-
1 ήρως
-
2 πάτρως
-
3 εὐρυ-άλως
-
4 μήτρως
μήτρως, ωος und ω, acc. μήτρωα, Mutterbruder; Il. 2, 662. 16, 717; Her. 4, 80; oft Pind., dat. μάτρῳ, N. 4, 80, u. μάτρωϊ, I. 6, 24; er braucht es auch = ματροπάτωρ, μάτρωος ἰσώνυμον, Ol. 9, 68 (wie Eur. bei Poll. 3, 16); μάτρωες ἄνδρες übh. für Verwandte von mütterlicher Seite, 6, 77; vgl. Eur. Herc. fur. 43.
-
5 ὑπο-δμὠς
ὑπο-δμὠς, ῶος, ὁ, Diener, Untergebener, = δμώς, Homerisch das composit. = dem simplex, ὁ ὑπό τινι ὢν δμώς, Hom. einmal, Odyss. 4, 386 Πρωτεὺς Ποσειδάωνος ὑποδμώς, parodirt von Matro bei Athen. 4, 135 f. Vgl. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 108.
-
6 ἥρως
ἥρως, ωος, ὁ, dat. p. auch ἥρῳ, Il. 7, 453 Od. 8, 483, wie Ar. Av. 1490 u. Plat. com. bei Ath. X, 442 a; ἥρωος ist Od. 6, 303 ein Dactylus; einen gen. ἥρω haben erst Sp., wie Paus. 10, 4, 10, denn bei Dem. 19, 249, wo Bekker τοῠ Ἥρω τοῦ ἰατροῠ für die vulg. l. ἥρωος liest, ist es als nom. pr. zu betrachten; acc. ἥρω, die eigtl. att. Form nach Thom. Mag.; doch steht ἥρωα bei Plat. Legg. V, 738 d; vgl. Lob. zu Phryn. p. 159; mit verkürztem ω steht ἥρωα Ep. ad. 291 b (App. 376); bei Her. 1, 167 ἥρων, was auch aus Ar. anführt Schol. Il. 13, 428; acc. plur. ἥρωας, att. auch ἥρως; für den nom. wird diese Form von den Grammatikern aus Ar. angeführt. Nach Plat. Crat. 398 c von ἔρως od. ἔρειν, nach alten Grammatikern von ἔρα od. ἀήρ, Alles unrichtig; vgl. Ἥρα, Herr, bes. in der Sprache des Nibelungenliedes. Ursprünglich der Herr, der freie Mann, bes. als ehrende Anrede an die Soldaten, ἥρωες Δαναοί, ἥρωες Ἀχαιοί, Il. 2, 110, wo ein Schol. mit Recht bemerkt, daß alle Kämpfer, Mannen, angeredet werden, nicht bloß die Könige, s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 101; Iliad. 19, 34 (vo der Schol. zu vgl.). 41. 78 Od. 1, 101 u. öfter. Bes. freilich die Edlen, durch Geburt, Macht, Tapferkeit Ausgezeichneten, vgl. Arist. probl. 19, 49 οἱ δὲ ἡγεμόνες τῶν ἀρχαίων μόνοι ἥρωες, οἱ δὲ λαοὶ ἄνϑρωποι; aber auch der Sänger Demodokus heißt so, 8, 483, u. ein Herold Mulios, 18, 423, u. die nicht kriegerischen Phäaken heißen 7, 44 ἥρωες, freie Herren; Linos, Theocr. 24, 105. – Wie aber schon Hom. Kämpfer der Vorzeit ἡμιϑέων γένος ἀνδρῶν nennt, Il. 12, 23, u. der Mensch gern die scüheren Zeiten als in jeder Beziehung höher u. vollkommner darstellt, so bildet sich der Begriff des ἥρως zu einem über das gewöhnliche Maaß des Menschlichen hinausgehenden Helden, von denen Hes. O. 174 die vor Theben u. Ilios Gefallenen nach den Inseln der Seligen versetzt, wo sie als selige Heroen einen wesentlichen Vorzug vor anderen Menschenkindern genießen, vgl. 158 ἀνδρῶν ἡρώων ϑεῖον γένος, οἳ καλέονται ἡμίϑεοι; sie erscheinen dann als eine Zwischenstufe zwischen Menschen u. Göttern, als Halbgötter, die eine eigene Verehrung genießen, bes. die von einem Gotte u. einer sterblichen Frau Erzeugten; so ist ἥρως ϑεός Herakles Pind. N. 3, 21; ἀντίϑεοι ἥρωες P. 3, 58; so Aesch. τὴν δευτέραν δὲ κρᾶσιν ἥρωσιν νέμω, frg. 46; der Herold erwähnt Ag. 502 nach den anderen Göttern ἥρως τε τοὺς πέμψαντας; ähnlich Ar. Av. 881 u. sonst; mit den Göttern zusammen angerufen, Thuc. 2, 74; Lycurg. 1; Isocr. 14, 60; ἐγχώριοι Din. 1, 64, wie Thuc. 4, 87 u. A.; ϑεοί, ἥρωες, ἄνϑρωποι stehen neben einander Antiph. 1, 27; ϑεοῦ παῖδά τε καὶ ἥρω vrbdt Plat. Rep. III, 391 d; ϑεὸν ἢ δαίμονα ἤ τινα ἥρωα Legg. V, 738 d; δαίμονες καὶ ἥρωες καὶ ἄνϑρωποι Crat. 397 d (vgl. über die den Göttern näher stehenden Dämonen Hes. O. 124. 254); Luc. D. Mort. 3, 2 erkl. ὃ μήτε ἄνϑρωπός ἐστι μήτε ϑεὸς καὶ συναμφότερόν ἐστι. Bes. sind es einzelner Landschaften, Städte u. s. w. Schutzgottheiten, als welche die Gründer u. ersten Anbauer von den dankbaren Nachkommen angenommen wurden; so in Athen die ἥρωες ἐπώνυμοι, nach denen die Phylen benannt waren; sie hatten kleinere Tempel od. Kapellen, ἡρῷα, u. Feste, Arist. pol. 7, 11, 4. Vgl. noch Her. 1, 168. 5, 114. 6, 38. 69. 7, 43. 117. 8, 38; Thuc. 5, 11. – Bei D. Hal. 4, 14 sind ἥρωες προνώπιοι die lares der Römer; – Sp. = μακαρίτης, der Selige, der Verstorbene, Alciphr. 3, 37; Heliod. 7, 13; daher auch für das röm. divus, D. C. 56, 41.
-
7 αλως
1) молотильный ток Xen., Anth.2) круг, диск(ἅ., ἀσπίδος κύκλος Aesch.)
-
8 ετεοδμως
-
9 μητρως
1) дядя по матери Hom., Her.2) pl. родственники по материнской линии Pind.3) Pind. = μητροπάτωρ См. μητροπατωρ -
10 Μινως
-
11 πατρως
- ωος и ω ὅ (dat. πάτρῳ, acc. πάτρων и πάτρωα; pl. πάτρωες) брат отца, дядя с отцовской стороны Pind., Her. -
12 Τρως
ωός ὅ1) Трой(1) сын фригийского царя Эрихтония, внук Дардана, отец Ганимеда, миф. основатель Трои Hom.(2) сын Аластора, троянец, убитый Ахиллом Hom.2) (pl. Τρῶες, Τρώων) троянец Hom. etc. -
13 υποδμως
-
14 ήρωας
-
15 ἥρως
ὁ ἥρως, ωος полубог, витязь древних времен, герой (героями считали и всех умерших) -
16 μάτρως
μᾱτρως (-ως, -ωος, -ωι, -ῳ; -ωες, -ώων.)1 relative on the mother's side.a mother's father μάτρωος δ' ἐκάλεσσέ νιν ἰσώνυμον ἔμμεν Opous O. 9.63b mother's brother, uncleεἰ δέ τοι μάτρῳ μ' ἔτι Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν θέμεν N. 4.80
καὶ νῦν τεὸς μάτρως ἀγάλλει κείνου ὁμόσπορον ἔθνος, Πυθέα (Mingarelli, et Σ̆γρ ut vid.: Πυθέας codd., Wil., sed cf. I. 6.62) N. 5.43 ἄραντο γὰρ νίκας ἀγλαοὶ παῖδές τε καὶ μάτρως (Er. Schmid: μάτρωες codd.: i. e. the sons of Lampon and their uncle Euthymenes) I. 6.62 dub.,μάτρωί θ' ὁμωνύμῳ δέδωκε κοινὸν θάλος I. 7.24
c ancestor on the mother's sideεἰ δ' ἐτύμως ὑπὸ Κυλλάνας ὄρος, Ἁγησία, μάτρωες ἄνδρες ναιετάοντες ἐδώρησαν O. 6.77
ἕπεται δὲ ( ἐπέβα δὲ coni. Wil.),Θεαῖε, ματρώων πολύγνωτον γένος ὑμετέρων εὐάγων τιμά N. 10.37
συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἷμ' ἀπὸ Σπάρτας, καὶ παῤ Ἰσμηνοῦ ῥοᾶν κεκραμένον ἐκ Μελανίπποιο μάτρωος N. 11.37
]ματρω[ Πα. 7C. b. 2. -
17 δμώς
A slave taken in war, δμώων οὕς.. ληΐσσατο δῖος Ὀδυσσεύς (cf. δμωή) Od.1.398: generally, slave,τεῦ δμώς εἰς ἀνδρῶν; 24.257
: mostly in pl.,κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε Il.19.333
: dat. pl.δμώεσσι Od.6.71
, etc.—Once in S.Ant. 578; freq. in E., Med. 188 (lyr.), al., but not found in Prose. -
18 εὐρύαλος
A with wide threshing-floor, broad,χῶρος Opp.H.1.62
; νέφεα dub. in AP7.748 (Antip. Sid.):—in Nonn.D.4.409, etc. (cj. in 13.68), also [full] εὐρυάλως, ωος.II [full] Εὐρύαλος· ὁ Ἀπόλλων, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐρύαλος
-
19 μήτρως
μήτρως, [dialect] Dor. [pref] ματρ-, ὁ, gen. ωος and ω JRS16.58 ([place name] Eumeneia) ([dialect] Att. acc. to Suid.), acc. ωα and ων; pl. always of the third declen.:—2 generally, relation by the mother's side,μάτρωες ἄνδρες Id.O.6.77
, cf. N.10.37, E.HF43.3 = μητροπάτωρ, Pi.O.9.63. -
20 Μίνως
AΜίνωος Od.11.322
, 17.523; acc.Μίνωα Il.13.450
, Od.11.568; also gen.Μίνω Hdt.1.173
; acc.Μίνων Il.14.322
, Hdt.7.171, (lyr.), Pl. Lg. 630d, A.R.3.1107; dat. :—Adj. [full] Μῑνώϊος, α, ον, [dialect] Att. - ῷος, h.Ap. 393, etc.; Μινῷος, ὁ (sc. μήν), name of fictitious month, Luc.VH2.13; Μινῴα, ἡ, a kind of grape, Hsch.:—fem. [full] Μῑνωΐς, ΐδος, A.R.2.299; νύμφη, i. e. Ariadne, Call.in PSI9.1092.59.
См. также в других словарях:
ώος — ὤα, ὦον, ΜΑ αυτός που έχει εξαγοραστεί με χρήματα, αργυρώνητος … Dictionary of Greek
πάτρως — ωος και ω, ο, Α ο αδελφός τού πατέρα, ο θείος από την πλευρά τού πατέρα. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. παράγεται από το πατήρ, πατρός και εμφανίζει τη δυσερμήνευτη κατάλ. ως, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί αντίστοιχη με αυτήν των: λατ. patruus, αρχ. ινδ. pitrvja … Dictionary of Greek
υποδμώς — ῶος, ὁ, Α υποδεέστερος δούλος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο) * + δμώς «δούλος, υπηρέτης»] … Dictionary of Greek
θρακώος — θρακῷος, α, ον (Μ) αυτός που ανήκει στη Θράκη, ο θρακικός («τά θρακῷα μέρη»). [ΕΤΥΜΟΛ. < Θρᾴκη ή < Θρᾷξ, κός + επίθημα ῳος (πρβλ. προικ ῴος, υλ ῴος)] … Dictionary of Greek
-ικός — (ΑΜ ικός) κατάλ. που προήλθε από τον συνδυασμό τού ΙΕ επιθήματος kο με θέματα σε i . Στην Ελληνική ο συνδυασμός αυτός παραμένει ευδιάκριτος σε επίθ. όπως φυσι κό ς (< φύσι ς), μαντι κό ς (< μάντι ς). Το ΙΕ επίθημα * kο υπήρξε παραγωγικότατο … Dictionary of Greek
ετεοδμώς — ἐτεοδμώς, ῶος, ή ἐτεόδμως, ωος, ὁ (Α) τίμιος, πιστός, δούλος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ετεός «αληθινός, γνήσιος» + δμως «δούλος»] … Dictionary of Greek
κυρτώος — κυρτῷος, ῴα, ον (Μ) γερτός, λυγισμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κυρτός + επίθημα ῷος (πρβλ. κερδ ώος)] … Dictionary of Greek
παππώος — ῴα, ον, Α 1. αυτός που ανήκει, αναφέρεται ή αρμόζει σε παππού («παππῷον ὄνομα», Πλάτ.) 2. φρ. «ἔρανος παππῷος» συνεισφορά που ορίστηκε από τους πάππους, από τους προγόνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < πάππος + κατάλ. ῷος (πρβλ. μητρ ώος)] … Dictionary of Greek
προθυρώα — (I) ἡ, Α το πρόθυρο, η αυλόπορτα. [ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. τού θηλ. ενός αμάρτυρου επιθ. *προθυρῷος (πρβλ. προικ ῴος)]. (II) τὰ, Μ τα μέρη που βρίσκονται στα πρόθυρα. [ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τ. τού ουδ. ενός αμάρτυρου επιθ. *προθυρ… … Dictionary of Greek
προικώος — α, ο / προικῷος, ῴα, ον, ΝΜΑ αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην προίκα ή αυτός που προέρχεται από προικοδότηση νεοελλ. φρ. «προικώο σύμφωνο» το προικοσύμφωνο. [ΕΤΥΜΟΛ. < προίξ, κός + κατάλ. ῷος (πρβλ. πατρ ῷος)] … Dictionary of Greek
πυθώος — ῴα, ον, Α πύθιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < Πυθώ + κατάλ. ῷος (πρβλ. κερδ ῷος)] … Dictionary of Greek
