-
1 armenius
-
2 Armenius
Armĕnĭa, ae, f., = Armenia.I.A country of Asia, divided into Armenia Major (eastern, now Turcomania and Kurdistan) and Minor (western, now Anatolia), Plin. 6, 9, 9, § 25:II.utraque,
Luc. 2, 638:utraeque,
Flor. 3, 5, 21.— Absol. Armenia, for Armenia Minor, Cic. Div. 2, 37, 79; id. Phil. 2, 37, 94.— Hence,Derivv.A.Armĕnĭăcus, a, um, adj., = Armeniakos, Armenian:B.bellum,
Plin. 7, 39, 40, § 129:triumphus,
id. 30, 2, 6, § 16:cotes,
id. 36, 22, 47, § 164.—Hence, Armeniacus,
an epithet of the emperor Marcus Aurelius, on account of his conquest of Armenia, Capitol. M. Anton. Philos. 9; Inscr. Grut. 253, 2.—Armeniacum malum, or absol. Armĕnĭăcum, the fruit of the apricot-tree, the apricot, Col. 5, 10, 19 (id. 5, 10, 404, called Armenium).— Armĕ-nĭăca, ae, f., the apricot-tree, Col. 11, 2, 96; Plin. 15, 13, 12, § 41.—Armĕnĭus, a, um, adj., Armenian:2.lingua,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll.:reges,
Cic. Att. 2, 7:tigres,
Verg. E. 5, 29:pedites,
Nep. Dat. 8, 2:triumphi,
Flor. 4, 2, 8.—Subst.a.Ar-mĕnĭus, ii, m., an Armenian, Ov. Tr. 2, 227; Mart. 5, 59; Vulg. 4 Reg. 19, 37.—b.Armĕnĭum, ii, n.(α).Sc. pigmentum, a fine blue color, obtained from an Armenian stone, ultramarine, Varr. R. R. 3, 2, 4; Vitr. 7, 5 fin.; Plin. 35, 6, 12, § 30.—(β).Sc. pomum, the apricot, Col. 5, 10, 404. -
3 cadō
cadō cecidī, casūrus, ere [CAD-], to fall, fall down, descend: lucrumae cadunt gaudio, T.: (apes) praecipites cadunt, V.: caelo ceciderunt sereno Fulgura, V.: a mento cadit manus, O.: de manibus arma cecidissent: vela cadunt, are furled, V.: Altius atque cadant imbres, from a greater height, V.—To fall, fall down, fall prostrate, fall over: ne ille ceciderit, has had a fall, T.: velut si prolapsus cecidisset, L.: prolapsa in volnus moribunda cecidit, L.: in pectus pronus, O.: casura moenia Troum, O.: casurae arces, V.—Of heavenly bodies, to set, go down, fall, sink: iuxta solem cadentem, V.: quā (nocte) Orion cadit, H.: oriens mediusve cadensve Phoebus, O.: primis cadentibus astris, fading, i. e. at dawn, V.—To fall off, fall away, fall out, drop off, be shed: barba, V.: Prima (folia) cadunt, H.: gregibus lanae cadunt, O.: poma ramis, O.: elapsae manibus cecidere tabellae, O.—Of a stream, to fall, empty itself: in sinum maris, L.—Of dice, to be thrown, fall, turn up: illud, quod cecidit forte, T.—Of shadows, to be thrown, fall (poet.): cadunt de montibus umbrae, V.—To fall dead, fall, die, be slain: in acie: Civili acie, O.: pauci de nostris cadunt, Cs.: plures Saguntini cadebant quam Poeni, L.: ante diem, prematurely, V.: suo Marte (i. e. suā manu), O.: iustā Morte, H.: femineo Marte, O.: a tanto viro, O.: a centurione, Ta.: In pio officio, O.: in patriā cadendum est, we must perish.—Of victims, to be slain, be offered, be sacrificed, fall (poet.): Multa tibi cadet hostia, V.: Si tener cadit haedus, H.: Victima vota cadit, O.—Of a woman, to yield, Tb. —Fig., to come, fall under, fall, be subject, be exposed: sub sensum: in conspectum, to become visible: si regnum ad servitia caderet, into servile hands, L.: sub imperium Romanorum: in deliberationem: in suspicionem alicuius, N.—To belong, be in accordance, agree, refer, be suitable, apply, fit, suit, become: non cadit in hos mores ista suspitio: cadit ergo in bonum virum mentiri?: Heu, cadit in quemquam tantum scelus? V.: sub eandem rationem.—Of time, to fall upon: in alienissimum tempus: in hanc aetatem.— To fall due: in eam diem cadere nummos.—To befall, fall to the lot of, happen, come to pass, occur, result, turn out, fall out: mihi peropportune: insperanti mihi cecidit, ut, etc.: Sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti, V.: Ut illis... voluptas cadat, H.: verba cadentia, uttered at random, H.: verba si Graeco fonte cadent, be derived from, H.: verebar quorsum id casurum esset, how it would turn out: praeter opinionem, N.: si quid adversi caderet, L.: fortuito in melius casura, Ta.: curare Quo promissa cadent, how fulfilled, H.: Vota cadunt, are fulfilled, Tb.: tibi pro vano benigna cadant, Pr.: Quo res cumque cadent, V.: si non omnia caderent secunda, Cs.: ut inrita promissa eius caderent, L.: libertas in servitutem cadit: in hunc hominem ista suspitio: ad inritum cadens spes, turning out to be vain, L.—To lose strength, fall, perish, be overthrown, drop, decline, vanish, decay, cease: cadentem rem p. fulcire: tua laus pariter cum re p. cecidit: virtute Neronis Armenius cecidit, H.: non tibi ira cecidit, L.: animus, to fail. L.: cadere animis, to lose courage: cecidere illis animi, O.— To fail (in speaking), falter: orator cadet.—Causā cadere, to lose the cause: cadere in iudicio: Ut cecidit fortuna Phrygum, O.— Of the countenance or features: tibi tamen oculi, voltus, verba cecidissent, i. e. expressed terror.— Of words: Multa renascentur, quae iam cecidere, fallen into disuse, H.—Of theatrical representations, to fail, be condemned: cadat an recto stet fabula talo, H.—Of the wind, to abate, subside, die away: cadit Eurus, O.: venti vis omnis cecidit, L.—Of words and clauses, to be terminated, end, close: verba melius in syllabas longiores cadunt: similiter cadentia, having the same endings.* * *cadere, cecidi, casus V INTRANSfall, sink, drop, plummet, topple; be slain, die; end, cease, abate; decay -
4 haruspex (ar-)
haruspex (ar-) icis, m [HAR-+4 SPEC-], a soothsayer, diviner, inspector of the entrails of victims: haruspices ex totā Etruriā: Tyrrhenae gentis, O.: ex prodigiis haruspices respondissent, S.: longaevus, V.— A prophet: Armenius, Iu. -
5 Armenia
Armĕnĭa, ae, f., = Armenia.I.A country of Asia, divided into Armenia Major (eastern, now Turcomania and Kurdistan) and Minor (western, now Anatolia), Plin. 6, 9, 9, § 25:II.utraque,
Luc. 2, 638:utraeque,
Flor. 3, 5, 21.— Absol. Armenia, for Armenia Minor, Cic. Div. 2, 37, 79; id. Phil. 2, 37, 94.— Hence,Derivv.A.Armĕnĭăcus, a, um, adj., = Armeniakos, Armenian:B.bellum,
Plin. 7, 39, 40, § 129:triumphus,
id. 30, 2, 6, § 16:cotes,
id. 36, 22, 47, § 164.—Hence, Armeniacus,
an epithet of the emperor Marcus Aurelius, on account of his conquest of Armenia, Capitol. M. Anton. Philos. 9; Inscr. Grut. 253, 2.—Armeniacum malum, or absol. Armĕnĭăcum, the fruit of the apricot-tree, the apricot, Col. 5, 10, 19 (id. 5, 10, 404, called Armenium).— Armĕ-nĭăca, ae, f., the apricot-tree, Col. 11, 2, 96; Plin. 15, 13, 12, § 41.—Armĕnĭus, a, um, adj., Armenian:2.lingua,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll.:reges,
Cic. Att. 2, 7:tigres,
Verg. E. 5, 29:pedites,
Nep. Dat. 8, 2:triumphi,
Flor. 4, 2, 8.—Subst.a.Ar-mĕnĭus, ii, m., an Armenian, Ov. Tr. 2, 227; Mart. 5, 59; Vulg. 4 Reg. 19, 37.—b.Armĕnĭum, ii, n.(α).Sc. pigmentum, a fine blue color, obtained from an Armenian stone, ultramarine, Varr. R. R. 3, 2, 4; Vitr. 7, 5 fin.; Plin. 35, 6, 12, § 30.—(β).Sc. pomum, the apricot, Col. 5, 10, 404. -
6 Armeniaca
Armĕnĭa, ae, f., = Armenia.I.A country of Asia, divided into Armenia Major (eastern, now Turcomania and Kurdistan) and Minor (western, now Anatolia), Plin. 6, 9, 9, § 25:II.utraque,
Luc. 2, 638:utraeque,
Flor. 3, 5, 21.— Absol. Armenia, for Armenia Minor, Cic. Div. 2, 37, 79; id. Phil. 2, 37, 94.— Hence,Derivv.A.Armĕnĭăcus, a, um, adj., = Armeniakos, Armenian:B.bellum,
Plin. 7, 39, 40, § 129:triumphus,
id. 30, 2, 6, § 16:cotes,
id. 36, 22, 47, § 164.—Hence, Armeniacus,
an epithet of the emperor Marcus Aurelius, on account of his conquest of Armenia, Capitol. M. Anton. Philos. 9; Inscr. Grut. 253, 2.—Armeniacum malum, or absol. Armĕnĭăcum, the fruit of the apricot-tree, the apricot, Col. 5, 10, 19 (id. 5, 10, 404, called Armenium).— Armĕ-nĭăca, ae, f., the apricot-tree, Col. 11, 2, 96; Plin. 15, 13, 12, § 41.—Armĕnĭus, a, um, adj., Armenian:2.lingua,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll.:reges,
Cic. Att. 2, 7:tigres,
Verg. E. 5, 29:pedites,
Nep. Dat. 8, 2:triumphi,
Flor. 4, 2, 8.—Subst.a.Ar-mĕnĭus, ii, m., an Armenian, Ov. Tr. 2, 227; Mart. 5, 59; Vulg. 4 Reg. 19, 37.—b.Armĕnĭum, ii, n.(α).Sc. pigmentum, a fine blue color, obtained from an Armenian stone, ultramarine, Varr. R. R. 3, 2, 4; Vitr. 7, 5 fin.; Plin. 35, 6, 12, § 30.—(β).Sc. pomum, the apricot, Col. 5, 10, 404. -
7 Armeniacum
Armĕnĭa, ae, f., = Armenia.I.A country of Asia, divided into Armenia Major (eastern, now Turcomania and Kurdistan) and Minor (western, now Anatolia), Plin. 6, 9, 9, § 25:II.utraque,
Luc. 2, 638:utraeque,
Flor. 3, 5, 21.— Absol. Armenia, for Armenia Minor, Cic. Div. 2, 37, 79; id. Phil. 2, 37, 94.— Hence,Derivv.A.Armĕnĭăcus, a, um, adj., = Armeniakos, Armenian:B.bellum,
Plin. 7, 39, 40, § 129:triumphus,
id. 30, 2, 6, § 16:cotes,
id. 36, 22, 47, § 164.—Hence, Armeniacus,
an epithet of the emperor Marcus Aurelius, on account of his conquest of Armenia, Capitol. M. Anton. Philos. 9; Inscr. Grut. 253, 2.—Armeniacum malum, or absol. Armĕnĭăcum, the fruit of the apricot-tree, the apricot, Col. 5, 10, 19 (id. 5, 10, 404, called Armenium).— Armĕ-nĭăca, ae, f., the apricot-tree, Col. 11, 2, 96; Plin. 15, 13, 12, § 41.—Armĕnĭus, a, um, adj., Armenian:2.lingua,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll.:reges,
Cic. Att. 2, 7:tigres,
Verg. E. 5, 29:pedites,
Nep. Dat. 8, 2:triumphi,
Flor. 4, 2, 8.—Subst.a.Ar-mĕnĭus, ii, m., an Armenian, Ov. Tr. 2, 227; Mart. 5, 59; Vulg. 4 Reg. 19, 37.—b.Armĕnĭum, ii, n.(α).Sc. pigmentum, a fine blue color, obtained from an Armenian stone, ultramarine, Varr. R. R. 3, 2, 4; Vitr. 7, 5 fin.; Plin. 35, 6, 12, § 30.—(β).Sc. pomum, the apricot, Col. 5, 10, 404. -
8 Armeniacus
Armĕnĭa, ae, f., = Armenia.I.A country of Asia, divided into Armenia Major (eastern, now Turcomania and Kurdistan) and Minor (western, now Anatolia), Plin. 6, 9, 9, § 25:II.utraque,
Luc. 2, 638:utraeque,
Flor. 3, 5, 21.— Absol. Armenia, for Armenia Minor, Cic. Div. 2, 37, 79; id. Phil. 2, 37, 94.— Hence,Derivv.A.Armĕnĭăcus, a, um, adj., = Armeniakos, Armenian:B.bellum,
Plin. 7, 39, 40, § 129:triumphus,
id. 30, 2, 6, § 16:cotes,
id. 36, 22, 47, § 164.—Hence, Armeniacus,
an epithet of the emperor Marcus Aurelius, on account of his conquest of Armenia, Capitol. M. Anton. Philos. 9; Inscr. Grut. 253, 2.—Armeniacum malum, or absol. Armĕnĭăcum, the fruit of the apricot-tree, the apricot, Col. 5, 10, 19 (id. 5, 10, 404, called Armenium).— Armĕ-nĭăca, ae, f., the apricot-tree, Col. 11, 2, 96; Plin. 15, 13, 12, § 41.—Armĕnĭus, a, um, adj., Armenian:2.lingua,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll.:reges,
Cic. Att. 2, 7:tigres,
Verg. E. 5, 29:pedites,
Nep. Dat. 8, 2:triumphi,
Flor. 4, 2, 8.—Subst.a.Ar-mĕnĭus, ii, m., an Armenian, Ov. Tr. 2, 227; Mart. 5, 59; Vulg. 4 Reg. 19, 37.—b.Armĕnĭum, ii, n.(α).Sc. pigmentum, a fine blue color, obtained from an Armenian stone, ultramarine, Varr. R. R. 3, 2, 4; Vitr. 7, 5 fin.; Plin. 35, 6, 12, § 30.—(β).Sc. pomum, the apricot, Col. 5, 10, 404. -
9 Armenium
Armĕnĭa, ae, f., = Armenia.I.A country of Asia, divided into Armenia Major (eastern, now Turcomania and Kurdistan) and Minor (western, now Anatolia), Plin. 6, 9, 9, § 25:II.utraque,
Luc. 2, 638:utraeque,
Flor. 3, 5, 21.— Absol. Armenia, for Armenia Minor, Cic. Div. 2, 37, 79; id. Phil. 2, 37, 94.— Hence,Derivv.A.Armĕnĭăcus, a, um, adj., = Armeniakos, Armenian:B.bellum,
Plin. 7, 39, 40, § 129:triumphus,
id. 30, 2, 6, § 16:cotes,
id. 36, 22, 47, § 164.—Hence, Armeniacus,
an epithet of the emperor Marcus Aurelius, on account of his conquest of Armenia, Capitol. M. Anton. Philos. 9; Inscr. Grut. 253, 2.—Armeniacum malum, or absol. Armĕnĭăcum, the fruit of the apricot-tree, the apricot, Col. 5, 10, 19 (id. 5, 10, 404, called Armenium).— Armĕ-nĭăca, ae, f., the apricot-tree, Col. 11, 2, 96; Plin. 15, 13, 12, § 41.—Armĕnĭus, a, um, adj., Armenian:2.lingua,
Varr. L. L. 5, § 100 Müll.:reges,
Cic. Att. 2, 7:tigres,
Verg. E. 5, 29:pedites,
Nep. Dat. 8, 2:triumphi,
Flor. 4, 2, 8.—Subst.a.Ar-mĕnĭus, ii, m., an Armenian, Ov. Tr. 2, 227; Mart. 5, 59; Vulg. 4 Reg. 19, 37.—b.Armĕnĭum, ii, n.(α).Sc. pigmentum, a fine blue color, obtained from an Armenian stone, ultramarine, Varr. R. R. 3, 2, 4; Vitr. 7, 5 fin.; Plin. 35, 6, 12, § 30.—(β).Sc. pomum, the apricot, Col. 5, 10, 404. -
10 haruspex
hăruspex ( ar-), ĭcis, m. [Sanscr. hirā, entrails; Gr. cholades, chordê; cf.I.hariolus,
Curt. Gr. Etym. p. 202 sq. ], a soothsayer, diviner among the Etruscans, who foretold future events from the inspection of the entrails of victims; from this people they were introduced among the Romans (syn.: hariolus, augur, auspex, extispex).Lit.:II.haruspices mitte omnis,
Plaut. Am. 5, 2, 2:quid enim habet haruspex, cur pulmo incisus etiam in bonis extis dirimat tempus et proferat diem?
Cic. Div. 1, 39, 85; cf. id. N. D. 1, 20, 55:Etrusci haruspices,
id. Div. 2, 35, 75; cf. id. Leg. 2, 9, 21; Gell. 4, 5, 5:cum haruspices ex tota Etruria convenissent,
Cic. Cat. 3, 8, 19:Tyrrhenae gentis haruspex,
Ov. M. 15, 577:quem (annum) saepe ex prodigiis haruspices respondissent bello civili cruentum fore,
Sall. C. 47, 2; cf.:C. Mario per hostias dis supplicanti magna atque mirabilia portendi haruspex dixerat,
id. J. 63, 1:dum sacra secundus haruspex Nuntiet,
Verg. A. 11, 739:signaque ferre jubent: retinet longaevus haruspex Fata canens,
id. ib. 8, 498; Macr. S. 3, 5, 1:qui de salute principis vel de summa rei publicae haruspices consulit, cum eo qui responderit, capite punitur,
Paul. Sent. 5, 21, 3. Cf., on the haruspices, O. Müll. Etrusk. 2, p. 6 sq.—Poet. transf., a prophet in gen.:utinam patriae sim vanus haruspex, etc.,
Prop. 3, 13 (4, 12), 59:Armenius vel Commagenus,
Juv. 6, 550. -
11 virtus
virtūs, ūtis ( gen. plur. virtutium, App. Mag. 73; Paul. Nol. Carm. 10, 34; dat. and abl. VIRTVTEI, Inscr. Corp. Lat. 1, 30 and 34), f. [vir], manliness, manhood, i. e. the sum of all the corporeal or mental excellences of man, strength, vigor; bravery, courage; aptness, capacity; worth, excellence, virtue, etc.:I.virtus clara aeternaque habetur,
Sall. C. 1, 4:ni virtus fidesque vostra spectata mihi forent,
id. ib. 20, 2; id. J. 74, 1.In gen.A.Lit.:B.ita fiet, ut animi virtus corporis virtuti anteponatur,
Cic. Fin. 5, 13, 38:his virtutibus ornatus, modestiā, temperantiā, justitiā,
id. Off. 1, 15, 46; cf.:virtutes continentiae, gravitatis, justitiae, fidei,
id. Mur. 10, 23:virtus atque integritas,
id. Font. 13, 29:oratoris vis divina virtusque,
id. de Or. 2, 27, 120.—Transf., of animals, and of inanimate or abstract things, goodness, worth, value, power, strength, etc.:II.nam nec arboris, nec equi virtus (in quo abutimur nomine) in opinione sita est, sed in naturā,
Cic. Leg. 1, 16, 45:praedium-solo bono, suā virtute valeat,
Cato, R. R. 1, 2:merci pretium statui, pro virtute ut veneat,
Plaut. Mil. 3, 1, 131:navium,
Liv. 37, 24, 1:ferri,
Just. 11, 13, 11:herbarum,
Ov. M. 14, 357:oratoriae virtutes,
Cic. Brut. 17, 65:oratio habet virtutes tres,
Quint. 1, 5, 1:dicendi (opp. vitium),
id. 8, praef. §17: facundiae,
id. 12, 3, 9.—In partic.A.In the phrase deūm virtute, usu. with dicam, by the aid or merit of the gods, i. e. the gods be thanked (anteclass), Plaut. Trin. 2, 2, 65:B. 1.virtute deūm et majorum nostrūm,
id. Aul. 2, 1, 44; id. Capt. 2, 2, 71 dub.; cf. id. Mil. 3, 1, 85 and 90;so virtute eorum (i. e. majorum),
id. Trin. 3, 2, 17.—Lit.:2.est autem virtus nihil aliud quam in se perfecta et ad summum perducta natura,
Cic. Leg. 1, 8, 25:virtus est animi habitus naturae modo rationi consentaneus,
id. Inv. 2, 53, 159:cum omnes rectae animi affectiones virtutes appellentur... Appellata est ex viro virtus, etc.,
id. Tusc. 2, 18, 43; id. Inv. 2, 53, 159:nec vero habere virtutem satis est quasi artem aliquam, nisi utare... virtus in usu sui tota posita est,
id. Rep. 1, 2, 2:est in eo virtus et probitas et summum officium summaque observantia,
id. Fam. 13, 28, a, 2.—Transf., Virtue, personified as a deity, Cic. N. D. 2, 23, 61; 2, 31, 79; id. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Phil. 14, 13, 34; Plaut. Am. prol. 42; Liv. 27, 25, 7; 29, 11, 13; Juv. 1, 115 al.—C.Military talents, courage, valor, bravery, gallantry, fortitude (syn. fortitudo), etc.:D.Helvetii reliquos Gallos virtute praecedunt, quod fere cottidianis proeliis cum Germanis contendunt,
Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 2;1, 13: militum,
Sall. J. 52, 6; 62, 1:Claudi virtute Neronis Armenius cecidit,
Hor. Ep. 1, 12, 26:Scipiadae,
id. S. 2, 1, 72; cf. id. Epod. 9, 26; 16, 5; id. C. 2, 7, 11.—Obstinacy:iniqua,
Stat. Th. 11, 1.
См. также в других словарях:
Armenius — Leo Armenius ist ein erstmals 1650 unter dem vollen Titel Ein Fürsten=Mörderisches / Trawer=Spiel / genant. Leo Armenius publiziertes, höchstwahrscheinlich bereits 1646 entstandenes Trauerspiel des deutschen Barockdichters Andreas Gryphius. Das… … Deutsch Wikipedia
ARMENIUS — I. ARMENIUS Ecclesiae Gallicae Scriba, Priscilliano adhaerere convictus, morte multatus est. Sulpicius Sever. Hist. l. 2. II. ARMENIUS inter Magos celebres, memoratus Arnobio adv. Gentes l. 1. Age nunc veniat quaeso per igneam zonam magus… … Hofmann J. Lexicon universale
Armenius, S. — S. Armenius, (2. Juni), ein Martyrer in Aegypten, der bei den Abyssiniern verehrt wird. S. S. Theemeda … Vollständiges Heiligen-Lexikon
ARMENIUS MONS — in Armenia maiori iuxta Iberûm sines, ex quo Phasis Colchorum fluv. oritur, qui Moschicus a Ptolemaeo vocatur … Hofmann J. Lexicon universale
Leo Armenius — Daten des Dramas Titel: Leo Armenius / Oder Fürsten Mord Gattung: Trauerspiel Originalsprache: deutsch Autor: Andreas Gryphius Erscheinungsjah … Deutsch Wikipedia
Chernes armenius — Chernes armenius … Wikipédia en Français
Chernes armenius — Chernes armenius Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Tiberius Pollenius Armenius Peregrinus — Tiberius Pollenius (auch Pollienus) Armenius Peregrinus war ein römischer Politiker und Senator. Peregrinus entstammte einer hochadligen italischen Familie, die bereits im zweiten Jahrhundert Karriere im Reichsdienst gemacht hatte und die den… … Deutsch Wikipedia
ARMENI — Armenius … Abbreviations in Latin Inscriptions
Armin der Cherusker — Arminius (in einigen Quellen auch Armenius; * um 17 v. Chr.; † um 21 n. Chr.) war ein Fürst der Cherusker, der den Römern im Jahre 9 n. Chr. in der Varusschlacht mit der Vernichtung von drei Legionen eine ihrer verheerendsten Niederlagen… … Deutsch Wikipedia
Hermann der Cherusker — Arminius (in einigen Quellen auch Armenius; * um 17 v. Chr.; † um 21 n. Chr.) war ein Fürst der Cherusker, der den Römern im Jahre 9 n. Chr. in der Varusschlacht mit der Vernichtung von drei Legionen eine ihrer verheerendsten Niederlagen… … Deutsch Wikipedia