-
1 Prusia
Prūsia, ae m. L = Prusias -
2 Prusia
Prūsia, s. 2. Prūsiās.
-
3 Prusia
Prūsia, s. 2. Prusias. -
4 Prusia
Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,A.Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:B.orae,
i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23. -
5 Prusiacus
Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,A.Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:B.orae,
i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23. -
6 Prusiades
Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,A.Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:B.orae,
i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23. -
7 Prusias
Prūsĭas, ae, and Prūsĭa, ae, m., = Prousias, a king of Bithynia, who hospitably received Hannibal, but afterwards betrayed him to the Romans, Cic. Div. 2, 24, 52; Nep. Hann. 10, 1; Just. 32, 4, 2; Liv. 37, 25; Val. Max. 3, 7, 6 ext. —Form Prusia, Liv. 29, 12, 14.—Hence,A.Prūsĭăcus, a, um, adj., of or belonging to Prusias, Prusiacan:B.orae,
i. e. his kingdom, Sil. 13, 888.—Prūsĭădes, ae, m., a male descendant of (an older) Prusias, a Prusiade, applied to king Prusias himself, Varr. ap. Non. 345, 23. -
8 Prusias [2]
2. Prūsiās, ae, m., König von Bithynien, der den flüchtigen Hannibal aufnahm, ihn aber später an die Römer auslieferte u. zuletzt von seinem Sohne Nikomedes getötet wurde, Cic. de div. 2, 52. Nep. Hann. 10 sqq. Liv. 39, 51, 3 u.a.: Nbf. Prūsia, ae, m., Liv. 29, 12, 14; 38, 39, 15. – Dav.: A) Prūsiacus, a, um, prusiazisch, des Prusias, ora, Sil. 13, 888. – B) Prūsiadēs, ae, m., ein Abkömmling des Prusias, ein Prusiade, Varro sat. Men. 407.
-
9 recuso
recūso, āvī, ātum, āre (re u. causa), unter Angabe von Gründen etwas ablehnen, zurückweisen, von sich (von der Hand) weisen, gegen etw. Einspruch erheben, etwas ausschlagen, verweigern, etw. zu tun od. zu erleiden sich weigern, sich sträuben, I) im allg. (Ggstz. suscipere, appetere, deposcere u. dgl.): α) m. Acc.: laborem, Caes.: deditionem, Liv.: condiciones pacis, Liv.: molestias non r., Cic.: mit dopp. Acc., populum Rom. disceptatorem, Cic.: alqam uxorem, Ter. – übtr. v. lebl. Subjj., genua cursum recusant, Verg.: ignis alimenta recusat, Ov. – β) mit folg. Infin., klass. gew. m. vorherg. Negation, non rec. mori, Caes., Sen. rhet. u.a.: privatus esse non recuso, Anton. bei Cic. Phil.: ad omnia pericula princeps esse non recusabat, Planc. in Cic. ep.: quae facere ipse recusem, Hor.: recusantes abdicare se magistratu, Liv.: recusabas imperare, Plin. ep.: übtr., v. lebl. Subjj., pedes vitiosum ferre recusant, Hor. – γ) m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 29, 16: m. Acc. u. Infin. Pass., Plin. 35, 49 u. Tac. ann. 1, 79. – δ) m. folg. ne u. Konj.: sententiam ne diceret, recusavit, Cic.: reliqui, in labore pari ac periculo ne unus omnes antecederet, recusarent, Caes.: mit vorherg. allg. Acc. Pronom., his Prusia negare (es abschlagen) ausus non est; illud recusavit (nur das eine wies er von sich), ne id a se fieri postularent, quod etc., Nep. – ε) bei vorhergeh. Negation mit folg. quin od. quo minus u. Konj.: non recusasse, quin acciperet, Cic.: non recusamus, quin illorum libidini Sex. Roscii vita dedatur, Cic.: neque tamen recusare (Germanos), si lacessantur, quin armis contendant, Caes.: non recuso, quo minus legant, Cic.: neque recusavit, quo minus legis poenam subiret, Nep.: neque recusaturos, quo minus perpetuo sub illorum dicione atque imperio essent, Caes. – ζ) m. de u. Abl.: de stipendio, Caes.: de iudiciis transferendis, Cic. – η) absol.: non recuso, non abnuo, Cic.: nullo recusante regnum obtinere, Nep.: nihil recusatur, man weist den Vorschlag keineswegs (gar nicht) zurück, Liv.: diu ac multum recusantem ad petitionem compellit, Liv. – II) insbes.: 1) durch Gründe abweisen = widerlegen, nativitatis mendacium, Tert. adv. Marc. 3, 11. – 2) als gerichtl. t. t., eine Klage ablehnen, gegen eine Klage einwenden, Einspruch tun (erheben), Protest einlegen, sich verwahren, numquid recusas contra me? Plaut.: quoniam satis recusavi, Cic.: cum reus recusare vellet m. folg. Acc. u. Infin., ICt.: causa omnis, in qua pars altera agentis est, altera recusantis, Quint. Vgl. Jordan Cic. Casecin. 81.
-
10 Prusias
1. Prūsias, adis, f., s. Prusa.————————2. Prūsiās, ae, m., König von Bithynien, der den flüchtigen Hannibal aufnahm, ihn aber später an die Römer auslieferte u. zuletzt von seinem Sohne Nikomedes getötet wurde, Cic. de div. 2, 52. Nep. Hann. 10 sqq. Liv. 39, 51, 3 u.a.: Nbf. Prūsia, ae, m., Liv. 29, 12, 14; 38, 39, 15. – Dav.: A) Prūsiacus, a, um, prusiazisch, des Prusias, ora, Sil. 13, 888. – B) Prūsiadēs, ae, m., ein Abkömmling des Prusias, ein Prusiade, Varro sat. Men. 407. -
11 recuso
recūso, āvī, ātum, āre (re u. causa), unter Angabe von Gründen etwas ablehnen, zurückweisen, von sich (von der Hand) weisen, gegen etw. Einspruch erheben, etwas ausschlagen, verweigern, etw. zu tun od. zu erleiden sich weigern, sich sträuben, I) im allg. (Ggstz. suscipere, appetere, deposcere u. dgl.): α) m. Acc.: laborem, Caes.: deditionem, Liv.: condiciones pacis, Liv.: molestias non r., Cic.: mit dopp. Acc., populum Rom. disceptatorem, Cic.: alqam uxorem, Ter. – übtr. v. lebl. Subjj., genua cursum recusant, Verg.: ignis alimenta recusat, Ov. – β) mit folg. Infin., klass. gew. m. vorherg. Negation, non rec. mori, Caes., Sen. rhet. u.a.: privatus esse non recuso, Anton. bei Cic. Phil.: ad omnia pericula princeps esse non recusabat, Planc. in Cic. ep.: quae facere ipse recusem, Hor.: recusantes abdicare se magistratu, Liv.: recusabas imperare, Plin. ep.: übtr., v. lebl. Subjj., pedes vitiosum ferre recusant, Hor. – γ) m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 29, 16: m. Acc. u. Infin. Pass., Plin. 35, 49 u. Tac. ann. 1, 79. – δ) m. folg. ne u. Konj.: sententiam ne diceret, recusavit, Cic.: reliqui, in labore pari ac periculo ne unus omnes antecederet, recusarent, Caes.: mit vorherg. allg. Acc. Pronom., his Prusia negare (es abschlagen) ausus non est; illud recusavit (nur das eine wies er von sich), ne id a se fieri postularent, quod etc., Nep. – ε) bei vor-————hergeh. Negation mit folg. quin od. quo minus u. Konj.: non recusasse, quin acciperet, Cic.: non recusamus, quin illorum libidini Sex. Roscii vita dedatur, Cic.: neque tamen recusare (Germanos), si lacessantur, quin armis contendant, Caes.: non recuso, quo minus legant, Cic.: neque recusavit, quo minus legis poenam subiret, Nep.: neque recusaturos, quo minus perpetuo sub illorum dicione atque imperio essent, Caes. – ζ) m. de u. Abl.: de stipendio, Caes.: de iudiciis transferendis, Cic. – η) absol.: non recuso, non abnuo, Cic.: nullo recusante regnum obtinere, Nep.: nihil recusatur, man weist den Vorschlag keineswegs (gar nicht) zurück, Liv.: diu ac multum recusantem ad petitionem compellit, Liv. – II) insbes.: 1) durch Gründe abweisen = widerlegen, nativitatis mendacium, Tert. adv. Marc. 3, 11. – 2) als gerichtl. t. t., eine Klage ablehnen, gegen eine Klage einwenden, Einspruch tun (erheben), Protest einlegen, sich verwahren, numquid recusas contra me? Plaut.: quoniam satis recusavi, Cic.: cum reus recusare vellet m. folg. Acc. u. Infin., ICt.: causa omnis, in qua pars altera agentis est, altera recusantis, Quint. Vgl. Jordan Cic. Casecin. 81.
См. также в других словарях:
Prusia — V. «azul de Prusia». * * * Prusia. □ V. azul de Prusia. * * * Prusia (en alemán Preußen, en polaco Prusy) fue un gran estado de Europa que aunque no existe en la actualidad, ocupa un lugar destacado en la historia europea, especialmente durante… … Enciclopedia Universal
Prusia — ☛ V. azul de Prusia … Diccionario de la lengua española
Prusia — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar al autor princi … Wikipedia Español
Prusia (proyecto) — Saltar a navegación, búsqueda Situación del Berlin Brandenburg Berlin BrandenburgTras la reunificación alemana, varios entusiastas han lanzado el proyecto para devolverle oficialmente el nombre de Prusia a la región comprendida por los estados de … Wikipedia Español
Prusia Occidental — Westpreußen Provincia de Prusia Occidental Provincia de Prusia … Wikipedia Español
Prusia Oriental — Provinz Ostpreußen Provincia de Prusia Oriental ← … Wikipedia Español
Prusia Oriental — ► Antigua región de Alemania, en la costa del mar Báltico. Desde 1945 forma la prov. rusa de Kaliningrad y la región polaca de Masuria. Su cap. era Königsberg, hoy Kaliningrad. * * * alemán Ostpreussen Región histórica y antigua provincia de… … Enciclopedia Universal
Prusia Renana — ► Antigua región perteneciente a Prusia, integrada hoy en el estado de Renania Septentrional Westfalia … Enciclopedia Universal
PRUSIA — Prusiade … Abbreviations in Latin Inscriptions
Reino de Prusia — Saltar a navegación, búsqueda Königreich Preußen Reino de Prusia … Wikipedia Español
Azul de Prusia — Coordenadas de color HTML 003153 RGB … Wikipedia Español