-
1 Ruine
Ruine [ru'i:nə] <-, -n> f -
2 popadać
popadać [pɔpadaʨ̑]vipopadało trochę es hat ein bisschen geregnetpopaść w długi in Schulden geratenpopaść w nędzę/ruinę in Not/in Armut geratenpopaść w niełaskę in Ungnade fallen -
3 zdawać
I. vt3) ( przystępować do egzaminu)\zdawać egzamin eine Prüfung ablegen\zdawać na uniwersytet sich +akk um einen Studienplatz bewerben, die Aufnahmeprüfung an einer Universität ablegen\zdawać do następnej klasy in die nächste Klasse versetzt werdenII. vi1) ( uświadamiać sobie)\zdawać sobie sprawę z czegoś sich +dat einer S. +gen bewusst sein, sich +dat über etw +akk im Klaren sein2) ( relacjonować)\zdawać z czegoś sprawę über etw +akk berichten3) to nie zdaje egzaminu es bewährt sich nichtIII. vr1) ( być podobnym do czegoś)dom zdawał się być ruiną das Haus sah einer Ruine ähnlichgospodarz zdawał się drzemać der Wirt schien zu schlafen2) ( mieć wrażenie)zdaje [mi] się, że... es scheint mir, dass..., ich habe den Eindruck, dass...zdawało ci się das hast du dir eingebildet3) ( polegać)\zdawać się na kogoś/coś sich +akk auf jdn/etw verlassen -
4 Bauruine
Bau ruine fniedokończona budowa f -
5 verkommen
verkommen *zum Säufer \verkommen skończyć jako pijak2) ( mangels Pflege verwahrlosen) Garten: niszczeć; Park: dziczeć; Gebäude: popadać [ perf popaść] w ruinę
См. также в других словарях:
ruine — [ rɥin ] n. f. • 1180; lat. ruina, de ruere « tomber, s écrouler » I ♦ Une, des ruines. 1 ♦ (Plus cour. au plur.) Débris d un édifice dégradé par l âge ou détruit. ⇒ décombres, éboulement, vestige. Les ruines d une ville, après la guerre. Un… … Encyclopédie Universelle
ruiné — ruine [ rɥin ] n. f. • 1180; lat. ruina, de ruere « tomber, s écrouler » I ♦ Une, des ruines. 1 ♦ (Plus cour. au plur.) Débris d un édifice dégradé par l âge ou détruit. ⇒ décombres, éboulement, vestige. Les ruines d une ville, après la guerre.… … Encyclopédie Universelle
ruine — RUINE. s. f. Cheute, destruction d un bastiment. Grande ruine. prochaine ruine. entiere ruine. ce bastiment est en ruine. tombe en ruine, s en va en ruine. on le laisse en ruine. la ruine d un Chasteau, d une tour, d une ville. battre une place… … Dictionnaire de l'Académie française
ruiné — ruiné, ée 1. (ru i né, née) part. passé de ruiner1. 1° Qui est en ruine. • N est ce pas plutôt [l homme] un reste de lui même.... un édifice ruiné qui, dans ses masures renversées, conserve encore quelque chose de la beauté et de la grandeur… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Ruine — Sf std. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. ruīna Zusammensturz, Trümmer , zu l. ruere stürzen . Ebenso nndl. ruïne, ne. ruin, nfrz. ruine, nschw. ruin, nnorw. ruin; eruieren. ✎ DF 3 (1977), 501f.; Jones, W. J. SN 51 (1979), 272. lateinisch… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Ruine — (lat., franz.), Getrümmer, Reste eines verfallenen oder zerstörten Bauwerkes; überhaupt etwas Zerfallendes. Ruinen von Burgen, Klöstern, Kapellen etc. gereichen oft einer Gegend zum Schmuck, besonders wenn sie auf Anhöhen stehen oder mit… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ruine — (vom lat. ruina, Einsturz), Reste von Bauten … Herders Conversations-Lexikon
ruiné — Ruiné, [ruin]ée. part. Il a les significations de son verbe … Dictionnaire de l'Académie française
Ruine — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Bsp.: • Nur ein paar Ruinen sind von dem Schloss erhalten geblieben … Deutsch Wörterbuch
ruine — (ru i n ) s. f. 1° Destruction d un bâtiment qui tombe de lui même ou qu on fait tomber. • Cette prédiction de la ruine du temple réprouvé, qui figure la ruine de l homme réprouvé qui est en chacun de nous, PASC. Lettr. à Mlle de Roannez, 9.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
RUINE — s. f. Dépérissement, destruction d un bâtiment. Un bâtiment qui est en ruine, qui tombe en ruine, qui s en va en ruine, qui menace ruine, qui menace d une ruine prochaine. On laisse en ruine cette maison. La ruine d un château, d une tour, d une… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)