-
1 Marcius
Marcĭus, a, the name of a Roman gens.1.Ancus Marcius, the fourth king of Rome, Liv. 1, 32; Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 20, 35.—2.L. Marcius,
a Roman knight, who commanded the army in Spain after the death of the Scipios, Liv. 25, 37 sq. —Two brothers Marcii, Roman soothsayers in very ancient times, Cic. Div. 1, 40, 84; 1, 50, 115; 2, 55, 113.—In fem.: Marcĭa, a vestal virgin, Ascon. Cic. Mil. p. 46 Orell.—Hence,A.Marcĭus, a, um, adj., of or belonging to a Marcius, Marcian: Marcia aqua, brought into Rome first by king Ancus Marcius, and afterwards by the prætor Q. Marcius Rex, Plin. 31, 3, 24, § 41;B.called also: Marcius liquor,
Prop. 4, 1, 52:umor,
id. 4, 22, 24:lympha,
Tib. 3, 6, 58; and:frigora,
Stat. S. 1, 5, 25: Marcius saltus, in Liguria, where the consul Q. Marcius suffered a defeat, Liv. 39, 20.—Marcĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Marcius:carmina,
of the soothsayer Marcius, Liv. 25, 12: foedus, made by L. Marcius with the inhabitants of Gades, Cic. Balb. 17, 39.—Silva Marciana, a mountain-range in western Germany, the Schwarzwald, Amm. 21, 8, 2.— Hence, adv.: Marcĭānē, in the manner of Marcius, Prisc. vol. 2, p. 528, 25 Hertz. -
2 Marcius
Mārcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Ancus Marcius, Enkelsohn des Numa von der Popilia, vierter König in Rom (638–614 v. Chr.), Liv. 1, 32. Cic. de rep. 2, 33. Verg. Aen. 6, 815. Hor. carm. 4, 7, 15. Ov. fast. 6, 803. – L. Marcius, röm. Ritter, der nach dem Tode der Scipionen den Oberbefehl über das Heer in Spanien übernahm, Liv. 25, 37 sq. – zwei Brüder Marcius, als Weissager gen., Cic. de div. 1, 89 u. 115; 2, 113. – Adi. marcisch, aqua, vom Könige Ankus Marcius, hernach von Q. Marcius Rex nach Rom geleitet, Plin. 31, 41 (auch bl. Marcia, Mart. 6, 42, 19): dafür poet. lympha, Tibull. 3, 6, 58, liquor, Prop. 3, 1, 52: saltus, in Ligurien benannt nach der Niederlage, die der Konsul Q. Marcius das. (i. J. 188 v. Chr.) erlitt, Liv. 39, 20, 10: frigora, der Marcia, Stat. silv. 1, 5, 27. – Dav. Marciānus, a, um, marcianisch, foedus, von L. Marcius (s. vorher) mit den Einwohnern von Kadix geschlossen, Cic.: carmina, des Weissagers Marcius, Liv. – u. Marciānē, Adv., marcianisch, Prisc. de accent. § 47.
-
3 Marcius
Mārcius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Ancus Marcius, Enkelsohn des Numa von der Popilia, vierter König in Rom (638-614 v. Chr.), Liv. 1, 32. Cic. de rep. 2, 33. Verg. Aen. 6, 815. Hor. carm. 4, 7, 15. Ov. fast. 6, 803. – L. Marcius, röm. Ritter, der nach dem Tode der Scipionen den Oberbefehl über das Heer in Spanien übernahm, Liv. 25, 37 sq. – zwei Brüder Marcius, als Weissager gen., Cic. de div. 1, 89 u. 115; 2, 113. – Adi. marcisch, aqua, vom Könige Ankus Marcius, hernach von Q. Marcius Rex nach Rom geleitet, Plin. 31, 41 (auch bl. Marcia, Mart. 6, 42, 19): dafür poet. lympha, Tibull. 3, 6, 58, liquor, Prop. 3, 1, 52: saltus, in Ligurien benannt nach der Niederlage, die der Konsul Q. Marcius das. (i. J. 188 v. Chr.) erlitt, Liv. 39, 20, 10: frigora, der Marcia, Stat. silv. 1, 5, 27. – Dav. Marciānus, a, um, marcianisch, foedus, von L. Marcius (s. vorher) mit den Einwohnern von Kadix geschlossen, Cic.: carmina, des Weissagers Marcius, Liv. – u. Marciānē, Adv., marcianisch, Prisc. de accent. § 47. -
4 március
március März m -
5 március
* * *формы: márciusa, márciusok, márciustмарт мmárcius hó — март ме́сяц
március hóban — в ма́рте ме́сяце
* * *[\márciust, \márciusa, \márciusok] март;\március idusa — мартовские иды; ez év \márciusában — в марте этого года; tavaly \márciusban — в марте прошлого года\március nyolcadika — восьмое марта;
-
6 Marcius
I Mārcius, a, umМарций, римск. nomen; наиболее известны1) Ancus M., четвёртый римск. царь (640— 616 гг. до н. э.) L, C, V, H, O2) Cn. M. Coriolanus, завоеватель города Кориолы в 493 г. до н. э., крайний противник плебеев, перешедший к вольскам и пытавшийся с их помощью овладеть Римом L3) L. M. Septimus, римск. всадник, который в Испании, после смерти обоих Сципионов, спас их войска от уничтожения L4) M. ( или братья Marcii), италийский прорицатель, якобы предсказавший поражение римлян при Каннах C5) Q. M. Philippus, консул в 186 и 169 гг. до н. з., полководец в походе против Персея Македонского L6) Q. M. Rex, консул в 68 г. до н. э., впоследствии проконсул в Киликии SlII Mārcius, a, um v. l. = Marcianus -
7 Marcius
n ч. ім'яМаршіус, Маршус; Марцій -
8 március
(DE) März {r}; Frühlingsmonat {r}; Lenzing {r}; Lenzmonat {r}; Lenzmond {r}; (EN) mar; march -
9 március
march -
10 Ancus Marcius
1.ancus appellatur, qui aduncum bracchium habet et exporrigi non potest, Paul. ex Fest. p. 19 Müll. [v. ango].2.Ancus ( Marcius), i, m. [v. ango] (prop. a servant, as bending, crouching; hence = ancus Martius = therapôn Areôs, servant of Mars), the fourth king of Rome, A.U.C. 116-140, said to have been the grandson of Numa by Pompilia, Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 3, 5; Varr. Fragm. p. 241 Bip.; Liv. 1, 32 sqq.; Verg. A. 6, 815; Hor. C. 4, 7, 15; Ov. F. 6, 803 al. -
11 maaliskuu
március -
12 maaliskuu
március -
13 Marcia
Marcĭus, a, the name of a Roman gens.1.Ancus Marcius, the fourth king of Rome, Liv. 1, 32; Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 20, 35.—2.L. Marcius,
a Roman knight, who commanded the army in Spain after the death of the Scipios, Liv. 25, 37 sq. —Two brothers Marcii, Roman soothsayers in very ancient times, Cic. Div. 1, 40, 84; 1, 50, 115; 2, 55, 113.—In fem.: Marcĭa, a vestal virgin, Ascon. Cic. Mil. p. 46 Orell.—Hence,A.Marcĭus, a, um, adj., of or belonging to a Marcius, Marcian: Marcia aqua, brought into Rome first by king Ancus Marcius, and afterwards by the prætor Q. Marcius Rex, Plin. 31, 3, 24, § 41;B.called also: Marcius liquor,
Prop. 4, 1, 52:umor,
id. 4, 22, 24:lympha,
Tib. 3, 6, 58; and:frigora,
Stat. S. 1, 5, 25: Marcius saltus, in Liguria, where the consul Q. Marcius suffered a defeat, Liv. 39, 20.—Marcĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Marcius:carmina,
of the soothsayer Marcius, Liv. 25, 12: foedus, made by L. Marcius with the inhabitants of Gades, Cic. Balb. 17, 39.—Silva Marciana, a mountain-range in western Germany, the Schwarzwald, Amm. 21, 8, 2.— Hence, adv.: Marcĭānē, in the manner of Marcius, Prisc. vol. 2, p. 528, 25 Hertz. -
14 Marciane
Marcĭus, a, the name of a Roman gens.1.Ancus Marcius, the fourth king of Rome, Liv. 1, 32; Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 20, 35.—2.L. Marcius,
a Roman knight, who commanded the army in Spain after the death of the Scipios, Liv. 25, 37 sq. —Two brothers Marcii, Roman soothsayers in very ancient times, Cic. Div. 1, 40, 84; 1, 50, 115; 2, 55, 113.—In fem.: Marcĭa, a vestal virgin, Ascon. Cic. Mil. p. 46 Orell.—Hence,A.Marcĭus, a, um, adj., of or belonging to a Marcius, Marcian: Marcia aqua, brought into Rome first by king Ancus Marcius, and afterwards by the prætor Q. Marcius Rex, Plin. 31, 3, 24, § 41;B.called also: Marcius liquor,
Prop. 4, 1, 52:umor,
id. 4, 22, 24:lympha,
Tib. 3, 6, 58; and:frigora,
Stat. S. 1, 5, 25: Marcius saltus, in Liguria, where the consul Q. Marcius suffered a defeat, Liv. 39, 20.—Marcĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Marcius:carmina,
of the soothsayer Marcius, Liv. 25, 12: foedus, made by L. Marcius with the inhabitants of Gades, Cic. Balb. 17, 39.—Silva Marciana, a mountain-range in western Germany, the Schwarzwald, Amm. 21, 8, 2.— Hence, adv.: Marcĭānē, in the manner of Marcius, Prisc. vol. 2, p. 528, 25 Hertz. -
15 март
-
16 март
március [маарциус] -
17 Marcianus
Mārciānus и Mārcius, a, um [ Marcius ]Marcius Saltus L — лесистое ущелье в Лигурии, в котором в 186 г. до н, э. консул Кв. Марции Филипп потерпел поражение от лигуровMarciana aqua PM, M (lympha Tib) и M. liquor Prp — римск. водопровод, построенный при царе Анке МарцииMarcius mons L — гора в области вольсков, близ Ланувияfoedus Marcianum C — договор, заключённый Л. Марцием Септимом с жителями города Гадесcarmina Marciana L — произведения прорицателя Марция (см. Marcius I, 4.) -
18 detrunco
dētrunco, āvi, ātum, āre - tr. - [st1]1 [-] retrancher du tronc, tailler. - arboribus dejectis detruncatisque, Liv. 21, 37, 2: les arbres ayant été jetés à bas et ébranchés. - superiorem partem detruncare, Col. 5, 6, 13: couper la cime. [st1]2 [-] fig. couper, mutiler, décapiter. - detruncare alam regis apium, Plin. 11, 54: couper une aile à la reine des abeilles. - detruncata corpora, Liv. 31, 34, 4: corps mutilés. - hos Marcius quasi detruncaverat, Flor. 4, 12, 11: Marcius les avait pour ainsi dire décapités.* * *dētrunco, āvi, ātum, āre - tr. - [st1]1 [-] retrancher du tronc, tailler. - arboribus dejectis detruncatisque, Liv. 21, 37, 2: les arbres ayant été jetés à bas et ébranchés. - superiorem partem detruncare, Col. 5, 6, 13: couper la cime. [st1]2 [-] fig. couper, mutiler, décapiter. - detruncare alam regis apium, Plin. 11, 54: couper une aile à la reine des abeilles. - detruncata corpora, Liv. 31, 34, 4: corps mutilés. - hos Marcius quasi detruncaverat, Flor. 4, 12, 11: Marcius les avait pour ainsi dire décapités.* * *Detrunco, detruncas, detruncare: vt Detruncare arborem. Liu. Couper les branches d'un arbre, et faire qu'il n'y demeure que le tronc, Tronquer, Esbrancher.\Detruncare alam regi apum. Plin. Rongner l'aile.\Caput detruncat. Ouid. Il trenche la teste.\Detruncare corpora. Liu. Mutiler et en couper quelque partie.\Manu prensum aliquem detruncare. Valer. Flac. Luy couper la teste, Ou luy couper bras et jambes.\Vitem. Colum. Tailler la vigne. -
19 Ostia
Ostĭa, ae, f., and Ostĭa, ōrum, n. [ostium; cf. Engl. mouth, in Ply-mouth, Yar-mouth, etc.], a seaport town in Latium, at the mouth of the Tiber, built by Ancus Marcius, still called Ostia: Ostiam urbem ad exitum Tiberis in mare fluentis Ancus Marcius rex condidisse fertur, Paul. ex Fest. p. 197 Müll.; cf.: urbs, quam secundum ostium Tiberis (Ancus Marcius) posuit, ex quo etiam Ostiam. id. s. v. Quiritium, p. 254 ib.;II.Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. quaeso, p. 258 ib. (Ann. v. 145 Vahl.): in ore Tiberis Ostia urbs condita,
Liv. 1, 33 fin.; Cic. Rep. 2, 3, 5.—Form Ostia, ōrum, Liv. 9, 19, 4; 23, 37, 1.—Hence,Ostĭen-sis, e, adj., of or belonging to Ostia, Ostian (class.):Ostiensis ager,
Cic. Att. 12, 23, 3; Liv. 8, 12:populus,
id. 27, 38:quaestor (L. Saturninus),
Cic. Sest. 17, 39:portus,
Plin. 9, 6, 5, § 14:provincia,
the duty of one of the quœstors to superintend the aqueducts leading to Rome, and the supplying of Rome with corn, Cic. Mur. 8, 18; Suet. Claud. 24:incommodum,
the capture of the Roman fleet by pirates at Ostia, Cic. Imp. Pomp. 12, 33. -
20 Rex
1.rex, rēgis ( gen. plur regerum, Gell. ap. Charis p. 40 P.), m. [rego], a ruler of a country, a king.A.Lit.:* (β). 2.omnis res publica, quae ut dixi populi res est, consilio quodam regenda est, ut diuturna sit. Id autem consilium aut uni tribuendum est aut delectis quibusdam, etc. Cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus et regnum ejus rei publicae statum, etc.,
Cic. Rep. 1, 26, 41; cf. id. ib. 2, 23, 43;1, 42, 65: simulatque se inflexit hic rex in dominatum injustiorem, fit continuo tyrannus,
id. ib. 2, 26, 49: rex Albai Longaï, Enn. ap. Fortun. p. 2691 P. (Ann. v. 34 Vahl.); Cic. Rep. 2, 2, 4:regum sapientia,
id. ib. 2, 6, 11:rex Ancus,
id. ib. 2, 3, 5:Anco regi,
id. ib. 2, 20, 35:regem deligere,
id. ib. 2, 12, 24:creare,
id. ib. 2, 17, 31:constituere,
id. ib. 2, 18, 33;20: reges, nam in terris nomen imperi id primum fuit,
Sall. C. 2, 1:regibus boni quam mali suspectiores sunt,
id. ib. 7, 2:monumenta regis,
Hor. C. 1, 2, 15:reges in ipsos imperium est Jovis,
id. ib. 3, 1, 6:urbem Romanam a principio reges habuere,
Tac. A. 1, 1:post reges exactos,
Liv. 2, 8.— A very odious name in the time of the Republic, i. q. tyrant, despot:pulso Tarquinio nomen regis audire non poterat (populus Romanus),
Cic. Rep. 2, 30, 53; cf.:hoc nomen (sc. tyranni) Graeci regis injusti esse voluerunt: nostri quidem omnes reges vocitaverunt, qui soli in populos perpetuam potestatem haberent. Itaque et Spurius Cassius et M. Manlius et Spurius Maelius regnum occupare voluisse dicti sunt, et modo (Ti. Gracchus),
id. ib. 2, 27, 50 Mos.:rex populi Romani,
i. e. Cæsar, id. Off. 3, 21, 83; cf. id. Fam. 12, 1, 1:decem reges aerarii,
id. Agr. 2, 6, 14;v. also regnum, regno, and dominus, with tetrarcha,
id. Mil. 28, 76; Hor. S. 1, 3, 12; Sall. C. 20, 7; v. Fabri ad h. l.— In ancient Rome the king had also priestly dignities and duties; hence, after the kings were expelled, the name rex (like basileus) continued to be given in relig. lang. to the priest who performed these duties; hence, rex sacrificulus, sacrificus, sacrorum; v. sacrificulus; and rex Nemorensis, i. e. priest of Diana Aricina, Suet. Calig. 35.—kat exochên, acc. to the Gr. basileus, the king of Persia, Ter. Heaut. 1, 1, 65; id. Eun. 3, 1, 7 and 11; Nep. Milt. 7, 5; id. Them. 3, 2; 4, 3; id. Paus. 1, 2 al.; cf of the king of the Parthi: regum rex (the Gr. basileus basileôn), Suet. Calig. 5; Amm. 17, 5, 3. —B.Transf.1.Of Jupiter, as king of gods and men:2.quem (sc. Jovem) unum omnium deorum et hominum regem esse omnes doctrinā expoliti consentiunt,
Cic. Rep. 1, 36, 56; cf.of the same: summi deum regis,
Naev. Bell. Pun. 3, 2; and:divom pater atque hominum rex,
Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10 2, 743 (with this cf.:o qui res hominumque deumque Aeternis regis imperiis,
id. ib. 1, 229):Olympi magnus rex,
id. ib. 5, 533; Hor. C. 4, 4, 2; id. Epod. 16, 56.—Sometimes also of other deities, as rulers of the realms assigned to them:aquarum,
i. e. Neptune, Ov. M. 10, 606; so,aequoreus,
id. ib. 8, 603:umbrarum,
i.e. Pluto, id. ib. 7, 249; so,silentum,
id. ib. 5, 356:rex infernus,
Verg. A. 6, 106:tertiae sortis,
Sen. Herc. Fur. 833:Stygius,
Verg. A. 6, 252:antiqui poli, mundique prioris,
i.e. Saturn, Mart. 12, 62.—Of Æolus, Verg. A. 1, 52 et saep.—In gen., head, chief, leader, master, etc. (mostly poet.); of Æneas, Verg. A. 1, 544; 575; 6, 55; 7, 220;2.of lions,
Phaedr. 4, 13, 4;of the bull, as leader of the herd,
Stat. Th. 5, 333; 11, 28;of the queen-bee,
Verg. G. 4, 106;of the eagle,
Plin. 10, 74, 95, § 203;of the Eridanus, as the first river of Italy,
Verg. G. 1, 482;of Phanæan wine,
id. ib. 2, 98 et saep.; also, of the master of a feast, like the Greek basileus:mensae,
Macr. S. 2, 1; so absol. (sc. convivii), Prud. Cath. 9, 30 (cf. regnum and dominus); of a governor, preceptor of youth:actae pueritiae,
Hor. C. 1, 36, 8; of the leader, king in children's games, Hor. Ep. 1, 1, 59:rex inter ludentes delectus,
Just. 1, 5, 1; of the protector, patron of parasites, Plaut. As. 5, 2, 73; id. Capt. 1, 1, 24; id. Stich. 3, 2, 2; Ter. Phorm. 2, 2, 24:coram rege suā de paupertate tacentes,
Hor. Ep. 1, 17, 43; Mart. 2, 18, 5; Juv. 1, 136 et saep.; of the son of a king or chieftain, a prince, Verg. A. 9, 223; Val. Fl. 1, 174, Stat. Achill. 1, 156; Flor. 4, 9, 7 Duk. (cf. regulus and regina); of a powerful, rich, or fortunate person, Plaut. Rud. 4, 2, 26; id. Poen. 3, 3, 58:sive reges Sive inopes,
Hor. C. 2, 14, 11; 2, 18, 34:regibus hic mos est,
id. S. 1, 2, 86; 2, 2, 45; id. A. P. 434. — Reges sometimes signifies the king and queen, Liv. 1, 39 init., 27, 4; sometimes the whole royal family, id. 2, 2, 11; 2, 3, 5; 45, 43, 9.— Poet., rex sometimes denotes the character, sentiments, or feelings of a king:rex patrem (i.e. paternum animum) vicit,
Ov. M. 12, 30:in rege pater est,
id. ib. 13, 187.Rex, rēgis, m., a surname in the gens Marcia, e. g. Q. Marcius Rex, consul A. U. C. 686, Sall. C. 30, 3:Q. (Marcius) Rex,
brotherin-law of Clodius, Cic. Att. 1, 16, 10 (in a lusus verbb. with rex, a tyrant, despot); cf. Hor. S. 1, 7, 35:P. Marcius Rex,
Liv. 43, 1 al.; cf. Suet. Caes. 6.
См. также в других словарях:
Marcius — may refer to: a number of ancient Romans; see Marcius (family) See also Martius (disambiguation) Marsyas (disambiguation) This disambiguation page lists articles associated with the same personal name. If an … Wikipedia
Marcĭus — (a. Geogr.), Berg im. Volskergebiet bei Lanuvium … Pierer's Universal-Lexikon
Marcĭus; — die Marcia gens war ein römisches, theils patricisches Geschlecht mit der Familie Rex u. Coriolanus, theils plebejisches Geschlecht, mit den Familien Censorinus, Crispus, Figulus, Macer, Philippus, Rutilus, Septimus, Tremulus u. Turbo (s.d. a.).… … Pierer's Universal-Lexikon
Marcĭus — Marcĭus, altes röm. Geschlecht, zu dessen berühmtesten Mitgliedern Ancus M. (s. d.) und C. M. Coriolanus (s. Coriolanus) gehören; es bestand aus patrizischen und plebejischen Familien … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Marcius — Marcĭus, Gnäus, s. Coriolanus … Kleines Konversations-Lexikon
Marcius — Marcii Principales gentes romaines Gens Aemilia Gens Claudia Gens Cornelia Gens Fabia Gens Iulia Gens Iunia … Wikipédia en Français
Marcius — Die Marcier (lateinisch: Marcii) waren ein angesehenes, weit verzweigtes altrömisches Geschlecht mit einem patrizischen Zweig und einem plebejischen Zweig, wobei der patrizische Zweig höchstwahrscheinlich vom plebejischen Zweig erfunden wurde.… … Deutsch Wikipedia
Marcius, S. (3) — 3S. Marcius (24. Oct.), welcher auch Martinus, Martius und Marcus heißt, findet sich zu diesem Tage als Einsiedler im Mart. Rom. Der hl. Gregor d. Gr. nennt ihn einen sehr ehrwürdigen Mann. Viele Jahre lebte er in einer engen Höhle des Berges… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Marcius, S. (1) — 1S. Marcius (5. März), ein Martyrer in Antiochia. S. S. Victor. (I. 363) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Marcius, S. (2) — 2S. Marcius (4. Mai al. 11. Aug.), ein Martyrer, der zu Constantinopel verehrt wurde. S. S. Neophytus. (I. 471) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Marcius D. Raymond — (April 8, 1833 – December 15, 1911) was an American publisher, writer, genealogist, editor and historian. Contents 1 Biography 1.1 Early life and ancestors 1.2 Marriage and family … Wikipedia