Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Sir

  • 1 Iaxartes

    Iaxartēs, is, m., ein Fluß im Nordosten der persischen Landschaft Sogdiana, jetzt Sir-Darja (auch Sir Sihon), Mela 3, 5, 6 (3. § 42). Amm. 23, 6, 63.

    lateinisch-deutsches > Iaxartes

  • 2 Sciron

    Scīrōn, ōnis, Akk. ōna, m. (Σκίρων, Σκείρων), I) als Männername, A) ein berüchtigter Räuber auf den Meerfelsen zwischen Megaris und Attika, von Theseus getötet, Mela 2, 3, 7 (2. § 47). Ov. met. 7, 444. Stat. Theb. 1, 333: Akk. -ona, Gell. 15, 21. Stat. Theb. 12, 577. – Dav.: AA) Scīrōnis, idis, f. (Σκιρωνίς, Σκειρωνίς), scironisch, petrae, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1023. – BB) Scīrōnius, a, um, scironisch, des Sciron, saxa, Mela u. Plin.: rupes, Claud. – B) (Sciron, Scyron, Siron, Syron) ein Epikureer, Zeitgenosse Ciceros u. Vergils, Cic. Acad. 2, 106 (Halm Sciron, Müller Siron); de fin. 2, 119 (Baiter u. Müller Sironem). Cic. ep. 6, 11, 2 (Baiter Sironem, Wesenb. Syronem). Verg. cat. 7, 9 u. 10, 1 (codd. Scir. od. Scyr.). Donat. vit. Verg. § 79 (codd. Scir., Sillig Syr.). Serv. Verg. ecl. 6, 13 (Sir.) u. Serv. Verg. Aen. 6, 264 (Sir. od. Syr.). – II) ein vom scironischen Felsen her wehender Nordwestwind, Plin. 2, 120. Sen. nat. qu. 5, 17, 4. Suet. fr. 151. p. 232, 6 Reiff.

    lateinisch-deutsches > Sciron

  • 3 Iaxartes

    Iaxartēs, is, m., ein Fluß im Nordosten der persischen Landschaft Sogdiana, jetzt Sir-Darja (auch Sir Sihon), Mela 3, 5, 6 (3. § 42). Amm. 23, 6, 63.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Iaxartes

  • 4 Sciron

    Scīrōn, ōnis, Akk. ōna, m. (Σκίρων, Σκείρων), I) als Männername, A) ein berüchtigter Räuber auf den Meerfelsen zwischen Megaris und Attika, von Theseus getötet, Mela 2, 3, 7 (2. § 47). Ov. met. 7, 444. Stat. Theb. 1, 333: Akk. -ona, Gell. 15, 21. Stat. Theb. 12, 577. – Dav.: AA) Scīrōnis, idis, f. (Σκιρωνίς, Σκειρωνίς), scironisch, petrae, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1023. – BB) Scīrōnius, a, um, scironisch, des Sciron, saxa, Mela u. Plin.: rupes, Claud. – B) (Sciron, Scyron, Siron, Syron) ein Epikureer, Zeitgenosse Ciceros u. Vergils, Cic. Acad. 2, 106 (Halm Sciron, Müller Siron); de fin. 2, 119 (Baiter u. Müller Sironem). Cic. ep. 6, 11, 2 (Baiter Sironem, Wesenb. Syronem). Verg. cat. 7, 9 u. 10, 1 (codd. Scir. od. Scyr.). Donat. vit. Verg. § 79 (codd. Scir., Sillig Syr.). Serv. Verg. ecl. 6, 13 (Sir.) u. Serv. Verg. Aen. 6, 264 (Sir. od. Syr.). – II) ein vom scironischen Felsen her wehender Nordwestwind, Plin. 2, 120. Sen. nat. qu. 5, 17, 4. Suet. fr. 151. p. 232, 6 Reiff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sciron

  • 5 insuspicabilia

    in-suspĭcābĭlis, e, adj., not thought of, unexpected (eccl. Lat.); only subst.
    1.
    insuspĭcābĭlis, is, m., one unexpected, not thought of:

    portavit diadema,

    Vulg. Sir. 11, 5.—
    2.
    Plur.: insuspĭcābĭlĭa, ĭum, n., fancies, imaginations:

    insuspicabilia cordis,

    Vulg. Sir. 25, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > insuspicabilia

  • 6 insuspicabilis

    in-suspĭcābĭlis, e, adj., not thought of, unexpected (eccl. Lat.); only subst.
    1.
    insuspĭcābĭlis, is, m., one unexpected, not thought of:

    portavit diadema,

    Vulg. Sir. 11, 5.—
    2.
    Plur.: insuspĭcābĭlĭa, ĭum, n., fancies, imaginations:

    insuspicabilia cordis,

    Vulg. Sir. 25, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > insuspicabilis

  • 7 acharis

    acharis, itis (ἄχαρις), undankbar, homo, Vulg. Sirach 20, 21. – Adv. achariter, Vulg. Sir. 18, 18. Augustin. spec. p. 133 W.

    lateinisch-deutsches > acharis

  • 8 ăcēdĭor

    ăcēdĭor, āri - intr. - être dégoûté, être découragé, supporter avec peine. --- Vulg. Sir. 6, 26 ; 22, 16.

    Dictionarium latinogallicum > ăcēdĭor

  • 9 acharis

    acharis, itis (ἄχαρις), undankbar, homo, Vulg. Sirach 20, 21. – Adv. achariter, Vulg. Sir. 18, 18. Augustin. spec. p. 133 W.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acharis

  • 10 domne

    sir; lord, master; (vocative of domnus)

    Latin-English dictionary > domne

  • 11 Nam et ipsa scientia potestas es

    Knowledge is power. (Sir Francis Bacon)

    Latin Quotes (Latin to English) > Nam et ipsa scientia potestas es

  • 12 Quod differtur, non aufertur

    That which is postponed is not dropped. Inevitable is yet to happen. (Sir Thomas More)

    Latin Quotes (Latin to English) > Quod differtur, non aufertur

  • 13 acedior

    ăcēdĭor, āri, 1, v. dep. [akêdia], to be morose, peevish, Vulg. Sir. 6, 26; 22, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > acedior

  • 14 coaequo

    cŏ-aequo, āvi, ātum, 1, v. a., to make one thing equal or even with another, to even, level (rare but in good prose).
    I.
    Prop.:

    aream,

    Cato, R. R. 91 and 129:

    montes,

    Sall. C. 20, 11:

    pastinatum,

    Col. 3, 16, 1:

    sulcum,

    id. 11, 3, 48:

    glaebas,

    id. 2, 17, 4; cf. Pall. 1, 13 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    To make equal in worth, dignity, power, etc., to bring to the same level, place on the same footing, equalize: ad libidines injuriasque tuas omnia coaequasti, * Cic. Verr 2, 3, 41, § 95:

    gratiam omnium,

    Sall. Rep. Ord. 2, 11, 3:

    coaequati dignitate, pecuniā, virtute, etc.,

    id. ib. 2:

    primogenito tuo,

    Vulg. Sir. 36, 14:

    pedes meos cervis,

    id. 2 Reg. 22, 34.—
    B.
    To compare (late Lat.):

    aliquem cum aliquo, Lact. de Ira Dei, 7: aliquem alicui,

    Hier. in Isa. 5, 17, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > coaequo

  • 15 dedecus

    dē-dĕcus, ŏris, n., disgrace, dishonor, infamy, shame (for syn. cf.: offensio, contumelia, infamia, ignominia, turpitudo, obscoenitas, injuria—freq. and class.).
    I.
    In gen.: eos dolores atque carnificinas per dedecus atque maximam contumeliam te facere ausum esse? Cato ap. Gell. 10, 3, 17;

    so with ignominia,

    Cic. Div. 2, 9;

    with infamia,

    id. Cluent. 22, 61; cf. id. Cat. 1, 6;

    with flagitium,

    id. Mur. 5, 12;

    with probrum,

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    vitam per dedecus amittere,

    Sall. C. 20, 9:

    in dedecora incurrunt,

    Cic. Fin. 1, 14, 47; cf.

    with damnum,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 39:

    magnum fuit generi vestro,

    Cic. Brut. 34, 130:

    dedecori est,

    Ter. Heaut. 2, 3, 93:

    dedecori esse (alicui),

    Cic. Off. 1, 33 fin.; id. Att. 8, 11 et saep.; cf.

    also: aliter ampla domus dedecori domino fit,

    id. Off. 1, 39, 139.—
    B.
    Concr. (as sometimes our word shame), that which causes shame; a disgrace, blot, blemish: cum nec prodere visum dedecus auderet (viz., the ass's ears of Midas), Ov. M. 11, 184; cf.: naturae dedecus, a monster, said of the ass, Phaedr. 1, 21, 11; cf. Petr. 74, 9; Vulg. Sir. 3, 13. —
    II.
    (Acc. to decus, no. II.) Like to kakon, moral dishonor, vice, turpitude; a vicious action, shameful deed, etc. (very freq.):

    decus, quod antiqui summum bonum esse dixerant... itemque dedecus illi summum malum,

    Cic. Leg. 1, 21, 55; cf. id. Tusc. 2, 5, 14; id. Fin. 3, 11, 38:

    dedecus admittere,

    Caes. B. G. 4, 25, 5; id. B. C. 3, 64 fin.; Cic. Verr. 1, 17, 51; id. Fam. 3, 10, 2 al.:

    ad avertendos tantorum dedecorum rumores,

    Suet. Calig. 48 et saep.; of unchastity, Ov. M. 2, 473; 9, 26; Suet. Aug. 68:

    dedecorum pretiosus emptor,

    Hor. Od. 3, 6, 32:

    abdicamus occulta dedecoris,

    Vulg. 2 Cor. 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > dedecus

  • 16 defraudo

    dē-fraudo or defrūdo (cf. frustra and the compounds of claudo), āvi, ātum (old fut. perf. defraudassis = defraudaveris, Plaut. Rud. 5, 2, 58), 1, v. a., to defraud, overreach, cheat (ante-class. and late;

    in Cic. twice, in proverb. phrases only): tene ego defrudem?

    Plaut. Asin. 1, 1, 81 sq.; cf. ib. 78 and 80; id. Bacch. 4, 4, 84; id. Trin. 2, 4, 11; Ter. Ad. 2, 2, 38:

    me defrudes drachumā,

    Plaut. Ps. 1, 1, 91; Apul. Met. 4, p. 154, 5; id. 9, p. 230, 13: id. de Mag. 82, p. 326, 13; Vulg. Sir. 7, 23.— Also with acc. pers. and rei: aes defraudasse cauponem, Varr. ap. Non. 25, 1;

    and proverb.: quem ne andabatam quidem defraudare poteramus,

    Cic. Fam. 7, 10, 2:

    ne brevitas defraudasse aures videatur,

    id. Or. 66, 221: genium, to deny one's self an enjoyment (opp. indulgere), Plaut. Aul. 4, 9, 14; Ter. Ph. 1, 1, 10 Ruhnk.; so,

    nihil sibi,

    Petr. 69, 2.—With two accus., Vulg. Luc. 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > defraudo

  • 17 defunctio

    dēfunctĭo, ōnis, f. [defungor] (eccl. Lat.).
    I.
    Execution, performance: cordis, Salvian. Gub. Dei, p. 28.—
    II.
    Death, Vulg. Sir. 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > defunctio

  • 18 deminoratio

    dēminōrātio, ōnis, f. [deminoro], degradation, injury, Vulg. Sir. 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > deminoratio

  • 19 denotatio

    dēnŏtātĭo, ōnis, f. [denoto], a marking or pointing out (late Lat.): omnium denotatione damnatus. Quint. Decl. 19, 3; Tert. Cult. fem. 13; Vulg. Sir. 5, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > denotatio

  • 20 denoto

    dē-nŏto, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    Lit., to mark, set a mark on, with chalk, color, etc.:

    pedes venalium creta,

    Plin. 35, 17, 58, § 199:

    lineam conspicuo colore,

    Col. 3, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    To mark out, point out, specify, indicate, denote, designate (rare but class.—cf. demonstro):

    qui uno nuntio atque una significatione litterarum civis Romanos necandos trucidandosque denotavit,

    Cic. de Imp. Pomp. 3, 7:

    haud dubie Icilios denotante senatu,

    Liv. 4, 55.—
    B.
    To take note of, mark with the mind, observe accurately, denotantibus vobis ora ac metum singulorum, Tac. A. 3, 53:

    cum denotandis hominum palloribus sufficeret vultus,

    id. Agr. 45:

    quot et quales sint nati,

    id. 7, 9, 11:

    cum ei res similes occurrant, quas non habeat denotatas,

    Cic. Ac. 2, 18, 57; cf. Vell. 2, 70, 2.—
    III.
    Trop., to stigmatize, scandalize, brand with reproach or infamy:

    mollem et effeminatum omni probro,

    Suet. Cal. 56 fin.:

    turpia legata, quae denotandi legatarii gratia scribuntur,

    Dig. 30, 54 init.:

    qui gaudet iniquitate denotabitur,

    Vulg. Sir. 19, 5 sq. —Hence, P. a., dēnŏtātus, marked out, conspicuous.—Comp.:

    denotatior ad contumeliae morsum,

    Tert. adv. Marc. 1, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > denoto

См. также в других словарях:

  • sir — sir …   Dictionnaire des rimes

  • şirələnmə — «Şirələnmək»dən f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • Sir-J — экс D.O.B. Community Sir J на фотосессии альбома …   Википедия

  • Æsir — gathered around the body of Baldur. Painting by Christoffer Wilhelm Eckersberg 1817. In Old Norse, áss (or ǫss, ás, plural æsir; feminine ásynja, plural ásynjur) is the term denoting a member of the principal pantheon in Norse paganism. This… …   Wikipedia

  • şir — ŞIR, şiruri, s.n. 1. Grup, mulţime de fiinţe sau de lucruri dispuse în succesiune, desfăşurate în linie (dreaptă); rând, şirag (1). ♢ loc. adv. şi adj. În şir = în rând unul după altul. ♦ Şirag (2). ♦ (înv.) Rând scris sau tipărit. ♦ Lanţ de… …   Dicționar Român

  • sir — ● sir nom masculin (anglais sir, du français sire) Titre d honneur chez les Anglais, précédant le prénom suivi ou non du nom de famille. ● sir (difficultés) nom masculin (anglais sir, du français sire) Prononciation …   Encyclopédie Universelle

  • sir — W3 [sə strong sə: $ sər strong sə:r] n [Date: 1200 1300; Origin: SIRE1] 1.) spoken used when speaking to a man in order to be polite or show respect ▪ Report back to me in an hour, sergeant. Yes, sir. ▪ Can I help you, sir? ▪ Sir! You dropped… …   Dictionary of contemporary English

  • Sir — es una palabra del idioma inglés que significa señor. Tiene varios contextos. Era usado como un término de cortesía entre personas iguales. Su uso en la actualidad está reservado para personas que poseen un estatus o un rango mayor; como cuando… …   Wikipedia Español

  • sir — [ weak sər, strong sɜr ] * 1. ) SPOKEN used as a polite way of speaking to a man. This word can be used by someone who works in a store or restaurant for speaking to a customer, by someone speaking to a senior officer, or by someone speaking to… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Sir — Sir, n. [OE. sire, F. sire, contr. from the nominative L. senior an elder, elderly person, compar. of senex,senis, an aged person; akin to Gr. ??? old, Skr. sana, Goth. sineigs old, sinista eldest, Ir. & Gael. sean old, W. hen. Cf. {Seignior},… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sir — 〈[ sœ:] m. 6〉 1. 〈i. w. S.〉 Herr (engl. Anrede ohne Namen) 2. 〈i. e. S.〉 (engl. Titel für Adlige, meist nur mit dem Vornamen gebraucht); →a. Lady [<mengl. sire; zu senior „älter“] * * * SIR: DIN Kurzzeichen für Styrol Isopren Kautschuke …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»