-
1 αναιρεί
ἀναιρέωtake up: pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic aeolic)ἀναιρέωtake up: pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic aeolic)ἀναιρέωtake up: pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic)ἀναιρέωtake up: pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic) -
2 ἀναιρεῖ
ἀναιρέωtake up: pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic aeolic)ἀναιρέωtake up: pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic aeolic)ἀναιρέωtake up: pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic)ἀναιρέωtake up: pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic) -
3 αναίρει
ἀναίρωraise: pres ind mp 2nd sgἀναίρωraise: pres ind act 3rd sgἀ̱ναίρει, ἀναιρέωtake up: imperf ind act 3rd sg (attic epic doric aeolic)ἀναιρέωtake up: pres imperat act 2nd sg (attic epic)ἀναιρέωtake up: pres imperat act 2nd sg (attic epic)ἀναιρέωtake up: imperf ind act 3rd sg (attic epic)ἀναιρέωtake up: imperf ind act 3rd sg (attic epic) -
4 ἀναίρει
ἀναίρωraise: pres ind mp 2nd sgἀναίρωraise: pres ind act 3rd sgἀ̱ναίρει, ἀναιρέωtake up: imperf ind act 3rd sg (attic epic doric aeolic)ἀναιρέωtake up: pres imperat act 2nd sg (attic epic)ἀναιρέωtake up: pres imperat act 2nd sg (attic epic)ἀναιρέωtake up: imperf ind act 3rd sg (attic epic)ἀναιρέωtake up: imperf ind act 3rd sg (attic epic) -
5 ἀναιρεῖ
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἀναιρεῖ
-
6 ἀναιρέω
ἀναιρέω (s. prec.) fut. ἀναιρήσω and ἀνελῶ (B-D-F §74, 3), the latter (Dionys. Hal. 11, 18, 2; Jdth 7:13; Just., D. 112, 2 [ἀνεῖλε A]) formed after 2 aor. ἀνεῖλον, which appears also in the forms (B-D-F §81, 3) ἀνεῖλα (ἀνείλατε Ac 2:23, ἀνεῖλαν 10:39); subj. ἀνέλω; mid. ἀνειλόμην (v.l.) and ἀνειλάμην (ἀνείλατο 7:21 [-ετο v.l.]; cp. CIG 4137, 3; Ex 2:5, 10; B-D-F §81, 3; s. W-S. §13, 13; Mlt-H. 226 s.v. αἱρέω); fut. pass. ἀναιρεθήσομαι LXX; 1 aor. pass ἀνῃρέθην; pf. act. inf. ἀνῃρηκέναι (Just., D. 73, 6); pf. pass. ἀνῄρημαι LXX (also Just., Tat., Mel.) (Hom.+).① to remove or take away, take away of things πνοήν 1 Cl 21:9. Do away with, abolish (Aeschin. 3, 39 νόμον; Isaeus 1, 14; Polyb. 31, 20, 3; TestGad 5:3 τὸ ζῆλος; Dio Chrys. 59 [76], 2) Hb 10:9 (opp. στῆσαι). Take up a martyr’s bones MPol 18:1.② to get rid of by execution, do away with, destroy, of pers. τινά someone, mostly of killing by violence, in battle, by execution, murder, or assassination (Trag., Hdt.+; SIG 226, 20; 709, 35; UPZ 8, 15 [161 B.C.]; PAmh 142, 8; LXX; EpArist 166; Jos., Bell. 1, 389, Ant. 17, 44; Just., Tat., Ath.; Mel., P. 96, 736; Iren. 4, 33, 7 [Harv. II 261, 6]; Orig., C. Cels. 1, 61, 8) ἀ. πάντας τοὺς παῖδας Mt 2:16 (PSaintyves, Le massacre des Innocents: Congr. d’Hist. du Christ. I 229–72); ἀνελεῖν πάντα τὰ βρέφη GJs 22:1 (follows ἀνελεῖται corr. to ἀναιρεῖται; cp. ἀνελεῖν τὰ βρέφη ApcEsdr 4, 11 p. 28: 13 Tdf.). ἐζήτουν τὸ πῶς ἀνέλωσιν αὐτόν they sought a way to dispose of him Lk 22:2. τοῦτον Ac 2:23; cp. 5:33, 36; 7:28 (Ex 2:14); 9:23f, 29; 22:20; 23:15, 21; 25:3; 1 Cl 4:10 (Ex 2:14). ἀ. ἑαυτόν commit suicide (Parthenius 17, 7; Jos., Ant. 20, 80) Ac 16:27. Of execution (Chariton 4, 3, 5) Lk 23:32; Ac 10:39; 12:2; 13:28. ἀκρίτως AcPl Ha 9, 19 (restored). Synon. w. θανατοῦν 1 Cl 39:7 (Job 5:2). Of the destruction of the Lawless One ὸ̔ν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ (vv.ll. ἀνελοῖ, ἀναλοῖ, ἀναλώσει, s. ἀναλίσκω) τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ whom the Lord Jesus will slay with the breath of his mouth 2 Th 2:8 (after Is 11:4). Pregnant constr., of martyrs ἀναιρούμενοι εἰς θεόν those who come to God by a violent death IEph 12:2. Of the tree of knowledge: kill οὐ τὸ τῆς γνώσεως (sc. ξύλον) ἀναιρεῖ ἀλλʼ ἡ παρακοὴ ἀναιρεῖ Dg 12:2.—Pass. ἀναιρεῖσθαι Ac 23:27; 26:10; AcPl Ha 9, 20 (restored); ἀναιρεθῆναι Lk 23:32; Ac 5:36; 13:28; be condemned to death 26:10; Papias (11:2; 12:2); AcPl Ha 4, 21f; 5, 5f; 8, 19.③ mid. to take up for oneself, take up, claim (for oneself) (Jos., Ant. 5, 20) of the baby Moses, whom Pharaoh’s daughter rescued from the river after his exposure (Ex 2:5, 10; Philo, Mos. 1, 17) Ac 7:21, with focus on the act of rescue (sim. Dio Chrys. 65 [15], 9 ἀλλότρια εὑρόντες ἐν τῇ ὁδῷ παιδία ἀνελόμενοι [opp. ἐκτίθημι] ἔτρεφον ὡς αὑτῶν; cp. Aristocritus [III B.C.]: 493 Fgm. 3 Jac. p. 465, 3; Aristoph., Nub. 531; Men., Sam. 159; Epict. 1, 23, 7 [opp. ῥιπτῶ ‘expose’]; Plut., Anton. 932 [36, 3], ‘own, acknowledge’, Mor. 320e al.; BGU 1110; PSI 203, 3; POxy 37, 6 [act.] and 38, 6 [mid.], both 49 A.D.; s. Preis.). The pap exx. involve exposed children taken up and reared as slaves, and the junction of ἀναιρέομαι and ἀνατρέφω in our pass. suggests Hell. nursing contracts (reflected in the LXX choice of diction Ex 2:9–10; s. New Docs 2, 7 and ins cited there). The rendering ‘adopt’ lacks philological precision and can be used only in a loose sense (as NRSV), esp. when Gr-Rom. terminology relating to adoption procedures is taken into account.—M-M. TW. -
7 ἄγνοια
ἄγνοια, ας, ἡ (since Aeschyl. and Thu. 8, 92, 11; ins, pap, LXX, Test12Patr, JosAs; EpArist 130; Philo; Jos., Bell. 4, 29, Ant. 18, 335, C. Ap. 1, 73; Just.; Tat. 7, 3; ἀγνοιῶν14, 1; Ath.; Mel. HE 4, 26, 10)① in a gener. sense lack of information about someth., ignorance (Aeschyl. et al.) as v.l. for ἀγνωσία= ignorant talk 1 Pt 2:15 P72. But this may belong equally in 2.② spec. lack of information that may result in reprehensible conduct, ignorance, unawareness, lack of discernment (opp. συνείδησις, γνῶσις, ἐπιστήμη, σοφία). In our lit., of unwareness in relation to deity or of unintentional or involuntary (as opposed to deliberate [cp. Jos., Ant. 11, 130; Philo, Leg. All. 1, 35]) moral lapses. (Cp. Steinleitner ins 14, 3 of one who was unaware that the grove in which he felled trees was sacred to deities; for an OT perspective s. Ps. 18:12 and cp. TestGad 5:7 μετάνοια ἀναιρεῖ τὴν ἄ.).ⓐ of those who condemned Jesus κατὰ ἄγνοιαν ἐπράξατε you acted in ignorance=you were unaware of what you were doing Ac 3:17 (Polyb. 12, 12, 4; κατʼ ἄ. παραπαίειν; Parthenius 9, 8; Plut., Mor. 551e; POxy 237 VIII, 36; BGU 619, 4) ἄχρι τῆς ἀγνοίας as long as he knows nothing of it Hm 4, 1, 5; PtK 2 p. 14, 11; 3 p. 15, 26.—1 Pt 2:15 P72 (s. 1 above).ⓑ almost= sin (so LXX, e.g. Sir 23:3 [in parallelism with ἁμαρτίαι]; 28:7; PsSol 3:8; TestLevi 3:5; TestZeb 1:5; Philo, Ebr. 154ff; cp. Pla., Tht. 176c; Stoic. III, p. 65, 20; Diod S 14, 1, 3 τ. ἰδίαν ἄγνοιαν=one’s own mistaken conduct; Epict. 1, 26, 6; Herm. Wr. 13, 8; 11, 21 ἡ τελεία κακία τὸ ἀγνοεῖν τὸ θεῖον, also 10, 9; PTebt 24, 33 [II B.C.] of evildoers: λήγοντες τῆς ἀγνοίας.—Diod S 4, 11, 2 ἄ. is the “delusion” that drove Heracles to commit murder) IEph 19:3. Of the times when people did not know God τοὺς χρόνους τῆς ἀγνοίας Ac 17:30 (TestGad 5:7 μετάνοια ἀναιρεῖ τὴν ἄ). διὰ τὴν ἄγνοιαν (Diod S 11, 10, 2; SIG 904, 6; cp. Alex. Aphr., Fat. 19, II/2 p. 189, 16 διʼ ἄγνοιαν ἁμαρτάνειν); Eph 4:18. ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν 1 Pt 1:14 (some find gnostic usage in the three NT passages cited); 2:15 v.l. (for ἀγνωσία). ἄ. προτέρα Hs 5, 7, 3. The pl. as v.l. for ἀπάταις 2 Pt 2:13.—LCerfaux, RAC I, 186–88. DELG s.v. γιγνώσκω 225. M-M. TW. Sv. -
8 μεταῤ-ῥίπτω
μεταῤ-ῥίπτω, umwerfen, verändern; Dem. vrbdt κινεῖ καὶ ἀναιρεῖ καὶ μεταῤῥίπτει, 25, 90; τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπὸ τῆς Φιλίππου συμμαχίας πρὸς τὴν Ῥωμαίων, Pol. 17, 13, 8, öfter.
-
9 ἀν-αιρέω
ἀν-αιρέω (s. αἱρέω). – I. Act. in die Höhe heben, aufnehmen, ἀπὸ χϑονός, das Opferthier von der Erde, Od. 3, 453; und wegnehmen, κριούς, Soph. Ai. 233; bes. a) von Kampfpreisen, ἀέϑλια, Il. 23, 736; vgl. Her. 6, 36. 5, 102, ἀγῶνα, Ὀλύμπια, im Wettkampf, in den Olympischen Spielen siegen, u. unten med., welches häufiger in dieser Vbdg ist; ναῦταίσφ' ἀνεῖλον, retteten sie, Eur. Hel. 1233. – b) aufheben, beseitigen, vernichten, παρακαταϑήκην, Plat. Legg. XI, 913 b; ὀλιγαρχίας, Xen. Cyr. 1, 1, 1; διαϑήκας, Is. 1, 14; νόμους, oft bei den Rednern, im Ggstz von καταλείπειν, Aesch. 3, 39; ἐκ μέσου βλασφημίας, Dem. 10, 36; συμμαχίαν, Pol. 32, 1; πόλεμον, beilegen, 9, 11, 2; νεῖκος, Theocr. 22, 180; πύργους, zerstören, Xen. Cyr. 7, 5, 12; πόλεις, Dem. 9, 26, der auch ἔϑνος ἀνῃρημένον, vernichtetes Volk, verbindet; σκηνήν, Zelt abbrechen, Xon. Cyr. 8, 5, 4. Dah. – c) von Menschen, tödten, Aesch. Ch. 998; Pind. P. 11, 18; u. in Prosa, Her. 4, 66; Plat. Legg. IX, 870 d. Bei Theogn. 1 123 so auch ἀνείλετο mit der v. l. ἀνείλατο, ist aber zw. – Von Arist. an: widersprechen, Πλάτων ἀναιρεῖ, ὅτι οὐκ ἔστιν, Eth. Nic. 10, 2, 3. Dem κατασκευάζειν entgegengesetzt, also = ἀνασκευάζειν, top. 2, 3 u. oft eine Behauptung widerlegen. – d) Vom Orakel, wo man φωνήν ergänzt, die Stimme aus der Tiefe erheben, eine Antwort ertheilen, ὁ ϑεὸς ἀνεῖλε, vom Apollo; τὸ χρηστήριον, μαντήϊον, Her. 1, 13. 2, 52; ἡ Πυϑία, 9, 331 Plat. Apol. 21 a; οἱ μάντιες, Her. 6, 69; durch ein Opfer erklären, Xen. An. 7, 6, 44. Es tritt auch ein acc. dazu, οὓς ἂν – ἀνέλῃ, welche das Orakel bezeichnet, Legg. IX, 865 d; μαντείας, Dem. ep. 1 am Ende; aber bei Xen. An. 3, 1, 6 ist ϑεοῖς οἷς ϑύειν ἔδει als Attraktion dem ϑεούς vorzuziehen. Dazu Pass., ἐν ταῖς μαντείαις ἀνῃρημένον εὑρήσετε τῇ πόλει Dem. 21, 51. – II. Med. für sich aufnehmen, ἄλεισον ἀναιρήσεσϑαι ἔμελλεν Od. 22, 9; von Waffen, ἀσπίδα, ἔγχος, Il. 1 1, 32. 13, 296; auf den Arm, 16, 8; ἐπιφροσύνας, Vernunft annehmen, Od. 19, 22; – für sich wegnehmen, davontragen, ἃ μὴ κατέϑου, μὴ ἀνέλῃ Plat. Legg. XI, 913 c; σῖτα, Speise zu sich neh men, Her. 4, 128; ποινήν τινος ἀνελέσϑαι, Buße für etwas, 2, 134; φιλοψυχίην, Liebe zum Leben fassen, 6, 29; γνώμην 7, 16, 1; οὐνόματα, Namen annehmen, 2, 52. Vom Weibe, empfangen, 6, 69; auch von Thieren, 3, 108. Am häufigsten a) vom Kampfpreis, Od. 21, 117; und öfter bei Her. ἀγῶνας, in den Kamfspielen siegen, 9, 88; Ὀλυμπιάδα τεϑρίππῳ 6, 71; häufig νίκην, den Sieg davontragen, z. B. 9, 64. – b) von Aufnahme und Bestattung der Todten, Her. 4, 14. 9, 22; Plat. Ap. 32 b, u. sonst; auch selten im act., Xen. An. 6, 4, 9; Dem. 43, 57, im Gesetz, ἀναιρεῖν καὶ ϑάπτειν. – c) Kinder aufnehmen u. sie dadurch für die seinigen anerkennen, im Ggstz von ἐκτιϑέναι, Isocr.; Plut.; vgl. Pind. P. 9, 63, wo das act. steht. – d) Zurücknehmen einer Klageschrift, Aufheben eines Contracts, γραφήν, δίκην, Dem. 58, 82. 59, 53; συνϑήκας, συγγραφήν, 48, 46. 34, 31. – Allgem.: auf sich nehmen, übernehmen, πόλεμον Her. 5, 36; An. 5, 7, 27, u. sonst oft; ἔχϑραν Plat. Phaedr. 243 c; πρός τινα, Dem. 6, 20; ἔργον Plat. Legg. XI, 921 a; πόνον ὑπέρ τινος Her. 6, 108; Plat. Phil. 59 a.
-
10 αναιρεω
(aor. 2 ἀνεῖλον, pf. ἀνῄρηκα)1) поднимать(ἀπὸ χθονός Hom.)
2) преимущ. med. ( о павших на поле битвы) подбирать, уносить для погребения (sc. νεκρούς Her., Arph., Xen., Plat.; τὰ ὀστᾶ Thuc.; ἀ. καὴ θἀπτειν Dem.)3) получать в награду(ἀέθλια Hom.)
4) преимущ. med. побеждать, выигрывать(ἀγῶνας, Ὀλυμπιάδα или Ὀλύμπια τεθρίππῳ Her.)
5) med. брать, приниматьἀνείλετο ἔγχος Hom. — он вооружился копьем;ἀναιρέεσθαι σῖτα Her. — добывать продовольствие;ἀναιρεῖσθαι κλῆρος Plat. — вынимать жребий;τὰ δικτύα ἀναιρεῖσθαι Arst. — тянуть невод;ποινέν ἀνελέσθαι τῆς ψυχῆς τινος Her. — взять выкуп за убийство кого-л.;ἀνελέσθαι γνώμην Her. — усвоить мнение;ἔχθρας ἀναιρεῖσθαι Plat. — начать враждовать;ἐπιφροσύνας ἀνελέσθαι Hom. — взяться за ум6) med. предпринимать(πόνους ὑπέρ τινος, πόλεμον Her. - ср. 13; ἔργον Plat.; πρᾶξιν Plut.)
7) подхватывать, уносить(τινα и τι Hom., Plat.)
8) med. становиться беременной, зачать(τινα Her.)
9) преимущ. med. ( о символическом обряде признания своего отцовства) поднимать, брать на руки (sc. παῖδα Isocr., Plut.), тж. усыновлять Arph.10) снимать, убирать (sc. τὰς σκηνάς Xen.)11) разрушать, уничтожать(πύργους Xen.; πόλεις Dem.)
ἀ. τινας θανάτοις Plat. — умерщвлять кого-л.12) убивать, истреблять(πολλούς Aesch., Her.; τὸ Φωκέων ἔθνος ἀνῃρημένον Dem.)
φαρμάκοις ἀνελεῖν Plut. — отравить13) прекращать(πόλεμον Polyb. - ср. 6; νεῖκος Theocr.)
ἀνελεῖν ἐκ μέσου τι Dem. — положить конец чему-л.;ἀνελεῖν τέν παρακαταθήκην Plat. — изъять (свой) денежный вклад14) свергать, сокрушать15) тж. med. расторгать(συνθήκας Isocr.; διαθήκας Isae.; συμμαχίαν Polyb.)
16) упразднять, отменять(νόμους Aeschin.): (μόρια)
, ὧν ἀναιρουμένων ἀναιρεῖται καὴ τὸ ὅλον Arst. части, с устранением которых устраняется и целое17) med. брать назад(γραφήν Dem.)
18) возражать, опровергать(τὰς ὑποθέσεις Plat.)
19) (воз)вещать, изрекать(χρηστήριον Her.; μαντείας Dem.)
Πλάτων ἀναιρεῖ, ὅτι οὔκ ἐστιν ἡδονέ τἀγαθόν Arst. — Платон утверждает, что наслаждение не есть благо;ἀνεῖλεν ἥ Πυθία Her., Plat. — Пифия изрекла;ἐν ταῖς μαντείαις ἀνῃρημένον Dem. — возвещенное в оракулах;ἀ. τι περί τινος Plat. — предписать (в оракуле) что-л. относительно чего-л.;οὓς ἂν ὅ θεὸς ἀνέλῃ Plat. — те, кого укажет божество -
11 σέλινον
A celery, Apium graveolens, Il.2.776, Od.5.72, Batr.54, Ar.Nu. 982, Eub.36 (pl.), Thphr.HP1.2.2, CP6.11.10, Nic.Th. 649;σελίνου σπέρμα Hdt.4.71
; it had curly leaves, v. οὖλος (B), and grew in marshy spots, Il. l.c., Thphr.HP9.11.10;σελίνων στεφανίσκοι Anacr.54
, cf. Theoc.3.23, AP4.1.31 (Mel.); of the chaplets with which the victors at the Isthmian and Nemean games were crowned, Pi.O.13.33; Κορίνθια ς. Id.N.4.88, cf. I.2.16, Com.Adesp.153, D.S.16.79; such chaplets were also hung on tombs,τὸ σ. πένθεσι προσήκει Duris 33
J.: hence persons dangerously ill were said δεῖσθαι τοῦ ς., Plu.2.676d, cf. Tim. 26;σελίνων στέφανος νοσοῦντας ἀναιρεῖ Artem.1.77
; mostly planted in garden borders (cf.σ. κηπαῖον Dsc.3.64
), hence prov., οὐδ' ἐν σελίνῳ σοὐστὶν οὐδ' ἐν πηγάνῳ '' tis scarcely begun yet', Ar.V. 480.2 σ. ἄγριον,= βατράχιον, Dsc.2.175;= σμύρνιον, Ps.-Dsc.3.67;= ἐλεοσέλινον, ib.64.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σέλινον
-
12 ὀργή
ὀργή, ῆς, ἡ (Hes. et al. in the sense of ‘temperament’; also ‘anger, indignation, wrath’ (so Trag., Hdt.+)① state of relatively strong displeasure, w. focus on the emotional aspect, anger GPt 12:50 (s. φλέγω 2). W. πικρία and θυμός Eph 4:31; cp. Col 3:8 (on the relationship betw. ὀργή and θυμός, which are oft., as the product of Hebrew dualism, combined in the LXX as well, s. Zeno in Diog. L. 7, 113; Chrysipp. [Stoic. III Fgm. 395]; Philod., De Ira p. 91 W.; PsSol 2:23; ParJer 6:23). W. διαλογισμοί 1 Ti 2:8. W. μερισμός IPhld 8:1. ἡ ἀθέμιτος τοῦ ζήλους ὀρ. the lawless anger caused by jealousy 1 Cl 63:2. ἀπέχεσθαι πάσης ὀρ. refrain from all anger Pol 6:1. μετʼ ὀργῆς angrily (Pla., Apol. 34c; Esth 8:12x; 3 Macc 6:23; JosAs 4:16 μετὰ ἀλαζονείας καὶ ὀργῆς) Mk 3:5; βραδὺς εἰς ὀρ. slow to be angry Js 1:19 (Aristoxenus, Fgm. 56 Socrates is called τραχὺς εἰς ὀργήν; but s. Pla., Phd. 116c, where S. is called πρᾳότατο ‘meekest’). ἐλέγχετε ἀλλήλους μὴ ἐν ὀρ. correct one another, not in anger D 15:3 (ἐν ὀργῇ Is 58:13; Da 3:13 Theod.). Anger ἄφρονα ἀναιρεῖ 1 Cl 39:7 (Job 5:2); leads to murder D 3:2. δικαιοσύνην θεοῦ οὐκ ἐργάζεται Js 1:20; originates in θυμός and results in μῆνις Hm 5, 2, 4.—Pl. outbursts of anger (Pla., Euthyphro 7b ἐχθρὰ καὶ ὀργαί, Rep. 6, 493a; Maximus Tyr. 27, 6b; 2 Macc 4:25, 40; Jos., Vi. 266) 1 Cl 13:1; IEph 10:2 (B-D-F §142; W-S. §27, 4d). JStelzenberger, D. Beziehgen der frühchristl. Sittenlehre zur Ethik der Stoa ’33, 250ff. S. also Ps.-Phocyl. 57f; 63f and Horst’s annotations 153, 155–57.② strong indignation directed at wrongdoing, w. focus on retribution, wrath (Πανὸς ὀργαί Eur., Med. 1172; Parmeniscus [III/II B.C.] in the schol. on Eur., Medea 264 Schw. τῆς θεᾶς ὀργή; Diod S 5, 55, 6 διὰ τὴν ὀργήν of Aphrodite; Philostrat., Vi. Apoll. 6, 29; SIG 1237, 5 ἕξει ὀργὴν μεγάλην τοῦ μεγάλου Διός; OGI 383, 210 [I B.C.]; LXX; En 106:15; TestReub 4:4; ApcEsdr 1:17 p. 25, 11 Tdf.; ApcrEzk pap. Fgm. 1 recto, 6 [Denis, p. 125]; SibOr 4, 162; 5, 75f; Philo, Somn. 2, 179, Mos. 1, 6; Just., D. 38, 2; 123, 3; oft. Jos., e.g. Ant. 3, 321; 11, 127; Theoph. Ant. 1, 3 [p. 62, 21].—EpArist 254 θεὸς χωρὶς ὀργῆς ἁπάσης) as the divine reaction toward evil (παιδεύει ἡ καλουμένη ὀρ. τοῦ θεοῦ Orig., C. Cels. 4, 72, 4) it is thought of not so much as an emotion (οὐ πάθος δʼ αὐτοῦ αὐτὴν [sc. ὀργὴν] εἶναί φαμεν Orig., C. Cels. 4, 72, 1) as the outcome of an indignant frame of mind ( judgment), already well known to OT history (of the inhabitants of Nineveh: οἳ τὴν ὀρ. διὰ μετανοίας ἐκώλυσαν Did., Gen. 116, 22), where it somet. runs its course in the present, but more oft. is to be expected in the future, as God’s final reckoning w. evil (ὀρ. is a legitimate feeling on the part of a judge; s. RHirzel, Themis 1907, 416; Pohlenz [s. below, b, end] 15, 3; Synes. Ep. 2 p. 158b).—S. Cat. Cod. Astr. V/4 p. 155.ⓐ of the past and pres.: of judgment on the desert generation ὤμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου (Ps 94:11) Hb 3:11; 4:3. In the present, of Judeans ἔφθασεν ἐπʼ αὐτοὺς ἡ ὀρ. the indignation (ὀργή abs.= ὁρ. θεοῦ also Ro 12:19—AvanVeldhuizen, ‘Geeft den toorn plaats’ [Ro 12:19]: TSt 25, 1907, 44–46; [on 13:4; 1 Th 1:10]. Likew. Jos., Ant. 11, 141) has come upon them 1 Th 2:16 (cp. TestLevi 6:11; on 1 Th 2:13–16 s. BPearson, HTR 64, ’71, 79–94). Of God’s indignation against sin in the pres. ἀποκαλύπτεται ὀρ. θεοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν Ro 1:18 (JCampbell, ET 50, ’39, 229–33; SSchultz, TZ 14, ’58, 161–73). Of God’s indignation against evildoers as revealed in the judgments of earthly gov. authorities 13:4f (here ὀρ. could also be punishment, as Demosth. 21, 43). The indignation of God remains like an incubus upon the one who does not believe in the Son J 3:36 (for ἡ ὀρ. μένει cp. Wsd 18:20). Of the Lord’s wrath against renegade Christians Hv 3, 6, 1. The Lord ἀποστρέφει τὴν ὀρ. αὐτοῦ ἀπό τινος turns away (divine) indignation from someone (ἀποστρέφω 2a) Hv 4, 2, 6.—Of the wrath of God’s angel of repentance Hm 12, 4, 1.ⓑ of God’s future judgment specifically qualified as punitive (ἐκφυγεῖν τὴν ὀρ. καὶ κρίσιν τοῦ θεοῦ Theoph. Ant. 2, 14 [p. 136, 16]) ἔσται ὀρ. τῷ λαῷ τούτῳ Lk 21:23; ἡ μέλλουσα ὀρ. Mt 3:7; Lk 3:7; IEph 11:1. ἡ ὀρ. ἡ ἐρχομένη 1 Th 1:10; cp. Eph 5:6; Col 3:6. σωθησόμεθα ἀπὸ τῆς ὀρ. Ro 5:9. οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ θεὸς εἰς ὀρ. God has not destined us for punitive judgment 1 Th 5:9. θησαυρίζειν ἑαυτῷ ὀργήν (s. θησαυρίζω 2b and PLond VI 1912, 77–78 ταμιευόμενος ἐμαυτῷ … ὀργήν and 81 εἰς ὀργὴν δικαίαν [opp. internal hostility, line 80]; s. SLösch, Epistula Claudiana 1930, 8. Claudius reserves to himself punitive measures against ringleaders of civil unrest; the par. is merely formal: in our pass. it is sinners who ensure divine indignation against themselves) Ro 2:5a. This stored-up wrath will break out ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς (s. ἡμέρα 3bβ) vs. 5b. Elsewhere, too, the portrayal of the wrath of God in Paul is predom. eschatological: ὀρ. καὶ θυμός (s. θυμός 2) Ro 2:8 (cp. 1QS 4:12); cp. 1 Cl 50:4; δότε τόπον τῇ ὀρ. Ro 12:19 (s. 2a above; τόπος 4). Cp. 9:22a. ἐπιφέρειν τὴν ὀργήν inflict punishment 3:5 (s. 13:4f under a above; s. Just., A I, 39, 2). Humans are τέκνα φύσει ὀργῆς by nature children of wrath, i.e. subject to divine indignation Eph 2:3 (JMehlman, Natura Filii Irae etc. ’57). τέκνα ὀργῆς AcPlCor 2:19 (on gnostic opponents of Paul). Cp. σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν objects of wrath prepared for destruction Ro 9:22b. Of the law: ὀργὴν κατεργάζεται it effects/brings (only) wrath 4:15.—In Rv the term is also used to express thoughts on eschatology 6:16; 11:18. ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀρ. αὐτῶν the great day of their (God’s and the Lamb’s) wrath (s. above) 6:17. On τὸ ποτήριον τῆς ὀρ. αὐτοῦ the cup of his wrath 14:10 and οἶνος τοῦ θυμοῦ τῆς ὀρ. τοῦ θεοῦ 16:19; 19:15, s. θυμός 1 and 2 (AHanson, The Wrath of the Lamb, ’57, 159–80).—ARitschl, Rechtfertigung u. Versöhnung II4 1900, 119–56; MPohlenz, Vom Zorne Gottes 1909; GWetter, D. Vergeltungsgedanke bei Pls1912; GBornkamm, D. Offenbarung des Zornes Gottes (Ro 1–3): ZNW 34, ’35, 239–62; ASchlatter, Gottes Gerechtigkeit ’35, 48ff; GMacGregor, NTS 7, ’61, 101–9; JHempel, Gottes Selbstbeherrschung, H-WHertzberg Festschr., ’65, 56–66. S. also κρίσις, end: Braun 41ff and Filson.—B. 1134. DELG 1 ὀργή. M-M. DLNT 1238–41. EDNT. TW.
См. также в других словарях:
ἀναιρεῖ — ἀναιρέω take up pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic aeolic) ἀναιρέω take up pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic aeolic) ἀναιρέω take up pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic) ἀναιρέω take up pres ind act 3rd sg (attic epic… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀναίρει — ἀναίρω raise pres ind mp 2nd sg ἀναίρω raise pres ind act 3rd sg ἀ̱ναίρει , ἀναιρέω take up imperf ind act 3rd sg (attic epic doric aeolic) ἀναιρέω take up pres imperat act 2nd sg (attic epic) ἀναιρέω take up pres imperat act 2nd sg (attic epic)… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ελλάδα - Θρησκεία — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Το περιεχόμενο της θρησκείας που επικράτησε στον ελλαδικό χώρο κατά την Παλαιολιθική εποχή δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί επακριβώς. Τα λιγοστά και δυσεξιχνίαστης σημασίας ευρήματα δεν βοηθούν προς την κατεύθυνση αυτή … Dictionary of Greek
Ελλάδα - Φιλοσοφία και Σκέψη — ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ Η φιλοσοφία ως κατανοητικός λόγος Όταν κανείς δοκιμάζει να προσεγγίσει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, πρωτίστως έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για τη γένεσή της. Πράγματι, η νέα ποιότητα των φιλοσοφικών θεωρήσεων της… … Dictionary of Greek
отъимати — ОТЪИМА|ТИ 2 (48), Ю, ѤТЬ гл. 1.Брать (взять) насильно, отнимать (отнять): и повелѣваѥм(ъ) ни ѥдиномѹ ѿ всѣхъ боле || имѣти. толика ѹмалѧти или ѿимати да˫ани˫а. УСт к. XII, 245–245 об.; ˫Ако да не отъимати ни отъ коѥгоже цр҃къвьныихъ вещии. (ὥστε… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
ASDRUBAL — I. ASDRUBAL Gisgonis fil. a Romanis Hispaniâ pulsus, in Africam rediit, Syphace, cui filiam Sophonisben dederat, in partes suas pertractô. Dein Scipionem Uticae obsidione depulit, sed ab illo, una cum genero paulo post victus, in praelio cecidit … Hofmann J. Lexicon universale
BARDI — I. BARDI apud Celtas et Britannos Poerae erant, qui fortia clarorum virorum facta versibus Heroicis celebrabant, dulcibusque lyrae melodiis ad exhilarandos in conviviis virorum animos, decantabant. Unde Lucanus, l. 1. v. 447. Vos quoque qui… … Hofmann J. Lexicon universale
αντιθεσπίζω — ἀντιθεσπίζω (Μ) εκδίδω θέσπισμα που αναιρεί άλλο προηγούμενο … Dictionary of Greek
αντιμαρτυρία — η μαρτυρία που αναιρεί άλλη η οποία έχει προηγηθεί … Dictionary of Greek
αντιπαραγγέλλω — (Α ἀντιπαραγγέλλω) νεοελλ. κάνω παραγγελία που αναιρεί άλλη προηγούμενη αρχ. 1. διατάζω κι εγώ με τη σειρά μου 2. στέλνω μήνυμα σε απάντηση άλλου μηνύματος 3. διεκδικώ δημόσια θέση … Dictionary of Greek
αντιπρόταση — η (Μ ἀντιπρότασις) πρόταση που αναιρεί ή τροποποιεί άλλη προηγούμενη … Dictionary of Greek
