Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ἐχάρην

  • 1 εχαρην

         (ᾰ) aor. 2 к χαίρω См. χαιρω

    Древнегреческо-русский словарь > εχαρην

  • 2 εχάρην

    χαίρω
    rejoice: aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic)
    χαίρω
    rejoice: aor ind pass 1st sg

    Morphologia Graeca > εχάρην

  • 3 ἐχάρην

    χαίρω
    rejoice: aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic)
    χαίρω
    rejoice: aor ind pass 1st sg

    Morphologia Graeca > ἐχάρην

  • 4 Ἐχάρην

    Я обрадовался
    ἐχάρην

    Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Ἐχάρην

  • 5 ἐχάρην

    я обрадовался
    Ἐχάρην

    Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἐχάρην

  • 6 εχάρην

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > εχάρην

  • 7 χαίρω

    χαίρω, Il.7.191, etc.; [ per.] 3pl. imper.
    A

    χαιρόντων E.HF 575

    : [tense] impf., [dialect] Ep.

    χαῖρον Il.14.156

    , [dialect] Ion.

    χαίρεσκον 18.259

    : [tense] fut.

    χαιρήσω 20.363

    , Hdt. 1.128, Ar.Pl.64, And.1.101, Arr.An.5.20.6; [dialect] Ep. redupl. inf.

    κεχᾰρησέμεν Il.15.98

    ; later χᾰρῶ v.l. in Apoc. 11.10: [tense] aor.

    ἐχαίρησα Plu. Luc.25

    : [tense] pf.

    κεχάρηκα Ar.V. 764

    , part.

    - ηκώς Hdt.3.42

    , etc., [dialect] Ep. acc. κεχᾰρηότα, pl. -ότας, Il.7.312, Hes.Fr.77:—[voice] Med. (in same sense), χαίρομαι, noted as a barbarism in Ar. Pax 291 (v. Sch.), but found in BCH36.622 (Perinthus, written χέρ-), Alex.Aphr.Pr.1.20, al.: [tense] fut. χᾰρήσομαι Ps.-Luc.Philopatr.24, ([etym.] συγ-) Plb.30.18.1, D.S. 31.15; [dialect] Dor.

    χαρησοῦμαι Pythag.Ep.3.7

    ; χᾰροῦμαι LXXZa.4.10, ([etym.] κατα-) ib.Pr.1.26; [dialect] Ep.

    κεχᾰρήσομαι Od.23.266

    : [tense] aor. 1 part.

    χαιρησάμενος BGU 742 ii 3

     (ii A. D.): [dialect] Ep. [tense] aor.1

    χήρατο Il.14.270

    ;

    ἐχ- Opp.C.1.509

    , etc.; part.

    χηράμενος AP7.198

     (Leon.): [dialect] Ep. redupl. [tense] aor. 2, [ per.] 3pl.

    κεχάροντο Il.16.600

     (

    χάροντο Q.S.6.315

    ); opt. [ per.] 3sg. and pl. κεχάροιτο, -οίατο, Od.2.249, Il.1.256:—[voice] Pass. (in same sense), [tense] aor. 2 ἐχάρην [pron. full] [ᾰ] 7.54, etc., [dialect] Ep. [ per.] 3sg.

    χάρη 5.682

    , 13.609; subj.

    χᾰρῇς Pl.R. 606c

    ; opt.

    χᾰρείη Il.6.481

    ; inf.

    χᾰρῆναι Simon.164

    ; part.

    χᾰρείς Il.10.541

    , Sapph.118, Pi.I.6(5).10, Ar.Th. 981 (lyr.), etc.; [tense] pf.

    κεχάρημαι h.Bacch.7.10

    , E.IA 200 (lyr.), Ar.V. 389 (anap.); part.

    κεχαρμένος E.Or. 1122

    , Tr. 529 (lyr.), Cyc. 367 (lyr.): [tense] plpf. [ per.] 3sg. and pl. κεχάρητο, -ηντο, Hes.Sc.65, h.Cer. 458:—rejoice, be glad, Il.3.111, 21.347, etc.;

    γραῦς ἥδε οἰνοφόρος κεχαρημένη ὧδε κάθηται IG12(8).679

     (Scyros, ii B. C.):

    χ. θυμῷ Il.7.191

    , al.;

    ἐν θυμῷ 24.491

    , Od.22.411;

    φρεσὶν ᾗσι Il.13.609

    ;

    φρένα 6.481

    ; χ. νόῳ to rejoice in wardly, Od. 8.78;

    χαίρει δέ μοι ἦτορ Il.23.647

    ;

    αὐτὰρ ἐμὸν κῆρ χ. Od.4.260

    ;

    χ. καὶ γελᾶν S.El. 1300

    ;

    ἥδομαι καὶ χαίρομαι κεὐφραίνομαι Ar. Pax 291

    ; opp. λυπεῖσθαι, A.Fr.266.3, S.Aj. 555, etc.; opp. ἀλγεῖν, Id.Tr. 1119. —Constr.,
    1 c. dat. rei, rejoice at, take pleasure in a thing,

    νίκῃ Il.7.312

    ;

    φήμῃ Od.2.35

    ;

    δώρῳ Hes.Op. 358

    ;

    μόλπᾳ Sapph.Supp. 25.5

    , cf. S.OT 1070, Pl.Mx. 238d, etc.: c. dat. pers.,

    χαῖρε.. ἀνδρὶ δικαίῳ Od.3.52

    ; with a part. added,

    χάρη δ' ἄρα οἱ προσιόντι Il.5.682

    , cf. 24.706, Od.19.463: with Preps.,

    χαίρειν ἐπί τινι S.Fr. 926

    , X. Mem.2.6.35, Cyr.8.4.12, Isoc.2.30, Pl.Lg. 739d, etc.;

    πρὸς τοῖς παιδικοῖς Eup.327

    ; with a part. added,

    ἐπ' ἐξεργασμένοις κακοῖσι χ. E.Ba. 1040

    , cf. 1033: rarely

    ἔν τινι A.Eu. 996

     (lyr.), S.Tr. 1119: also c. dat. modi, χ. γέλωτι express one's joy by laughter, X.Cyr.8.1.33.
    b of a plant,

    χαίρει ὑφάμμοις χωρίοις Thphr.HP6.5.2

    ; also

    ἡ κύστις χ. τῇ χολῇ Gal.19.646

    .
    2 rarely c. acc., with a part. added,

    χαίρω δέ σ' εὐτυχοῦντα E.Rh. 390

    ;

    τοὺς γὰρ εὐσεβεῖς θεοὶ θνῄσκοντας οὐ χ. Id.Hipp. 1340

    ; χαίρω σ' <ἐλθόντα> Id.Fr. 673 (this usage is said to be Oropian, EM808.4).
    b with a neut. Adj.,

    ταὐτὰ λυπεῖσθαι καὶ ταὐτὰ χαίρειν τοῖς πολλοῖς D.18.292

    : c. acc. cogn.,

    ἁπλῆν χαίρειν ἡδονήν Arist.EN 1154b26

    ;

    χ. ἀνδραπόδων τινὰ χαράν Plu.2.1091e

    .
    3 c. part., χαίρω.. τὸν μῦθον ἀκούσας I rejoice at having heard, am glad to hear, Il.19.185, cf. 7.54, 11.73;

    χαίρουσιν βίοτον νήποινον ἔδοντες Od.14.377

    , cf. 12.380, Hes.Op.55;

    χαίρω.. κόμπον ἱείς Pi.N.8.49

    ;

    χαίρεις ὁρῶν φῶς, πατέρα δ' οὐ χαίρειν δοκεῖς; E.Alc. 691

    ;

    χαίρω φειδόμενος Ar.Pl. 247

    ;

    θωπευόμενος χαίρεις Id.Eq. 1116

     (lyr.), cf. Pl.Smp. 191e, etc.
    b c. part. [tense] pres., delight in doing, to be wont to do,

    χρεώμενοι χαίρουσι Hdt.7.236

    , cf. S.Ph. 449, Ar.V. 764, Pl.Prt. 318d, 346c, 358a.
    4 χαίρειν ὅττι or ὅτι .., Od.14.51, 526, Pi.N.5.46; ἐχάρην καὶ ἐθρασυνάμην ὅτι ἔμαθον .. Metrod.Fr.42; χ. οὕνεκα .. Od.8.200.
    II with negat., esp. with [tense] fut., οὐ χαιρήσεις thou wilt or shalt not rejoice, i.e. thou shalt not go unpunished, shalt repent it, Ar.Pl.64;

    οὐ χαιρήσετον Id.Eq. 235

    ; so

    οὐδέ τιν' οἴω Τρώων χαιρήσειν Il.20.363

    , cf.15.98, Od.2.249, Ar.V. 186; ἀλλ' οὐδ' ὣς Κῦρός

    γε χαιρήσει Hdt.1.128

    ; with an interrog.,

    σὺ.. χαιρήσειν νομίζεις; Plu.Alex.51

    : rarely with other tenses,

    ὅπως ἂν μὴ χαίρωσιν. D.19.299

    ;

    οὐκ ἐχαίρησεν Plu.Luc.25

    : for a similar use of the part., v. infr. IV. 2.
    III freq. in imper. χαῖρε, dual χαίρετον, pl. χαίρετε, as a form of greeting,
    1 at meeting, hail, welcome (esp. in the morning, acc. to D.C.69.18, cf. Luc.Laps.), Il.9.197, Od.13.229, etc.;

    χαῖρε, ξεῖνε, παρ' ἄμμι φιλήσεαι 1.123

    ; strengthd.,

    οὖλέ τε, καὶ μάλα χαῖρε, θεοὶ δέ τοι ὄλβια δοῖεν 24.402

    ;

    χαῖρέ μοι Il.23.19

    , cf. S.OC 1137; repeated, A.Eu. 996, 1014 (both lyr.), S.Aj.91, etc.;

    χαῖρ' ὡς μέγιστα, χαῖρε Id.Ph. 462

    ; in greeting one's native land, the sun, etc., A.Ag. 508,22, S.Ph. 1453 (anap.).
    b sts. implied in the use of χαίρω, κῆρυξ Ἀχαιῶν, χαῖρε .. Answ. χαίρω I accept the greeting, A.Ag. 538; νῦν πᾶσι χαίρω, νῦν με πᾶς ἀσπάζεται I hear the word χαῖρε from all, S.OT 596: so in inf., τὸ χαίρειν dub. l. in Pl.Chrm. 164e; χαίρειν δὲ τὸν κήρυκα προὐννέπω I bid him welcome, S.Tr. 227;

    προσειπών τινα χ. οὐκ ἀντιπροσερρήθη X.Mem.3.13.1

    ; but χαίρειν τἄλλ' ἐγώ σ' ἐφίεμαι I bid thee have thy pleasure, S.Aj. 112.
    c inf. alone at the beginning of letters, Κῦρος Κυαζάρῃ χαίρειν (sc. λέγει) X.Cyr.4.5.27, cf. Theoc.14.1; used by Alexander the Great to Phocion as a mark of respect, Duris 51J.
    2 at leavetaking, fare-thee-well, Od.5.205, 13.59, 15.151;

    χαῖρε πόλλ' ὦδελφέ Ar.Ra. 164

    ; pl.,

    χαίρετε πολλάκι Theoc.1.144

    ; freq. put into the mouth of the dying, S.Aj. 863, Tr. 921, Pl.Phd. 116d, etc.: hence in sepulchral inscriptions, IG7.203, etc.
    b hence, imper. χαιρέτω, χαιρόντων, have done with.., away with..,

    εἴτ' ἐγένετο ἄνθρωπος εἴτ' ἐστὶ δαίμων, χαιρέτω Hdt.4.96

    ;

    χαιρέτω βουλεύματα τὰ πρόσθεν E. Med. 1044

    ,

    χαιρόντων πόνοι Id.HF 575

    ; cf. Pl.Smp. 199a, Lg. 636d, 886d.
    c ἐᾶν χαίρειν τινά or τι dismiss from one's mind, put away, renounce, Hdt.6.23, 9.41, Ar.Pl. 1187, Pl.Phd. 63e, Prt. 348a, X.An.7.3.23, etc.;

    συχνὰ χ. ἐᾶν τινα Pl.Phlb. 59b

    ;

    ἐλευθερίαν μακρὰ χ. ἐᾶν Luc.Apol.3

    ;

    μακρὰ χ. εἰποῦσα Ael.VH12.1

    ;

    πόλλα μοι τὰν Πωλυανάκτιδα παῖδα χαίρην Sapph.86

    ;

    τὴν Κύπριν πόλλ' ἐγὼ χαίρειν λέγω E.Hipp. 113

    , cf. 1059, Pl.Tht. 188a;

    χ. κελεύων πολλὰ τοὺς Ἀχαρνέας Ar.Ach. 200

    ;

    εἰπεῖν χαίρειν τινά Ath.Mitt.56.131

     (Milet., Hellenistic), cf. Luc.Dem.Enc.50;

    χαίρειν προσαγορεύειν Ar.Pl. 322

     (metaph. in Pl.Lg. 771a);

    χαίρειν προσειπεῖν Eup.308

    : less freq. c. dat. pers. (never with ἐᾶν χ.)

    , πολλὰ χαίρειν ξυμφοραῖς καταξιῶ A.Ag. 572

     (nisi leg. ξυμφοράς)

    ; φράσαι.. χαίρειν Ἀθηναίοισι Ar.Nu. 609

     (troch.);

    πολλὰ εἰπόντα χ. τῷ ἀληθεῖ Pl.Phdr. 272e

    , cf. Phd. 64c, R. 406d, X.HG4.1.31 (codd., fort. ἀλλήλους), Jul.ad Them.255a.
    3 on other occasions, as in comforting, be of good cheer, Od.8.408; at meals, 4.60, 18.122; χαῖρε, γύναι, φιλότητι good luck be on our union, 11.248;

    εὐχωλῇς χαίρετε 13.358

    :

    χαῖρε ἀοιδῇ h.Hom.9.7

    .
    IV part.

    χαίρων

     glad, joyful,

    Il.1.446

    , etc.;

    χαίροντα φίλην ἐς πατρίδ' ἔπεμπον εἰς Ἰθάκην Od.19.461

    ;

    χαίροντι φέρειν.. χαίρων 17.83

    ; λυπούμενοι καὶ χαίροντες in sorrow and in joy, Arist.Rh. 1356a16: also [tense] pf. part.

    κεχαρηκώς Hdt.3.27

    ,42, etc.
    2 joined with another Verb, safe and sound, with impunity, χαίροντα ἀπαλλάσσειν ib.69, cf. 9.106, D.24.153; more freq. with a neg., οὐ χαίρων to one's cost,

    οὐ χαίροντες γέλωτα ἐμὲ θήσεσθε Hdt.3.29

    ;

    οὔ τι χαίρων.. ἐρεῖς S. OT 363

    , cf. Ant. 759, Ph. 1299, E.Med. 398, Ar.Ach. 563, Pl.Grg. 510d;

    οὐ γὰπ.. χαίρων τις.. τοὐμὸν ἀλγυνεῖ κέαρ Eup.90

    ;

    οὔτε χαίροντες ἂν ἀπαλλάζαιτε X.An.5.6.32

    ; also

    οὔτι χαιρήσων γε σύ Ar.V. 186

    ; cf. supr. 11.
    3 in the same sense as imper. (supr. 111), σὺ δέ μοι χαίρων ἀφίκοιο fare-thee-well, and may'st thou arrive, Od.15.128, cf. Theoc.2.163; χαίροισ' ἔρχεο go thy way rejoicing, Sapph.Supp.23.7; ἀλλ' ἑρπέτω χαίρουσα let her go with a benison, S.Tr. 819; χαίρων ἴθι fare-thee-well, E.Alc. 813, Ph. 921;

    χαίρουσα.. στεῖχε Id.Hipp. 1440

    .
    V Astrol., of a planet, occupy the position appropriate to another of its own αἵρεσις, Serapio in Cat.Cod.Astr.8(4).230, Ptol.Tetr.51, Vett.Val. 63.6, Man.2.348. (Cf. Skt. háryati 'take pleasure in', Umbr. heriest 'will wish', Lat. horior.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > χαίρω

  • 8 χαίρω

    χαίρω mid. by-form χαίρεται TestAbr s. below; impf. ἔχαιρον; fut. χαρήσομαι (B-D-F §77; Mlt-H. 264); 2 aor. pass. ἐχάρην (Hom.+).
    ① to be in a state of happiness and well-being, rejoice, be glad opp. κλαίειν J 16:20; Ro 12:15ab (Damasc., Vi. Isid. 284 χαρίεις πρὸς τοὺς χαρίεντας); 1 Cor 7:30ab; Hv 3, 3, 2. Opp. λύπην ἔχειν J 16:22. W. ἀγαλλιᾶσθαι (Hab 3:18; TestJob 43:15; ParJer 6:20; cp. TestAbr A 11 p. 89, 17 [Stone p. 26]) Mt 5:12; 1 Pt 4:13b; cp. Rv 19:7; GJs 17:2. W. εὐφραίνεσθαι (Jo 2:23 al. in LXX) Lk 15:32; Rv 11:10. W. σκιρτᾶν Lk 6:23. W. acc. of inner obj. (B-D-F §153, 1; Rob. 477) χ. χαρὰν μεγάλην be very glad (Jon 4:6; JosAs 3:4 al.) Mt 2:10. τῇ χαρᾷ ᾗ (by attraction for ἥν) χαίρομεν 1 Th 3:9. Also χαρᾷ χ., which prob. betrays the infl. of the OT (Is 66:10), J 3:29 (B-D-F §198, 6; Rob. 531; 550). The ptc. is used w. other verbs with joy, gladly (Appian, Bell. Civ. 4, 40 §169 ἄπιθι χαίρων; 3 Km 8:66; Eutecnius 4 p. 43, 7 ἄπεισι χαίρουσα; Laud. Therap. 12 χαίρων ἐστέλλετο) ὑπεδέξατο αὐτον χαίρων Lk 19:6; cp. vs. 37; 15:5; Ac 5:41; 8:39.—The obj. of or reason for the joy is denoted in var. ways: w. simple dat. τοῖς τὰ πολλὰ λέγουσιν those who are (merely) garrulous Papias (2:3) (Aristonous 1, 45 [p. 164 Coll. Alex.]; Just., A I, 5, 3 al.; Orig., C. Cels. 8, 69, 20; s. also below on Ro 12:12) or prep. χαίρειν ἐπί τινι rejoice over someone or someth. (Soph. et al.; X., Cyr. 8, 4, 12, Mem. 2, 6, 35; Pla., Leg. 5, 729d; Diod S 1, 25, 2; Plut., Mor. 87e; 1088e; BGU 531 I, 4 [I A.D.]; POxy 41, 17; Tob 13:15ab; Pr 2:14; 24:19; Bar 4:33; JosAs 4:4; Jos., Ant. 1, 294; 3, 32; Ar. 15, 7; Just., D. 28, 4; Iren. 1, 16, 3 [Harv I 163, 9]) Mt 18:13; Lk 1:14; 13:17; Ac 15:31; Ro 16:19; 1 Cor 13:6; 16:17; 2 Cor 7:13; Rv 11:10; Hs 5, 2, 5 and 11; 8, 1, 16; 8, 5, 1 and 6; Dg 11:5. Also διά w. acc. (Appian, Bell. Civ. 4, 102 §428; EpArist 42) J 3:29; 11:15 the ὅτι-clause gives the reason, and δί ὑμᾶς is for your sakes = in your interest; cp. 1 Th 3:9. ἔν τινι (Soph., Trach. 1118; Pla., Rep. 10, 603c; En 104:13) Hs 1:11. ἐν τούτῳ over that Phil 1:18a (for other functions of ἐν s. below). περί τινος in someth. (Pla., Ep. 2, 310e.—περὶ πλοῦτον Did., Gen. 150, 8) 1 Cl 65:1. ἵνα μὴ λύπην σχῶ ἀφʼ ὧν ἔδει με χαίρειν (either ἀπὸ τούτων ἀφʼ ὧν or ἀπὸ τούτων οἷς) 2 Cor 2:3. The reason or object is given by ὅτι (Lucian, Charon 17; Ex 4:31; Just., A II, 2, 7) Lk 10:20b; J 11:15 (s. above); 14:28; 2 Cor 7:9, 16; Phil 4:10; 2J 4. χ. ἐν τούτῳ ὅτι Lk 10:20a. χ. ὅταν 2 Cor 13:9. χ. … γάρ Phil 1:18b (19). The reason or obj. is expressed by a ptc. (X., Cyr. 1, 5, 12; Pla., Rep. 5, 458a; Dio Chrys. 22 [39], 1 al.; PGM 4, 1212 χαίρεις τοὺς σοὺς σῴζων; 1611; Just., D. 114, 4): ἰδόντες τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν Mt 2:10; cp. Lk 23:8; J 20:20; Ac 11:23; Phil 2:28; Hv 3, 12, 3. ἀκούσαντες ἐχάρησαν they were delighted by what they heard Mk 14:11; cp. Ac 13:48; Hv 3, 3, 2.—1 Cl 33:7; Dg 5:16. λαβόντες τὰ ἐδέμσματα ἐχάρησαν Hs 5, 2, 10. W. gen. and ptc. (as Just., D. 85, 6) 9, 11, 7. If χαίρειν is also in the ptc., καί comes betw. the two participles: χαίρων καὶ βλέπων (and) it is with joy that I see Col 2:5. ἐχάρην ἐρχομένων ἀδελφῶν καὶ μαρτυρούντων I was glad when some fellow-Christians came and testified 3J 3.—τῇ ἐλπίδι χαίρ. Ro 12:12 is not ‘rejoice over the hope’ (the dat. stands in this mng. X., Mem. 1, 5, 4; Theopompus [IV B.C.]: 115 Fgm. 114 Jac.; Epict., App. D, 3 [p. 479 Sch.] ἀρετῇ χ.; Iambl., Vi. Pyth. 28, 137 οἷς ὁ θεὸς χ.; Pr 17:19), but rather rejoice in hope or filled with hope (B-D-F §196). τὸ ἐφʼ ὑμῖν χαίρω as far as you are concerned, I am glad Ro 16:19 v.l. In the majority of cases in our lit. ἐν does not introduce the cause of the joy (s. above): χαίρω ἐν τοῖς παθήμασιν I rejoice in the midst of (though because of is also poss.) (the) suffering(s) Col 1:24 (the Engl. ‘in’ conveys both ideas). χαίρ. ἐν κυρίῳ Phil 3:1; 4:4a, 10 (the imperatives in 3:1; 4:4ab are transl. good-bye [so Hom. et al.] by Goodsp., s. Probs. 174f; this would class them under 2a below). Abs. Lk 22:5; J 4:36; 8:56 (EbNestle, Abraham Rejoiced: ET 20, 1909, 477; JMoulton, ‘Abraham Rejoiced’: ibid. 523–28); 2 Cor 6:10; 7:7; 13:11; Phil 2:17f; 4:4b (s. Goodsp. above); 1 Th 5:16; 1 Pt 4:13a; cp. 13b; GPt 6:23; Hv 3, 3, 3f; Hs 1:11; 5, 3, 3; GJs 16:3.—On the rare mid. χαιρόμενος (TestAbr A 11 p. 89, 21 [Stone p. 26] χαίρεται καὶ ἀγάλλεται) Ac 3:8 D, s. Mlt. 161 w. note 1; B-D-F §307.
    ② in impv., a formalized greeting wishing one well, also in indicative, to use such a greeting (in effect, to express that one is on good terms w. the other, cp. Soph., Oed. R. 596 νῦν πᾶσι χαίρω=now I bid everyone good day)
    ⓐ in spoken address, oft. on meeting people (Hom. et al.; also χαίροις TestAbr A 16 p. 97, 21 [Stone p. 42]; B 13 p. 117, 18 [82]; JosAs 8:2; GrBar 11:6f; loanw. in rabb.) χαῖρε, χαίρετε welcome, good day, hail (to you), I am glad to see you, somet. (e.g. Hermas)=how do you do? or simply hello Mt 26:49; 27:29; 28:9 (here perh. specif. good morning [Lucian, Laps. inter Salutandum 1 τὸ ἑωθινὸν … χαίρειν; also scholia p. 234, 13 Rabe; Cass. Dio 69, 18; Nicetas Eugen. 2, 31 H.; so Goodsp., Probs. 45f; he translates Lk 1:28 and the 2J and H passages in the same way]); Mk 15:18; Lk 1:28; GJs 11:1 (Ps.-Callisth. 1, 4, 2 Nectanebos says to Olympia upon entering her room: χαίροις Μακεδόνων βασίλεια); J 19:3 (on the sarcastic greeting as king cp. Diod S 34 + 35, Fgm. 2, 8f [Eunus]); Hv 1, 1, 4; 1, 2, 2ab; 4, 2, 2ab. χαίρειν τινὶ λέγειν greet someone, bid someone the time of day (Epict. 3, 22, 64; pass.: χαίρειν αὐτοῖς ὑφʼ ἡμῶν λέγεσθαι Iren. 1, 16, 3 [Harv. I 162, 11]) 2J 10f.—On the poss. sense farewell, good-bye for Phil 3:1; 4:4 s. 1 above, end.
    ⓑ elliptically at the beginning of a letter greetings (X., Cyr. 4, 5, 27; Theocr. 14, 1; Plut., Ages. 607 [21, 10]=Mor. 213a; Aelian, VH 1, 25; Jos., Vi. 217; 365; Mel., HE 4, 26, 13; pap [Mitt-Wilck. I/2, 477–82; HLietzmann, Griech. Pap.: Kl. T. 142, 1910; Witkowski, Epistulae; GMilligan, Selections fr. the Gk. Pap.2 1911]; LXX.—B-D-F §389; 480, 5; Rob. 944; 1093. GGerhard, Untersuchungen zur Gesch. des griech. Briefes, diss. Heidelb. 1903, Philol 64, 1905, 27–65; FZiemann, De Epistularum Graecarum Formulis Sollemnibus: Dissertationes Philologicae Halenses XVIII/4, 1911; PWendland, Die urchristl. Literaturformen2, 3 1912, 411–17 [Suppl. 15: Formalien des Briefes]; WSchubart, Einführung in die Papyruskunde 1918; Dssm., LO 116ff=LAE 146ff [lit.]; FExler, The Form of the Ancient Gk. Letter 1923; ORoller, D. Formular d. paul. Briefe ’33; RArcher, The Ep. Form in the NT: ET 63, ’51f, 296–98; Pauly-W. III 836ff; VII 1192ff; Kl. Pauly II 324–27; BHHW I 272f) τοῖς ἀδελφοῖς … χαίρειν greetings to the brethren Ac 15:23; cp. 23:26; Js 1:1; AcPlCor 1:1; 2:1. Ign. uses the common formula πλεῖστα χαίρειν (πολύς 3bα) IEph ins; IMg ins; ITr ins; IRo ins; ISm ins; IPol ins.—The introduction to B is unique: χαίρετε, υἱοὶ καὶ θυγατέρες, ἐν ὀνόματι κυρίου, ἐν εἰρήνῃ 1:1.—JLieu, ‘Grace to you and Peace’, The Apostolic Greeting: BJRL 68, ’85, 161–78.—Schmidt, Syn. II 550–73. DELG. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > χαίρω

  • 9 ἵνα

    ἵνα (Hom.+) conjunction, the use of which increased considerably in H. Gk. as compared w. earlier times because it came to be used periphrastically for the inf. and impv. B-D-F §369; 379; 388–94 al.; Mlt. index; Rob. index.
    ① marker to denote purpose, aim, or goal, in order that, that, final sense
    ⓐ w. subjunctive, not only after a primary tense, but also (in accordance w. Hellenistic usage) after a secondary tense (B-D-F §369, 1; Rob. 983; Mlt-Turner 100–102; JKnuenz, De enuntiatis Graecorum finalibus 1913, 15ff):
    α. after a present tense Mk 4:21; 7:9; Lk 6:34; 8:16; J 3:15; 5:34; 6:30; Ac 2:25 (Ps 15:8); 16:30; Ro 1:11; 3:19; 11:25; 1 Cor 9:12; Gal 6:13; Phil 3:8; Hb 5:1; 6:12; 1J 1:3 and oft.
    β. after a perfect Mt 1:22; 21:4; J 5:23, 36; 6:38; 12:40, 46; 14:29; 16:1, 4; 17:4; 1 Cor 9:22b al.
    γ. after a pres. or aor. impv. Mt 7:1; 14:15; 17:27; 23:26; Mk 11:25; J 4:15; 5:14; 10:38; 1 Cor 7:5; 11:34; 1 Ti 4:15; Tit 3:13. Likew. after the hortatory subj. in the first pers. pl. Mk 1:38; Lk 20:14; J 11:16; Hb 4:16.
    δ. after a fut. Lk 16:4; 18:5; J 5:20; 14:3, 13, 16; 1 Cor 15:28; Phil 1:26.
    ε. after a secondary tense: impf. Mk 3:2; 6:41; 8:6; Lk 6:7; 18:15 al.—Plpf. J 4:8.—Aor. Mt 19:13; Mk 3:14; 11:28; 14:10; Lk 19:4, 15; J 7:32; 12:9; Ro 7:4; 2 Cor 8:9; Hb 2:14; 11:35; 1J 3:5.
    ⓑ w. fut. ind. (LXX e.g. Sus 28; En 15:5; TestSol 13:7; SIG 888, 87ff; OGI 665, 35; POxy 299; 1071, 5 ἵνα ποιήσουσιν καὶ πέμψουσιν; Gen 16:2 [Swete; ARahlfs, Genesis 1926 v.l.] al.; Just., D. 115, 6), beside which the aor. subj. is usu. found in the mss. (B-D-F §369, 2; Rob. 984; Mlt-Turner 100) ἵνα σταυρώσουσιν Mk 15:20 v.l. ἵνα ἐρεῖ σοι Lk 14:10. ἵνα δώσουσιν 20:10. ἵνα θεωρήσουσιν J 7:3. ἵνα δώσει 17:2 v.l.; Rv 8:3. ἐπισκιάσει Ac 5:15 v.l.; ξυρήσονται 21:24. κερδανῶ 1 Cor 9:21 v.l.; καυθήσομαι 13:3 v.l. καταδουλώσουσιν Gal 2:4. κερδηθήσονται 1 Pt 3:1. ἵνα … δηλώσεις Hv 3, 8, 10. The fut. ind. is also used oft. when ἵνα has no final mng., esp. in Rv: 1 Cor 9:18 (ἵνα as answer, as Epict. 4, 1, 99); Rv 6:4, 11; 9:4, 5, 20; 13:12; 14:13; 22:14. Occasionally the fut. ind. and aor. subj. are found in the same sentence Rv 3:9; cp. also Phil 2:10f v.l. (on this interchange s. Reinhold 106; JVogeser, Zur Sprache d. griech. Heiligenlegenden, diss. Munich 1907, 34f; Knuenz, op. cit. 23ff; 39; Dio Chrys. 26 [43], 7 ἵνα μὴ παρῶ … μηδὲ ἕξουσιν; POxy 1068, 5 ἵνα διαπέμψεται, ἵνα δυνηθῶ …).—On the interchange of pres. subj. and fut. ind. in J 15:8 s. GLee, Biblica 51, ’70, 239f.
    ⓒ ἵνα is found w. the pres. ind. only in passages where the subj. is also attested in the mss.; its presence is prob. due to corruption of the text (B-D-F §369, 6; Rob. 984f; Mlt-Turner 100f. But see the clear instance in PAnt III, 188, 15: ἵνα μή ἐσμεν, and cp. BGU 1081, 3 ἐχάρην, ἵνα σὲ ἀσπάζομαι; TestNapht 8:2; PassPtPl 60 [Aa I, 170, 8] ἵνα κατευθύνει; AcPtPl 58 [Aa I, 203, 17]; AcPlTh 11 [Aa I, 243, 11 v.l.]). φυσιοῦσθε 1 Cor 4:6 and ζηλοῦτε Gal 4:17 could be subj. (B-D-F §91; Rob. 984). But Gal 6:12 v.l. διώκονται; Tit 2:4 v.l. σωφρονίζουσιν; J 5:20 v.l. θαυμάζετε; 17:3 v.l. γινώσκουσιν; 1J 5:20 v.l. γινώσκομεν; Rv 12:6 v.l. τρέφουσιν; 13:17 v.l. δύναται; ἵνα σύνετε B 6:5 v.l. (in text συνιῆτε; v.l. συνῆτε); ἵνα … ᾂδετε IEph 4:2 (Lghtf. ᾂδητε); μετέχετε ibid. (v.l. μετέχητε). διατάσσομαι ITr 3:3 (v.l. διατάσσωμαι). βλασφημεῖται 8:2 v.l.
    ⓓ The opt. after ἵνα is not used in our lit. (B-D-F §369, 1; 386, 3; Rob. 983). Mk 12:2 v.l. ἵνα λάβοι (for λάβῃ). Eph 1:17 ἵνα δῴη (v.l. δῷ) is certainly subj., and δώῃ is the correct rdg. (B-D-F §95, 2; Mlt. 196f). Likew. ἵνα παραδοῖ J 13:2.
    ⓔ after a demonstrative (Epict. 2, 5, 16 ἐν τούτῳ … ἵνα) εἰς τοῦτο for this (purpose, namely) that J 18:37; 1J 3:8; Ro 14:9; 2 Cor 2:9; 1 Pt 3:9; 4:6; B 5:1, 11; 14:5. εἰς αὐτὸ τοῦτο for this very purpose, that Eph 6:22; Col 4:8. διὰ τοῦτο for this reason … that (Himerius, Or. 14, 3) 2 Cor 13:10; Phlm 15; 1 Ti 1:16; the ἵνα clause can also precede διὰ τοῦτο J 1:31. τούτου χάριν … ἵνα for this reason … that Tit 1:5.
    ⓕ ἵνα with ‘I should like to say this’ supplied is found also in earlier Gk (Soph. Ph. 989) Mk 2:10 (B-D-F §470, 3. Differently [a virtual impv.] DSharp, ET 38, 1927, 427f). The necessary supplement precedes in ἵνα δείξῃ (he said this), in order to show B 7:5.—Cp. J 15:13.
    ② marker of objective, that. Very oft. the final mng. is greatly weakened or disappears altogether. In this case the ἵνα-constr. serves as a substitute for an inf. that supplements a verb, or an acc. w. inf. (cp. Od. 3, 327 and a spurious document in Demosth. 18, 155. Later very common, also in ins, pap [Rdm.2 191ff]; LXX).
    ⓐ after verbs w. the sense
    α. ‘wish, desire, strive’ (PGiss 17, 5 [II A.D.] ἠγωνίασα … ἵνα ἀκούσω; BGU 1081, 3 ἐχάρην, ἵνα σὲ ἀσπάζομαι) θέλειν ἵνα (TestAbr A 19, 101, 9 [Stone p. 50]) Mt 7:12; Mk 9:30; 10:35; Lk 6:31; J 17:24; 1 Cor 14:5. βουλεύεσθαι J 11:53; 12:10. συμβουλεύεσθαι Mt 26:4. συντίθεσθαι J 9:22. ἀγαλλιᾶσθαι joyfully strive after 8:56 (s. ἀγαλλιάω). ζητεῖν 1 Cor 4:2; 14:12; AcPlCor 2:8. ζηλοῦν 14:1. εὔχεσθαι ‘wish’ IPhld 6:3.
    β. ‘take care, be ashamed, be afraid’ φυλάσσεσθαι 2 Pt 3:17. προσέχειν take care that B 16:8. βλέπειν see to it, that 1 Cor 16:10.
    γ. ‘request, demand’: δεῖσθαι request (Dionys. Hal. 4, 12, 1; Lucian, Dom. 9; Jos., Ant. 6, 321; 12, 125 al.) Lk 9:40; 21:36; 22:32; B 12:7; Pol 6:2; Hv 3, 1, 2; Hs 5, 4, 1. ἐρωτᾶν request (s. ἐρωτάω 2) Mk 7:26; Lk 7:36; 16:27; J 4:47; 17:15 al. (JEarwaker, ET 75, ’64, 316f so interprets the third ἵνα in 17:21). παρακαλεῖν request, exhort (EpArist 318; 321, Jos., Ant. 14, 168) Mt 14:36; Mk 5:18; 6:56; 7:32; 8:22; Lk 8:32; 1 Cor 1:10 al. αἰτεῖσθαι Col 1:9 (Just., D. 30, 2 αἰτοῦμεν). προσεύχεσθαι Mt 24:20; 26:41; Mk 14:35; Lk 22:46; 1 Cor 14:13 al. εὔχεσθαι pray (s. εὔχομαι 1 end) Hs 5, 2, 10. εὐχαριστεῖν Eph 1:16f. ἀξιοῦν demand, request (CIG 4892, 13 [III A.D.]; Jos., Ant. 14, 22) Hv 4, 1, 3. καταξιοῦν ISm 11:1; IPol 7:2.
    δ. ‘summon, encourage, order’ (Epict, 4, 11, 29; 1 Esdr 8:19; EpArist 46) ἀπαγγέλλειν Mt 28:10. παραγγέλλειν (CIG 4957, 48 [68 A.D.] restored) Mk 6:8. διαμαρτύρεσθαι 1 Ti 5:21. ἐντέλλεσθαι (Jos., Ant. 7, 356) Mk 13:34; J 15:17. κηρύσσειν Mk 6:12. διαστέλλεσθαι Mt 16:20; Mk 5:43; 7:36; 9:9. ἐπιτιμᾶν warn Mt 16:20; 20:31; Mk 8:30; 10:48; Lk 18:39. ἐξορκίζειν Mt 26:63. ὁρκίζειν Hs 9, 10, 5. λέγειν order Mt 4:3; 20:21; Mk 3:9; 9:18; Lk 4:3; 10:40; Hv 2, 2, 6. γράφειν write (Jos., Ant. 11, 7; 127) Mk 9:12; 12:19; Lk 20:28. ἀποστέλλειν Ac 16:36.
    ε. ‘cause, bring about’ πείθειν Mt 27:20. ποιεῖν J 11:37; Col 4:16; cp. Rv 3:9; 13:16. τιθέναι appoint J 15:16. ἀγγαρεύειν Mt 27:32; Mk 15:21.
    ζ. ‘permit, grant’ ἀφιέναι Mk 11:16. On J 12:7 s. CBarrett, The Gospel According to St. John2, ’78, 413–14. διδόναι 10:37; Rv 9:5.
    η. συνευδοκεῖν Hs 5, 2, 8.
    ⓑ after impers. expr.: ἀρκετόν (ἐστι) it is sufficient Mt 10:25. λυσιτελεῖ (εἰ … ἢ ἵνα) Lk 17:2. συμφέρει Mt 5:29f; 18:6; J 11:50. ἐμοὶ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν it is a matter of little consequence to me 1 Cor 4:3. ἔδει B 5:13. πολλὰ λείπει Hv 3, 1, 9.
    ⓒ after nouns and adjs., esp. when they are parts of fixed expressions:
    α. χρείαν ἔχειν J 2:25; 16:30; 1J 2:27. ἔστιν συνήθεια J 18:39. θέλημά ἐστιν Mt 18:14; J 6:40; 1 Cor 16:12b. βουλὴ ἐγένετο Ac 27:42. ἐντολή (cp. Polyb. 36, 17, 10 νόμος) J 15:12; 11:57; 13:34; Ac 17:15; 2J 6. δέησις Eph 6:19. ἐξουσία Ac 8:19. ἐμὸν βρῶμά ἐστιν J 4:34. τίς ἐστιν ὁ μισθός; ἵνα … 1 Cor 9:18.
    β. οὐκ εἰμὶ ἱκανός Mt 8:8; Lk 7:6. οὐκ εἰμὶ ἄξιος J 1:27; cp. Hs 9, 28, 5. S. B-D-F §379; Rob. 996.
    ⓓ after nouns mng. time: χρόνον διδόναι, ἵνα give time Rv 2:21. ἔρχεται ἡ ὥρα the time comes (Aesop, Fab. 242 H. ἡ ἡμέρα, ἵνα=the day on which) J 12:23; 13:1; 16:2, 32. S. B-D-F §382, 1; 393.
    ⓔ ἵνα can also take the place of the explanatory inf. after a demonstrative (B-D-F §394; Rdm.2 192.—Wsd 13:9; Just., D. 14, 2 τοῦτο γάρ ἐστι τὸ σύμβολον τῶν ἀζύμων, ἵνα μὴ …) Mk 11:28. πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ (for τὸ ἐλθεῖν τὴν κτλ.) Lk 1:43 (cp. GJs 12:2). τοῦτο προσεύχομαι ἵνα Phil 1:9. cp. 1 Cor 9:18. This is a favorite usage in J: τοῦτό ἐστιν τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ ἵνα πιστεύητε (for τὸ πιστεύειν ὑμᾶς) 6:29; cp. vs. 50. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει ἵνα … θῇ (for τοῦ θεῖναι) 15:13; cp. 3J 4.—J 6:39; 17:3; 1J 3:11, 23; 4:21; 5:3; 2J 6a. ἐν τούτῳ: ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ πατήρ μου ἵνα … φέρητε (for ἐν τῷ φέρειν ὑμᾶς ἐδοξάσθη) J 15:8; cp. 1J 4:17.—S. also Hs 9, 28, 4, and ποταπὴν ἀγάπην ἵνα 1J 3:1.
    ⓕ ἵνα is used elliptically ἀλλʼ ἵνα but this has happened that, where the verb to be supplied must be inferred fr. the context (Epict. 1, 12, 17): ἀλλʼ ἵνα μαρτυρήσῃ (sc. ἦλθεν) J 1:8. ἀλλʼ (ἐγένετο ἀπόκρυφον) ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν but it was hidden that it might be revealed Mk 4:22 (but cp. CCadoux, JTS 42, ’41, 169 n. 3). ἀλλʼ (κρατεῖτέ με) ἵνα πληρωθῶσιν but you are holding me (prisoner), that 14:49. ἀλλʼ (ἐγένετο τυφλὸς) ἵνα φανερωθῇ J 9:3. ἀλλʼ (ἀποθνῄσκει) ἵνα … συναγάγῃ 11:52.—13:18; Hv 3, 8, 10 (cp. 1b above).
    ⓖ ἵνα w. subjunctive as a periphrasis for the impv. (B-D-F §387, 3; Mlt. 178; 210f; 248; Rob. 994; Mlt-Turner 94f; FSlotty, D. Gebr. des Konj. u. Opt. in d. griech. Dialekten I 1915, 35; CCadoux, The Impv. Use of ἵνα in the NT: JTS 42, ’41, 165–73; in reply HMeecham, JTS 43, ’42, 179f, also ET 52, ’40/41, 437; AGeorge, JTS 45, ’44, 56–60. Goodsp., Probs. 57f.—Soph., Oed. Col. 155; Epict. 4, 1, 41, Enchir. 17; PTebt 408, 17 [3 A.D.]; BGU 1079, 20; PFay 112, 12; POxy 299, 5 ἵνʼ εἰδῇς ‘know’; PGM 4, 2135; Tob 8:12 BA; 2 Macc 1:9. ἵνα πρὶν τούτων ἴδητε τὴν ἀπώλειαν τῶν υἱῶν ‘before these events, you shall behold the destruction of your sons’ En 14:6. κύριε, ἵνα γινώσκῃ τὸ σὸν κράτος ὅτι ‘Lord, may you in your majesty know, that …’ TestAbr A 4 p. 80, 35f [Stone pp. 8 and 10]). ἵνα ἐπιθῇς τὰς χεῖρας αὐτῇ please lay your hands on her Mk 5:23. ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τ. ἄνδρα the wife is to respect her husband Eph 5:33. Cp. Mt 20:33; Mk 10:51; 1 Cor 7:29; 16:16; 2 Cor 8:7; Gal 2:10. ἵνα ἀναπαήσονται let them rest Rv 14:13. W. θέλω: θέλω ἵνα δῷς Mk 6:25 (=δός Mt 14:8.).—On Mk 2:10 s. 1f above.
    ⓗ ἵνα without a finite verb, which can be supplied fr. the context (Epict. 3, 23, 4 ἵνα ὡς ἄνθρωπος, i.e. ἐργάζῃ) ἵνα ἡμεῖς εἰς τὰ ἔθνη, αὐτοὶ δὲ εἰς τὴν περιτομήν (i.e. εὐαγγελιζώμεθα and εὐαγγελίζωνται) Gal 2:9. ἵνα κατὰ χάριν (γένηται) Ro 4:16. ἵνα ἄλλοις ἄνεσις (γένηται) 2 Cor 8:13. ἵνα (γένηται) καθὼς γέγραπται 1 Cor 1:31 (B-D-F §481; Rob. 1202f).
    ③ marker serving as substitute for the inf. of result, so that (‘ecbatic’ or consecutive use of ἵνα: B-D-F §391, 5; Mlt. 206–9; Rob. 997–99 and in SCase, Studies in Early Christianity [Porter-Bacon Festschr.] 1928, 51–57; EBlakeney, ET 53, ’41/42, 377f, indicating that the result is considered probable, but not actual. But this distinction is not always strictly observed. Cp. Epict. 1, 24, 3; 25, 15; 27, 8 al.; 2, 2, 16 οὕτω μωρὸς ἦν, ἵνα μὴ ἴδῃ; Vett. Val. 185, 31; 186, 17; 292, 20; Jos., Bell. 6, 107; Just., D. 112, 5; PLond III, 964, 13 p. 212 [II/III A.D.]. Many exx. in AJannaris, An Historical Greek Grammar 1897 §1758 and 1951) ἦν παρακεκαλυμμένον ἀπʼ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό it was concealed from them, so that they might not comprehend it Lk 9:45. τίς ἥμαρτεν, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; Who sinned, so that he was born blind? J 9:2. Cp. 2 Cor 1:17; Gal 5:17; 1 Th 5:4; 1J 1:9; Rv 9:20; 13:13; Hs 7:2; 9, 1, 10.—In many cases purpose and result cannot be clearly differentiated, and hence ἵνα is used for the result that follows according to the purpose of the subj. or of God. As in Semitic and Gr-Rom. thought, purpose and result are identical in declarations of the divine will (Ps.-Callisth. 2, 16, 10 the rule of the Persian king is being overthrown by the deity ἵνα Δαρεῖος … φυγὰς γενόμενος κτλ. Here ἵνα means both ‘in order that’ and ‘so that’): Lk 11:50; J 4:36; 12:40; 19:28; Ro 3:19; 5:20; 7:13; 8:17; 11:31f al. (ESutcliffe, Effect or Purpose, Biblica 35, ’54, 320–27). The formula ἵνα πληρωθῇ is so to be understood, since the fulfillment is acc. to God’s plan of salvation: Mt 1:22; 2:15; 4:14; 12:17; 21:4; 26:56; J 12:38; 17:12; 19:24, 36.—The ἵνα of Mk 4:12=Lk 8:10, so much in dispute, is prob. to be taken as final (w. AvVeldhuizen, NTS 8, 1925, 129–33; 10, 1927, 42–44; HWindisch, ZNW 26, 1927, 203–9; JGnilka, Die Verstockung Israels ’61, 45–48; B-D-F §369, 2 [here, and B-D-R p. 386f n. 2, the lit. on ‘causal’ ἵνα, which is allowed at least for Rv 22:14 and perh. 14:13, where P47 has ὅτι; see 2g]. S. also FLaCava, Scuola Cattol. 65, ’37, 301–4; MBlack, An Aramaic Approach3, ’67, 211–16; ISluiter, Causal ἵνα, Sound Greek: Glotta 70, ’92, 39–53. On J 12:7 s. τηρέω 2a).
    ④ marker of retroactive emphasis, that. At times, contrary to regular usage, ἵνα is placed elsewhere than at the beginning of its clause, in order to emphasize the words that come before it (B-D-F §475, 1; cp. the position of ὅτι Gal 1:11): τὴν ἀγάπην ἵνα γνῶτε 2 Cor 2:4. εἰς τὸν ἐρχόμενον μετʼ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσιν Ac 19:4. τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα Ro 11:31. Cp. J 13:29; 1 Cor 7:29; Gal 2:10; Col 4:16b.—EStauffer, Ἵνα u. d. Problem d. teleol. Denkens b. Pls: StKr 102, 1930, 232–57; JGreenlee, ἵνα Substantive Clauses in the NT: Asbury Seminarian 2, ’47, 154–63; HRiesenfeld, Zu d. johanneischen ἵνα-Sätzen, StTh 19, ’65, 213–20; MBlack, An Aramaic Approach3, ’67, 76–81.—Frisk. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἵνα

  • 10 χαίρω

    χαίρω, fut. χαιρήσω, Il. 20, 363, u. im Att. geläufig, aor. ἐχάρην, Hom. u. Folgde, χαρείη Il. 6, 481, χαρέντες 10, 451; perf. mit Präsensbdtg κεχάρηκα, bes. Her.; u. davon syncop. part. κεχαρηώς, ότος, Il. 7, 312; Hes. frg. 49; gew. κεχάρημαι, partic. κεχαρημένος, H. h. 6, 10; auch κέχαρμαι, κεχαρμένος, Eur. Cycl. 367 Troad. 529 u. öfter; aor. 1. med. ἐχηράμην, nur ep., χήρατο Il. 14, 270, χηράμενος Leon. Tar. 65 (VII, 198); vgl. Plut. Rom. 17, Opp. Cyn. 1, 508. 533; aor. 2. κεχάροντο, κεχάροιτο u. κεχαροίατο, Hom., woran sich auch das reduplicirte fut. κεχαρησέμεν Il. 15, 98 u. κεχαρήσεται Cd. 23, 266 schließt; bei Sp. auch χαρήσομαι üblich; der aor. act. ἐχαίρησα findet sich bei Plut. Lucull. 25; vgl. Lob. Phryn. 740; dagegen war das praes. χαίρομαι ein berüchtigter Barbarismus, Ar. Pax 291, vgl. Schol. – Sich freuen, vergnügt, fröhlich sein; Hom. oft mit dem Zusatze ϑυμῷ u. ἐν ϑυμῷ, auch φρεσὶν ᾗσιν, Il. 13, 609; φρένα 6, 481, sich im Herzen, von Herzen freuen; Od. 8, 28 ist χαῖρε νόῳ, er freu'te sich im Herzen, so Viel wie im Stillen, er äußerte seine Freude nicht; vgl. ἐν ϑυμῷ, γρηῦ, χαῖρε, καὶ ἴσχεο 22, 411; Ggstz δακρύεσϑαι Aesch. Spt. 796, λυπεῖσϑαι Eur. I. A. 31, wie Plat. Gorg. 498 a; ἐχάρη τε καὶ ἥσϑη Her. 7, 101; – τινί, sich worüber freuen, sein Vergnügen, Wohlgefallen woran haben, χαίρουσι δέ τ' ἀνέρες ἄγρῃ Od. 22, 306; χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιϑι Il. 10, 277; vgl. 7, 312. 24, 706 Od. 2, 35. 249. 3, 52. 13, 358. 18, 117; Hes. O. 360; Soph. El. 1335 Trach. 761 O. R. 596. 1070; εὐπραγίᾳ Pind. P. 7, 18, vgl. 10, 36 Ol. 2, 72; Aesch. Ag. 1211; Eur., z. B. ἡδοναῖς κεχαρημένον I. A. 200, wie in Prosa, τῷ καταμανϑάνειν χαίροντες Plat. Rep. V, 475 d; Dem. 11, 9 u. sonst. – So auch übertr., sich womit genügen lassen, womit zufrieden gestellt sein, u. übh. gern haben, lieben, z. B. von einer Pflanze, χαίρει ὑφάμμοις χωρίοις, sie liebt etwas sandige Gegenden, Theophr. – Bei den Att. gew. ἐπί τινι, wie Eur. ἐπὶ τοῖς ἐμοῖς χαίρεις κακῶς πράσσουσι δεσπόταις, Bacch. 1032; u. in Prosa, Plat. Legg. V, 739 d Xen. Mem. 2, 6,35. – Auch ἔν τινι, Soph. Trach. 1109 u. Sp., wie Antp. Sid. 28 (IX, 72); auch in Prosa, Plat. Rep. X, 603 c. – Seltener c. accus., vgl. Valck. Hipp. 339; χαίρει δέ μιν ὅςτις ἐϑείρει Il. 21, 147, wo Andere μιν von ἐϑείρει abhangen lassen; χαίρω δέ σ' εὐτυχοῦντα Eur. Rhes. 390 (s. weiter unten); ταὐτὰ χαίρειν τοῖς πολλοῖς Dem. 18, 192. – C. partic., χαίρω ἀκούσας, ich freue mich zu hören, höre gern, Il. 19, 185; χαίρουσιν βίοτον νήποινον ἔδοντες Od. 14, 177; vgl. Hes. O. 55; Valck. Her. 7, 216; Soph. Trach. 292; Pind. N. 8, 78; χαίρεις ὑβρίζουσ' εἰς ἐμέ Eur. Hec. 1257; χαίρω φειδόμενος, ich freue mich der Sparsamkeit, Ar. Plut. 247; χαίρεις ϑωπευόμενος Equ. 1112, vgl. Eccl. 228; ἐγὼ τοῖς καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος, ich antworte gern, Plat. Prot. 118 d; so 158 a u. öfter; vgl. noch Soph. 259 c Euthyd. 288 b Crat. 400 e Apol. 11 c. – Spätere brauchten auch acc. c. partic. statt inf., χαίρω σε ἐληλυϑότα, ich freue mich, daß du gekommen bist, s. Valck. Phoen. 711; τοὺς εὐσεβεῖς ϑεοὶ ϑνήσκοντας οὐ χαίρουσιν Eur. Hipp. 1340. – In diesen Vrbdgn nimmt es auch, wie φιλέω, die Bdtg »pflegen«, »gewohnt sein« an, Antiphan. bei Ath. IV, 169 f. – Es folgt auch ὅτι, Pind. N. 5, 16 u. Folgde; οὕνεκα Od. 8, 205. – Οὐ χαιρήσεις ist ein milderer Ausdruck statt es soll dir übel bekommen, es soll dich schwer gereuen, οὐδέ τιν' οἴω Τρώων χαιρήσειν, ich meine, es soll sich kein Troer freuen, es soll allen übel bekommen, Il. 20, 363; οὐ χαιρήσετον Ar. Equ. 235, vgl. Plut. 64; s. auch das unten über das partic. Gesagte. – Der imperat. χαῖρε ist eine sehr gebr. Form des Segenswunsches u. Grußes, Freude dir, schon bei Hom., auch im dual. u. plur. χαίρετον, χαίρετε; verstärkt οὖλέ τε καὶ μέγα χαῖρε, Od. 24, 402; χαῖρε, γυνή, φιλότητι, gedeihe dir die Umarmung zum Heil, 11, 248; bes. beim ersten Zusammentreffen als Bewillkommnung, sei gegrüßt, Il. 9, 197 Od. 13, 229; so Pind. u. Tragg., Aesch. Pers. 152 Ag. 22. 494. 524 u. öfter, wie Soph. u. Eur., u. in Prosa; auch beim Abschiede, lebe wohl, Od. 5, 205, Aesch. Pers. 826 Eum. 745; u. in Prosa, Plat. Phaed. 116 c; χαίρειν καταξιῶ, wie valere iubeo, Aesch. Ag. 558; Soph. Ai. 850 u. öfter; χαίρειν προςαγορεύω Ar. Plut. 322; so auch χαίρειν λέγω, προςειπών τινα χαίρειν, Einem den Gruß χαῖρε ertheilend, ihn mit dem Gruße bewillkommnend, Xen. Mem. 3, 13, 1. – Zu Anfang der Briefe stand gew. der inf. allein, z. B. Ξενοφῶν Γρύλλῳ χαίρειν, sc. λέγει, Xenophon entbeut dem Gryllus seinen Gruß, wie Xenophon Gryllo salutem. – Daran reiht sich, bes. bei der dritten Person χαιρέτω, der Ausdruck der Geringschätzung u. Verachtung u. des von sich Weisens, weg damit, zum Henker damit u. vgl., also gleichbedeutend mit ἐῤῥέτω, Her. 4, 96; χαιρέτω βουλεύματα τὰ πρόσϑεν Eur. Med. 1044; χαιρόντων πόνοι Herc. fur. 575; vgl. noch Plat. Conv. 199 a; so auch χαίροιτε ἡμῖν, Anacr. 23, 10. Dah. χαίρειν ἐᾶν od. κελεύειν, einer Person od. Sache Lebewohl sagen, ihr entsagen, sie gut sein lassen, nicht danach fragen, sie vernachlässigen, od. stärker, sie verwünschen, s. Valck. zu Her. 9, 41 u. zu Eur. Hipp. 133, wie Schäf. mel. p. 34; vgl. Plat. Prot. 347 e Phaedr. 230 a Gorg. 458 b; τὴν αὐλητρίδα χαίρειν ἐᾶν Conv. 176 e; τὸ διαῤῥιπτεῖν εἴα χαίρειν Xen. An. 7, 3,23; χαίρειν ταύτην τὴν εὐδαιμονίαν κελεύω Cyr. 7, 5,42. So auch πολλὰ χαίρειν εἰπεῖν τινι, μακρὰν χαίρειν φράσαι τινί u. ä. Vielleicht ist so Soph. Ai. 112 χαίρειν, Ἀϑάνα, τἄλλ' ἐγώ σ' ἐφίεμαι zu nehmen, wo Andere, wie Lob., es zu stark findend, χαίρειν durch contentam esse übersetzen; τὴν σὴν Κύπριν πόλλ' ἐγὼ χαίρειν λέγω Eur. Hipp. 113; πολλὰ εἰπόντα χαίρειν τῷ ἀληϑεῖ Plat. Phaedr. 272 e; Phaed. 64 c; τὰ δ' ἄλλα ἐπιτηδεύματα χαίρειν χρὴ προςαγορεύειν Legg. VI, 771 a. – Das partic. χαίρων ist = froh, freudig, Hom. öfter; Her. gew. so κεχαρηκώς; in Vrbdgn mit andern Zeitwörtern durch gern, willig zu übersetzen; aber χαίρων ἀπαλλάττει ist = er kommt glücklich, ungestraft, wie wir sagen »mit heiler Haut«, »mit blauem Auge« davon, Her. 3, 69. 9, 106; οὐδὲ χαίρων ταῦτα τολμήσει λέγειν Ar. Ach. 537; οὔτι χαιρήσων Vesp. 185; Ran. 843; Soph. O. R. 363 οὔ τι χαίρων δίς γε πημονὰς ἐρεῖς; Ant. 755 Phil. 1283; χαίροντα πρός τινος ἀπαλλάττειν Her. 9, 106; τοῦτον οὐδεὶς χαίρων ἀδικήσει, nicht ungestraft, Plat. Gorg. 510 d; Xen. An. 5, 6,32; εἰ χαίρων ἀπαλλάξει Dem. 24, 153; οὐ χαίρων ἀπαλλάξεις, du sollst nicht ungestraft davon kommen, sollst übel wegkommen; Sp., wie οὐ χαίροντες ἄπιτε Luc. Tim. 34. – Aber ἑρπέτω χαίρουσα ist so viel wie χαιρέτω, sie mag gehen, Soph. Trach. 816. – Τὸ χαῖρον ist auch = die Freude, vgl. Schäf. zu D. Hal. de C. V. p. 205.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > χαίρω

  • 11 χαιρω

         χαίρω
        тж. med. (fut. χαιρήσω - эп. κεχᾰρήσω и κεχᾰρήσομαι, aor. 2 ἐχάρην с ᾰ - эп. χάρην, κεχᾰρόμην и (ἐ)χηράμην, pf. = praes. κεχάρηκα См. κεχαρηκα - реже κεχάρημαι и κέχαρμαι, ppf. ἐκεχᾰρήμην)
        1) радоваться
        

    (χ. θυμῷ или ἐν θυμῷ, тж. φρένα, φρεσίν или νόῳ Hom.)

        πολλὰ χ. μ΄ εἶπας Soph. — твои слова радуют меня;
        χ. ἔν и ἐπί τινι и χ. τι Eur. — радоваться чему-л.;
        χ. ἐπί τινι κακῶς πράσσοντι Eur. — радоваться чьему-л. несчастью;
        ἐπαινούμενοι μᾶλλον ἢ τοῖς ἄλλοις ἅπασι χαίρετε Xen. — похвалам вы радуетесь больше, чем всему остальному;
        ὅ δ΄ ἐδέξατο χαίρων παῖδα φίλην Hom. — он радостно принял милую дочь;
        ἐπαιώνιζον κεχαρηκότες Her. — на радостях они запели пэан

        2) наслаждаться, находить удовольствие, любить
        

    χ. ἄγρῃ Hom. — развлекаться охотой;

        τῇ πολυτελεστάτῃ διαίτῃ χ. Xen. — любить роскошный образ жизни;
        χ. γέλωτι Xen. — весело смеяться;
        τῷ καταμανθάνειν χαίροντες Plat. — любознательные люди;
        χαῖρε Ἀθηναίη πεπνυμένῳ ἀνδρί Hom. — Афине понравился (этот) разумный муж;
        τρόποισι τοιούτοισι χρεώμενοι χαίρουσι Her. — они любят так поступать;
        τοῖς καλῶς ἐρωτῶσι χαίρω ἀποκρινόμενος Plat. — тем, кто хорошо ставит вопросы, я с удовольствием отвечаю;
        τοῖς αὐτοῖς χ. καὴ ἄχθεσθαί τινι Plat. — любить и ненавидеть одно и то же вместе с кем-л.;
        οὐδεὴς χαίρων ἐπιτετήδευκε τούτοιν οὐδέτερον Plat. — никто не занимался тем или другим ради удовольствия

        3) ( только с отрицанием) оставаться безнаказанным, миновать беду или кару
        

    οὐδέ τί φημι πᾶσιν ὁμῶς θυμὸν κεχαρησέμεν Hom. — и никому решительно, полагаю, не сдобровать;

        οὐ χαίροντες ἂν ἀπαλλάξαιτε Xen. — не совершить вам успешного отступления;
        οὐδὲ χαίρων ταῦτα τολμήσει λέγειν Arph. — не поздоровится тебе от этих дерзких слов;
        χαιρήσειν νομίζεις ; Plut. — думаешь, что (это) пройдет тебе даром?;
        οὐκ ἐχαίρησεν, ἀλλ΄ ἀπετέτμητο τέν κεφαλήν Plut. — (гонцу) пришлось плохо:
        — он был обезглавлен;
        οὐ χαίροντες γέλωτα ἐμὲ θήσεσθε Her. — насмешка надо мной не пройдет вам безнаказанно

        4) (в приветствиях и др. обращениях - преимущ. в imper.) здравствовать, быть здоровым
        

    χαῖρε Hom., Trag., Xen. — здравствуй или прощай;

        χαῖρε ἀπὸ στρατοῦ! - Χαίρω γε Aesch. — со счастливым возвращением из армии! - Да, возврат мой счастлив;
        νῦν πᾶσι χαίρω Soph. — теперь все меня приветствуют;
        σίτου θ΄ ἅπτεσθον καὴ χαίρετον Hom. — кушайте на здоровье;
        ( в начале — писем) Κῦρος Κυαξάρῃ χαίρειν (sc. λέγει) Xen. Кир Киаксару желает здравствовать (шлет привет);
        χαίρην (эол. inf.) πολλὰ τὸν ἄνδρα Θυώνιχον Theocr. — здравствуй, Тионих;
        ( в обращении к богам) χαῖρε, Διὸς υἱέ! HH. — слава тебе, сын Зевса!;
        (в — ироническо-вежливых формулах) χαίρων ἴθι Eur. уходи себе, пожалуйста;
        εἴτε δὲ ἐγένετό τις ἄνθρωπος, εἴτ΄ ἐστὴ δαίμων τις, χαιρέτω Her. — человек ли он был, божество ли, бог с ним (не будем больше говорить о нем);
        χαιρέτω βουλεύματα τὰ πρόσθεν! Eur. — прочь прежние намерения!;
        τινὰ (τι) χ. ἐᾶν Her., Arph., Xen., Plat., κελεύειν Xen., λέγειν Eur., προσαγορεύειν Plat. или εἰπεῖν Luc. — распрощаться с кем(чем)-л., отказываться от кого(чего)-л., пренебречь кем(чем)-л.;
        εἴπωμεν πρὸς ἡμᾶς αὐτούς, χ. εἴποντες ἐκείνοις Plat. — поговорим друг с другом, а их оставим в покое;
        πολλὰ χ. ξυμφορὰς (v. l. συμφοραῖς) καταξιῶ Aesch. — предадим забвению (былые) невзгоды

    Древнегреческо-русский словарь > χαιρω

  • 12 χαίρω

    (αόρ. (ε)χάρηκα и εχάρην) 1. αμετ. радоваться, получать удовольствие; веселиться;

    χαίρω πολύ — очень рад (при знакомстве);

    χαίρ πολύ πού σε ξαναβλέπω — очень рад тебя снова видеть;

    2. μετ., αμετ. пользоваться (чём-л.); обладать (чём-л.);

    χαίρω καλής φήμης (της εμπιστοσύνης) — пользоваться хорошей репутацией (доверием);

    χαίρω άκρας υγείας — или χαίρω άκραν υγείαν — я абсолютно здоров;

    § χαίρε! (χαίρετε!) а) здравствуй(те)!; б) до свидания!; будь(те) здоров(ы)!;
    τό ύστατον χαίρε последнее прости;

    χαίρομαι

    1) см. χαίρω 1;
    2) быть довольным, радоваться, наслаждаться;

    χαίρομαι τη ζωή μου — наслаждаться жизнью;

    § να σε χαρώ очень прошу тебя;
    να χάρης τη ζωή σου я тебя умоляю, ради бога;

    να χαίρεσαι τ' όνομά σου ( — или την γιορτή σου) — желаю тебе долгих лет жизни;

    καλώς τα χαίρεστε! — а) приятного аппетита!; — б) приятно повеселиться!

    Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό > χαίρω

  • 13 χαίρω

    χαίρω радоваться (ср. χαίρε здравствуй / прощай; церк. Радуйся, Богородице Дево) aor. ἐχάρην

    Αρχαία Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό > χαίρω

  • 14 συγχαίρω

    συγχαίρω, [tense] aor. -εχάρην [ᾰ] Plb.15.5.13, 30.18.1, imper.
    A

    - χάρηθι Anacreont.31.30

    :— rejoice with, A.Ag. 793 (anap.), Ar. Pax 1317 (anap.);

    χαῖρε.. καί σοι ξυγχαίρομεν ἡμεῖς Id.Eq. 1333

     (anap.);

    σ. ἐπὶ τοῖς σοῖς ἀγαθοῖς X.Hier.11.12

    ;

    σ. ἀγαθῷ γενομένῳ Pl.Epin. 988b

    : c. dat. pers.,

    τὸν συναλγοῦντα καὶ σ. τῷ φίλῳ Arist.EN 1166a8

    ; οὐ σ. οὐδὲ συναλγεῖν ἑαυτοῖς ib. 1166b18: later in [voice] Med., IG14.966.5 (Rome, ii A.D.).
    II wish one joy, congratulate, σ. τῶν γεγενημένων wish one joy of.., D.15.15;

    σ. τῇ συγκλήτῳ ἐπὶ τοῖς γεγονόσιν Plb.30.18.1

    , cf. SIG700.41 (Lete, ii B.C.);

    σ. τῇ πόλει ὅτι.. Aeschin.2.45

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συγχαίρω

  • 15 ὑπερχαίρω

    ὑπερχαίρω, [tense] aor.
    A

    - εχάρην Hp.Morb.Sacr.17

    , late [tense] aor. - έχηρα Procop.Gaz.p.147 B.:— rejoice exceedingly at a thing,

    δώροις E.Med. 1165

    ;

    ἐπὶ τοῖς γάμοις Plu.2.1098b

    ;

    τούτων ἀκούσας ὑπερέχηρεν ὁ Πηλεύς Procop.Gaz.

     l.c.: c. part., μανθάνων ὑ., ὁρῶν ὑ., X.Cyr.1.3.3, Luc.Nec.12: also ὑ. ὅταν.., ὅτι .., X.HG4.1.10, Cyn.4.4: abs., Hp. Morb.Sacr.17, Plu.Ages.33, Luc.VH1.30.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπερχαίρω

  • 16 λίαν

    λίαν adv. (Hom. et al. as λίην; as λίαν Pind.+) to a high degree, very (much), exceedingly.
    ⓐ used w. verbs: preceding them (EpArist 312; Jos., Vi. 404) λ. ἀντέστη he vehemently opposed 2 Ti 4:15. λ. πρόσεχε be scrupulously on your guard D 6:3. λ. ἐκκέχυμαι ἀγαπῶν ὑμᾶς I pour out my love over you IPhld 5:1. ὅταν … λ. πικρανθῇ when the person becomes very bitter Hm 10, 2, 3; cp. 9:9b; 12, 1, 2; 12, 4, 1; Hs 5, 2, 7; 6, 2, 7; 7:1; 8, 3, 8; 9, 11, 3. Following the verb (Gen 4:5) ἐθυμώθη λ. he became very angry Mt 2:16. θαυμάζειν … λ. 27:14; ἔκλαυσα λ. I wept bitterly Hm 3:3; ἐχάρη λ. he was very glad Lk 23:8; Hs 5, 2, 5; 8, 1, 16; also λ. ἐχάρη 5, 2, 11. In a letter ἐχάρην λ. I was very glad (BGU 632, 10; PGiss 21, 3) 2J 4; 3J 3. ἐλυπήθη λ. (Cain) was filled with grief 1 Cl 4:3 (cp. Gen. 4:5). Strengthened λίαν ἐκ περισσοῦ altogether Mk 6:51.
    ⓑ used w. adjs., which
    α. serve as attribute (SIG 1102, 12 αἱ λίαν ἄκαιροι δαπάναι): preceding the adj(s).: καὶ γε λ. πιστοὺς κ. ἱσχυρούς also very committed and steadfast Hs 9, 9, 9a; λ. ὑψηλός grown very high Hs 8, 1, 2; λ. εὐειδής very charming AcPl Ha 3, 13. Following the adj.: ὄρος ὑψηλὸν λ. very high Mt 4:8; χαλεποὶ λ. very dangerous 8:28. ἀψινθίου μικρὸν λ. only a little bit Hm 5, 1, 5. πρόβατα πολλὰ λ. very many sheep Hs 6, 1, 6a. ῥάβδον σκληρὰν λ. a very sturdy stick 6, 2, 5. πικρὸν λ. AcPl Ha 4, 20 very fierce.
    β. serve as predicate: preceding (Diod S 14, 58, 2 λίαν ὀχυρός; PTebt 315, 18 ὁ ἄνθρωπος λείαν ἐστὶν αὐστηρός; TestJob 13:6 λ. μου χρηστοῦ ὄντος) αἰσχρὰ καὶ λ. αἰσχρά shameful, very shameful 1 Cl 47:6. λ. ἄφρων εἰμί Hm 4, 2, 1; cp. κἂν λ. σύνετος ἦν τις Hs 5, 5, 4. ὤφθη … μοι … λ. πρεσβυτέρα a very elderly woman v 3, 10, 3; cp. m 8, 6; Hs 2:5; 5, 3, 5; 6, 1, 6bc; 6, 2, 3; 8, 1, 17f; 9, 1, 7b; 10a; 9, 2, 4; 9, 3, 1; 9, 6, 8; 9, 9, 2; 7. Following (Gen 1:31; Tob 6:12 S) ἐγένετο λευκὰ λ. Mk 9:3. ὸ̔ν ἀγαπητὸν λ. ἔχετε for whom you have a special affection 1 Pol 7:2. περίλυπος ἤμην λ. I was extremely unhappy Hv 3, 10, 6. ἐντολαὶ … σκληραὶ … σκληραί εἰσι very demanding or severe m 12, 3, 4; (λίθοι) σκληροὶ … λ. εὑρέθησαν turned out to be too hard to dress/shape Hs 9, 8, 6. αὐθάδης εἶ λ. you are very stubborn 5, 4, 2. Cp. 9, 1, 7a; 10b; 9, 9, 4.
    ⓒ used w. an adv., following it (Da 11:25) πρωὶ̈ ἔννυχα λ. early in the morning, when it was still quite dark Mk 1:35. Preceding it (2 Macc 11:1; EpArist 230; Jos., C. Ap. 1, 286; 2, 3; Tat. 2, 1; 21, 3; PMich 154, 17 λ. νυκτός) λ. πρωί̈ very early in the morning 16:2. λ. ὀργίλως ἐλάλησεν with vehement anger Hm 12, 4, 1. S. ὑπερλίαν.—DELG. M-M.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > λίαν

См. также в других словарях:

  • ἐχάρην — χαίρω rejoice aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic) χαίρω rejoice aor ind pass 1st sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • αειχαρής — ἀειχαρής, ές (Μ) πάντοτε χαρούμενος, περιχαρής. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀεὶ + χαρὴς < ἔχάρην, αόρ. β τού χαίρω] …   Dictionary of Greek

  • αιματοχάρμης — αἱματοχάρμης, ο (Α) ο αιμοχαρής*. [ΕΤΥΜΟΛ. < αἷμα. ατος + χάρμης < χάρμη < ἐχάρην, χαίρω] …   Dictionary of Greek

  • αιμοχαρής — ές (Μ αἱμοχαρής) αυτός που χαίρεται βλέποντας να χύνεται αίμα, αιμοδιψής, κακούργος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αἷμα + χαρὴς < ἐχάρην, αόρ. τού χαίρω] …   Dictionary of Greek

  • αιωνοχαρής — αἰωνοχαρὴς ( οῡς), ὲς (Α) 1. αυτός που χαίρεται αιωνίως 2. αυτός που φέρνει αιώνια, παντοτινή χαρά. [ΕΤΥΜΟΛ. < αἰὼν + χαρὴς < ἐχάρην < χαίρω] …   Dictionary of Greek

  • δακρυχαρής — ( οῡς), ές (Α) αυτός που βρίσκει ευχαρίστηση στα δάκρυα («δακρυχαρής Πλούτων»). [ΕΤΥΜΟΛ. < δάκρυ + χαρής < εχάρην, αόρ. τού χαίρω (πρβλ. αιμοχαρής)] …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»