Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

curator

  • 1 curator

    cūrātŏr, ōris, m. [cura] [st2]1 [-] qui a le soin de. [st2]2 [-] curateur. [st2]3 [-] fermier, intendant.    - curatores aquarum, Frontin.: intendant des eaux.    - erat ei Numida quidam negotiorum curator, fidus, Sall. J. 71: il avait, pour s'occuper de ses affaires, un Numide fidèle.    - curatores legibus agrariis constituere, Cic.: confier à des agents l'exécution des lois agraires.    - curator restituendi Capitolii, Gell. 2: chargé de la réparation du Capitole.
    * * *
    cūrātŏr, ōris, m. [cura] [st2]1 [-] qui a le soin de. [st2]2 [-] curateur. [st2]3 [-] fermier, intendant.    - curatores aquarum, Frontin.: intendant des eaux.    - erat ei Numida quidam negotiorum curator, fidus, Sall. J. 71: il avait, pour s'occuper de ses affaires, un Numide fidèle.    - curatores legibus agrariis constituere, Cic.: confier à des agents l'exécution des lois agraires.    - curator restituendi Capitolii, Gell. 2: chargé de la réparation du Capitole.
    * * *
        Curator, pe. prod. Cic. Qui ha la charge et le soing de quelque chose.
    \
        Constituere curatorem. Caius. Establir commissaire. B.
    \
        Curatores dicuntur qui pupillis loco tutorum dantur. Festus. Curateurs.
    \
        Egere curatoris dicimus eos quos tacite innuere volumus non compotes esse mentis suae. Horat. Avoir besoing d'un curateur, Estre fol.

    Dictionarium latinogallicum > curator

  • 2 curator

    cūrātor (old orthog. COERATOR, v. the foll.), ōris, m. [id.], he who cares for or takes charge of a thing, a manager, overseer, superintendent, keeper.
    I.
    In gen.:

    ludorum,

    Plaut. Poen. prol. 36:

    suntoque aediles coeratores urbis annonae ludorumque solemnium,

    Cic. Leg. 3, 3, 6:

    viae Flaminiae,

    id. Att. 1, 1, 2:

    aviarii,

    a bird-keeper, Varr. R. R. 3, 5, 5; cf.

    apum,

    Col. 9, 9, 1:

    pavonini gregis,

    id. 8, 11, 2;

    and gallinarius,

    Varr. R. R. 3, 9, 7:

    fidus negotiorum,

    Sall. J. 71, 3:

    munerum ac venationum,

    Suet. Calig. 27:

    restituendae Campaniae,

    id. Tit. 8:

    restituendi Capitolii,

    Gell. 2, 10, 2 et saep.:

    muris reficiendis,

    Cic. Opt. Gen. 7, 19:

    legibus agrariis,

    id. Agr. 2, 7, 17:

    curator, qui statuis faciundis praeesset,

    id. Verr. 2, 2, 59, § 144:

    reipublicae,

    Sall. J. 110, 6:

    urbis,

    Amm. 14, 7, 17.—
    II.
    In partic., a legal t. t., a guardian, curator, trustee (of a minor, an imbecile, an absent person, etc.), Gai Inst. 1, 200; Dig. libb. 26 et 27; Hor. Ep. 1, 1, 102; Sen. Contr. 1, 2; Quint. 7, 4, 11; Jul. Cap. Vit. M. Aur. 10 et saep.; v. Dict. of Antiq.

    Lewis & Short latin dictionary > curator

  • 3 curator

    curator curator, oris m попечитель

    Латинско-русский словарь > curator

  • 4 curator

    cūrātor (altlat. coerātor), ōris, m. (curo, altl. coero), der Fürsorger, Besorger(επιμελητής), I) (als t.t. der Landw.) der Besorger als Pfleger, Wärter, aviarii, Varr.: apiarii, im Zshg. gew. bl. curator, Col.: gallinarum (= gallinarius), Varro: pavonum, Col. – II) der Besorger als Beauftragter, a) der Ausführer, Vorsteher, Leiter, Aufseher, der Bevollmächtigte, Vertreter, Kommissär, Numida quidam negotiorum c. (Geschäftsträger), Sall. Iug. 71, 3. – bes. der von seiten des Staats beauftragte, sunto aediles curatores urbis annonae ludorumque sollemnium, Cic.: c. ludorum, Plaut.: c. tabularum publicarum, V. des öffentlichen Schuldbuchs, dah. auch des Staatsärars, Corp. inscr. Lat. 10, 5182 u. 11, 6163: munerum ac venationum, Suet.: c. viae Flaminiae, Cic.: curatores aquarum, Frontin.: curatores riparum od. riparum et alvei Tiberis, Art Strompolizei am Tiber, Corp. inscr. Lat. 6, 31540 u. 31544 sqq.: curatores (Vorsteher) omnium tribuum, Censor. tab. bei Varro LL.: curatores restituendae Campaniae, Suet. – esse curatorem reficiendis muris (in Athen), Cic.: legibus agrariis curatores constituere, Cic.: aliquem curatorem praeficere, qui statuis faciendis praesit, Cic.: rei publicae curatorem huc missum esse, Sall. – b) der Vormund eines Mündigen, insbes. eines Wahnsinnigen, Blödsinnigen, eines Verschwenders usw. (vgl. Ulp. dig. 26, 7, 5. § 5 u. 6), der Kurator, alci curatorem petere, Sen. rhet. u. Quint.: alci curatorem (curatores) dare (v. Prätor), Hor., Sen. rhet. u. ICt.: curatorem accipere, ICt.: non egere curatoris a praetore dati, keines V. bedürfen (euphem. = nicht wahnsinnig oder blödsinnig sein), Hor.

    lateinisch-deutsches > curator

  • 5 curator

    cūrātor (altlat. coerātor), ōris, m. (curo, altl. coero), der Fürsorger, Besorger(επιμελητής), I) (als t.t. der Landw.) der Besorger als Pfleger, Wärter, aviarii, Varr.: apiarii, im Zshg. gew. bl. curator, Col.: gallinarum (= gallinarius), Varro: pavonum, Col. – II) der Besorger als Beauftragter, a) der Ausführer, Vorsteher, Leiter, Aufseher, der Bevollmächtigte, Vertreter, Kommissär, Numida quidam negotiorum c. (Geschäftsträger), Sall. Iug. 71, 3. – bes. der von seiten des Staats beauftragte, sunto aediles curatores urbis annonae ludorumque sollemnium, Cic.: c. ludorum, Plaut.: c. tabularum publicarum, V. des öffentlichen Schuldbuchs, dah. auch des Staatsärars, Corp. inscr. Lat. 10, 5182 u. 11, 6163: munerum ac venationum, Suet.: c. viae Flaminiae, Cic.: curatores aquarum, Frontin.: curatores riparum od. riparum et alvei Tiberis, Art Strompolizei am Tiber, Corp. inscr. Lat. 6, 31540 u. 31544 sqq.: curatores (Vorsteher) omnium tribuum, Censor. tab. bei Varro LL.: curatores restituendae Campaniae, Suet. – esse curatorem reficiendis muris (in Athen), Cic.: legibus agrariis curatores constituere, Cic.: aliquem curatorem praeficere, qui statuis faciendis praesit, Cic.: rei publicae curatorem huc missum esse, Sall. – b) der Vormund eines Mündigen, insbes. eines Wahnsinnigen, Blödsinnigen, eines Verschwenders usw. (vgl. Ulp. dig. 26, 7,
    ————
    5. § 5 u. 6), der Kurator, alci curatorem petere, Sen. rhet. u. Quint.: alci curatorem (curatores) dare (v. Prätor), Hor., Sen. rhet. u. ICt.: curatorem accipere, ICt.: non egere curatoris a praetore dati, keines V. bedürfen (euphem. = nicht wahnsinnig oder blödsinnig sein), Hor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > curator

  • 6 cūrātor

        cūrātor ōris, m    [curo], he who takes charge, a manager, overseer, superintendent, keeper, commissioner, delegate: urbis ludorumque: viae Flaminiae: fidus negotiorum, S.: rei p., S.: muris reficiendis: legibus agrariis.—A guardian, curator, trustee: a praetore datus (to an incompetent person), H.
    * * *
    manager, superintendent, supervisor, overseer; keeper; guardian (of minor/ward)

    Latin-English dictionary > cūrātor

  • 7 curator

    cūrātor, ōris m. [ curo ]
    1) имеющий попечение, надзиратель, смотритель ( viae Flaminiae C)
    c. aviarii Vrптичник
    2) попечитель, опекун Dig
    non egĕre curatoris погов. Hне нуждаться в опекуне (т. е. быть в здравом уме)
    3) имеющий надзор, управитель, заведующий ( urbis annonae C)
    c. negotiorum Slдоверенное лицо

    Латинско-русский словарь > curator

  • 8 curator

    1) распорядитель, управляющий, cur. reipubli, высший чиновник в муниципиях (1. 6 D. 1, 22. 1. 37 D. 2, 14. 1. 46 pr. D. 39, 2. 1. 3 § 4. 1. 5 § 4 D. 43, 24. 1. 2 § 4. 6. 1. 3. 9. D. 50, 8. 1. 3 0. 1, 54. 1. 2 C. 7, 46); то же низшие чиновники в муниципальных городах: curat. operum (1. 7 § 1 D. 1, 16. 1. 2 § 2 D. 50, 1. 1. 1 pr. 1. 2 § 1 D. 50, 10); (1. 8 § 10 D. 50, 4); (1. 18 § 9 eod.); (1. 21 pr. D. 50, 1. 1. 30 D. 3, 5); (1. 21 § 2 D. 49, 1);

    cur. calendarii (1. 9 § 7 D. 50, 8);

    curatores corporum, представители корпораций (1. 3 § 2 D. 47, 22), municipum (1. 5 § 10 D. 43, 24);

    curator Caesaris = procurator Caes. (1. 3 pr. D. 1, 19);

    cur. dominicae s. divinae domus (1. 3 C. 7, 37).

    2) попечитель (см. cura s. e.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > curator

  • 9 curator

    guardian, overseer

    Latin-English dictionary of medieval > curator

  • 10 dativus curator

    опекун, назначенный правительством, магистратом (1. 7 D. 46, 6. 1. 5 C. 5, 30).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dativus curator

  • 11 excurator

    ex-cūrātor, ōris m.

    Латинско-русский словарь > excurator

  • 12 opus

    [st1]1 [-] ŏpus, indécl. n.: chose nécessaire, ce dont on a besoin, besoin.    - opus est = il faut, on a besoin [] necesse est: il faut, c'est une nécessité.    - opus est (qqf.), Cic.: il est bon, il est utile.    - alicui opus est aliquo: qqn a besoin de qqn.    - mihi opus est amico: [besoin est à moi d’un ami] = j’ai besoin d’un ami.    - nihil opus est nobis simulatione: nous n’avons nul besoin de dissimuler.    - mihi nihil opus est verbis: je n'ai pas besoin de paroles.    - stulto (dat.) nulla re opus est: le sot n’éprouve le besoin de rien.    - mihi opus est dux viae: j'ai besoin d'un guide.    - mihi opus est laborare: j'ai besoin de travailler.    - opus est + prop. inf. (opus est ut + subj.): il faut que, il est nécessaire que.    - opus est te laborare: tu as besoin de travailler.    - quid opus est plura (s.-ent. dicere)? Cic.: à quoi bon en dire plus?    - nunc opus est te animo valere: maintenant il faut que tu sois moralement fort.    - dux nobis et auctor opus est, Cic. Fam. 2, 6, 1: il nous faut un chef et un guide.    - mature facto opus est (facto: part. n. au lieu de l’inf.): il faut agir à temps.    - facto magis quam consulto opus est: on a plus besoin d'agir que de consulter.    - opus est properato (abl. n. sing. du part. passé): il faut se presser.    - opus quod facto est, Cic.: ce qu'il faut faire.    - opus est scito, Ter.: il faut le savoir.    - opus consulto est, Sall.: il faut consulter.    - avec abl. du supin - opus est dictu, Ter.: il faut dire.    - quod scitu opus est, Cic. Inv. 1, 20, 28: ce qu'il faut savoir.    - quanti argenti opus fuit, Liv. 23, 31: ce qu'il fallait d'argent.    - quae (nom. n. plur.) opus erant, Nep.: ce qu'il fallait.    - opus sunt milites, Plaut.: il faut des soldats.    - puero opus est cibum (acc.), Plaut. Truc.: il faut de la nourriture à l'enfant.    - sic opus est, Ov. M. 1: voilà ce qu'il faut. [st1]2 [-] ŏpus, ĕris, n.: a - travail, occupation, besogne, tâche, affaire; ouvrage, œuvre, exploit, acte, rôle, fonction.    - in opus publicum damnatus, Dig.: condamné aux travaux forcés.    - lex operi faciundo, Cic.: cahier des charges.    - menses octo continuos his opus non defuit, Cic. Verr. 2, 4: durant huit mois de suite, le travail ne leur a pas manqué.    - opera magna, Curt.: de grandes actions.    - (bona) opera, um: Eccl. les bonnes oeuvres, les oeuvres de charité.    - opus hoc censorium est, Cic.: cela est du ressort du censeur. b - effort, soin, peine, fatigue.    - magno opere = magnopere: avec beaucoup d’effort, avec beaucoup de soin, avec beaucoup de peine; beaucoup, grandement.    - Thais maxumo te orabat opere ut cras redires, Ter.: Thaïs voulait te demander avec la plus grande insistance de venir demain.    - ratio magno opere est laudanda, Nep.: l'idée doit être vivement louée.    - summo opere celare, Lucr. 4: mettre le plus grand soin à cacher.    - nimio opere, Cic.: trop difficilement. c - travail des champs, agriculture; exploitation (des mines); travail (des abeilles), miel.    - apes foris pascuntur, intus opus faciunt, Varr.: les abeilles butinent à l'extérieur et font du miel à l'intérieur (dans la ruche).    - opus faciam, ut defetiger usque ingratiis ut dormiam, Ter.: je travaillerai (la terre) pour me fatiguer jusqu'à dormir malgré moi.    - in opus metallicum dari, Plin.: être condamné aux mines. d - édifice, bâtiment.    - curator operum, Inscr.: intendant des bâtiments.    - publica opera: bâtiments publics. e - ouvrage militaire, ouvrage d'art, digue, jetée; au plur. travaux de fortification, travaux de retranchement, travaux pour le siège.    - opus castrorum: édification d'un camp.    - opus hibernorum, Caes.: retranchements du camp d'hiver.    - urbem operibus claudere, Nep.: enfermer la ville dans des lignes d'attaque.    - operibus Toletum cepit, Liv. 35: il prit la ville de Tolède au moyen de travaux d'approche.    - operibus flumen obstruere, Caes.: barrer le fleuve au moyen de digues.    - locum reperit natura atque opere munitum, Caes.: il trouve une position protégée par la nature et par la main de l'homme.    - absolutis operibus pro vallo legiones instructas collocat, Caes. BG. 8: les travaux terminés, il range les légions devant le retranchement.    - urbem operibus saepire, Cic.: entourer la ville d'ouvrages de siège. f - œuvre d'art, travail d'esprit, livre, écrit, poème.    - Corinthia opera, Cic.: les oeuvres de Corinthe (les bronzes de Corinthe).    - hydria Boethi manu facta praeclaro opere, Cic.: une aiguière, faite de la main de Boëthus, un chef-d'oeuvre. g - travail, main-d'oeuvre, art, façon. h - effet, action (d'une chose).    - opus efficere, Cic.: produire de l'effet.    - opus meae bis sensit Telephus hastae, Ov. M. 12: Télèphe a senti deux fois l'effet de ma lance. [st1]3 [-] Ŏpūs, untis, f. (acc. -untem ou -unta): Oponte (ville de Locride).    - [gr]gr. Ὀποῦς, οῦντος.    - Ŏpuntĭus, a, um: d'Oponte.    - [gr]gr. Ὀπούντιος.    - Opuntii, ōrum, m.: les habitants d'Oponte (en Locride).
    * * *
    [st1]1 [-] ŏpus, indécl. n.: chose nécessaire, ce dont on a besoin, besoin.    - opus est = il faut, on a besoin [] necesse est: il faut, c'est une nécessité.    - opus est (qqf.), Cic.: il est bon, il est utile.    - alicui opus est aliquo: qqn a besoin de qqn.    - mihi opus est amico: [besoin est à moi d’un ami] = j’ai besoin d’un ami.    - nihil opus est nobis simulatione: nous n’avons nul besoin de dissimuler.    - mihi nihil opus est verbis: je n'ai pas besoin de paroles.    - stulto (dat.) nulla re opus est: le sot n’éprouve le besoin de rien.    - mihi opus est dux viae: j'ai besoin d'un guide.    - mihi opus est laborare: j'ai besoin de travailler.    - opus est + prop. inf. (opus est ut + subj.): il faut que, il est nécessaire que.    - opus est te laborare: tu as besoin de travailler.    - quid opus est plura (s.-ent. dicere)? Cic.: à quoi bon en dire plus?    - nunc opus est te animo valere: maintenant il faut que tu sois moralement fort.    - dux nobis et auctor opus est, Cic. Fam. 2, 6, 1: il nous faut un chef et un guide.    - mature facto opus est (facto: part. n. au lieu de l’inf.): il faut agir à temps.    - facto magis quam consulto opus est: on a plus besoin d'agir que de consulter.    - opus est properato (abl. n. sing. du part. passé): il faut se presser.    - opus quod facto est, Cic.: ce qu'il faut faire.    - opus est scito, Ter.: il faut le savoir.    - opus consulto est, Sall.: il faut consulter.    - avec abl. du supin - opus est dictu, Ter.: il faut dire.    - quod scitu opus est, Cic. Inv. 1, 20, 28: ce qu'il faut savoir.    - quanti argenti opus fuit, Liv. 23, 31: ce qu'il fallait d'argent.    - quae (nom. n. plur.) opus erant, Nep.: ce qu'il fallait.    - opus sunt milites, Plaut.: il faut des soldats.    - puero opus est cibum (acc.), Plaut. Truc.: il faut de la nourriture à l'enfant.    - sic opus est, Ov. M. 1: voilà ce qu'il faut. [st1]2 [-] ŏpus, ĕris, n.: a - travail, occupation, besogne, tâche, affaire; ouvrage, œuvre, exploit, acte, rôle, fonction.    - in opus publicum damnatus, Dig.: condamné aux travaux forcés.    - lex operi faciundo, Cic.: cahier des charges.    - menses octo continuos his opus non defuit, Cic. Verr. 2, 4: durant huit mois de suite, le travail ne leur a pas manqué.    - opera magna, Curt.: de grandes actions.    - (bona) opera, um: Eccl. les bonnes oeuvres, les oeuvres de charité.    - opus hoc censorium est, Cic.: cela est du ressort du censeur. b - effort, soin, peine, fatigue.    - magno opere = magnopere: avec beaucoup d’effort, avec beaucoup de soin, avec beaucoup de peine; beaucoup, grandement.    - Thais maxumo te orabat opere ut cras redires, Ter.: Thaïs voulait te demander avec la plus grande insistance de venir demain.    - ratio magno opere est laudanda, Nep.: l'idée doit être vivement louée.    - summo opere celare, Lucr. 4: mettre le plus grand soin à cacher.    - nimio opere, Cic.: trop difficilement. c - travail des champs, agriculture; exploitation (des mines); travail (des abeilles), miel.    - apes foris pascuntur, intus opus faciunt, Varr.: les abeilles butinent à l'extérieur et font du miel à l'intérieur (dans la ruche).    - opus faciam, ut defetiger usque ingratiis ut dormiam, Ter.: je travaillerai (la terre) pour me fatiguer jusqu'à dormir malgré moi.    - in opus metallicum dari, Plin.: être condamné aux mines. d - édifice, bâtiment.    - curator operum, Inscr.: intendant des bâtiments.    - publica opera: bâtiments publics. e - ouvrage militaire, ouvrage d'art, digue, jetée; au plur. travaux de fortification, travaux de retranchement, travaux pour le siège.    - opus castrorum: édification d'un camp.    - opus hibernorum, Caes.: retranchements du camp d'hiver.    - urbem operibus claudere, Nep.: enfermer la ville dans des lignes d'attaque.    - operibus Toletum cepit, Liv. 35: il prit la ville de Tolède au moyen de travaux d'approche.    - operibus flumen obstruere, Caes.: barrer le fleuve au moyen de digues.    - locum reperit natura atque opere munitum, Caes.: il trouve une position protégée par la nature et par la main de l'homme.    - absolutis operibus pro vallo legiones instructas collocat, Caes. BG. 8: les travaux terminés, il range les légions devant le retranchement.    - urbem operibus saepire, Cic.: entourer la ville d'ouvrages de siège. f - œuvre d'art, travail d'esprit, livre, écrit, poème.    - Corinthia opera, Cic.: les oeuvres de Corinthe (les bronzes de Corinthe).    - hydria Boethi manu facta praeclaro opere, Cic.: une aiguière, faite de la main de Boëthus, un chef-d'oeuvre. g - travail, main-d'oeuvre, art, façon. h - effet, action (d'une chose).    - opus efficere, Cic.: produire de l'effet.    - opus meae bis sensit Telephus hastae, Ov. M. 12: Télèphe a senti deux fois l'effet de ma lance. [st1]3 [-] Ŏpūs, untis, f. (acc. -untem ou -unta): Oponte (ville de Locride).    - [gr]gr. Ὀποῦς, οῦντος.    - Ŏpuntĭus, a, um: d'Oponte.    - [gr]gr. Ὀπούντιος.    - Opuntii, ōrum, m.: les habitants d'Oponte (en Locride).
    * * *
        Opus, operis, pen. corr. neut. gen. Ouvrage, Besongne, OEuvre.
    \
        Graue Martis opus. Virg. Le labeur et travail de la guerre.
    \
        - famam extendere factis, Hoc virtutis opus. Virgil. C'est à faire à vertu.
    \
        Caeterorum casus, conatusque in contextu operis dicemus. Tacit. En la suite de nostre livre, En poursuivant nostre histoire.
    \
        Opus otii. Cic. OEuvre faict quand on estoit de loisir.
    \
        Acutum opus. Claud. Ingenieux.
    \
        Numerosius. Quintil. Chose de grand devis, longue à descrire. B.
    \
        Adest opus. Plaut. Il y a besongne taillee, preste et appareillee.
    \
        Omni opere anniti. Plin. S'efforcer de tout son povoir.
    \
        Exigere. Ouid. Parfaire et achever.
    \
        Opus facere. Columel. Faire sa besongne. Besongner.
    \
        Opus faciam vt defatiger vsque. Terent. Je besongneray.
    \
        Propositum repetemus opus. Ouid. Nous recommencerons, etc.
    \
        Operibus et munitionibus vrbem aliquam sepire. Cic. Environner de rempars.
    \
        Sistere opus. Ouid. Laisser.
    \
        Noctes vigiles transmittere operi. Stat. Besongner toute nuict, Passer les nuicts à besongner.
    \
        Opus, Artifice. Cicero, Loricas caelatas opere Corinthio, hydriasque grandes eadem arte perfectas.
    \
        Opere antiquo et summa arte perfectae. Cicero. D'ouvrage à l'antique.
    \
        Mineruae operum haud ignara. Virgil. Qui est scavante en laine faicture.
    \
        Opus, Indeclinabile adiectiuum, etiam pro Necesse, siue Necessario accipitur: vt Opus est fessum quiescere. Il est besoing que celuy qui est las, se repose.
    \
        Vt cautus est, vbi nihil opus est! Terent. Où il n'est nul besoing.
    \
        Dux nobis et author opus est. Cic. Nous est necessaire, Nous fait besoing.
    \
        Opus est lectionis. Quintil. Il est besoing de lire. Castigatiores codices habent LECTIONE.
    \
        Celeriter mihi hoc homine conuento est opus. Plaut. Il est besoing que hastivement je parle à cest homme ci.
    \
        Opus est maturato. Liu. Il est besoing de se haster.
    \
        Is omnia pollicitus est, quae tibi essent opus: facturum puto. Cic. Il a promis de faire tout ce qui te sera besoing: et croy qu'il le fera.
    \
        Vt graminibus, ita frugibus roburneis opus habent. Columel. Ils ont besoing de, etc.
    \
        Opere magno orare. Plaut. Prier fort.
    \
        Tabulae pictae Graecos homines nimio opere delectant. Cic. Trop.
    \
        Opere tanto, pro Tantopere. Plaut. Tant.

    Dictionarium latinogallicum > opus

  • 13 Atejus

    Atējus (Attejus), ī m.
    Атей, римск. nomen
    1) C. A. Capito, народный трибун в 55 г. до н. э., противник консулов Помпея и Красса C, T
    2) его сын C. A. Capito, правовед, консул в 5г. н. э., затем curator aquarum, умер в 22 г. н. э. T, AG
    3) A. Praetextatus Philologus, грамматик, друг Саллюстия Su

    Латинско-русский словарь > Atejus

  • 14 coerator

    coerātor, ōris m. арх. C = curator

    Латинско-русский словарь > coerator

  • 15 concurator

    con-cūrātor, ōris m.
    соуправитель, соопекун Dig

    Латинско-русский словарь > concurator

  • 16 curatoricius

    Латинско-русский словарь > curatoricius

  • 17 curatorius

    cūrātōrius, a, um [ curator ]

    Латинско-русский словарь > curatorius

  • 18 Fabricius

    a, um
    Фабриций, римск. nomen; наиболее известны
    1) C. F. Luscinus, полководец в войне против Пирра Эпирского и его италийских союзников, консул в 282 г., прославившийся справедливостью и бескорыстием L, VM, C, AG etc.
    2) L. F., римск. curator viarum в 62 г. до н. э., строитель каменного моста между левым берегом Тибра и островом на Тибре против Рима (pons F. H)

    Латинско-русский словарь > Fabricius

  • 19 Frontinus

    Frontīnus, ī m. (Sextus Julius)
    Фронтин (ок. 40103 гг. н. э.), полководец в Британском и Германском походах, дважды консул, в 97 г. н. э. curator aquarum, автор «Strategematicon libri IV», «De aqueductibus» и др. T

    Латинско-русский словарь > Frontinus

  • 20 logista

    Латинско-русский словарь > logista

См. также в других словарях:

  • Curator — • A person legally appointed to administer the property of another, who is unable to undertake its management himself, owing to age or physical incompetence, bodily or mental Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Curator     Curator …   Catholic encyclopedia

  • CURATOR — in Glossis S. Benedicti cap. de Magistr. φροντιςὴς καὶ λογιςτὴς, nomen erat Magistratus, cuius erat in civitatibus rebus venalibus pretia imponere, Curialibus praeesse, vectigalibus ac tributis persolvendis invigilare, ut est in Curatoris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • curator — CURATÓR, curatori, s.m. Persoană care exercită drepturile şi execută obligaţiile decurgând din curatelă. – Din fr. curateur, lat. curator. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  curatór s. m., pl. curatóri Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • curator — cu·ra·tor / kyu̇r ˌā tər, kyu̇ rā tər/ n [Latin, guardian, from curare to take care of] in the civil law of Louisiana: a person appointed by a court to care for the property of an absent person or to care for the person or property of someone… …   Law dictionary

  • curator — (n.) mid 14c., from L. curator overseer, manager, guardian, agent noun from curatus, pp. of curare (see CURE (Cf. cure) (v.)). Originally of those put in charge of minors, lunatics, etc.; meaning officer in charge of a museum, library, etc. is… …   Etymology dictionary

  • curator — [kyo͞o rāt′ər, kyoor′āt΄ər; kyoor′ət ər] n. [ME curatour < L curator < curare: see CURATIVE] 1. a person in charge of a museum, library, etc. 2. a guardian, as of a minor curatorial [kyoor΄ə tôr′ē əl] adj. curatorship n …   English World dictionary

  • Curator — Cu*ra tor (k? r? t?r). n. [L., fr. curare to take care of, fr. cura care.] 1. One who has the care and superintendence of anything, as of a museum; a custodian; a keeper. [1913 Webster] 2. One appointed to act as guardian of the estate of a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Curator — (lat.), 1) der Besorger einer Sache, Aufseher darüber; so: C. alvei et riparum, so v.w. Comes alvei et riparum; C. annonae, Aufseher über den Vorrath u. Preis von Getreide u. Öl; C. aquarum, so v.w. Consularis aquarum; C. calendarii, Einnehmer… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Curātor — (lat.), s. Kurator. C. bonorum, Güterpfleger (s.d.); im frühern Konkursverfahren wurde auch der Konkursverwalter so genannt (s. Konkurs). C. massae, s. Konkurs und Konkursverwalter …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Curator — Curātor, Curatorĭum (lat.), s. Kuratel …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Curator — Curator, S. Vormund …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»