: c. liberalitas, Nep.: malitia inimici, Liv.: oratio melior et callidior, Ter.: callidissimum artificium, höchst sinnreiche Kunst, Cic.: callidissima fraus, Apul.
-
15 palma
palma, ae, f. (griech. παλάμη, ahd. folma, Hand), I) die flache Hand, 1) eig., Cic. u.a. – 2) meton.: a) die ganze Hand, palmis passis, Caes.: palmarum intentus (Plur.), Cic. – u. wieder meton. = der Backenstreich, Lact. 4, 18, 13. Vulg. Matth. 26, 27. Commodian. apol. 351 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 319). – b) der Gänsefuß, Plin. 10, 52. – c) der unterste breitere Teil des Ruders, die Schaufel, Catull., Vitr. u.a. – II) die Palme, der Palmbaum (Phoenix dactylifera, L.), 1) eig., Verg. georg. 2, 67. Plin. 13, 26 sqq.: arbor palmae, Suet. Aug. 94, 11: palmae arbores, Itin. Alex. 20 (51): rami palmarum, Palmzweige, Vulg. 1. Mach. 13, 51 u.a. Eccl. – 2) meton.: a) die Palmfrucht, die Dattel, Ov., Plin. u. Pers. – b) der Palmzweig, kollektiv die Palmzweige, die in die Weinfässer gehängt wurden, um den Wein angenehmer zu machen, Cato: als Besen gebraucht, Hor. u. Mart. – insbes. als Siegeszeichen, Liv.: dah. meton.: α) der Preis, um den man kämpft, die Siegespalme, der Siegespreis, der höchste Ehrenpreis, palmam dare, accipere, Cic.: Pythias et Olympiacas palmas quadrigis adipisci, Solin.: cum septimo spatio palmae appropinquat (agitator), Sen.: alqm mercede palmarum fraudare, Suet. – bildl., der Preis, Vorzug, palmam ferre, Cic.: palmam in aliam partem possidēre, Plaut.: huic equidem consilio palmam do, Ter.: facile palmam habes, Plaut. – od. der Ruhm, egregiam istam palmam belli Punici patrati petis, Liv.: ut vos de P. Africano palmam peteretis, Liv. – β) der Sieg, palma Olympiaca, Verg.: bellorum palmae laureaeque, Iustin.: alci hanc palmam reservare, Cic.: ea nobis ingens palmae contentio, Wettstreit um den Sieg, Quint. – v. einem Morde, einer Mordtat, plurimarum palmarum gladiator, Cic. – γ) der Bewerber um den Siegespreis, subit tertia palma Diores, Verg. Aen. 5, 339; u. so Sil. 16, 503. – δ) der zu Besiegende, od. der, mit dem man um den Sieg streitet, Sil. 4, 392. – III) der Schoß, Zweig, Scriptt. r. r., Caes. u. Plin.: palma stipitis, Liv.: palmae arborum eminentium, Curt. – IV) die Frucht eines Baumes in Ägypten, ähnlich der Balsamfrucht, Plin. 12, 103. – V) ein Baum in Afrika, zu Salben verarbeitet, Plin. 12, 134: auch ein Strauch im Meere, Plin. 13, 138. – VI) = parma, der Schild, Tibull. 1, 9, 82 zw. (Bährens parma). – VII) eine eingebrannte Figur (viell. einer Dattel od. flachen Hand ähnlich), Veget. mul. 5, 40, 3.
-
16 prasinus
prasinus, a, um (πράσινος), I) lauchgrün, color, Plin.: pila, Petron.: viriditas, Cassiod.: fascia, Petron.: lapis, Ampel. – subst., prasinus, ī, m. (sc. lapis), ein lauchgrüner Stein, eine Art Quarz, Capit. Maxim. iun. 1, 8. Cypr. de iudic. 8. Cassiod. pan. ad regin. 2 ( hinter Symm. oratt. ed. Mai. Rom. 1846. p. 47). – II) prägn., zu den Lauchgrünen (den grünen Wettfahrern) gehörig, equus, Capit.: factio, die grüne Partei der Wettfahrenden, Suet. (vgl. factio a. E.): agitator, ein Wettfahrer von der grünen Partei, Suet. – subst., prasinus, ī, m., ein Wettfahrer der grünen Partei, Mart. 10, 48, 23 u.a.
-
17 asellus
[st1]1 [-] asellus, i, m.: - [abcl][b]a - ânon. - [abcl]b - églefin (poisson). - [abcl]c - un débauché. - [abcl]d - au plur.: les Ânons (une constellation).[/b] - narrare fabellam surdo asello, Hor. Ep. 2, 1, 199: raconter une histoire à un âne sourd (parler dans le désert). - post asellum diaria non sumo, Petr. 24: après un églefin, je ne mange pas de ragoût grossier. [st1]2 [-] Asellus, i, m.: Asellus (surnom).* * *[st1]1 [-] asellus, i, m.: - [abcl][b]a - ânon. - [abcl]b - églefin (poisson). - [abcl]c - un débauché. - [abcl]d - au plur.: les Ânons (une constellation).[/b] - narrare fabellam surdo asello, Hor. Ep. 2, 1, 199: raconter une histoire à un âne sourd (parler dans le désert). - post asellum diaria non sumo, Petr. 24: après un églefin, je ne mange pas de ragoût grossier. [st1]2 [-] Asellus, i, m.: Asellus (surnom).* * *Asellus, Diminutiuum. Martial. Asnon, Asnichon.\Auritus asellus. Ouid. Qui ha grandes oreilles.\Pandus. Ouid. Qui ha le dos affaissé et creux ou courbé contre bas.\Rudens. Ouid. Brayant, Recanant.\Tardus. Virg. Paresseux.\Agitator aselli. Virg. Asnier, Qui meine une asne.\Asellus. Piscis, dictus quod sit colore cineritio. Pli. Merlu. -
18 camelarius
cămēlārĭus, ĭi, m. [camelus] chamelier. --- Dig. 50, 4, 18.* * *cămēlārĭus, ĭi, m. [camelus] chamelier. --- Dig. 50, 4, 18.* * *Camelarius, camelarii. Substantiuum. Arcadius. Qui camelos onustos agit et ducit, Camelorum agitator et ductor, Un chamelier, comme nous disons un muletier, Meneur et conducteur de chameauls, Voicturier à chameauls. -
19 agitatorius
agitātōrius, a, um (agitator), den Wagenlenker betreffend, subst., Agitatoria, ae, f. (sc. fabula), Titel einer Komödie des Nävius, zitiert bei Charis. 197, 10 u.ö. (deren Bruchstücke s. Comic. Lat. Rel. ed. O. Ribbeck. p. 6 sq.).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agitatorius
-
20 agitatrix
agitātrīx, īcis (fem. zu agitator, s. Charis. 44, 16), die in Bewegung setzt, a) eig.: silvarum ag. Diana, Arnob. 4, 22. – b) übtr.: anima ag. aliorum, Antreiberin, Apul. dogm. Plat. 1, 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agitatrix
- 1
- 2
См. также в других словарях:
agitator — AGITATÓR, OÁRE, agitatori, oare, s.m. şi f., s.n. I. s.m. şi f. Persoană care face agitaţie (politică) în vederea unei acţiuni. ♦ Mijloc prin care se realizează agitaţia (3). II. s.n. 1. (chim.) Dispozitiv sau aparat care serveşte la amestecarea… … Dicționar Român
agitator — agìtātor (agitȃtor) m DEFINICIJA onaj koji agitira [politički agitator; idejni agitator] ETIMOLOGIJA vidi agitirati … Hrvatski jezični portal
Agitator — is a term for a person that actively supports some ideology or movement with speeches and especially actions.English AgitatorsIn the English speaking world, the term first referred to men who were elected to present complaints of army soldiers,… … Wikipedia
agitator — (n.) 1640s, agent noun from AGITATE (Cf. agitate) (v.); originally elected representative of the common soldiers in Cromwell s army, who brought grievances (chiefly over lack of pay) to their officers and Parliament. Political sense is first… … Etymology dictionary
Agitator — Ag i*ta tor, n. [L.] 1. One who agitates; one who stirs up or excites others; as, political reformers and agitators. [1913 Webster] 2. (Eng. Hist.) One of a body of men appointed by the army, in Cromwell s time, to look after their interests;… … The Collaborative International Dictionary of English
Agitator — (lat.), 1) (röm. Ant.), Wagenlenker bei den Wettrennen in den Circusspielen; 2) (fr. Agitateur, spr. Aschitator), Unruhstifter, Aufrührer, der entweder durch Aufreizungen Revolutionen vorbereitet u. zum Ausbruch bringt, od. ausgebrochene nährt;… … Pierer's Universal-Lexikon
Agitātor — (lat., »Treiber«), jemand, der auf irgend einem Gebiete geistiger Tätigkeit, namentlich in der Politik, die Meinung der großen Masse bearbeitet … Meyers Großes Konversations-Lexikon
agitator — index catalyst, demagogue, hoodlum, insurgent, malcontent Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Agitator — Agitator,der:⇨Propagandist … Das Wörterbuch der Synonyme
agitator — is spelt or, not er … Modern English usage
agitator — [n] person who disturbs, causes trouble adjy, advocate, agent, anarchist, champion, demagogue, disrupter, dissident, dogmatist, fighter, firebrand*, fomenter, heretic, incendiary, inciter, instigator, leftist, malcontent, mover, partisan,… … New thesaurus