-
1 προς-επι-πνέω
προς-επι-πνέω (s. πνέω), noch dazu wehen; Plut. Sertor. 17; Clem. Al.
-
2 συμ-φῡσάω
συμ-φῡσάω, zusammenblasen; ταῦτ' ἐφ' οἷσίν ἐστι συμφυσώμενα, Ar. Equ. 466, Schol. κατασκευαζόμενα, eigtl. vom Schmiede entlehnt, für μηχανώμενα. Uebertr., sprichwörtlich τὸ συμπνεῦσαι καὶ καϑ' ἕνα εἰς ταὐτόν, τὸ λεγόμενον ξυμφυσῆσαι, Plat. Legg. IV, 708 d, wie wir sagen in ein Horn blasen, d. i. zusammenstimmen. – Im eigtl. Sinne von einem Winde: ἐξ ὑγρῶν πεδίων καὶ νιφοβόλων συμφυσώμενος ὀρῶν, Plut. Sertor. 17, er entsteht und bläs't daher.
-
3 χαύνωμα
χαύνωμα, ατος, τό, das Aufgelockerte, locker gemachte Erde, Plut. Sertor. 17.
-
4 χειμάδιον
χειμάδιον, τό, Winterwohnung, Winterquartier; χειμαδίῳ χρῆσϑαι τῇ δυνάμει Λήμνῳ Dem. 4, 32; χειμάδια διαπήγνυσϑαι, Winterquartiere aufschlagen, Plut. Sertor. 6; D. Cass. 36, 4; Winterresidenz, Strab. 11, 13, 1.
-
5 κατ-ευ-τυχέω
κατ-ευ-τυχέω, verstärktes εὐτυχέω; Arist. eth. eudem. 3, 1; Plut. Sertor. 18 Pomp. 21 u. a. Sp.; auch pass., τούτων κατευτυχηϑέντων, nachdem dies glücklich ausgeführt worden, D. Sic. 20, 46.
-
6 κέρκος
κέρκος, ἡ, der Schwanz der Thiere, Arist. part. anim. 4, 10, bes. der vierfüßigen Thiere (s. οὐρά), ibd. 13; vgl. B. A. 103; λαγώ, Ar. Equ. 906; vom Schweine, Ach. 750; κέρκῳ σαίνειν Equ. 1026; ἐκτείνας τὴν κέρκον Plat. Phaedr. 254 d; ἵππου, Plut. Sertor. 16; – das männliche Glied, Ar. Thesm. 239. – Uebh. Etwas zum Anfassen, die Handhabe, Luc. Lexiph. 7; von der Spitze der Flamme, Schol. Eur. Phoen. 1263. – Nach Hesych. auch ein Thier, welches den Weinstöcken schädlich ist.
-
7 εὔ-θρυπτος
εὔ-θρυπτος, leicht zu zermalmen, Arist. part. an. 4, 12; ἀήρ de an. 2, 8 u. Sp.; γῆ, locker, Strab. XII, 579; Plut. Sertor. 17; vom Fleisch der Fische, mürbe, weich, qu. Nat. 18. Auch übertr., verweichlicht, Galen.
-
8 νιφό-βολος
-
9 δια-ποικίλλω
δια-ποικίλλω, ganz bunt machen, ausschmücken, sowohl eigtl., ἀργύρῳ ϑυρεούς Plut. Sertor. 14, als übertr., πᾶσι τοῖς εἴδεσι τὴν ποίησιν διαποικῖλαι Isocr. 9, 9; ἀπάταις τὰ πολλὰ τοῦ πολέμου Plut. Lyc. 7; übh. = mannigfach zusammensetzen, ἐκ τούτων διαπεποικιλμέναι εἰσί Plat. Legg. III, 693 d; vgl. XI, 863 a.
-
10 δι-εκ-βάλλω
δι-εκ-βάλλω (s. βάλλω), durch etwas hindurch- u. hinauswerfen, Gal. – Scheinbar intr., durchgehen, χώραν Pol. 4, 68, 5; τὰ στενά Plut. Pelop. 17; τὸν πορϑμόν, übersetzen, Sertor. 8.
-
11 δεινο-λογέομαι
δεινο-λογέομαι, dep. med., sich laut, heftig beklagen, Her. 1, 44. 4, 62; Plut. Sertor. 6, sequ. εἰ In den VLL. wird ἐδεινολόγουν erkl. ἐσχετλίαζον, δεινὰ πεπονϑέναι ἔλεγον.
-
12 δια-κρατέω
δια-κρατέω, 1) festhalten, erhalten; καὶ συνέχων πάντα ϑεός Phylarch. bei Ath. XV, 693 f; vgl. D. Hal. 1, 79. – 2) zurückhalten; App. B. C. 2, 8. – 3) intr., ἐπιπόνως, sich erhalten, Plut. Sertor. 7.
-
13 δι-έκ-δυσις
δι-έκ-δυσις, ἡ, Ausweg, Ausflucht, Plut. Sertor. 13; μυῶν, Schlupfwinkel, Ath. III, 98 d.
-
14 βληχρός
βληχρός (vgl. βλάξ u. ἀβληχρός), schwach, πυρετοί Hippocr. auch = schleichend; vgl. Plut. Pericl. 38; νυκτὸς ποταμοί, sanft hinfließend, Pind. frg. 95; ἄνεμοι Alcaeus bei Schol. Il. 8, 178; Nic. Th. 446; πέλαγος Ap. Rh. 4, 152; ὄνειαρ ὕπνου Qu. Sm. 2, 181. Nach Suid. auch τὸ ἰσχυρόν, wie man Ap. Rh. 4, 621 erklärt: auch in späterer Prosa, ὑετοί Plut. Sertor. 8.
-
15 βοη-δρομέω
βοη-δρομέω, zu Hülfe eilen, Eur. Or. 1356; Plut. Sertor. 19 u. a. Sp. Bei App. B. Civ. 2, 119 = mit Geschrei laufen.
-
16 μῑσο-σύλλας
μῑσο-σύλλας, ὁ, Feind des Sylla, Plut. Sertor. 4.
-
17 ἀπο-πρᾱΰνω
ἀπο-πρᾱΰνω, besänftigen, Plut. Sertor. 25.
-
18 ἀνθέω
ἀνθέω, hervorsprießen, hervorwachsen, Od. 11, 320, vom hervorkeimenden Barthaar; vgl. ἀνήνοϑε; Ar. Lys. 1257 ἀμφὶ τὰς γένυας ἀφρὸς ἤνσει, dor. Von Hes. an ist die herrschende Bdtg: blühen, sowohl im eigtl. Sinne, als u. noch häufiger übertr.: den höchsten Punkt erreichen, ἐν ὥρᾳ, ἐφ' ὥρᾳ, in der Fülle der Jugendkraft. Plat. Rep. V, 475 a; Plut. Pericl. 16; σῶμα ἀνϑεῖ Plat. Alc. 1, 131 c; τὸ ἀνϑοῦν, blühender Körper, Plut. Pomp. 2; τὸ ἀνϑοῦν τῆς δυνάμεως, der Kern der Truppen, Cor. 39; seltener in üblen Dingen, πάϑος Aesch. Ch. 1004; νόσος ἤνϑ ηκεν Soph. Trach. 1079; gew. prangen, glänzen, φοινικίσι Xen. Cyr. 6, 4, 1; Ueberfluß haben, reich sein, ἀνϑεύσης τῆς Ἀσίης, Ἐρετρίης, Her. 4, 1. 6, 127; vgl. Thuc. 1, 19; πλοῠτος ἤνϑησε σφίσιν Pind. P. 10, 18; bes. vom Ruhm, κλέος ἄνϑησεν 1, 66; vgl. N. 9, 39; mit hinzutretendem dat., Her. 4, 1; πέλαγος ἀνϑοῠν νεκροῖς Aesch. Ag. 645; δόξῃ, in hohen Ehren stehen; ohne δόξῃ Ar. Equ. 528 Nubb. 949; auch in späterer Prosa, vom Philosophen, Plut. adv. Stoic. 1; πρὸς δοξαν Sertor. 18; ἀγαϑοῖς πᾶσιν Luc Scyth. 9; πολλαῖς τε καὶ ἀγρίαις ἐπιϑυμίαις Nigr. 16, ist voll von Lüften; ἐπ ὶ ταῖς ἐλπίσι Dem. 2, 10. – Bei Sp. auch trans., hervorsprossen lassen, s. Lob. zu Soph. Ai. p. 93.
-
19 ἀνά-δεσις
-
20 ἐπι-πρεσβεύομαι
ἐπι-πρεσβεύομαι, med., als Gesandter wohin gehen, D. Hal. 2, 47 u. a. Sp. – Auch eine Gesandtschaft an Jemand schicken, πρός τινα, D. Hal. 6, 56; Plut. Sertor. 27, oft; wieder eine Gesandtschaft schicken, Ann. B. Gall. 18. – Poll. 8, 137 führt neben ἐπιπρεσβεύσασϑαι auch ἐπιπρεσβεῦσαι an.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
SERTOR — Sertoris, Sertorius … Abbreviations in Latin Inscriptions
СЕРТОРИЙ — • Sertorĭus, Quintus, из Нурзии в стране сабинян, сначала законовед и оратор (Plut. Sertor. 2), а позднее посвятил себя, хотя его нежная натура, казалось, была малоспособна к этому, военной службе и положил, в качестве трибуна (Plut.… … Реальный словарь классических древностей
faire — 1. (fê r) Au XVIe Siècle, d après Bèze, les Parisiens prononçaient à tort fesant au lieu de faisant ; c est cette prononciation des Parisiens, condamnée alors, qui a prévalu ; on prononce aujourd hui fe zan, fe zon, fe zê, fe zié), je fais, tu… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
air — 1. (êr) s. m. 1° Fluide invisible, transparent, sans odeur ni saveur, pesant, compressible, élastique, qui forme autour de la terre une couche nommée atmosphère, et qui est composé de 0,79 d azote et de 0,21 d oxygène. L air était un des quatre … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
arme — (ar m ) s. f. 1° Instrument d attaque ou de défense. Arme offensive, défensive. Armes de trait, de jet. Arme à feu. Arme blanche, épée, sabre ou baïonnette. Dans un duel, le choix des armes. Anciennement, homme d armes, cavalier armé de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
avant — (a van ; le t se lie ; avant un autre, dites : a van t un autre) 1° Prép. Marquant priorité d ordre et de situation ; en tête de. Il marchait avant moi. Mettre la fin avant le commencement. Il s élança avant tous les autres. Fig. De… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
aveu — (a veu, au plur. a veû, la prononciation étant comme dans affreux) s. m. 1° Terme de féodalité. Acte établissant une vassalité. Homme sans aveu, vagabond, homme qui n a ni feu ni lieu ; proprement, homme qui n est avoué d aucun seigneur… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
importer — 1. (in por té) v. a. 1° Terme de commerce. Introduire dans un pays des productions étrangères, une industrie créée à l étranger, etc. Cette industrie fut importée en France par un tel. • Si on vendait le feu et l eau, il devrait être permis… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
joindre — (join dr ), je joins, nous joignons ; je joignais, nous joignions ; je joignis ; je joindrai ; je joindrais ; joins ; joignons ; que je joigne, que nous joignions ; que je joignisse ; joignant ; joint v. a. 1° Mettre des choses l une à côté de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
rendre — (ran dr ), je rends, tu rends, il rend, nous rendons, vous rendez, ils rendent ; je rendais ; je rendis ; je rendrai ; je rendrais ; rends, rendons ; que je rende ; que je rendisse ; rendant, rendu, v. a. 1° Remettre une chose, une personne à… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
List of concert arias, songs and canons by Wolfgang Amadeus Mozart — This is a list of short vocal works by Wolfgang Amadeus Mozart.Arias, canzonettas, cavatinas, recitatives oprano* Conservati fedele: Aria with orchestra, K. 23 (1765 10), libretto by Metastasio: Aria with piano, K. Zu 23 (1766 01), libretto by… … Wikipedia