Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Indiscriminately

  • 1 promiscuus

    prō-miscŭus (collat. form prōmis-cŭs, Gell. 11, 16, 8; 16, 13, 4; Liv. 5, 13, 7; prob. also ante-class.; v. below the adv. promiscam), a, um, adj. [misceo].
    I.
    Lit., mixed, not separate or distinct, without distinction, in common, indiscriminate, promiscuous (as adj. not in Cic. or Cæs.):

    opera promiscua,

    Plaut. Rud. 4, 4, 138: conubia, i. e. between patricians and plebeians, Liv 4, 2; cf.:

    consulatum promiscuum patribus ac plebi facere,

    id. 7, 21. multitudo, of patricians and plebeians, Tac. A. 12, 7:

    vulgus,

    Vulg. Exod. 12, 38:

    promiscua omnium generum caedes,

    Liv. 2, 30 fin.:

    sepultura,

    Tac. A. 16, 16 fin.:

    jus,

    id. ib. 4, 16:

    spectaculum,

    to which all are admitted without distinction, id. ib. 14, 14:

    divina atque humana promiscua habere,

    Sall. C. 12, 2:

    privatae et promiscuae copiae,

    common, general, public, Tac. H. 1, 66:

    promiscuos feminarum concubitus permittere,

    Just. 3, 4, 5. —With object-clause:

    muta ista et inanima (sc. tecta) intercidere ac reparari promiscua sunt,

    may be destroyed and restored again, Tac. H. 1, 84 fin. —In neutr. absol.:

    in promiscuo licentiam atque improbitatem esse voluit,

    to be universal, Liv. 29, 17; 34, 44; 40, 51:

    nec arma in promiscuo, sed clausa sub custode,

    i. e. in every man's hands, Tac. G. 44.—
    B.
    In partic., in gram., epicene:

    promiscuum nomen, i. e. epicoenum,

    Quint. 1, 4, 24.—
    II.
    Transf., common, usual (very rare and not ante-Aug.):

    promiscua ac vilia mercari,

    Tac. G. 5 fin.:

    varia promiscaque cogitatio,

    Gell. 11, 16, 8 (al. promiscua):

    opinionis tam promiscae errores,

    id. 16, 13, 4.—Hence, adv., in three forms.
    A.
    Form prōmiscam (acc. form from promiscus), in common, indiscriminately, promiscuously (ante-class.): promiscam dicebant pro promiscue, Paul. ex Fest. p. 224 Müll.:

    ut meā laetitiā laetus promiscam siet,

    Plaut. Ps. 4, 5, 11: cetera promiscam voluit communia haberi, Varr. ap. Non. 361, 25.—
    B.
    Form prōmiscē, in common, indiscriminately, indifferently (post-class.), Cic. de Or. 3, 19, 72 B. and K.; Cic. Font. 6, 12; Liv. 3, 47, 5 Weissenb.: indistincte atque promisce annotare, Gell. praef. § 2;

    7, 3, 52: promisce atque indefinite largiri,

    id. 2, 24, 7:

    verbo uti,

    id. 10, 21, 2.—
    C.
    Form prōmiscŭē (the class. form), in common, promiscuously: (mares et feminae) promiscue in fluminibus perluuntur, * Caes. B. G. 6, 21 fin.:

    promiscue puberes atque negotiatores interficere,

    Sall. J. 26, 3:

    promiscue toto quam proprie parvā frui parte (Campi Martii) malletis,

    Cic. Agr. 2, 31, 85; id. Font. 6, 22; Liv. 5, 55; Plin. 11, 37, 47, § 130 al.

    Lewis & Short latin dictionary > promiscuus

  • 2 aequābiliter

        aequābiliter adv. with comp.    [aequabilis], equally: praedam dispertire: frumentum emere ab civitatibus.— Indiscriminately: in rem p., in privatos... inruebat.—Uniformly, unvaryingly: mare conglobatur: omnes erant eius modi: aequabilius res humanae se haberent, S.
    * * *
    aequabilitius, aequabilitissime ADV
    uniformly, equally; in equal proportions/a regular manner; smoothly; justly

    Latin-English dictionary > aequābiliter

  • 3 commūniter

        commūniter adv.    [communis], together, in common, jointly, generally: omnia cum Chrysogono possidet: ira urit utrumque, H.: haec omnia communiter cum conlegā (sc. facta sunt).
    * * *
    in common, commonly; in joint action; indiscriminately; generally, ordinarily

    Latin-English dictionary > commūniter

  • 4 cōnfūsē

        cōnfūsē adv. with comp.    [confusus], confusedly, in disorder: loqui: agere: confusius acta res.
    * * *
    confusius, confusissime ADV
    in a confused/disorderly/perplexed way, fumblingly; indiscriminately; vaguely

    Latin-English dictionary > cōnfūsē

  • 5 dīlēctus or dēlēctus

        dīlēctus or dēlēctus ūs, m    [dis- or dē + 1 LEG-], a choosing, picking out, selecting, selection, choice, distinction: ad quod delectus adhibetur: iudicum: dignitatis: non dilectu aliquo ducitur ad iudicandum: sine ullo delectu: coire nullo dilectu, indiscriminately, O. — A levy, recruiting, enrollment, conscription, draft (of soldiers, etc.): per legatos delectum habere, Cs.: delectu totā Italiā habito: quam acerrimus, L.: missus ad dilectūs agendos, Ta.: perditissimorum civium.

    Latin-English dictionary > dīlēctus or dēlēctus

  • 6 passim

        passim adv.    [1 passus], spread, scattered about far and wide, at different places, generally, in every direction, at random: vagari, S.: per forum volitare: fugere, Cs.: perque vias sternuntur inertia passim Corpora, V.: Palantes, H.: pervastatis passim agris, L.: sparsi enim toto passim campo se diffuderunt, L.: pabula et ligna nec pauci petebant, nec passim, L.— Without order, promiscuously, indiscriminately: Scribimus indocti doctique poëmata passim, H.: amare, Tb.
    * * *
    here and there; everywhere

    Latin-English dictionary > passim

  • 7 prōmiscē

        prōmiscē adv.    [promiscus], in common, indiscriminately, indifferently: iudicium promisce stultis ac sapientibus datum: aedificari, i. e. without regard to private ownership of land, L.

    Latin-English dictionary > prōmiscē

  • 8 prōmiscuē

        prōmiscuē adv.    [promiscuus], in common, promiscuously, confusedly, indiscriminately: (mares et feminae) promiscue in fluminibus perluuntur, Cs.: puberes atque negotiatores interficere, S.

    Latin-English dictionary > prōmiscuē

  • 9 indiscrete

    indiscriminately, unwisely, indiscretely

    Latin-English dictionary > indiscrete

  • 10 passive

    freely, indiscriminately; randomly; passively, in passive sense (Latham)

    Latin-English dictionary > passive

  • 11 passim

    adv. far and wide, everywhere, scattered about / indiscriminately.

    Latin-English dictionary of medieval > passim

  • 12 indifferens

    in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.
    I.
    Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.):

    circa victum,

    Suet. Caes. 53.—
    II.
    Pass.
    A.
    Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi adiaphoron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est;

    ergo mors non est indifferens,

    Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil:

    si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,

    Sen. Ep. 117, 8:

    cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,

    Gell. 12, 5, 4:

    Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,

    id. 9, 5, 5.— Plur.:

    haec quae indifferentia vocamus,

    Sen. Vit. Beat. 22, 4 al. —
    B.
    In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.):

    uti utraque appellatione,

    Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6:

    uti his litteris,

    Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23:

    vivere,

    to eat of everything without distinction, Scrib. Comp. 122.

    Lewis & Short latin dictionary > indifferens

  • 13 indifferenter

    in-diffĕrens, entis, adj., in which there is no difference, indifferent.
    I.
    Act., of persons, making no difference, indifferent, careless (post-class.):

    circa victum,

    Suet. Caes. 53.—
    II.
    Pass.
    A.
    Philos. t. t., neither good nor evil, not to be sought or avoided (class.): necesse est, nec bonum esse nec malum hoc quod praepositum vel praecipuum nominamus; idque ita definimus, quod sit indifferens cum aestimatione mediocri; quod enim illi adiaphoron dicunt, id mihi ita occurrit ut indifferens dicerem, Cic. Fin. 3, 16, 53: nihil indifferens gloriosum est; mors autem gloriosum est;

    ergo mors non est indifferens,

    Sen. Ep. 82, 10.—Hence, subst.: indiffĕrens, ntis, n., a thing indifferent, neither good nor evil:

    si valetudo indifferens est, bene valere indifferens est,

    Sen. Ep. 117, 8:

    cur dolor apud Stoicos indifferens esse dicitur, non malum,

    Gell. 12, 5, 4:

    Zeno censuit voluptatem esse indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum,

    id. 9, 5, 5.— Plur.:

    haec quae indifferentia vocamus,

    Sen. Vit. Beat. 22, 4 al. —
    B.
    In gram., of the syllaba anceps, doubtful, Quint. 9, 9, 48; 93.—Hence, adv.: in-diffĕrenter, without distinction, indiscriminately, indifferently (post-Aug.):

    uti utraque appellatione,

    Quint. 11, 3, 1; 9, 2, 6:

    uti his litteris,

    Gell. 10, 24, 8: ferre, to bear with indifference, unconcern; opp. graviter, Suet. Dom. 23:

    vivere,

    to eat of everything without distinction, Scrib. Comp. 122.

    Lewis & Short latin dictionary > indifferenter

  • 14 indiscretus

    in-discrētus, a, um, adj., unseparated, undivided, closely connected (syn. indivisus; mostly post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    agricultura,

    Varr. R. R. 3, 1, 7:

    quibusdam indiscretum caput, ut cancris,

    Plin. 11, 37, 46, § 129; 16, 29, 43, § 84:

    suum cuique sanguinem indiscretum, sed maxime principibus,

    i. e. to every one those of his own blood are most inseparably united, closely connected, Tac. H. 4, 52; cf.:

    juncta ista atque indiscreta sunt,

    Quint. 1, 2, 3; and:

    ita inter se conexa et indiscreta,

    id. 10, 1, 2. —
    II.
    Trop.
    A.
    Undistinguished, without distinction:

    quidam indiscretis his nominibus utuntur,

    Cels. 4, 3:

    multos occidere indiscretos,

    Sen. Clem. 1, 26.—
    B.
    Undistinguishable:

    imagines similitudinis indiscretae,

    Plin. 35, 10, 36, § 88:

    indiscreta veri (canis) similitudo,

    id. 34, 7, 17, § 38:

    proles suis,

    Verg. A. 10, 392:

    vita feris,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 44:

    concolor exustis atque indiscretus harenis Ammodytes,

    Luc. 9, 715:

    sicut in gregibus pecudum, confusa et indiscreta omnia,

    Lact. Epit. 38, 3: dignitas, alike, equal, Cod. Th. 6, 7, 1.—
    C.
    Act., not distinguishing, random, indiscreet:

    familiaritas,

    Sid. Ep. 7, 9. — Advv.: indiscrētē and indiscrē-tim, without distinction, alike, indiscriminately.
    1.
    Form indiscrete (post-Aug.):

    ut avium et animalium vocis edatur imitatio,

    Plin. 11, 37, 65, § 174: repleta subsellia Circi, [p. 936] Spart. Nigr. 3.—
    * 2.
    Form indiscretim: ad saeculares indices debere deduci, Cod. Th. 16, 2, 47; Sol. 30.

    Lewis & Short latin dictionary > indiscretus

  • 15 indistinctus

    in-distinctus, a, um, adj. (post-Aug.).
    I.
    Not properly distinguished, confused:

    neque inordinata, neque indistincta,

    Quint. 8, 2, 23; Cat. 64, 283: cf.:

    indistincta et confusa,

    Gell. 13, 30, 5.—
    B.
    Esp., indistinct, obscure:

    vocabulum,

    Gell. 10, 20, 9; 13, 30, 5:

    defensio,

    Tac. A. 6, 8. —
    II.
    Devoid of display, unambitious, self-restrained:

    an non in privatis et acutus et indistinctus et non super modum elatus M. Tullius?

    Quint. 12, 10, 39.— Adv.: indistinctē.
    1.
    Without distinction, indiscriminately: indistincte atque promiscue annotabam, Gell. praef. § 2; Dig. 4, 8, 32, § 6 (for which: sine distinctione, ib. 5, 1, 24, § 2) al.—
    2.
    Generally, Dig. 40, 9, 3; 26, 1, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > indistinctus

  • 16 passim

    passim. adv. [passus, from pando] (lit., spread or scattered about; hence), at or to different places, hither and thither, in every direction, at random.
    I.
    Lit. (class.): ille iit passim, ego ordinatim, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2: sive pilatim sive passim iter facere volebat, Asellio ap. Serv. Verg. A. 12, 121:

    Numidae quādam barbarā consuetudine nullis ordinibus passim consederant,

    Caes. B. C. 2, 38:

    Tyrii comites passim... diversa per agros Tecta metu petiere,

    Verg. A. 4, 162:

    plurima perque vias sternuntur inertia passim Corpora,

    id. ib. 2, 364;

    3, 510: volucres passim ac libere solutas opere volitare,

    Cic. de Or 2, 6, 23; cf.:

    volucres huc et illuc passim vagantes,

    id. Div. 2, 38, 80:

    passim per forum volitat,

    id. Rosc. Am. 46, 135; id. Sull. 15, 42:

    passim carpere, colligere undique,

    id. de Or. 1, 42, 91: sparsi enim toto passim campo se diffuderunt, Liv 40, 33, 7;

    41, 3, 7: quin etiam passim nostris in versibus ipsis Multa elementa vides, etc.,

    Lucr. 1, 823; 2, 688; 6, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    Far and wide, everywhere, nearly = ubique (not ante-Aug.):

    passim omnes clamoribus agunt,

    Liv. 2, 45, 11:

    pabula et ligna nec pauci petebant, nec passim,

    id. 22, 12, 8:

    non tamen haec. quia possunt bene aliquando fieri, passim facienda sunt,

    Quint. 4, 1, 70; 6, 3, 4; 12, 10, 13:

    passim et in quācumque parte nascuntur qui furunculi vocantur,

    Plin. 26, 12, 77, § 125.—
    B.
    Without order, promiscuously, indiscriminately:

    scribimus indocti doctique poëmata passim,

    Hor. Ep. 2, 1, 117:

    veteres passim semper amarunt,

    Tib. 2, 3, 69 Dissen.: ut Saturnalibus exaequato omnium jure passim in conviviis servi cum dominis recumbant. Just. 43, 1, 4:

    hunc puto effudisse hoc passim,

    without discrimination, heedlessly, Lact. 3, 9, 5: atomi passim cohaerentes, without a plan, at random, id. de Ira, 10, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > passim

  • 17 penna

    penna or pinna (old forms, pesna, petna, Fest. p. 205, 209 Müll.), f. [orig. different words, penna for petna; root petor pat-; Sanscr. patāmi, to fly; Gr. petomai, prop. a wing: pinna for pitna; cf. Sanscr. pitu; Gr. pitus, the pine-tree; Lat. pinus; cf.: spiculum, spina;

    prop. a sharp point or end. To a late period an effort was made to distinguish them: nec miretur (puer), cur... fiat a pinno quod est acutum, securis utrimque habens aciem bipennis, ne illorum sequatur errorem, qui, quia a pennis duabus hoc esse nomen existimant, pennas avium dici volunt,

    Quint. 1, 4, 12 Halm:

    pinnum enim antiqui acutum dicebant,

    Isid. Orig. 19, 19, 11 dub. (v. 1. pennus): pinnas murorum, pennas avium dicimus, Flav. Cap. p. 2243 P. This dictum of the old grammar we have to retain, although the distinction is neither etymologically sound nor is it always practically true; cf. bipennis, Bramb. Lat. Orthog. p. 118. In MSS. and edd. the two forms have mostly been used indiscriminately in all meanings except II. D. E. F. infra, in which pinna only is found; cf. esp. Wagn. Orth. Verg. p. 465; Rib. prol. Verg. p. 441 sq.; Corss. Ausspr. 2, p. 270 sq.], a feather on the body of a winged creature (syn. pluma).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form penna:

    sine pennis volare haud facile est: meae alae pennas non habent,

    Plaut. Poen. 4, 2, 48:

    pennarum tuarum nitor,

    Phaedr. 1, 13, 6:

    maduere graves aspergine pennae,

    Ov. M. 4, 728.—
    (β).
    Form pinna:

    (aves) pullos pinnis fovent,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    pinnarum caules omnium cavi,

    Plin. 11, 39, 34, § 97; Sen. Ep. 42, 4: ova parire solet genus pinnis condecoratum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll. (Ann. v. 10 Vahl.):

    conveniebat corvos ex albis album pinnis jactare colorem,

    Lucr. 2, 823 Munro:

    galli salaces, frequentibus pinnis,

    Varr. R. R. 3, 9, 5; Col. 8, 2, 10:

    nam his rebus plumam pinnasque emundant,

    id. ib. 9, 14, 7:

    ut statim per somnum hianti pinna in os inderetur,

    Suet. Claud. 33.—
    II.
    Transf.
    A.
    In plur.: pennae (pinnae), a wing (syn. ala).
    (α).
    Form pennae:

    age tu, sis, sine pennis vola,

    Plaut. As. 1, 1, 80:

    quatere in aëre,

    Ov. M. 4, 676:

    pennis resumptis,

    id. ib. 4, 664:

    vertere,

    to fly away, Prop. 2, 24, 22 (3, 19, 6): penna, collect. for the wings, Ov. M. 2, 376.—
    (β).
    Form pinnae:

    geminis secat aëra pinnis,

    Cic. Arat. 48 (282):

    pinnas explicare,

    Ov. Am. 2, 6, 55: o Fides alma, apta pinnis, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 104 (Trag. v. 410 Vahl.): densis ales pinnis obnixa, id. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 148 ib.): (aquila) praepetibus pinnis (B. and K.;

    al. pennis), Cic. poët. Div. 1, 47, 106. —Of bees: pinnis coruscant,

    Verg. G. 4, 73. —Of locusts:

    pinnarum stridor,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.—Of gnats:

    pinnae culicis,

    Plin. 11, 2, 1, § 3.—Prov.: pinnas incidere alicui, to clip one's wings, i. e. to deprive one of power or rank, Cic. Att. 4, 2, 5; so, decisis humilis pinnis, with clipped wings, i. e. with disappointed hopes, Hor. Ep. 2, 2, 50; cf. the opp.: extendere pinnas, to spread out one's wings, i. e. to attempt great things, id. ib. 1, 20, 21.—
    b.
    Poet., a flying, flight.
    (α).
    Form penna: felicibus edita pennis, i. e. with a happy omen from the flight of birds, Prop. 3, 10 (4, 9), 11; Sil. 3, 344; Val. Fl. 1, 231.—
    (β).
    Form pinna:

    pinnā veras dare notas,

    Ov. F. 1, 448.—
    B.
    A feather on an arrow ( poet.).
    1.
    Form penna:

    per jugulum pennis tenus acta sagitta est,

    Ov. M. 6, 258.—Hence,
    2.
    Meton., an arrow ( poet.).
    (α).
    Form penna:

    cervos pennā petere,

    Val. Fl. 6, 421.—
    (β).
    Form pinna:

    olor trajectus pinnā,

    Ov. F. 2, 110.—
    C.
    In late Lat., a pen. —Form penna:

    instrumenta scribae, calamus et penna: sed calamus arboris est, penna avis,

    Isid. Orig. 6, 14.—
    D.
    A fin. —Form pinna, Plin. 9, 13, 15, § 42.—
    E.
    A pinnacle. —Form pinna:

    turres contabulantur, pinnae loricaeque ex cratibus attexuntur,

    Caes. B. G. 5, 39; 7, 72: milites Metelli... a pinnis hostis defendebant facillime funditore, Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 1; Verg. A. 7, 159:

    templi,

    Vulg. Luc. 4, 9.—
    F.
    In mechanics.
    1.
    A float or bucket of a water-wheel.—Form pinna, Vitr. 10, 10. —
    2.
    A stop or key of a water-organ.—

    Form pinna,

    Vitr. 10, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > penna

  • 18 pesna

    penna or pinna (old forms, pesna, petna, Fest. p. 205, 209 Müll.), f. [orig. different words, penna for petna; root petor pat-; Sanscr. patāmi, to fly; Gr. petomai, prop. a wing: pinna for pitna; cf. Sanscr. pitu; Gr. pitus, the pine-tree; Lat. pinus; cf.: spiculum, spina;

    prop. a sharp point or end. To a late period an effort was made to distinguish them: nec miretur (puer), cur... fiat a pinno quod est acutum, securis utrimque habens aciem bipennis, ne illorum sequatur errorem, qui, quia a pennis duabus hoc esse nomen existimant, pennas avium dici volunt,

    Quint. 1, 4, 12 Halm:

    pinnum enim antiqui acutum dicebant,

    Isid. Orig. 19, 19, 11 dub. (v. 1. pennus): pinnas murorum, pennas avium dicimus, Flav. Cap. p. 2243 P. This dictum of the old grammar we have to retain, although the distinction is neither etymologically sound nor is it always practically true; cf. bipennis, Bramb. Lat. Orthog. p. 118. In MSS. and edd. the two forms have mostly been used indiscriminately in all meanings except II. D. E. F. infra, in which pinna only is found; cf. esp. Wagn. Orth. Verg. p. 465; Rib. prol. Verg. p. 441 sq.; Corss. Ausspr. 2, p. 270 sq.], a feather on the body of a winged creature (syn. pluma).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form penna:

    sine pennis volare haud facile est: meae alae pennas non habent,

    Plaut. Poen. 4, 2, 48:

    pennarum tuarum nitor,

    Phaedr. 1, 13, 6:

    maduere graves aspergine pennae,

    Ov. M. 4, 728.—
    (β).
    Form pinna:

    (aves) pullos pinnis fovent,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    pinnarum caules omnium cavi,

    Plin. 11, 39, 34, § 97; Sen. Ep. 42, 4: ova parire solet genus pinnis condecoratum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll. (Ann. v. 10 Vahl.):

    conveniebat corvos ex albis album pinnis jactare colorem,

    Lucr. 2, 823 Munro:

    galli salaces, frequentibus pinnis,

    Varr. R. R. 3, 9, 5; Col. 8, 2, 10:

    nam his rebus plumam pinnasque emundant,

    id. ib. 9, 14, 7:

    ut statim per somnum hianti pinna in os inderetur,

    Suet. Claud. 33.—
    II.
    Transf.
    A.
    In plur.: pennae (pinnae), a wing (syn. ala).
    (α).
    Form pennae:

    age tu, sis, sine pennis vola,

    Plaut. As. 1, 1, 80:

    quatere in aëre,

    Ov. M. 4, 676:

    pennis resumptis,

    id. ib. 4, 664:

    vertere,

    to fly away, Prop. 2, 24, 22 (3, 19, 6): penna, collect. for the wings, Ov. M. 2, 376.—
    (β).
    Form pinnae:

    geminis secat aëra pinnis,

    Cic. Arat. 48 (282):

    pinnas explicare,

    Ov. Am. 2, 6, 55: o Fides alma, apta pinnis, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 104 (Trag. v. 410 Vahl.): densis ales pinnis obnixa, id. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 148 ib.): (aquila) praepetibus pinnis (B. and K.;

    al. pennis), Cic. poët. Div. 1, 47, 106. —Of bees: pinnis coruscant,

    Verg. G. 4, 73. —Of locusts:

    pinnarum stridor,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.—Of gnats:

    pinnae culicis,

    Plin. 11, 2, 1, § 3.—Prov.: pinnas incidere alicui, to clip one's wings, i. e. to deprive one of power or rank, Cic. Att. 4, 2, 5; so, decisis humilis pinnis, with clipped wings, i. e. with disappointed hopes, Hor. Ep. 2, 2, 50; cf. the opp.: extendere pinnas, to spread out one's wings, i. e. to attempt great things, id. ib. 1, 20, 21.—
    b.
    Poet., a flying, flight.
    (α).
    Form penna: felicibus edita pennis, i. e. with a happy omen from the flight of birds, Prop. 3, 10 (4, 9), 11; Sil. 3, 344; Val. Fl. 1, 231.—
    (β).
    Form pinna:

    pinnā veras dare notas,

    Ov. F. 1, 448.—
    B.
    A feather on an arrow ( poet.).
    1.
    Form penna:

    per jugulum pennis tenus acta sagitta est,

    Ov. M. 6, 258.—Hence,
    2.
    Meton., an arrow ( poet.).
    (α).
    Form penna:

    cervos pennā petere,

    Val. Fl. 6, 421.—
    (β).
    Form pinna:

    olor trajectus pinnā,

    Ov. F. 2, 110.—
    C.
    In late Lat., a pen. —Form penna:

    instrumenta scribae, calamus et penna: sed calamus arboris est, penna avis,

    Isid. Orig. 6, 14.—
    D.
    A fin. —Form pinna, Plin. 9, 13, 15, § 42.—
    E.
    A pinnacle. —Form pinna:

    turres contabulantur, pinnae loricaeque ex cratibus attexuntur,

    Caes. B. G. 5, 39; 7, 72: milites Metelli... a pinnis hostis defendebant facillime funditore, Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 1; Verg. A. 7, 159:

    templi,

    Vulg. Luc. 4, 9.—
    F.
    In mechanics.
    1.
    A float or bucket of a water-wheel.—Form pinna, Vitr. 10, 10. —
    2.
    A stop or key of a water-organ.—

    Form pinna,

    Vitr. 10, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > pesna

  • 19 petna

    penna or pinna (old forms, pesna, petna, Fest. p. 205, 209 Müll.), f. [orig. different words, penna for petna; root petor pat-; Sanscr. patāmi, to fly; Gr. petomai, prop. a wing: pinna for pitna; cf. Sanscr. pitu; Gr. pitus, the pine-tree; Lat. pinus; cf.: spiculum, spina;

    prop. a sharp point or end. To a late period an effort was made to distinguish them: nec miretur (puer), cur... fiat a pinno quod est acutum, securis utrimque habens aciem bipennis, ne illorum sequatur errorem, qui, quia a pennis duabus hoc esse nomen existimant, pennas avium dici volunt,

    Quint. 1, 4, 12 Halm:

    pinnum enim antiqui acutum dicebant,

    Isid. Orig. 19, 19, 11 dub. (v. 1. pennus): pinnas murorum, pennas avium dicimus, Flav. Cap. p. 2243 P. This dictum of the old grammar we have to retain, although the distinction is neither etymologically sound nor is it always practically true; cf. bipennis, Bramb. Lat. Orthog. p. 118. In MSS. and edd. the two forms have mostly been used indiscriminately in all meanings except II. D. E. F. infra, in which pinna only is found; cf. esp. Wagn. Orth. Verg. p. 465; Rib. prol. Verg. p. 441 sq.; Corss. Ausspr. 2, p. 270 sq.], a feather on the body of a winged creature (syn. pluma).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form penna:

    sine pennis volare haud facile est: meae alae pennas non habent,

    Plaut. Poen. 4, 2, 48:

    pennarum tuarum nitor,

    Phaedr. 1, 13, 6:

    maduere graves aspergine pennae,

    Ov. M. 4, 728.—
    (β).
    Form pinna:

    (aves) pullos pinnis fovent,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    pinnarum caules omnium cavi,

    Plin. 11, 39, 34, § 97; Sen. Ep. 42, 4: ova parire solet genus pinnis condecoratum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll. (Ann. v. 10 Vahl.):

    conveniebat corvos ex albis album pinnis jactare colorem,

    Lucr. 2, 823 Munro:

    galli salaces, frequentibus pinnis,

    Varr. R. R. 3, 9, 5; Col. 8, 2, 10:

    nam his rebus plumam pinnasque emundant,

    id. ib. 9, 14, 7:

    ut statim per somnum hianti pinna in os inderetur,

    Suet. Claud. 33.—
    II.
    Transf.
    A.
    In plur.: pennae (pinnae), a wing (syn. ala).
    (α).
    Form pennae:

    age tu, sis, sine pennis vola,

    Plaut. As. 1, 1, 80:

    quatere in aëre,

    Ov. M. 4, 676:

    pennis resumptis,

    id. ib. 4, 664:

    vertere,

    to fly away, Prop. 2, 24, 22 (3, 19, 6): penna, collect. for the wings, Ov. M. 2, 376.—
    (β).
    Form pinnae:

    geminis secat aëra pinnis,

    Cic. Arat. 48 (282):

    pinnas explicare,

    Ov. Am. 2, 6, 55: o Fides alma, apta pinnis, Enn. ap. Cic. Off. 3, 29, 104 (Trag. v. 410 Vahl.): densis ales pinnis obnixa, id. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 148 ib.): (aquila) praepetibus pinnis (B. and K.;

    al. pennis), Cic. poët. Div. 1, 47, 106. —Of bees: pinnis coruscant,

    Verg. G. 4, 73. —Of locusts:

    pinnarum stridor,

    Plin. 11, 29, 35, § 104.—Of gnats:

    pinnae culicis,

    Plin. 11, 2, 1, § 3.—Prov.: pinnas incidere alicui, to clip one's wings, i. e. to deprive one of power or rank, Cic. Att. 4, 2, 5; so, decisis humilis pinnis, with clipped wings, i. e. with disappointed hopes, Hor. Ep. 2, 2, 50; cf. the opp.: extendere pinnas, to spread out one's wings, i. e. to attempt great things, id. ib. 1, 20, 21.—
    b.
    Poet., a flying, flight.
    (α).
    Form penna: felicibus edita pennis, i. e. with a happy omen from the flight of birds, Prop. 3, 10 (4, 9), 11; Sil. 3, 344; Val. Fl. 1, 231.—
    (β).
    Form pinna:

    pinnā veras dare notas,

    Ov. F. 1, 448.—
    B.
    A feather on an arrow ( poet.).
    1.
    Form penna:

    per jugulum pennis tenus acta sagitta est,

    Ov. M. 6, 258.—Hence,
    2.
    Meton., an arrow ( poet.).
    (α).
    Form penna:

    cervos pennā petere,

    Val. Fl. 6, 421.—
    (β).
    Form pinna:

    olor trajectus pinnā,

    Ov. F. 2, 110.—
    C.
    In late Lat., a pen. —Form penna:

    instrumenta scribae, calamus et penna: sed calamus arboris est, penna avis,

    Isid. Orig. 6, 14.—
    D.
    A fin. —Form pinna, Plin. 9, 13, 15, § 42.—
    E.
    A pinnacle. —Form pinna:

    turres contabulantur, pinnae loricaeque ex cratibus attexuntur,

    Caes. B. G. 5, 39; 7, 72: milites Metelli... a pinnis hostis defendebant facillime funditore, Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 1; Verg. A. 7, 159:

    templi,

    Vulg. Luc. 4, 9.—
    F.
    In mechanics.
    1.
    A float or bucket of a water-wheel.—Form pinna, Vitr. 10, 10. —
    2.
    A stop or key of a water-organ.—

    Form pinna,

    Vitr. 10, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > petna

См. также в других словарях:

  • indiscriminately — (adv.) 1650s, from INDISCRIMINATE (Cf. indiscriminate) + LY (Cf. ly) (2) …   Etymology dictionary

  • indiscriminately — adv. Indiscriminately is used with these verbs: ↑fire, ↑kill, ↑slaughter, ↑use …   Collocations dictionary

  • indiscriminately — indiscriminate ► ADJECTIVE ▪ done or acting at random or without careful judgement. DERIVATIVES indiscriminately adverb indiscriminateness noun …   English terms dictionary

  • Indiscriminately — Indiscriminate In dis*crim i*nate, a. Not discriminate; wanting discrimination; undistinguishing; not making any distinction; confused; promiscuous. Blind or indiscriminate forgiveness. I. Taylor. [1913 Webster] The indiscriminate defense of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • indiscriminately — adverb see indiscriminate …   New Collegiate Dictionary

  • indiscriminately — See indiscriminate. * * * …   Universalium

  • indiscriminately — adverb In an indiscriminate manner …   Wiktionary

  • indiscriminately — adv. without discernment; in an undiscriminating manner; haphazardly, randomly …   English contemporary dictionary

  • indiscriminately — in·discriminately …   English syllables

  • indiscriminately — See: indiscriminate …   English dictionary

  • indiscriminately —   Wae ole, hāpuku …   English-Hawaiian dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»