-
1 ὄλβιστος
-
2 ολβιστος
-
3 ὄλβιος
ὄλβιος, auch 2 Endgn, glücklich, glückselig; bei Hom. der, dem zum Genusse des Lebens Nichts fehlt, reich, οἶκον ἐν ἀνϑρώποισιν ἔναιον ὄλβιος ἀφνειόν, Od. 17, 420. 18, 138. 218, ϑεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν, 8, 413 u. öfter, reichliche Glücksgüter geben, auch τοῖσιν ϑεοὶ ὄλβια δοῖεν ζωέμεναι, 7, 148, im Wohlstande leben; καὶ εὐδαίμων, Hes. O. 62, vgl. Th. 954; Pind. öfter, sowohl von Menschen, als von Städten, Κόρινϑος, Λακεδαίμων, Ol. 13, 4 P. 10, 1, Ἡρακλέος ὀλβίαν αὐλάν, N. 4, 24, wie δῶμα, 9, 3; in allgemeiner Bdtg bei den Trsgg; τοῖς ὀλβίοις γε καὶ τὸ νικᾶσϑαι πρέπει, Aesch. Ag. 915; auch ὄλβιε Ζεῦ, Suppl. 521; κρυπτᾷ τ' ἀχέων ἐν ἥβᾳ ὄλβιος, Soph. El. 160; Tr. 283; adv., ἐπεὶ ὀλβίως γ' ἔλυσε τὸ τέλος βίου, O. C. 1718; δώματα, ϑεῶν δόμος, Eur. Suppl. 5 Or. 1674; Μυκῆναι, I. T. 510; auch ἀγέλαι, Hel. 1276; σκῆπτρον, Ion 578; φρονήματα, Andr. 164; δόμοι, Ar. Av. 1706; bei Her. 1, 32 unterscheidet Solon ὄλβιος als den höchsten Grad der Glückseligkeit von εὐτυχής; aber πάντα ἐόντα μεγάλα καὶ ὄλβια, 1, 30, schließt sich an den homerischen Gebrauch an, vgl. ὄλβιος χρήμασι, 8, 75; ταῠτα τὰ ὀλβιώτατά σφι νενόμισται, 1, 216, dies gilt bei ihnen für das größte Glück; selten in attischer Prosa, εἰς τὸν μέγιστον καὶ ὀλβιώτατον οἶκον, Plat. Prot. 337 d; Sp., wie Plut. – Spätere, bes. Dichter, scheinen davon den unregelmäßigen superl. ὄλβιστος gebildet zu haben: Callim. lav. Pall. 117; ὀλβίστη νήσων πόντῳ Ἴος, Alc. Mess. 1 (VII, 1); ἔλϑοι εἰς ὀλβίστην ἱερὴν τρίχα, Antp. Sid. 85 (VII, 164), u. öfter in der Anth.; vgl. Schäf. zu Greg. Cor. 896 si,; wenn nicht mit Buttmann immer ὀλβιστός zu schreiben ist, als adj. verb. zu ὀλβίζω, glücklich zu preisen, obwohl die Ueberlieferung dagegen ist.
-
4 πάν-ολβος
πάν-ολβος, = Vorigem, Aesch. Suppl. 577. – Unregelmäßiger superl. πανόλβιστος, Orac. Sib., was nicht von ὀλβιστός abzuleiten.
-
5 ὄλβιος
I of persons, happy, blest, esp. with reference to worldly goods,οἶκον.. ἔναιον ὄλβιος ἀφνειόν Od.17.420
, cf. Il.24.543 (nowhere else in Il.), etc. ;εὐδαίμων τε καὶ ὄ. Hes.Op. 826
;χρήμασι ὄ. Hdt.8.75
;μέγα ὄλβιος Id.6.24
;Πριάμου τοῦ μέγ' ὀλβίου E.Hec. 493
;τοῖς ὀλβίοις A.Ag. 941
;ὄ. δῶμα Pi.N.9.3
;τὰν ὀλβίαν Κόρινθον Id.O.13.4
; also of more than mere outward prosperity, Hdt.1.30-2.2 generally, happy, blessed,ὄλβιον ξάνθαν ἐλάτηρα πώλων Alc.Supp.8.14
; (lyr.) ;Διὶ ὀ. εὐχαριστήριον CIG2017
(Thrac. Chers.), cf. JHS25.56 (Cyzic.);ὄ. ὅστις ἰδών κτλ. Pi.Fr.137.1
, cf. Emp.132, S.El. 160 (lyr.), etc.: c. gen.,ὄλβιαι ὀρχηθμοῦ AP9.189
;ὄλβιε καὶ ζωῆς, ὄλβιε καὶ θανάτου Epigr.Gr.243.15
(Pergam.).II of things, used by Hom. (only in Od.) always in neut. pl., θεοὶ δέ τοι ὄ. δοῖεν may they give thee rich gifts, Od.8.413 ; φίλα δῶρα, τά μοι θεοὶ.. ὄ. ποιήσειαν may they make them prosperous, 13.42 (also as Adv.,τοῖσιν θεοὶ ὄ. δοῖεν ζωέμεναι
happily,7.148
) ; so in Hdt.,πάντα μεγάλα.. καὶ ὄ. 1.30
; εἴπας πολλὰ καὶ ὄ. ib.31 ; ταῦτα τὰ -ώτατά σφι νενόμισται ib. 216. Adv. (lyr.): irreg. [comp] Sup. ὄλβιστος, η, ον, Call.Lav.Pall. 117, AP7.164 (Antip. Sid.), 1 (Alc. Mess.), 12.56 (Mel.), etc.: regul. [comp] Comp. and [comp] Sup. ὀλβιώτερος, ὀλβιώτατος, Hdt.1.32,30, 216.—Poet. word, rare in [dialect] Att. Prose, as Pl.Prt. 337d ([comp] Sup.), Plu.2.58e, and Com., as Ar.Ec. 1131. -
6 ὄλβος
Grammatical information: m.Meaning: `prosperity, blessed state, wealth, happiness' (Il.; on the meaning Radermacher Gnomon 14, 296).Compounds: Compp., e.g. ὀλβο-δότης, Dor. - δότας m., - δότειρα f. `giver of wealth' (E. in lyr., hell.) ἄν-ολβος `without prosperity, unhappy' (Orac. ap. Hdt. 1, 85, trag.).Derivatives: 1. ὄλβιος `blessed, having goods, happy' (Il.), voc. ὀλβιό-δ᾽αιμον (Γ 182; Schwyzer 105 w. lit.), superlative ὄλβιστος (hell.; Seiler Steigerungsformen 104 f.); 2. ὀλβήεις `id.' (Man.); 3. ὀλβ-ία f. = ὄλβος (Phot.); 4. ὀλβίζω `to bless, to bless oneself' (trag.; ἐπ- ὄλβος Nonn.) with ὀλβιστήρ, - ῆρος `blesser' (late).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unexplained. Various hypotheses by Prellwitz s. v., Bezzenberger BB 5, 171 f., Pisani KZ 61, 180ff., Grošelj Živa Ant. 2, 213, Machek Listy filol. 72, 71 f. - Furnée 155 connects ὄλπα χόνδρου τις ἕψησις. --- ἔδεσμά τι. η ὄλβος H.; if the word is cognate, it must be Pre-Greek, which is at all a good possibility.Page in Frisk: 2,375Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄλβος
См. также в других словарях:
όλβιστος — ὄλβιστος, ίστη, ον (Α) 1. πλουσιότατος 2. ευτυχέστατος τ. υπερθ. τού όλβιος. [ΕΤΥΜΟΛ. Ανώμαλος τ. υπερθ. τού επιθ. ὄλβιος που έχει σχηματιστεί πιθ. κατά το μακάριστος] … Dictionary of Greek
