Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Prūsĭas

  • 1 Prusias

    Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,
    A.
    Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:

    orae,

    i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—
    B.
    Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Prusias

  • 2 Prusias

    Prūsiās, ae m.
    Прусий, имя двух царей Вифинии, из которых один царствовал в 236186 гг. до н. э., а другой (отец Никомеда) в 186149 гг. до н. э. C, Nep, L

    Латинско-русский словарь > Prusias

  • 3 Prusias

    1. Prūsias, adis, f., s. Prusa.
    ————————
    2. Prūsiās, ae, m., König von Bithynien, der den flüchtigen Hannibal aufnahm, ihn aber später an die Römer auslieferte u. zuletzt von seinem Sohne Nikomedes getötet wurde, Cic. de div. 2, 52. Nep. Hann. 10 sqq. Liv. 39, 51, 3 u.a.: Nbf. Prūsia, ae, m., Liv. 29, 12, 14; 38, 39, 15. – Dav.: A) Prūsiacus, a, um, prusiazisch, des Prusias, ora, Sil. 13, 888. – B) Prūsiadēs, ae, m., ein Abkömmling des Prusias, ein Prusiade, Varro sat. Men. 407.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Prusias

  • 4 Prusias [2]

    2. Prūsiās, ae, m., König von Bithynien, der den flüchtigen Hannibal aufnahm, ihn aber später an die Römer auslieferte u. zuletzt von seinem Sohne Nikomedes getötet wurde, Cic. de div. 2, 52. Nep. Hann. 10 sqq. Liv. 39, 51, 3 u.a.: Nbf. Prūsia, ae, m., Liv. 29, 12, 14; 38, 39, 15. – Dav.: A) Prūsiacus, a, um, prusiazisch, des Prusias, ora, Sil. 13, 888. – B) Prūsiadēs, ae, m., ein Abkömmling des Prusias, ein Prusiade, Varro sat. Men. 407.

    lateinisch-deutsches > Prusias [2]

  • 5 Prusias [1]

    1. Prūsias, adis, f., s. Prūsa.

    lateinisch-deutsches > Prusias [1]

  • 6 Prusias

    , ae m
      Прусий, царь Вифинии

    Dictionary Latin-Russian new > Prusias

  • 7 Prusia

    Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,
    A.
    Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:

    orae,

    i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—
    B.
    Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Prusia

  • 8 Prusiacus

    Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,
    A.
    Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:

    orae,

    i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—
    B.
    Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Prusiacus

  • 9 Prusiades

    Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,
    A.
    Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:

    orae,

    i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—
    B.
    Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > Prusiades

  • 10 decido

    [st1]1 [-] dēcīdo, ĕre, cīdi, cīsum [de + caedo]: - tr. qqf. intr. - [abcl][b]a - couper, abattre. b - diminuer, abaisser, retrancher, réduire. - [abcl]c - décider (une question), régler, arranger, transiger. - [abcl]d - battre, mettre en pièces.[/b]    - decidere pennas, Hor. Ep. 2, 2, 50: couper les ailes.    - decidere vectigal ad tertiam partem, Lampr. Alex. Sev. 38: réduire l'impôt au tiers.    - cum aliquo decidere: s’arranger avec qqn.    - cum aliquo de aliqua re decidere: conclure un arrangement avec qqn.    - decidere rem cum aliquo, Cic.: régler une affaire avec qqn.    - decidere cum accusatore, Cic.: composer avec l'accusateur.    - in jugera decidere ternis medimnis, Cic.: transiger pour trois médimnes par arpent.    - indulgenter fortuna decidit cum eo qui... Plin.: la fortune a traité avec indulgence celui qui...    - istam jam aliquovorsum tragulam decidero, Plaut. Casin. 2.4.18: [j'aurai bientôt détourné ce coup vers un autre endroit] = je vais maintenant mettre fin à ce coup.    - aliquem decidere verberibus, Dig. 47, 21, 2: rouer de coups qqn. [st1]2 [-] dēcĭdo, ĕre, cĭdi [de + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber (d'un lieu élevé). - [abcl]b - tomber sous les coups, périr, succomber. - [abcl]c - déchoir, échouer.[/b]    - equo decidere: tomber de cheval.    - ex astris decidere: tomber des astres = tomber du faîte de la gloire.    - poma ex arboribus decidunt, Cic. de Sen. 19: les fruits tombent des arbres.    - flumina in mare Rubrum decidunt, Curt.: (ces) fleuves se jettent dans la mer Rouge.    - spe (de spe, a spe) decidere: avoir son espoir trompé.    - a spe societatis Prusiae decidit, Liv. 37, 26: il a perdu l'espoir d'une alliance avec Prusias.    - in fraudem decidere, Cic.: en venir à commettre un crime ou tomber dans un piège.    - eo decidit ut... Plin.-jn.: il a été réduit à...    - toto pectore decidi, Tib.: je suis tout à fait sorti de son coeur, elle m'a entièrement oublié.
    * * *
    [st1]1 [-] dēcīdo, ĕre, cīdi, cīsum [de + caedo]: - tr. qqf. intr. - [abcl][b]a - couper, abattre. b - diminuer, abaisser, retrancher, réduire. - [abcl]c - décider (une question), régler, arranger, transiger. - [abcl]d - battre, mettre en pièces.[/b]    - decidere pennas, Hor. Ep. 2, 2, 50: couper les ailes.    - decidere vectigal ad tertiam partem, Lampr. Alex. Sev. 38: réduire l'impôt au tiers.    - cum aliquo decidere: s’arranger avec qqn.    - cum aliquo de aliqua re decidere: conclure un arrangement avec qqn.    - decidere rem cum aliquo, Cic.: régler une affaire avec qqn.    - decidere cum accusatore, Cic.: composer avec l'accusateur.    - in jugera decidere ternis medimnis, Cic.: transiger pour trois médimnes par arpent.    - indulgenter fortuna decidit cum eo qui... Plin.: la fortune a traité avec indulgence celui qui...    - istam jam aliquovorsum tragulam decidero, Plaut. Casin. 2.4.18: [j'aurai bientôt détourné ce coup vers un autre endroit] = je vais maintenant mettre fin à ce coup.    - aliquem decidere verberibus, Dig. 47, 21, 2: rouer de coups qqn. [st1]2 [-] dēcĭdo, ĕre, cĭdi [de + cado]: - intr. - [abcl][b]a - tomber (d'un lieu élevé). - [abcl]b - tomber sous les coups, périr, succomber. - [abcl]c - déchoir, échouer.[/b]    - equo decidere: tomber de cheval.    - ex astris decidere: tomber des astres = tomber du faîte de la gloire.    - poma ex arboribus decidunt, Cic. de Sen. 19: les fruits tombent des arbres.    - flumina in mare Rubrum decidunt, Curt.: (ces) fleuves se jettent dans la mer Rouge.    - spe (de spe, a spe) decidere: avoir son espoir trompé.    - a spe societatis Prusiae decidit, Liv. 37, 26: il a perdu l'espoir d'une alliance avec Prusias.    - in fraudem decidere, Cic.: en venir à commettre un crime ou tomber dans un piège.    - eo decidit ut... Plin.-jn.: il a été réduit à...    - toto pectore decidi, Tib.: je suis tout à fait sorti de son coeur, elle m'a entièrement oublié.
    * * *
    I.
        Decido, decidis, decici, penul. prod. decisum, decidere, A caedo caedis compositum. Plaut. Couper.
    \
        Decidere, per metaphoram capitur pro Determinare. Cic. Decider et mettre à fin.
    \
        Decidere. Vlpian. Appoincter, ou faire quelque accord et composition ensemble, Composer.
    \
        Transigere et decidere cum aliquo. Cic. Transiger et appoincter.
    \
        De aliquo negotio decidere. Cic. Transiger et appoincter de quelque affaire.
    \
        Quaestionem decidere. Papinianus. Decider, Determiner.
    \
        Decidere pro libertate. Senec. Composer par transaction avec aucun pour conserver sa liberté.
    \
        Decidere, pro Exprimere. Quintil. Exprimer.
    II.
        Decido, decidis, decidi, penul. corr. decidere. Cic. Cheoir en bas, Tomber.
    \
        Decidere a, vel de spe. Liu. Estre frustré de son esperance, Decheoir de son esperance.
    \
        Decidit ouibus illis fructus omnis. Plaut. Elles ne portent plus de fruict.
    \
        Decidere ab archetypo. Plin. iun. Faillir à suyvre un patron.
    \
        Decidere spe, sine praepositione. Terent. Decheoir de son espoir ou de son esperance, Estre frustré de ce qu'on espere.
    \
        In vnius imperium ne res decidat admonemur. Cic. Ne tombe soubs la puissance d'un seul.

    Dictionarium latinogallicum > decido

  • 11 Prusia

    Prūsia, ae m. L = Prusias

    Латинско-русский словарь > Prusia

  • 12 Prusiacus

    Prūsiacus, a, um [ Prusias ]

    Латинско-русский словарь > Prusiacus

  • 13 Apamea

    Apamēa u. -īa, ae, f. (Ἀπάμεια; vgl. über die doppelte Schreibart Drak. Liv. 38, 13, 5), Name mehrerer asiatischer Städte, von denen am bekanntesten: I) Hauptstadt der syrischen Landschaft Apamene u. später von Syria Sekunda, am Orontes od. Axius, südlich von Antiochia, im Mittelalter Afamiah od. Famit, Cass. in Cic. ep. 12, 12, 3. Liv. 38, 13, 5. Plin. 5, 81. – II) Stadt in Großphrygien, in einer sehr fruchtbaren (bes. weinreichen), vom Mäander u. seinen Nebenflüssen bewässerten Gegend (Apamena regio), zur Zeit der Römerherrschaft Sitz (forum) eines conventus iuridicus, Cic. ep. 2, 17, 3 sq. – III) Stadt in Bithynien, nicht weit von Prusa am Olymp, unter dem Namen Myrlēa ( Μύρλεια) von den Kolophoniern angelegt, später von Prusias erweitert u. nach seiner Gattin benannt, j. Ruinen von Amapoli, Plin. 5, 143. Plin. ep. 10, 47 (56), 1. – Dav.: a) Apamēī, ōrum, m., die Einw. von Apamea in Bith., die Apameer, Trai. in Plin. ep. – b) Apamēnsis, e, zu Apamea (in Großphryg.) gehörig, apamensisch, civitas, Cic.: forum, Cic. – Plur. subst. Apamēnses, ium, m., die Einw. von Apamea, die Apamenser, Tac. – c) Apamēnus, a, um, apamenisch, zu od. von (aus) Apamea, u. zwar: α) in Großphryg., regio, Plin.: vinum, uvae, Plin. u. Lampr. – β) in Bith., colonia, Plin. u. ICt.

    lateinisch-deutsches > Apamea

  • 14 Bebryces [1]

    1. Bebryces, ycum, Akk. cas, m. (Βέβρυκες), eine Völkerschaft in der später Bithynien genannten Landschaft in Kleinasien, Plin. 5, 127. Val. Flacc. 4, 315. Amm. 22, 8, 14. – Sing. Bebryx, ycis, m. (Βέβρυξ), der Bebrycier, vorzugsw. ein alter, auch Amycus genannter König in Bebrycien, der, stark im Cästuskampfe, die besiegten Fremden zu opfern pflegte, aber zuletzt von Pollux überwunden u. getötet wurde, Val. Flacc. 4, 261 u. 290. Stat. Ach. 1, 190 (wo griech. Akk. Bebryca). – Dav.: A) Bebrycia, ae, f. (Βεβρυκία), die von den Bebryciern bewohnte Landschaft Bebrycien, später Bithynien, Sall. hist. fr. u. Val. Flacc. – B) Bebrycius, a, um (Βεβρύκιος), a) zur Landschaft Bebrycien gehörig, bebrycisch, Verg. u. Val. Flacc. – b) zum König Bebryx gehörig, arena, auf der Amykus od. Bebryx mit dem Pollux kämpfte, Stat.: nemus, in dem Amykus den Fremden auflauerte, Stat.: cruor, das von ihm vergossene Blut, Tert. – auch in bezug auf den bithynischen König Prusias, hospes, Sidon.

    lateinisch-deutsches > Bebryces [1]

  • 15 Bithyni

    Bīthȳnī, ōrum, m. (Βιθυνοί), eine aus Thrazien in die nach ihnen benannte Landschaft Bithynien eingewanderte Völkerschaft, die Bithynier, Mela 1, 2, 6 (1. § 14). Tac. ann. 12, 22. Claud. in Eutr. 1, 201: gemessen Bĭthȳnī bei Iuven. 7, 15. – Dav.: A) Bīthȳnia, ae, f. (Βιθυνία), eine sehr fruchtbare Landschaft in Kleinasien zwischen der Propontis u. dem schwarzen Meere, in der die Römer bedeutenden Handel trieben, früher von eigenen Königen (bald Nicomedes, bald Prusias [s. d.] gen.) beherrscht, später röm. Provinz, j. Ejalet Anadoli, Varr. sat. Men. 197. Cic. Verr. 5, 27. Tac. ann. 1, 74: socii Bithyniae, die Staatspächter der bithyn. Gefälle, Cic. ep. 13, 9, 3. – B) Bīthȳnicus, a, um (Βιθυνικός), bithynisch, societas B. (= socii Bithyniae, s. ob.), Cic.: Nicomedes B., König v. B., Flor.: Bithynicus als Beiname des Pompejus (als Besieger von Bithynien) u. seines Sohnes, Cic. – C) Bīthȳnis, nidis, f. (Βιθυνίς), eine Bithynierin, Ov. am. 3, 6, 25. – D) Bīthȳnius, a, um, bithynisch, aus Bithynien, Varr. u. Col.: Plur. subst., Bīthȳniī, ōrum, m., die Bithynier, Plin. – E) Bīthȳnus, a, um, bithynisch, campi, Catull. 31, 5 (Schwabe bithuni): caseus, Plin.: negotia, Hor.

    lateinisch-deutsches > Bithyni

  • 16 Prusa

    Prūsa, ae, f., eine Stadt in Bithynien am Berge Olympus, j. Brussa, Plin. 5, 148. Plin. ep. 10, 81 (85), 1. – Nbf. Prūsias, adis, f., Plin. ep. 10, 58 (66), 5; 81 (85), 6. – Dav. Prūsēnsēs, ium, m., die Einw. von Prusa, die Pruser, Plin. ep. 10, 17 (28), 5 u.a.

    lateinisch-deutsches > Prusa

  • 17 Prusia

    Prūsia, s. 2. Prūsiās.

    lateinisch-deutsches > Prusia

  • 18 Prusiacus

    Prūsiacus u. - adēs, s. 2. Prūsiās.

    lateinisch-deutsches > Prusiacus

  • 19 Apamea

    Apamēa u. -īa, ae, f. (Ἀπάμεια; vgl. über die doppelte Schreibart Drak. Liv. 38, 13, 5), Name mehrerer asiatischer Städte, von denen am bekanntesten: I) Hauptstadt der syrischen Landschaft Apamene u. später von Syria Sekunda, am Orontes od. Axius, südlich von Antiochia, im Mittelalter Afamiah od. Famit, Cass. in Cic. ep. 12, 12, 3. Liv. 38, 13, 5. Plin. 5, 81. – II) Stadt in Großphrygien, in einer sehr fruchtbaren (bes. weinreichen), vom Mäander u. seinen Nebenflüssen bewässerten Gegend (Apamena regio), zur Zeit der Römerherrschaft Sitz (forum) eines conventus iuridicus, Cic. ep. 2, 17, 3 sq. – III) Stadt in Bithynien, nicht weit von Prusa am Olymp, unter dem Namen Myrlēa ( Μύρλεια) von den Kolophoniern angelegt, später von Prusias erweitert u. nach seiner Gattin benannt, j. Ruinen von Amapoli, Plin. 5, 143. Plin. ep. 10, 47 (56), 1. – Dav.: a) Apamēī, ōrum, m., die Einw. von Apamea in Bith., die Apameer, Trai. in Plin. ep. – b) Apamēnsis, e, zu Apamea (in Großphryg.) gehörig, apamensisch, civitas, Cic.: forum, Cic. – Plur. subst. Apamēnses, ium, m., die Einw. von Apamea, die Apamenser, Tac. – c) Apamēnus, a, um, apamenisch, zu od. von (aus) Apamea, u. zwar: α) in Großphryg., regio, Plin.: vinum, uvae, Plin. u. Lampr. – β) in Bith., colonia, Plin. u. ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Apamea

  • 20 Bebryces

    1. Bebryces, ycum, Akk. cas, m. (Βέβρυκες), eine Völkerschaft in der später Bithynien genannten Landschaft in Kleinasien, Plin. 5, 127. Val. Flacc. 4, 315. Amm. 22, 8, 14. – Sing. Bebryx, ycis, m. (Βέβρυξ), der Bebrycier, vorzugsw. ein alter, auch Amycus genannter König in Bebrycien, der, stark im Cästuskampfe, die besiegten Fremden zu opfern pflegte, aber zuletzt von Pollux überwunden u. getötet wurde, Val. Flacc. 4, 261 u. 290. Stat. Ach. 1, 190 (wo griech. Akk. Bebryca). – Dav.: A) Bebrycia, ae, f. (Βεβρυκία), die von den Bebryciern bewohnte Landschaft Bebrycien, später Bithynien, Sall. hist. fr. u. Val. Flacc. – B) Bebrycius, a, um (Βεβρύκιος), a) zur Landschaft Bebrycien gehörig, bebrycisch, Verg. u. Val. Flacc. – b) zum König Bebryx gehörig, arena, auf der Amykus od. Bebryx mit dem Pollux kämpfte, Stat.: nemus, in dem Amykus den Fremden auflauerte, Stat.: cruor, das von ihm vergossene Blut, Tert. – auch in bezug auf den bithynischen König Prusias, hospes, Sidon.
    ————————
    2. Bebryces, ycum, m. (Βέβρυκες), viell. stammverwandt mit dem vor.), eine alte iberische Völkerschaft am Mittelmeer (im narbon. Gallien), nördl. u. südl. von den Pyrenäen; vgl. Sil. 3, 420-443. – Sing. Bebryx, ycis, m. (Βέβρυξ), der Bebrycier, vorzugsw. ein alter König der Bebrycier, dessen Tochter Pyrene dem dortigen Gebirge den Namen gab, Sil. 3, 423. – Dav. Bebrycius, a, um (Βεβρύκιος), zum König Bebryx gehörig, bebrycisch, aula, poet. = Gallien, Sil.: virgo = Pyrene, Sil.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Bebryces

См. также в других словарях:

  • Prusias — can mean different things:;people *Two kings of ancient Bithynia **Prusias I of Bithynia **Prusias II of Bithynia;places * Prusias and Prusias ad Mare , former alternate names for the ancient city of Cius in Bithynia* Prusias (spider), a spider… …   Wikipedia

  • Prusias — ist der Name von Prusias I., König von Bithynien ca. 230–182 v. Chr.; Prusias II., König von Bithynien 182–149 v. Chr.; Prusias ad Hypium, Stadt in Bithynien Prusias ad Hypium (Titularbistum) …   Deutsch Wikipedia

  • Prusias II. — Prusias II. Kynegus, († 149 v. Chr.) war ein König von Bithynien. Er folgte seinem Vater Prusias I. auf den Thron. Prusias tat sich mit Eumenes II. von Pergamon in einem Krieg gegen Pharnakes I. von Pontos in den Jahren 181 179 v. Chr. zusammen.… …   Deutsch Wikipedia

  • Prusias — Prusias,   griechisch Prusịas, Name von Königen Bithyniens:    1) Prusias I., König (etwa 230 182 v. Chr.), Vater von 2); Gründer von Prusa (heute Bursa), war als Gegner Pergamons zeitweilig Bundesgenosse Philipps V. von Makedonien. 183… …   Universal-Lexikon

  • Prusias II — le Chasseur, fils de Prusias Ier, il est roi de Bithynie de 182 Av. J. C. à 149 Av. J. C.. Impressionné par la victoire des Romains contre le roi de Macédoine Persée, son beau frère, il se rend à Rome pour solliciter une alliance et s y déshonore …   Wikipédia en Français

  • Prusĭas [1] — Prusĭas (a. Geogr.), so v.w. Kios …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Prusĭas [2] — Prusĭas, zwei Könige von Bithynien: P. I., regierte seit 228 v. Chr., eroberte Heraklea u., mit Philippos II. von Macedonien verbündet, mehre griechische Städte an der Propontis u. am Hellespont; ob unter ihm od. unter seinem Sohne, P. II., der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Prusĭas [1] — Prusĭas, Stadt, s. Kios …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Prusĭas [2] — Prusĭas, Könige von Bithynien: 1) P. I., 236–186 v. Chr., breitete sein Reich durch Eroberung eines Teiles von Mysien und des Gebietes von Herakleia aus. – 2) P. II., 186–148, gab 183 den Römern den flüchtigen Hannibal preis und ward von seinem… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Prusias — Prusĭas, alte Stadt in Bithynien, s. Gemlik …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Prusias [2] — Prusĭas, Könige von Bithynien. – P. I., 228 186 v. Chr., der Gründer von Prusa. – Sein Sohn P. II., 186 149, lieferte 183 Hannibal aus …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»