Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

aequor+in+aequor+o

  • 1 aequor

    aequor, ŏris, n. [aequus].
    I.
    In gen., an even, level surface (ante-Aug. poet.; only once in Cic. and once in Sallust): speculorum aequor, a plane surface, as of a mirror, Lucr. 4, 106; 291:

    in summo aequore saxi,

    upon the polished, smooth marble surface, id. 3, 905: camporum patentium aequora, * Cic. Div. 1, 42:

    campi,

    Verg. A. 7, 781;

    and without campus: Daren ardens agit aequore toto,

    id. ib. 5, 456:

    at prius ignotum ferro quam scindimus aequor,

    id. G. 1, 50; 1, 97;

    of the desert,

    id. ib. 2, 105:

    immensum spatiis confecimus aequor,

    id. ib. 541:

    primus in aequore pulvis,

    Juv. 8, 61; and once of the heavens: aequora caeli Sensimus sonere, Att. ap. Non. 505, 8 (Trag. Rel. p. 139 Rib.).—
    II.
    Esp., the even surface of the sea in its quiet state, the calm. smooth sea (“aequor mare appellatum, quod aequatum, cum commotum vento non est,” Varr. L. L. 7, § 23 Müll.: quid tam planum videtur quam mare? ex quo etiam aequor illud poëtae vocant, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 65, 2 (cf. pontou plax, Pind. P. 1, 24).— Also, in gen., the sea, even when agitated by storms, Lucr. 1, 719:

    turbantibus aequora ventis,

    id. 2, 1:

    silvaeque et saeva quiērant aequora,

    Verg. A. 4, 523 et saep.:

    per undosum aequor,

    id. ib. 313:

    contracta pisces aequora sentiunt,

    Hor. C. 3, 1, 33:

    juventus Infecit aequor sanguine Punico,

    id. ib. 3, 6, 34 al.—Sometimes pleonast. with mare or pontus:

    vastum maris aequor arandum,

    Verg. A. 2, 780:

    tellus et aequora ponti,

    id. G. 1, 469.—Of the surface of the Tiber, Verg. A. 8, 89 and 96 (so, mare of the Timavus, id. ib. 1, 246;

    and unda of rivers, as of the Simoïs,

    id. ib. 1, 618).—In prose writers after the Aug. per.:

    placidum aequor,

    Tac. A. 2, 23:

    penetrare aequora,

    Val. Max. 9, 1, 1; so Curt. 4, 7; Plin. 4, 12, 24, § 76; Mel. 1, 2. Once even in Sallust: aequore et terrā, Sall. Fragm. ap. Don. ad Ter. Phorm. 2, 1, 13 (p. 390, n. 81 Kritz.) dub.

    Lewis & Short latin dictionary > aequor

  • 2 aequor

        aequor oris, n    [aequus], an even surface, level: camporum aequora: campi, V.: Libyci aequoris harenae, V.—In ending a long poem: inmensum spatiis confecimus aequor, V. — Esp., the sea, ocean: Aegaeum, O.: ingens, H.: saeva aequora, V.: aequora cingentia terras, O.: vastum maris, V.: tellus et aequora ponti, V. — Poet., of the Tiber: sternere aequor aquis, smooth the surface with his waters, V.
    * * *
    level/smooth surface, plain; surface of the sea; sea, ocean

    Latin-English dictionary > aequor

  • 3 Campi Aleii

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Aleii

  • 4 Campi Lapidei

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Lapidei

  • 5 Campi Macri

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Macri

  • 6 Campi Magni

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Magni

  • 7 Campi Veteres

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campi Veteres

  • 8 Campus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus

  • 9 campus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > campus

  • 10 Campus Esquilinus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Esquilinus

  • 11 Campus Flaminius

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Flaminius

  • 12 Campus Martius

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Martius

  • 13 Campus Sceleratus

    1.
    campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.

    Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,

    Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:

    in camporum patentium aequoribus,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    aequor campi,

    Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:

    aequo dare se campo,

    id. 9, 56:

    in aequo campi,

    Liv. 5, 38, 4:

    campos pedibus transire,

    Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:

    campos et montes peragrantes,

    Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:

    spatia frugifera atque immensa camporum,

    id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:

    campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,

    Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:

    virentes,

    Lucr. 1, 19:

    frequens herbis et fertilis ubere,

    Verg. G. 2, 185:

    gramineus,

    id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:

    pingues Asiae,

    id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:

    herbosus,

    id. ib. 3, 18, 9:

    herbidus aquosusque,

    Liv. 9, 2, 7:

    opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,

    id. 22, 3, 3:

    pigri,

    Hor. C. 1, 22, 17 al. —

    Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,

    Cic. Phil. 3, 9, 22:

    agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,

    id. Agr. 2, 35, 96:

    si pinguis agros metabere campi,

    Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:

    certamina magna per campos instructa,

    id. 2, 5:

    campus terrenus,

    Liv. 33, 17, 8:

    dimicaturum puro ac patenti campo,

    id. 24, 14, 6:

    (praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,

    Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:

    insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),

    Tac. H. 2, 70; so,

    Bebriaci Campo spolium affectare,

    the battlefield, Juv. 2, 106:

    campum colligere,

    Veg. Mil. 3, 25.—
    2.
    Meton., the produce of the field:

    moriturque ad sibila (serpentis) campus,

    Stat. Th. 5, 528.—
    B.
    Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):

    caeruleos per campos,

    Plaut. Trin. 4, 1, 15:

    campi natantes,

    Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:

    liquentes,

    Verg. A. 6, 724; 10, 214:

    campus Liberioris aquae,

    Ov. M. 1, 41; 1, 43:

    latus aquarum,

    id. ib. 1, 315;

    11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),

    Verg. A. 5, 128.—
    C.
    Trop.:

    feratur eloquentia non semitis sed campis,

    on the open field, Quint. 5, 14, 31:

    (oratio) aequo congressa campo,

    on a fair field, id. 5, 12, 92:

    velut campum nacti expositionis,

    id. 4, 2, 39.—
    II.
    Esp.
    A.
    As geog. designation.
    1.
    Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—
    2.
    Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—
    3.
    Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—
    4.
    Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—
    5.
    Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—
    B.
    An open place in or near Rome.
    1.
    Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—
    2.
    Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —
    3.
    Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —
    4.
    Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,
    b.
    Meton., the comitia themselves:

    curiam pro senatu, campum pro comitiis,

    Cic. de Or. 3, 42, 167:

    fors domina campi,

    id. Pis. 2, 3:

    venalis,

    Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—
    III.
    Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):

    me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,

    Cic. Caecin. 29, 84:

    cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?

    id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:

    in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,

    id. ib. 3, 31, 124:

    magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6, 17:

    nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,

    id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:

    rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,

    Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19.
    2.
    campus, i, m., = kampos, a seaanimal:

    marini = hippocampi,

    Mart. 9, 43, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Campus Sceleratus

  • 14 re-fundō

        re-fundō fūdī, fūsus, ere,    to pour back, return, cause to flow back: quibus (vaporibus) renovatae stellae refundunt eādem: aequor refundit in aequor, O.: imis Stagna refusa vadis, flowing back, V.: refusus Oceanus, i. e. flowing back, V.: refunditur alga, is flung back, V.

    Latin-English dictionary > re-fundō

  • 15 Ionium

    Īōnĭus, a, um, adj., = Iônios or Ionnios, of or belonging to Ionia, Ionian:

    attagen,

    Plin. 10, 48, 68, § 133: Ionium mare (or poet. aequor), or Ionii fluctus, Ionius sinus; or subst.: Ionium, i, n., the Ionic Sea, in the west of Greece:

    mare,

    Mel. 1, 3, 3; Plin. 3, 8, 14, § 88; Liv. 23, 33, 22; Verg. A. 5, 193:

    aequor,

    Ov. M. 15, 700:

    fluctus,

    Verg. G. 2, 108:

    sinus,

    Hor. Epod. 10, 19;

    and simply Ionium: insulae Ionio in magno,

    Verg. A. 3, 211:

    per Ionium vectus,

    Prop. 3 (4), 21, 19 (but Ionia is a false reading for Jovis, Plin. 37, 7, 29, § 103).—
    II.
    Subst.: Ĭōnĭa, ae, f., = Iônia, Ionia, a country of Asia Minor on the Ægean Sea, between Caria and Æolis, Mel. 1, 17; 2, 7, 4; Plin. 5, 29, 31, § 112; Nep. Alc. 5, 6; Prop. 1, 6, 31; Ov. F. 6, 175 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Ionium

  • 16 Ionius

    Īōnĭus, a, um, adj., = Iônios or Ionnios, of or belonging to Ionia, Ionian:

    attagen,

    Plin. 10, 48, 68, § 133: Ionium mare (or poet. aequor), or Ionii fluctus, Ionius sinus; or subst.: Ionium, i, n., the Ionic Sea, in the west of Greece:

    mare,

    Mel. 1, 3, 3; Plin. 3, 8, 14, § 88; Liv. 23, 33, 22; Verg. A. 5, 193:

    aequor,

    Ov. M. 15, 700:

    fluctus,

    Verg. G. 2, 108:

    sinus,

    Hor. Epod. 10, 19;

    and simply Ionium: insulae Ionio in magno,

    Verg. A. 3, 211:

    per Ionium vectus,

    Prop. 3 (4), 21, 19 (but Ionia is a false reading for Jovis, Plin. 37, 7, 29, § 103).—
    II.
    Subst.: Ĭōnĭa, ae, f., = Iônia, Ionia, a country of Asia Minor on the Ægean Sea, between Caria and Æolis, Mel. 1, 17; 2, 7, 4; Plin. 5, 29, 31, § 112; Nep. Alc. 5, 6; Prop. 1, 6, 31; Ov. F. 6, 175 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Ionius

  • 17 navigo

    nāvĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [navisago], to sail, set sail.
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    cum per anni tempus navigare poteris, ad nos veni,

    Cic. Fam. 16, 7:

    ex Asiā in Macedoniam,

    id. Fl. 14, 32:

    Syracusas,

    id. N. D. 3, 34, 83:

    in alto,

    id. Inv. 2, 51, 153:

    plenissimis velis,

    id. Dom. 10, 24:

    nactus idoneam tempestatem ad navigandum,

    Caes. B. G. 4, 23:

    e portu,

    to set sail, Quint. 4, 2, 42:

    quo tempore ceteri praetores consueverunt navigare,

    to go by sea, Cic. Verr. 2, 5, 31, § 80:

    neve naviges, nisi explorate,

    id. Fam. 16, 8, 1.—Of ships:

    utrum ista classis navigārit,

    Cic. Fl. 14, 32:

    decrevimus, ut classis in Italiam navigaret,

    id. ib. 13, 30; Ov. A. A. 2, 10.—Of goods or freight:

    interest utrum ipsae merces periculo creditoris navigent,

    go, are transported by ship, Dig. 22, 2, 1.—Prov.:

    navigare in portu,

    i. e. to be in safety, Ter. And. 3, 1, 22.—
    B.
    Act., to sail over, navigate:

    cum Xerxes maria ambulavisset, terramque navigāsset,

    Cic. Fin. 2, 34, 112:

    Tyrrhenum aequor,

    Verg. A. 1, 67:

    aequor Ionium,

    Ov. M. 15, 50:

    Oceanum septentrionalem,

    Suet. Claud. 1: quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, all their achievements in navigation, etc., Sall. C. 2, 7.—
    (β).
    Pass.:

    totus hodie navigatur occidens: septentrionalis vero Oceanus magnā ex parte navigatus est,

    Plin. 2, 67, 67, § 167; 36, 15, 24, § 104; Tac. G. 34; cf. Quint. 1, 4, 28. —
    (γ).
    Impers.:

    iis enim ventis istim navigatur,

    Cic. Fam. 16, 7:

    si valebis, cum recte navigari poterit, tum naviges,

    id. ib. 16, 12, 6; Plin. 6, 26, 30, § 126.—
    II.
    Transf.
    A.
    To sail, remove, proceed:

    quam celeriter belli impetus navigavit,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 34:

    in Africam navigabat bellum,

    Flor. 2, 2, 17; 2, 8, 1.—
    B.
    To swim, Ov. H. 19, 47. —
    C.
    To flow:

    in ipso rapidum mare navigat ore,

    Manil. 5, 583.

    Lewis & Short latin dictionary > navigo

  • 18 refundo

    rĕ-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour back; to pour out, cause to overflow, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.: quibus (vaporibus) altae renovataeque stellae atque omnis aether refundunt eodem et rursum trahunt indidem, * Cic. N. D. 2, 46, 118:

    aequor refundit in aequor,

    Ov. M. 11, 488:

    ponto refuso,

    Verg. G. 2, 163:

    sanguinem, v. B. infra: luna glaciem refundit,

    melts, Plin. 2, 101, 104, § 223:

    imis Stagna refusa vadis,

    flowing back, Verg. A. 1, 126; cf.:

    Acheronte refuso,

    id. ib. 6, 107:

    unda refunditur,

    Stat. Th. 9, 465:

    Tiberis refusus,

    Tac. H. 1, 86: refusus Oceanus, i. e. flowing back into itself (the Homeric apsorroos), Verg. A. 7, 225; Luc. 8, 797.—
    B.
    Transf., of things not liquid:

    refunditur alga,

    is flung back, Verg. A. 7, 590:

    intestina,

    Cels. 7, 16: quam libenter tot spoliatis, tot trucidatis sanguinem et bona [p. 1549] refudisses, i. e. hadst given back, restored, Plin. Pan. 40, 4; cf.:

    refudimus Nilo suas copias,

    id. ib. 31, 3:

    quod accepit,

    Dig. 12, 4, 5 fin.:

    fructus venditori,

    ib. 18, 2, 6:

    invicem impensas,

    ib. 19, 5, 5, § 4: huic dabis loricam, quam refundat, Val. Imp. ap. Treb. Pol. Claud. 14, 6; Veg. Mil. 1, 20. — Poet.:

    refusa Conjugis in gremium,

    stretched out, lying at length, Luc. 8, 105:

    refusis in spatium immensum campis,

    i.e. outspread, Sil. 13, 322.—
    II.
    Trop.:

    fletu super ora refuso,

    pouring forth, Ov. M. 11, 657 (dub.;

    al. profuso): necem in Tatiani consilia,

    i. e. to infuse, Spart. Hadr. 9: per cujus oboedientiam humani generis culpa deleta, refusa justitia est, checked, satisfied, Ambros. Apol. David, 17, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > refundo

  • 19 seco

    sĕco, cŭi, ctum ( part. fut. secaturus, Col. 5, 9, 2), 1, v. a. [root sak-, to cut; whence securis, sĕcula, serra (secra), segmen, sexus, saxum, etc.; cf. sīca, and Gr. keiô, keazô, schizô], to cut, cut off, cut up (class.; syn.: caedo, scindo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    leges duodecim tabularum, si plures forent, quibus rens esset judicatus, secare, si vellent, atque partiri corpus addicti sibi hominis permiserunt,

    Gell. 20, 1, 48 sq.; cf.:

    et judicatos in partes secari a creditoribus leges erant,

    Tert. Apol. 4:

    cape cultrum, seca Digitum vel aurem,

    Plaut. Merc. 2, 2, 38 sq.:

    omne animal secari ac dividi potest, nullum est eorum individuum,

    Cic. N. D. 3, 12, 29: pabulum secari non posse, be cut, mown, * Caes. B. G. 7, 14; so,

    sectae herbae,

    Hor. S. 2, 4, 67:

    gallinam,

    to cut to pieces, Juv. 5, 124:

    placenta,

    Mart. 3, 77, 3:

    alicui collum gladio suā dexterā,

    Q. Cic. Petit. Cons. 3, 10:

    palatum,

    to divide, Cels. 8, 1:

    tergora in frusta,

    Verg. A. 1, 212: dona auro gravia sectoque elephanto, i. e. of carved, wrought ivory (an imitation of the Homeric pristos elephas, Od. 18, 196), Verg. A. 3, 464:

    marmora,

    Hor. C. 2, 18, 17: sectis nitebat marmoribus, Luc. 10, 114; so absol.:

    nec ideo ferrum secandi vim non perdidit,

    Sen. Ben. 5, 5, 1:

    prave sectus unguis,

    Hor. Ep. 1, 104:

    secti lapides,

    Vulg. Exod. 20, 25. —
    B.
    In partic.
    1.
    Med. t. t., to cut surgically; to operate on; to cut off or out, amputate, excise, etc.:

    in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur,

    Cic. Phil. 8, 5, 15; cf.:

    saevitia secandi,

    Plin. 29, 1, 6, § 13; so,

    membra,

    id. 26, 11, 69, § 112:

    vomicam,

    Plaut. Pers. 2, 5, 13:

    varices Mario,

    Cic. Tusc. 2, 15, 35 (for which, exciditur, Cels. 7, 31); cf. of the same: C. Marius cum secaretur, ut supra dixi, principio vetuit se alligari;

    nec quisquam ante Marium solutus dicitur esse sectus,

    was cut, operated upon, Cic. Tusc. 2, 22, 53:

    servum,

    Just. Inst. 4, 3, 6.—
    2.
    To cut, castrate (very rare):

    puer avari sectus arte mangonis,

    Mart. 9, 7, 4; so,

    sectus Gallus (corresp. to eviratus),

    id. 5, 41, 3.—
    C.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    1.
    To scratch, tear, wound, hurt, injure (cf. caedo, II.):

    ambo (postes) ab infimo tarmes secat,

    the worms are gnawing them, they are wormeaten, Plaut. Most. 3, 2, 140:

    luctantis acuto ne secer ungui,

    lest I should be torn, Hor. Ep. 1, 19, 47; cf.:

    rigido sectas invenit ungue genas,

    Ov. F. 6, 148:

    teneras plantas tibi (glacies),

    Verg. E. 10, 49:

    corpora vepres,

    id. G. 3, 444:

    crura (sentes),

    Ov. M. 1, 509:

    pete ferro Corpus et intorto verbere terga seca,

    cut, lacerate, Tib. 1, 9, 22; so,

    sectus flagellis,

    Hor. Epod. 4, 11:

    loris,

    Mart. 10, 5, 14 al.:

    si quem podagra secat,

    gnaws, torments, Cat. 71, 2;

    imitated by Martial: podagra cheragraque secatur Gaius,

    Mart. 9, 92, 9.—
    2.
    Like the Gr. temnein, and our to cut, i. e.,
    a.
    To divide, cleave, separate ( poet. and in post-Aug. prose):

    quos (populos) secans interluit Allia,

    Verg. A. 7, 717:

    medios Aethiopas (Nilus),

    Plin. 5, 9, 10, § 53:

    medios agros (Tiberis),

    Plin. Ep. 5, 6, 12:

    medium agmen (Turnus),

    Verg. A. 10, 440:

    agrum (limes),

    Plin. 18, 34, 77, § 331:

    caelum (zonae),

    Ov. M. 1, 46:

    sectus orbis,

    Hor. C. 3, 27, 75; cf.:

    in longas orbem qui secuere vias,

    Ov. Am. 2, 16, 16.—
    b.
    With the idea of motion, to cut through, i. e. to run, sail, fly, swim, go, etc., through:

    delphinum similes, qui per maria umida nando Carpathium Libycumque secant,

    cut through, cleave, Verg. A.5, 595:

    aequor,

    id. ib. 5, 218:

    pontum,

    id. ib. 9, 103:

    aequor Puppe,

    Ov. M. 11, 479:

    fretum puppe,

    id. ib. 7, 1; cf.:

    vada nota (amnis),

    id. ib. 1, 370:

    ales avis... geminis secat aëra pennis,

    Cic. Arat. 48:

    aethera pennis (avis),

    Verg. G. 1, 406; 1, 409:

    auras (cornus),

    id. A. 12, 268:

    ventos (Cyllenia proles),

    ib. ib. 4, 257:

    sub nubibus arcum (Iris),

    id. ib. 9, 15 et saep.— Secare viam (vias), the Gr. temnein hodon, to take one's way, to travel a road:

    ille viam secat ad naves,

    Verg. A. 6, 899:

    hinc velut diversae secari coeperunt viae,

    Quint. 3, 1, 14.—
    II.
    Trop. (acc. to I. C. 1. and 2.).
    * A.
    To cut up, lash in speaking, i.e. to censure, satirize:

    secuit Lucilius Urbem,

    Pers. 1, 114.—
    B.
    To divide (not freq. till after the Aug. per.):

    cum causas in plura genera secuerunt,

    Cic. de Or. 2, 27, 117:

    haec in plures partes,

    Quint. 8, 6, 13; cf.:

    scrupulose in partes sectā divisionis diligentiā,

    id. 4, 5, 6:

    quae natura singularia sunt secant (corresp. to divido),

    id. 4, 5, 25:

    sectae ad tenuitatem suam vires (just before: distinguendo. dividendo),

    id. 12, 2, 13.—Hence, in Hor., like dirimo (II.), of disputes, to cut off, i.e. to decide them:

    quo multae magnaeque secantur judice lites,

    Hor. Ep. 1, 16, 42: magnas res, to cure (as it were, by a light operation), id. S. 1, 10, 15.—And once in Verg.: secare spem (the figure borrowed from the phrases secare mare, auras, viam): quae cuique est fortuna hodie, quam quisque secat spem, whatever hope each follows, i. e. indulges in, entertains, Verg. A. 10, 107 (secat, sequitur, tenet, habet;

    ut: Ille viam secat ad naves,

    id. ib. 6, 899: unde et sectas dicimus, habitus animorum et instituta philosophiae circa disciplinam, Serv.).

    Lewis & Short latin dictionary > seco

  • 20 sterno

    sterno, strāvi, strātum, 3 ( pluperf. sync. strarat, Manil. 1, 774: strasset, Varr. ap. Non. 86, 8), v. a. [Gr. root STOR, storennumi, to spread; stratos, camp; Sanscr. star- strnāmi = sterno; cf.: strages, struo, torus, and lātus, adj., old Lat. stlatus], to spread out, spread abroad; to stretch out, extend.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; in Cic. only in the part. perf.; cf.:

    effundo, extendo, subicio, subdo): vestes,

    Ov. M. 8, 658:

    in duro vellus solo,

    id. F. 4, 654:

    bubulos utres ponte,

    Plin. 6, 29, 34, § 176:

    hic glarea dura Sternitur,

    Tib. 1, 7, 60:

    natas sub aequore virgas Sternit,

    i. e. scatters, strews, Ov. M. 4, 743:

    harenam,

    id. F. 3, 813; id. Am. 2, 14, 8:

    herbas,

    id. M. 7, 254:

    poma passim,

    Verg. E. 7, 54:

    spongeas ad lunam et pruinas,

    Plin. 31, 11. [p. 1758] 47, §

    123: arma per flores,

    Grat. Cyneg. 487:

    fessi sternunt corpora,

    stretch out their bodies, lie down, Liv. 27, 47, 9; cf.:

    sternunt se somno diversae in litore phocae,

    Verg. G. 4, 432.—Mid.:

    sternimur optatae gremio telluris,

    Verg. A. 3, 509; and:

    in Capitolinas certatim scanditur arces Sternunturque Jovi,

    Sil. 12, 340.— Part. perf.: strātus, a, um, stretched out, lying down, prostrate (syn. prostratus): strata terrae, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    nos humi strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22:

    quidam somno etiam strati,

    Liv. 37, 20, 5:

    ad pedes strati,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    stratum jacere et genua complecti,

    Quint. 6, 1, 34:

    nunc viridi membra sub arbuto Stratus,

    Hor. C. 1, 1, 21.—
    2.
    Of places, to extend:

    insulae Frisiorum, Chaucorum, etc.... sternuntur inter Helium ac Flevum,

    stretch out, extend, Plin. 4, 15, 29, § 101; 3, 5, 9, § 60;

    hence, vites stratae,

    spreading, Col. 5, 4, 2 (for Nep. Milt. 5, 3, v. under rarus, II. A.).—
    B.
    In partic., to spread a thing out flat, i. e. to smooth, level (mostly poet.):

    sternere aequor aquis,

    Verg. A. 8, 89; cf.:

    placidi straverunt aequora venti,

    id. ib. 5, 763:

    nunc omne tibi stratum silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    pontum,

    Ov. M. 11, 501:

    mare,

    Plin. 2, 47, 47, § 125:

    stratoque super discumbitur ostro,

    Verg. A. 1, 700:

    viam per mare,

    smoothed, levelled, Lucr. 3, 1030 (acc. to the Gr. hodon storennumi):

    stratum militari labore iter,

    Quint. 2, 13, 16; so,

    hoc iter Alpes, Hoc Cannae stravere tibi,

    Sil. 12, 514;

    and trop.: praesens tibi fama benignum Stravit iter,

    Stat. Th. 12, 813.—
    * 2.
    Trop. (the figure borrowed from the sea), to calm, still, moderate:

    odia militum,

    Tac. H. 1, 58 (cf.:

    constrata ira,

    Stat. S. 2, 5, 1).—
    II.
    Transf.
    A.
    To cover, cover over (by spreading something out; the predom. class. signif. of the word; cf. obtendo).
    1.
    Of a couch, bed, etc., to spread, prepare, arrange, make:

    lectus vestimentis stratus est,

    Ter. Heaut. 5, 1, 30; cf.:

    strata cubilia sunt herbis,

    Lucr. 5, 1417:

    rogatus est a Maximo, ut triclinium sterneret... Atque ille stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos,

    Cic. Mur. 36, 75; so,

    lectum, lectos, biclinium, triclinia, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 33; id. Most. 1, 4, 14; id. Men. 2, 3, 3; id. Bacch. 4, 4, 70; id. Ps. 1, 2, 31; Ter. Heaut. 1, 1, 73; id. Ad. 2, 4, 21; Cic. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 21, 61; Hirt. B. G. 8, 51:

    his foliis cubitus sternere,

    Plin. 24, 9, 38, § 59:

    torum frondibus,

    Juv. 6, 5:

    strata cathedra,

    cushioned, id. 9, 52; cf. also, ARCERAM NE STERNITO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25; and absol.:

    jubet sterni sibi in primā domus parte (sc. lectum),

    Plin. Ep. 7, 27, 7.—
    2.
    Esp., places, to cover; of a way, road, path, etc., to pave:

    aspreta erant strata saxis,

    Liv. 9, 35, 2:

    via strata,

    id. 8, 15, 8:

    semitam saxo quadrato straverunt,

    id. 10, 23 fin.; so,

    vias silice... clivum Capitolinum silice... emporium lapide,

    id. 41, 27, 5 sq.; and absol.:

    locum illum sternendum locare,

    Cic. Att. 14, 15, 2:

    pavimentum stratum lapide,

    Vulg. Ezech. 40, 17:

    viam lapide,

    Dig. 43, 11, 1.—
    3.
    To saddle:

    equos,

    Liv. 37, 20, 12; 37, 20, 4; Veg. 5, 77:

    asinum,

    Vulg. Gen. 22, 3.—
    4.
    In gen., to cover, spread:

    argento sternunt iter omne viarum,

    Lucr. 2, 626:

    foliis nemus Multis et algā litus inutili tempestas Sternet,

    will strew over, bestrew, Hor. C. 3, 17, 12:

    congeriem silvae vellere summam,

    Ov. M. 9, 236:

    litora nive,

    Val. Fl. 5, 175:

    harenam Circi chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    solum telis,

    Verg. A. 9, 666:

    Tyrrhenas valles caedibus,

    Sil. 6, 602:

    strati bacis silvestribus agri,

    Verg. G. 2, 183:

    ante aras terram caesi stravere juvenci,

    covered, id. A. 8, 719.—
    B.
    To stretch out by flinging down, to throw down, stretch on the ground, throw to the ground, overthrow, prostrate (mostly poet., esp. in Verg.; in prose not before the Aug. period; in Cic. only once in the trop. sense; v. the foll.; cf.

    profligo): cujus casus prolapsi cum proximos sterneret,

    Liv. 5, 47:

    circa jacentem ducem sterne Gallorum catervas,

    id. 7, 26, 8:

    turbam invadite ac sternite omnia ferro,

    id. 24, 38, 7:

    alius sit fortis in armis, Sternat et adversos Marte favente duces,

    Tib. 1, 10, 30:

    caede viros,

    Verg. A. 10, 119:

    aliquem leto,

    id. ib. 8, 566:

    morte,

    id. ib. 11, 796; Liv. 31, 21, 15; Ov. M. 12, 604:

    adversā prensis a fronte capillis Stravit humi pronam,

    id. ib. 2, 477: primosque et extremos Stravit humum, Hor. C. 4, 14, 32:

    sternitur volnere,

    Verg. A. 10, 781:

    impetus per stratos caede hostes,

    Liv. 4, 29, 1:

    aliquem morti,

    Verg. A. 12, 464:

    irae Thyesten exitio gravi Stravere,

    Hor. C. 1, 16, 18:

    corpore toto Sternitur in vultus,

    Stat. Th. 12, 318:

    sternitur, et toto projectus corpore terrae,

    Verg. A. 11, 87:

    toto praecipitem sternit,

    Sil. 4, 182:

    hostes,

    Just. 2, 11, 13:

    Ajax stravit ferro pecus,

    Hor. S. 2, 3, 202:

    sternitur et procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    strata belua texit humum,

    Ov. H. 10, 106:

    rapidus torrens Sternit agros, sternit sata laeta,

    Verg. A. 2, 306:

    moenia,

    to overthrow, demolish, Ov. M. 12, 550; cf.:

    stratis ariete muris,

    Liv. 1, 29, 2:

    sternit a culmine Trojam,

    Verg. A. 2, 603; so,

    (elephanti) stabula Indorum dentibus sternunt,

    Plin. 8, 9, 9, § 27.—
    2.
    Trop. (rare):

    deorum plagā perculsi, afflictos se et stratos esse fatentur,

    cast down, prostrated, Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    mortalia corda Per gentes humiles stravit pavor,

    Verg. G. 1, 331:

    virtus populi Romani haec omnia strata humi erexit ac sustulit,

    Liv. 26, 41, 12:

    stratā Germaniā,

    subdued, Amm. 16, 1, 5.—Hence, strātus, a, um, P. a.; as substt.
    A.
    strāta, ae, f. (sc. via), a paved road or way (post-class.), Eutr. 9, 15:

    amplas sternite jam stratas,

    Juvenc. 1, 315:

    in margine stratae,

    id. 3, 656.—
    B.
    strātum, i, n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; acc. to II. A.).—
    1.
    A bed-covering, a coverlet, quilt, blanket; a pillow, bolster:

    lecti mollia strata,

    Lucr. 4, 849:

    proripere se e strato,

    Suet. Calig. 51; Ov. M. 5, 34; 10, 267.—
    b.
    Meton. (pars pro toto), a bed, couch:

    haud segnis strato surgit Palinurus,

    Verg. A. 3, 513; cf. id. ib. 8, 415;

    3, 176: tale,

    Nep. Ages. 8:

    quies neque molli strato neque silentio arcessita,

    Liv. 21, 4, 7.— Plur.:

    strataque quae membris intepuere tuis,

    Ov. H. 10, 54:

    dura,

    id. Am. 1, 2, 2; Luc. 1, 239.—Once also (sc. lectus) in the masc., Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    2.
    A horsecloth, housing, a saddle, Ov. M. 8, 33; Liv. 7, 14, 7; Sen. Ep. 80, 9; Plin. 7, 56, 57, § 202. —Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit (v. asinum),

    Petr. 45, 8.—
    3.
    A pavement:

    saxea viarum,

    Lucr. 1, 315; 4, 415: extraneum, Petr. poët. 55, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sterno

См. также в других словарях:

  • In aëre piscari. Arare aequor. — См. Воздушные замки …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • In aëre piscari. — Arare aequor. — См. На ветер (действовать) …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Omne solum forti patria est, ut piscibus aequor. — См. Отчизна вселенный круг …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • aequorin — /ee kwawr in, ee kwor /, n. Biochem., Histol. a protein, secreted by certain jellyfish, that produces a blue light upon binding with calcium. [1965 70; < NL Aequor(ea) a genus of jellyfish that produces such a protein (L: fem. of aequoreus of the …   Universalium

  • DEUCALIONES — fuêre quatuor. Unus Minois fil. de quo Pherecydes, pater Idomenei, Homerico carmine incliti. Alter. de quo Hellanicus. Tertius Abantis fil. de quo Aristippus in Arcadicis. Quartus, omnium antiquissimus ex Prometheo Iapeti F. et Pandora natus, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TARBELLI — populi Galliae Aquitanicae apud Pyrenaei montis radices, Strabone teste, Sinum Aquitanicum cum Santonibus incolunt, et metallis auri excellentis nobilitantur. Quatuorsignani a Romanis appellati, quod quatuor militum signa apud se haberent in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • mer — Mer, f. Vient de Mare Latin, l Espagnol disant Mar. En approche plus la source, que l Italien retient du tout disant Mare, Pelagus, AEquor salum, Mer aussi en equippage de pressouer c est le lac rond dans lequel le marc est pressuré et le vin… …   Thresor de la langue françoyse

  • See — 1. Auf der See soll man sich vor dem Priester doppelt neigen. Man soll den Priestern alle Ehre erweisen, weil sie nach altem Volksglauben das Wetter, wenn auch nur das schlechte, machen (s. ⇨ Pfaffe 251), womit Seegefahren verbunden sind. In… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • aequorin — ēˈkwȯrə̇n, ōr noun ( s) Etymology: New Latin Aequorea + English in : a bioluminescent protein of jellyfish (genus Aequorea) that emits light in response to the addition of calcium or strontium and is used to demonstrate the presence and… …   Useful english dictionary

  • Teucer — This article is about Teucer, son of King Telamon of Salamis, for Teucer, son of Scamander and Idaea, see King Teucer. In Greek mythology Teucer, also Teucrus or Teucris (Greek: Τεῦκρος, Teukros ), was the son of King Telamon of Salamis and his… …   Wikipedia

  • Ophiussa — History of Portugal This article is part of a series Prehistoric Iberia …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»