Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

PRAETEXTATUS

  • 1 praetextatus

    praetextātus, a, um, adj. [praetexta, under praetexo fin. B. 1.], clothed with or wearing the toga praetexta (class.):

    Clodius, qui numquam antea praetextatus fuisset,

    Cic. Pis. 4, 8:

    pupillus,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 151; id. Phil. 2, 18, 44; 2, 43, 110:

    adulter,

    i. e. juvenile, Juv. 1, 78:

    imagines,

    Suet. Ner. 57:

    aetas,

    the age under seventeen years, Gell. 1, 23, 18:

    praetextata cultus amicitia,

    from childhood, Mart. 10, 20, 4.— Esp., subst.: praetextātus, i, m., one who wears the toga praetexta:

    delectu edicto, juniores ab annis septemdecim, et quosdam praetextatos scribunt,

    Liv. 22, 57; Suet. Rhet. 1:

    si quis praetextatum adsectatus fuerit,

    Gai. Inst. 3, 220; Juv. 10, 308. —
    II.
    Transf., verba praetextata, prop., veiled or disguised words; hence, transf., equivocal, obscene, unchaste expressions (post-Aug.):

    praetextatis verbis abstinere,

    Suet. Vesp. 22:

    impudica et praetextata verba,

    Macr. S. 2, 1:

    non praetextatis, sed puris honestisque verbis,

    Gell. 9, 10, 4; cf.

    mores,

    Juv. 2, 170.

    Lewis & Short latin dictionary > praetextatus

  • 2 praetextatus

    praetextātus, a, um (praetexta, s. prae-texono. II, 1), I) mit der Prätexta angetan, in der Prätexta, von freigeborenen Kindern bis zum 16. oder 17. Jahre, aber auch von Männern, Cic. u.a.: Ggstz. malo, quid mihi animi sit, ostendere praetextatus et gausapatus quam nudis scapulis aut semitectis, Sen. de vit. beat. 25, 2. – dah. praetextata aetas, Alter unter 17 Jahren, Gell.: amicitia, von den Kinderjahren an, Mart.: fabula, ein Bühnenstück, in dem mit der Prätexta Bekleidete (Feldherren, Staatsmänner) auftreten, Diom. 489, 15 u. 24, so praetextata tragoedia, Ggstz. crepidata, Lydus de magistr. 1, 40; vgl. crepidatus. – Plur. subst., praetextātī, mit der Prätexta Bekleidete = Bürger (Ggstz. sagulati), Flor. Verg. orat. an poët. p. 109, 2 H. – II) unzüchtig, verba, Suet. u.a.: mores, Iuven.

    lateinisch-deutsches > praetextatus

  • 3 praetextatus

    praetextātus, a, um (praetexta, s. praetexo no. II, 1), I) mit der Prätexta angetan, in der Prätexta, von freigeborenen Kindern bis zum 16. oder 17. Jahre, aber auch von Männern, Cic. u.a.: Ggstz. malo, quid mihi animi sit, ostendere praetextatus et gausapatus quam nudis scapulis aut semitectis, Sen. de vit. beat. 25, 2. – dah. praetextata aetas, Alter unter 17 Jahren, Gell.: amicitia, von den Kinderjahren an, Mart.: fabula, ein Bühnenstück, in dem mit der Prätexta Bekleidete (Feldherren, Staatsmänner) auftreten, Diom. 489, 15 u. 24, so praetextata tragoedia, Ggstz. crepidata, Lydus de magistr. 1, 40; vgl. crepidatus. – Plur. subst., praetextātī, mit der Prätexta Bekleidete = Bürger (Ggstz. sagulati), Flor. Verg. orat. an poët. p. 109, 2 H. – II) unzüchtig, verba, Suet. u.a.: mores, Iuven.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praetextatus

  • 4 praetextātus

        praetextātus adj.    [pretexta], wearing the toga praetexta: Clodius: decemviri, L.: adulter, i. e. juvenile, Iu.: mores, of youth, i. e. loose, Iu.— As subst m., a free-born youth: quosdam praetextatos scribunt, L.: loripes, Iu.
    * * *
    praetextata, praetextatum ADJ
    underage; juvenile; wearing a toga praetexta

    Latin-English dictionary > praetextātus

  • 5 praetextatus

    [st1]1 [-] praetextātus, a, um: - [abcl][b]a - vêtu de la toge prétexte (comme magistrat ou comme enfant de patricien). - [abcl]b - encore enfant (de moins de dix-sept ans), adolescent. - [abcl]c - licencieux, obscène, dissolu.[/b] [st1]2 [-] Praetextātus, i, m.: Amm. Prétextat (nom d'homme).
    * * *
    [st1]1 [-] praetextātus, a, um: - [abcl][b]a - vêtu de la toge prétexte (comme magistrat ou comme enfant de patricien). - [abcl]b - encore enfant (de moins de dix-sept ans), adolescent. - [abcl]c - licencieux, obscène, dissolu.[/b] [st1]2 [-] Praetextātus, i, m.: Amm. Prétextat (nom d'homme).
    * * *
        Praetextatus, penul. prod. Adiectiuum. Cicero. Vestu de telle robbe longue.
    \
        Praetextati et Praetextatae. Suet. Fils ou filles de bonne maison.
    \
        Praetextatae puellae. Catull. Vestues de telles robbes longues.
    \
        Praetextati anni, vt AEtas praetextata. Plin. Gell. Le temps de la jeunesse.
    \
        Praetextati mores. Iuuenal. Pudiques et chastes.
    \
        Praetextatus sermo. Fest. Sueton. Parolles chastes, et sans aucune impudicité. C'est aussi aucunesfois parolle impudique.

    Dictionarium latinogallicum > praetextatus

  • 6 praetextatus

    I praetextātus, a, um
    2) отроческий, относящийся к детству и отрочеству ( amicitia M)
    3) неприличный, непристойный (verba Su, AG, Macr; mores J)
    II praetextātus, i m.
    юноша, отрок L, J

    Латинско-русский словарь > praetextatus

  • 7 Atejus

    Atējus (Attejus), ī m.
    Атей, римск. nomen
    1) C. A. Capito, народный трибун в 55 г. до н. э., противник консулов Помпея и Красса C, T
    2) его сын C. A. Capito, правовед, консул в 5г. н. э., затем curator aquarum, умер в 22 г. н. э. T, AG
    3) A. Praetextatus Philologus, грамматик, друг Саллюстия Su

    Латинско-русский словарь > Atejus

  • 8 Sí natúra negát, facit índignátio vérsum

    "Если природа отказывает в стихе, то его создает негодование", коль дарования нет, порождается стих возмущеньем.
    Ювенал, "Сатиры", I, 73-80:
    Áud(e) aliquíd brevibús Gyarís et cárcere dígnum,
    Sí vis éss(e) aliquíd: probitás laudátur et álget,
    Árgentúm vetus ét stant(em) éxtra pócula cáprum.
    Quém patitúr dormíre nurús corrúptor avárae,
    Sí natúra negát, facit índignátio vérsum,
    Quálemcúnque potést, qualés ego vél Cluviénus.
    Хочешь ты кем-то прослыть? Так осмелься на то, что достойно
    Тесных Гиар * да тюрьмы: восхваляется честность, но зябнет;
    Лишь преступленьем себе наживают сады и палаты,
    Яства, и старый прибор серебра, и чеканные кубки.
    Коль дарования нет, порождается стих возмущеньем,
    В меру уменья - будь стих это мой или стих Клувиена.
    (Перевод Д. Недовича и Ф. Петровского)
    [ * Пустынные острова, место ссылки преступников. - авт. ]
    Писать романы теперь не стоит, - даже граф Л. Н. Толстой не пишет. А он напишет несколько трактатов и бичующих сатир с эпиграфом Ювенала: Si natura negat, facit indignatio versum. (Б. М. Эйхенбаум, Маршрут в бессмертие.)
    Елизавета поглядела на него, одобрительно кивнула и в ответ лишь сказала, что он из усердия способен на то, в чем ему отказала природа: на поэтический вымысел: Si natura negat, facit indignatio versum, - сказала она. (Генрих Манн, Зрелые годы короля Генриха IV.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sí natúra negát, facit índignátio vérsum

  • 9 admodum

    admodum, Adv. (ad u. modus), bis zu dem gehörigen Maße od. Grade, um zu bezeichnen, daß das angegebene Maß od. der angegebene Grad hinlänglich erreicht sei, I) bei Maßbestimmungen, genau, gerade, nachgerade, paulipser demittito usque admodum dum quinquies quinque numeres, Cato. – so bes. bei Zahlenbestimmungen, mindestens wohl an die, im ganzen (s. Fabri Liv. 21, 36, 2), turres admodum CXX, Caes.: mille adm. hostium, Liv.: equites mille adm., Curt. – Alexandri filius decem annos adm. habens, Liv. epit.: post menses adm. septem, Iustin. – II) bei Gradangaben, in vollem Maße, in hohem Grade, im vollen (vollsten) Sinne des Wortes, völlig, ganz, A) im allg.: a) m. Adjj. (Partizz.) u. Advv., utrique nostrum gratum adm. feceris, Cic.: forma adm. impolita et plane rudis, Cic.: neque adm. sunt multi, Nep.: quidam et ii non adm. (nicht eben) indocti, Cic.: adm. excors, Cic.: adm. magnus, Caes.: adm. munitus, Tac. -m. Advv., nuper adm., Ter.: adm. raro, Cic. fr., u. raro adm., Curt.: satis adm., Liv. – m. quam, ex amore hic adm. quam saevus est? wie gar sehr, Plaut.: voce adm. quam suavi cecinit, Gell. – mit dem Superlativ, adm. paucissimi, Amm. u. Augustin.: quae maxime adm. oratori accommodata est, Cornif. rhet. – ebenso adm. nihil, nihil adm. u. nullus adm., so gut (so viel) wie nichts, – wie keiner (s. Piderit Cic. Brut. 210. Fabri Liv. 21. 36, 2), litterarum adm. nihil sciebat, Cic.: equestris pugna nulla adm. fuit, Liv.: armorum hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam adm., Liv. – u. bei den den Grad des Alters bestimmenden Wörtern infans, puer, adulescens, iuvenis u. dgl., wie adm. infans, Tac.: puer adm., Liv.: adm. adulescens, adm. adulescentulus, Cic.: adm. iuvenis u. iuvenis adm., Tac.: adm. senex, Eutr.: ebenso parvulus adm., Iustin.: praetextatus (= puer) adm. filius, Flor.: non adm. grandis natu, Cic. – b) bei Verbb., exacto adm. mense Februario, Liv.: me adm. diligunt, Cic. – B) insbes.: bei bejahenden u. bestätigenden Antworten, ganz recht, vollkommen, ja eben, ja wohl (vgl. Cic. de legg. 3, 26. Donat. ad Ter. Phorm. 2, 2, 1), C. Bellan videtur specie mulier? N. Admodum, Plaut.: LA. Advenis modo? PA. Admodum, Ter.

    lateinisch-deutsches > admodum

  • 10 Ateius

    Atēius, ī, m., röm. Eigenname, I) C. Ateius Capito, röm. Volkstribun im J. 55 v. Chr., Cic. de div. 1, 29 u.a. Tac. ann. 3, 45. – II) C. Ateius Capito, Sohn des vorigen, ein berühmter Jurist, bekannt als Gegner des nicht minder berühmten O. Antistius Labeo, Fest. 238, 12 (b). Plin. ind. libr. 4. Plin. 14, 93. Tac. ann. 1, 76. Gell. 4, 10, 7. – III) Ateius Praetextatus, mit dem Beinamen Philologus, berühmter Grammatiker in Rom, gelehrter Freund des Sallust und Asinius Pollio, Asin. Pollio b. Suet. gr. 10. Fest. 166, 6 (b). Plin. ind. libr. 4. Plin. b. Charis. 127, 17. Serv. Verg. Aen. 1, 605.

    lateinisch-deutsches > Ateius

  • 11 Bostra

    Bostra, ae, f. (ἡ Βόστρα), Hauptstadt der röm. Provinz Arabien seit Trajan, noch j. Boszra, Amm. 14, 8, 13: im Alten Testament Bosra (Bozra), Vulg. Iesai. 34, 6; Ierem. 48, 24 u.a. – Dav. Bostrēnus, a, um (Βοστρηνός), aus od. von Bostra, subst. der Bostrener, praetextatus, Cic. ad Q. fr. 2, 12, 3: Plur. Bostrēnī, ōrum, m., die Einw. von Bostra, die Bostrener, Novell. Iust. 102, 2.

    lateinisch-deutsches > Bostra

  • 12 crepidatus

    crepidātus, a, um (crepida), mit Sandalen bekleidet, Cic. u. Suet. – fabula, die griechischrömische Tragödie, Donat. Ter. adelph. prol. 7 u. so crepidata tragoedia, Ggstz. praetextata, Lydus de magistr. 1, 40 ἡ τραγῳδία τέμνεται εἰς κρηπιδάταν καὶ πραιτεξτάταν; vgl. praetextatus.

    lateinisch-deutsches > crepidatus

  • 13 admodum

    admodum, Adv. (ad u. modus), bis zu dem gehörigen Maße od. Grade, um zu bezeichnen, daß das angegebene Maß od. der angegebene Grad hinlänglich erreicht sei, I) bei Maßbestimmungen, genau, gerade, nachgerade, paulipser demittito usque admodum dum quinquies quinque numeres, Cato. – so bes. bei Zahlenbestimmungen, mindestens wohl an die, im ganzen (s. Fabri Liv. 21, 36, 2), turres admodum CXX, Caes.: mille adm. hostium, Liv.: equites mille adm., Curt. – Alexandri filius decem annos adm. habens, Liv. epit.: post menses adm. septem, Iustin. – II) bei Gradangaben, in vollem Maße, in hohem Grade, im vollen (vollsten) Sinne des Wortes, völlig, ganz, A) im allg.: a) m. Adjj. (Partizz.) u. Advv., utrique nostrum gratum adm. feceris, Cic.: forma adm. impolita et plane rudis, Cic.: neque adm. sunt multi, Nep.: quidam et ii non adm. (nicht eben) indocti, Cic.: adm. excors, Cic.: adm. magnus, Caes.: adm. munitus, Tac. -m. Advv., nuper adm., Ter.: adm. raro, Cic. fr., u. raro adm., Curt.: satis adm., Liv. – m. quam, ex amore hic adm. quam saevus est? wie gar sehr, Plaut.: voce adm. quam suavi cecinit, Gell. – mit dem Superlativ, adm. paucissimi, Amm. u. Augustin.: quae maxime adm. oratori accommodata est, Cornif. rhet. – ebenso adm. nihil, nihil adm. u. nullus adm., so gut (so viel) wie nichts, – wie keiner (s. Pi-
    ————
    derit Cic. Brut. 210. Fabri Liv. 21. 36, 2), litterarum adm. nihil sciebat, Cic.: equestris pugna nulla adm. fuit, Liv.: armorum hostilium magnam vim transtulit, nullam pecuniam adm., Liv. – u. bei den den Grad des Alters bestimmenden Wörtern infans, puer, adulescens, iuvenis u. dgl., wie adm. infans, Tac.: puer adm., Liv.: adm. adulescens, adm. adulescentulus, Cic.: adm. iuvenis u. iuvenis adm., Tac.: adm. senex, Eutr.: ebenso parvulus adm., Iustin.: praetextatus (= puer) adm. filius, Flor.: non adm. grandis natu, Cic. – b) bei Verbb., exacto adm. mense Februario, Liv.: me adm. diligunt, Cic. – B) insbes.: bei bejahenden u. bestätigenden Antworten, ganz recht, vollkommen, ja eben, ja wohl (vgl. Cic. de legg. 3, 26. Donat. ad Ter. Phorm. 2, 2, 1), C. Bellan videtur specie mulier? N. Admodum, Plaut.: LA. Advenis modo? PA. Admodum, Ter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admodum

  • 14 Ateius

    Atēius, ī, m., röm. Eigenname, I) C. Ateius Capito, röm. Volkstribun im J. 55 v. Chr., Cic. de div. 1, 29 u.a. Tac. ann. 3, 45. – II) C. Ateius Capito, Sohn des vorigen, ein berühmter Jurist, bekannt als Gegner des nicht minder berühmten O. Antistius Labeo, Fest. 238, 12 (b). Plin. ind. libr. 4. Plin. 14, 93. Tac. ann. 1, 76. Gell. 4, 10, 7. – III) Ateius Praetextatus, mit dem Beinamen Philologus, berühmter Grammatiker in Rom, gelehrter Freund des Sallust und Asinius Pollio, Asin. Pollio b. Suet. gr. 10. Fest. 166, 6 (b). Plin. ind. libr. 4. Plin. b. Charis. 127, 17. Serv. Verg. Aen. 1, 605.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ateius

  • 15 Bostra

    Bostra, ae, f. (ἡ Βόστρα), Hauptstadt der röm. Provinz Arabien seit Trajan, noch j. Boszra, Amm. 14, 8, 13: im Alten Testament Bosra (Bozra), Vulg. Iesai. 34, 6; Ierem. 48, 24 u.a. – Dav. Bostrēnus, a, um (Βοστρηνός), aus od. von Bostra, subst. der Bostrener, praetextatus, Cic. ad Q. fr. 2, 12, 3: Plur. Bostrēnī, ōrum, m., die Einw. von Bostra, die Bostrener, Novell. Iust. 102, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Bostra

  • 16 crepidatus

    crepidātus, a, um (crepida), mit Sandalen bekleidet, Cic. u. Suet. – fabula, die griechischrömische Tragödie, Donat. Ter. adelph. prol. 7 u. so crepidata tragoedia, Ggstz. praetextata, Lydus de magistr. 1, 40 ἡ τραγῳδία τέμνεται εἰς κρηπιδάταν καὶ πραιτεξτάταν; vgl. praetextatus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crepidatus

  • 17 Bosra

    Bostra, ae, f., = Bostra, the capital of the Roman province of Arabia from the time of Trajan, now Bozra, Amm. 14, 8, 13. —Called Bosra, Vulg. Isa. 34, 6; id. Jer. 48, 24 al.—Hence, Bostrēnus, a, um, adj., of Bozra. —Only subst.: Bostrēnus, i, m., an inhabitant of Bozra:

    praetextatus,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 3; plur., Inscr. Orell. 3440.

    Lewis & Short latin dictionary > Bosra

  • 18 Bostra

    Bostra, ae, f., = Bostra, the capital of the Roman province of Arabia from the time of Trajan, now Bozra, Amm. 14, 8, 13. —Called Bosra, Vulg. Isa. 34, 6; id. Jer. 48, 24 al.—Hence, Bostrēnus, a, um, adj., of Bozra. —Only subst.: Bostrēnus, i, m., an inhabitant of Bozra:

    praetextatus,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 3; plur., Inscr. Orell. 3440.

    Lewis & Short latin dictionary > Bostra

  • 19 Bostrenus

    Bostra, ae, f., = Bostra, the capital of the Roman province of Arabia from the time of Trajan, now Bozra, Amm. 14, 8, 13. —Called Bosra, Vulg. Isa. 34, 6; id. Jer. 48, 24 al.—Hence, Bostrēnus, a, um, adj., of Bozra. —Only subst.: Bostrēnus, i, m., an inhabitant of Bozra:

    praetextatus,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 3; plur., Inscr. Orell. 3440.

    Lewis & Short latin dictionary > Bostrenus

  • 20 etiamtum

    ĕtĭam-tum and (more rarely) ĕtĭam-tunc, conj., even then, till that time, till then, still.
    I.
    With imperf. tense (so usually): omnes etiamtum retinebant illum Pericli sucum;

    sed erant paulo uberiore filo,

    Cic. de Or. 2, 22 fin.:

    etiamtum vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1; id. J. 63, 6:

    manebant etiamtum vestigia monentis libertatis,

    Tac. A. 1, 74:

    nam etiamtum Agricola Britanniam obtinebat,

    id. Agr. 39; Suet. Tib. 42; so with cum, while... still:

    cum isti etiamtum de Sthenio in integro tota res esset,

    Cic. Verr. 2, 2, 39 fin.;

    cum etiamtum,

    id. ib. 2, 5, 34; Sall. J. 51, 2.—
    B.
    The imperf. is sometimes represented by,
    1.
    A part. or adj.:

    trepida etiamtum civitate,

    Sall. J. 40, 4; cf. id. ib. 21, 2; Tac. A. 1, 49:

    quam defunctam praetextatus etiamtunc pro rostris laudavit,

    Suet. Calig. 10:

    cum viderem, ne vobis quidem omnibus re etiamtum probata, si, etc.,

    Cic. Cat. 2, 2, 4.—
    2.
    By the praes. histor.:

    narrat, ut virgo ab se integra etiamtum siet,

    Ter. Hec. 1, 2, 70.—
    3.
    By the pluperf.:

    neque is deductus etiamtum ad eam (erat),

    Ter. Eun. 3, 5, 22. —
    II.
    With other tenses (very rare):

    illi qui etiamtum, cum misereri mei debent, non desinunt invidere,

    Cic. Att. 4, 5, 1; cf. App. M. 3, p. 134, 1. Vid. Hand, Turs. II. pp. 596-600.

    Lewis & Short latin dictionary > etiamtum

См. также в других словарях:

  • Praetextatus — Vettius Agorius Praetextatus (* ca. 310; † 384) war ein spätantiker römischer Senator und zusammen mit Symmachus und Virius Nicomachus Flavianus eine der führenden Persönlichkeiten der heidnisch stadtrömischen Senatsaristokratie im späten 4.… …   Deutsch Wikipedia

  • PRAETEXTATUS — I. PRAETEXTATUS Consul cum Attico, An Urb. Cond. 994. Vide et Papyrius. Addo hîc, quod his Consulib. Gordianus Imperator apertô Ianô Geminô, profectus est contra Persas, cum exercitu ingenti et tanto auro, ut vel auxiliis, vel militibus Persas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Praetextatus, S. (1) — 1S. Praetextatus, Ep. M. (24. Febr.), Dieser hl. Bischof mag um d.J. 548 den bischöflichen Stuhl von Rouen (Rotomagus) bestiegen haben. Unter seinen Amtshandlungen heben die Boll. seine Anwesenheit auf der zweiten Synode von Paris i. J. 357 und… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Praetextatus, S. (2) — 2S. Praetextatus (6. Aug.), Diakon und Mart. zu Rom i. J. 258. Ein Cömeterium an d. Appischen Strasse trug seinen Namen. (Mg.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Praetextatus, S. (3) — 3S. Praetextatus (1 1. Dec.), ein Martyrer zu Rom unter Martmianus. S. S. Thraso. (Mart. Rom.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Vettius Agorius Praetextatus — (* um 320; † 384) war ein spätantiker römischer Senator und zusammen mit Symmachus und Virius Nicomachus Flavianus eine der führenden Persönlichkeiten der heidnisch stadtrömischen Senatsaristokratie im späten 4. Jahrhundert. Inhaltsverzeichnis 1… …   Deutsch Wikipedia

  • Vettius Agorius Praetextatus — (died 384) was a wealthy pagan aristocrat in 4th century Rome and a high priest in the cults of numerous gods. In reference to Pope Damasus I s allegedly luxurious lifestyle, he reportedly joked to him Make me bishop of Rome and I will become a… …   Wikipedia

  • Vettius Agorius Praetextatus — Pour les articles homonymes, voir Prétextat. Prétextat (Vettius Agorius Praetextatus) (né vers 310, mort en 384) (on rencontre aussi Vectius au lieu de Vettius) est un sénateur romain de la seconde moitié du IVe siècle, parvenu jusqu à la… …   Wikipédia en Français

  • Quintus Sulpicius Camerinus Praetextatus — entstammte der römischen Patrizierfamilie der Sulpicier und gehörte 434 v. Chr. laut der Mehrheit der erhaltenen Quellen zu den obersten Magistraten Roms, entweder als Konsul oder als Konsulartribun.[1] Die Überlieferung ist sich nicht darüber… …   Deutsch Wikipedia

  • Servius Sulpicius Praetextatus — entstammte dem römischen Patriziergeschlecht der Sulpicier und war wohl 377 v. Chr. Konsulartribun, ein Amt, das er auch 376, 370 und 368 v. Chr. ausübte.[1] Leben Die Fasti Capitolini dürften Servius Sulpicius Praetextatus als Konsulartribun von …   Deutsch Wikipedia

  • Chaetodon praetextatus — Chaetodon collare Poisson papillon à collier blanc …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»