-
1 ὠόν
ὠόν, τό, auch ᾠόν geschrieben, s. Jac. A. P. 723 (vgl. ὠεόν u. ὤϊον), ovum, das Ei; zuerst bei Her.; Ar. Lys. 856; τίκτειν Av. 695; ὤ' ἐκκυλινδεῖν Pax 134; Plat. Conv. 190 e u. sonst; auch von Eiern der Fische u. vgl., Arist. H. A. 9, 3; – ὠὸν ἅπας γέγονεν Nicia 9 (XI, 398), glatt wie ein Ei geworden, von einem Kahlkopf; – ὠὰ ὑέλινα τὰ ἰατρικά bei Heron sind wahrscheinlich Schröpfköpfe; – bei Ath. XI, 503 f eiförmiger Becher.
-
2 ὠόν
ὠόν, τό, ovum, das Ei; auch von Eiern der Fische; ὠὸν ἅπας γέγονεν, glatt wie ein Ei geworden, von einem Kahlkopf; eiförmiger Becher -
3 ᾦον
-
4 χήνειος
-
5 κόραξ
κόραξ, ακος, ὁ, 1) der Rabe (nach E. M. von κορός, schwarz); Pind. Ol. 2, 96; Aesch. Ag. 1452 Suppl. 732; Her. 4, 15 u. Folgde. – Sehr gewöhnliche Verwünschungsformel ist ἐς κόρακας, ἄπαγ' ἐς κόρακας, βάλλ' ἐς κόρακας; auch als heftige Frage, οὐκ ἐς κόρακας; geh zum Henker! eigtl. dein Leib möge unbestattet liegen bleiben u. ein Fraß für die Raben werden; Ar. Vesp. 51. 982 Nub. 789 u. öfter; ἐς κόρακας ἔῤῥειν φασὶν ἐκ τῆς Ἀττικῆς Alexis bei Ath. XIII, 610 e; Sp.; es scheint in dieser Vrbdg nie εἰς gesagt zu sein, vgl. Reisig Conj. Aristoph. p. 252. Aehnlich πάντα τάδ' ἐν κοράκεσσι καὶ ἐν φϑόρῳ Theogn. 833. – Man schwor auch beim Raben, Ar. Av. 1611. – Sprichwörtlich κόρακα λευκὸν ἰδεῖν, Ep. ad. 60 (XI, 417) u. A.; vgl. Arist. H. A. 3, 12; denn der weiße Rabe ist eine Seltenheit; ἕως κόρακες λευκοὶ γένωνται Ath. VIII, 359 c. – Κόραξι καὶ λύκοις χαριζόμενος Luc. Tim. 8; ἐκ κακοῠ κόρακος κακὸν ᾠόν S. Emp. adv. rhet. 99. – Auch das Sternbild, der Rabe, Arat. 448. – 2) eine Fischart, wahrscheinlich nach ihrer Farbe benannt, Diphil. bei Ath. VIII, 356 a (vgl. κορακῖνος). – 3) die krumme Spitze am Schnabel des Haushahns, Hesych., u. übh. jede hakenförmige Krümmung; daher – a) ein Belagerungswerkzeug, D. Sic. 17, 44; bei Schiffen gebraucht, ein Enterhaken, Pol. 1, 22, 9; σιδηροῖ, bei Ath. V, 208 d. – b) Ein Haken zum Anziehen der Thür, der Thürk lopfer, κόραξ πυλῶσι Ep. ad. 90 (XI, 203); Posidipp. bei Poll. 7, 111, vgl. 10, 23, κόρακι κρούεται ἡ ϑύρα. – c) eine Art Halseisen, sonst κύφων, oder ein anderes Marterinstrument, κλοιὸν ἕκαστος αὐτῶν καὶ κόρακα διτάλαντον ἐπικείμενος Luc. Necyom. 11. – Das Wort scheint onomatopoetisch mit κράζω zusammenzuhangen.
-
6 κοιλαίνω
κοιλαίνω, aor. ἐκοίληνα, att. ἐκοίλᾱνα, z. B. Thuc. 4, 100, perf. pass. κεκοίλασμαι, Hippocr., aber κεκοίλαμμαι E. M. 233, 58; – hohl machen, aushöhlen; κοιλήναντα τὸ ᾠόν Her. 2, 73; κοιλάναντες τὰς χεῖρας Ath. XI, 479 a; χῶμα δέ μοι κοίλανον Theocr. 23, 43, höhle mir ein Grab aus; τάφρον Poll. 1, 161; übertr. vom Zorn, hohle Augen machen, ἐκ κραδίης σέο ϑυμὸς ὄμματα κοιλήνας ἐς χόλον ηὐτρέπισεν Ep. ad. 302 ( Plan. 142); vgl. Opp. Hal. 4, 19; leer machen, arm machen, Lycophr. 722; pass. vom Styl, hohl, matt sein, Luc. hist. conscr. 55.
-
7 δι-λέκιθον
δι-λέκιθον, ᾠόν, mit zwei Dottern, Schol. Eur. Or. 455.
-
8 μονο-λέκιθος
μονο-λέκιθος, mit einem Dotter, ᾠόν, Schol. Eur. Or. 465.
-
9 οὔρινον
-
10 οὔριος
οὔριος, auch 2 Endgn, 1) mit günstigem Winde, guten Wind habend; οὐρίῳ πλάτῃ, Soph. Phil. 355; γένοιτο δὲ πλοῦς οὔριός τε κεὐσταλής, 769 (wie Eur. I. A. 1596, πομπή 352); δρόμος, Ai. 873; übertr., ταύτην νόμιζε τὴν πόλιν χρόνῳ ποτὲ ἐξ οὐρίων δραμοῦσαν εἰς βυϑὸν πεσεῖν, 1062, wobei man ἀνέμων ergänzt, von günstigen Winden getrieben, vgl. Lob. zur Stelle; gut von Statten gehend, glücklich, πρᾶξιν οὐρίαν ϑέλων, Aesch. Ch. 801; οὔριος δρόμος ἐκ κακῶν, Eur. Herc. Fur. 95, der auch οὔριον πνεῦμα u. οὐρίας πνοάς vrbdt, Hel. 1679 Hec. 900, öfter; νεὼς οὔριον πτερόν, Hel. 146; εἶτ' ἀφήσω κατὰ κῦμ' ἐμαυτὸν οὔριον, ich lasse mich mit günstigem Winde treiben, Ar. Equ. 431; auch ἐξ ἀνϑράκων φέψαλος ἀνήλατ' ἐρεϑιζόμενος οὐρίᾳ ῥιπίδι, Ach. 641; u. adverbial, ἔτι γὰρ νῦν οὔρια ϑεῖτε, Lys. 550, laufet mit günstigem Winde; u. einzeln in Prosa, ἄνεμος Thuc. 7, 53, ἦν δὲ τὸ πνεῦμα οὔριον Xen. Hell. 1, 6, 37; οὔριος ἄνεμος Pol., 44, 3. – Auch Zeus, der günstigen Fahrwind sendet, heißt οὔριος, Aesch. Suppl. 589; Alciphr. 2, 4. – Ἡ οὐρία, der günstige Wind, wie οὖρος, Plat. Prot. 338 a; so ἐξ οὐρίας πλεῖν, Pol. 1, 47, 2. – 2) οὔριον ὠόν, = οὔρινον, w. m. s.
-
11 ἀνεμιαῖος
ἀνεμιαῖος, windig, nichtig, ᾠόν Araros B. A. 81, Windei; Ath. II, 57 e; nach Moer. die eigtl. att. Form für ὑπηνέμιον; dah. übertr. auf das Ergebniß einer Untersuchung, γόνιμον ἢ ἀν., fruchtbar od. nichtig u. leer, Plat. Theaet. 151 e; mit derselben Metapher, άνεμιαῖα, οὐκ ἄξια τροφῆς 210 b; vgl. 161 a; so Themist. 32 ἄγονα καὶ ἀν. Vgl. Mein. Men. p. 40.
-
12 ἀν-ιμάω
ἀν-ιμάω, (mit Riemen) hinauf, in die Höhe ziehen, VLL. ἀνέλκειν, bes. aus einem Brunnen; ἀνίμων ἀλλήλους τοῖς δόρασι Xen. An. 4, 2, 8. – Med., dasselbe, ἀνιμᾶται τὸ ὠόν Luc. Alex. 14; bes. fut. u. aor.
-
13 ἐκ-βόλιμος
ἐκ-βόλιμος, ausgeworfen, verworfen, Plut. de aud. 8: bes. zu früh geboren, Arist. H. A. 6, 21 Part. anim. 3, 4: ᾠόν Gener. an. 3, 2.
-
14 ἐκ-κοκκίζω
ἐκ-κοκκίζω, auskernen; kom. τὰς πόλεις Ar. Pax 63, Schol. ἐρημόω; τὸ γῆρας, τρίχας, Lys. 364. 448, ausraufen; σφυρόν, den Knöchel ausrenken, Ach. 1142; τὸ οὐσίδιον, ὥσπερ ᾠόν τις ῥοφῶν, durchbringen, Nicom. bei Ath. II, 58 a.
-
15 ὑπ-ηνέμιος
-
16 ῥοφέω
ῥοφέω, schlürfen, schlucken; ἀπὸ ζῶντος ῥοφεῖν ἐρυϑρὸν ἐκ μελέων πέλανον, Aesch. Eum. 254; Soph. sagt von dem Gifte des Gewandes der Deianira ἐκ μὲν ἐσχάτας βέβρωκε σάρκας, πνεύμονός τ' ἀρτηρίας ῥοφεῖ ξυνοικοῠν, Trach. 1055; Ar. Ach. 266 u. öfter; fut. ῥοφήσομαι, Vesp. 814 u. sp. D., wie Nic. Al. 388; ῥοφοῠντα πιεῖν ὥςπερ βοῦν, Xen. An. 4, 5, 22; ausschlürfen, ᾠόν, Ephipp. bei Ath. II, 58 a. Nebenformen sind ῥοφάω, ῥοφάνω, ῥομφάνω, auch ῥυμφάνω, verwandt ῥοιζέω.
-
17 ὠάριον
-
18 ὤϊον
-
19 διλέκιθον
δι-λέκιθον, ᾠόν, mit zwei Dottern -
20 ἐκκοκκίζω
ἐκ-κοκκίζω, auskernen; τὸ γῆρας, τρίχας, ausraufen; σφυρόν, den Knöchel ausrenken; τὸ οὐσίδιον, ὥσπερ ᾠόν τις ῥοφῶν, durchbringen
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ὠόν — ᾠόν egg neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ᾠόν — egg neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ώον — τὸ, Α (στους Λακεδαιμονίους) υπερώο … Dictionary of Greek
Ὦον — Ἄον , Ἄων masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὦον — ὄον , ὄον service tree neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ὃς κλέπτει τὸ ὠόν, κλέψει δὴ καὶ τὴν ὄρνιν. — ὃς κλέπτει τὸ ὠόν, κλέψει δὴ καὶ τὴν ὄρνιν. См. Докрался до кобылы … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
ὠίω — ᾦον neut nom/voc/acc dual ᾦον neut gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τετρώος — ῷον, Α το ρίξιμο τού τέσσερα στο παιχνίδι τών κύβων. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α) * + κατάλ. ῷος (πρβλ. πατρ ῷος)] … Dictionary of Greek
ὠιά — ᾠόν egg neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠιῷ — ᾠόν egg neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὠιόν — ᾠόν egg neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)