Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

agellus

  • 1 agellus

    agellus, ī, m. (Demin. v. ager), ein kleiner Acker, kleines Stück Land od. Grundstück, ein kleiner Landsitz, agelli reditus, Val. Max.: agellus non maior iugero uno, Varr.: parvus admodum agellus, Plin.: est mihi agellus paternus, Ps. Quint. decl.: cum agellus eum non satis aleret, ludi magister fuit, Cic.: hic agellus illos alet, Nep.: Tranquillus vult emere agellum, quem venditare amicus tuus dicitur, Plin. ep. – Plur., condicio agellorum, Plin. ep.: di neque agellos singulorum nec viticulas persequuntur, Cic.

    lateinisch-deutsches > agellus

  • 2 agellus

    agellus, ī, m. (Demin. v. ager), ein kleiner Acker, kleines Stück Land od. Grundstück, ein kleiner Landsitz, agelli reditus, Val. Max.: agellus non maior iugero uno, Varr.: parvus admodum agellus, Plin.: est mihi agellus paternus, Ps. Quint. decl.: cum agellus eum non satis aleret, ludi magister fuit, Cic.: hic agellus illos alet, Nep.: Tranquillus vult emere agellum, quem venditare amicus tuus dicitur, Plin. ep. – Plur., condicio agellorum, Plin. ep.: di neque agellos singulorum nec viticulas persequuntur, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agellus

  • 3 agellus

    ăgellus, i, m. un petit champ, un petit bien.
    * * *
    ăgellus, i, m. un petit champ, un petit bien.
    * * *
        Agellus, diminutiuum. Cic. Petite terre, ou possession.

    Dictionarium latinogallicum > agellus

  • 4 agellus

    ăgellus, i, m. dim. [ager], a small piece of ground, a little field; Agelli est hic sub urbe paulum quod locitas foras, Ter. Ad. 5, 8, 26:

    agellus non sane major jugero uno,

    Varr. R. R. 3, 16:

    minora dii neglegunt, neque agellos singulorum nec viticulas persequuntur,

    Cic. N. D. 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > agellus

  • 5 agellus

        agellus ī, m dim.    [ager], a small estate, little field: Agelli paulum, T.: agelli singulorum.
    * * *
    little field, small plot of land, farm, small estate

    Latin-English dictionary > agellus

  • 6 agellus

    ī m. [demin. к ager ]
    клочок земли, небольшое поле, именьице Vr, C, Nep etc.

    Латинско-русский словарь > agellus

  • 7 agellus

    участок земли (1. 27. § 3. D. 33, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > agellus

  • 8 alo

    alo, aluī, altum od. alitum, ere (got. alan, aufwachsen, altisländ. ala, nähren, hervorbringen; vgl. noch ahd. alt, alt, eigentl. großgewachsen u. griech. ολτος, unersättlich), großnähren, aufnähren, im weitern Sinne übh. nähren, ernähren, I) eig.: 1) v. leb. Subjj.: a) großnähren, aufnähren (oft verb. mit educare, großziehen, erziehen), alui, educavi, Acc. fr.: alqm nefrendem, Liv. Andr. fr.: illam parvulam (v. der Amme), Ter.: puerum, Ter.: genitos liberos tollere alereque, Curt.: Athenis natus altusque educatusque Atticis, Plaut.: is natus et omnem pueritiam Arpini altus, Sall.: altus educatusque inter arma, Liv.: altus alieno sumptu, Varr. fr.: alqm alci furtim alendum mandare, Curt.: alqm alci committere alendum clam, Ov.: u. (poet.) virgo regia, quam lectulus in molli complexu matris alebat, Catull. 64, 88: u. (bildl.) intra parietes aluit eam gloriam, quam etc., Cic. Brut. 32: urbs, in qua et nata et alta sit eloquentia, Cic. Brut. 39. – m. Ang. wem? durch Dat., si cui praeterea validus male filius in re praeclara sublatus aletur, Hor. sat. 2, 5, 45 sq. – m. Ang. wozu? durch in od. ad m. Akk., fortunae, in quam alebatur, capax, Vell. 2, 93, 1: orientis enim illud iuventae decus deorum atque hominum indulgentiā ad excidium eius (Carthaginis) alebatur, Val. Max. 2, 10, 4.

    b) ernähren, nähren, füttern (säugen) speisen u. übh. halten, illam mulierem cum familia, Ter.: viginti domi cibicidas, Lucil. fr.: ducentos servos, Hor.: aliquid monstri, Ter.: parentes, Mela u. Quint.: se et suos, Caes.: elephantos, Cic.: pavonum greges pascere atque alere, Varr. fr.: al. equos aut canes ad venandum, Ter.: anseres in Capitolio, Cic.: exercitum, maiores copias, Cic.: exercitus contra alqm iam multos annos, Caes.: exercitus in Asia Ciliciaque ob nimias opes Mithridatis, Sall. – m. Ang. wie? durch Advv., alqm publice, Nep.: dapsiliter amicos, Naev. com. fr.: indecorabiliter alienos, Att. fr. – m. Angabe wo? ali ad villam, Cic. Rosc. Am. § 44. – m. Ang. wodurch? od. womit? durch Abl., magnum numerum equitatus suo sumptu, Caes.: agri reditu suos, Plin. ep.: puerum tepidi ope lactis, Ov.: infantem suo lacte (v.d. Mutter), Gell. 12, 1, 6: alterā papillā muliebris sexus liberos, Curt.: binos ubere fetus, Verg.: ali humanis manibus (v. wilden Tieren), Liv.: al. Metelli exercitum stipendio frumentoque, Sall.: equos foliis ex arboribus strictis, Caes.: agrestes peregrino frumento, Liv.: u. (bildl.) oratorem quodam uberi iuncundoque suco, Quint.: u. so se alere alqā re od. ex alqā re u. ali alqā re od. (selten) per alqd, sich durch od. von etw. nähren, se suosque latrociniis, Caes.: se ex usura eius (legatae rei), ICt.: ali turbā atque seditionibus sine cura, Sall.: ali venando, Mela: ali lacte, Cic.: ali panico corrupto, Caes.: ali pecore, serpentibus, Mela: ali viperinis carnibus, Plin.: ali nectareis aquis, Ov.: ali per dedecus Neronis, Tac. hist. 1, 4.

    2) v. lebl. Subjj.: a) v. Grundstücken, v. Zufuhr, v. der Jagd od. v.a. Geschäften, jmd. nähren, jmdm. Unterhalt gewähren, Lebensmittel zuführen, cum agellus eum non satis aleret, Cic. de nat. deor. 1, 72: idem hic agellus illos alet, Nep. Phoc. 1, 4: ne deserto agro non esset, unde uxor ac liberi sui alerentur, Val. Max. 4, 4, 6: sterilis diu palus aptaque remis vicinas urbes alit, Hor. de art. poet 65 sq.: quam (plebis turbam) nec capere tam exiguus collis nec alere in tanta inopia frumenti poterat, Liv. 5, 40, 5: nec vi capi videbat posse urbem, ut quam prope liberi ab Carthagine commeatus alerent, Liv. 25, 23, 3: quod et in Italia et in Africa duos diversos exercitus alere aerarium non potest, Liv. 28, 41, 11: venatus viros pariter ac feminas alit, Tac. Germ. 46: quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat, Sall. Cat. 14, 3.

    b) v. der Luft, v. Himmelskörpern usw., lebende Wesen u. Lebl. nähren, ihnen Nahrung zuführen, sie beleben, Lucr. 1, 191 u. 804 - 816. Cic. de nat. deor. 2, 50 u. 101 u. 118. Cic. Tusc. 1, 43: luna alit ostrea et implet echinos, Lucil.: sat. fr. inc. 46: lucentem globum lunae Titaniaque astra spiritus intus alit, Verg. Aen. 6, 725 sq. itaque se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui, Cic. Tim. 18. c) v. der Erde, v. Ländern u. Gewässern, in denen leb. Wesen u. Pflanzen vorkommen u. fortkommen, nähren, ernähren, tellus umida maiores herbas alit, Verg.: quicquid ex satis frigoris impatiens est, aegre alit terra, Mela: terra altius fossa generandis alendisque seminibus fecundior fit, Quint.: interiora alendis frugibus mitia, Curt.: eadem terra rhinocerotas alit, non generat, Curt.: India alit formicas, Mela: mare Caspium ingentis magnitudinis serpentes alit, Curt.: squalida siccitate regio non hominem, non frugem alit, Curt.: Borysthenes alit laetissima pabula magnosque pisces, Mela: ductoresque alii, quos Africa terra triumphis dives alit, Verg.: tunc rhombos minus aequora alebant? Hor.

    d) v.a. lebl. Subjj., die Pflanzen, Gewässer, Feuer nähren, speisen, α) Pflanzen: gramen erat circa, quod proximus umor alebat, Ov.: pax aluit vites et sucos condidit uvae, Tibull.: multi fontes dulcibus aquis passim manantibus alunt silvas, Curt.: alibi multa arbor et vitis largos mitesque fructus alit, Curt.: quin etiam nebulā alitur (spionia), Plin.: u. im Bilde, pleramque eorum partem vitiorum omnium seminarium effusius aluisse, Amm. 22, 4, 2. – β) Gewässer nähren, speisen, anwachsen lassen, monte decurrens velut amnis, imbres quem super notas aluere ripas, Hor. carm. 4, 2, 5: idem (Libanus mons) amnem Iordanen alit funditque, Tac. hist. 5, 6: Padus aliis amnibus adeo augescit atque alitur, ut etc., Mel. 2, 4, 4 (2. § 62). – γ) Feuer nähren, ihm Nahrung geben, ignem, Curt.: flammas, Ov.: al. flammam pinguem atque olentem (v. Bernstein), Tac.: ossibus ignes, Mela: ipsis in undis alitur incendium, Iustin.: id mercimonium, quo flamma alitur, Tac.: diductis, quibus flamma alebatur, Quint.

    e) v. Mitteln u.v. Pers., die den Körper und seine Teile u. ihm anhaftende Übel nähren usw., α) im guten Sinne, nähren u. kräftigen, gedeihen lassen (Ggstz. minuere), cibi qui alunt, nährende Sp., Cels.: omnes corporis extremas quoque partes, Lucr.: corpus, Cels. u. Plin. (vgl. otia corpus alunt, Ov. ex Pont. 1, 4, 21: minuendo corpus alebat, Ov. met. 8, 878): vires, Caes.: staturam, Caes.: quorum ciborum diversitate reficitur stomachus et pluribus minore fastidio alitur, Quint.: al. capillum od. pilos, den Haarwuchs befördern, Plin.: alitur ulcus od. vulnus, wird geheilt, Cels. – β) im üblen Sinne, nähren = vergrößern, verschlimmern, morbum, Nep. Att. 21, 6: bildl., vulnus venis (v. Liebenden), Verg. Aen. 4, 2: haec vulnera vitae non minimam partem mortis formidine aluntur, Lucr. 3, 63 sq.

    II) übtr., nähren, lebendig erhalten, beleben, hegen, (weiter) fördern, immer mehr und mehr entwickeln, weiter ausbilden, weiter verbreiten, honos alit artes, Cic.: laus alit artes, Poët. vet. fr.: opes tempus aluit, Mela: alit aemulatio ingenia, Vell.: quid alat formetque poëtam, Hor.: hos successus alit, Verg.: consuetudo ius est, quod leviter a natura tractum aluit et maius fecit usus, Cic.: nolo meis impensis illorum ali luxuriam, Nep.: u. so al. amorem, Ov.: audaciam, Cic.: audaciam in peius, Amm.: bellum, Cic. (vgl. bellum se ipsum alit, Liv.): dubitatione bellum, Tac.: belli materiam, Curt.: civitatem, die Wohlfahrt des St. fördern, Caes.: consuetudinem perditarum contionum, Cic.: contentiones civitatium, Iustin.: diutus controversiam, Caes.: ingenium, Cic.: serendis rumoribus aptum otium, Curt.: rumores credulitate suā, Liv.: seditiones civitatium, Tac.: malignis sermonibus non ali, sich nicht weiden an usw., Plin. ep.: al. spem alcis mollibus sententiis, Cic.: alitur vitium vivitque tegendo, Verg.: vitia, quae semper facultatibus licentiāque et assentationibus aluntur, Vell. – / Partiz. Perf. altus od. alitus gleich üblich, s. Georges, Lexik. der latein. Wortf. S. 36.

    lateinisch-deutsches > alo

  • 9 alo

    ălo, ĕre, ălŭi, altum (ălĭtum) - tr. - [st1]1 [-] nourrir, alimenter, sustenter.    - (nutrix) quae illam aluit parvolam, Ter. Eun. 892: (la nourrice) qui l'a nourrie toute petite. --- cf. Plaut. Mil. 698; Varr. R. 2, 10, 8.    - pulli aluntur ab iis ut a matribus, Cic. Nat. 2, 124: les petits [canards] sont nourris par elles [les poules] comme par leurs mères.    - exercitum alere, Cic. Dej. 24: nourrir (entretenir) une armée. --- cf. Verr. 5, 80.    - canes aluntur in Capitolio, Cic. Amer. 56: on nourrit (entretient) des chiens au Capitole.    - cum agellus eum non satis aleret, Cic. Nat. 1, 72: comme son petit coin de champ ne suffisait pas à son entretien. [st1]2 [-] nourrir, élever.    - cum in agresti cultu laboreque Romulum aluissent, Cic. Rep, 2, 4: [des bergers] ayant élevé Romulus dans les moeurs et les travaux de la campagne.    - omnem pueritiam Arpini altus, Sall. J. 63, 3: élevé pendant toute son enfance à Arpinum. --- [alitus, Cic. Planc. 81]. [st1]3 [-] alimenter, faire se développer.    - terra stirpes alit, Cic. Nat, 2, 83: la terre nourrit (alimente) les racines.    - imbres amnem aluere, Hor. O. 4, 2, 5: les pluies ont alimenté (grossi) le fleuve.    - cum sol Oceani alatur umoribus, Cic, Nat. 2, 40: le soleil étant alimenté par les vapeurs de l'Océan. [st1]4 [-] fig. nourrir, développer.    - spem Catilinae mollibus sententiis alere, Cic. Cat. 1, 30: nourrir les espérances de Catilina par la mollesse des décisions.    - quae res vires alit, Caes. BG. 4, 1, 9: cette vie développe les forces.    - eorum furor alitur impunitate, Cic. Cm. Sest. 82: leur folie est nourrie par l'impunité.    - si diutius alatur controversia, Caes. BG. 7, 32, 5: si le débat était entretenu plus longtemps.    - quem per annos decem aluimus contra nos, Cic. Att. 7, 5, 5: un homme que nous avons pendant dix ans aidé à grandir contre nous.    - civitas quam ipse semper aluisset, Caes. BG. 7, 33, 1: une cité qu'il avait lui-même toujours soutenue (aidée à se développer).    - alit aemulatio ingenia, Vell.: l'émulation développe les talents.    - honos alit artes, Cic. Tusc. 1, 2, 4: l'honneur est le soutien des arts. [st1]5 [-] passif sens réfléchi se nourrir.    - ali + abl. (passif avec sens réfléchi): se nourrir de.    - radicibus palmarum ali, Cic. Verr. 5, 87: se nourrir de racines de palmiers. --- cf. Verr. 3, 102 ; Agr. 2, 95; Caes. BC. 2, 22, 1.    - lacte ali, Cic. Nat. 2, 128: se nourrir de lait.    - hominis mens discendo alitur, Cic. Off. 1, 105: l'intelligence humaine se nourrit (se développe) par l'étude.    - se alere: se nourrir. --- Caes. BG. 4, 1, 5; 4, 4,7; Cic. Tim. 18 ; Liv. 26, 30, 10.
    * * *
    ălo, ĕre, ălŭi, altum (ălĭtum) - tr. - [st1]1 [-] nourrir, alimenter, sustenter.    - (nutrix) quae illam aluit parvolam, Ter. Eun. 892: (la nourrice) qui l'a nourrie toute petite. --- cf. Plaut. Mil. 698; Varr. R. 2, 10, 8.    - pulli aluntur ab iis ut a matribus, Cic. Nat. 2, 124: les petits [canards] sont nourris par elles [les poules] comme par leurs mères.    - exercitum alere, Cic. Dej. 24: nourrir (entretenir) une armée. --- cf. Verr. 5, 80.    - canes aluntur in Capitolio, Cic. Amer. 56: on nourrit (entretient) des chiens au Capitole.    - cum agellus eum non satis aleret, Cic. Nat. 1, 72: comme son petit coin de champ ne suffisait pas à son entretien. [st1]2 [-] nourrir, élever.    - cum in agresti cultu laboreque Romulum aluissent, Cic. Rep, 2, 4: [des bergers] ayant élevé Romulus dans les moeurs et les travaux de la campagne.    - omnem pueritiam Arpini altus, Sall. J. 63, 3: élevé pendant toute son enfance à Arpinum. --- [alitus, Cic. Planc. 81]. [st1]3 [-] alimenter, faire se développer.    - terra stirpes alit, Cic. Nat, 2, 83: la terre nourrit (alimente) les racines.    - imbres amnem aluere, Hor. O. 4, 2, 5: les pluies ont alimenté (grossi) le fleuve.    - cum sol Oceani alatur umoribus, Cic, Nat. 2, 40: le soleil étant alimenté par les vapeurs de l'Océan. [st1]4 [-] fig. nourrir, développer.    - spem Catilinae mollibus sententiis alere, Cic. Cat. 1, 30: nourrir les espérances de Catilina par la mollesse des décisions.    - quae res vires alit, Caes. BG. 4, 1, 9: cette vie développe les forces.    - eorum furor alitur impunitate, Cic. Cm. Sest. 82: leur folie est nourrie par l'impunité.    - si diutius alatur controversia, Caes. BG. 7, 32, 5: si le débat était entretenu plus longtemps.    - quem per annos decem aluimus contra nos, Cic. Att. 7, 5, 5: un homme que nous avons pendant dix ans aidé à grandir contre nous.    - civitas quam ipse semper aluisset, Caes. BG. 7, 33, 1: une cité qu'il avait lui-même toujours soutenue (aidée à se développer).    - alit aemulatio ingenia, Vell.: l'émulation développe les talents.    - honos alit artes, Cic. Tusc. 1, 2, 4: l'honneur est le soutien des arts. [st1]5 [-] passif sens réfléchi se nourrir.    - ali + abl. (passif avec sens réfléchi): se nourrir de.    - radicibus palmarum ali, Cic. Verr. 5, 87: se nourrir de racines de palmiers. --- cf. Verr. 3, 102 ; Agr. 2, 95; Caes. BC. 2, 22, 1.    - lacte ali, Cic. Nat. 2, 128: se nourrir de lait.    - hominis mens discendo alitur, Cic. Off. 1, 105: l'intelligence humaine se nourrit (se développe) par l'étude.    - se alere: se nourrir. --- Caes. BG. 4, 1, 5; 4, 4,7; Cic. Tim. 18 ; Liv. 26, 30, 10.
    * * *
        Alo, alis, alui, alitum et altum, alere. Ci. Nourrir et entretenir, Alimenter.
    \
        Vsus alit aliquid. Cic. Entretient.
    \
        Bellum. Liu. Entretenir et nourrir la guerre.
    \
        Aliquid monstri alunt. Terent. Ils nourrissent quelque grande meschanceté en leur courage.

    Dictionarium latinogallicum > alo

  • 10 focus

    focus, foci, m. [st2]1 [-] foyer, feu, fourneau, âtre, cheminée. [st2]2 [-] feu, ménage, maison, famille, demeure, patrie. [st2]3 [-] fourneau pour les sacrifices, feu sacré, foyer sacré, autel (ayant un fourneau). [st2]4 [-] bûcher. [st2]5 [-] brasier pour l'encens. [st2]6 [-] feu, flamme. [st2]7 [-] réchaud. [st2]8 [-] fomentation.    - sedere ad focum, Cic.: se chauffer.    - pro aris focisque dimicare, Liv.: combattre pour ses autels et ses foyers.    - focos repetere, Cic.: retourner dans ses foyers.    - focis patriis exturbare, Cic.: chasser de ses foyers.    - domi focique fac vicissim ut memineris, Ter. Eun. 4, 7, 45: souviens-toi de ta maison et de ta famille.    - agellus, habitatus quinque focis, Hor. Ep. 1, 14, 2: hameau de cinq feux.
    * * *
    focus, foci, m. [st2]1 [-] foyer, feu, fourneau, âtre, cheminée. [st2]2 [-] feu, ménage, maison, famille, demeure, patrie. [st2]3 [-] fourneau pour les sacrifices, feu sacré, foyer sacré, autel (ayant un fourneau). [st2]4 [-] bûcher. [st2]5 [-] brasier pour l'encens. [st2]6 [-] feu, flamme. [st2]7 [-] réchaud. [st2]8 [-] fomentation.    - sedere ad focum, Cic.: se chauffer.    - pro aris focisque dimicare, Liv.: combattre pour ses autels et ses foyers.    - focos repetere, Cic.: retourner dans ses foyers.    - focis patriis exturbare, Cic.: chasser de ses foyers.    - domi focique fac vicissim ut memineris, Ter. Eun. 4, 7, 45: souviens-toi de ta maison et de ta famille.    - agellus, habitatus quinque focis, Hor. Ep. 1, 14, 2: hameau de cinq feux.
    * * *
        Focus, foci, masc. gen. Ouid. Le fouyer où on garde le feu.
    \
        Focus. Plaut. La maison privee et particuliere d'un chascun.
    \
        Pro aris et focis pugnare. Cicero. Pour la defense des eglises et maisons.

    Dictionarium latinogallicum > focus

  • 11 sane

    sānē, adv. [st2]1 [-] en bon état de santé. [st2]2 [-] sainement, avec bon sens. [st2]3 [-] entièrement, tout à fait, beaucoup. [st2]4 [-] certes, assurément, en vérité, oui. [st2]5 [-] sans doute, d'accord, j'y consens. [st2]6 [-] donc (avec un impératif).    - sane sarteque, Fest.: avec des organes parfaitement sains.    - amare sane, Plaut.: aimer sagement.    - judicare difficile est sane, Cic.: il est bien difficile de juger.    - sane magna cicatrix, Cic.: une très grande cicatrice.    - sane quam, Cic.: beaucoup, autant que possible.    - sane quam brevi, Cic.: aussi brièvement que possible.    - agellus non sane major jugero uno, Varr.: petit champ qui n'a guère qu'un arpent.    - haud sane diu est, quum..., Plaut.: il n'y a pas déjà si longtemps que...    - nihil sane est quod: il n'y a absolument pas de raison pour que.    - sane vellem..., Cic.: à coup sûr, je voudrais...    - sane et libenter quidem, Cic.: mais oui, très volontiers.    - estne, ut fertur, forma...? - sane, Ter.: est-elle, comme on le rapporte d'une beauté...? - oui, vraiment.    - sane quidem hercle, Cic.: certainement.    - sit ita sane, sed..., Cic.: soit, je l'accorde, mais...    - abi sane, Ter.: va donc.
    * * *
    sānē, adv. [st2]1 [-] en bon état de santé. [st2]2 [-] sainement, avec bon sens. [st2]3 [-] entièrement, tout à fait, beaucoup. [st2]4 [-] certes, assurément, en vérité, oui. [st2]5 [-] sans doute, d'accord, j'y consens. [st2]6 [-] donc (avec un impératif).    - sane sarteque, Fest.: avec des organes parfaitement sains.    - amare sane, Plaut.: aimer sagement.    - judicare difficile est sane, Cic.: il est bien difficile de juger.    - sane magna cicatrix, Cic.: une très grande cicatrice.    - sane quam, Cic.: beaucoup, autant que possible.    - sane quam brevi, Cic.: aussi brièvement que possible.    - agellus non sane major jugero uno, Varr.: petit champ qui n'a guère qu'un arpent.    - haud sane diu est, quum..., Plaut.: il n'y a pas déjà si longtemps que...    - nihil sane est quod: il n'y a absolument pas de raison pour que.    - sane vellem..., Cic.: à coup sûr, je voudrais...    - sane et libenter quidem, Cic.: mais oui, très volontiers.    - estne, ut fertur, forma...? - sane, Ter.: est-elle, comme on le rapporte d'une beauté...? - oui, vraiment.    - sane quidem hercle, Cic.: certainement.    - sit ita sane, sed..., Cic.: soit, je l'accorde, mais...    - abi sane, Ter.: va donc.
    * * *
    I.
        Sane, Aduerbium. Cic. Certes.
    \
        Habeat sane. Cic. Bien de par Dieu qu'il l'ait, Ainsi soit.
    \
        Tulerit sane filius noster merito poenas. Quintil. Soit ainsi que, etc. Je pose le cas que, etc.
    \
        Bellum sane difficillimum gessit. Suet. Tresdifficile.
    \
        Rem haud sane difficilem. Cic. Qui n'est pas fort difficile.
    \
        Post Chrysippum non sane est disputatum. Ci. On n'a pas fort, ou beaucoup disputé.
    \
        Et sane concipiat quis vel declamantis habitum. Quint. Et mais quelqu'un, etc.
    \
        Sane quam sum gauisus. Brutus. Je me suis fort esjoui.
    \
        Sane quidem. Terent. Et bien de par Dieu je le veuls bien, De par Dieu soit.
    \
        Sane quod tibi nunc vir videatur esse, hic nebulo magnus est. Terent. Vrayement quant à ce qu'il te semble qu'il, etc.
    \
        Ne sit sane. Cic. Bien de par Dieu qu'ainsi ne soit.
    \
        Non sane. Cic. Non certes.
    \
        Sane si placet. Cic. J'en suis content s'il te plaist.
    \
        - quid taces? PH. Sane quia vero hae mihi patent semper fores. Terent. Certainement pource que, etc.
    \
        Commotus est sane. Cic. Assez.
    \
        Sane pol illa temulenta est mulier. Terent. Fort yvre.
    \
        Non ita sane vetus. Cic. Non pas fort vieil.
    \
        Recte sane. Terent. C'est vrayement bien dict à toy par moquerie.
    II.
        Sane, Aduerbium. Horat. Sagement, En homme de bon sens.

    Dictionarium latinogallicum > sane

  • 12 alo

    alo, aluī, altum od. alitum, ere (got. alan, aufwachsen, altisländ. ala, nähren, hervorbringen; vgl. noch ahd. alt, alt, eigentl. großgewachsen u. griech. ολτος, unersättlich), großnähren, aufnähren, im weitern Sinne übh. nähren, ernähren, I) eig.: 1) v. leb. Subjj.: a) großnähren, aufnähren (oft verb. mit educare, großziehen, erziehen), alui, educavi, Acc. fr.: alqm nefrendem, Liv. Andr. fr.: illam parvulam (v. der Amme), Ter.: puerum, Ter.: genitos liberos tollere alereque, Curt.: Athenis natus altusque educatusque Atticis, Plaut.: is natus et omnem pueritiam Arpini altus, Sall.: altus educatusque inter arma, Liv.: altus alieno sumptu, Varr. fr.: alqm alci furtim alendum mandare, Curt.: alqm alci committere alendum clam, Ov.: u. (poet.) virgo regia, quam lectulus in molli complexu matris alebat, Catull. 64, 88: u. (bildl.) intra parietes aluit eam gloriam, quam etc., Cic. Brut. 32: urbs, in qua et nata et alta sit eloquentia, Cic. Brut. 39. – m. Ang. wem? durch Dat., si cui praeterea validus male filius in re praeclara sublatus aletur, Hor. sat. 2, 5, 45 sq. – m. Ang. wozu? durch in od. ad m. Akk., fortunae, in quam alebatur, capax, Vell. 2, 93, 1: orientis enim illud iuventae decus deorum atque hominum indulgentiā ad excidium eius (Carthaginis) alebatur, Val. Max. 2, 10, 4.
    b) ernähren, nähren, füttern (säugen) speisen u.
    ————
    übh. halten, illam mulierem cum familia, Ter.: viginti domi cibicidas, Lucil. fr.: ducentos servos, Hor.: aliquid monstri, Ter.: parentes, Mela u. Quint.: se et suos, Caes.: elephantos, Cic.: pavonum greges pascere atque alere, Varr. fr.: al. equos aut canes ad venandum, Ter.: anseres in Capitolio, Cic.: exercitum, maiores copias, Cic.: exercitus contra alqm iam multos annos, Caes.: exercitus in Asia Ciliciaque ob nimias opes Mithridatis, Sall. – m. Ang. wie? durch Advv., alqm publice, Nep.: dapsiliter amicos, Naev. com. fr.: indecorabiliter alienos, Att. fr. – m. Angabe wo? ali ad villam, Cic. Rosc. Am. § 44. – m. Ang. wodurch? od. womit? durch Abl., magnum numerum equitatus suo sumptu, Caes.: agri reditu suos, Plin. ep.: puerum tepidi ope lactis, Ov.: infantem suo lacte (v.d. Mutter), Gell. 12, 1, 6: alterā papillā muliebris sexus liberos, Curt.: binos ubere fetus, Verg.: ali humanis manibus (v. wilden Tieren), Liv.: al. Metelli exercitum stipendio frumentoque, Sall.: equos foliis ex arboribus strictis, Caes.: agrestes peregrino frumento, Liv.: u. (bildl.) oratorem quodam uberi iuncundoque suco, Quint.: u. so se alere alqā re od. ex alqā re u. ali alqā re od. (selten) per alqd, sich durch od. von etw. nähren, se suosque latrociniis, Caes.: se ex usura eius (legatae rei), ICt.: ali turbā atque seditionibus sine cura, Sall.: ali venando, Mela: ali lacte, Cic.: ali panico corrupto, Caes.: ali pecore, serpenti-
    ————
    bus, Mela: ali viperinis carnibus, Plin.: ali nectareis aquis, Ov.: ali per dedecus Neronis, Tac. hist. 1, 4.
    2) v. lebl. Subjj.: a) v. Grundstücken, v. Zufuhr, v. der Jagd od. v.a. Geschäften, jmd. nähren, jmdm. Unterhalt gewähren, Lebensmittel zuführen, cum agellus eum non satis aleret, Cic. de nat. deor. 1, 72: idem hic agellus illos alet, Nep. Phoc. 1, 4: ne deserto agro non esset, unde uxor ac liberi sui alerentur, Val. Max. 4, 4, 6: sterilis diu palus aptaque remis vicinas urbes alit, Hor. de art. poet 65 sq.: quam (plebis turbam) nec capere tam exiguus collis nec alere in tanta inopia frumenti poterat, Liv. 5, 40, 5: nec vi capi videbat posse urbem, ut quam prope liberi ab Carthagine commeatus alerent, Liv. 25, 23, 3: quod et in Italia et in Africa duos diversos exercitus alere aerarium non potest, Liv. 28, 41, 11: venatus viros pariter ac feminas alit, Tac. Germ. 46: quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat, Sall. Cat. 14, 3.
    b) v. der Luft, v. Himmelskörpern usw., lebende Wesen u. Lebl. nähren, ihnen Nahrung zuführen, sie beleben, Lucr. 1, 191 u. 804 - 816. Cic. de nat. deor. 2, 50 u. 101 u. 118. Cic. Tusc. 1, 43: luna alit ostrea et implet echinos, Lucil.: sat. fr. inc. 46: lucentem globum lunae Titaniaque astra spiritus intus alit, Verg. Aen. 6, 725 sq. itaque se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui, Cic. Tim. 18. c) v. der Erde, v. Ländern u. Gewässern, in denen leb. Wesen
    ————
    u. Pflanzen vorkommen u. fortkommen, nähren, ernähren, tellus umida maiores herbas alit, Verg.: quicquid ex satis frigoris impatiens est, aegre alit terra, Mela: terra altius fossa generandis alendisque seminibus fecundior fit, Quint.: interiora alendis frugibus mitia, Curt.: eadem terra rhinocerotas alit, non generat, Curt.: India alit formicas, Mela: mare Caspium ingentis magnitudinis serpentes alit, Curt.: squalida siccitate regio non hominem, non frugem alit, Curt.: Borysthenes alit laetissima pabula magnosque pisces, Mela: ductoresque alii, quos Africa terra triumphis dives alit, Verg.: tunc rhombos minus aequora alebant? Hor.
    d) v.a. lebl. Subjj., die Pflanzen, Gewässer, Feuer nähren, speisen, α) Pflanzen: gramen erat circa, quod proximus umor alebat, Ov.: pax aluit vites et sucos condidit uvae, Tibull.: multi fontes dulcibus aquis passim manantibus alunt silvas, Curt.: alibi multa arbor et vitis largos mitesque fructus alit, Curt.: quin etiam nebulā alitur (spionia), Plin.: u. im Bilde, pleramque eorum partem vitiorum omnium seminarium effusius aluisse, Amm. 22, 4, 2. – β) Gewässer nähren, speisen, anwachsen lassen, monte decurrens velut amnis, imbres quem super notas aluere ripas, Hor. carm. 4, 2, 5: idem (Libanus mons) amnem Iordanen alit funditque, Tac. hist. 5, 6: Padus aliis amnibus adeo augescit atque alitur, ut etc., Mel.
    ————
    2, 4, 4 (2. § 62). – γ) Feuer nähren, ihm Nahrung geben, ignem, Curt.: flammas, Ov.: al. flammam pinguem atque olentem (v. Bernstein), Tac.: ossibus ignes, Mela: ipsis in undis alitur incendium, Iustin.: id mercimonium, quo flamma alitur, Tac.: diductis, quibus flamma alebatur, Quint.
    e) v. Mitteln u.v. Pers., die den Körper und seine Teile u. ihm anhaftende Übel nähren usw., α) im guten Sinne, nähren u. kräftigen, gedeihen lassen (Ggstz. minuere), cibi qui alunt, nährende Sp., Cels.: omnes corporis extremas quoque partes, Lucr.: corpus, Cels. u. Plin. (vgl. otia corpus alunt, Ov. ex Pont. 1, 4, 21: minuendo corpus alebat, Ov. met. 8, 878): vires, Caes.: staturam, Caes.: quorum ciborum diversitate reficitur stomachus et pluribus minore fastidio alitur, Quint.: al. capillum od. pilos, den Haarwuchs befördern, Plin.: alitur ulcus od. vulnus, wird geheilt, Cels. – β) im üblen Sinne, nähren = vergrößern, verschlimmern, morbum, Nep. Att. 21, 6: bildl., vulnus venis (v. Liebenden), Verg. Aen. 4, 2: haec vulnera vitae non minimam partem mortis formidine aluntur, Lucr. 3, 63 sq.
    II) übtr., nähren, lebendig erhalten, beleben, hegen, (weiter) fördern, immer mehr und mehr entwickeln, weiter ausbilden, weiter verbreiten, honos alit artes, Cic.: laus alit artes, Poët. vet. fr.: opes tempus aluit, Mela: alit aemulatio ingenia, Vell.: quid
    ————
    alat formetque poëtam, Hor.: hos successus alit, Verg.: consuetudo ius est, quod leviter a natura tractum aluit et maius fecit usus, Cic.: nolo meis impensis illorum ali luxuriam, Nep.: u. so al. amorem, Ov.: audaciam, Cic.: audaciam in peius, Amm.: bellum, Cic. (vgl. bellum se ipsum alit, Liv.): dubitatione bellum, Tac.: belli materiam, Curt.: civitatem, die Wohlfahrt des St. fördern, Caes.: consuetudinem perditarum contionum, Cic.: contentiones civitatium, Iustin.: diutus controversiam, Caes.: ingenium, Cic.: serendis rumoribus aptum otium, Curt.: rumores credulitate suā, Liv.: seditiones civitatium, Tac.: malignis sermonibus non ali, sich nicht weiden an usw., Plin. ep.: al. spem alcis mollibus sententiis, Cic.: alitur vitium vivitque tegendo, Verg.: vitia, quae semper facultatibus licentiāque et assentationibus aluntur, Vell. – Partiz. Perf. altus od. alitus gleich üblich, s. Georges, Lexik. der latein. Wortf. S. 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alo

  • 13 agellulus

    ī m. Priap = agellus

    Латинско-русский словарь > agellulus

  • 14 virens

    1. virēns, entis
    part. praes. к vireo I
    2. adj.
    2) цветущий, молодой (puella H; aetas Ap)

    Латинско-русский словарь > virens

  • 15 agellulus

    agellulus, ī, m. (Demin. v. agellus), ein sehr kleiner Acker, ein ganz kleines Gütchen, Priap. 84, 3 M. Arnob. 1, 21. Symm. ep. 2, 30. Corp. inscr. Lat. 10, 6720.

    lateinisch-deutsches > agellulus

  • 16 colo [2]

    2. colo, coluī, cultum, ere ( aus *quelō, vgl. inquilinus ›Insasse‹, indogerm. Wz. *quel ›sich drehend herumbewegen‹; griech. πέλομαι, ich bin in Bewegung), I) im engern Sinne: a) (als t. t. des Landb.) pflegen, abwarten = bauen, bebauen, bearbeiten, α) m. Acc., einen Acker usw., agrum, agros, den A., die Ä. bebauen, dah. auch = Feldbau treiben, Cic. (dah. agrum colens, der Landmann, Ggstz. negotians, Sen.): arvum, Apul.: agrum in Tusculano, Liv.: agrum manibus suis, Eutr.: praedia studiose, Cic.: hortum exiguā stipe, Curt.: terram subigere et c. ad victum, Lact.: dura cultu (zu bebauen) haec plaga est, Liv.: u. im Pass., quod arari aut coli potest, Cic.: Alpes quidem habitari coli, Liv.: agellus, qui colebatur per unum villicum, Frontin. – Baumpflanzungen, Bäume usw., ne arva simul et vineta et oleas et arbustum colant, Quint.: c. vitem, Cic.: arbusculae manu cultae, künstlich gezogene, Fronto. Vgl. übh. 1. cultus, a, um. – u. (bei Dichtern) Früchte, fructus, Verg.: fruges, poma, Ov. – β) absol. = Feldbau treiben, sich mit Feldbau beschäftigen, duo spectasse colendo, Varr.: colendi haud facilem esse viam, Verg.

    b) = einen Ort bewohnen, wo wohnen, hausen, sich bleibend aufhalten, einen Ort häufig besuchen, α) m. Acc. des Ortes, v. Menschen, urbem, Cic.: regionem ultra Istrum iacentem, Curt.: Rheni ripam, Tac.: qui (homines) has nobiscum terras ab oriente ad occidentem colunt, Cic.: illi qui insulas colunt, die Inselbewohner, Liv.: Sicani aut Pelasgi, qui primi coluisse Italiam dicuntur, die Urbewohner It. gewesen sein sollen, Gell.: in prima coluisse Helicona iuventa, poet. = schon in früher Jugend gedichtet haben, Prop. – v. Gottheiten (vgl. Drak. Liv. 31, 30, 9), deos deasque veneror, qui hanc urbem colunt, Plaut.: Iuno regina, quae nunc Veios colis, Liv.: di, qui hanc urbem, hos sacratos lacus lucosque colitis, Liv. – v. Tieren, Hystrum cygnus Tanaimque colens, Sen. Agam. 715. – β) m. Acc. der Zeit, defessum vi colere aevom, Lucr. 5, 1143: pertaesum vi colere aevom, Lucr. 5, 1148. – γ) absol. (s. Drak. Liv. 38, 18, 12), hic, Plaut.: extra urbem et pomoerium, Apul.: circa utramque ripam Rhodani, Liv.: prope Oceanum adversus Gades, Liv.: quā vergit ad occidentem, Curt.: super Bosporum, Curt.: usque ad Albim, Tac.: citra Hiberum, Gell.: ultra Tanaim usque ad Thraciam, Curt.: ganz absol., colunt discreti ac diversi, Tac.: quae gentes colerent, da wohnten, Curt.: Antrona voluntate colentium recepit, der Bewohner, Einwohner, Liv.

    II) im weitern Sinne, Ggstz. neglegere, 1) physisch od. geistig pflegen, a) physisch, α) durch phys. Nahrung, verpflegen, milites arte (knapp), se opulenter, Sall. Iug. 85, 34. – β) durch phys. Abwartung u. äußern Schmuck, αα) Pflanzen, pflegen, coli utique non vult (lupinus), verlangt keine besondere Pflege, Plin. 18, 134. – ββ) eine Wohnung schön ausstatten, domos vivo, Petr. 71, 7. – γγ) abwarten, putzen, herausputzen, schmücken, alter se plus iusto colit, alter plus iusto neglegit; ille et crura, hic ne alas quidem vellit, Sen.: corpora, Ov.: capillos, Tibull.: formam augere colendo, Ov. – brachia et lacertos auro, Curt.: dexter lacertus armillā aureā cultus, Petr.: equis et armis decoribus cultus, Sall. fr.: u. im Bilde, ad similitudinem parietum suorum extrinsecus cultus, mit einem schönen äußern Anstrich, Sen. – γ) übh. durch mater. Förderung hegen, beglücken, bes. v. der Gottheit, terras, Verg.: genus hominum, Plaut.: terras hominumque genus, entrohen, entwildern, Hor.

    b) geistig pflegen, ausbilden, veredeln, genus orationis aequabile et temperatum, Cic. de off. 1, 3: ingenium singulari rerum militarium prudentiā, Vell. 2, 29, 5 ed. Kritz (Haase u. Halm excoluerat): pectus ingenuas per artes, Ov. art. am. 2, 121.

    2) übh. tätlich hegen u. pflegen, a) durch unablässiges Ausüben, Erstreben, etw. üben, betreiben, abwarten, sich mit etw. beschäftigen, einer Sache warten, huldigen, auf etw. halten, etw. im Auge behalten, aufrecht halten, erhalten od. zu erhalten suchen, nec victum nec vitam illam, Cic., vitam illam inopem, Ter.: brevem vitam, Plaut.: vino et victu vitam, Plaut.: vix vitam colo, Plaut. (s. Lorenz Plaut. most. 731. Wagner Ter. heaut. 136). – munus, officium, Cic.: diligentiam, Cic. – studium philosophiae a prima adulescentia, Cic.: studia vehementer, Cic.: voces Latinas subsicivo aut tumultuario studio, Gell.: artes liberales studiosissime, Suet.: artes pessumas, Sall.: disciplinam, Cic. – amicitiam, pietatem, amorem, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 101): amicitiam populi Romani, Sall.: amicitiam cum fide, Curt.: amicitias utilitatibus, Cic., od. utilitate, non fide, Iustin. – pacem, Liv.: ius religiose, Cornif. rhet.: fidem, Cic.: ius ac fas, Liv.: iustitiam et liberalitatem, Cic.: pietatem, Komik. u. Cic. poët. (s. Gronov Ter. Hec. 3, 4, 33): virtutem, Cic.: sapientiam, Cic. – alcis memoriam, Cic.: bonos mores, Sall. – beneficium acceptum, Liv.: aurum, dem G. frönen, ein Sklave des G. sein, Prop.

    b) durch Achtung u. Verehrung an den Tag legende Dienste, Gaben u. dgl., α) eine Gottheit usw. durch Gebete, Opfer u.a. Zeremonien, jmd. verehren, jmdm. seine Verehrung bezeigen, jmd. anbeten, jmdm. opfern, dienen, αα) m. Acc. der Gottheit usw., die man verehrt, deos, Cic.: suos deos aut novos aut alienigenas, Cic.: unum deum, Lact.: multos ac falsos deos, Lact.: deûm maxime Mercurium, Caes.: Apollinem eximiā religione, Curt.: Latonam per aras, Ov.: simulacrum menstruis supplicationibus, Suet.: patrem aris, pulvinaribus, flamine, Plin. pan.: regem divinis honoribus, Curt.: alqm ut deum, Cic.: imagines Narcissi et Pallantis inter Lares, Suet.: alqm od. nomen alcis inter deos, Curt.: deos putant quicquid colere coeperunt, arbores maxime, Curt. – im Passiv, cura pii dis sunt, et qui coluere coluntur, Ov.: Sol, qui colitur iuxta aedem Quirini, Quint.: quo cognomine is deus quadam in parte urbis colebatur, Suet.: Vitellia, quae multis locis pro numine coleretur, Suet.: id quod pro deo colitur, der Götze, Curt.: ubi pro deo vates anticus (= antiquus) colitur, Liv.: cum se templis et effigie numinum per flamines et sacerdotes coli vellet (v. Augustus), Tac. – ββ) m. Acc. des Ortes (Altars, Tempels), heilig halten, heilig verehren, sanctas aras, Ov.: aram ritu alcis dei, Liv.: Musarum delubra, Cic.: sacellum sanctissime, Nep.: sacrarium summā caerimoniā, Nep.: templum miro honore, Verg.: Bellonae templum tantā religione colitur, ut etc., Auct. b. Alex. – γγ) mit Acc. der Opfer, Zeremonien, Feste usw., die man verehrend, dienend besorgt, abwarten, abhalten, feiern, begehen, als heilig beachten, sacra Musarum, Ov.: u. (im Bilde) sacra litterarum, Quint.: religiones pie magis, quam magnifice, Liv.: festa caesā sue, Ov.: semper vestros honores, euch die schuldige Ehre erweisen, Verg.: morem sacrum, Verg. – β) Menschen, jmdm. dienen, seine Dienste weihen, durch Dienste, Gefälligkeiten aller Art seine Aufmerksamkeit, äußere Achtung und Verehrung an den Tag legen, jmd. äußerlich ehren, in Ehren halten, jmdm. Ehre erweisen, jmdm. seine Huldigung darbringen, huldigen, jmdm. den Hof machen, im üblen Sinne, jmdm. frönen, alqm, u. verb. alqm observare et colere, alqm diligenter observare et colere, alqm colere diligentissimeque observare, Cic. u.a. (s. Kritz Sall. Iug. 10, 8): u. mirifice alqm colere et amare, Cic.: alqm colere et diligere, Cic.: inter se colere ac diligere, Cic.: alqm aut ornare aut colere, Cic.: colere externos et adulari, Tac.: nomen ipsum (regis) colere venerarique, Curt. – alqm patris loco, in parentis loco, Cic.: socios, Liv., u. socios cum fide, Liv.: alqm maxime, Ter.: semper alqm, Cic.: semper domum alcis, Quint. – alqm donis, Liv., litteris, Nep., honoribus muneribusque, Liv.: alqm summā observantiā, Cic.: tantā veneratione pulcherrimum opus colebatur, Plin. ep. – Ggstz., eodem tempore servos despicis et colis, Sen.: amandos timet, quos colit violat, Sen.

    lateinisch-deutsches > colo [2]

  • 17 ferax

    ferāx, ācis (fero), I) fruchtbar, 1) eig.: rus, Ov.: plantae, Verg.: agri feracissimi, Caes.: feraces anni, Ggstz. steriles, Boëth. – m. Genet., terra frumenti et pabuli ferax, Mela: terra lini ferax, Curt.: terra ferax arborum, Plin. ep.: regio chrysocollae miniique et aliorum colorum ferax, Flor.: terra frugiferarum aut laetarum arborum ferax, Sen.: ingentium beluarum feraces saltus, Tac.: f. venenorum, Hor. – m. Abl., terra ferax oleo, Verg.: elephantis ferax Numidia, Frontin.: agellus non frumentis ferax, Ps. Quint. decl.: terra ferax Cereris multoque feracior uvis, Ov. – 2) übtr.: nullus feracior locus est quam de officiis, Cic. – m. Genet., prolis novae, Hor.: illā aetate, quā nulla virtutum feracior fuit, Liv. – m. Abl., artibus, Plin. ep. 4, 15, 8. – m. ad (in betreff) u. Akk., ad ferociam et numerum (hominum) maxime ferax, Mela 2, 2, 1 (2. § 16): multo melior et feracior ad virtutes, Capit. Anton. phil. 16, 4. – II) fruchtbar machend, venti, Pallad. 12, 5.

    lateinisch-deutsches > ferax

  • 18 habito

    habito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), I) tr.: A) oft etwas haben, zu haben pflegen, epicrocum, comas, Varro b. Non. 318, 25 u. 27. – B) bewohnen, urbes, Verg.: Gelonon, urbem ligneam, Mela: oppidum Uscudamam, Eutr.: casas, Verg. – im Passiv = bewohnt werden, zum Wohnsitze dienen, vix pars dimidia (urbis) habitabatur, Liv.: colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime, Cic.: arx procul iis, quae habitabantur, Liv.: Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus ac frequentibus vicis, Curt.: nobis habitabitur orbis ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae sit tellus habitanda (sibi) requirit, Ov. – II) intr.: A) irgendwo sich befinden ( wie habeo), dah. wohnen, hodieque ibi, Liv.: alibi, Liv.: unā (zusammen), Fronto: peregre, Liv.: interius (mehr im Innern des Landes), Mela: pagatim, Liv.: laxius, contractius, Sen.: bene (bequem), Nep.: anguste, Val. Max.: iunctis liminibus, Ps. Quint. decl.: ad od. (gew.) apud alqm, bei jmd., in jmds. Hause, Cic.: cum alqo, mit jmd. zusammen, Cic.: habito triginta milibus (aeris), die Miete kostet mich 30000 Asse, Cic.: nunc si quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis pestilentibus, Varro: Athenis, Nep.: Romae, Capuae, Liv.: iuxta forum, intra Palatium, Suet.: secundum montem, Plin.: sub tegulis, Suet.: sub his tectis habitavere securi, Sen.: h. ad litora, Verg.: circum Aternum, Varro LL.: in casis et tuguriis, Varro: in Co insula, Quint.: primo in Subura modicis aedibus, post autem pontificatum maximum in Sacra via domo publicā, Suet.: in via (an der Landstraße, Ggstz, devium esse), Cic.: in montibus vicatim, Liv.: gratis in alieno, Cic. – Passiv unpers., habitari, ait Xenocrates, in luna (es gebe Bewohner auf dem Monde), Cic.: ibi habitabatur frequenter, die Gegend war sehr stark bewohnt, Liv.: quibus (vicis) frequenter habitabatur, die stark bewohnt waren, Liv. – absol., posse nos habitare sine marmorario ac fabro, Sen.: Argos habitatum (um da zu wohnen) abire, Nep. – Partiz. subst., habitantes, die Bewohner, Einwohner, Ov. met. 14, 90 (wo Genet. Plur. habitantum): oppidum valetudine habitantium infame, Mela 1, 16, 1 (1. § 83): habitantes Lilybaei (zu L.), Liv. 29, 26, 7: ad occasum habitantes (Ggstz. orientis incolae), Plin. 2, 180. – bilbl., ingenium Galbae male habitat, wohnt in einer schlechten Hülle, Macr.: metus habitat in vita beata, Cic.: animus cum curis habitans, Cic. – B) übtr.: a) wo heimisch sein = immer wo sein od. bleiben, in foro, Cic.: in culina, immer in der K. stecken, Petron.: in oculis, immer vor Augen sein, Cic.: quorum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ein« = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei einer Sache bleiben = sie fast einzig betreiben, sich fast immer damit beschäftigen, sie zu seinem Hauptstudium machen, in hac una ratione tractanda, Cic.: in eo genere rerum, Cic. – c) bei einer Sache im Reden sich aufhalten, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream, hier verweile ich, darauf baue ich, daran halte ich fest, Cic.: quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis? seinen eigenen Grund u. Boden behaupten u. benutzen, Cic.

    lateinisch-deutsches > habito

  • 19 saturo

    saturo, āvī, ātum, āre (satur), sättigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig., animantia mammas appetunt earumque ubertate satiantur, Cic.: se sanguine civium, Cic.: instructioribus epulis satiari, Lact.: glebula (= agellus) saturabat patrem, nährte, Iuven. – 2) übtr.: a) ein körperliches Bedürfnis befriedigen, stillen, famem epulis, Claud. de Phoen. 12. – b) sättigen = erfüllen, vollfüllen, horrea, Auct. Aetnae 271: sola fimo, reichlich düngen, Verg.: saturata murice palla, Ov.: aditus cinere, füllen, Pallad.: lunae sidus terras saturat, Plin.: saturata Cydonia melle, eingemacht, Mart.: tabulas pice, Vitr. – II) bildl.: 1) sättigen, stillen, befriedigen, Genüge tun, perfidiam alcis, Cic.: crudelitatem suam odiumque, Cic.: L. Flacci sanguine illius nefarium in omnes odium, Cic.: homines saturati honoribus, Cic.: orant, suppliciis suis potius saturaret se quam contumeliis, Iustin. – 2) jmd. einer Sache satt-, überdrüssig machen, hae res vitae me saturant, machen mich des Lebens überdrüssig, Plaut. Stich. 18.

    lateinisch-deutsches > saturo

  • 20 virens

    virēns, entis, PAdi. (v. vireo), I) grünend, grün, agellus, Hor.: hedera, Hor.: mare, Gell.: m. Genet., arborum virens, Itin. Alex. 20 (51). – subst., virentia, ium, n., die Pflanzen, Colum. 1, 5, 8 u. 3, 8, 1. – II) bildl., blühend, in der Blüte der Jugend stehend, jugendlich, puella, Hor.: donec virenti canities abest morosa, Hor.: puelli puellaeque virenti florentes aetatulā, Apul.

    lateinisch-deutsches > virens

См. также в других словарях:

  • agellus — index plot (land) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Aiello del Friuli — Le palais Frangipane à Joannis. Administration Nom frioulan Daèl Pays …   Wikipédia en Français

  • Aiello del Sabato — Aiello del Sabato …   Wikipedia Español

  • plot — I (land) noun acreage, agellus, block, division, field, ground, lot, parcel of land, patch, piece of land, plat, property, tract II (secret plan) noun cabal, chicane, collusion, complicity, complot, coniuratio, conspiracy, conspiratio,… …   Law dictionary

  • PHOCION — I. PHOCION Atheniensis, vir clarus, cognomento Bonus, discipulus Platonis et Xenocratis, semper pauper, cum ditissimus esse posset, propter frequentes ei delatos honores. Hic neque ridere, neque lacrimare ab ullo unquam est visus. Et in contione …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Aiello — Très répandu dans le sud de l Italie (Calabre, Sicile, Campanie), le nom est également porté dans le Piémont et en Lombardie. C est un toponyme fréquent qui correspond au latin agellus (= petit champ). Trois communes italiennes s appellent Aiello …   Noms de famille

  • Zeli — Nom italien porté en Lombardie. C est un toponyme correspondant au latin agellus (= petit champ). Deux communes de Vénétie s appellent Zelo, toponyme rencontré aussi dans la région milanaise. On trouve, sans doute avec le même sens, la forme… …   Noms de famille

  • suffisamment — Suffisamment, Idonee, Satis, Abunde, Sufficienter. Vlpia. Sa petite terre ne le nourrit pas suffisamment, Agellus eum non satis alit. Je gagne suffisamment, Suppetit mihi lucrum …   Thresor de la langue françoyse

  • terre — Terre, f. penac. Est l un des ouvrages premiers de Dieu, attribué aux hommes, où tous animaux et alimens d iceux sont placez, et est le centre du comble de l air, Terra, dont il est parti: l Italien suit le Latin, disant terra, l Espagnol l… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»