Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Bœotia

  • 1 otia

    ōtia, ae, f. (= ὠτίον, Öhrchen), eine Muschelart, Plin. 32, 149.

    lateinisch-deutsches > otia

  • 2 otia

    ōtia, ae, f. (= ὠτίον, Öhrchen), eine Muschelart, Plin. 32, 149.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > otia

  • 3 otia

    ōtĭa, ae, f., = ôtion (little ear), a kind of mussel, Plin. 32, 11, 53, § 149.

    Lewis & Short latin dictionary > otia

  • 4 Deús nobís haec ótia fécit

    Бог даровал нам эти досуги.
    Вергилий, "Буколики", I, 6-10:
    Ó Melibóee, deús nobís haec ótia fécit:
    Námqu(e) erit ílle mihí sempér deus: íllius áram
    Sáepe tenér nostrís ab ovílibus ímbuet ágnus.
    Ílle meás erráre bovés, ut cérnis, et ípsum
    Lúdere quae vellém calamó permísit agrésti.
    О, Мелибей, нам бог спокойствие это доставил, -
    Ибо он будет мне богом всегда; его жертвенник часто
    Нежным близ наших овчарен напитан будет ягненком.
    Он коровам моим бродить, как видишь, позволил,
    Мне ж самому, что хочу, - играть на сельской тростинке.
    (Перевод С. Шервинского)
    - В этой эклоге Вергилий устами пастуха Титира благодарит Октавиана Августа за возвращение ему земельного участка, конфискованного в пользу ветеранов Октавиана, и прославляет его как бога, установившего мир после гражданских войн.
    На фронтоне мы прочитали Вергилиев стих: deus nobis haec otia fecit. (К. Н. Батюшков, Путешествие в замок Сирей.)
    Одно из моих удовольствий - это думать, что на ближайших каникул вы меня посетите, я смогу предоставить вам хорошую комнату, хорошую постель. Но, спросите вы, как же это я попал из Нуармутье к св. Марии. Вы меня оставили у церковных дверей, а я вдруг оказываюсь на колокольне. О Meliboee, deus nobis haec otia fecit. (Прослер Мериме, Аббат Обен.)
    □ Как я завидую вам в эти жаркие дни каникул, вашим ароматным грезам под большими апельсиновыми деревьями острова Сардинии, этим ночным концертам Средиземного моря и даже наивным песням наших сардинских тружеников, этих африканцев Европы, античных людей нашего времени. Non nobis Deus haec otia fecit. [ Не нам дал бог эти досуги. - авт. ] (Гектор Берлиоз, Мемуары.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Deús nobís haec ótia fécit

  • 5 Fugax rerum, securaque in otia natus

    Чуждый делам и рожденный для безмятежного покоя.
    Овидий, "Скорбные элегии", III, 2, 9 сл.:
    Quíque fugáx rerúm secúraqu(e) in ótia nátus,
    Móllis et ímpatiéns ánte labóris erám,
    Última núnc patiór.
    Я, убегавший от дел, для мирных досугов рожденный,
    Мнивший, что всякий тяжел силам изнеженным труд
    Все терпеливо сношу.
    (Перевод С. Шервинского)
    - Овидий говорит о своей жизни в изгнании.
    Если бы моя воля с легкостью предоставила себя в распоряжение кого-нибудь другого, я бы не выдержал этого, - слишком уж я изнежен и от природы и вследствие давних моих привычек, fugax rerum, securaque in otia natus. (Мишель Монтень, О том, что нужно владеть своей волей.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Fugax rerum, securaque in otia natus

  • 6 Variam semper dant otia mentem

    Праздность всегда порождает в душе непостоянство.
    Лукан, "Фарсалия" IV, 704.
    Мне показалось, что для моего ума нет и не может быть большего благодеяния, чем представить ему возможность в полной праздности вести беседу с самим собою, сосредоточиться и замкнуться в себе. Я надеялся, что теперь ему будет легче достигнуть этого, так как с годами он сделался более положительным, более зрелым. Но я нахожу, что variam semper dant otia mentem и что, напротив, мой ум, словно вырвавшийся на волю конь, задает себе во сто раз больше работы, чем прежде, когда он делал ее для других. (Мишель Монтень, О праздности.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Variam semper dant otia mentem

  • 7 Bœotia

    s f sg 1
    Béotie (GR)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Bœotia

  • 8 otium

    [st1]1 [-] ōtĭum, ĭi, n.: - [abcl][b]a - oisiveté, inaction. - [abcl]b - loisir, temps libre. - [abcl]c - lieu de repos, retraite, solitude. - [abcl]d - vie privée (par opposition à la vie politique). - [abcl]e - paix, calme, tranquillité, bonheur.[/b]    - frui otio (otium habere): être de loisir.    - habere otium faciendi (ad faciendum): avoir le temps de faire.    - otium rei si sit, Plaut.: si j'en ai le temps.    - otio tabescere, Cic. Att. 2, 14, 1: croupir dans l'oisiveté.    - per otium: - [abcl]a - tranquillement, en toute sécurité, à loisir. - [abcl]b - pendant la paix, en paix.    - per otium spolia legere, Liv. 27, 2: ramasser tranquillement les dépouilles.    - otio: à son aise, sans se presser, à loisir.    - ab hoste otium fuit, Liv. 3, 32: on fut tranquille du côté de l'ennemi.    - deus nobis haec otia fecit, Virg.: c'est à un dieu que je dois cette tranquillité. [st1]2 [-] ōtĭum (ōtĭŏn), ĭi, n.: Plin. patelle (coquillage).    - [gr]gr. ὠτιόν.
    * * *
    [st1]1 [-] ōtĭum, ĭi, n.: - [abcl][b]a - oisiveté, inaction. - [abcl]b - loisir, temps libre. - [abcl]c - lieu de repos, retraite, solitude. - [abcl]d - vie privée (par opposition à la vie politique). - [abcl]e - paix, calme, tranquillité, bonheur.[/b]    - frui otio (otium habere): être de loisir.    - habere otium faciendi (ad faciendum): avoir le temps de faire.    - otium rei si sit, Plaut.: si j'en ai le temps.    - otio tabescere, Cic. Att. 2, 14, 1: croupir dans l'oisiveté.    - per otium: - [abcl]a - tranquillement, en toute sécurité, à loisir. - [abcl]b - pendant la paix, en paix.    - per otium spolia legere, Liv. 27, 2: ramasser tranquillement les dépouilles.    - otio: à son aise, sans se presser, à loisir.    - ab hoste otium fuit, Liv. 3, 32: on fut tranquille du côté de l'ennemi.    - deus nobis haec otia fecit, Virg.: c'est à un dieu que je dois cette tranquillité. [st1]2 [-] ōtĭum (ōtĭŏn), ĭi, n.: Plin. patelle (coquillage).    - [gr]gr. ὠτιόν.
    * * *
        Otium, otii. Cic. Loisir, Quand on cesse de la besongne, Oisiveté.
    \
        Otium rei si sit. Plaut. Si j'avoye le loisir.
    \
        Otii plurimi res. Cic. A laquelle fault grand loisir pour la faire.
    \
        Tantumne ab re tua est otii tibi, vt etiam oratorem legas? Cic. As tu bien tant de loisir que tu, etc. Es tu bien si de loisir, etc.
    \
        Operis otium. Plin. Excrementa turbidis diebus, et operis otio egerunt. Quand elles ne font rien, Quand elles ne besongnent plus.
    \
        Discincta otia. Oui. Negligente et paresseuse oisiveté.
    \
        Abundare otio. Cic. Avoir grand loisir, Estre fort oisif.
    \
        Ducere otia segnia. Ouid. Vivre en oisiveté.
    \
        Exercere otia molli cura. Sil. Pour eviter oisiveté, passer le temps à faire quelque chose de legiere peine.
    \
        Ponere recte otia. Horatius. Disposer et ordonner ou employer le temps.
    \
        Recedere in otia tuta. Horatius. Se retirer en repos et tranquillité.
    \
        In otio esse. Cic. Se tenir à requoy en sa maison sans s'esmouvoir.
    \
        Si tibi est otium, et si vis. Cic. Si tu as le loisir.
    \
        Suppeditare otium studio. Author ad Herennium. Employer le temps à l'estude.
    \
        Tenere otium. Cic. Maintenir le repos et la paix.
    \
        Tenere otia. Virgil. Perdre ou consumer le temps à rien faire.
    \
        Otium. Cic. Tranquillité et repos, Paix.

    Dictionarium latinogallicum > otium

  • 9 otium

    ōtĭum, ĭi, n.
    I.
    In gen., leisure, vacant time, freedom from business (class.; opp. negotium; cf.: immunitas, vacatio): otio qui nescit uti plus negoti habet, Quam, etc., Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 252 Vahl.): fecero;

    quamquam haut otium est,

    Plaut. Poen. 4, 2, 36:

    tantumne ab re tuast oti tibi?

    Ter. Heaut. 1, 1, 23: clarorum virorum atque magnorum non minus otii quam negotii rationem exstare oportere, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66:

    in otio de negotiis cogitare,

    Cic. Off. 3, 1, 1:

    otium inertissimum et desidiosissimum,

    id. Agr. 2, 33, 91.—
    II.
    In partic.
    A.
    Ease, inactivity, idle life (cf.:

    ignavia, desidia, inertia): vitam in otio agere,

    Ter. Ad. 5, 4, 9:

    hebescere et languescere in otio,

    Cic. Ac. 2, 2, 4:

    propter desidiam in otio vivere,

    id. Agr. 2, 37, 103:

    otio tabescere,

    id. Att. 2, 14, 1:

    languere otio,

    id. N. D. 1, 4, 7:

    otium segne trahere,

    Tac. H. 4, 70:

    magna otia caeli,

    Juv. 6, 394:

    otium sine litteris mors est,

    Sen. Ep. 82, 2:

    ducere otia segnia,

    Ov. P. 1, 5, 44:

    exercere otia molli cura,

    Sil. 15, 707. —
    B.
    Leisure, time for any thing;

    esp. for literary occupation: otium moderatum atque honestum,

    Cic. Brut. 2, 8: ad scribendum, id. Or. 1, 1, 3:

    otium consumere in historiā scribendā,

    id. de Or. 2, 13, 57:

    otium litteratum,

    id. Tusc. 5, 36, 105:

    Tusculani requies atque otium,

    id. de Or. 1, 52, 224:

    studiosum,

    Plin. Ep. 1, 22, 11:

    abundare otio et studio,

    Cic. de Or. 1, 6, 22:

    otium rei si sit,

    Plaut. Mil. 3, 1, 165:

    otium habere ad potandum,

    Ter. Phorm. 5, 5, 3:

    auscultandi,

    time to hear, id. Ad. 3, 65:

    horum libros delectationi causa, cum est otium, legere soleo,

    when I have time, Cic. de Or. 2, 14, 59:

    si modo tibi est otium,

    if you have time, id. Part. Or. 1, 1:

    otium studio suppeditare,

    to devote time to study, Auct. Her. 1, 1, 1:

    cum in otium venerimus,

    Cic. Att. 1, 7:

    me alebat Parthenope studiis florentem ignobilis oti,

    i. e. unwarlike, peaceful leisure, Verg. G. 4, 564.—
    2.
    The fruit of leisure:

    otia nostra,

    i. e. my poems, Ov. Tr. 2, 224.—
    C.
    Rest, repose, quiet, peace (opp. bellum), Ter. Ad. prol. 20:

    pax, tranquillitas, otium,

    Cic. Agr. 2, 37, 102:

    mollia peragebant otia,

    enjoyed calm repose, Ov. M. 1, 100:

    multitudo insolens belli diuturnitate otii,

    Caes. B. C. 2, 36:

    res ad otium deducere,

    id. ib. 1, 5:

    valde me ad otium pacemque converto,

    Cic. Q. Fr. 3, 5, 5:

    ex maximo bello tantum otium toti insulae conciliavit,

    Nep. Tim. 3, 2:

    studia per otium concelebrata,

    in times of peace, Cic. Inv. 1, 3, 4:

    ab hoste otium fuit,

    Liv. 3, 32:

    ab seditionibus urbanis,

    id. 3, 35:

    otium bello (rogare),

    Hor. C. 2, 16, 5; 4, 15, 18:

    quies aëris et otium et tranquillitas,

    Sen. Q. N. 1, 2, 8:

    operis otium,

    Plin. 11, 10, 10, § 25.—
    D.
    Adverb.
    1.
    Abl. otio, at leisure, leisurely:

    quam libet lambe otio,

    Phaedr. 1, 24, 6.—
    2.
    Per otium, at leisure:

    spolia legere,

    Liv. 27, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > otium

  • 10 ōtium

        ōtium ī, n    [1 AV-], leisure, vacant time, freedom from business: tantumne ab re tuāst oti tibi? T.: non minus oti quam negoti: otium inertissimum.—Ease, inactivity, idleness: vitam in otio agere, T.: genus amantissimum oti: languere otio: magna otia caeli, Iu.: ducere otia segnia, O.—Leisure, time: vellem tantum haberem oti, ut possem, etc.: ad scribendum: litteratum: auscultandi, time to hear, T.: cum est otium, legere soleo, when I have time: si modo tibi est otium, if you have time.—Rest, repose, quiet, peace: pax, tranquillitas, otium: mollia peragebant otia, enjoyed calm repose, O.: insolens belli diuturnitate oti, Cs.: ex maximo bello tantum otium totae insulae conciliavit, N.: studia per otium concelebrata, in times of peace: studia ignobilis oti, V.: spolia per otium legere, at their ease, L.: quam libet lambe otio, Ph.— The fruit of leisure: Excutias oculis otia nostra tuis, i. e. poems, O.
    * * *
    leisure; spare time; holiday; ease/rest/peace/quiet; tranquility/calm; lull

    Latin-English dictionary > ōtium

  • 11 Aonia

    Āŏnĭa, ae, f., = Aonia.
    I.
    A part of Bœotia, in which are the Aonian mountains, Mount Helicon, and the fountain Aganippe, Serv. ad Verg. E. 6, 65; 10, 12.—Also in gen. for Bœotia, Gell. 14, 6.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Āŏnĭdes, ae, m. patr., an Aonid, i. e. Bœotian; of the Theban Eteocles, Stat. Th. 9, 95.—
    B.
    Āŏnis, ĭdis, f. patr., a Bœotian woman; hence, in the plur.: Aonides, the Muses, as dwellers by Hellcon and Aganippe (cf. Aonia), Ov. M. 5, 333; 6, 2; Juv. 7, 59.—
    C.
    Āŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Aonia, i.e. Bœotia (purely poet.), Aonian, Bœotian, Ov. M. 3, 339; 7, 763; 12, 24 al.—Hence, Aonius vir, Hercules, a native of Thebes, Ov. M. 9, 112:

    juvenis,

    Hippomenes, id. ib. 10, 589:

    deus,

    Bacchus, id. A. A. 2, 380:

    Aoniae, aquae,

    Aganippe, id. F. 3, 456.—Also, an epithet of the Muses (cf. Aonis), and of objects that have reference to them, Ov. F. 4, 245; id. Tr. 4, 10, 39; id. Am. 1, 1, 12; id. A. A. 3, 547; Stat. Achill. 5, 1, 113 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Aonia

  • 12 Aonides

    Āŏnĭa, ae, f., = Aonia.
    I.
    A part of Bœotia, in which are the Aonian mountains, Mount Helicon, and the fountain Aganippe, Serv. ad Verg. E. 6, 65; 10, 12.—Also in gen. for Bœotia, Gell. 14, 6.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Āŏnĭdes, ae, m. patr., an Aonid, i. e. Bœotian; of the Theban Eteocles, Stat. Th. 9, 95.—
    B.
    Āŏnis, ĭdis, f. patr., a Bœotian woman; hence, in the plur.: Aonides, the Muses, as dwellers by Hellcon and Aganippe (cf. Aonia), Ov. M. 5, 333; 6, 2; Juv. 7, 59.—
    C.
    Āŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Aonia, i.e. Bœotia (purely poet.), Aonian, Bœotian, Ov. M. 3, 339; 7, 763; 12, 24 al.—Hence, Aonius vir, Hercules, a native of Thebes, Ov. M. 9, 112:

    juvenis,

    Hippomenes, id. ib. 10, 589:

    deus,

    Bacchus, id. A. A. 2, 380:

    Aoniae, aquae,

    Aganippe, id. F. 3, 456.—Also, an epithet of the Muses (cf. Aonis), and of objects that have reference to them, Ov. F. 4, 245; id. Tr. 4, 10, 39; id. Am. 1, 1, 12; id. A. A. 3, 547; Stat. Achill. 5, 1, 113 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Aonides

  • 13 Aonis

    Āŏnĭa, ae, f., = Aonia.
    I.
    A part of Bœotia, in which are the Aonian mountains, Mount Helicon, and the fountain Aganippe, Serv. ad Verg. E. 6, 65; 10, 12.—Also in gen. for Bœotia, Gell. 14, 6.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Āŏnĭdes, ae, m. patr., an Aonid, i. e. Bœotian; of the Theban Eteocles, Stat. Th. 9, 95.—
    B.
    Āŏnis, ĭdis, f. patr., a Bœotian woman; hence, in the plur.: Aonides, the Muses, as dwellers by Hellcon and Aganippe (cf. Aonia), Ov. M. 5, 333; 6, 2; Juv. 7, 59.—
    C.
    Āŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Aonia, i.e. Bœotia (purely poet.), Aonian, Bœotian, Ov. M. 3, 339; 7, 763; 12, 24 al.—Hence, Aonius vir, Hercules, a native of Thebes, Ov. M. 9, 112:

    juvenis,

    Hippomenes, id. ib. 10, 589:

    deus,

    Bacchus, id. A. A. 2, 380:

    Aoniae, aquae,

    Aganippe, id. F. 3, 456.—Also, an epithet of the Muses (cf. Aonis), and of objects that have reference to them, Ov. F. 4, 245; id. Tr. 4, 10, 39; id. Am. 1, 1, 12; id. A. A. 3, 547; Stat. Achill. 5, 1, 113 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Aonis

  • 14 Aonius

    Āŏnĭa, ae, f., = Aonia.
    I.
    A part of Bœotia, in which are the Aonian mountains, Mount Helicon, and the fountain Aganippe, Serv. ad Verg. E. 6, 65; 10, 12.—Also in gen. for Bœotia, Gell. 14, 6.—Hence,
    II.
    Derivv.
    A.
    Āŏnĭdes, ae, m. patr., an Aonid, i. e. Bœotian; of the Theban Eteocles, Stat. Th. 9, 95.—
    B.
    Āŏnis, ĭdis, f. patr., a Bœotian woman; hence, in the plur.: Aonides, the Muses, as dwellers by Hellcon and Aganippe (cf. Aonia), Ov. M. 5, 333; 6, 2; Juv. 7, 59.—
    C.
    Āŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Aonia, i.e. Bœotia (purely poet.), Aonian, Bœotian, Ov. M. 3, 339; 7, 763; 12, 24 al.—Hence, Aonius vir, Hercules, a native of Thebes, Ov. M. 9, 112:

    juvenis,

    Hippomenes, id. ib. 10, 589:

    deus,

    Bacchus, id. A. A. 2, 380:

    Aoniae, aquae,

    Aganippe, id. F. 3, 456.—Also, an epithet of the Muses (cf. Aonis), and of objects that have reference to them, Ov. F. 4, 245; id. Tr. 4, 10, 39; id. Am. 1, 1, 12; id. A. A. 3, 547; Stat. Achill. 5, 1, 113 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Aonius

  • 15 otium

    ōtium, ī n. (тж. pl.)
    1) свободное время, досуг ( deus nobis haec otia fecit V)
    otio Ph и in otio C etc. — на досуге, тж. неторопливо, спокойно
    o. litteratum C — досуг, посвящённый литературным занятиям
    2) бездеятельность, праздность, безделье (languescere in otio C; o. beatas perdidit urbes Ctl)
    3) отдых, покой (se ad o. pacemque convertere C)
    per o. L — в спокойный момент, но тж. Sl из-за бездеятельности и Sl во время перемирия
    res ad o. deducere Csмирно уладить дело
    6) плод досуга, написанные на досуге произведения ( otia mea O)

    Латинско-русский словарь > otium

  • 16 otium

    ōtium, iī, n., die Ruhe von Berufstätigkeit, das Nichtstun, die Geschäftslosigkeit, freie Zeit, Muße, das Stilleben, a) übh. (Ggstz. negotium [w. vgl.], labor, festmatio): otium inertissimum ac desidiosissimum, Cic.: cui non industrio otium poena est? Sen.: otium sine litteris mors est, Sen.: id velle paene dementis otii est, ist fast unsinnige Zeitverschwendung, Plin.: alere otium serendis rumoribus natum, Curt.: agere otium, Lucan.: agere vitam in otio, Ter.: amplexari otium, Cic.: sic sum otium complexus (ich habe mich so dem N. ergeben), ut ab eo divelli non queam, Cic.: se conferre de turba et a subselliis in otium soliumque, Cic.: cogitare in otio de negotiis, Cic.: otium dare corpori, Phaedr.: si quid datur oti, illudo chartis, Hor.: aliqua regio ad populi otium (Erholung) dedicata, Sen.: diffluere otio, Cic.: mollia otia peragere, in behaglichem Müßiggang leben, Ov.: haud otium est, Ter.: frui otio, Cic.: habere plus otii, Cic.: hebescere et languescere in otio, Cic.: languere otio, in Schlaffheit verfallen aus Mangel an öffentlicher Tätigkeit, Cic.: fortasse his rebus admoneris, ut te magis ac magis otio involvas (dich in ein Stilleben vergräbst), quod non abrumpi, sed intermitti volo, Plin. ep.: diuturno otio involuti, in ein dauerndes Stilleben vergraben, Amm.: marcescere otio, Liv.: marcescere otii situ et inertiā sopiri, Liv.: otium ex labore, copia ex inopia corpora varie movebat, Liv.: nancisci plus otii, Cic.: natio occupata in otio, dem geschäftigen Müßiggang ergeben, Phaedr.: ut non tam otium sibi quam negotium quaesisse videantur, Lact.: a negotiis publicis se removere ad otiumque perfugere, Cic.: persequi (suchen) otium, Cic.: non prospicere otio, Cic.: se in otium referre, sich ganz aus dem öffentlichen Leben zurückziehen, Cic.: remotum a studiis ambitionis otium ac tranquillitatem vitae sequi, Cic.: resides et otium sequentes, sich dem N. hingebend, Phaedr.: u. so hanc vitam urbanam atque otium secutus sum, Ter.: a rei publicae pulcherrimis muneribus otium sibi sumere, Cic.: tabescere otio, Cic.: venire in otium, Cic. – per otium (in aller Ruhe, mit Muße) cibum capere, Liv., spolia legere, Liv.: u. so quamlibet lambe (trinke) otio, Phaedr. – übtr., v. Lebl., quies aëris et otium et tranquillitas, Sen. nat. qu. 1, 2, 8: operis otium, das Ruhen der Arbeit, die Freizeit, Plin. 11, 25. – b) die freie Zeit, Muße für andere Arbeiten, otium rei si sit, Plaut.: cum otium est, Cic.: si modo tibi sit otium, Cic.: non hercle otium est nunc mi auscultandi, Ter. – m. ab u. Abl., tantumne ab re tua est oti tibi, aliena ut cures, Ter. heaut. 75. – bes. die freie Zeit, Muße zu wissenschaftl. Beschäftigungen, Tusculi requies atque otium, Cic.: otium litteratum, Cic.: moderatum atque honestum, Cic.: studiosum (gelehrte), Plin. ep.: abundare otio studioque, Cic.: otio nimio et ingeniis uberrimis affluere, Cic.: otium suum consumere in historia scribenda, Cic.: de his rebus in angulis consumendi otii causā disserere, Cic.: otium studio suppeditare, Cornif. rhet.: neque enim quisquam hoc Scipione elegantius intervalla negotiorum otio dispunxit, verstand es besser, die Pausen zwischen den Geschäften mit geistig belebter Muße auszufüllen, Vell. – Plur. meton., otia nostra, die Früchte meiner Muße (v. Gedichten), Ov. trist. 2, 224. – c) die politische Ruhe, Ruhe und Frieden im Staate (oft verb. pax atque otium, otium paxque), otium domesticum, Cic.: diuturnitas otii, Caes.: nihil est tam populare quam pax, tranquillitas, otium, Cic.: omnis opera atque quaestus alitur otio, Cic.: amplexari otium, die Erhaltung der Ruhe zu fördern suchen, Cic.: otii esse amantissimum, am friedliebendsten sein, Cic.: ex maximo bello tantum otium toti insulae conciliare, ut etc., Nep.: valde me ad otium pacemque converto, Cic.: deducere rem ad otium, die Sache gütlich beilegen, Caes.: impune in otio esse posse, ungestr. in R. u. Fr. leben können, Cic.: perturbare otium, Cic.: nec cernentes ex illo brevi otio (Waffenruhe) multiplex bellum rediturum, Liv. – studia recta et honesta per otium (in Friedenszeiten) concelebrata, Cornif. rhet. – m. ab u. Abl. (s. Müller Liv. 1, 31, 5), ab hoste otium fuit, Liv.: ab seditionibus urbanis otium fuit, Liv.

    lateinisch-deutsches > otium

  • 17 otium

    ōtium, iī, n., die Ruhe von Berufstätigkeit, das Nichtstun, die Geschäftslosigkeit, freie Zeit, Muße, das Stilleben, a) übh. (Ggstz. negotium [w. vgl.], labor, festmatio): otium inertissimum ac desidiosissimum, Cic.: cui non industrio otium poena est? Sen.: otium sine litteris mors est, Sen.: id velle paene dementis otii est, ist fast unsinnige Zeitverschwendung, Plin.: alere otium serendis rumoribus natum, Curt.: agere otium, Lucan.: agere vitam in otio, Ter.: amplexari otium, Cic.: sic sum otium complexus (ich habe mich so dem N. ergeben), ut ab eo divelli non queam, Cic.: se conferre de turba et a subselliis in otium soliumque, Cic.: cogitare in otio de negotiis, Cic.: otium dare corpori, Phaedr.: si quid datur oti, illudo chartis, Hor.: aliqua regio ad populi otium (Erholung) dedicata, Sen.: diffluere otio, Cic.: mollia otia peragere, in behaglichem Müßiggang leben, Ov.: haud otium est, Ter.: frui otio, Cic.: habere plus otii, Cic.: hebescere et languescere in otio, Cic.: languere otio, in Schlaffheit verfallen aus Mangel an öffentlicher Tätigkeit, Cic.: fortasse his rebus admoneris, ut te magis ac magis otio involvas (dich in ein Stilleben vergräbst), quod non abrumpi, sed intermitti volo, Plin. ep.: diuturno otio involuti, in ein dauerndes Stilleben vergraben, Amm.: marcescere otio, Liv.: marcescere otii situ et inertiā sopiri, Liv.: otium ex labore, copia ex
    ————
    inopia corpora varie movebat, Liv.: nancisci plus otii, Cic.: natio occupata in otio, dem geschäftigen Müßiggang ergeben, Phaedr.: ut non tam otium sibi quam negotium quaesisse videantur, Lact.: a negotiis publicis se removere ad otiumque perfugere, Cic.: persequi (suchen) otium, Cic.: non prospicere otio, Cic.: se in otium referre, sich ganz aus dem öffentlichen Leben zurückziehen, Cic.: remotum a studiis ambitionis otium ac tranquillitatem vitae sequi, Cic.: resides et otium sequentes, sich dem N. hingebend, Phaedr.: u. so hanc vitam urbanam atque otium secutus sum, Ter.: a rei publicae pulcherrimis muneribus otium sibi sumere, Cic.: tabescere otio, Cic.: venire in otium, Cic. – per otium (in aller Ruhe, mit Muße) cibum capere, Liv., spolia legere, Liv.: u. so quamlibet lambe (trinke) otio, Phaedr. – übtr., v. Lebl., quies aëris et otium et tranquillitas, Sen. nat. qu. 1, 2, 8: operis otium, das Ruhen der Arbeit, die Freizeit, Plin. 11, 25. – b) die freie Zeit, Muße für andere Arbeiten, otium rei si sit, Plaut.: cum otium est, Cic.: si modo tibi sit otium, Cic.: non hercle otium est nunc mi auscultandi, Ter. – m. ab u. Abl., tantumne ab re tua est oti tibi, aliena ut cures, Ter. heaut. 75. – bes. die freie Zeit, Muße zu wissenschaftl. Beschäftigungen, Tusculi requies atque otium, Cic.: otium litteratum, Cic.: moderatum atque honestum, Cic.: studiosum (gelehrte), Plin. ep.: abundare otio studioque,
    ————
    Cic.: otio nimio et ingeniis uberrimis affluere, Cic.: otium suum consumere in historia scribenda, Cic.: de his rebus in angulis consumendi otii causā disserere, Cic.: otium studio suppeditare, Cornif. rhet.: neque enim quisquam hoc Scipione elegantius intervalla negotiorum otio dispunxit, verstand es besser, die Pausen zwischen den Geschäften mit geistig belebter Muße auszufüllen, Vell. – Plur. meton., otia nostra, die Früchte meiner Muße (v. Gedichten), Ov. trist. 2, 224. – c) die politische Ruhe, Ruhe und Frieden im Staate (oft verb. pax atque otium, otium paxque), otium domesticum, Cic.: diuturnitas otii, Caes.: nihil est tam populare quam pax, tranquillitas, otium, Cic.: omnis opera atque quaestus alitur otio, Cic.: amplexari otium, die Erhaltung der Ruhe zu fördern suchen, Cic.: otii esse amantissimum, am friedliebendsten sein, Cic.: ex maximo bello tantum otium toti insulae conciliare, ut etc., Nep.: valde me ad otium pacemque converto, Cic.: deducere rem ad otium, die Sache gütlich beilegen, Caes.: impune in otio esse posse, ungestr. in R. u. Fr. leben können, Cic.: perturbare otium, Cic.: nec cernentes ex illo brevi otio (Waffenruhe) multiplex bellum rediturum, Liv. – studia recta et honesta per otium (in Friedenszeiten) concelebrata, Cornif. rhet. – m. ab u. Abl. (s. Müller Liv. 1, 31, 5), ab hoste otium fuit, Liv.: ab seditionibus urbanis otium fuit, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > otium

  • 18 sēcūrus

        sēcūrus adj. with comp.    [2 se+cura].—Of persons, free from care, careless, unconcerned, untroubled, fearless, quiet, easy, composed: ut securus bellum Nabidi inferam, L.: securus Temnum proficiscitur: securae peragebant otia gentes, O.: Ceres natā receptā, relieved of anxiety, O.: de linguā Latinā securi es animi: securior ab Samnitibus, L.: Romani securi pro salute de gloriā certabant, Ta.: futuri, O.: pelagi atque mei, unconcerned about, V.: poenae, H.: odi, Ta.: periculi, Cu.: cadat an recto stet fabula talo, H.: ne quis errore labatur vestrūm, L.— Free from care, untroubled, tranquil, serene, cheerful, bright: aevom, H.: Otia, V.: summa malorum, careless, O.: holus, i. e. a peaceful meal, H.: latices, driving away care, V.: vota repulsae, safe against, O.— Free from danger, safe, secure: nullum locum securum esse sinere, L.: mare, Ta.: materia, Ta.— Easy, off-hand, summary: castrensis iurisdictio, Ta.
    * * *
    secura, securum ADJ
    secure, safe, untroubled, free from care

    Latin-English dictionary > sēcūrus

  • 19 Arne

    1.
    Arnē, ēs, f., = Arnê.
    I.
    A town in Bœotia, Stat. Th. 7, 331.—
    II.
    A town in Thessaly, a colony of Bœotia, now Mataranga, Plin. 4, 7, 14, § 28.
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > Arne

  • 20 Boeoti

    Boeōtĭa, ae, f., = Boiôtia.
    I.
    Bœotia, a district of Greece proper, whose capital was Thebes, the birthplace of Bacchus and Hercules, Plin. 4, 7, 12, § 25; Cic. N. D. 3, 19, 49; Ov. M. 2, 239; Mel. 2, 3, 4; acc. to fable, so called either after Apollo's cow (Bous), Ov. M. 3, 13, or from Bœotus, the son of Neptune, Hyg. Fab. 186.—Its inhabitants were noted for their stupidity, Cic. Fat. 4; Nep. Alcib. 11, 3; id. Epam. 5, 2; Hor. Ep. 2, 1, 244; Liv. 42, 43 sqq.; Tert. Anim. c. 20; cf. the Comm. upon Aelian. Var. H. 13, 25; Schol. Apoll. Rhod. Argon. 3, 1241.—
    B.
    Derivv.
    1.
    Boeōtĭus, a, um, adj., = Boiôtios, Bœotian:

    Bacis,

    Cic. Div. 1, 18, 34:

    vates,

    id. ib. 2, 26, 56:

    Neo,

    Liv. 44, 43, 6:

    Haemon,

    Prop. 2, 8, 21:

    moenia = Thebae,

    Ov. M. 3, 13:

    Thyas,

    Val. Fl. 5, 80.—In plur.: Boeōtii, ōrum, m., the Bœotians, Nep. Alcib. 11, 3; Liv. 33, 1, 1; Plin. 10, 21, 24, § 49.—
    2.
    Boeōtus, a, um, adj., = Boiôtos, Bœotian ( poet.):

    tellus = Boeotia,

    Ov. M. 12, 9:

    flumina,

    Stat. Th. 7, 424:

    urbes,

    id. ib. 4, 360:

    duces,

    Luc. 3, 174:

    Orion,

    Ov. F. 5, 493.—In plur.: Boeōti, ōrum, m., the Bœotians, Liv. 33, 29, 1 sq.; 42, 43, 5 sq. al.:

    Boeotūm = Boeotorum,

    Hor. Ep. 2, 1, 244; Avien. Orb. Terr. 586; Prisc. Perieg. 428.—
    3.
    Boeōtĭcus, a, um, adj., = Boiôtikos, Bœotian:

    frumentum,

    Plin. 18, 7, 12, § 66:

    cucumis,

    id. 19, 5, 23, § 68:

    napus,

    id. 19, 5, 25, § 76.—
    4.
    Boeōtis, ĭdis, f., = Boiôtis = Bœotia, Mel. 2, 3, 4.—
    II. III.

    Lewis & Short latin dictionary > Boeoti

См. также в других словарях:

  • Otia Ioseliani — Otia Iosseliani Otia Iosseliani (georgisch ოტია იოსელიანი; * 16. Juni 1930 in Gwischtibi, Imeretien, Georgien) ist ein georgischer Schriftsteller und Dramatiker. Inhaltsverzeich …   Deutsch Wikipedia

  • OTIA — in vestibulo Somni, collocantur Statio Theb. l. 10. v. 91. ubi Idoli huius aulam describit: Limen opaca Quies, et pigra Oblivia servant, Et numquam vigili torpens Ignavia vultu. Otia vestibulo, pressisque silentia pennis Multa sedent etc. Non abs …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Otia Iosseliani — Otia (Otija) Iosseliani (georgisch ოტია იოსელიანი; * 16. Juni 1930 in Gwischtibi, Imeretien, Georgien; † 14. Juli 2011[1] in Zqaltubo, Imeretien, Geor …   Deutsch Wikipedia

  • Otĭa — (lat.), müßige Zeit, Nebenstunden. Otia dant vitia, Sprichwort, Müssiggang ist aller Laster Anfang …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Otia Jersbecensia — Die Otia Jersbecensia oder auch historische Nachricht von dem holsteinischen adeligen Jungfern Kloster Uetersen, worin desselben Alterthum, Güter, Gerechtsahme, Privilegien, Auskünfte und Gewohnheiten beschrieben und mit vielen Uhrkunden bewährt… …   Deutsch Wikipedia

  • Otia dant vitia. — См. Праздность есть мать всех пороков …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Otia si tollas, periere Cupidinis arcus. — См. Праздность есть мать всех пороков …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • -otia — o·tì·a conf. TS med. orecchio, relativo all orecchio, spec. con riferimento a sue malformazioni o patologie: macrotia, microtia {{line}} {{/line}} ETIMO: der. di 2oto con 1 ia …   Dizionario italiano

  • OTIA — abbr. Oregon Transportation Investment Act …   Dictionary of abbreviations

  • Bœotia — …   Useful english dictionary

  • Gervasio de Tilbury — o Gervasius Tilberiensis (c.1150 – c. 1228) fue un jurista, político y escritor del siglo XIII, nacido al parecer en Tilbury, en Essex (Reino Unido). Contenido 1 Vida 2 Obras 2.1 Otia Imperialia …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»