Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Sĭcyōnĭus

  • 1 Sicyonius

    Sĭcyon, ōnis (abl. e, rarely i), f. (but masc. Cic. Att. 1, 13, 1), = Sikuôn, the capital of the territory of Sicyonia in the Peloponnesus (now Vasiliko), near the isthmus, sometimes considered as belonging to Achaia, abounding in olive-trees, the birthplace of Aratus, Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 5, 6, § 12; Cic. Off. 2, 23, 81; id. Fam. 13, 21; id. Att. 1, 13, 1; Ov. Ib. 315; id. P. 4, 15, 10; Plaut. Curc. 3, 25; id. Merc. 3, 4, 62 al.— Abl. Sicyoni, Plaut. Cist. 1, 3, 8; 1, 3, 42; id. Ps. 4, 2, 38;

    and Sicyone,

    id. Cist. 1, 2, 11; id. Ps. 4, 7, 80; Cic. Fam. 13, 21, 1 and 2.—Hence, Sĭcyōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Sicyon, Sicyonian:

    ager,

    Liv. 33, 15:

    magistratus,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44:

    Aratus,

    id. Off. 2, 23, 81:

    calcei,

    a lcind of soft shoes, id. de Or. 1, 54, 231:

    baca,

    olives, Verg. G. 2, 519:

    ager,

    Liv. 43, 15.—As substt.
    1.
    Sĭ-cyōnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Sicyon, the Sicyonians, Cic. Tusc. 3, 22, 53; id. Att. 1, 19, 9; 1, 20, 4; 2, 1, 10 al.—
    2.
    Sĭcyōnĭa, ōrum, n., Sicyonian shoes, Lucil. ap. Fest. s. h. v. p. 337 Müll.; Lucr. 4, 1125; Verg. Cir. 168; Auct. Her. 4, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicyonius

  • 2 imago

    ĭmāgo, ĭnis, f. [cf. imitor], an imitation, copy of a thing, an image, likeness (i. e. a picture, statue, mask, an apparition, ghost, phantom; the latter only poet. and in post-Aug. prose; cf.: simulacrum, effigies, statua, sigillum): imago ab imitatione dicta, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf.: imago dicitur quasi imitago, Porphyr. Hor. C. 1, 12, 4.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a representation, likeness (usu. of a person), statue, bust, picture:

    Spartiates Agesilaus neque pictam neque fictam imaginem suam passus est esse... unus Xenophontis libellus in eo rege laudando facile omnes imagines omnium statuasque superavit,

    Cic. Fam. 5, 12, 7:

    Demosthenes, cujus nuper inter imagines tuas ac tuorum imaginem ex aere vidi,

    id. Or. 31, 110:

    Epicuri in poculis et in anulis,

    id. Fin. 5, 1, 3: hominis imaginem gypso e facie ipsa primus omnium expressit ceraque in eam formam gypsi infusa emendare instituit Lysistratus Sicyonius, Plin. 35, 12, 44, § 153:

    Africani,

    Cic. Rep. 6, 10:

    mulieris,

    Quint. 7, 7, 5:

    Antigoni,

    id. 2, 13, 12:

    depictam in tabula sipariove imaginem rei,

    id. 6, 1, 32:

    si in tabula mea aliquis pinxerit velut imaginem,

    Gai. Inst. 2, 78:

    cereae,

    Hor. Epod. 17, 76; id. S. 1, 8, 43:

    ut dignus venias hederis et imagine macra,

    Juv. 7, 29:

    hoc tibi sub nostra breve carmen imagine vivat,

    Mart. 9, 1:

    epistula atque imago me certum fecit,

    i. e. the image on the seal, the signet, Plaut. Ps. 4, 6, 35; 4, 2, 29; 4, 7, 105:

    nunc amici anne inimici sis imago, Alcesime, mihi, sciam,

    i. e. will act like a friend, Plaut. Cas. 3, 1, 1.—
    2.
    A phantom, ghost, apparition:

    infelix simulacrum atque ipsius umbra Creusae Visa mihi ante oculos et nota major imago,

    Verg. A. 2, 773; cf.:

    et nunc magna mei sub terras ibit imago,

    shade, spirit, Verg. A. 4, 654; Plin. Ep. 7, 27, 6; cf. id. ib. 1:

    non vanae redeat sanguis imagini,

    Hor. C. 1, 24, 15:

    (somnus) Vanum nocturnis fallit imaginibus,

    Tib. 3, 4, 56; cf. Hor. C. 3, 27, 40; Suet. Aug. 94; id. Calig. 50:

    te videt in somnis, tua sacra et major imago humana turbat pavidum,

    Juv. 13, 221:

    quid natum totiens falsis Ludis imaginibus?

    phantoms, Verg. A. 1, 408:

    ubique pavor et plurima mortis imago,

    id. ib. 2, 369; cf.:

    repetitaque mortis imago,

    Ov. M. 10, 726:

    lurida mortis imago,

    Petr. 123, v. 257:

    varia pereuntium forma et omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28:

    caesorum insepultorumque,

    id. A. 1, 62:

    supremorum (i. e. funeris) imago,

    id. H. 4, 45.— Poet.:

    genitiva (with forma),

    natural shape, figure, Ov. M. 3, 331; so,

    rudis et sine imagine tellus (= informis),

    shapeless, id. ib. 1, 87.—
    B.
    In partic., an ancestral image of a distinguished Roman (of one who had been aedile, praetor, or consul; usually made of wax, and placed in the atrium of a Roman house, and carried in funeral processions.—
    (α).
    In plur.: obrepsisti ad honores errore hominum, commendatione fumosarum imaginum, quarum simile habes nihil praeter colorem, of smoky (i. e. old) ancestral images, Cic. Pis. 1, 1; cf. Sen. Ben. 3, 28, 1; Plin. 35, 2, 2, § 6:

    si quid deliquero, nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,

    no ancestors of distinction, Cic. Agr. 2, 36, 100; cf.:

    quia imagines non habeo et quia mihi nova nobilitas est,

    Sall. J. 85, 25:

    qui imagines familiae suae consecuti sunt,

    Cic. Agr. 2, 1, 1:

    homo veteris prosapiae ac multarum imaginum,

    Sall. J. 85, 10:

    majorum imagines,

    id. ib. 5, 5; Suet. Vesp. 1:

    multis in familia senatoriis imaginibus,

    id. Aug. 4:

    esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

    Hor. Epod. 8, 11:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    id. S. 1, 6, 17; Plin. 35, 2, 2, § 6 sqq.; Prop. 2, 13, 19; Suet. Vesp. 19.—
    (β).
    In sing. (rare):

    jus imaginis,

    Cic. Verr. 2, 5, 14, § 36:

    imaginis ornandae causa,

    id. Sest. 8, 19:

    vir honoratissimae imaginis futurus ad posteros,

    Liv. 3, 58, 2:

    clarum hac fore imagine Scaptium,

    would become an aristocrat, id. 3, 72, 4, v. Weissenb. ad loc.:

    Tunc Cotta ne imago Libonis exsequias posterorum comitaretur censuit,

    Tac. A. 2, 32.
    II.
    Transf., a reverberation of sound, an echo (mostly poet.):

    (mellaria facere oportet) potissimum ubi non resonent imagines,

    Varr. R. R. 3, 16, 12:

    concava pulsu Saxa sonant, vocisque offensa resultat imago,

    Verg. G. 4, 50; cf. Sil. 14, 365:

    alternae deceptus imagine vocis: Huc coëamus ait... Coëamus retulit Echo,

    Ov. M. 3, 385:

    cujus recinit jocosa Nomen imago,

    Hor. C. 1, 12, 4; so,

    jocosa Vaticani montis,

    id. ib. 1, 20, 8:

    vaga,

    Val. Fl. 3, 596.
    III.
    Trop.
    A.
    In gen., an image or likeness of a thing formed in the mind, a conception, thought, imagination, idea:

    Scipionis memoriam atque imaginem sibi proponere,

    Cic. Lael. 27, 102:

    magnam partem noctium in imagine tua vigil exigo,

    Plin. Ep. 7, 5, 1:

    Verginium cogito, Verginium video, Verginium jam vanis imaginibus audio,

    id. ib. 2, 1, 12: imagines, quae eidôla nominant, quorum incursione non solum videmus, sed etiam cogitamus, Cic. Fin. 1, 6, 21; cf.:

    imagines extrinsecus in animos nostros per corpus irrumpere,

    id. Ac. 2, 40, 125: plena sunt imaginum omnia, nulla species cogitari potest nisi pulsu imaginum, etc.; id. Div. 2, 67, 137 sq.: unum aliquem te ex barbatis illis, exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis, columen rei publicae diceres intueri, an image of the olden time, id. Sest. 8, 19; cf.:

    expressam imaginem vitae quotidianae videre,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    quidnam illi consules dictatoresve facturi essent, qui proconsularem imaginem tam saevam ac trucem fecerint, i. e. by cruelty in office,

    Liv. 5, 2, 9:

    naturae... urbis et populi,

    Cic. Rep. 2, 39 fin.:

    justitiae,

    Quint. 2, 20, 6:

    virtutis,

    id. 10, 2, 15:

    similitudines ad exprimendas rerum imagines compositae,

    id. 8, 3, 72: illae rerum imagines, quas vocari phantasias indicavimus, id. 10, 7, 15:

    conscripta formantur imagine templa,

    plans, Stat. S. 3, 1, 117:

    scipione determinata prius templi imagine in solo,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    tua, pater Druse, imago,

    memory, Tac. A. 1, 13:

    magna illic imago tristium laetorumque,

    recollection, id. ib. 2, 53:

    si te nulla movet tantae pietatis imago,

    Verg. A. 6, 405.—
    B.
    In partic.
    1.
    In rhet., a figurative representation, similitude, comparison:

    comparabile est, quod in rebus diversis similem aliquam rationem continet. Ejus partes sunt tres: imago, collatio, exemplum. Imago est oratio demonstrans corporum aut naturarum similitudinem, etc.,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; cf.:

    imago est formae cum forma cum quadam similitudine collatio,

    Auct. Her. 4, 49, 62; Sen. Ep. 59, 92; Quint. 6, 1, 28; Hor. S. 2, 3, 320; id. Ep. 1, 7, 34.—
    2.
    With the idea predominating of mere imitation, in opp. to what is original or real, a mere form, image, semblance, appearance, shadow:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3:

    nos veri juris germanaeque justitiae solidam et expressam effigiem nullam tenemus: umbra et imaginibus utimur,

    id. Off. 3, 17, 69; cf.:

    non in umbra et imagine civitatis, etc.,

    id. Rep. 2, 30; and:

    umbram equitis Romani et imaginem videtis,

    id. Rab. Post. 15, 41:

    haec ars tota dicendi, sive artis imago quaedam est et similitudo, habet hanc vim, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 87, 356:

    judiciorum,

    only the appearance of courts, id. Sest. 13, 30; cf.:

    imaginem rei publicae nullam reliquissent,

    id. Agr. 2, 32, 88:

    his quoque imaginibus juris spretis,

    Liv. 41, 8, 10:

    imaginem retinendi largiendive penes nos, vim penes Parthos,

    Tac. A. 15, 14:

    habitu et ore ad exprimendam imaginem honesti exercitus,

    the pretence, id. ib. 16, 32; 6, 27; id. H. 1, 84; 3, 70:

    qui faciem eloquentiae, non imaginem praestaret,

    id. Or. 34:

    nec imagine rerum, sed rebus incendit,

    Quint. 10, 1, 16:

    in falsa rerum imagine detineri,

    id. 10, 5, 17; cf.:

    nullo quippe alio vincis discrimine, quam quod illi (hermae) marmoreum caput est, tua vivit imago,

    Juv. 8, 55.—
    3.
    A representative: non in effigies mutas divinum (Augusti) spiritum transfusum;

    sed imaginem veram, caelesti sanguine ortam, intellegere discrimen, etc.,

    Tac. A. 4, 52.—
    4.
    That which suggests or recalls something by resemblance, a reminder:

    me consolatur recordatio meorum temporum, quorum imaginem video in rebus tuis,

    Cic. Fam. 1, 6, 2:

    a Corbulone petierat, ne quam imaginem servitii Tiridates perferret,

    nothing to suggest slavery, Tac. A. 15, 31; cf.:

    moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae et vernaculae festivitatis adgnoscere,

    Cic. Fam. 9, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > imago

  • 3 quadrigae

    quā̆drīgae, ārum (collat. form in the sing. v. infra), f. [contr. from quadrijugae], a set or team of four, a four-abreast, fourin-hand, four together (class.).
    I.
    Lit.
    1.
    Of horses, applied to the animals with or without the car or vehicle, rarely to the car or chariot alone: quadrigarum currus duplici temone olim erant, perpetuoque, et qui omnibus equis iniceretur jugo. Primus Clisthenes Sicyonius tantum medios jugavit, eosque singulos ex utrāque parte simplici vinculo applicuit, quos Graeci seiraphorous, Latini funarios vocant, Isid. Orig. 17, 5:

    exinde duabus admotis quadrigis, in currus earum distentum illigat Mettum,

    Liv. 1, 28 fin.; so Col. 3, 9:

    Glauci Potniades malis membra absumpsere quadrigae,

    Verg. G. 3, 267 et saep.; Fest. s. v. October, p. 178 Müll.—
    2.
    Of other animals:

    quadrigae (asinorum),

    Varr. R. R. 2, 1:

    camelorum,

    Suet. Ner. 11.—
    3.
    Esp. freq. of the four-horse team used in races:

    curru quadrigarum vehi,

    Cic. Div. 2, 70, 144; id. Brut. 47, 173; id. Or. 47, 157; id. Mur. 27, 57:

    cum carceribus sese effudere quadrigae,

    Verg. G. 1, 512:

    quadrigas agitare,

    Suet. Caes. 39.—
    4.
    Of the horses drawing a war chariot or car:

    in extremis jugis binae eminebant falces... sic armatae quadrigae,

    with scythes attached to the yokes, Liv. 37, 41, 8:

    falcatae,

    id. 37, 40, 12.—
    5.
    Poet., of the four-horse team of the Sun, Aurora, Luna, etc.:

    cum quadrigis Sol exoriens,

    Plaut. Am. 1, 1, 226:

    roseis Aurora quadrigis,

    Verg. A. 6, 535:

    nox aetherium nigris emensa quadrigis Mundum,

    Tib. 3, 4, 17.— In sing. (post-class.):

    quod unum ergo rarissimum videbatur, invenimus quadrigam numero singulari dictam in libro satirarum M. Varronis qui inscriptus est Exdemetricus,

    Gell. 19, 8, 17; Prop. 2, 34 (3, 32), 39; 3, 9 (4, 8), 17; Mart. 6, 46; Grat. Cyn. 228; Plin. 7, 21, 21, § 85; 36, 5, 4, § 36; Suet. Vit. 17; Val. Max. 1, 8, 9 ext.; Dig. 31, 1, 67; Vulg. Isa. 43, 17; id. Zech. 6, 2 and 3 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of abstract things:

    initiorum quadrigae: locus et corpus, tempus et actio,

    the four parts, Varr. L. L. 5, § 12 Müll.—
    2.
    Of a chariot drawn by four horses, a chariot, car:

    eburneis quadrigis ludere,

    Suet. Ner. 22; cf. Liv. 37, 41, 8; 37, 40, 12, supra:

    apta quadrigis equa,

    Hor. C. 2, 16, 35. —
    II.
    Trop.
    A.
    The rapid course of any thing: irarumque effunde quadrigas, i. e. give free course to your wrath, Enn. ap. Serv. Verg. A. 12, 499 (Ann. v. 464 Vahl.; for which Verg., in this [p. 1500] passage, irarumque omnes effundit habenas):

    numquam edepol quadrigis albis indipiscet postea (as an image of great speed),

    Plaut. As. 2, 2, 13:

    quadrigae poëticae,

    Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2; cf.:

    quadrigas inscendere Jovis,

    Plaut. Am. 1, 1, 294; id. Aul. 4, 1, 13; id. Poen. 1, 2, 155:

    jam quadrigae meae decucurrerunt,

    i.e. my joy, cheerfulness, is gone, Petr. 64:

    navibus atque Quādrigis petimus bene vivere,

    i.e. by sea and land, in every way, Hor. Ep. 1, 11, 29.—
    B.
    Of the union of four persons or things in a common work:

    quadrigae tyrannorum,

    Vop. Prob. 24:

    initiorum quadrigae, locus et corpus, tempus et actio,

    Varr. L. L. 5, § 12 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > quadrigae

  • 4 Sicyon

    Sĭcyon, ōnis (abl. e, rarely i), f. (but masc. Cic. Att. 1, 13, 1), = Sikuôn, the capital of the territory of Sicyonia in the Peloponnesus (now Vasiliko), near the isthmus, sometimes considered as belonging to Achaia, abounding in olive-trees, the birthplace of Aratus, Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 5, 6, § 12; Cic. Off. 2, 23, 81; id. Fam. 13, 21; id. Att. 1, 13, 1; Ov. Ib. 315; id. P. 4, 15, 10; Plaut. Curc. 3, 25; id. Merc. 3, 4, 62 al.— Abl. Sicyoni, Plaut. Cist. 1, 3, 8; 1, 3, 42; id. Ps. 4, 2, 38;

    and Sicyone,

    id. Cist. 1, 2, 11; id. Ps. 4, 7, 80; Cic. Fam. 13, 21, 1 and 2.—Hence, Sĭcyōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Sicyon, Sicyonian:

    ager,

    Liv. 33, 15:

    magistratus,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44:

    Aratus,

    id. Off. 2, 23, 81:

    calcei,

    a lcind of soft shoes, id. de Or. 1, 54, 231:

    baca,

    olives, Verg. G. 2, 519:

    ager,

    Liv. 43, 15.—As substt.
    1.
    Sĭ-cyōnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Sicyon, the Sicyonians, Cic. Tusc. 3, 22, 53; id. Att. 1, 19, 9; 1, 20, 4; 2, 1, 10 al.—
    2.
    Sĭcyōnĭa, ōrum, n., Sicyonian shoes, Lucil. ap. Fest. s. h. v. p. 337 Müll.; Lucr. 4, 1125; Verg. Cir. 168; Auct. Her. 4, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicyon

  • 5 Sicyonia

    Sĭcyon, ōnis (abl. e, rarely i), f. (but masc. Cic. Att. 1, 13, 1), = Sikuôn, the capital of the territory of Sicyonia in the Peloponnesus (now Vasiliko), near the isthmus, sometimes considered as belonging to Achaia, abounding in olive-trees, the birthplace of Aratus, Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 5, 6, § 12; Cic. Off. 2, 23, 81; id. Fam. 13, 21; id. Att. 1, 13, 1; Ov. Ib. 315; id. P. 4, 15, 10; Plaut. Curc. 3, 25; id. Merc. 3, 4, 62 al.— Abl. Sicyoni, Plaut. Cist. 1, 3, 8; 1, 3, 42; id. Ps. 4, 2, 38;

    and Sicyone,

    id. Cist. 1, 2, 11; id. Ps. 4, 7, 80; Cic. Fam. 13, 21, 1 and 2.—Hence, Sĭcyōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Sicyon, Sicyonian:

    ager,

    Liv. 33, 15:

    magistratus,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44:

    Aratus,

    id. Off. 2, 23, 81:

    calcei,

    a lcind of soft shoes, id. de Or. 1, 54, 231:

    baca,

    olives, Verg. G. 2, 519:

    ager,

    Liv. 43, 15.—As substt.
    1.
    Sĭ-cyōnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Sicyon, the Sicyonians, Cic. Tusc. 3, 22, 53; id. Att. 1, 19, 9; 1, 20, 4; 2, 1, 10 al.—
    2.
    Sĭcyōnĭa, ōrum, n., Sicyonian shoes, Lucil. ap. Fest. s. h. v. p. 337 Müll.; Lucr. 4, 1125; Verg. Cir. 168; Auct. Her. 4, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicyonia

  • 6 Sicyonii

    Sĭcyon, ōnis (abl. e, rarely i), f. (but masc. Cic. Att. 1, 13, 1), = Sikuôn, the capital of the territory of Sicyonia in the Peloponnesus (now Vasiliko), near the isthmus, sometimes considered as belonging to Achaia, abounding in olive-trees, the birthplace of Aratus, Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 5, 6, § 12; Cic. Off. 2, 23, 81; id. Fam. 13, 21; id. Att. 1, 13, 1; Ov. Ib. 315; id. P. 4, 15, 10; Plaut. Curc. 3, 25; id. Merc. 3, 4, 62 al.— Abl. Sicyoni, Plaut. Cist. 1, 3, 8; 1, 3, 42; id. Ps. 4, 2, 38;

    and Sicyone,

    id. Cist. 1, 2, 11; id. Ps. 4, 7, 80; Cic. Fam. 13, 21, 1 and 2.—Hence, Sĭcyōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Sicyon, Sicyonian:

    ager,

    Liv. 33, 15:

    magistratus,

    Cic. Verr. 2, 1, 17, § 44:

    Aratus,

    id. Off. 2, 23, 81:

    calcei,

    a lcind of soft shoes, id. de Or. 1, 54, 231:

    baca,

    olives, Verg. G. 2, 519:

    ager,

    Liv. 43, 15.—As substt.
    1.
    Sĭ-cyōnĭi, ōrum, m., the inhabitants of Sicyon, the Sicyonians, Cic. Tusc. 3, 22, 53; id. Att. 1, 19, 9; 1, 20, 4; 2, 1, 10 al.—
    2.
    Sĭcyōnĭa, ōrum, n., Sicyonian shoes, Lucil. ap. Fest. s. h. v. p. 337 Müll.; Lucr. 4, 1125; Verg. Cir. 168; Auct. Her. 4, 3, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Sicyonii

См. также в других словарях:

  • HERACLITUS Sicyonius — scripsit de lapidibus, cuius secundum citat Plutarch. de flum. c. de Scamandro. Leo Allatius libr. de Incredibilibus, sub Heracliti nomine, in lucem emisit, A. C. 1641. e Bibliotheca Vaticana depromptum, quem credit Voss. de Hist. Graec. l. 4. p …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PICTOR — I. PICTOR cognomentum C. Fabii filii; qui an. Urb. Cond. 550. ut ait Plin. l. 35. c. 4. aedem Salutis pinxit, indeque cognomen hoc familiae primus intulit. Pater fuit C. Fabii, qui anno 585. nempe 35. annis, post pictam a Patre aedem Salutis, cum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIBUTADES — Sicyonius, primus figulus Corinthi, qui ex creta docuit pingere, primusqueve personas regularum extremis imbricibus imposuit. Plin. l. 35. c. 12. Dibutades sicyonius figulus primus invenit Corinthi filiae opera …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PLASTICE — Graece Πλαςτικὴ, Ars fingendi ex argilla, gypso, cera, aliave materia: unde similit udine petitâ de mollibus ac cereis puerorum ingeniis, Horatius, l. 2. Epist. 2. v. 8. Argillâ quidvis imitaberis udâ. A Galeno, una cum Graphice seu Picturâ,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • sicyonian — I. |sisē|ōnyən, ikē , ōnēən adjective Usage: usually capitalized Etymology: Latin sicyonius of Sicyon (from Greek sikyōnios, from Sikyōn Sicyon) + English an (adjective suffix) 1. : of, relating to, or characteristic of the a …   Useful english dictionary

  • sicionio — sicionio, nia. (Del lat. Sicyonĭus). adj. Natural de Sición. U. t. c. s. || 2. Perteneciente o relativo a esta ciudad del Peloponeso, en Grecia …   Enciclopedia Universal

  • AESIAS — Trapezita Sicyonius, apud quem occasio nata Arato Acrocorinthum per proditionem quatuor fratrum Syrorum, operâ tamen praecipuâ Ergini capiendi. Vide Polyaen. l. 6. in Arato …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALCON — I. ALCON Cretensis, aliis fil. Erechthei, Principis Atheniensis sagittarius insignis, cuius filium cum draco invasisset, tantâ arte direxit sagittam, ut ea currens in serpentis desisteret vulnere, nec transiret in filium. Servius in Illud Virg.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARATUS — I. ARATUS Cnidius, Historiam Aegypti scripsit. II. ARATUS Poeta Solensis, tempore Ptolemaei Philadelphi, in aula Antigoni Gonatae, fil. Demetrii Poliorcetae plerumque versatus. Scripsit, quae exstant φαινόμενα et Διοσήμεια, in quibus situm, motum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ATHENARUM Urbs — alter Graeciae ocellus. Et quidem Graeciam in meditullio terrae, in Graeciae medio Atticam sitam esse, huius umbilicum obtinere Athenas, refert Aristides in Panath. p. 171. 172. Condita fuit urbs in excelsa rupe, a Cecrope, cuius nomen primo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AURIGANTIUM — qui ludis Circensibus palmam olim quaerebant, factiones erant variae, de quibus sic Tertullian. de spect. c. 9. Aurigae coloribus idololatriam vestiêrunt, et ab initio duo soli fuêre, albus et russeus. Albus hiemi, ob nives candidas, russeus… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»