Перевод: с греческого на русский

с русского на греческий

όίστοί

  • 1 αλκηεις

        - ήεσσα - ῆεν, дор. ἀλκάεις и ἀλκᾶς сильный, могучий
        

    (Παλλὰς Ἀθηναίη HH.; Δαναοί Pind.; ὀϊστοί Anth.)

    Древнегреческо-русский словарь > αλκηεις

  • 2 ενειμι

         ἔνειμι
        [εἰμί] (impf. ἐνῆν, fut. ἐνέσομαι)
        1) (в чём-л.) быть, находиться, содержаться, заключаться
        

    (τινι Hom., Aesch., Soph., Plat. и ἔν τινι Aesch., Her., Arph., Plat., Arst., Plut.; αὐτόθι Arph.; πολλοὴ ἔνεσαν ὀϊστοί, sc. τῇ φαρέτρῃ Hom.)

        οὔ νυ καὴ ὑμῖν οἴκοι ἔνεστι γόος ; Hom. — разве нет и в вашем доме печали?;
        ἔνεστι τοῦτο τῇ τυραννίδι νόσημα Aesch. — таков недуг самовластия;
        πόλλ΄ ἔνεστι τῷ γήρᾳ κακά Arph. — старости присущи многие страдания;
        τοῖς λόγοις ἔνεστι ἀμφοῖν κέρδος Soph. — в словах обеих есть польза;
        ἐν τῷ λόγῳ ἔνεστιν ἐναντίωσις Arst. — в словесной формулировке имеется противоположение;
        ἀπορίαι ἐνοῦσαι Arst. — внутренние трудности;
        τουτοίσι καὴ αὐτοὴ ἐνεσόμεθα Her. — мы сами войдем в их число;
        ἐνέσεσθαι τῇ γνώμῃ Thuc. — возникнуть в сознании;
        ἐν τοῖς λογίοις ἔνεστιν Arph.в прорицании сказано

        2) быть в наличии
        

    (οὐκ ἐξέφθιτο οἶνος, ἀλλ΄ ἐνέην Hom.)

        Ἄρεως δ΄ οὐκ ἔνι (= ἔνεστι) χώρα Aesch. — это не область Арея, т.е. здесь нет воинственного пыла;
        σίτου οὐκ ἐνόντος Thuc. — ввиду отсутствия хлеба;
        πόλεμος οὐκ ἐνῆν οὐδὲ στάσις Plat. — не было ни войн, ни восстаний;
        τὰ ἐνόντα Plat. — собственность, Arst. существо дела, сущность

        3) находиться в промежутке
        

    εἰ μελετήσομεν, χρόνος ἐνέσται Thuc. — если мы станем готовиться, пройдет время

        4) быть возможным (преимущ. impers. ἔνεστι или ἔνι)
        

    τῶνδ΄ ἄρνησις οὐκ ἔνεστί μοι Soph. — я не могу отрицать этого;

        εἴ τι ἄλλο ἐνῆν Dem. — если имелась другая возможность;
        οὐκ ἐνῆν πρόφασις Xen. и ἐνούσης οὐδεμιᾶς ἀποστροφῆς Dem. (так как) отговорки были невозможны;
        τίς δ΄ ἔνεστί μοι λόγος ; Eur. — что могу я сказать?;
        νόμῳ χρῆσθαι παντὴ ἔνεστί σοι Anth. — ты можешь установить любой закон;
        ὡς ἐνῆν ἄριστα Luc. — как можно (было) лучше;
        ὡς ἔνι μάλιστα Luc. — как только возможно;
        οὐκ ἐνὸν ποιεῖν τι Luc.невозможно сделать что-л.;
        ἐκ τῶν ἐνόντων Dem.насколько возможно

    Древнегреческо-русский словарь > ενειμι

  • 3 θαμα

         θαμά
         θᾰμά
         (μᾰ) adv.
        1) плотной массой, густо
        

    θ. θρώσκοντες ὀϊστοί Hom.множество летящих стрел

        2) часто
        ταῦτά με θ. ἐβάζετε Hom. — это вы мне часто говорили;
        ὅ λόγος, ὃν σὺ εἴωθας θ. λέγειν Plat. — мысль, которую ты имел обыкновение часто высказывать

    Древнегреческо-русский словарь > θαμα

  • 4 κλαζω

         κλάζω
        (fut. κλάγξω, aor. 1 ἔκλαγξα, aor. 2 ἔκλᾰγον, pf. κέκλαγγα, эп. part. pf. κεκληγώς - pl. κεκλήγοντες - поздн. κεκλαγώς; pf. conjct. κεκλάγγω)
        1) издавать шум, стучать
        

    ἔκλαγξαν ὀϊστοί Hom. — загремели стрелы (в колчане);

        κ. βροντάν Pind.греметь

        2) шуметь, свистеть, выть
        3) визжать, скрипеть
        4) испускать крики, кричать:
        

    (ὅ Ἕκτωρ) βῆ ὀξέα κεκληγώς Hom. Гектор устремился с громким криком

        5) петь

    (μέλισμα Anth.)

    ; играть
        

    (κιθάρᾳ Eur.)

        6) лаять
        7) испускать, издавать
        

    (γόον Aesch.)

        8) звать, призывать
        

    κ. Ἄρη Aesch. — призывать Арея, т.е. издавать боевой клич

        9) возвещать или предлагать
        

    (ἄλλο μῆχαρ Aesch.)

    Древнегреческо-русский словарь > κλαζω

  • 5 πειραω

         πειράω
        (impf. ἐπείρων, fut. πειράσω с ᾱ - эп. πειρήσω, aor. ἐπείρᾱσα - эп. ἐπείρησα, pf. πεπείρᾱκα; med.: ион. praes. πειρέομαι, impf. ἐπειρώμην - эп. πειρώμην, fut. πειράσομαι - эп. πειρήσομαι, дор. πειρᾱσοῦμαι, aor. ἐπειρασάμην - эп. ἐπειρησάμην и πειρησάμην; pass.: fut. πειραθήσομαι, aor. ἐπειράθην - эп. ἐπειρήθην, pf. πεπείρᾱμαι - эп. πεπείρημαι; adj. verb. πειρᾱτέος)
        

    (преимущ. med.)

        1) делать попытку, пытаться
        

    (π. ἐκβαλεῖν τινα Soph.; μήτε τις πειράτω Hom.)

        πεπεισμένος πειρῶμαι καὴ τοὺς ἄλλους πείθειν Plat. — убедившись сам, я пытаюсь убедить и других;
        ὅστις ζῆν ἐπιθυμεῖ, πειράσθω νικᾶν Xen. — кто хочет жить, пусть попытается победить

        2) подвергать испытанию, испытывать, пробовать
        

    ὣς ἄρ΄ ἔφη, πόσιος πειρωμένη Hom. — так сказала (Пенелопа), чтобы испытать мужа;

        π. τινα ἐπί τινα Plut.испытывать чьё-л. отношение к кому-л.;
        πειράσαντες ἀλλήλων Thuc. — прощупывая (боем) друг друга;
        ἐπειρῶντο κατὰ τὸ ἰσχυρὸν ἀλλήλων Her. (персы и мидяне) померились своими силами;
        ἐπειρήσαντο πόδεσσιν Hom. — они испытали себя в беге;
        πειρᾶσθαι χειρῶν καὴ σθένεος Hom. — испытать силу своих рук;
        ἀέθλου πειρᾶσθαι Hom. — попытать счастья в состязании;
        π. πάντα Plut. — испробовать все средства;
        πειρηθῆναι ἐν ἔντεσι Hom. — примерять на себе доспехи;
        οὐ δέ τί πω μύθοισι πεπείρημαι πυκινοῖσιν Hom. — я еще не опытен в разумных речах;
        πειρώμεθα, εἰ ἄρα τι λέγεις Plat. — посмотрим, говоришь ли ты дело

        3) пытаться захватить
        

    (χωρίου Thuc.; τῆς πόλιος Her.)

        ἔργῳ πειρᾶσθαι τοῦ τείχους Thuc.пытаться штурмовать стену

        4) соблазнять, совращать
        

    (γυναῖκα Arph.; τέν παιδίσκην Lys.; πειραθεὴς ὑπό τινος Thuc.)

        5) изведать, узнавать (по опыту), убеждаться
        

    (ἕκαστα Hom.)

        ὁϊστοί, τῶν τάχ΄ ἔμελλον πειρήσεσθαι Hom. — стрелы, (силу) которых им предстояло вскоре изведать на себе;
        πεπειραμένος οἶδα Xen. — я знаю по опыту;
        πειρώμενος ἀνδρὸς ἀγαθοῦ Plut. — убедившись, что это человек порядочный

    Древнегреческо-русский словарь > πειραω

  • 6 πτεροεις

        - όεσσα (стяж. πτεροῦσσα) - όεν (стяж. gen. πτεροῦντος, pl. n πτεροῦντα)
        1) оперенный, пернатый
        

    (ὀϊστοί Hom.)

        2) окрыленный, крылатый
        

    (Πάγασος Pind.; κεραυνός Arph.; перен. ἔπεα Hom.)

        πτερόεσσα κόρα Soph. = Σφίγξ

        3) легкий как перышко
        

    (λαισήϊον Hom.)

        4) быстрокрылый, стремительный
        

    (φυγά Eur.)

    Древнегреческо-русский словарь > πτεροεις

  • 7 πυρφορος

        I
        2
        1) несущий огонь, огненный, пылающий
        

    (κεραυνός Pind.; ἀστραπαί Soph.)

        2) несущий факел
        

    (ἀνήρ Aesch.)

        3) зажигательный
        

    (ὀϊστοί Thuc.; βέλη Diod.)

        4) несущий истребление, опустошительный
        

    (ὅ θεός Soph.)

        5) огненосный (эпитет Зевса, Деметры, Артемиды и Прометея) Soph., Eur., Arph.
        6) зажигающий страстью (sc. ἔρως Anth.)
        II
        ὅ
        2) пирфор, огненосец (у лакедемонян, жрец, сопровождавший в походе армию со священным неугасимым огнем и пользовавшийся привилегией неприкосновенности) Xen., (тж. у ассирийцев) Luc.
        

    ἔδεε μηδὲ πυρφόρον ἐκφυγόντα περιγενέσθαι Her. (по словам персов), даже огненосцу не спастись, т.е. должны погибнуть все до одного

    Древнегреческо-русский словарь > πυρφορος

  • 8 ριγηλος

        3
        бросающий в холод, страшный
        

    (ὀϊστοί Hes.)

    Древнегреческо-русский словарь > ριγηλος

  • 9 στονοεις

        - όεσσα - όεν
        1) стонущий, рыдающий
        

    (ἀοιδή Hom.; γῆρυς Soph.)

        2) печальный, безотрадный
        

    (εὐνή Hom.)

        3) исторгающий стоны
        

    (ἀϋτή, ὀϊστοί Hom.; πλαγά Aesch.; σίδηρος Soph.)

    Древнегреческо-русский словарь > στονοεις

  • 10 τανυγλωχιν

        - ῑνος adj. с длинным острием
        

    (ὀϊστοί Hom., Anth.)

    Древнегреческо-русский словарь > τανυγλωχιν

  • 11 ωκυπορος

        2
        быстроходный, быстро несущийся, стремительный
        

    (ναῦς Hom.; ῥιπαὴ κυμάτων Pind.; πόρθμευμα Aesch.; ὀϊστοί Anth.)

    Древнегреческо-русский словарь > ωκυπορος

См. также в других словарях:

  • οἰστοί — ὀιστός arrow masc nom/voc pl (attic) οἰστός that can be borne masc nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὀιστοί — ὀιστός arrow masc nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • δοτήρ — και δωτήρ, ο (θηλ. δότειρα, η) (AM) ο χορηγός, αυτός που παρέχει κάτι («ὁ δοτὴρ τῆς ζωῆς», «δοτὴρ τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός ο θεός) αρχ. α) «ταμίαι... σίτοιο δοτῆρες» οικονόμοι που μοίραζαν ψωμί β) «ὀιστοὶ θανάτοιο δοτῆρες» βέλη που έφερναν… …   Dictionary of Greek

  • επιρροιζώ — ἐπιρροιζῶ, έω (Α) [ροιζώ] 1. έπιρροιβδώ 2. (με σύστ. αιτ.) αναγκάζω κάποιον με σφυρίγματα και φωνές να φύγει («καὶ τοιαύτας τῷδ’ ἐπιρροιζεῑς φυγάς», Αισχύλ.) 3. (για βέλος) κάνω θόρυβο, σφυρίζω («καὶ δόνακες γεγαῶτες ἐπερροίζησαν ὀϊστοί», Νόνν.)… …   Dictionary of Greek

  • κλάζω — (Α) 1. βγάζω οξύ και διαπεραστικό ήχο 2. (για πτηνά) κρώζω («αἰετός... δὲ κλάγξας πέτετο πνοιῇς ἀνέμοιο», Ομ. Ιλ.) 3. (για σκύλο) γαυγίζω («Όδυσῆα ἴδον κύνες... οἱ μὲν κεκλήγοτες ἐπέδραμον», Ομ. Οδ.) 4. (για άψυχα) αντηχώ, συρίζω, βουίζω (α.… …   Dictionary of Greek

  • πυρφόρος — και πυροφόρος, ο / πυρφόρος και πυροφόρος, ον, ΝΜΑ, θηλ. και α, Ν, πυριφόρος και πουροφόρος, ον, Α 1. (ιδίως για κεραυνό ή αστραπή) αυτός που φέρει πυρ, φωτιά («πυρφόρον... κεραυνόν», Πίνδ.) 2. αυτός που μεταδίδει φωτιά («πυρφόρα βέλη» βέλη που… …   Dictionary of Greek

  • συγκλονώ — συγκλονῶ, έω, ΝΑ κλονίζω, σείω συθέμελα, συνταράσσω (α. «ισχυρός σεισμός συγκλόνησε την πόλη» β. «οἷον ἀπὸ πελάγευς συγκλονέουσα νέας», Ανθ. Παλ.) νεοελλ. μτφ. καταθορυβώ, συγκλονίζω αρχ. 1. επιφέρω σύγχυση, προξενώ ταραχή σε συνωθούμενο πλήθος… …   Dictionary of Greek

  • ωκύπορος — ον, Α (ποιητ. τ.) 1. αυτός που πορεύεται με ταχύτητα 2. (για πλοίο) ταχύπλοος, γοργοτάξιδος 3. (για ρυάκι ή ποταμό) αυτός που ρέει ορμητικά 4. (για βέλος) αυτός που επιτυγχάνει αμέσως τον στόχο του («ὠκύποροι ὀϊστοὶ Ἔρωτος», Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ.… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»