-
1 νάπος
νάπος, τό, = dem Vorigen; Ἴσϑμιον ἂν νάπος, Pind. I. 7, 83, vgl. P. 5, 38; κατ' ἄκρον Οἰταῖον νάπος, Soph. Tr. 436; O. C. 155 ist der Hain der Eumeniden damit bezeichnet, auch Ai. 876 ist es eine Ebene; ὑλοκόμον, Eur. Andr. 283; auch ποιηρόν, Bacch. 1046; sp. D., wie Ap. Rh. 2, 735. Auch in Prosa, ἐπὶ νάπει ἀδιαβάτῳ ἐγίγνοντο, Xen. Hell. 5, 4, 44; An. 6, 3, 12 ff.
-
2 νάπος
νάπος, τό, Waldtal; der Hain der Eumeniden; eine Ebene -
3 πολύ-θηρος
πολύ-θηρος, viel Wild habend; Eur. Hipp. 145; πολυϑηρότατον νάπος, Phoen. 808; – viel fangend, von Fischen, Heliod. 5, 18.
-
4 φρῑκαλέος
-
5 κατ-αστράπτω
κατ-αστράπτω, herabblitzen; τοῦ κατ' ἄκρον Οἰταῖον νάπος Διὸς καταστράπτοντος Soph. Trach. 437; impers., Plut. Galb. 23; mit dem Blitze niederschmettern, τινά, Themist. or. 27 p. 338 d; blenden, τὰς ὄψεις Plut. Timol. 28; mit Glanz erfüllen, ἐπιχρύσοις ὅπλοις τὸ πεδίον Hel. 9, 14; a. Sp.
-
6 κοιλό-πεδον
κοιλό-πεδον νάπος, ein hohl-, tiefliegendes Thal, Pind. P. 5, 38.
-
7 νιφό-βολος
-
8 νάπη
νάπη, ἱ, Waldthal, waldige Thalschlucht; ἔκ τ' ἔφανεν πᾶσαι σκοπιαὶ καὶ πρώονες ἄκροι καὶ νάπαι, Il. 8, 558. 16, 300; ἐν κοίλᾳ λέοντος νάπᾳ, Pind. I. 3, 12; P. 6, 9; κεκρυμμένη νάπη, Soph. O. R. 1398; διὰ χειμάῤῥου νάπης ἐπήδων, Eur. Bacch. 1091; Ἶδαίαν ἐς νάπαν, Andr. 274, öfter; Ar. Av. 740; Her. 4, 157; ἐκ Μουσῶν κήπων τινῶν καὶ ναπῶν, Plat. Ion 534 b; εἰς τὰς ἐν τοῖς ὄρεσι νάπας ὅσαι κοῖλαι, Legg. VI, 761 b; Xen. An. 4, 5, 15. 5, 2, 31, der auch die andere Form νάπος hat.
-
9 ἀ-διά-βατος
ἀ-διά-βατος, ον, unübergänglich, ποταμοί Xen. An. 2, 1, 9; νάπος Hell. 5, 4, 44. Bei B. A. 343 auch ὁ μὴ δυνάμενος εὐκόλως διαβῆναι.
-
10 ἄ-φθεγκτος
ἄ-φθεγκτος, 1) sprachlos, stumm, μηνυτήρ Aesch. Eum. 236; νάπος, still, Soph. O. C. 155; sp. D. – 2) unaussprechlich, καὶ ἄλογον Plat. Soph. 238 c.
-
11 ἐκ-βαίνω
ἐκ-βαίνω (s. βαίνω), 1) herausgehen, – a) aussteigen, bes. aus dem Schiffe ans Land steigen, ἐκ νηὸς βῆ Il. 1, 439, wie ἐκ τῆς νεὼς ἐκβ. Thuc. 1, 137; gew. ohne Zusatz, ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι ϑαλάσσης Il. 1, 437; δησάμενοι ἐρετμὰ ἔκβητε Od. 8, 38; Thuc. 7, 40 u. A.; herabsteigen, πέτρης Il. 4, 107, wie 3, 113, ἐκ δ' ἔβαν αὐτοί, sie stiegen vom Wagen; ἔκβαιν' ἀπήνης Aesch. Ag. 880. 1009. – b) übh. herausgehen, verlassen; ψυχὴν ἐκβαίνουσαν ἐκ τοῠ σώματος Plat. Phaed. 77 d; ὅϑεν, ἔνϑεν ἐκβ., 113 e Tim. 44 e; νάπος, aus dem Thale, Add. 2 (IX, 300); ἐκβαίνειν πρὸς τὸ ὄρος, aus dem Thale heraus aufwärts steigen, Xen. An. 4, 2, 3. 25; ἄλλοσε, Eur. I. T. 781; ἐς τοῦτ' ἐκβέβηκ' ἀλγηδόνος Med. 56, soweit bin ich gekommen; – τίνος βοὴ πάραυλος ἐξέβη νάπ ους, tönte heraus aus, Soph. Ai. 876. – c) darüber hinausgehen, überschreiten; τύχης Eur. I. T. 907; τῆς εἰωϑυίας διαίτης Plat. Rep. III, 406 b; τῆς ἑαυτοῠ ἰδέας, aus seiner Eigenthümlichkeit heraustreten, II, 380 d; von der Zeit, dem Alter, τὰ τριάκοντα ἔτη, über die dreißig hinauskommen, VII, 537 e; τοῦ γεννᾶν τὴν ἡλικίαν V, 461 b; auch wie unser übertreten, verletzen, τὰ νομοϑετηϑέντα Polit. 295 d; τὸν ὅρκον Conv. 183 b; vgl. γαίας ὅρια Eur. Herc. fur. 82. Aber οὕτω τάχ' ἂν ἴσως ἐκ τῆς νομοϑεσίας ἐκβαίνοι, er kommt davon, kommt damit zu Stande, Plat. Legg. V, 744 a. – d) von der Rede ausgehen, abschweifen; ἔνϑεν ἐπὶ ταῦτα ἐξέβην, ἐπάνειμι, Xen. Hell. 7, 4, 1 Plat. Legg. IX, 864 c u. Redner; vgl. Soph. ποῖ ποτ' ἐξέβης λόγῳ Phil. 884. – e) ausgehen, ausfallen; τοιοῦτονἐκβέβηκεν Soph. Tr. 669; Her. 7, 709. 8, 60 u. öfter; ποικίλα γέ σοι ἐκβαίνει τὰ ὀνόματα Plat. Crat. 417 e; κατὰ νοῠν Menex. 247 d; ἄν τι μὴ κατὰ γνώμην ἐκβῇ, wider Erwarten, Dem. 1, 16; in Erfüllung gehen, ἐκβέβηκε ὅσα ἀπήγγειλε 19, 28; ἐξέβη τὸ ἐνύπνιον Alexis B. A. 96; κάκιστος ἀνδρῶν ἐκβέβηχ' οὑμὸς πόσις Eur. Med. 229, er ist erfunden worden; vgl. Plat. Rep. III, 413 e; καὐτὸς ἐκβήσῃ κακός, σοφός, Men. monost. 274. 475. Auch = zu Ende gehen, App. Syr. 23. – 2) im aor. I. transit., herausgehen lassen, aussetzen; aus dem Schiffe, Il. 1, 438 Od. 24, 301; ἐς δὲ γαῖαν ἐξέβησέ σοι τάδ' ἀγγελοῦντα Eur. Hel. 1616, der auch ἐκβὰς πόδα = »den Fuß heraussetzen« sagt, Heracl. 805.
-
12 ὑλό-κομος
-
13 ἄφθεγκτος
ἄ-φθεγκτος, (1) sprachlos, stumm; νάπος, still. (2) unaussprechlich, καὶ ἄλογον -
14 ἐκβαίνω
ἐκ-βαίνω, (1) herausgehen, (a) aussteigen, bes. aus dem Schiffe ans Land steigen; herabsteigen; ἐκ δ' ἔβαν αὐτοί, sie stiegen vom Wagen. (b) übh. herausgehen, verlassen; νάπος, aus dem Tale; ἐκβαίνειν πρὸς τὸ ὄρος, aus dem Tale heraus aufwärts steigen; ἐς τοῦτ' ἐκβέβηκ' ἀλγηδόνος, soweit bin ich gekommen; τίνος βοὴ πάραυλος ἐξέβη νάπ ους, tönte heraus aus. (c) darüber hinausgehen, überschreiten; τῆς ἑαυτοῠ ἰδέας, aus seiner Eigentümlichkeit heraustreten; von der Zeit, dem Alter, τὰ τριάκοντα ἔτη, über die dreißig hinauskommen; auch wie unser übertreten, verletzen. Aber οὕτω τάχ' ἂν ἴσως ἐκ τῆς νομοϑεσίας ἐκβαίνοι, er kommt davon, kommt damit zu Stande. (d) von der Rede ausgehen, abschweifen. (e) ausgehen, ausfallen; ἄν τι μὴ κατὰ γνώμην ἐκβῇ, wider Erwarten; in Erfüllung gehen; κάκιστος ἀνδρῶν ἐκβέβηχ' οὑμὸς πόσις, er ist erfunden worden. Auch = zu Ende gehen. (2) transit., herausgehen lassen, aussetzen; aus dem Schiffe; ἐκβὰς πόδα, den Fuß heraussetzen -
15 κοιλόπεδον
κοιλό-πεδον νάπος, ein hohl-, tiefliegendes Tal
См. также в других словарях:
νάπος — νάπος, τὸ (Α) 1. νάπη 2. άλσος ή λόχμη 3. χαράδρα, φαράγγι. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. νάπη] … Dictionary of Greek
νάπος — grove neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάπει — νάπος grove neut nom/voc/acc dual (attic epic) νάπεϊ , νάπος grove neut dat sg (epic ionic) νάπος grove neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάπεα — νάπος grove neut nom/voc/acc pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάπεσσι — νάπος grove neut dat pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάπους — νάπος grove neut gen sg (attic epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ANAPUS — Siciliae fluv. iuxta Syraco paludem exit. Vide de illo Ovid. Fab. 6. l. 5. Met. Hodie accolarum simplicitate, vulgati vocabulô Alfeo dictus. Eius meminit Theocritus Idyl. 1. Ο᾿ν γὰρ δὴ ποταμοῖο μεγαν ῥόον ἐίκετ᾿ Α᾿νάπω. Ovid. Ponticor. l. 2. eleg … Hofmann J. Lexicon universale
Σταυρανθή — (Cruciferae). Οικογένεια ποωδών φυτών της τάξης των ροιαδωδών (δικοτυλήδονα). Χαρακτηρίζονται από τα άνθη τους, που έχουν τέσσερα ελεύθερα πέταλα, όμοια ή ελαφρά ανόμοια μεταξύ τους σε σταυροειδή διάταξη. Έχουν επίσης τέσσερα σέπαλα, έξι στήμονες … Dictionary of Greek
νάπη — woodland vale fem nom/voc sg (attic epic ionic) νάπος grove neut nom/voc/acc pl (attic epic doric) νάπος grove neut nom/voc/acc dual (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Cluj-Napoca — Cluj redirects here. For other uses, see Cluj (disambiguation). Coordinates: 46°46′N 23°35′E / 46.767°N 23.583°E / 46.767; 23.583 … Wikipedia
History of Cluj-Napoca — The history of Cluj Napoca covers the time from the Roman conquest of Dacia, when it was known as Napoca, through its flourishing as the main cultural and religious center in the historic province of Transylvania, until its modern existence as a… … Wikipedia