agellus

* * *

* * *

ălo, ălŭi, altum, and ălĭtum, 3, v. a. (the ante-class. and class. form of the part. perf. from Plautus until after Livy is altus (in Cic. four times); alitus seems to have been first used in the post-Aug. per. to distinguish it from altus, the adj. Altus is found in Plaut. Rud. 3, 4, 36; Varr. ap. Non. 237, 15; Cic. Planc. 33, 81; id. Brut. 10, 39; id. N. D. 2, 46, 118; id. Fam. 6, 1; Sall. J. 63, 3;

on the contrary, alitus,

Liv. 30, 28; Curt. 8, 10, 8; Val. Max. 3, 4, 4; 5, 4, 7; 7, 4, 1; 9, 3, 8; Sen. Contr. 3, praef. 10; Just. 44, 4, 12; Dig. 27, 3, 1; cf. Prisc. 897; Diom. 371; Charis. 220 P.; Wund. ad Cic. Planc. p. 201) [cf.: an-altos = insatiable, alsos = growth (of wood), 1. ad-oleo, ad-olesco, elementum; Goth. alan = to bring up; Germ. alt = old; Engl. old, eld, elder, and alderman], to feed, to nourish, support, sustain, maintain (in gen. without designating the means, while nutrire denotes sustenance by animal food; cf. Herz. ad Caes. B. G. 1, 18; 7, 32; Doed. Syn. II. p. 99).

Lit.:

quem ego nefrendem alui, Liv. And. ap. Fest. s. v. nefrendes, p. 163 Müll. (Trag. Rel. p. 5 Rib.): Athenis natus altusque,

Plaut. Rud. 3, 4, 36:

alebat eos,

Vulg. Gen. 47, 12:

esurientes alebat,

ib. Tob. 1, 20.—With natus, educatus, or a similar word, several times: Alui, educavi, Att. ap. Non. 422, 14 (Trag. Rel. p. 150 Rib.):

cum Hannibale alto atque educato inter arma,

Liv. 30, 28 (cf. II. infra):

aut equos Alere aut canes ad venandum,

Ter. And. 1, 1, 30; id. Hec. 4, 4, 49:

alere nolunt hominem edacem,

id. Phorm. 2, 2, 21:

quoniam cibus auget corpus alitque,

Lucr. 1, 859; 5, 221 al.:

quae etiam aleret adulescentes,

Cic. Cael. 38:

milites,

id. Verr. 5, 80:

nautas,

id. ib. 5, 87:

exercitum,

id. Deiot. 24:

magnum numerum equitatus,

Caes. B. G. 1, 18:

cum agellus eum non satis aleret,

Cic. N. D. 1, 26, 72; so Nep. Phoc. 1, 4:

locus ille, ubi altus aut doctus est,

Cic. Planc. 33, 81:

quibus animantes aluntur,

id. N. D. 2, 19:

(animus) aletur et sustentabitur isdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur,

id. Tusc. 1, 19, 43 al.:

latrociniis se suosque alebat,

Caes. B. G. 8, 47; 1, 18:

quos manus aut lingua perjurio aut sanguine civili alebat,

Sall. C. 14, 3; cf. Kritz ad Sall. C. 37, 3; Nep. Arist. 3 fin.:

ut nepotem elephantos alere prohiberet,

Cic. Phil. 9, 4:

canes,

id. Sex. Rosc. 56:

quod alerentur regiones eorum ab illo,

Vulg. Act. 12, 20:

velut amnis imbres Quem super notas aluere ripas,

have swollen, Hor. C. 4, 2, 5:

rhombos aequora alebant,

id. S. 2, 2, 48 al.; Ov. M. 9, 339; 3, 411; and in a paradoxical phrase: infelix minuendo corpus alebat, and sustained his body by consuming it, i. e. nourished himself by his own flesh, id. ib. 8, 878 al.—Hence in pass. with the abl. = vesci, to be nourished or sustained with or by something, to live or feed upon:

panico vetere atque hordeo corrupto omnes alebantur,

Caes. B. C. 2, 22:

quia viperinis carnibus alantur,

Plin. 7, 2, 2, § 27:

locustis eos ali, etc.,

id. 7, 2, 2, § 29:

hoc cibo aliti sunt,

Vulg. Exod. 16, 35.—

Fig., to nourish, cherish, promote, increase, strengthen:

honos alit artes,

Cic. Tusc. 1, 2, 4:

in eā ipsā urbe, in quā et nata et alta sit eloquentia,

id. Brut. 10, 39:

hominis mens alitur discendo et cogitando,

id. Off. 1, 30:

haec studia adulescentiam alunt,

id. Arch. 7, 16; cf.

Ochsn. Eclog. 134 al.: civitas, quam ipse semper aluisset,

i. e. whose prosperity he had always promoted, Caes. B. G. 7, 33:

vires,

id. ib. 4, 1:

nolo meis impensis illorum ali augerique luxuriam,

Nep. Phoc. 1 fin.:

alere morbum,

id. Att. 21 fin.:

insita hominibus libido alendi de industriā rumores,

Liv. 28, 24:

regina Vulnus alit venis,

Verg. A. 4, 2:

divitiis alitur luxuriosus amor,

Ov. R. Am. 746:

alitur diutius controversia,

Caes. B. G. 7, 32:

quid alat formetque poëtam,

Hor. A. P. 307 al. —Hence, altus, a, um.

fŏcus, i, m. [root bha-, to be bright, Gr. pha- (cf. for, fari), strengthened, fac-, fax, facies, etc., Corss. Ausspr. 1, 423, who refers even facio to this root].

A fire-place, hearth (syn.: clibanus, furnus, fornax, caminus): Varro focos ait dictos, quod foveat ignes, nam ignis ipsa flamma est: quicquid autem ignem fovet, focus vocatur, seu ara sit seu quid aliud, in quo ignis fovetur, Varr. ap. Isid. Orig. 20, 10, 1:

at focus a flammis, et quod fovet omnia, dictus,

Ov. F. 6, 301; Paul. ex Fest. p. 85 Müll.; Serv. Verg. A. 12, 118; Plaut. Aul. prol. 7; Plin. 19, 1, 4, § 19:

dum meus assiduo luceat igne focus,

Tib. 1, 1, 6:

jam dudum splendet focus,

Hor. Ep. 1, 5, 7:

ligna super foco Large reponens,

id. C. 1, 9, 5:

Curio ad focum sedenti magnum auri pondus Samnites, cum attulissent,

Cic. de Sen. 16, 55; cf. id. Fragm. ap. Non. 522, 28 (Rep. 3, 28 ed. Mos.);

68, 17: ad focum angues nundinari solent,

Cic. Div. 2, 31, 66:

exstruere lignis focum,

to pile on wood, Hor. Epod. 2, 43.— Poet. of a funeral-pile, Verg. A. 11, 212; of an altar, Prop. 2, 19 (3, 12), 14; 4, 5, 64 (5, 5, 66 M.); Tib. 1, 2, 82; Ov. M. 4, 753 al.—On the hearths of Roman houses were placed, in little niches, the household gods (Lares), and for them a fire was kept up:

haec imponentur in foco nostro Lari,

Plaut. Aul. 2, 8, 16; cf.:

focus Larium, quo familia convenit,

Plin. 28, 20, 81, § 267.—Hence,

Transf.: focus, like our hearth, serves to denote the house or family:

domi focique fac vicissim ut memineris,

Ter. Eun. 4, 7, 45; cf.:

nudum ejicit domo atque focis patriis disque penatibus praecipitem Sextum exturbat,

Cic. Rosc. Am. 8, 23:

agellus, quem tu fastidis, habitatum quinque focis,

by five houses, families, Hor. Ep. 1, 14, 2.—Esp. freq.: arae et foci, pro aris et focis pugnare, to signify one's dearest possessions; v. ara. —

A fire-pan, coal-pan, brazier:

panem in foco caldo sub testu coquito leniter,

Cato, R. R. 75; 76, 2; Sen. Ep. 78 fin.

hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].

In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:

comas,

id. ib. 27.—

In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).

Lit.

Act.:

centum urbes habitant magnas,

Verg. A. 3, 106:

silvas,

id. E. 6, 2:

hoc nemus, hunc collem (deus),

id. A. 8, 352:

humiles casas,

id. E. 2, 29:

terras,

Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:

pruinas,

Val. Fl. 2, 177:

locum,

Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:

colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,

Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:

arx procul iis, quae habitabantur,

Liv. 24, 3, 2:

applicata colli habitatur colonia Corinthus,

Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:

Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,

Curt. 8, 2, 14:

nobis habitabitur orbis Ultimus,

Ov. Tr. 1, 1, 127:

tellus Bistoniis habitata viris,

id. M. 13, 430; cf.:

nec patria est habitata tibi,

id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:

raris habitata mapalia tectis,

Verg. G. 3, 340; cf.:

(agellus) habitatus quinque focis,

Hor. Ep. 1, 14, 2:

campi olim uberes magnisque urbibus habitati,

Tac. H. 5, 7:

quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,

Ov. M. 3, 9; cf.:

cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,

id. ib. 1, 74:

habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,

Hor. Epod. 16, 19:

proavis habitatas linquere silvas,

Juv. 15, 152.—

Neutr.:

in illisce habitat aedibus Amphitruo,

Plaut. Am. prol. 97; cf.:

cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,

Cic. Cael. 7, 17:

in gurgustio,

id. N. D. 1, 9, 22:

in via,

on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:

in Sicilia,

id. Verr. 2, 3, 41, § 95:

in arboribus (aves),

Plin. 18, 35, 87, § 363:

Lilybaei,

Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:

lucis opacis,

Verg. A. 6, 673:

vallibus imis,

id. ib. 3, 110:

casa straminea,

Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:

sub terra habitare,

Cic. N. D. 2, 37, 95:

apud aliquem,

id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cum aliquo,

id. ib. 2, 1, 25, §

64: cum illa apud te,

Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:

triginta milibus dixistis eum habitare,

Cic. Cael. 7, 17; cf.:

nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,

Vell. 2, 10, 1:

bene,

to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,

dum sic ergo habitat Cetronius,

so splendidly, Juv. 14, 92:

avecta est peregre hinc habitatum,

Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:

is habitatum huc commigravit,

id. Trin. 4, 3, 77; and:

rus habitatum abii,

Ter. Hec. 2, 1, 27:

commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,

Cic. de Sen. 23, 84:

habitandi causa,

Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:

oppidum valetudine habitantium infame,

Mel. 1, 16, 1:

ad occasum,

Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:

vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,

Cic. Rep. 6, 19:

habitari ait Xenophanes in luna,

that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:

vicorum, quibus frequenter habitabatur,

Liv. 2, 62, 4.—

Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):

cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?

Cic. Mur. 9, 21; cf.:

habitare in Rostris,

id. Brut. 89, 305:

in subselliis,

id. de Or. 1, 62, 264; cf.

also: in oculis,

to be always in public, id. Planc. 27, 66:

illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,

id. de Or. 2, 38, 160:

in bonis haerebit et habitabit suis,

to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:

qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

id. Fin. 2, 28, 92:

cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!

id. Tusc. 5, 24, 69:

quorum in vultu habitant oculi mei,

id. Phil. 12, 1, 2:

animus habitat in oculis,

Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:

mens ibi (in corde) habitat,

id. 11, 37, 69, § 182:

qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,

Prop. 2, 11 (3, 3), 17:

peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,

Val. Max. 6, 9, ext. 1:

tecum habita,

i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

hăbĭto, āvi, ātum, 1 ( gen. plur. of the part. pres. habitantum, Ov. M. 14, 90), v. freq. a. and n. [habeo].

In gen., to have frequently, to be wont to have (anteclass. and very rare): epicrocum, Varr. ap. Non. 318, 25:

comas,

id. ib. 27.—

In partic., to have possession of, to inhabit a place; and more freq. neut., to dwell, abide, reside, live anywhere (the class. signif. of the word; cf.: colo, incolo, commoror).

Lit.

Act.:

centum urbes habitant magnas,

Verg. A. 3, 106:

silvas,

id. E. 6, 2:

hoc nemus, hunc collem (deus),

id. A. 8, 352:

humiles casas,

id. E. 2, 29:

terras,

Ov. H. 1, 66; id. M. 1, 195:

pruinas,

Val. Fl. 2, 177:

locum,

Tac. Agr. 11; cf. Liv. 5, 51, 3. — Pass.:

colitur ea pars (urbis) et habitatur frequentissime,

Cic. Verr. 2, 4, 53, § 119; cf. Quint. 1, 4, 28:

arx procul iis, quae habitabantur,

Liv. 24, 3, 2:

applicata colli habitatur colonia Corinthus,

Plin. 4, 4, 5, § 11; 5, 7, 7, § 42:

Scythiae confinis est regio habitaturque pluribus vicis,

Curt. 8, 2, 14:

nobis habitabitur orbis Ultimus,

Ov. Tr. 1, 1, 127:

tellus Bistoniis habitata viris,

id. M. 13, 430; cf.:

nec patria est habitata tibi,

id. Tr. 5, 3, 21; Sil. 2, 654:

raris habitata mapalia tectis,

Verg. G. 3, 340; cf.:

(agellus) habitatus quinque focis,

Hor. Ep. 1, 14, 2:

campi olim uberes magnisque urbibus habitati,

Tac. H. 5, 7:

quae sit tellus habitanda (sibi), requirit,

Ov. M. 3, 9; cf.:

cesserunt nitidis habitandae piscibus undae,

id. ib. 1, 74:

habitandaque fana Apris reliquit et rapacibus lupis,

Hor. Epod. 16, 19:

proavis habitatas linquere silvas,

Juv. 15, 152.—

Neutr.:

in illisce habitat aedibus Amphitruo,

Plaut. Am. prol. 97; cf.:

cujus hic in aediculis habitat decem, ut opinor, milibus,

Cic. Cael. 7, 17:

in gurgustio,

id. N. D. 1, 9, 22:

in via,

on the high-road, id. Phil. 2, 41, 106:

in Sicilia,

id. Verr. 2, 3, 41, § 95:

in arboribus (aves),

Plin. 18, 35, 87, § 363:

Lilybaei,

Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38:

lucis opacis,

Verg. A. 6, 673:

vallibus imis,

id. ib. 3, 110:

casa straminea,

Prop. 2, 16 (3, 8), 20; cf.:

sub terra habitare,

Cic. N. D. 2, 37, 95:

apud aliquem,

id. Ac. 2, 26, 115; cf. id. Brut. 90, 309; id. Cael. 21, 51; id. Clu. 12, 33; id. Verr. 2, 2, 34, § 83:

cum aliquo,

id. ib. 2, 1, 25, §

64: cum illa apud te,

Ter. Phorm. 5, 7, 41.— Absol.:

triginta milibus dixistis eum habitare,

Cic. Cael. 7, 17; cf.:

nunc si quis tanti (i. e. sex milibus) habitet,

Vell. 2, 10, 1:

bene,

to have a good habitation, Nep. Att. 13; so,

dum sic ergo habitat Cetronius,

so splendidly, Juv. 14, 92:

avecta est peregre hinc habitatum,

Plaut. Cist. 2, 3, 37; cf.:

is habitatum huc commigravit,

id. Trin. 4, 3, 77; and:

rus habitatum abii,

Ter. Hec. 2, 1, 27:

commorandi natura deversorium nobis, non habitandi locum dedit,

Cic. de Sen. 23, 84:

habitandi causa,

Caes. B. C. 3, 112, 8.—Part. as subst.: hăbĭtantes, ium, the inhabitants: numquam tecta subeamus: super habitantes aliquando procumbunt, Quint. 2, 16, 6; Ov. M. 14, 90:

oppidum valetudine habitantium infame,

Mel. 1, 16, 1:

ad occasum,

Plin. 2, 70, 82, § 180.— Pass. impers.:

vides, habitari in terra raris et angustis in locis, et in ipsis quasi maculis, ubi habitatur, vastas solitudines interjectas,

Cic. Rep. 6, 19:

habitari ait Xenophanes in luna,

that the moon is inhabited, id. Ac. 2, 39, 123:

vicorum, quibus frequenter habitabatur,

Liv. 2, 62, 4.—

Transf., to stay, remain, dwell, or keep in any place; to keep to, dwell upon a thing (a favorite expression with Cicero):

cum iis, qui in foro habitarunt, de dignitate contendas?

Cic. Mur. 9, 21; cf.:

habitare in Rostris,

id. Brut. 89, 305:

in subselliis,

id. de Or. 1, 62, 264; cf.

also: in oculis,

to be always in public, id. Planc. 27, 66:

illi qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in hac una ratione tractanda,

id. de Or. 2, 38, 160:

in bonis haerebit et habitabit suis,

to dwell upon, id. Or. 15, 49; cf. id. de Or. 2, 72, 292:

qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

id. Fin. 2, 28, 92:

cum his habitare pernoctareque curis (i. e. studiis)!

id. Tusc. 5, 24, 69:

quorum in vultu habitant oculi mei,

id. Phil. 12, 1, 2:

animus habitat in oculis,

Plin. 11, 37, 54, § 145; cf.:

mens ibi (in corde) habitat,

id. 11, 37, 69, § 182:

qui tibi (Amori) jucundumst, siccis habitare medullis,

Prop. 2, 11 (3, 3), 17:

peregrinatus est hujus animus in nequitia, non habitavit,

Val. Max. 6, 9, ext. 1:

tecum habita,

i. e. retire within thyself, examine thyself, Pers. 4, 52.

mētor, ātus, 1, v. dep. [meta], to measure, mete; to measure off, mark out (not in Cic.).

In gen.:

stadium Hercules pedibus suis metatus est,

Gell. 1, 1, 2:

caelum,

Ov. F. 1, 309:

Indiam,

Plin. 6, 17, 21, § 57. — Poet., to traverse, pass through:

nunc nemoris alti densa metatur loca,

Sen. Hippol. 505:

agros,

Sil. 6, 58.—

In partic.

Act., to measure out, mark, or lay out: castra metati signa statuunt, Cael. ap. Non. 137, 18: castra, * Caes. B. C. 3, 13, 3:

cum ortu solis castra metabatur,

measured out the ground for a camp, encamped, pitched his camp, Sall. J. 106, 5:

agrum,

Liv. 21, 25:

agros,

Verg. G. 2, 274:

eam (i. e. Alexandriam),

Plin. 5, 10, 11, § 62:

regiones (for a temple),

Liv. 1, 10, 6:

castra,

Vulg. 3 Reg. 20, 27.—

Neutr., to encamp, pitch one's tent:

metarique sub ipso templo... jussit,

Liv. 44, 7, 2:

post tabernaculum,

Vulg. Num. 3, 23.—Hence, transf., to erect, pitch, set up:

tabernacula ciliciis,

Plin. 6, 28, 32, § 143.— Act. collat. form, mēto, āre, to measure, measure out, etc.:

loca,

Verg. Cul. 172.— Pass.:

locus metatur,

Sen. Thyest. 462.—Often in part. perf.:

castris eo loco metatis,

Hirt. B. G. 8, 15; so,

castra,

Liv. 44, 37, 1:

porticus,

Hor. C. 2, 15, 15:

agellus,

id. S. 2, 2, 114:

prope Beroeam vallo metato,

Amm. 31, 9, 1.

sānus, a, um (sanun', for sanusne, Plaut. Bacch. 3, 6, 37; id. Men. 5, 2, 66; id. Mere. 2, 2, 21; 2, 4, 21; id. Rud. 3, 2, 19; id. Truc. 2, 4, 13; cf.

sanan',

id. Am. 3, 2, 48; id. Cure. 5, 2, 54; id. Cist. 4, 1, 14; id. Ep. 5, 1, 42; id. Men. 2, 3, 43;

and sanin',

id. Ps. 4, 7, 83), adj. [kindr. with SA, sôs], sound, whole, healthy, physically or mentally (cf.: integer, incolumis, sospes, salvus).

Lit., sound in body, whole, healthy, well:

pars corporis,

Cic. Sest. 65, 135:

sensus si sani sunt et valentes,

id. Ac. 2, 7, 19:

sanis modo et integris sensibus,

id. ib. 2, 25, 90:

corpora sana,

Quint. 8, prooem. §

19: ut alimenta sanis corporibus agri cultura, sic sanitatem aegris medicina promittit, Cels. praef. 1: homo,

id. ib. 1, 1:

sanum recteque valentem,

Hor. Ep. 1, 16, 21:

domi meae eccam salvam et sanam,

Plaut. Ep. 4, 1, 36:

sana et salva amica,

id. Merc. 5, 2, 48 (cf. infra, B. and II. A.):

sanus ac robustus,

Quint. 2, 10, 6:

si noles sanus, curres hydropicus,

Hor. Ep. 1, 2, 34:

sanus utrisque Auribus atque oculis,

id. S. 2, 3, 284:

ulcera sana facere,

Cato, R. R. 157, 3; cf.:

aliquem sanum facere... sanus fieri,

id. ib. 157, 8:

si eo medicamento sanus factus sit,

Cic. Off. 3, 24, 92.— Poet.:

volnera ad sanum nunc coiere mea (for ad sanitatem),

are healed, Prop. 3 (4), 24, 18.— Comp.:

aegrotare malim quam esse tuā salute sanior,

Plaut. Truc. 2, 2, 5.— Sup.:

interim licet negotia agere, ambulare, etc.... perinde atque sanissimo,

Cels. 7, 4, 4.—

Transf., sound, safe, whole, etc. (very rare): Ac. Salvast, navis, ne time. Ch. Quid alia armamenta? Ac. Salva et sana sunt, Plaut. Merc. 1, 2, 62:

sana et salva res publica,

Cic. Fam. 12, 23, 3:

civitas,

Liv. 3, 17:

nare sagaci Aëra non sanum sentire,

i. e. tainted, Luc. 7, 830.—

Trop.

Sound in mind, in one's right mind, rational, sane, sober, discreet, etc.:

eos sanos intellegi necesse est, quorum mens motu quasi morbi perturbata nullo sit: qui contra affecti sunt, hos insanos appellari necesse est,

Cic. Tusc. 3,5,11: Am. Delirat uxor. Al. Equidem ecastor sana et salva sum, Plaut. Am. 2, 2, 98: Am. Haec sola sanam mentem gestat meorum familiarium. Br. Immo omnes sani sunt profecto. Am. At me uxor insanum facit Suis foedis factis, id. ib. 5, 1, 31 sqq.; cf. Cic. Off. 3, 25, 95:

quam ego postquam inspexi non ita amo, ut sani solent Homines, sed eodem pacto ut insani solent,

Plaut. Merc. 2, 1, 38:

sanus non est ex amore illius (shortly after: insanior ex amore),

id. ib. 2, 3, 106:

si sis sanus aut sapias satis... nisi sis stultior stultissimo,

id. Am. 3, 2, 23; cf.

(opp. insipiens),

id. Bacch. 4, 3, 14:

hic homo sanus non est,

is out of his senses, is insane, id. Am. 1, 1, 246; id. Merc. 5, 2, 110; id. Men. 1, 3, 15; 2, 2, 39 et saep.; cf.: En. Sanun' es? Ch. Pol sanus si sim, non te medicum mihi expetam, id. Merc. 2, 4, 21; so, sanun' es? sanan' es? sanin' estis? v. the passages cited init.:

satin' sanus es?

are you in your senses? Ter. Heaut. 4, 3, 29 (opp. sobrius); 5, 2, 33; id. And. 4, 4, 10; id. Ad. 5, 8, 14; id. Phorm. 5, 3, 19.—With gen.: satin' tu sanus mentis aut animi tui, Qui conditionem hanc repudies? Plaut. Trin. 2, 4, 53:

vix sanae mentis estis,

Liv. 32, 21:

mentis bene sanae,

Hor. S. 1, 9, 44:

mentis sanae vix compos,

Ov. M. 8, 35; so, sanae mentis, Tib. ap. Suet. Tib. 67:

ego illum male sanum semper putavi,

a man of not very sound mind, Cic. Att. 9, 15, 5:

male sana (Dido),

i. e. raving, Verg. A. 4, 8:

male sani poëtae,

i. e. inspired, Hor. Ep. 1, 19, 4; cf. Ov. M. 3, 474:

excludit sanos Helicone poëtas,

calculating, sober, Hor. A. P. 296:

bene sanus Ac non incautus,

very prudent, discreet, id. S. 1, 3, 61:

praecipue sanus,

id. Ep. 1, 1, 108:

rem publicam capessere hominem bene sanum non oportere,

Cic. Sest. 10, 23:

sani ut cretā an carbone notati?

id. ib. 2, 3, 246:

pro sano loqueris, cum me appellas nomine,

like a rational being, rationally, Plaut. Men. 2, 2, 24; so,

pro sano,

id. ib. 5, 5, 42; cf.: nihil hunc se absente pro sano facturum arbitratus, qui, etc., * Caes. B. G. 5, 7:

adeo incredibilis visa res, ut non pro vano modo, sed vix pro sano nuncius audiretur,

Liv. 39, 49: quem in locum nemo sanus hostis subiturus esset, Auct. B. Alex. 74 fin.:

solve senescentem sanus equum,

Hor. Ep. 1, 1, 8 et saep.:

tumultu etiam sanos consternante animos,

discreet, well-disposed, Liv. 8, 27:

sensus,

Verg. E. 8, 66:

mores,

Dig. 27, 10, 1.—With ab: ego sanus ab illis (vitiis), sound as respects them, i. e. free from, unaffected by them, etc., Hor. S. 1, 4, 129.— Comp.:

qui sanior, ac si, etc.,

Hor. S. 2, 3, 241; 2, 3, 275.— Sup.:

quisquam sanissimus tam certa putat, quae videt, quam? etc.,

Cic. Ac. 2, 28, 89 init.:

confluentibus ad eum (Sullam) optimo quoque et sanissimo,

Vell. 2, 25, 2.—

Of style, sound, correct, sensible, sober, chaste:

qui rectum dicendi genus sequi volunt, alii pressa demum et tenuia et quae minimum ab usu cottidiano recedant, sana et vere Attica putant, etc.,

Quint. 10, 1, 44:

nihil erat in ejus oratione, nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

Cic. Brut. 55, 202; cf.:

Attici oratores sani et sicci,

id. Opt. Gen. 3, 8; and:

Rhodii (oratores) saniores et Atticorum similiores,

id. Brut. 13, 51:

orator rectus et sanus,

Plin. Ep. 9, 26, 1; Vulg. 2 Tim. 4, 3; id. Tit. 2, 8; cf.:

sana ratio,

Val. Max. 9, 13, 3; Aug. Civ. Dei, 1, 22, 2.—Hence, advv., in two forms, saniter (ante-class.) and sane (class.).

sānĭter, rationally, Afran. ap. Non. 515, 22.—

sānē.

(Acc. to I.) Soundly, healthily, well: sane sarteque, Porphyrio ap. Charis. p. 195 fin.; 196 init. P.—

(Acc. to II.) Soberly, sensibly, reasonably, discreetly (very rare;

not in Cic.): bonum est, pauxillum amare sane, insane non bonum est,

Plaut. Curc. 1, 3, 20:

sane sapio et sentio,

I am in full possession of my reason and senses, id. Am. 1, 1, 292:

non ego sanius Bacchabor Edonis (with furere),

Hor. C. 2, 7, 26:

dixit sanius,

Sen. Contr. 5, 34 fin. —

In gen., like valde (i. e. valide), an intensive particle, well, indeed, doubtless, by all means, truly, certainly, of course, forsooth, right, very, etc. (freq. and class.):

sane sapis et consilium placet,

Plaut. Ps. 2, 2, 67 sq.; so,

sapis sane,

id. Cas. 3, 6, 25:

sapit,

id. Men. 5, 2, 39:

sane haud quicquam'st, magis quod cupiam,

id. Curc. 1, 3, 15; 2, 3, 43:

sane ego illum metuo,

id. Men. 5, 2, 108:

cum illā sane congruost sermo tibi,

id. Mil. 4, 3, 23:

sane ego sum amicus nostris aedibus,

id. As. 2, 3, 7:

dabant hae feriae tibi opportunam sane facultatem ad explicandas tuas litteras,

Cic. Rep. 1, 9, 14:

odiosum sane genus hominum officia exprobrantium,

id. Lael. 20, 71; id. Quint. 3, 11:

humilem sane relinquunt ortum amicitiae,

id. Lael. 9, 29; cf.:

tenui sane muro dissepiunt,

id. Rep. 4, 4, 4:

judicare difficile est sane,

id. Lael. 17, 62:

explicat orationem sane longam et verbis valde bonis,

id. Agr. 2, 5, 13:

(narratio) res sane difficilis,

id. de Or. 2, 66, 264:

sane grandes libros,

id. Rep. 3, 8, 12:

cui sane magna est in mento cicatrix,

Auct. Her. 4, 49, 63:

Herennium quendam, sane hominem nequam atque egentem, coepisse, etc.,

Cic. Att. 1, 19, 5:

Paulus mihi de re publicā alia quaedam sane pessima,

id. Att. 14, 7, 1:

sane murteta relinqui,

Hor. Ep. 1, 15, 5:

id sane est invisum duobus,

id. ib. 2, 2, 64:

bonus sane vicinus,

id. ib. 2, 2, 132:

sane populus numerabilis,

id. A. P. 206.— In replies: Mi. Te moneri numne vis? Ha. Sane volo, by all means, surely, to be sure, certainly, Plaut. Poen. 5, 2, 119; so,

sane volo,

id. Cas. 2, 3, 55; id. Rud. 5, 3, 51; Ter. Heaut. 4, 8, 31: Ch. Estne, ut fertur, forma? Pa. Sane, id. Eun. 2, 3, 69; 4, 7, 15:

sane hoc multo propius ibis,

id. Ad. 4, 2, 41. Th. Quid taces? Ph. Sane quia vero hae mihi patent semper fores, id. Eun. 1, 2, 9; id. And. 1, 2, 24: C. F. Visne igitur, etc. C. P. Sane placet, Cic. Part. Or. 1, 2:

sane et libenter quidem,

id. Rep. 2, 38, 64.—Ironically:

quam sane magni referat,

Plaut. Mil. 3, 3, 9; cf.: sane legem Juliam timeo, Ner. ap. Suet. Ner. 33 med.:

beneficium magnum sane dedit!

Phaedr. 3, 15, 12.—

With other adverbs: esse aedificatas has sane bene,

right well, very well, Plaut. Most. 3, 2, 74:

res rustica sane bene culta,

Cic. Quint. 3, 12; Ter. Hec. 1, 2, 103:

bene sane, as an answer,

very well, id. And. 5, 2, 7; id. Ad. 4, 2, 47:

recte sane,

id. Eun. 5, 5, 11; id. Heaut. 3, 2, 27; 3, 3, 20; id. Ad. 3, 3, 63; id. Phorm. 5, 8, 10:

sane commode,

Plaut. Poen. 1, 2, 72:

sapienter sane,

id. Pers. 3, 3, 42 et saep.:

scite hercle sane,

id. Trin. 3, 3, 53:

sane hercle,

Ter. Eun. 3, 5, 59; id. Hec. 3, 5, 9; id. Phorm. 3, 3, 9:

sane quidem,

id. And. 1, 2, 24:

sane quidem hercle,

Cic. Leg. 2, 4, 8:

sane pol,

Ter. And. 1, 4, 2.—Sane quam, how very, i. e. very much indeed, uncommonly, exceedingly (cf.:

admodum quam and valde quam): conclusa est a te tam magna lex sane quam brevi,

Cic. Leg. 2, 10, 23:

quod de Pompeio Caninius agit, sane quam refrixit,

id. Q. Fr. 2, 4 (6), 5; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 2; 8, 4, 2; Brut. ib. 11, 13, 4 (shortly before: suos valde quam paucos habet); Sulp. ib. 4, 5, 1.—With negatives:

haud sane diu est,

not very long since, Plaut. Merc. 3, 1, 44:

edepol commissatorem haud sane commodum,

Ter. Ad. 5, 2, 8:

haud sane intellego, quidnam sit, etc.,

Cic. Off. 2, 2, 5; Sall. C. 37, 9; 53, 5; id. Rep. Ord. 2, 11; Cic. Sen. 1, 3; Curt. 3, 1, 14:

agellus non sane major jugero uno,

Varr. R. R. 3, 16, 10:

cum his temporibus non sane in senatum ventitarem,

Cic. Fam. 13, 77, 1:

non sane mirabile hoc quidem,

id. Div. 2, 31, 67:

non ita sane vetus,

id. Brut. 10, 41:

non sane credere,

Hor. Ep. 1, 7, 61:

nihil sane esset, quod, etc.,

absolutely nothing, nothing at all, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7; so,

nihil sane,

id. de Or. 2, 1, 5; Sall. C. 16, 5; Hor. S. 2, 3, 138; id. Ep. 2, 1, 206 al.—

In restrictive concessions, to be sure, indeed, certainly, however: sane bonum, ut dixi, rei publicae genus, Cic.Rep. 2, 26, 48; cf.:

hoc sane frequentissimum est... sed, etc.,

Quint. 4, 2, 130:

negant quemquam esse virum bonum nisi sapientem. Sit ita sane, sed, etc.,

Cic. Lael. 5, 18; cf. id. Rep. 1, 19, 32:

haec si vobis non probamus, sint falsa sane,

id. Ac. 2, 32, 105:

sint sane, quoniam ita mores se habent, liberales,

Sall. C. 52, 12; id. J. 31, 8:

sit hoc sane leve,

Cic. Sest. 54, 115:

sed fruatur sane hoc solacio,

id. Prov. Cons. 7, 16; Ov. H. 17, 13; Curt. 5, 1, 6:

repetita narratio sane res declamatoria magis quam forensis,

Quint. 4, 2, 128:

poëtis permittamus sane ejusmodi exempla,

id. 8, 3, 73:

non sane recepto in usum nomine,

not indeed, id. 5, 11, 20; cf. id. 7, 1, 41.—

With imperatives in colloq. lang. likewise concessive, like the English then, pray then, if you will:

ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia,

Plaut. Am. 1, 1, 283: Al. Num quid vis, quin abeam jam intro? Ju. I sane, id. ib. 3, 3, 16:

abi tu sane superior,

id. Stich. 5, 4, 14:

i sane,

id. As. 3, 3, 86; id. Aul. 2, 5, 7; id. Ep. 1, 1, 73; id. Pers. 4, 4, 25; 4, 4, 55; id. Rud. 2, 3, 55; Ter. Ad. 4, 2, 48:

ite sane,

Plaut. Aul. 3, 3, 3:

abi sane,

id. Am. 1, 1, 197; id. Rud. 3, 6, 17; id. Stich. 1, 3, 107; Ter. Heaut. 3, 3, 27:

sequere sane,

Plaut. Merc. 3, 1, 2:

age sane,

id. Men. 1, 2, 44; id. Ps. 5, 2, 27:

da sane,

id. Merc. 4, 1, 11:

dato sane,

id. Stich. 4, 1, 47:

cedo sane,

id. Pers. 4, 3, 30; 5, 1, 20; Ter. Heaut. 4, 7, 4:

nosce sane,

Plaut. As. 2, 4, 58:

age sane, omnes,

Liv. 1, 57, 8.

sum, fui, esse (2d pers. es, but usu. es in Plaut and Ter; old forms, indic. pres. esum for sum, acc. to Varr. L. L. 9, § 100 Mull.: essis for es, Att. ap. Non. 200, 30, or Trag. Rel. p. 283 Rib.: simus for sumus, used by Augustus, acc. to Suet. Aug. 87; fut. escit for erit, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25:

esit, XII. Tab. ap. Fest. s. v. nec, p. 162 Mull.: escunt for erunt,

Cic. Leg. 2, 24, 60, 3, 3, 9; Lucr. 1, 619; perf. fuvimus for fuimus, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 168:

FVVEIT, C. I. L. 1, 1051: fuit,

Plaut. Capt. 3, 4, 23; id. Mil. 3, 1, 159:

fuerim,

id. ib. 4, 8, 54:

fuerit,

id. As. 4, 1, 37; subj. pres. siem, sies, siet, etc., very freq., esp. in Plaut.; e. g. siem, Am. prol. 57; Ter. And. 3, 4, 7:

sies,

Plaut. Am. 3, 2, 43; Ter. And. 2, 5, 13:

siet,

Plaut. Am. prol. 58; Ter. And. 1, 4, 7; Lucr. 3, 101:

sient,

Plaut. Am. 1, 1, 54; Ter. And. 2, 3, 16; cf. Cic. Or. 47, 157; also,

fuam, fuas, etc., regarded by G. Curtius, de Aorist. Lat. Rel. in Studien zur Gr. u. Lat. Gram. 1, 431 sqq., as an aorist: fuam,

Plaut. Bacch. 1, 2, 48; id. Mil. 2, 6, 112: fuas, Liv. Andron. ap. Non 111, 13; Plaut. Capt. 2, 3, 71; 2, 3, 83; id. Pers. 1, 1, 52; id. Trin. 2, 1, 32: fuat, Pac. ap. Non. 111, 8; Carm. ap. Liv. 25, 12; Plaut. Am. 3, 4, 2; id. Aul. 2, 2, 56; id. Capt. 2, 2, 10 et saep.; Ter. Hec. 4, 3, 4; Lucr. 4, 639; Verg. A. 10, 108:

fuant,

Plaut. Bacch. 4, 9, 110; id. Ep. 5, 1, 13; id. Ps. 4, 3, 12: fuvisset, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4; part. pres. ens, used by Caesar, acc. to Prisc. p. 1140 P.; and by Sergius Flavius, acc. to Quint. 8, 3, 33; fut. inf. fore for futurum esse, very freq., and so always with partt.; cf. Madv. Gram. § 108; whence, subj. imperf. forem fores, etc., for essem; esp. in conditional sentences and in the histt., but very rare in Cic.; v. Neue, Formenl. 2, 597 sqq.), v. n. [root es; Sanscr. as-mi, and the Greek es-mi, whence eimi; perf. fui; root in Sanscr. bhu, to become; bhavas, condition; Gr. phuô, to beget; cf.: fetus, futuo, etc.], to be, as a verb substantive or a copula.

As a verb substantive, to be.

In gen.

Asserting existence, to be, exist, live:

definitionum duo sunt genera prima: unum earum rerum quae sunt: alterum earum quae intelleguntur. Esse ea dico, quae cerni tangive possunt, ut fundum, aedes, parietem, cetera. Non esse rursus ea dico, quae tangi demonstrarive non possunt, cerni tamen animo atque intellegi possunt, ut si usucapionem, si tutelam, etc.... definias,

Cic. Top. 5, 26 sq.:

si abest, nullus est,

Plaut. Bacch. 2, 2, 16:

nunc illut est, quom me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

ita paene nulla sibi fuit Phronesium ( = paene mortuus est),

id. Truc. 1, 2, 95:

omne quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse,

Cic. de Or. 2, 38, 157:

non statim, quod esse manifestum est, etiam quid sit apparet,

Quint. 3, 6, 81: est locus, Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.):

flumen est Arar, quod, etc.,

Caes. B. G. 1, 12:

homo nequissimus omnium qui sunt, qui fuerunt, qui futuri sunt!

Cic. Fam. 11, 21, 1; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

si quos inter societas aut est aut fuit aut futura est,

id. Lael. 22, 83:

nec enim, dum ero, angar ulla re, cum omni vacem culpa: et, si non ero, sensu omnino carebo,

id. Fam. 6, 3, 4:

si modo futuri sumus, erit mihi res opportuna,

id. Att. 11, 4, 1:

si quando erit civitas, erit profecto nobis locus: sin autem non erit, etc.,

id. Fam. 2, 16, 6:

nolite arbitrari, me cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore,

id. Sen. 22, 79:

si erit ulla res publica... sin autem nulla erit,

id. Fam. 2, 16, 5:

fuimus Troes, fuit Ilium,

Verg. A. 2, 325:

sive erimus seu nos fata fuisse volunt,

Tib. 3, 5, 32: per quinquennia decem fuimus, Prud. Cath. praef. 2.—

Of events, to be, happen, occur, befall, take place:

illa (solis defectio) quae fuit regnante Romulo,

Cic. Rep. 1, 16, 25:

neque enim est periculum, ne, etc.,

id. ib. 1, 23, 37:

amabo, quid tibi est?

Ter. Heaut. 2, 4, 24:

quid se futurum esset,

Liv. 33, 27. —

Of location, to be present, to be at a place.

With adv., or other expressions of place:

cum non liceret quemquam Romae esse, qui, etc.,

Cic. Verr. 2, 2, 41, § 100:

cum Athenis decem ipsos dies fuissem,

id. Fam. 2, 8, 3; id. de Or. 2, 7, 27:

cum Africanus constituisset in hortis esse,

id. Rep. 1, 9, 14:

cum essemus in castris,

id. ib. 1, 15:

nonne mavis sine periculo tuae domi esse quam cum periculo alienae?

id. Fam. 4, 7, 4:

vos istic commodissime sperem esse,

id. ib. 14, 7, 2: te hic tutissime puto fore, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 11, A.—

Of passages in a book or writing, with in and abl., to be, stand, be written, etc.:

deinceps in lege est, ut, etc.,

Cic. Leg. 2, 16, 40:

quid enim in illis (litteris) fuit praeter querelam temporum,

id. Fam. 2, 16, 1.—

Of personal relations, with ad or apud and acc., or cum and abl. of person:

cum esset (Sulpicius Gallus) casu apud M. Marcellum,

Cic. Rep. 1, 14, 21:

eram cum Stoico Diodoto: qui cum habitavisset apud me mecumque vixisset, etc.,

id. Brut. 90, 309:

erat nemo, quicum essem libentius quam tecum et pauci, quibuscum essem aeque libenter,

id. Fam. 5, 21, 1:

qui me admodum diligunt multumque mecum sunt,

id. ib. 4, 13, 6; cf. with simul:

Smyrnae cum simul essemus complures dies,

id. Rep. 1, 8, 13.—Hence, esp.: esse cum aliquo (aliqua), to be with, i. e. live with, associate with, as husband or wife:

cujus soror est cum P. Quintio,

Cic. Quint. 24, 77:

ea nocte mecum illa hospitis jussu fuit,

Plaut. Merc. 1, 1, 101; Ov. A. A. 3, 664:

cum hac (meretrice) si qui adulescens forte fuerit,

Cic. Cael. 20, 49; Ov. Am. 2, 8, 27: tum ad me fuerunt, qui, etc., Varr. ap. Non. 133, 28:

Curio fuit ad me sane diu,

Cic. Att. 10, 4, 8:

cum ad me bene mane Dionysius fuit,

id. ib. 10, 16, 1; cf.:

esse sub uno tecto atque ad eosdem Penates,

Liv. 28, 18.—

Of relations analogous to place, of dress, condition, position, office, etc., to be, live, be found, etc., with in and abl.:

cum est in sagis civitas,

Cic. Phil. 8, 11, 32:

in laxa toga,

Tib. 2, 3, 78: sive erit in Tyriis, Tyrios laudabis amictus;

Sive erit in Cois, Coa decere puta,

Ov. A. A. 2, 297: hominem non modo in aere alieno nullo, sed in suis nummis multis esse et semper fuisse, Cic. Verr [p. 1798] 2, 4, 6, §

11: in servitute,

id. Clu. 7, 21:

in illa opinione populari,

id. ib. 51, 142:

in magno nomine et gloria,

id. Div. 1, 17, 31:

in spe,

id. Fam. 14, 3, 2:

in tanta moestitia,

id. Phil. 2, 15, 37:

in odio,

id. Att. 2, 22, 1:

in probris, in laudibus,

id. Off. 1, 18, 61:

in officio,

id. ib. 1, 15, 49:

in injustitia,

id. ib. 1, 14, 42:

in vitio,

id. ib. 1, 19, 62; id. Tusc. 3, 9, 19:

ne in mora quom opus sit, sies,

Ter. And. 2, 5, 13:

ne in mora illi sis,

id. ib. 3, 1, 9:

hic in noxia'st,

id. Phorm. 2, 1, 36:

quae (civitas) una in amore atque in deliciis fuit,

Cic. Verr. 2, 4, 1, § 3:

in ingenti periculo,

Liv. 5, 47:

in pace,

id. 31, 29.—So with abl. without in, when qualified by an adj.:

(statua) est et fuit tota Graecia summo propter ingenium honore et nomine,

Cic. Verr. 2, 2, 35, § 87:

si quis asperitate ea est et inmanitate naturae,

id. Lael. 23, 87:

ne quo periculo proprio existimares esse,

id. Fam. 4, 15, 2 (B. and K. ex conj.:

in periculo): ego sum spe bona,

id. ib. 12, 28, 3:

res nunc difficili loco mihi videtur esse,

id. ib. 12, 28, 3:

incredibili sum sollicitudine de tua valetudine,

id. ib. 16, 15, 1; esp. in phrase periculo alicujus esse, to be at the risk of any one:

rem illam suo periculo esse,

id. Att. 6, 1, 6:

ut quae in naves inposuissent, ab hostium tempestatisque vi publico periculo essent,

Liv. 23, 49, 2 Weissenb. ad loc.:

dare nummos meo periculo,

Dig. 46, 1, 24:

communi periculo,

ib. 13, 6, 21, § 1 (cf. II. B. 1. b. infra).—

To depend upon, rest with, with in and abl.:

res erat non in opinione dubia,

Cic. Dom. 5, 11:

sed totum est in eo, si, etc.,

id. Att. 2, 22, 5:

omnem reliquam spem in impetu esse equitum,

Liv. 10, 14, 12:

quoniam totum in eo sit, ne contrectentur pocula,

Col. 12, 4, 3. —

In partic.

Esse (est, sunt, etc.) often stands without a subject expressed, or with an indef. subj., as antecedent of a rel.-clause, whose verb may be in the indic. or subj.; the former only when the subject is conceived as particular or limited, and actually existing; the latter always when it is conceived as indefinite; cf. Zumpt, Gram. § 562 sq.; Roby, Gram. § 1686 sq.; Madv. Gram. § 365; but the distinctions usually drawn by grammarians are not always observed by the best writers; and the subjunctive is always admissible, being the prevailing construction after sunt qui in class. prose, and nearly universal in postAug. writers: sunt, qui (quae), there are those ( people or things) who ( that), or simply some.

With indic.

Without subject expressed:

mulier mane: sunt Qui volunt te conventam,

Plaut. Cist. 4, 2, 37:

sunt hic quos credo inter se dicere,

id. Cas. prol. 67:

sunt quae te volumus percontari,

id. Ps. 1, 5, 47:

quid est, quod tu gestas tabellas?

id. ib. 1, 1, 10:

quid est, quod tu me nunc optuere?

id. Most. 1, 1, 69; cf.:

quid hoc est, quod foris concrepuit?

id. ib. 5, 1, 15:

tun' is es, Qui in me aerumnam obsevisti?

id. Ep. 4, 1, 34:

quid est, quod tuo animo aegre est?

id. Cas. 2, 2, 9; id. Cist. 4, 1, 3:

at ego est quod volo loqui,

id. As. 1, 3, 79:

est quod te volo secreto,

id. Bacch. 5, 2, 30:

sunt quos scio amicos esse, sunt quos suspicor,

id. Trin. 1, 2, 54:

ita subitum'st, quod eum conventum volo,

id. ib. 5, 2, 51:

sunt quae ego ex te scitari volo,

id. Capt. 2, 2, 13:

sed est quod suscenset tibi,

Ter. And. 2, 6, 17:

est quod me transire oportet,

id. Hec. 2, 2, 31:

quid sit quapropter te jussi, etc.,

id. ib. 5, 1, 7:

sunt item quae appellantur alces,

Caes. B. G. 6, 27 init.:

(nationes) ex quibus sunt qui ovis vivere existimantur,

id. ib. 4, 10 fin.:

sunt qui putant posse te non decedere,

Cic. Fam. 1, 9, 25:

sunt autem, qui putant non numquam complexione oportere supersederi,

id. Inv. 1, 40, 72:

quamquam sunt, qui propter utilitatem modo petendas putant amicitias,

id. ib. 2, 55, 167:

sunt autem quae praeterii,

id. Att. 10, 4, 11:

sunt, qui abducunt a malis ad bona, ut Epicurus. Sunt, qui satis putant ostendere, nihil inopinati accidisse... Sunt etiam qui haec omnia genera consolandi colligunt,

id. Tusc. 3, 31, 76 Kuhn. N. cr.:

sunt, qui, quod sentiunt, non audent dicere,

id. Off. 1, 24, 84:

Argiletum sunt qui scripserunt ab Argola, etc.,

Varr. L. L. 5, § 157 Mull.:

sunt qui ita dicunt,

Sall. C. 19, 4:

sunt qui spiritum non recipiunt sed resorbent,

Quint. 11, 3, 55:

sunt, quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat,

Hor. C. 1, 1, 3; cf. id. S. 1, 4, 24: sunt quibus unum opus est, etc., id. C. 1, 7, 5:

sunt quibus in satira videor nimis acer,

id. S. 2, 1, 1:

sunt quorum ingenium nova tantum crustula promit,

id. ib. 2, 4, 47.—

With a subject expressed by an indefinite word or clause:

sunt alii qui te volturium vocant,

Plaut. Trin. 1, 2, 64:

est genus hominum qui se primos omnium esse volunt,

Ter. Eun. 2, 2, 17:

multae sunt causae, quam ob rem cupio abducere,

id. ib. 1, 2, 65 Fleck. (Ussing, cupiam):

erat quidam eunuchus, quem mercatus fuerat,

id. ib. 3, 5, 21:

multaeque res sunt in quibus de suis commodis viri boni multa detrahunt,

Cic. Lael. 16, 57:

sunt ejus aliquot orationes, ex quibus lenitas ejus perspici potest,

id. Brut. 48, 177:

fuerunt alia genera philosophorum, qui se omnes Socraticos esse dicebant,

id. de Or. 3, 17, 62:

nonnulli sunt, qui aluerunt, etc.,

id. Cat. 1, 12, 301:

sunt quidam, qui molestas amicitias faciunt, cum ipsi se contemni putant,

id. Lael. 20, 72:

sunt vestrum, judices, aliquam multi, qui L. Pisonem cognoverunt,

id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

multae et pecudes et stirpes sunt, quae sine procuratione hominum salvae esse non possunt,

id. N. D. 2, 52, 130:

sunt bestiae quaedam, in quibus inest aliquid simile virtutis, etc.,

id. Fin. 5, 14, 38:

permulta sunt, quae dici possunt, quare intellegatur, etc.,

id. Rosc. Am. 33, 94; cf. id. Div. in Caecil. 7, 22; id. Off. 1, 14, 43; 1, 20, 69; id. Div. 1, 54, 123:

fuere complures, qui ad Catilinam initio profecti sunt,

Sall. C. 39, 5: haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiunt. Cic. de Or. 1, 33, 152:

alia fuere, quae illos magnos fecere,

Sall. C. 52, 21.—

With. subj.: sunt, qui discessum animi a corpore putent esse mortem;

sunt qui nullum censeant fieri discessum,

Cic. Tusc. 1, 9, 18:

sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent,

id. Off. 1, 21, 71:

de impudentia singulari sunt qui mirentur,

id. Verr. 2, 1, 2, § 6:

est eisdem de rebus quod dici potest subtilius,

id. Tusc. 3, 15, 32:

praesto est qui neget rem ullam percipi esse sensibus,

id. Ac. 2, 32, 101:

quicquid est quod deceat, id, etc.,

id. Off. 1, 27, 94:

sunt qui nolint tetigisse nisi illas, etc.,

Hor. S. 1, 2, 28:

sunt qui Crustis et pomis viduas venentur avaras,

id. Ep. 1, 1, 78:

vestes Gaetulo murice tinctas Sunt qui non habeant, est qui non curet habere,

id. ib. 2, 2, 182 et saep.—

With a more or less indefinite expression of the subject:

sunt quidam e nostris, qui haec subtilius velint tradere et negent satis esse, etc.,

Cic. Fam. 1, 9, 31:

rarum est quoddam genus eorum, qui se a corpore avocent,

id. Div. 1, 49, 111:

quotus igitur est quisque qui somniis pareat?

id. ib. 2, 60, 125; id. de Or. 2, 50, 196:

solus est hic, qui numquam rationes ad aerarium referat,

id. Verr. 2, 1, 38, § 98:

quae quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt, qui pro nihilo putent,

id. Lael. 23, 86:

erat nemo in quem ea suspicio conveniret,

id. Rosc. Am. 23, 65, cf.:

quis enim miles fuit, qui Brundisii illam non viderit? quis, qui nescierit, etc.,

id. Phil. 2, 25, 61:

sit aliquis, qui nihil mali habeat,

id. Tusc. 1, 35, 85:

sunt nonnullae disciplinae, quae officium omne pervertant,

id. Off. 1, 2, 5:

est quaedam animi sanitas quae in insipientem quoque cadat,

id. Tusc. 4, 13, 30:

Syracusis lex est de religione, quae jubeat,

id. Verr. 2, 2, 51, § 126:

unus est qui curet constantia magis quam consilio,

id. Att. 1, 18, 7:

si est una ex omnibus quae sese moveat,

id. Rep. 6, 26, 28:

multi sunt, qui non acerbum judicent vivere, sed supervacuum,

Sen. Ep. 24, 26:

erant sententiae quae castra Vari oppugnanda censerent,

Caes. B. C. 2, 30:

fuere cives qui seque remque publicam obstinatis animis perditum irent,

Sall. C. 36, 4:

sunt verba et voces, quibus hunc lenire dolorem Possis,

Hor. Ep. 1, 1, 34:

sunt delicta tamen, quibus ignovisse velimus,

id. A. P. 347.—

Poet.: est, quibus (acc. to the Gr. estin hois):

est quibus Eleae concurrit palma quadrigae: est quibus in celeres gloria nata pedes,

Prop. 3, 9 (4, 8), 17.—

With dat., to belong or pertain to; or, rendering the dative as the subject of the verb, to have ( possess, = the Fr. etre a used of property, and of permanent conditions or characteristics, not of temporary states, feelings, etc.; cf. Krebs, Antibarb. p. 417 sq.): aliquid reperiret, fingeret fallacias, Unde esset adulescenti, amicae quod daret, Ter. Heaut. 3, 2, 23:

nomen Mercurio'st mihi, Plaut Am. prol. 19: nisi jam tum esset honos elo quentiae,

Cic. Brut. 10, 40:

est igitur homini cum deo similitudo,

id. Leg. 1, 8, 25:

familiaritas, quae mihi cum eo est,

id. Att. 8. 3, 2:

privatus illis census erat brevis,

Hor. C. 2, 15, 13; cf.:

Trojae et huic loco nomen est,

Liv. 1, 1, 5:

Hecyra est huic nomen fabulae,

Ter. Hec. prol. 1:

cui saltationi Titius nomen esset,

Cic. Brut. 62, 225:

cui (fonti) nomen Arethusa est,

id. Verr. 2, 4, 53, § 118:

Scipio, cui post Africano fuit cognomen,

Liv. 25, 2, 6.—With ellips. of dat. ( poet.):

nec rubor est emisse palam (sc. ei),

nor is she ashamed, Ov. A. A. 3, 167:

neque testimonii dictio est (sc. servo),

has no right to be a witness, Ter. Phorm. 2, 1, 63.—

Esse alicui cum aliquo, to have to do with, to be connected with a person:

tecum nihil rei nobis, Demipho, est,

Ter. Phorm. 2, 3, 74:

sibi cum illa mima posthac nihil futurum,

Cic. Phil. 2, 31, 77:

jussit bona proscribi ejus, quicum familiaritas fuerat, societas erat,

id. Quint. 6, 25:

si mihi tecum minus esset, quam est cum tuis omnibus,

id. Fam. 15, 10, 2.—

Esse with certain prepp. and their cases (cf. also I. A. 2. 3. 4. supra).

Esse ab aliquo, to be of a person, to be the servant, disciple, adherent, partisan, etc., of:

es ne tu an non es ab illo milite e Macedonia?

do you belong to? Plaut. Ps. 2, 2, 21:

ab Andria est ancilla haec,

Ter. And. 3, 1, 3; 4, 4, 17:

erat enim ab isto Aristotele,

Cic. de Or. 2, 38, 160:

sed vide ne hoc, Scaevola, totum sit a me,

makes for me, id. de Or 1, 13, 55 (cf. ab, I. B. 3., II. B. 2. o.). —

Esse pro aliquo, to be in favor of, make for:

(judicia) partim nihil contra Habitum valere, partim etiam pro hoc esse,

Cic. Clu. 32, 88.—

Esse ex aliqua re, to consist of, be made up of:

(creticus) qui est ex longa et brevi et longa,

Cic. de Or. 3, 47, 183; cf.:

duo extremi chorei sunt, id est, e singulis longis et brevibus,

id. Or. 63, 212:

etsi temeritas ex tribus brevibus et longa est,

id. ib. 63, 214; 64, 215 (v. also 6. infra). —

Euphem., in perf. tempp., of one who has died or a thing that has perished, to be no more, to be gone, departed, dead ( poet.):

horresco misera, mentio quoties fit partionis: Ita paene tibi fuit Phronesium,

i. e. had almost died, Plaut. Truc. 1, 2, 92:

nunc illud est, cum me fuisse quam esse nimio mavelim,

id. Capt. 3, 3, 1:

sive erimus, seu nos fata fuisse velint,

Tib. 3, 5, 32:

fuimus Troes, fuit Ilium et ingens Gloria Teucrorum,

Verg. A. 2, 325:

certus in hospitibus non est amor: errat ut ipsi, Cumque nihil speres firmius esse, fuit,

Ov. H. 16, (17), 192.—

Pregn., to be real or a fact, to be the case; so esp.: est, esto, it is even so, be it so, such is or let such be the case, granted, well, etc.:

quid tibi vis dicam, nisi quod est?

Plaut. Ep. 1, 1, 17:

sunt ista, Laeli,

Cic. Lael. 2, 6:

ista esse credere,

id. Tusc. 1, 6, 10: est vero, inquit, Africane, id. Fragm. ap. Lact. 1, 18:

est ut dicis, inquam,

id. Fin. 3, 5, 19:

sit quidem ut sex milia seminum intereant,

Col. 3, 3, 13:

esto: ipse nihil est, nihil potest,

Cic. Div. in Caecil. 15, 47; cf.:

verum esto,

id. Fin. 2, 23, 75:

esto,

Verg. A. 7, 313; 10, 67; Hor. Ep. 1, 1, 81; 1, 17, 37 al.—Hence,

The connections est ut, ubi, cum, quod, or with a subject-clause, it happens or chances that, it is the case that, there is cause or reason why, there is a time when, it is allowed or permissible that, one may, etc.

Est ut, it is the case or fact, that, etc.:

sin est, ut velis Manere illam apud te, dos hic maneat,

Ter. Phorm. 5, 7 (8), 32:

si est, ut dicat velle se, Redde,

id. Hec. 4, 1, 43:

si est, culpam ut Antipho in se admiserit,

id. Phorm. 2, 1, 40:

est, ut id maxime deceat,

Cic. Or. 59, 199:

quando fuit, ut, quod licet, non liceret?

id. Cael. 20, 48:

non est igitur, ut mirandum sit, ea praesentiri, etc.,

id. Div 1, 56, 128:

non erat, ut fieri posset, mirarier umquam,

Lucr. 5, 979:

futurum esse ut omnes pellerentur,

Caes. B. G. 1, 31:

non est, ut copia major Ab Jove donari possit tibi,

Hor. Ep. 1, 12, 2:

est ut viro vir latius ordinet Arbusta sulcis,

id. C. 3, 1, 9; Dig. 38, 7, 2.—Cf. esse after a neg., with quin:

numquam est enim, quin aliquid memoriae tradere velimus,

Auct. Her. 3, 24, 40.—Also, est ut, there is reason, that, etc.:

magis est ut ipse moleste ferat errasse se, quam ut, etc.,

Cic. Cael. 6, 14 fin.: ille erat ut odisset primum defensorem salutis meae, he had good reason for hating [p. 1799] id. Mil. 13, 35; cf.:

quid erat cur Milo optaret,

id. ib. 13, 34:

neque est ut putemus ignorari ea ab animalibus,

Plin. 18, 1, 1, § 3. —

Est ubi, sometime or another, sometimes:

erit, ubi te ulciscar, si vivo,

Plaut. Ps. 5, 2, 26:

est, ubi id isto modo valeat,

Cic. Tusc. 5, 8, 23.—

Est cum, sometimes:

est cum non est satius, si, etc.,

Auct. Her. 4, 26, 36.—

Est quod, there is reason to, I have occasion:

est quod visam domum,

Plaut. Aul. 2, 2, 26:

etsi magis est, quod gratuler tibi quam quod te rogem,

I have more reason to, Cic. Att. 16, 5, 2:

est quod referam ad consilium: sin, etc.,

Liv. 30, 31, 9:

quod timeas non est,

Ov. H. 19, 159:

nil est illic quod moremur diutius,

Ter. Heaut. 4, 7, 6:

non est quod multa loquamur,

Hor. Ep. 2, 1, 30.—Cf. with cur:

non est cur eorum spes infragatur,

Cic. Or. 2, 6:

nihil est cur,

id. Fam. 6, 20, 1.—

Est, sit, etc., with infin. in Gr. constr., it is possible, is allowed, permitted, one may, etc. (mostly poet. and post-class.):

est quadam prodire tenus, si non datur ultra,

Hor. Ep. 1, 1, 32:

Cato, R. R. prooem. § 1: scire est liberum Ingenium atque animum,

Ter. Ad. 5, 3, 42:

nec non et Tityon terrae omniparentis alumnum Cernere erat,

Verg. A. 6, 596; 8, 676; Sil. 2, 413:

neque est te fallere quicquam,

Verg. G. 4, 447:

unde Plus haurire est,

Hor. S. 1, 2, 79:

est Gaudia prodentem vultum celare,

id. ib. 2, 5, 103:

quod versu dicere non est,

id. ib. 1, 5, 87:

quod tangere non est,

Ov. M. 3, 478:

quae verbo objecta, verbo negare sit,

Liv. 42, 41, 2 Weissenb. ad loc.:

ut conjectare erat intentione vultus,

Tac. A. 16, 34:

est videre argentea vasa,

id. G. 5; Val. Max. 2, 6, 8; v. Zumpt, Gram. § 227.— With dat.:

ne tibi sit frigida saxa adire,

Prop. 1, 20, 13; Tib. 1, 6, 24 (32):

tu procul a patria (nec sit mihi credere tantum!) Alpinas nives Me sine vides,

Verg. E. 10, 46:

fuerit mihi eguisse aliquando amicitiae tuae,

Sall. J. 110, 3; Dig. 46, 3, 72, § 4.—

In eo ease ut, etc., to be in a condition to reach the point that, to be possible, etc., to be about to, on the point of, etc. ( impers. or with res, etc., as subj.):

cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,

Liv. 2, 17, 5:

si viderent in eo jam esse ut urbs caperetur,

id. 28, 22, 8:

jamque in eo rem fore, ut Romani aut hostes aut domini habendi sint,

id. 8, 27, 3:

cum res non in eo essent ut, etc.,

id. 33, 41, 9:

non in eo esse Carthaginiensium res, ut, etc.,

id. 30, 19, 3; 34, 41. —With person. subj. (late Lat.):

cum ab Ulixe adducta Iphigenia in eo esset, ut immolaretur,

Hyg. Fab. 261. —

Like the Engl. to be, for to come, fall, reach, to have arrived, etc. (hence also with in and acc.):

ecquid in mentem est tibi, Patrem tibi esse?

Plaut. Bacch. 1, 2, 54:

nam numero mi in mentem fuit,

id. Am. 1, 1, 26:

ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

Cic. Quint. 5, 22:

portus in praedonum fuisse potestatem sciatis,

id. Imp. Pomp. 12, 33:

ut certior fieret, quo die in Tusculanum essem futurus,

id. Att. 15, 4, 2:

qui neque in provinciam cum imperio fuerunt,

id. Fam. 8, 8, 8:

quae ne in potestatem quidem populi Romani esset,

Liv. 2, 14, 4:

nec prius militibus in conspectum fuisse,

Suet. Aug. 16:

esse in amicitiam populi Romani dicionemque,

Cic. Div. in Caecil. 20, 66; cf.:

in eorum potestatem portum futurum,

id. Verr. 2, 5, 38, § 98; v. Gell. 1, 7, 16 sq.; Zumpt, Gram. § 316.—

Of time, to pass, elapse (rare but class.):

diem scito nullum esse, quo, etc.,

Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.

As a copula, to be any thing or in any manner.

In gen.

With an adj., subst., or pron.:

et praeclara res est et sumus otiosi,

Cic. Lael. 5, 17:

quod in homine multo est evidentius,

id. ib. 8, 27:

sperare videor Scipionis et Laelii amicitiam notam posteritati fore,

id. ib. 4, 15:

non sum ita hebes, ut istud dicam,

id. Tusc. 1, 6, 12:

cum, ignorante rege, uter esset Orestes, Pylades Orestem se esse diceret, Orestes autem ita ut erat, Orestem se esse perseveraret,

id. Lael. 7, 24:

consul autem esse qui potui? etc.,

id. Rep. 1, 6, 10:

nos numerus sumus et fruges consumere nati,

are a mere number, Hor. Ep. 1, 2, 27:

pars non minima triumphi est victimae praecedentes,

Liv. 45, 49:

nobile erit Romae pascua vestra forum,

Prop. 4 (5), 9, 20:

sanguis erant lacrimae,

Luc. 9, 811:

ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,

Plaut. Stich. 5, 4, 49:

tuos sum,

id. Bacch. 1, 1, 60: domus non ea est, quam parietes nostri cingunt, Cic. Rep. 1, 13, 19:

is enim fueram, cui, etc.,

id. ib. 1, 4, 7.—

Less freq. with adv. (esp. in colloq. language): Am. Satin' tu sanus es? Sos. Sic sum ut vides, Plaut. Am. 2, 1, 57:

sic, inquit, est,

Cic. Rep. 1, 38, 60:

est, inquit, ut dicis,

id. ib. 1, 40, 63:

quod ita cum sit,

id. ib. 1, 45, 69:

quia sunt haud procul ab hujus aetatis memoria,

id. ib. 1, 1, 1 B. and K.:

nec vero habere virtutem satis est,

id. ib. 1, 2, 2: frustra id inceptum Volscis fuit. Liv. 2, 25:

dato qui bene sit: ego, ubi bene sit, tibi locum lepidum dabo,

Plaut. Bacch. 1, 1, 51:

apud matrem recte est,

Cic. Att. 1, 7:

cum in convivio comiter et jucunde fuisses,

id. Deiot. 7, 19:

omnes hanc quaestionem haud remissius sperant futuram,

id. Rosc. Am. 5, 11:

dicta impune erant,

Tac. A. 1, 72.—Esp.: facile alicubi (in aliqua re) esse, with pleasure, glad to be:

quod in maritimis facillime sum,

Cic. Fam. 2, 16, 2:

locum habeo nullum ubi facilius esse possum,

id. Att. 13, 26, 2 (on esse with an adverb, v. Haase ap. Reisig, Vorles. p. 394; cf. also bene under bonus fin.).—

In partic.

With gen. part., to be of, belong to a class, party, etc.:

in republica ita est versatus, ut semper optimarum partium et esset et existimaretur,

Nep. Att. 6, 1:

qui ejusdem civitatis fuit,

id. Them. 9, 1:

qui Romanae partis erant, urbe excesserunt,

Liv. 35, 51, 7: ut aut amicorum aut inimicorum Campani simus;

si defenditis, vestri, si deseritis, Samnitium erimus,

id. 7, 30, 9 sq. —

With gen. or abl. denoting quality.

With gen.:

nimium me timidum, nullius animi, nullius consilii fuisse confiteor,

Cic. Sest. 16, 36:

disputatio non mediocris contentionis est,

id. de Or. 1, 60, 257:

magni judicii, summae etiam facultatis esse debebit,

id. Or. 21, 70:

(virtus) nec tantarum virium est, ut se ipsa tueatur,

id. Tusc. 5, 1, 2; id. Fin. 5, 12, 36:

Sulla gentis patriciae nobilis fuit,

Sall. J. 95, 3:

summi ut sint laboris,

Caes. B. G. 4, 2:

civitas magnae auctoritatis,

id. ib. 5, 54:

refer, Cujus fortunae (sit),

Hor. Ep. 1, 7, 54:

se nullius momenti apud exercitum futurum,

Nep. Alcib. 8, 4:

qui ejusdem aetatis fuit,

id. ib. 11, 1:

invicti ad laborem corporis erat,

Liv. 9, 16:

nec magni certaminis ea dimicatio fuit,

id. 21, 60:

somni brevissimi erat,

Suet. Claud. 33.—So of extent, number, etc.:

classis centum navium,

Nep. Them. 2, 2; 2, 5:

annus trecentarum sexaginta quinque dierum,

Suet. Caes. 40.—

With abl.:

bono animo es,

Ter. Eun. 1, 2, 4:

jam aetate ea sum, ut, etc.,

id. Hec. 5, 1, 11:

bellum varia victoria fuit,

Sall. J. 5, 1:

L. Catilina nobili genere natus fuit magna vi et animi et corporis, set ingenio malo,

id. C. 5, 1:

Sulla animo ingenti,

id. J. 95, 3:

esse magna gratia,

Caes. B. G. 1, 8:

tenuissima valetudine esse,

id. ib. 5, 40:

si fuerit is injustus, timidus, hebeti ingenio atque nullo,

Cic. Tusc. 5, 15, 45:

mira sum alacritate ad litigandum,

id. Att. 2, 7, 2:

bono animo sint et tui et mei familiares,

id. Fam. 6, 18, 1:

ut bono essent animo,

id. Rep. 1, 17, 29:

ut uxores eodem jure sint quo viri,

id. ib. 1, 43, 67:

qui capite et superciliis semper est rasis,

id. Rosc. Com. 7, 20:

abi, quaere, unde domo quis, Cujus fortunae, quo sit patre quove patrono,

Hor. Ep. 1, 7, 54 (cf. I. A. 4. supra). —

With gen. or abl. of price or value.

With gen.:

pluris est oculatus testis quam auriti decem,

Plaut. Truc. 2, 6, 8:

videtur esse quantivis pretii,

Ter. And. 5, 2, 15:

a me argentum, quanti (servus) est, sumito,

id. Ad. 5, 9, 20:

si ullo in loco frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit,

Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194:

ager nunc multo pluris est, quam tunc fuit,

id. Rosc. Com. 12, 33:

ut quisque, quod plurimi sit, possideat, ita, etc.,

id. Par. 6, 2, 48:

magni erunt mihi tuae litterae,

id. Fam. 15, 15, 4:

parvi sunt foris arma, nisi, etc.,

id. Off. 1, 22, 76:

an emat denario quod sit mille denarium,

id. ib. 3, 23, 92:

parvi pretii est quod nihili est,

id. Q. Fr. 1, 2, 4:

mea mihi conscientia pluris est quam omnium sermo,

is worth more to me, weighs more with me, id. Att. 12, 28, 2:

neque pluris pretii cocum quam vilicum habeo,

Sall. J. 85, 39:

erat (agellus) centum milium nummum,

Plin. Ep. 6, 3, 1. —

With abl.: sextante sal et Romae et per totam I i aliam erat, was worth, stood at, Liv. 29, 37.—

With gen. of possession, etc., it belongs, pertains to; or it is the part, property, nature, mark, sign, custom, or duty of, etc.

In gen.:

audiant eos, quorum summa est auctoritas apud, etc.,

who possess, Cic. Rep. 1, 7, 12:

ea ut civitatis Rhodiorum essent,

Liv. 37, 55, 5:

teneamus eum cursum, qui semper fuit optimi cujusque,

Cic. Rep. 1, 2, 3:

quamobrem neque sapientis esse accipere habenas,

id. ib. 1, 5, 9; id. de Or. 2, 20, 86:

sapientis est consilium explicare suum, etc.,

id. ib. 2, 81, 333:

temeritas est florentis aetatis, prudentia senescentis,

id. Sen. 6, 20:

est adulescentis majores natu vereri,

id. Off. 1, 34, 122:

Aemilius, cujus tum fasces erant,

Liv. 8, 12, 13:

tota tribuniciae potestatis erat,

id. 3, 48:

alterius morientis prope totus exercitus fuit,

id. 22, 50:

jam me Pompeii totum esse scis,

Cic. Fam. 2, 13, 2:

hominum, non causarum, toti erant,

Liv. 3, 36:

plebs novarum, ut solet, rerum atque Hannibalis tota esse,

were devoted to, favored, id. 23, 14:

Dolopes numquam Aetolorum fuerant: Philippi erant,

id. 38, 3:

Ptolemaeus propter aetatem alieni arbitrii erat,

id. 42, 29:

est miserorum ut malevolentes sint,

Plaut. Capt. 3, 4, 51:

quod alterum divinitatis mihi cujusdam videtur,

Cic. de Or. 2, 20, 86:

negavit moris esse Graecorum, ut, etc.,

id. Verr. 2, 1, 26, § 66:

non est gravitatis ac sapientiae tuae, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum,

id. Fam. 5, 16, 5:

est hoc Gallicae consuetudinis, uti, etc.,

Caes. B. G. 4, 5.—Rarely with pronom. posses.:

est tuum, Cato, videre quid agatur,

Cic. Mur. 38, 83:

fuit meum quidem jam pridem rem publicam lugere,

id. Att. 12, 28, 2.—

Esp., with gerundive, to denote tendency, effect, etc.:

quae res evertendae rei publicae solerent esse,

Cic. Verr. 2, 2, 53, § 132:

regium inperium, quod initio conservandae libertatis fuerat,

Sall. C. 6, 7:

qui utilia ferrent, quaeque aequandae libertatis essent,

Liv. 3, 31, 7:

ea prodendi imperii Romani, tradendae Hannibali victoriae esse,

id. 27, 9, 12:

nihil tam aequandae libertatis esse quam potentissimum quemque posse dicere causam,

id. 38, 51, 8:

frustrationem eam legis tollendae esse,

id. 3, 24, 1 Weissenb. ad loc.; 3, 39, 8; 5, 3, 5; 40, 29, 11.—

With dat. of the end, object, purpose, etc.:

vitam hanc rusticam tu probro et crimini putas esse oportere,

Cic. Rosc. Am. 17, 48:

etiam quae esui potuique non sunt, contineri legato,

Dig. 33, 9, 3; Gell. 4, 1, 20:

ut divites conferrent, qui essent oneri ferendo,

Liv. 2, 9:

magis vis morbi curae esset, maxime quod, etc.,

id. 4, 21, 5:

cum solvendo aere (i. e. aeri) alieno res publica non esset,

id. 31, 13:

iniciuntur ea, quae umori extrahendo sunt,

Cels. 4, 10 fin. — Esp. in phrase solvendo esse, to be solvent, able to pay:

tu nec solvendo eras,

Cic. Phil. 2, 2, 4:

cum solvendo civitates non essent,

id. Fam. 3, 8, 2 (v. solvo).—

With predicative dat. sing., denoting that which the subject is, becomes, appears to be, etc.

Without second dat. of pers.:

auxilio is fuit,

Plaut. Am. prol. 94:

magis curae'st,

id. Bacch. 4, 10, 3; id. Curc. 4, 2, 15; id. As. 1, 3, 23; id. Capt. 5, 2, 13 sq.:

cui bono fuerit,

Cic. Phil. 2, 14, 35:

eo natus sum ut Jugurthae scelerum ostentui essem,

Sall. J. 24, 10: cupis me esse nequam;

tamen ero frugi bonae,

Plaut. Ps. 1, 5, 51:

magnoque esse argumento, homines scire pleraque antequam nati sint, quod, etc.,

Cic. Sen. 21, 78:

multi Indicioque sui facti persaepe fuere, Lucr 4, 1019: ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

Cic. Rosc. Com. 4, 11:

haec res ad levandam annonam impedimento fuit,

Liv. 4, 13:

cujus rei Demosthenes atque Aeschines possunt esse documento,

Quint. 7, 1, 2.—

With second dat. of pers.:

obsecro vos ego mi auxilio sitis,

Plaut. Aul. 4, 9, 5; id. Ep. 5, 2, 11; id. Most. 1, 2, 68:

ne quid Captioni mihi sit,

id. ib. 3, 3, 19:

mihi cordi est,

id. Cist. 1, 1, 110:

ubi eris damno molestiae et dedecori saepe fueris,

id. As. 3, 2, 25:

metuo illaec mihi res ne malo magno fuat,

id. Mil. 2, 6, 12:

nec Salus nobis saluti jam esse potest,

id. Most. 2, 1, 4:

bono usui estis nulli,

id. Curc. 4, 2, 15:

quae sint nobis morbo mortique,

Lucr. 6, 1095:

quo magis quae agis curae sunt mihi,

Ter. Ad. 4, 5, 46:

omitto innumerabiles viros, quorum singuli saluti huic civitati fuerunt,

Cic. Rep. 1, 1, 1: ut mihi magnae curae tuam vitam ac dignitatem esse scires, Anton. ap. Cic. Att. 10, 8, A fin.:

accusant ei, quibus occidi patrem Sex. Roscii bono fuit,

Cic. Rosc. Am. 5, 13: haec tam parva [p. 1800] civitas praedae tibi et quaestui fuit, id. Verr. 2, 3, 37, § 85:

ea dictitare, quae detrimento, maculae, invidiae, infamiae nobis omnibus esse possint,

id. ib. 2, 3, 62, §

144: minus ea bella curae patribus erant, quam, etc.,

Liv. 35, 23, 1:

sciant patribus aeque curae fuisse, ne, etc.,

id. 4, 7, 6:

si hoc perinde curae est tibi quam illud mihi,

Plin. Ep. 6, 8, 9:

quantaeque curae tibi fuit, ne quis, etc.,

id. Pan. 25, 3:

quantae sit mihi curae,

id. Ep. 6, 8, 2:

si judicibus ipsis aut gloriae damnatio rei aut deformitati futura absolutio,

Quint. 6, 1, 12.—Rarely with dat. gerund:

nec tamen impedimento id rebus gerundis fuit,

Liv. 26, 24 (for a full account of this dative, v. Roby, Gram. 2, praef. pp. xxv.-lvi., and § 1158 sq.).—

Esse ad aliquid, to be of use for, to serve for:

vinum murteum est ad alvum crudam,

Cato, R. R. 125:

completae naves taeda et pice reliquisque rebus quae sunt ad incendia,

Caes. B. C. 3, 101:

valvae, quae olim ad ornandum templum erant maxime,

Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124.—

Id est or hoc est, with predic.-clause by way of explanatory addition, that is, that is to say; sometimes also with a climax in the sense, which is as much as to say, or which is the same thing:

sed domum redeamus, id est ad nostros revertamur,

Cic. Brut. 46, 172:

quodsi in scena, id est in contione verum valet, etc.,

id. Lael. 26, 97:

meos amicos, in quibus est studium, in Graeciam mitto, id est ad Graecos ire jubeo,

id. Ac. 1, 2, 8:

si Epicurum, id est si Democritum probarem,

id. ib. 1, 2, 6:

ut (sapiens) aegritudine opprimatur, id est miseria,

id. Tusc. 3, 13, 27: a parte negotiali, hoc est pragmatikêi, Quint. 3, 7, 1:

cum in bona tua invasero, hoc est, cum te docuero,

id. 8, 3, 89.—

Poet., with Greek inf. pleonastically:

esse dederat monumentum,

Verg. A. 5, 572 (cf.: dôke xeinêion einai, Hom. Il. 10, 269).

sum = eum, Enn. ap. Fest., v. is.

sum- in composition, for sub before m; v. sub fin.

vĭrĕo, ui, ēre, v. n., to be green or verdant (syn. viridor).

Lit.:

alia semper virent, alia, hieme nudatā, verno tempore tepefacta frondescunt,

Cic. Tusc. 5, 13, 37:

fronde virere novā,

Verg. A. 6, 206:

quo viret uva jugo,

Prop. 2, 34 (3, 32), 78:

quod pubes hederā virente Gaudeat,

Hor. C. 1, 25, 17:

summa (montis) pinu,

Ov. F. 5, 382:

lucus,

id. M. 14, 837:

agellus,

Hor. A. P. 117:

stagna musco,

Verg. G. 4, 18:

circa ilicibus virentem Alburnum,

id. ib. 3, 146:

pectora felle,

Ov. M. 2, 777: metalla Taygeti, of the green Spartan marble, Mart. 6, 42, 11; 9, 76, 9.—

Trop., to be fresh, vigorous, or lively; to flourish, bloom:

vegetum ingenium vivido pectore vigebat, virebatque integris sensibus,

Liv. 6, 22, 7; cf. Hor. C. 1, 9, 17:

Chia,

id. ib. 4, 13, 6:

dum virent genua,

id. Epod. 13, 4:

aetas populi Romani viruit,

Flor. 1, 22:

ut novus serpens... solet squamā virere recenti,

Ov. M. 9, 267:

virium gloriā virente florere,

Just. 4, 4, 5.

vĭrĕo, ōnis, m., a kind of bird; acc. to some, the greenfinch, Plin. 18, 29, 69, § 292.

[N]

AGELLUS (-I) (M)

[N]

CONSPIRATIO (-ONIS) (F)

CONSPIRATUS (-US) (M)

CONIURATIO (-ONIS) (F)

CONJURATIO (-ONIS) (F)

CONSENSIO (-ONIS) (F)

INSIDIAE (-ARUM) (PL)

AGELLUS (-I) (M)

AGELLULUS (-ONIS) (F)

FACTIO (-ONIS) (F)

DESTINATIO (-ONIS) (F)

ARGUMENTUM (-I) (N)

ARIA (-AE) (F)

INSIDIA (-AE) (F)

[V]

EXCOGITO (-ARE -AVI -ATUM)

STRUO (-ERE STRUXI STRUCTUM)

MOLIOR (-IRI -ITUS SUM)

CONIURO (-ARE -IURAVI -IURATUM)

CONJURO (-ARE -JURAVI -JURATUM)

INSIDIOR (-ARI -ATUS SUM)

CONSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUM)

CONTECHNOR (-ARI -ATUS SUM)

COSENTIO (-IRE -SENSI -SENSUS)