-
1 μαραίνω
μαραίνω, aor. att. ἐμάρανα, auch H. h. Merc. 140; ἐμαρήνατο, Epigr. Iac. Anth. pal. III p. 967; perf. pass. μεμάρασμαι, Luc. Anach. 25 u. Plut. Is. et Os. 80, auch μεμάραμμαι, Pomp. 31, – eigtl. das Brennende auslöschen, ersticken, ἀνϑρακιήν, H. h. Merc. 140, pass. = allmälig zu brennen aufhören, vom Feuer. das allmälig zusammensinkt u. erlischt, φλὸξ ἐμαράνϑη, Il. 9, 212, πυρκαϊὴ ἐμαραίνετο, 23, 228; bes. von Krankheiten, ausdörren, aufreiben, verzehren, von der Fieberhitze hergenommen, νόσος μαραίνει με, Aesch. Prom. 600 (vgl. μαραίνεται νόσῳ, Eur. Alc. 201. 236); auch μάραινε δευτέροις διώγμασιν, vernichte ihn, Eum. 134; pass. allmälig verzehrt werden, hinschwinden, βρίζει γὰρ αἷμα καὶ μαραίνεται χερός, 270; πάνϑ' ὁ μέγας χρόνος μαραίνει, die Zeit vernichtet Alles, im Ggstz von φλέγω, Soph. Ai. 700; ὄψεις μαρᾶναι, die Augen auslöschen, blenden, O. R. 1328; auch πίνος πλευρὰν μαραίνων, O. C. 1260; sp. D., ὦ γῆρας, τί ποϑ' ὕστερον – ποιήσεις, ὅτε νῦν ὧδε μαραινόμεϑα Philodem. 12 (XI, 30); von der Lampe, Flacc. 3 (V, 5). – In Prosa im eigentlichen Sinne vom Flusse, μαραίνεσϑαι, austrocknen, Her. 2, 24; μαραινόμενα ἐξηφανίζετο Plat. Polit. 270 e; τὸ σῶμα οὐκ ἐμαραίνετο Thuc. 2, 49; σώματα μεμαρασμένα, Luc. Anach. 25; häufiger übertr., ἆρα ἀδικία φϑείρει τὴν ψυχὴν καὶ μαραίνει; Plat. Rep. X, 609 d; τὸ κάλλος ἐμάρανε ἡ νόσος, Isocr. 1, 6; oft bei Plut., ἀκμὴ μαραίνεται, ῥώμη, δύναμις, Fab. 2 Marc. 24 Nic. 13 Pomp. 49; πνεῦμα, läßt nach, Pyrrh. 15.
-
2 ἀθήρ
ἀθήρ, έρος, ὁ, die Hachel an der Aehre (Schol. ad Luc. Anach. 25 τὰ τοῦ ἀστάχυος κέντρα), die Aehre selbst, Hes. frg. 2, 2; Nic. Th. 802; bei Aesch. frg. 138 Lanzenspitze; bei Plut. Cat. min. 70 die Schneide des Dolches. Uebertr. οὐ γὰρ καλάμη καὶ ἀϑέρες ὑμεῖς ἐστε Luc. Anach. 31, Spreu.
-
3 ἔγχελυς
ἔγχελυς, υος, ἡ, selten ὁ, z. B. Luc. Anach. 1; plur. Hom. ἐγχέλυες, Il. 21, 203. 353, wie Luc. Anach. 1; att. ἐγχέλεις, εων, doch auch ἐγχέλυς, Arist. H. A. 8, 2, 36 Bekk.; Aal, vgl. ἔχις, anguis, nach den Alten falsch von ἰλύς, Ath. VII, 299 d; ἐν ἰλύϊ ἔχεσϑαι E. M. Nach Ath. a. a. O. auch ἔγχελις, was nach Schol. Ar. Ach. 889 böotisch war.
-
4 κονίω
Aἐκόνῑσα Il.
(v. infr.):—[voice] Med., Ph.2.173, [tense] fut. κονιοῦμαι v.l. in Ph. l. c. (as if from κονίζω, cf. Hsch. s.v. κονίζεσθαι): [tense] aor.ἐκονῑσάμην Ar.Ec. 1177
, Luc.Anach.31, etc.:—[voice] Pass., [tense] pf.κεκόνῑμαι Il.21.541
, Hes.Op. 481, Ar.Ec. 291: [tense] plpf.κεκόνῑτο Il.22.405
(in Mss. sts. incorrectly ἐκόνισσα, κεκόνισμαι, κεκόνιστο, Il.21.407, Theoc.1.30, AP9.128):—make dusty, cover with clouds of dust, εὐρὺ κονίσουσιν πεδίον, of persons in hasty flight, Il.14.145.2 cover with dust,ἐκόνισε δὲ χαίτας 21.407
:—[voice] Pass., κεκονιμένοι φεῦγον all dusty fled they, ib. 541;κεκόνιτο κάρη 22.405
; κεκονιμένος all dusty, i.e. in haste, Ar.Ec. 291, cf. 1177, Luc.DDeor.24.1, Tim.45, etc.3 [voice] Pass., to be sprinkled as with dust,κισσὸς ἑλιχρύσῳ κεκονιμένος Theoc. 1.30
.4 [voice] Med., roll in the dust, like birds, horses, etc., Arist.HA 633b4, 557a12 (leg. κονίωνται), Polem.Hist.59; but, of wrestlers, sprinkle themselves with dust, Diocl.Fr.141, Gal.6.162, Luc.Anach. l.c.: hence, prepare for combat, Ph.l.c., Eust.1113.63;αὐτὸς ἐφ' ἑαυτοῦ κονισάμενος Max.Tyr.5.8
.II intr., κονίοντες πεδίοιο galloping o'er the dusty plain, in Il. always of horses, 13.820, 23.372, 449; of men racing, Od.8.122; of an advancing army, A.Th.60, cf. Pers. 163 (troch.). -
5 περιπλέκω
Aπεριπλεκείς Tim.Pers. 157
:— twine or fold round,π. τινὶ τὰ σκέλη περὶ τὴν γαστέρα Luc.Anach. 31
; embrace,ταῖς χερσὶν τοὺς πόδας τινός D.H.8.54
; τινα Call.Epigr. 45 :—[voice] Med., hug one another, Luc.Anach.1 :—used by Hom. only in [voice] Pass., fold oneself round, embrace, c. dat., [ἱστῷ] περιπλεχθείς Od. 14.313
;γρηῒ περιπλέχθη 23.33
; ; ἀμφὶ γόνασι π. Tim. l.c.;περιπλέκονται ἀλλήλοις οἱ ὄφεις Arist. GA 718a27
, cf. HA 550a12;δεσμὰ π. τινί Luc.DDeor.17.1
: abs., [δίκτυον] εὖ μάλα περιπλεκόμενον close folding, X.Mem.3.11.10;τὰ στοιχεῖα.. περιπλεκόμενα γεννᾶν Arist.GC 325a34
(also c. acc. cogn., περιπλέκεσθαι περιπλοκήν, of atoms, Id.Fr. 208);περιπλακεῖσα συκῆ Thphr. CP5.5.3
: metaph., embrace an idea, Iamb.VP35.258 (s. v.l.).II complicate, entangle,τὸν λόγον Luc.Herm.81
, cf. Gal.5.339; περιπεπλεγμένον intricate, involved, Pl.Plt. 265c; περιπεπλ. φιλία, of a flatterer, Plu.2.62d.2 wrap up in words, i. e. in circumlocutory and indirect phrases,αἰσχυνόμενος δὲ π. τὴν συμφοράν Com.Adesp.576
; οὐκ οἶδ' ὅπως δυνήσομαι π. Aeschin.1.52; ἐμπλέκοντες καὶ περιπλέκοντες καὶοὐθὲν βουλόμενοι λέγειν ἐφεξῆς D.Chr.11.24
;σαφῶς, μηδὲν περιπλέκων Gal.8.948
, cf. Arr.Epict.2.19.27, Hermog.Meth.8, D.C.63.20.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > περιπλέκω
-
6 προς-σωρεύω
προς-σωρεύω, dazu, dabei häufen, anhäufen; Luc. Anach. 25; Geopon.
-
7 παρα-ζώννῡμι
παρα-ζώννῡμι (s. ζώννυμι), an den Gürtel hängen, umgürten, ἀκινάκην, Plat. Rep. XIII, 553 c; u. med., ξίφος παραζώννυσϑαι, D. Hal. 2, 70; Luc. Anach. 6.
-
8 περι-πηδάω
περι-πηδάω, herumspringen, Luc. Anach. 31.
-
9 πλησιάζω
πλησιάζω, sich nähern, hinzugehen, τινί, Soph. O. R. 1136; auch im pass., πῶς ἂν αὐτῷ πλησιασϑείην, Eur. El. 634 (wozu man Xen. de re equ. 2, 5 παντοδαποῖς ψόφοις πλησιάζειν als Transit. ziehen kann, wenn man ἵππον ergänzt); τοῦτο δὲ πλησιάζει τῷ γενειάσκειν, Plat. Conv. 181 d; seltener τινός, Xen. Cyr. 3, 2, 8; πρός τινα, Luc. Anach. 21. – Nahe sein, Soph. O. R. 91; stets oder gewöhnlich nahe bei Einem sein, ihm anhangen, sein Anhänger, Schüler, Freund sein, mit ihm umgehen, ὁ Δάμων τῷ Προδίκῳ πολλὰ πλησιάζει, Plat. Lach. 197 d; ἐρῶντι, Phaedr. 255 a; πάνυ πολλοῖς πεπλησίακα, Theaet. 144 a; οἱ πλησιάζοντες, die Anhänger, Xen. Mem. 4, 4, 25, Schüler; Isocr. oft, vgl. 15, 162. 186; auch γυναικί, Is. 3, 10, Dem. u. A., wie Plut. Thes. 19, einem Weibe beiwohnen; auch von der Päderastie, D. L. 2, 100. – Sp. haben auch öfter das med.
-
10 πηλόω
πηλόω, zu Lehm, Koth, Schlamm machen, damit beschmieren, Sp.; pass., Plut. de vit. aer. al. 7; Luc. Anach. 6.
-
11 συμ-περι-κλείω
συμ-περι-κλείω, mit rings umschließen, Schol. Luc. Anach. 17.
-
12 συγ-καθ-έζομαι
συγ-καθ-έζομαι (s. ἕζομαι), mit dabei, daneben sitzen; Isocr. 12, 18; Dem. prooem. 23; Luc. Anach. 19.
-
13 φλογ-ώδης
φλογ-ώδης, ες, zsgz. = φλογοειδής; Hippocr.; Luc. Anach. 16.
-
14 χρώζω
χρώζω, = χροΐζω, u. χρώζομαι, 1) die Oberfläche eines Körpers berühren, bestreichen, übh. berühren, anrühren; τὰ γόνατα Eur. Phoen. 1619; μάτην κεχρώσμεϑα κακοῦ πρὸς ἀνδρός Med. 497. – 2) der Oberfläche Farbe mittheilen, abfärben; ὑπὸ τοῦ ἡλίου κεχρωσμένοι Luc. Anach. 25; u. übh. = anstecken, Sp.
-
15 κραταιός
κραταιός, poet. = κρατερός, gewaltig, stark, kräftig; Hom. am häufigsten Μοῖρα, die übergewaltige, der Keiner wiedersteht, z. B. Il. 16, 334; δύω Κρόνου υἷε κραταιώ Iliad. 13, 345; von Menschen, Od. 15, 242. 18, 381, wie Pind. N. 4, 25; vom Löwen, ϑήρ, Il. 11, 119; ἔγχος, Pind. P. 6, 34; ἔπος, 2, 81; σϑένος, Aesch. Prom. 247; κραταιαῖς μετὰ χερσίν Soph. Phil. 1697; Eur. Herc. Fur. 964; auch a. D.; auch in sp. Prosa, wie Plut. Crass. 24, Luc. Anach. 28; sp. D. – Adv. κραταιῶς, Philo.
-
16 κρίνω
κρίνω, fut. κρινῶ, perf. κέκρικα, z. B. Plat. Legg. V, 734 c, pass. κέκριμαι, aor. pass. ἐκρίϑην, poetisch κρινϑείς, Il. 13, 129 Od. 8, 48 (vgl. cerno); – 1) scheiden, trennen, sondern, sichten; ἀνδρῶν λικμώντων, ὅτε τε ξανϑὴ Δημήτηρ κρίνει καρπόν τε καὶ ἄχνας Il. 5, 500; vgl. κρῖν' ἄνδρας κατὰ φῠλα 2, 363; auch = ordnen, βασιλῆες ϑῠνον κρίνοντες 2, 446. – Daher auswählen, die Besten aussondern; ἐς δ' ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν Il. 1, 309; ὁπότε κρίνοιμι λόχονδε ἄνδρας ἀριστῆας Od. 14, 217; auch im med., κρίνασθαι ἀρίστους, sich die Besten auslesen, Il. 9, 521; so öfter κεκριμένος, κρινϑείς; κρίνασα δ' ἀστῶν τὰ βέλτατα Aesch. Eum. 465; τούτων σοι δίδωμι κρίναντι χρῆσϑαι Soph. O. C. 647; κρίνειν τινὰ ἐκ πάντων Her. 6, 129; κατ' ἀνδραγαϑίην ἐκρίνετο ib. 128; τούς τε ἀγαϑοὺς καὶ τοὺς κακούς Xen. Mem. 3, 1, 9; τὸ ἀλ, ϑές τε καὶ μή, das Wahre vom Falschen unterscheiden, Plat. Theaet. 150 b. – Daher 2) Streitigkeiten entscheiden, schlichten, den Ausschlag geben; νείκεα κρίνειν, Händel schlichten, Od. 12, 440; νεῖκος πολέμου κρίνειν 18, 264; σκολιὰς ϑέμιστας κρίνειν, krunime, ungerechte Richtersprüche fallen, Il. 16, 387, wie κρῖνε δ' εὐϑεῖαν δίκην Aesch. Eum. 411; ἔργον δ' ἐν κύβοις Ἄρης κρινεῖ Spt. 396; öfter δίκην κρίνειν, einen Proceß aburtheilen, entscheiden; πῶς ἀγὼν κριϑήσεται Eum 647, wie κρίνειν ἀγῶνα Ar. Ran. 873; τοῠτο γὰρ τύχη κρινεῖ Soph. Ant. 328; auch in Peosa von Processen, τὸ δικαστήριον ὅπερ ἂν τ ὴν δίκην κρίνῃ Plat. Legg. IX, 877 b; auch τὴν κρίσιν αὐτοῖν τοῠ βίο υ κρῖναι ὀρϑῶς, Rep. II, 360 d. wie κρίσεις κρίνειν Dem. 24, 15l; – beurtheilen, τὰς ϑεάς, d. i. zwischen ihnen entscheiden, Eur. I. A. 72; προς ἀργύριον τὴν εὐδαιμονίαν, nach dem Gelde, Isocr. 4, 76; – urtheilen, κρίνεις σὺ μέγιστον ἀνϑρώπ οις ἀγαϑὸν εἰναν πλοῠτον Plat. Gorg. 452 c; ὃν ἂν κρίνω ἐῤῥωμενέστατον εἶναι, nach meinem Urtheil jedesmal den stärksten, Phaed. 100 a, wie τὴν πόλιν τῶν πόλεων ἀϑλιωτάτην ἔκρινας, den Staat für den unglücklichsten erklären, Rep. IX, 578 b, öfter; vgl. Soph. ἀνδρῶν σε πρῶτον κρίνοντες, O. R. 34; pass., Ἑλλήνων ἕνα κριϑέντ' ἄριστον Phil. 1329; – κρίνω σε νικᾶν, ich erkläre dich für den Sieger, Aesch. Ch. 890; so besonders in den Wettkämpfen, entscheiden, wer Sieger ist, κρίνειν ἐμέ, κρίνειν τοὺς χοροὺς ὀρϑῶς ἀεί Ar. Eccl. 1155 ff. – Daher auch vorziehen, κρί. νω δ' ἄφϑονον ὄλβον Aesch. Ag. 458, eigtl. ich entscheide mich für ein solches Glück; vgl. κρῖνε σέβας τὸ πρὸς ϑεῶν Suppl. 39; mit πρό, κρίνοντες τὸν Ἀπόλλω πρὸ Μαρσύου Plat. Rep. III, 399 e, wie Soph. Phil. 57; τὰ ὑφ' ὑμῶν κριϑέν-τα, das von euch Gebilligte, wofür ihr euch entscheidet, Isocr. 4, 46; κεκριμένος, probatus, Leon. Al. (IX, 42); vgl. Her. 3, 31. – Pass. u. med. – 1) von den streitenden Parteien (vgl. Luc. Anach. 19 ἀποδίδοται λόγος ἑκατέρῳ τῶν κρινομένων), mit einander rechten, streiten, einen Streit unter sich ausmachen; ὥς κε πανημέριοι στυγερῷ κρινώμεϑ' Ἄρηϊ Il. 2, 385; ὁπότε μνηστῆρσι καὶ ἡμῖν μένος κρίνηται Ἄρηος Od. 16, 269; Τιτήνεσσι κρίναντο, sie kämpften mit den Titanen, Hes. Th. 882; οὐ κρινοῦμαι τῶνδέ σοι τὰ πλείονα, ich werde nicht mit dir mehr rechten, Eur. Med. 596; τέως μὲν οὖν ἐκρινόμεϑ', εἶτα τῷ χρόνῳ συνέβημεν Ar. Nubb. 66; δίκῃ κρίνεσϑαι Thuc. 4, 122; περὶ τῆς ἀρετῆς Her. 3, 120. – 2) ὀνεί. ρους κρίνασϑαι, Träume auslegen, deuten, Il. 5, 150. – 3) bei den Attikern geradezu = zur Verantwortung ziehen, anklagen; κατηγορεῖ μὲν ἐμοῦ, κρίνει δὲ τουτονί Dem. 18, 15, u. öfter, wie bei den andern Rednern; so heißen die Richter περὶ προδοσίας κρίνοντες Lycurg. 137, aber der Ankläger ὁ τὸν προδόντα κρίνων, ib. 1, wie ὁ κρινόμενος der Angeklagte, 13. 20, oft; so Plut. αὐτὸν ἔκρινε κακώσεως ἐπαρχίας, repetundarum accusavit, Caes. 4; pass., ἀπ' εἰςαγγελίας κρίνεσϑαι Aesch. 3, 52; κρίνεσϑαι τὴν ἐπὶ ϑανάτῳ, auf Tod u. Leben angeklagt werden, Ath. XIII, 590 d; κρίνεσϑαι ϑανάτου Thuc. 3, 57, wie Pol. ϑανάτου δὲ κρίνει μόνος ὁ δῆμος, 6, 4, 7; auch ὅτ' ἐκρίνετο τὴν περὶ Ὠρωποῦ κρίσιν ϑανάτου, Dem. 21, 64, als ihm der Capitalproceß gemacht wurde; ὁ κρινόμενος, der Angeklagte. – Auch = Strafe zuerkennen, verurtheilen, bes. Sp. – Allgem. = untersuchen, fragen; neben ἐξετάζω, Soph. Ai. 586 Ant. 349. – Das adj. verb. s. unten.
-
17 γυμνός
γυμνός, nackt, entblößt, ganz ohne Kleidung, Od. 6, 136; Her. 1, 10 u. sonst. – Bes. a) ohne Waffen u. Rüstung, unbewaffnet, Iliad. 21, 50 τὸν δ' ὡς οὖν ἐνόησε Ἀχιλλεὺς γυμνόν, ἄτερ κόρυϑός τε καὶ ἀσπίδος, οὐδ' ἔχεν ἔγχος, ἀλλὰ τὰ μέν ῥ'ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε κτἑ.; 18, 21 κεῖται Πάτροκλος, νέκυος δὲ δὴ ἀμφιμάχονται γυμνοῦ· ἀτὰρ τά γε τεύχε' ἔχει Ἕκτωρ; Eur. Heracl. 724; Ep. ad. 455 (IX, 61), ohne Schild. – b) ohne Oberkleid, im bloßen χιτών; so Dem. 21, 216 γ. ἐν τῷ χιτωνίσκῳ; vgl. Plat. Legg. XII, 954 a; Xen. An. 1, 10, 3; so schon Hes. O. 389; übh. – c) entblößt, von Sachen, wie τόξον Odyss. 11, 607; ὀιστός, nicht im Köcher, Od. 21, 417; ξίφος Ap. Rh. 1, 1254; γυμναὶ ἐν χερσὶ μάχαιραι Theocr. 22, 146; κολεοῦ γυμνὸν φάσγανον Pind. N. 1, 52; στάδιον γ., wo Nackte laufen, I. 1, 93 P. 11, 49; – unbärtig, Ap. Rh. 2, 707. – Uebh. entblößt von etwas, τινός, γ. ἐσϑῆτος D. Sic 1, 8; δένδρων κᾶπος Pind. Ol. 3, 25; προπομπῶν Aesch. Pers. 1037; ὅπλων Her. 2, 141; ἡ ψυχὴ τοῦ σώματος, ohne Leib, Plat. Crat. 403 b; vgl. Rep. IX, 577 b; so Sp.; – τὰ γυμνά braucht Thuc. von der Schlachtreihe, nicht gedeckt, 3, 23. 5, 10; vgl. Xen. Hell. 4, 2, 22 u. öfter; γυμνὰ τὰ νῶτα παρέχειν τινί, Einem den Rücken bloß geben, Plut. Fab. Max. 11; – γυμνὸν τὸ ἔργον διηγησάμην, wie wir »die nackte Wahrheit«, Luc. Tox. 42; vgl. Anach. 19 u. D. Sic. 1, 76.
-
18 κατα-χρίω
κατα-χρίω (s. χρίω), bestreichen; τὸ πρόςωπον πηλῷ Luc. Anach. 9; bes. mit Salbe einreiben, LXX u. Medic.; – τροφὴν τοῖς νεοττοῖς παραϑεῖσαι καταχρίουσιν Arist. H. A. 9, 40.
-
19 εἰς-ηγητής
εἰς-ηγητής, ὁ, der Einführer; ἐπιτηδευμάτων Luc. Anach. 14; der Veranlasser, Urheber, κακῶν Thuc. 8, 48; τοιούτων ἔργων καὶ διδάσκαλος Aesch. 1, 172; καὶ σύμβουλος Plut. educ. lib. 14.
-
20 μεσ-ημβρινός
μεσ-ημβρινός (für μεσημερινός), mittägig, zu Mittag, κἂν ἔγρῃ μεσημβρινός Ar. Vesp. 774 u. Sp., ἀήρ, Luc. Hipp. 7. – Τὸ μεσημβρινόν, die Mittagszeit, der Mittag, Schäf. Long. p. 356; adverbial, Mittags, Theocr. 1, 15. 10, 48; Nic. Ther. 401 ohne Artikel, wie Luc. Anach. 25. – 'Ὁ μεσαμβρινὸς ᾠδός heißt die Cicade, Ep. ad. 175 (IX, 584); vgl. Ar. Av. 1095, ὁ ϑεσπέσιος ὀξὺ μέλοι ἀχέτας ϑάλπεσι μεσημβρινοῖς ἡλιομανὴς βοᾷ, weil sie um Mittag singt. – Auch = gegen Mittag gelegen, südlich, Aesch. Prom. 721; τὰ μεσ., sc. χωρία, Thuc. 6, 2; ὁ μεσ. κύκλος, der Mittagskreis, Meridian. [Sp. D. von Callim. an brauchen ι auch nach Versbedürfniß lang; vgl. Jacobs Anth. Pal. p. 602.]
См. также в других словарях:
anach — anach·a·ris; anach·ro·nism; anach·ro·nis·tic; anach·ro·nis·ti·cal; anach·ro·nis·ti·cal·ly; anach·ro·nous; anach·ro·nous·ly; … English syllables
anach — almanach … Dictionnaire des rimes
Anach — Pass leading down from Taur nu Fuin (Dorthonion) at the western end of Ered Gorgoroth.. The western pass of the Ered Gorgoroth. A pass through the western Ered Gorgoroth, and the only southward route out of the land of Dorthonion. It … J.R.R. Tolkien's Middle-earth glossary
anach·ro·nism — … Useful english dictionary
T'anach — est une région (appelée aussi T anachim; Hébreu: חבל תענך, תענכים) au sud de la Vallée de Jezreel en Israël. La région est appelé ainsi en rapport à l ancienne ville de Ta anakh. Dans les années 1950, la région a été colonisée par des immigrants… … Wikipédia en Français
anacharis — anach·a·ris … English syllables
anachronism — anach·ro·nism … English syllables
anachronistic — anach·ro·nis·tic … English syllables
anachronistical — anach·ro·nis·ti·cal … English syllables
anachronistically — anach·ro·nis·ti·cal·ly … English syllables
anachronous — anach·ro·nous … English syllables