-
1 Dia
Dīa, ae, f., Dia.I.The old name of the island of Naxos, Ov. M. 3, 690; 8, 174. —II.A city in the Chersonesus Taurica, Plin. 4, 12, 26, § 86.—III.An island near Crete, now Standia, id. 4, 12, 20, § 61.—B. I.The mother of Mercury, Cic. N. D. 3, 22, 56.—II.The wife of Ixion, and mother of Pirithous, Hyg. F. 155. -
2 dia
dīvus, a, um, also dīus, a, um, (without the digamma) adj. [dios], of or belonging to a deity, divine.I.Prop. (mostly archaic and poet.). As an adj. very rarely: res [p. 604] divas edicit, Naev. ap. Non. 197, 15; so,B. (α).diva caro,
Prud. Psych. 76: DIUM fulgur appellabant diurnum, quod putabant Jovis, ut nocturnum Summani, Paul. ex Fest. p. 75, 14 Müll.—Far more freq.,Form dīvus: si divus, si diva, esset, etc., a precatory formula in Liv. 7, 26; cf. ib. 29, 27; 8, 9:(β).is divus (sc. Apollo) exstinguet perduelles vestros, Carm. Marcii,
ib. 25, 12; cf.:dive, quem proles Niobea, etc.,
Hor. C. 4, 6, 1:mortalin' decuit violari vulnere divum?
Verg. A. 12, 797:utinam me divi adaxint ad suspendium,
Plaut. Aul. 1, 1, 11:divi,
Lucr. 6, 387; Verg. A. 3, 363; 12, 28; Hor. C. 4, 2, 38 al.:divos,
Plaut. Mil. 3, 1, 133; Cic. Leg. 2, 8; Verg. E. 1, 42; id. A. 3, 222; Hor. C. 2, 8, 11; id. S. 2, 3, 176 et saep.: divumque hominumque pater, rex, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10, 2 et saep.:divom atque hominum clamat fidem,
Plaut. Aul. 2, 4, 20; cf.:pro divum fidem,
Ter. Ad. 4, 7, 28;more rarely, divorum,
Verg. A. 7, 211:(munera) digna diva venustissima Venere,
Plaut. Poen. 5, 4, 4:Turni sic est affata sororem Diva deam,
i. e. Juno, Verg. A. 12, 139; cf. id. ib. 1, 447;482: Diva Bona for Bona Dea,
Ov. F. 5, 148: divos scelerare parentes, the family gods = theoi patrôoi, Cat. 64, 404.—Form dīus: Dii Indigetes Diique Manes, a precatory formula in Liv. 8, 9: Dia Dearum, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 22, ed. Vahl.); cf.:II.DEA DIA,
i. e. Ceres, Inscr. Orell. 961 and 1499: Venus pulcherrima dium, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31.—Transf.A.Godlike, divine, an epithet applied to any thing deified or of extraordinary excellence or distinction:B.urbi Romae divae,
Liv. 43, 6; cf.sarcastically: est ergo flamen, ut Jovi, etc., sic divo Julio M. Antonius,
Cic. Phil. 2, 43: Romule die, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 115, ed. Vahl.): Ilia dia nepos, id. ap. Fest. p. 286, 16 Müll. (Ann. v. 56, ed. Vahl.):dia Camilla,
Verg. A. 11, 657:dias in luminis oras,
Lucr. 1, 22; so,Voluptas,
id. 2, 172:otia,
id. 5, 1389: profundum (cf. hals dia), Ov. M. 4, 537:sententia Catonis,
Hor. S. 1, 2, 32:poëmata,
Pers. 1, 31 et saep.—After the Aug. period divus became a frequent epithet for the deceased Roman emperors in the historians, and on coins and inscriptions, Suet. Dom. 23; Liv. Epit. 137.—dīvum, i, n., the sky, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.—Esp. freq., sub divo, like sub Jove, under the open sky, in the open air, Cic. Verr. 2, 1, 19 Zumpt N. cr.; Varr. L. L. l. l.; Cels. 1, 2; Suet. Caes. 72; Verg. G. 3, 435; Hor. C. 2, 3, 23 et saep.:sub divum rapiam,
id. ib. 1, 18, 13. -
3 dia
-
4 Diablintes
Dĭā̆blintes, um, m., a people in Gallia Lugdunensis, near the present Mayenne, in the Department de la Sarthe, Caes. B. G. 3, 9 fin.; called also Diablinti, Plin. 4, 18, 32, § 107. -
5 Diablinti
Dĭā̆blintes, um, m., a people in Gallia Lugdunensis, near the present Mayenne, in the Department de la Sarthe, Caes. B. G. 3, 9 fin.; called also Diablinti, Plin. 4, 18, 32, § 107. -
6 diatreta
dĭā̆trētus, a, um, adj., = diatrêtos, pierced with holes, filigree, carved, embossed:calix,
Dig. 9, 2, 27, § 29.— Subst.: dĭătrēta, ōrum, n., pierced work, filigree-work, Mart. 12, 70, 9. -
7 diatretarius
dĭā̆trētārĭus, ii, m. [diatretus], one who does perforated or filigree work, a turner, carver, Cod. Theod. 13, 4, 2 al. -
8 diatretus
dĭā̆trētus, a, um, adj., = diatrêtos, pierced with holes, filigree, carved, embossed:calix,
Dig. 9, 2, 27, § 29.— Subst.: dĭătrēta, ōrum, n., pierced work, filigree-work, Mart. 12, 70, 9. -
9 diatriba
dĭā̆trĭba, ae, f., = diatribê, a learned discussion.— Transf., a school, Gell. 1, 26; 17, 20, 4 al. -
10 diatritaeus
dĭā̆trĭtaeus, a, um, adj., = diatritaios, of the space of three days:tempus,
Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; cf. the foll. -
11 diatritus
dĭā̆trĭtus, i, f., = diatritos, the return of a fever on the third day, Cael. Aur. Tard. 1, 1 (twice); 1, 3, 57 al. -
12 divus
dīvus, a, um, also dīus, a, um, (without the digamma) adj. [dios], of or belonging to a deity, divine.I.Prop. (mostly archaic and poet.). As an adj. very rarely: res [p. 604] divas edicit, Naev. ap. Non. 197, 15; so,B. (α).diva caro,
Prud. Psych. 76: DIUM fulgur appellabant diurnum, quod putabant Jovis, ut nocturnum Summani, Paul. ex Fest. p. 75, 14 Müll.—Far more freq.,Form dīvus: si divus, si diva, esset, etc., a precatory formula in Liv. 7, 26; cf. ib. 29, 27; 8, 9:(β).is divus (sc. Apollo) exstinguet perduelles vestros, Carm. Marcii,
ib. 25, 12; cf.:dive, quem proles Niobea, etc.,
Hor. C. 4, 6, 1:mortalin' decuit violari vulnere divum?
Verg. A. 12, 797:utinam me divi adaxint ad suspendium,
Plaut. Aul. 1, 1, 11:divi,
Lucr. 6, 387; Verg. A. 3, 363; 12, 28; Hor. C. 4, 2, 38 al.:divos,
Plaut. Mil. 3, 1, 133; Cic. Leg. 2, 8; Verg. E. 1, 42; id. A. 3, 222; Hor. C. 2, 8, 11; id. S. 2, 3, 176 et saep.: divumque hominumque pater, rex, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10, 2 et saep.:divom atque hominum clamat fidem,
Plaut. Aul. 2, 4, 20; cf.:pro divum fidem,
Ter. Ad. 4, 7, 28;more rarely, divorum,
Verg. A. 7, 211:(munera) digna diva venustissima Venere,
Plaut. Poen. 5, 4, 4:Turni sic est affata sororem Diva deam,
i. e. Juno, Verg. A. 12, 139; cf. id. ib. 1, 447;482: Diva Bona for Bona Dea,
Ov. F. 5, 148: divos scelerare parentes, the family gods = theoi patrôoi, Cat. 64, 404.—Form dīus: Dii Indigetes Diique Manes, a precatory formula in Liv. 8, 9: Dia Dearum, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 22, ed. Vahl.); cf.:II.DEA DIA,
i. e. Ceres, Inscr. Orell. 961 and 1499: Venus pulcherrima dium, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31.—Transf.A.Godlike, divine, an epithet applied to any thing deified or of extraordinary excellence or distinction:B.urbi Romae divae,
Liv. 43, 6; cf.sarcastically: est ergo flamen, ut Jovi, etc., sic divo Julio M. Antonius,
Cic. Phil. 2, 43: Romule die, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 115, ed. Vahl.): Ilia dia nepos, id. ap. Fest. p. 286, 16 Müll. (Ann. v. 56, ed. Vahl.):dia Camilla,
Verg. A. 11, 657:dias in luminis oras,
Lucr. 1, 22; so,Voluptas,
id. 2, 172:otia,
id. 5, 1389: profundum (cf. hals dia), Ov. M. 4, 537:sententia Catonis,
Hor. S. 1, 2, 32:poëmata,
Pers. 1, 31 et saep.—After the Aug. period divus became a frequent epithet for the deceased Roman emperors in the historians, and on coins and inscriptions, Suet. Dom. 23; Liv. Epit. 137.—dīvum, i, n., the sky, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.—Esp. freq., sub divo, like sub Jove, under the open sky, in the open air, Cic. Verr. 2, 1, 19 Zumpt N. cr.; Varr. L. L. l. l.; Cels. 1, 2; Suet. Caes. 72; Verg. G. 3, 435; Hor. C. 2, 3, 23 et saep.:sub divum rapiam,
id. ib. 1, 18, 13. -
13 diapason
dĭăpāsōn = dia pasôn (sc. chordôn), in music, the whole octave, Vitr. 5, 4, 8; Plaut. 2, 22, 20; Mart. Cap. 9, § 944; so too, dĭăpente = dia pente, a fifth, Mart. Cap. 9, § 934 al.; dĭătessărōn = diatessarôn, a fourth, id. 2, § 107; Vitr. 5, 4, 8; disdĭăpāsōn = dis dia pasôn, a double octave, Plin. 2, 22, 20, § 84; Mart. Cap. 2, § 199 al. (All these words should perhaps be written here, as in Macr. Somn. Scip. 2, 1, in Greek letters.) -
14 dīus
dīus adj. [for 1 dīvus], godlike, divine, worshipful, adorable: Camilla, V.: profundum, O.: sententia Catonis, H.—For me dius fidius, see fidius.* * *Idia, dium ADJdivine; blessed, saint (Latham)II -
15 incendium
incendium ī, n [in+CAND-], a burning, fire, conflagration: calamitosum, S.: in incendiis faciendis, Cs.: frumentum flumine atque incendio conruperunt, Cs.: nihil cogitant nisi incendia: neglecta solent incendia sumere virīs, H.: incendia gentes In cinerem vertunt, O.: socios inc<*> dia poscit, i. e. firebrands, V.—Fig., fire, flame, heat, glow, vehemence: in suas fortunas excitatum: incendio alieni iudici conflagrare, L.: cupiditatum incendiis inflammatus: incendia mitia, gentle passions, O.* * *fire, conflagration; heat; fiery heat, passion -
16 aerumna
aerumna, ae (pleb. er-), f. [contr. from aegrimonia; as to the suppressed g, cf. jumentum from jugum, Doed. Syn. IV. p. 420. Others explain aerumna (with Paul. ex Fest. s. v. aerumnula, p. 24 Müll.) orig. for a frame for carrying burdens upon the back; hence trop.], need, want, trouble, toil, hardship, distress, tribulation, calamity, etc. (objectively; while aegrimonia, like aegritudo, denotes, subjectively, the condition of mind, Doed. 1. c.; for the most part only ante-class., except in Cic., who uses it several times, in order to designate by one word the many modifications and shadings of the condition of mental suffering; in Quintilian's time the word was obsolete, v. Quint. 8, 3, 26): tibi sunt ante ferendae aerumnae, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 47 Vahl.); cf.: Ilia dia nepos, quas erumnas tetulisti, id. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 ib.): quantis cum aerumnis exantlavi diem, id. ap. Non. 292, 8 (Trag. v. 127 ib.):II.uno ut labore absolvat aerumnas duas (of the pains of parturition),
Plaut. Am. 1, 2, 26:animus aequos optimum est aerumnae condimentum,
id. Rud. 2, 3, 71; id. Ep. 2, 1, 10;so,
id. Capt. 5, 4, 12; id. Curc. 1, 2, 54; id. Pers. 1, 1, 1: lapit cor cura, aerumna corpus conficit, Pac. ap. Non. 23, 8; Ter. Hec. 3, 1, 8; Lucr. 3, 50:aerumna gravescit,
id. 4, 1065:quo pacto adversam aerumnam ferant,
Ter. Phorm. 2, 1, 12:maeror est aegritudo flebilis: aerumna aegritudo laboriosa: dolor aegritudo crucians,
Cic. Tusc. 4, 8, 18:Herculis aerumnas perpeti: sic enim majores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in Deo nominaverunt,
id. Fin. 2, 35; cf. id. ib. 5, 32, 95:mors est aerumnarum requies,
Sall. C. 51, 20; so id. J. 13, 22: Luculli miles collecta viatica multis Aerumnis, ad assem Perdiderat, with much difficulty, * Hor. Ep. 2, 2, 26:multiplicabo aerumnas tuas,
Vulg. Gen. 3, 16:in labore et aerumnā (fui),
ib. 2 Cor. 11, 27.—In later Lat. for defeat (of an army), Amm. 15, 4; cf. id. 15, 8 al.► At a later period, also, ĕrumna was written with short e, Paulin.Petric. Vit. D. Mart. 1, 66. Hence, Enn. ap. Charis. p. 76 P. derives it from eruere (quod mentem eruat). Cf. Doed. Syn. IV. p. 420. -
17 diaartymaton
dĭăartymătōn, i, n., = dia artumatôn, a kind of salve, Cael. Aur. Tard. 3, 8, 116. -
18 diachylon
dĭăchylōn = dia chulôn, a sort of medicine, Cael. Aur. Acut. 2, 18; 2, 29 al. -
19 diacodion
dĭăcōdīōn, i, n., = dia kôdeiôn, a sort of medicine prepared from poppy-juice, Plin. 20, 18, 76, § 200; 20, 19, 79, § 207 sq.; Isid. Or. 4, 9, 9 al. -
20 diaiteon
dĭăĭtĕon = dia iteôn, a salve made of the juice of the willow, Cael. Aur. Tard. 2, 13.
См. также в других словарях:
día — (Del lat. dies). 1. m. Tiempo que la Tierra emplea en dar una vuelta alrededor de su eje; equivale a 24 horas. 2. Tiempo en que el Sol está sobre el horizonte. 3. por antonom. Luz del día. 4. Tiempo que hace durante el día o gran parte de él. Día … Diccionario de la lengua española
dia — dia; dia·ble·rie; dia·blo; dia·blo·tin; dia·boleite; dia·chronic; dia·cli·nal; dia·derm; dia·dermal; dia·geotropic; dia·geotropism; dia·heliotropism; dia·ki·ne·sis; dia·magnet; dia·magnetism; dia·morphine; dia·phototropism; dia·positive;… … English syllables
día — sustantivo masculino 1. Tiempo que tarda la tierra en dar una vuelta sobre su eje, y cada uno de estos espacios de tiempo con número y nombre: el día doce de abril, un mes de 31 días. 2. Tiempo que brilla el sol sobre el horizonte: día nublado,… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Día — Saltar a navegación, búsqueda Para el grupo de pop rock zaragozano pre Amaral, véase Días de Vino y Rosas. Duración de un día en la Tierra, de acuerdo a la latitud. Se denomina día (del latín … Wikipedia Español
Dia — or Dia may refer to: Contents 1 Organisations and businesses 2 People 3 Places … Wikipedia
dia — [ dja ] interj. • 1561; diai 1548; a. forme de da → da ♦ Anciennt Cri des charretiers pour faire aller leurs chevaux à gauche (opposé à hue). Mod. Aller, tirer à hue et à dia. Dia n. f. (Belgique … Encyclopédie Universelle
dia — s. m. 1. Período de tempo que vai desde a meia noite até à meia noite seguinte (dia civil). 2. Período de 24 horas compreendido do meio dia até ao meio dia seguinte (dia astronômico), ou do pôr do Sol ao pôr do Sol seguinte (dia israelita).… … Dicionário da Língua Portuguesa
Día D — Saltar a navegación, búsqueda Planos de la Batalla del Desembarco de Normandía, que constituye el día D más famoso … Wikipedia Español
Dia — Dia … Википедия
DIA — bezeichnet eine griechische Präposition mit der Bedeutung durch, hindurch, siehe Altgriechische Präpositionen kurz das Diapositiv, siehe Dia (Fotografie) eine in der Antike gebräuchliche Bezeichnung für die griechische Insel Náxos eine unbewohnte … Deutsch Wikipedia
Día de π — Saltar a navegación, búsqueda Se conocen como Día de Pi a dos celebraciones en honor de la expresión matemática Pi, el Día Pi y el Día de Aproximación de Pi . Día Pi Por la forma en que se escribe en el formato usado en los Estados Unidos, el 14… … Wikipedia Español